لیست تمام قسمت های داستان٬ بالا در صفحه  لیست داستان ها هست

اون شب رو با ترکیبی از لذت و ترس گذروندم.از اینکه بعد از مدت‌ها با خانم تنها بودم خیلی خوشحال بودم و از شامی که باهم خوردیم هم خیلی لذت بردم ولی تصور اینکه فردا قراره چی بشه برام ترسناک بود و وقتی هم یاد این می‌افتادم که ما رسما بی خونه شدیم و مادرم بی خبر از همه جا سرپناه خودش رو از دست داده دیگه کار از ترس و احساس بد و بغض می‌گذشت و رسما احساس خفگی می‌کردم! ولی چه می‌شد کرد؟ حالا باید حتی بیشتر از قبل به تمام دستورات خانم گوش می‌دادم و تمام اوامرش رو اطاعت می‌کردم چون کوچکترین کوتاهی از طرف من می‌تونست به قیمت رفتن ابروم و بی خانمان شدن خودم و مادرم تموم بشه.
جدا که زندگی روی قشنگش رو به من نشون داده بود!توی بزرگترین عمارتی که توی عمرم دیدم بودم میخواستم بمونم٬ ولی شب رو باید توی توالتش بخوابم! با پولدارترین دختری که توی عمرم دیدم آشنا شده بودم ولی به جای اینکه اون به من با این وضع خرابم ی کمکی بکنه٬ این من بودم که باید حتی پول پیش خونه مادرم رو هم تقدیمش میکردم!!
شاید بیشتر از همه ته دلم از این عصبانی بودم که تمام سرمایه من و مادرم و کل زندگیمون شده بود وسیله‌ای برای ارضای جنسی خانم و ما در واقع اسباب بازیش بودیم !!
از این فکرا جدی جدی حرصم گرفته بود به سرم زده بود پاشم همین امشب که تنها هم هست برم پیشش بیدارش کنم و بگم بابا خر ما از کر‌گی دم نداشت بیخیال ما شو! تا همینجا باهم بودیم خیلی خوش گذشت دیگه بسه! این پول مارو هم بده منم برم پی بدبختی‌های خودم! ولی کمی بعد بیشتر و بهتر فکر کردم فهمیدم این شاید احمقانه‌ترین رفتاری باشه که می‌تونستم از خودم نشون بدم! از تمام اینها هم گذشته من دوسش داشتم اون رو باید چیکار می‌کردم؟!
باز هم فکر کردم و باز هم و باز هم ولی تنها فایده‌ای که از این افکار نصیبم شد خسته شدن و خوابیدنم بود! خوابیدن تا صبح فردایی که هیچ تصوری نداشتم که قرار بود چطور بگذره! بدون ذره‌ای انتخاب تمام سرمایه و آبروم رو در اختیار تصمیمات خانم گذاشته بودم تا اون برام تصمیم بگیره و فقط می‌تونستم امیدوار باشم که فقط برام تصمیمات بدی نگیره و خودم و خانوادم رو به فنا نده!!
صبح خیلی زود از خواب بیدار شدم تازه خورشید در اومده بود و با اینکه هنوز توی هوای حس تابستان بود ولی مشخص بود که پاییز داره خودنمایی میکنه و البته لخت بودن من هم کمکی نمی‌کرد! لرز وجودم رو گرفته بود! شاید هم ربطی به دمای هوا نداشت و بدنم زودتر از خودم فهمیده بود قراره امروز چه بلایی سرم بیاد برای همین از الان شروع کرده بود به لرزیدن!
از دیشب یادم مونده بود که در توالت قفل نیست ولی میدونستم که نباید برم بیرون و اگه یک روز توی عمرم باید حرف گوش کن می‌بودم همون روز بود و باید تمام سعیم رو می‌کردم تا خانم دلش به رحم بیاد و نخواد کاری بکنه که تمام زندگیم بهم بریزه!
پیش خودم نشستم و تمام حالاتی که ممکن بود وقایع اون روز پیش بره رو مجسم کردم٬ می‌دونستم که تابحال هیچوقت نتونستم از قبل کاراشو پیش بینی کنم و شاید بیشتر از هر چیزی این موضوع باعث شده بود الان توی توالت خونش لخت روی سرامیک های سرد بشینم و مادر بی‌خبرم هم الان توی خونه خانم نخوابیده باشه! ولی چکار می‌تونستم بکنم بجز فکر؟ می‌دونستم من بازی رو خیلی وقت پیش بهش باخته بودم ولی مثل آدمی که توی باتلاق گیر کرده باشه و هر طناب پوسیده‌ای رو برای بیرون آمدن امتحان میکنه من هم با امید احمقانه‌ای سعی می‌کردم دستش رو بخونم شاید بتونم جلوی خراب تر شدن وضع رو بیشتر از اینی که هست بگیرم.
توی افکار خودم بودم که آروم آروم نور خورشید بیشتر و بیشتر شد و تقریبا به جایی رسید که معمولا خانم بیدار میشد. پاشدم رفتم زیر نور خورشید که شاید کمی گرمم بشه٬ با اینکه نزدیک کاسه توالت بود ولی بخاطر کمی گرمای بیشتر تحمل کردم٬ در ضمن این همون کاسه توالتی بود که من ازش کلی نوش جان کرده بودم و فیلم هم ازم داشتن! دیگه این حرفها رو باید بزارم کنار و زندگی جدیدم رو قبول کنم!
کمی که اونجا نشستم و بدنم گرمتر شد اولین صدا رو از توی خونه شنیدم٬ معلوم شد که خانم بیدار شده چون اگه آقا اومده بود حتما اول صدای ماشینش میومد پس حتما خود خانم بود که بیدار شده بود.
کمی که گذشت دیدم انگار صدای داد زدن خانم میاد ولی نمی‌تونستم مطمئن باشم دقت کردم دیدم درسته صدای خانم هست و داره با داد من رو صدا میکنه. با ترس و لرز در رو باز کردم و من هم داد زدم:
– خانم من رو صدا کردید؟
— آره ننه سگ گمشو بیا
دیگه شکی باقی نموند! منظورش من بودم٬ دویدم رفتم سمت صدا که از توی اتاق خواب بزرگ بالا میومد نزدیک در اتاق که رسیدم یادم افتاد نباید راه برم برای همین چهار دست و پا شدم و در زدم که خانم گفتن:
— گمشو بیا تو
در رو همونطور چهار دستو پا باز کردم و رفتم توی اتاق که دیدم خانم هنوز خوابیده سر جاش و داره با لپتاپش کار میکنه من رو که دید چهار دست و پا وارد اتاق شدم ملافه رو از روی پاهاش زد کنار و به پاهاش اشاره کرد و گفت:
— هنوز از دیشب لاشون سس مونده ! کارتو دیشب خوب انجام ندادی کثافت
– عذر می‌خوام خانم
و رفتم و بکارم مشغول شدم فقط ی شرت و سینه بند خواب تنش بود و داشت به کارای توی کامپیوترش میرسید بعد از چند لحظه در حالی که من داشتم لای انگشتاشو میلیسیدم گفت:
— بعد از اینکه خوب تمیزشون کردی میری از توی کابینت آخری سمت چپ پایین آشپزخونه ی ظرف یکبار مصرف ورمیداری میاری برام فهمیدی مادرسگ؟
در حالی که شصت پاش توی دهنم بود با سر پاسخ مثبت دادم و خانم هم شصت پاش رو یک دفعه داد بالا که سقم رو کمی خراش داد با ناخونش٬ به کارم ادامه دادم. راست می‌گفت کلی سس بین انگشتاش مونده بود و خشک شده بود معلوم بود دیشب هردومون حواسمون خوب جمع نبوده! سس هنوز هم مثل دیشب تند و تیز بود! ولی بالاخره با کلی خیس کردن و زبون کشیدن پاکشون کردم و از تخت اومدم پایین خانم هم ی بار دیگه پاشو چک کرد و رو کرد به من و گفت:
— بدو بیار دیگه !
من هم چهار دست و پا از در رفتم بیرون٬ دیدم اینطوری بخوام برم و بیام تا ظهر طول میکشه! خواستم بلند شدم که از صدای مکث من در چهار دست و پا رفتن خانم داد زد:
— نه! همونطوری میری تا پایین حق ایستادن نداری سگ من!
– چشم خانم
به رفتنم ادامه دادم٬ هنوز به وسط راهروی بالا نرسیده بودم که زانو هام شروع کردند به درد گرفتن و رفتن برام سخت شده بود ولی وقتی به راه پله رسیدم متوجه شدم که تاحالا مشکلی نبوده و تازه اینجا اصل سختی مسیر هست! شاید اگه ذهنی می‌خواستم حساب کنم بنظر چهار دستو پا از اون راه پله پایین رفتن کار سختی میومد ولی در عمل تقریبا غیر ممکن بود! نزدیک بود بیوفتم پایین! آخر سر به این نتیجه رسیدم که از پهلو برم بهتر هست! ی لحظه از کار خودم خنده‌ام گرفته بود که داشتم مثل خرچنگ از پله ها می‌رفتم پایین!!
ولی هرچی بود گذشت و بالاخره رسیدم پایین و رفتم سمت آشپزخونه که از پذیرایی خونه ما هم بزرگتر بود
خونه‌ی ما!!! چه توهمی ! کدوم خونه‌ی ما! اونجا هم دیگه ماله خانم شده بود! با اعصاب خورد رفتم و ظرف یکبار مصرفی که در واقع ی شیشه پلاستیکی کشیده و در دار بود رو برداشتم به دهن گرفتم و دوباره اون مسیر سخت رو برگشتم سمت اتاق خانم٬ تقریبا وسط راهرو بودم که صدا خانم اومد:
— مردی؟ جونت دربیاد بابا چقدر تو بی عرضه‌ای!!!
این حرفش بهم برخورد و با اینکه زانوم حسابی درد می‌کرد تندتر رفتم سمت اتاق و دیدم که لباس‌هاشو در آورده بود و ریخته بود روی تختشون
— کدوم گوری بودی تاحالا! این همه مدت رفتی تا آشپزخونه ی شرف بیاری؟
من که ظرف دهنم بود نمی‌تونستم جواب بدم و همونطور نگاه می‌کردم خانم رو تا اینکه اومد جلو و ظرف رو از دهنم گرفت و با همون ظرف زد توی سرم بعد بدون توجه به من شورتش رو در آورد و گفت:
— دو زانو بشین
– چشم خانم
پاشو گذاشت رو شونه‌ی من و در ظرف رو برداشت دادش دست من و گفت:
— بگیر جلوم٬ زمین بریزه خودت باید تمیزش کنی!
قبل از اینکه من کاملا متوجه منظورش بشم شروع کرد به ادرار کردن! من سریع ظرف رو تا جایی که میشد جلوی جریان می‌گرفتم ولی تو اون شرایط سخت بود و قطر دهانه ظرف هم کوچکتر از این بود که بخواد تمامش رو بگیره برای همین دائم یک مقداریش می‌پاشید توی صورت و مخصوصا چشمام که همین باعث میشد بیشتر چپ و راستش کنم و باز بیشتر میریخت به تنم و زمین و همین هم شد سوژه خنده خانم  ظرف تقریبا پر شده بود که خانم هم انگار دیگه کارش تموم شده بود و ظرف رو از من گرفت و درش رو بست و گذاشت زمین کنار دیوار و بعد برگشت سر من رو گرفت و خودش رو با موهای من تمیز کرد و رفت سمت کمدش حوله ي پوشیدنیش رو برداشت و به من گفت:
— من میرم دوش بگیرم و بیام
– بله خانم
دم در که رسید برگشت من رو نگاه کرد و گفت:
— چرا کارتو نمی‌کنی پس؟
اول کمی موندم که منظورش چی هست که بعد یادم افتاد و سریع سرم رو گذاشتم زمین و شروع کردم به لیسیدن و هورت کشیدن ادرار خانم از زمین
خانم چرخید و رفت بیرون
بعد از اینکه تمام زمین رو تمیز کردم منتظر نشستم تا خانم برگرده که زیاد هم طول نکشید٬ در حالی که برای خودش آواز می‌خوند اومد توی اتاق و سشوار رو از کمد در آورد و داد دسته من٬ من هم زدمش به برق و شروع کردم با دقت به خشک کردن موهای خانم
بوش برام آشناتر از اسم خودم بود! اسمی که دیگه داشت یادم میرفت!
موهاش که خشک میشد شروع می‌کرد به فر خوردن! همون فر های کوچیکی که خیلی دوست داشتمشون! برای همین یکم حواسم از کارم دور شده بود. تا اینکه یکدفعه خانم بلند شد و حوله رو جلوم در آورد و انداخت روی دسته صندلی٬ من با بدن کاملا برهنه‌اش روبرو شدم و گلوم خشک شد! طوری که صدای قورت دادن اب دهنم رو میشد شنید! البته چون هنوز سشوار روشن بود معلوم نشد! بهم گفت:
–یکم روی تنم بگیر خشک بشه می‌خوام لوسیون بزنم زود جذب بشه!
– چشم خانم
و سر تا پای خانم رو با سشوار گرفتم و مواظب بودم جایی بیشتر از چند لحظه نمونم که ی موقع زیادتر از حد داغ نشه!
–بسه ! برو لوسیون رو از کنار تخت بیار
– چشم خانم
از توی کشو برداشتمش و رفتم سمت تخت که دیدم خانم نشست روی صندلی جلوی آینه و به من گفت:
— از دستام شروع کن!
از دستام شروع کن؟!! یعنی قرار بود همه جا رو بزنم؟ از همون لحظه فقط تو فکر لحظه‌ای بودم که می‌خواستم به سینه‌اش دست بزنم!!
گرفتم نشستم زمین و شروع کردم به مالیدن لوسیون به دستای خودم و بعد ماساژ دادن دست راست خانم٬ خانم هم پاشو انداخته بود رو پاش و من رو نگاه می‌کرد وقتی تقریبا تا شونه هاش رسیدم دستش رو از دستم آزاد کرد و زیر چونه من رو گرفت سرم رو آورد بالا توی چشام نگاه کرد و بعد از چند لحظه بدون اینکه چیزی بگه توی صورتم تف کرد و گفت:
— این یکی دستم
– ممنون خانم
یکم از آب دهنش پریده بود توی چشمم ولی چون دستام چرب بود نمیتونستم صورتم رو تمیز کنم به سختی چشمم رو باز کردم و اومدم اونطرف صندلی نشستم و دوباره دستم رو چرب کردم و به کارم ادامه دادم٬ وقتی دستش تموم شد خواستم بپرسم که چکار کنم که خودش بدون اینکه من چیزی بگم دست‌هاش رو رو گذاشت رو دست های صندلی و و با چشماش به سینه‌اش اشاره کرد٬بالاخره میتو‌نستم اون سینه‌هارو که مدتها دیده بودم و توی خوابم هم نمیدیدم که بخوام بهشون دست بزنم رو ماساژ بدم!!! دستام رو گذاشتم روی سینه هاش ولی اینقدر دستام می‌لرزید که میشد حتی لرزش رو دید! حتما خانم لرزیدن دستام رو احساس می‌کرد که ی لبخند زیبایی روی صورتش اومد.
بعد از مدت قابل توجهی!! که روی سینه‌هاش صرف کردم رفتم سراق شکم و بعد هم کمرش و بعد ایستاد تا حسابی باسنش رو براش با لوسیون ماساژ بدم. چند دست زدم وصبر کردم تا جذب بشه و دوباره شروع کردم و بعد هم پاهاش که براش چند دست زدم مخصوصا مچ به پایین و زانوهاش که تاکید کرد می‌خواد مثل پای بچه ها نرم باشه که البته همونطور هم بود!
بعد از اینکه کارم تموم شد خانم ساعت رو نگاه کرد و گفت:
— اوه داره دیر میشه !! پاشو آماده شو باید بریم دیگه!
من بعد از اینکه خانم رو برهنه دیدم و تمام بدنش رو ماساژ دادم اینقدر داغ شده بودم که تمام برنامه های امروز رو فراموش کرده بودم٬ اینکه ساعت چند هست دیگه بماند!
دوباره انگار آوار ی خونه توی سرم خراب شده باشه از جام بلند شدم که برم٬ دم در که رسیدم دیدم اصلا نمی‌دونم کجا میرم! برگشتم سمت خانم که بپرسم باید چکار کنم الان؟
اینقدر قلبم تند می‌زد که حالت تهوع پیدا کرده بودم. سرم هم داشت گیج می‌رفت! چشم به هم دوخته بودیم ولی حرفم نمی‌اومد! نمی‌دونستم چی باید بگم!
می‌خواستم برم مثل بچه کوچیکی که میره بقل مامانش و گریه میکنه برم پیشش و اینقدر گریه کنم که حالم بهتر بشه ولی جاش نبود.
از نگاه خانم معلوم بود کاملا حال من رو درک می‌کنه و داره از لحظه لحظه‌ی اون شرایط کمال لذت رو می‌بره!
بعد از چند لحظه من با سختی گفتم:
– لباس
بدون اینکه نگاهش رو ازم برداره یا لبخندش رو بخواد بشکنه با انگشت به کمد روبروش اشاره کرد
من هم رفتم و ی ساک خرید بزرگ دیدم که توش پر بود از لباس های مارک دار که هنوز از جعبه هم خارج نشده بودن! ساک رو برداشم و رفتم پیش خانم و خواستم بپرسم که همین هست یا نه که خانم با همون لبخند با سر بهم اشاره کرد که همین هست!
ساک رو برداشتم و رفتم بیرون که لباس‌هام رو عوض کنم٬ من زیاد از لباس‌های مارک دار خارجی سر در نمی‌آوردم ولی می‌دونستم که پول اون لباسا کم کمه‌اش چند میلیونی میشد!
سایز من رو بهتر از خودم میدونست! همه قالب تنم بودن!
همه رو که پوشیدم چهار دست و پا رفتم وارد اتاق بشم که داد زد سرم:
— گوساله میدونی چقدر خرج این لباسا کردم؟ خراب میشن! پاشو وایسا! زود!!!
– ببخشید خانم
— نفهم!!
بعد دوباره من رو از پایین تا بالا نگاه کرد و بعد پشتشو کرد به من و صدای خنده‌ی ظریفی اومد٬ معلوم بود از لباسا تو تن من خوشش اومده بود
– خانم من باید چیکار کنم؟
کلید رو انداخت سمت من و گفت:
— برو تو ماشین بشین تا بیام
اینقدری نگذشت تا خانم هم بعد از من اومد و نشست توی ماشین ولی تو همین چند دقیقه ی آرایش خیلی ساده کرده بود که حسابی زیبایی های ذاتیش رو بیشتر از قبل نشون میداد! اون ی رشته از اون موهای فرفی زیباش رو هم از جلوی شالش انداخته بود روی صورتش! همونطور که من دوست داشتم!! بوی عطرش هم که مثل همیشه ادم رو گیج می‌کرد!
سوار که شد وسایلی که دستش بود رو گذاشت صندلی پشت و بعد ماشین رو روشن کرد و راه افتادیم
مسیری که باید میرفتیم با ماشین شخصی اینقدر هم طولانی نبود ولی خیلی آروم می‌رفت انگار می‌خواست زمان بیشتری داشته باشیم.
بعد از ۲-۳ دقیقه از شروع مسیر بهم گفت:
— دیروز متوجه مورد خاصی نشدی؟
– نه خانم چه موردی؟
— وقتی اومده بودن برای کارای سند خونم
– نه خانم متوجه نشدم٬ راستش رو بخوام بگم خانم اینقدر حالم بد بود که حواس برام نمونده بود
— وقتی مدارکم رو دادم بهشون
– خب؟
— آی‌کی‌یو!!! بعد از اینکه مدارکم رو دادم بهشون …؟
– والا …. مممم
بیشتر فکر کردم. ولی تا میومدم تمرکز کنم می‌دیدم که داریم به محله و خونمون نزدیکتر و نزدیکتر می‌شدیم و ترس از روبرویی خانم با مادرم و اینکه چه چیزایی میخوان به هم بگن باعث میشد تمرکزم رو از دست بدم. دوباره خانم ادامه داد:
— جدی اینقدر احمق شدی یا حالت خرابه؟
– حالم جالب نیست خانم
خانم قهقه بلندی کرد و گفت:
— باشه درکت میکنم!!
– ممنون خانم.
دیگه رسیدیم دم در خونمون نمی‌دونستم می‌خواد چی بشه
خانم ماشین رو پارک کرد و از صندلی های پشت کیف و وسایلش رو برداشت. من خواستم در رو باز کنم و پیاده بشم که گفت:
— صبر کن! حتما مادرت بعد از اینهمه مدت میخواد باهات روبوسی کنه٬ دوست دارم طعم منم بینتون باشه!
بعد از دستش همون ظرف یکبار مصرف رو که صبح پر کرده بود رو داد به من گفت:
— سر بکش و تشکر کن کثافت!
همونطور عادی قلب من از جا ایستاده بود چه برسه با اینهه تحقیر جانبی! ظرف رو گرفتم و همش رو سر کشیدم  و گفتم:
– ممنون خانم
خانم هم ی تف گنده کرد تو دست خودش و دستشو مالید به همه جای صورتم و گفت:
— خواهش میکنم مادر سگ! بریم!
کلید خونه نه همراه من بود نه خانم برای همین با دستان لرزان زنگ زدم مادرم دربازکن رو برداشت و جفتمون رو دید٬ خانم مثل روز اول که من تو دانشگاه دیدمش همونطور ملوس و ناز بود و داشت لبخند میزد
— سلام!!!! چه عجب! خوب رفتی مادرت رو تنها گذاشتی!!
– سلام مامان
— سلام خانم خوب هستید؟ مزاحم که نیستم من؟
— سلام دخترم! نه عزیزم چه مزاحمتی بفرمایید بالا٬ بفرمایید!!!
و در رو باز کرد
ما رفتیم تو٬ توی آسانسور که بودیم تا برسیم قلبم داشت از سینم در میومد خانم بهم گفت:
— هنوز نفهمیدی چه نکته‌ای رو دیروز باید می‌گرفتی؟
من اینقدر حالم بد بود که نتونستم جواب بدم فقط نگاهش کردم و با اشاره بهش فهموندم که نمی‌دونم٬ بهم خندید و دست کرد توی کیفش و ی چیزی گذاشت توی دستم سرم رو آوردم پایین ببینم چیه که دیدم شناسنامه‌اش هست! با تعجب به صورتش نگاه کردم که گفت:
— نگاش کن نابغه!
بازش کردم اسمش درست بود همه چیز همون بود ولی وقتی ورق زدم انگار ی پارچ آب یخ ریختن رو سرم!
صفحه همسر خالی بود!!!!!!!
من حرف نتونستم بزنم فقط نگاهش کردم تقریبا رسیده بودیم به طبقه خودمون که شناسنامه‌اش رو ازم گرفت و  گذاشت توی کیفش ٬ موهای من رو مرتب کرد و صورت من رو گرفت تو دستاش وگفت:
— عزیزم به من اعتماد کن
و در رو باز کرد و رو به مادرم که جلوی واحدمون ایستاده بود گفت:
— دوباره سلام!!داستان اسارت قسمت سیزدهم

ادامه دارد …

تو فوق‌العاده ای
عالییییییییی عالیییییییی عالیییییییی

دوست داشتندوست‌داشته‌شده توسط 1 نفر

اولا،ممنون که به نسبت چند وقت اخیر،زودتر اپ کردی.من هر روز سر میزدم،عضو خبرنامه هم نیستم،اینطوری هیجانش بیشتره
دوم اینکه وای وای حدس میزنم داستانو کدوم سمت میبری،اگه اینطوری باشه،پسره تا اخر عمر اسیر بی چون و چراش میشه،مادرشم قطعا دخیل میشه
خلاصه که عیدی خوبی بود،بخصوص اون قسمت خوردن ادرار از تو شیشه و مالیدن تف به صورتش.اونجاش اوجش بود که خانم گفت دوستدارم بین روبوسی تو و مادرت،طعم منم باشه!عالی بود،هرچیزی که به مادره ربط پیدا کنه و موجب تحقیرش باشه عالیه
سرتو درد نیارم،واقعا ممنون در کل

دوست داشتندوست‌داشته‌شده توسط 1 نفر

واقعا عالی بود ممنون با این که میدونم نظرمو حذف میکنی ولی وظیفم بود که تشکر کنم
مرسی که سریع آپ کردی

دوست داشتندوست‌داشته‌شده توسط 1 نفر

?

دوست داشتندوست داشتن

مثل همیشه عالی و غیر قابل پیش بینی واقعا احسنت و آفرین به این همه خلاقیت کمترین لغتی که میشه بکار برد. متشکر – موفق باشید.

دوست داشتندوست‌داشته‌شده توسط 1 نفر

تو محشری ادمین.. این داستان عالیه! من هر روز سر میزنم که ببینم اپ کردی یا نه.. لطفا سریع تر اپ کن بقیه قسمتهارو ممنون

دوست داشتندوست‌داشته‌شده توسط 1 نفر

من شخصا بیشتر foot fetish دارم تا femdom و از داستان کچاپ بخاطر همین خیلی خوشم اومد و اگه میشه یکم تو داستان foot worship بذارید،مرسی.

دوست داشتندوست‌داشته‌شده توسط 1 نفر

لایک عالی دوست من فقط قسمت پانزدهم رو چطور ببینم

دوست داشتندوست داشتن

عالیه

دوست داشتندوست داشتن

با همه ی وجود الان سره کلاسم اما دا م میخونمش و کامنت میزارم اونم اونور دنیا و توها ایرانی اینجا …

دوست داشتندوست‌داشته‌شده توسط 1 نفر

در پایین مشخصات خود را پر کنید یا برای ورود روی شمایل‌ها کلیک نمایید:

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری WordPress.com خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Google خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Twitter خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Facebook خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

درحال اتصال به %s

مرا از دیدگاه‌های جدید به وسیلهٔ رایانامه آگاه کن.

مرا در مورد نوشته‌های تازه به وسیلهٔ رایانامه آگاه کن.

Enter your email address to follow this blog and receive notifications of new posts by email.

به 376 مشترک دیگر بپیوندید

داستان اسارت قسمت سیزدهم

دنبال‌کردن

ساخت کد صفحه ورودی

pink city

شنبه 14 مرداد 1396 10:17 ب.ظ

داستان اسارت قسمت سیزدهم

آویز فلاترشای

پازل رینبودش

تصویر به دنبال موس استار

فلی

ساعت سانست شیمر

پازل فلاترشای

ساخت کد موس

خانوم بند بلندی که از قلاده نسترن آویزان بود را میکشید…نسترن میلرزید و آرام قدم بر میداشت…آب دهانش از سوراخهایی که بر روی توپی که در دهانش تعبیه شده بود بیرون میریخت…خانوم ناگهان ایستاد…افسار نسترن را به دست خانم اردلان داد و گفت:
– یه کم بچرخونش…ميخوام راه بره…تا من اینا رو باز کنم……
خانم اردلان سر تسمه را از خانوم گرفت و رو کرد به نسترن:
– خب خانوم وکیل…راه میری…همینطور میچرخی دور من…مثه یه اسب خوب…تا هم  بهت نگفتم وای نمیسی…
و در همان حال یک مهمیز سیاه رنگ را از خانوم گرفت و روی باسن نسترن نواخت…

خانوم با خنده رو کرد به مهشید:
– تو…بجنب این کفشها رو پای دوستت کن…
مهشید جلو رفت و کفشهای پاشنه بلندی را که خانوم از پشت میز بیرون آورده بود گرفت…جلوی نسترن زانو زد و به زحمت هر دو کفش را پایش کرد…خانوم گفت:
– خب دیگه…یالا…راه بیفت…این پاشنه های بلند کار نشادور رو میکنه…باعث میشه بدنت نمای بهتری داشته باشه موقع راه رفتن…از طرفی باعث میشه اون دسته خری هم که توی کونت گذاتم زودتر جا باز کنه…
نسترن به خاطر کفشهای پاشنه داری که پایش کرده بودند نامتعادل قدم بر میداشت…خانوم رفت سراغ دخترک که ساکت کنار مادرش ایستاده بود…:
– چطوری خانوم کوچولو؟ تا خانوم اردلان اسبمون رو یه کم تمرین میده ما وقت داریم یه بازی کوچولویی بکنیم …و در همین حال با دست بین پاهای دخترک را لمس میکرد…دخترک که دستانش از بالا بسته بود پیچ و تاب میخورد و سعی میکرد از دستان خانم خودش را دور نگه دارد…
خانم اردلان هر زمان که نسترن تعادلش را از دست میداد با مهمیز به باسن نسترن میزد…نسترن اشک از چشمهایش سرازیر شده بود و نمیدانست چطور از آن وضعیت خودش را خلاص کند…چاره ای جز راه رفتن و چرخیدن دور خانم اردلان نداشت…
خانوم دستان دخترک را باز کرد و پشت گردنش را گرفت و او را با خود به طرف میز برد…
-…دهنت رو باز کن ببینم…
دخترک دهانش را باز کرد…
– زبونت رو بیار بیرون…
دخترک زبانش را کمی بیرون آورد…
– همینقدر…!؟ زبونت رو کامل بیار بیرون…مطمئنم بیشتر از این زبون داری…
دخترک زبانش را کاملا بیرون آورد…خانم انگشتش را روی زبان دخترک کشید…چانه دخترک را گرفت و توی چشمهایش نگاه کرد…
– زبون درازی داری…از این به بعد تو مسئول برق انداختن کفشهای منی…
دخترک سر در نمی آورد…خانم روی میز نشست و کف چکمه بلند براقش را گرفت جلوی صورت دخترک…
– یالله کوچولو…تمیزش کن…با زبونت…
بدن نحیف دخترک در مقابل قامت ورزیده خانوم مثل گنجشکی بود که اسیر شاهینی شده باشد…دخترک با تردید زبانش را روی چکمه خانوم کشید…
– یالله…درست انجام بده این کار رو…بعد از یه مدت متوجه میشی این بهترین چیزی هست که ممکنه اینجا به کسی پیشنهاد بشه با زبونش تمیز کنه…
مادر دخترک تقریبا از حال رفته بود و از طنابی که دستهایش به آن بسته شده بود آویزان مانده بود…
دخترک با زبانش زیر و روی پوتین خانوم را میلیسید…
خانوم همانطور که روی میز نشسته بود آن یکی پایش را روی شانه دخترک گذاشته بود…
رو کرد به مهشید:
– چرا وایسادی بر و بر نگاه میکنی؟ برو از کشوی بالا سمت چپ میز پاکت سیگار من رو بده…فندکم هم همونجاست.
مهشید اطاعت کرد…
خانم با بی قیدی سیگاری گیراند و پک زد…به مهشید اشاره کرد کمی عقب تر بایستد…نسترن همچنان با همان وضعیت مشغول چرخیدن به دور خانم اردلان بود…خانوم همانطور که به سیگارش پک میزد نگاهش میکرد و غرق در فکر های خودش بود…پس از ده دقیقه پای چپش را که حالا کاملا تمیز شده بود گذاشت روی شانه راست دخترک و پای راستش را گرفت جلوی دهان او و گفت:
– تا بهت نگفتم همینطور ادامه میدی…
و بعد رو کرد به خانم اردلان…
– بیارش ببینم…
خانم اردلان افسار نسترن را گرفت و او را آورد جلوی خانوم…
خانوم با دست به خانم اردلان اشاره کرد که میخواهد پشتش را چک کند…همین که نسترن برگشت خانوم اردلان با ضربه ای بین پاهای او زد تا پاهایش را کمی باز کند…خانم  دستش را میان پاهای او انداخت و انتهای پلاک الکتریکی را گرفت و کمی آن را بیرون کشید و دوباره با یک فشار آن را سر جایش قرار داد…
– خب…خوبه…یه مقدار ولتاژش زیاد بوده و کمی سوزونده اطراف مقعدش رو…ولی میگن جنگ اول به از صلح آخر…
دهنش رو باز کن…
خانم اردلان دست کرد و از پشت سر بندهای توپی که در دهان نسترن بود را باز کرد و آن را با احتیاط از دهانش بیرون کشید…نسترن آب دهانش رو به زحمت قورت داد…
خانوم با لگد به تخت سینه دخترک کوبید و او را پرت کرد روی زمین… رو کرد به خانم اردلان…
– دیگه به اندازه کافی وقت تلف کردیم…باید بفرستیمشون داخل…قطارشون کن…همونجور که بلدی…مادره رو باز نکن…بذار همینجا بمونه…باهاش کار دارم من…این سه تا رو بفرست برن داخل…اونجا منتظرشونن…
و رو کرد به زنها و گفت:
– میدونم دلتون برای من تنگ میشه…مخصوصا تو خانوم وکیل…چیزی که اینجا دیدین در مقابل چیزی که اونجا میبینین چیزی نیست…هیچی نیست…خانوم اردلان باهاتون میاد…و البته اونجا با چند نفر دیگه آشنا میشین…بهتون توصیه میکنم کاملا مطیع باشین…بگذارین راحتتون کنم…شما از این لحظه فقط سه تا ماده خوک هستین…یا بهتر بگم دو تا ماده خوک و یه بچه خوک…هیچ لباسی نخواهید داشت و همه سوراخهای بدنتون…و البته همه سوراخهای ذهنتون رو باید در اختیار ارباب های جدیدتون قرار بدین…خدانگهدار…

خانم اردلان زنها را سریع به خط کرد…دتهای نسترن را از پشت گردنش باز کرد و از آنها خواست بنشینند روی زمین…و هرکدام مچ پای نفر جلویی را بگیرد…چشمبندهایشان را بستند…در آخرین لحظه دخترک که نفر آخر بود از گوشه چشم خانوم را دید که کاملا برهنه شده بود و در حال بستن یک کیر مصنوعی بلند و بند دار به خودش بود…دیگر چیزی ندید…

با فرمان خانوم اردلان دسته سه نفره چهار دست و پا به راه افتاد…نسترن جلوتر از بقیه بود و افسارش را خانم اردلان میکشید…صدای باز شدن دری شنیده شد…با عبور از در باد سردی به بدن زنها خورد…شکی نبود که در فضای باز هستند…زمین سنگریزه و خاک بود و پای زنها را خراش میداد…پس از چند دقیقه پیاده روی با آن وضعیت صدای باز شدن در دیگری شنیده شد…دسته از میان در گذشت و وارد محیط مسقف دیگری شد…
نسترن پیش خودش فکر میکرد که قطعا گرفتار یک باند تبهکار شده اند…تصمیم داشت به هر نحو ممکن و در اولین فرصت از آنجا فرار کند…از طرفی آنقدر هم ترسیده بود که نمیتوانست درست تصمیم بگیرد…مهشید اما خودش را به دست سرنوشت سپرده بود…به سرنوشتش تن داده بود…پس از مدتی از میان در دیگری رد شدند…زمین دیگر سفت نبود…روی فرش و یا موکت نرمی قرار داشتند….

ناگهان صدای خانوم اردلان به گوش رسید که داشت با کسی صحبت میکرد:داستان اسارت قسمت سیزدهم

–          همین سه تان…خانوم یکی شون رو نگه داشت…مادره اون دختر آخریه رو…مردنی بود…برای امشب آماده ش میکنه…آقا هم خودشون بودن…الان میان …

مخاطب خانوم اردلان زنی بود که صدای ظریفی داشت…

–          خب پس اون هیچی…این سه تا…چی کاره ن؟

–          این جلویی وکیله…خیلی زبون درازی میکرد…پلاک توی کونشه….اینم ریموتش…وسطی دوستشه…سر به راهه…آخری هم که بچه مدرسه ای باید باشه…این دو تا رو همونجا تراشیدیم…آخریه باکره ست…!

یک لحظه سکوت برقرار شد… دخترک ناگهان حس کرد کسی با پا به مچ پاهایش ضربه میزند…

–          باز کن ببینم…

دخترک در همان حال پاهایش را کمی باز تر کرد…حس کرد دستی میان پاهایش رفت و شروع به معاینه اش کرد…

–          آره…ظاهرا که دختره…اگه ندوخته باشه…

در همین حال در باز و بسته شد و صدای همهمه مردانه ای  به گوش رسید…چند مرد در حالی که با یکدیگر حرف میزدند و میخندیدند داخل شدند…
نسترن به وضوح تکانی خورد…

صداها به همان ناگهانی که شروع شده بود قطع شد…نسترن احساس کرد عده ای دور آنها در حال قدم زدن هستند…

یکی از مردها ظاهرا خطاب به خانومی که از قبل آنجا بود گفت…:

–          نیومدی چرا ژاله…؟ جات خالی بود…این جلویی چه جفتکی مینداخت…خانومم خوب ادبش کرد…دو تا شوک صد ولتی بهش داد…ببینش…تمام موهای اطراف مقعدش کز خورده…

زن با همان صدای لطیفش که در تضاد عجیبی با محیطی که در آن بودند قرار داشت گفت:

–          ای بابا…میدونی که…آبم با خانوم توی یه جوب نمیره…گفتم همینجا بمونم…بالاخره گذر هر گوشتی به قصابخونه میفته…!

–          اون که بله…خب…نمیخوای چشماشون رو باز کنیم؟

–          اون دختر آخریه راست کار خودته ها…

–          میدونم…

ناگهان دستی زیر بازوی دخترک را گرفت و به هوا بلندش کرد…دخترک جیغ کوتاهی کشید ولی پس از چند لحظه دوباره همه جا آرام شد…

صدای زنی که ژاله صدایش میکردند به گوش رسید:

–          چی کار میکنی؟ مگه شستینشون؟

–          ای بابا…این  که شستن نمیخواد…این چیزا رو باید مثه گوجه سبز از درخت که میچینی بذاری دهنت…مزه ش به همینه…تا الان هم خیلی صبر کردم…چشمای اون دو تا رو باز کن…

چشمهای نسترن از حدقه داشت بیرون میزد…سه مرد بودند که لباسهای سرهمی مشکی به تن داشتند…یکی از مردها همانی بود که کلاه کشبافی روی سرش داشت که تا زیر چانه پایین کشیده بود…مردی که ایرج صدایش میکردند حدود سی و چند ساله به نظر میرسید…قد بلند و چهار شانه بود…روی مبلی نشسته بود و دخترک را روی پایش نشانده بود…ژیلا زن ظریف و جذابی بود و دامن شیکی به پا داشت…معلوم بود برای این لحظه با دقت آرایش کرده بود…اتاقی بود مبله شده و بزرگ…پرده های ضخیمی پنجره ها را پوشانده بود…بیشتر شبیه یک دفتر کار خیلی شیک به نظر میرسید…
دور تا دور اتاق داربست هایی چوبی به شکلهای گوناگون بسته شده بود…از سقف اتاق هم چند آویز چنگک مانند آویزان بود که با مبلمان اتاق در تضاد عجیبی قرار داشت…در ضلعی از اتاق دیواری شیشه ای قرار داشت و پشت آن محوطه بزرگی بود که کف و دیوارهایش با کاشی پوشانده شده بود…
مهشید هم با حیرت به دور و برش نگاه میکرد…
ایرج دختر کوچکتر را روی پایش نشانده بود…زیپ لباس سر همی اش را پایین کشیده بود و کیر بزرگش را از لای زیپ باز شده بیرون انداخته بود…دو مرد دیگر به فاصله نزدیکی پشت سر زنها ایستاده بودند و انگار منتظر فرمان بودند…
سکوت را خود ایرج شکست:

–          خب تا این بچه خوک یه حالی به من میده این دو تا رو ببرین و بشورین…تو دختر جون…همونجوری که چکمه های خانوم رو با زبونت تمیز کردی میخوام این رو هم برام برق بندازی…واسه خانوم که خوب لیس میزدی…تا حالا برای کسی ساک زدی؟ بلدی؟

دخترک از ترس و خجالت زبانش بند آمده بود…

ژاله به طرف دخترک رفت و مویش را گرفت و کشید…
– با تو بود آقا دختر جون؟ کیر خوردی؟

–          نه خانوم…نخوردم…

–          خب حالا میخوری…

ایرج زیپ لباسش را بیشتر باز کرد…و تخمهایش را هم بیرون انداخت…و گفت:

–          آروم آروم…همه رو میکنی توی دهنت و در میاری…حتی اگه حس کردی داری خفه میشی به کارت ادامه میدی…من با فشار دست راهنماییت میکنم…تا این زنها رو تمیز میکنن وقت داریم…یالاه دختر خوب…

دخترک با اکراه طبق دستور شروع به کار کرد…همانطور که روی مبل میان پاهای ایرج دولا شده بود ایرج با دست آزادش پستانهای کوچک دخترک را میچلاند و گاهی هم از عقب دستی به میان پاهایش میکشید…آن دو مرد دیگر زنها را بلند کردند و به سمت دیوار شیشه ای بردند…
آن سوی دیوار دستهای هر دو را به فاصله یک متر از یکدیگر به آویزی که از سقف آویزان بود بستند…یک جک هیدرولیک هر دو را کمی بالا کشید…
همه چیز که آماده شد یکی از مردها به طرف نسترن رفت…بدون مقدمه نوک یکی از پستانهایش را میان دو انگشت گرفت و فشار داد و گفت:

–          الان شلنگ رو باز میکنم روت…یه کم که خیس شدی بعد این دوستم میاد میشورتت…یه ذره با اون چیزی که فکر میکنی شاید فرق داشته باشه…ولی صدات در نیاد…

نسترن سرش را تکان داد…آب را که باز کردند فشار و سرمای  آب نفسش را بند آورد…چون یک شلنگ بیشتر نبود باید یکی یکی شسته میشدند…آن مرد دیگر در کمال تعجب لباسهایش را کامل در آورده بود…بدنش عضلانی و قوی مینمود…و کیرش کاملا شق شده بود…نفر اول آب را که بست با یک تکه اسفنج آمیخته به کف شروع کرد بدن نسترن را کف زدن…این کار را بدون عجله و با حوصله انجام میداد…دور او میچرخید و همه جای بدنش را کف میزد…نسترن احساس میکرد که موقع این کار از قصد خودش را بیش از حد به او میمالد…بدتر از همه موقع کف زدن سینه ها و بین پاهای او بود که  اسفنج را به گوشه ای انداخته بود و بدون ملاحظه او را دستمالی میکرد…در حین کار با احتیاط پلاک الکتریکی را هم از بین پاهای نسترن بیرون کشید و آن را کناری گذاشت…او حتی داخل مقعد و مهبل او را هم بی نصیب نگذاشت و دو انگشت کف آلود خودش را بدون ملاحظه هرجایی که دلش میخواست حرکت میداد…مهشید که رو بروی او بسته شده بود ناظر شسته شدن دوستش به این سبک و شیوه بود…ده دقیقه بعد آن مرد دیگر عملا فقط داشت نواحی جنسی نسترن را میمالید…آن مرد دیگر شلنگ به دست عقب تر ایستاده بود و میخندید…
نسترن با وجود شرایط روحی بد ولی به خاطر این نوع شسته شدن تا حدودی تحریک شده بود و نوک سینه هایش کاملا بیرون زده بود و این چیزی نبود که از چشم آن دو مرد دور بماند…با او شوخیهای زشتی میکردند و او را وکیل جنده خطاب میکردند…از دوستش مهشید میخواستند که بی طرفانه قضاوت کند که آیا بیرون زدن نوک سینه ها و مرطوب شدن بین پاهای دوستش در این شرایط نشانه جنده بودنش نیست…؟
مهشید میدانست که چنین نمایشی در انتظار او هم هست و قلبش به شدت میزد…هیکل او به خوبی دوستش نبود و بعید نبود که کمتر از نسترن شستنش طول بکشد…نسترن با آن بدن متناسب و سینه هایی که حالا کاملا بیرون زده بود و آن صورت خوش ریختش چیزی نبود که آن دو مرد به این زودی از شستنش دست بکشند…
ولی به هر حال بعد از مدتی یکی از مردها پلاکی که بیرون آورده بود را سرجایش گذاشت و مرد دیگر با شلنگ نسترن را آب کشید…
نسترن  را باز کردند ولی از او خواستند گوشه ای بایستد و شاهد شسته شدن دوستش باشد…
شلنگ آب را به روی مهشید باز کردند و همان کارها برای مهشید هم تکرار شد…با این تفاوت که حالا ان مرد دیگر لخت شده بود و او را با اسفنج میشست…مردی که نسترن را شسته بود سر شلنگ به دستش بود و همچنان  لباسی به تنش نداشت…
مهشید همانطور که فکر میکرد به اندازه نسترن شسته شدنش طول نکشید…اما فرقی که داشت این بود که آن مرد اولی هم یکجا شلنگ را زمین گذاشت و رفت از عقب و جلو او را با انگشت تست کرد تا به قول خودش بفهمد کدام یکی شان گشاد تر هستند…طبیعی بود که از پشت نسترن به خاطر پلاک کمی گشاد تر به نظر برسد و این مساله چند دقیقه ای موضوع بحث دو مرد بود…

(ادامه دارد…)

خیلی خوب داره پیش می‌ره. مشتاقم مامانه چطوری قراره برای شب حاضر بشه

فقط میتونم بگم خدا شر آدمای کافر و مریض رو به خودشون برگردونه.داستان اسارت قسمت سیزدهم

خیلی خوبه
!

امیدوارم پرونده ی این وبلاگ هم مثل خیلی دیگه از وبلاگ هایی که به بی دی اس ام مربوطه ناتموم بسته نشه !

زیاد خوشم نیومد.تو رابطه های مستر-اسلیو هر دو طرف راضین که اینجوری رفتار کنن.ولی تو داستان شما این حرکات اجباری و غیر انسانی بود

جنده زر نزن خیلی هم خب بو.پس دهنتو ببند ااه

mishe saritar bezarid lotfan

edamash chi shod jenab salo?

واي من که خيلي ذوق کردم تروخدا زودتر بزارين خوهش ميکنم

be webloge man sar bezanid(http://iranbdsm.blogfa.com/) albate hanuz chizi nadare vali 3ta post baraye shoru gozashtam age khastid nazaratetuno ya tu nazarat bezarin ya mail konid be iran.bdsm@yahoo.com
dar zemn agar dokhtari ke slave hast va be donbale master migarde ham behem emial bede

مزخرفه! آدم ربایی تجاوز کودک آزاری همش جنایته! برای اولین بار با خوندن یه داستان با محتوای مثلا بی دی اس ام لذت نبردم که هیچ حالمم به هم خورد همین کارارو میکنین که بهمون میگن دیونه!

پس کو ادامه ش؟ ‎:/‎

منتظرمون نذار لطفا

خیلی قشنگ بود
بقیه رو زود تر بزرین

عالی بود . مخصوصا تیکه هایی که خانم شکنجه می داد . شکنجه های توسط میسترس و بیشتر از مستر بنویس .

hanome afsane age khoshet omad idto bezar ba ham harf bezanim

baghiasho bezar dg, hey miam hey nazashti, ah

سلام الی منم دوست دارم باهام تماس بگیر

من عاشق داستان های اینطوری هستم که دختر توش توسط مرد شکنجه میشه . ادامشو بذار لطفا

لطفا بقيه داستان رو بذارين

خیلی قشنگ بود فقط بیشتر بنویس و ادامه بده

kheili khashen bood

سلام چرا نمیزارید اخه؟؟؟؟؟؟؟
من منتظرم و باید بگم عالیه فقط امیدوارم نصفه نمونه

bezaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaar dige

khaheshan baghiasham bezarin

man y slave hasam ali bood ba khondan har dastan kosam khis mishodd ali bood

سرکاریم؟!؟
بقیشو چرا نمیذاری پس؟یه ماهه هی میام میبینم نذاشتی…
بدو دیگه…نویسنده هم اینقد تنبل؟!؟

واییییییییییی ادامش چی عالیهههههههههههههههههههههه

چرا ادامه نمیدین؟

کجاییییییییییییییین پس؟

in kheili ghashang bood ama aya kasi peyda mishe injori khoshesh biad? ?

yani yeki peyda nemishe bekhad barde dashte bashe ? albate khanom bashe hishki nict yani?

ببینید مند از این رابطه ها دوست دارم ولی اصلا اینکه کیر مردو همون اول ببرن معنی نمیده
حال میده 2 تا زن ی مردو به بردگی بگیرن انقدر اذیتش کنند حال کنند باهاش شکنجه های زیباد بدن بد کیرشو در بیارن یا بکشن داستان اینتوری بهتره

kheeeeeeeili ali bud.pas baghiash chi shod…

داستان جالبیه
من خودم دارم یه نسخه توپ مینویسم. البته 2 سال پیش شروعش کردم اما مثل این داستان کوتاه و توی 1 روز نیست ؛ بلکه داستانش کامله و یه زندگی رو شامل میشه که حدوداً 300 صفحه یا شایدم بیشتر میشه
خواستم بگم اگه میگفتی آخرش چی شد و سر اون مامانه چه بلایی اومد یا بگی که این نسترن خانوم عاقبتش چی میشه بد نیست!
باید یکم بهتر میساختیش.

از مامانه بیشتر بنویس

ببین مرتیکه بیمار که از این همه استعداد اینجوری استفاده میکنی من شخصیتم شبیه نسترن ولی با این تفاوت که من کله خر تر از اون حرفام که بتونی تصور کنی اگه من جای نسترن بودم با اون تیغ که دادی کس دوستمو شیو کنم رگ گردنه خودمو میزدم خلاص.

اگه میشه داستان رو به ایمیلم ارسال کنید و اگه کسی بازم از این داستان ها داره بفرستهmelisashaygan@yahoo.com

masteresho ziad kon plz.aliiii mercc.montazeriim

خیلی عالی بود فقط ما رو تو خماری نگه ندارید بقیه داستان رو نمی نویسید ؟

آقای سالوووووووووووووووووو بقیه ش چی شد پس ؟؟؟؟

خوبه
Master_jack_2007@yahoo

اگه اجباری نبود قشنگ تر بود

در پایین مشخصات خود را پر کنید یا برای ورود روی شمایل‌ها کلیک نمایید:

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری WordPress.com خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Google خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Twitter خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Facebook خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

درحال اتصال به %s

مرا از دیدگاه‌های جدید به وسیلهٔ رایانامه آگاه کن.

مرا در مورد نوشته‌های تازه به وسیلهٔ رایانامه آگاه کن.

آقای سالو هستم و داستان مینویسم…محتویات این وبلاگ برای افرادی که عقلا و یا جسما زیر 21 سال هستند مناسب نمی باشد. همینطور برای کسانی که با خشونت، شکنجه، تجاوز و تحقیر جنسی زنان میانه ای ندارند.
من مریض نیستم…اینجا صرفا دنیای مجازی و قلمرو خیال من است…جایی که قوانین و اصول اخلاقی اش را خودم تعریف میکنم…

اگر در مورد داستانها نظری دارید و يا ايده ای دارید که دوست دارید تبدیل به داستان شود میتوانید در بخش کامنتها برایم بنویسید و یا به صورت خصوصی برایم ایمیل نمائید…آدرس ایمیل من این است:
salo1357[a]yahoo.com

(استفاده از این داستانها در وب سایتها و وبلاگهای دیگر بدون ذکر منبع و لینک مستقیم از نظر نگارنده مجاز نمی باشد.)

Enter your email address to follow this blog and receive notifications of new posts by email.

به 107 مشترک دیگر بپیوندید

دنبال‌کردن

سیمِ آخر؛ مکانی برای داستانهای ناگفتنی

لعنتی چرا انقدر و خوب و قشنگ بود داستانت؟؟؟حسابی شهوتی کردم(خودارضایی:sad:)ولی بدون تند تند ادامش رو بنویس که منتظرمراستی از همین تریبون هم اعتراض میکنم که چرا قسمت های بعدی شیاطین ساده و مخصوصا قدیسان خون آشام رو اپ نمیکنید

عالیقسمت بعدی رو کی اپ میکنید؟

قسمت بعدی منتشر میشه یا نه؟داستان خیلی خوب بود حیفه نیمه بمونه

ناشناس عزیز. این داستان رو کلورو منتشر کرده اما اونطوری که من فهمیدم خودش ننوشته. چند وقته ازش خبری ندارم. احتمال میدم گرفتار باشه. خودم هم به شدت گرفتارم و سرم شلوغه و نتونستم ازش خبر بگیرم. نمیتونم جواب قطعی بدم به شما که چیکار میکنه. شاید مجبورش کردم که ادامه اش رو خودش بنویسه. به قول شما حیفه نیمه بمونه. داستان اسارت قسمت سیزدهم

این داستان مال خودش نیست و بقیه ای هم در کار نیس تا اونجا که من میدونم!

به نظر خیلی واقعی میاد…کاش صرفا یه داستان فانتزی باشه(حتی شوخیش هم قشنگ نیست ).

خیلی بده ولی خیلی حال بهم داد

نسترن دیر کرده بود…قرارشان ضلع شمال میدان انقلاب درست جلوی سینما بود…مهشید نگران و کلافه این پا و آن پا میکرد… به ساعتش نگاه کرد…یک ربع از ساعتی که قرار داشتند گذشته بود…اطراف کم کم شلوغ میشد و هر از گاهی جمعیت در یکی از پیاده روها شعار میداد و بلافاصله نیروهای ضد شورش و لباس شخصی به آن سمت حمله میکردند و جمعیت را متفرق می کردند…گاه گداری هم کسی دستگیر میشد…مهشید موبایلش را از کیفش در آورد و شروع کرد به شماره گرفتن که کسی از پشت روی شانه اش زد…:
– سلام…به کی زنگ میزنی؟
– کجایی تو؟ دلم هزار راه رفت…
– ببخشید…خیلی ترافیک بود…جلوی سینما سپیده پیاده شدم و دیگه بقیه راهو پیاده اومدم والا تا یک ساعت دیگه هم نمیرسیدم…چه خبر بود اینجا؟
– هیچی… خیابون کارگر رو که بستن …گاز اشک آور هم زدن…چند نفر هم دستگیر کردن… میخوای همینجا بمونیم؟
– نه بابا…بریم بالا…اینجا که خبری نیست…

نسترن وکیل بود…پنج سال پیش فارغ التحصیل شده بود و به خاطر وضع مالی خوب پدر و مادرش بلافاصله یک دفتر زده و مشغول به کار شده بود …به خاطر زرنگی ذاتی ای که داشت پیشرفت خوبی هم کرده بود. قد بلند و اندام متناسبی داشت و و در کل زن جذابی مینمود و عاشقان دلخسته زیادی داشت…دوستش مهشید  با اینکه در دانشگاه با او همکلاس بود اما به خاطر مشکلات مالی نتوانسته بود مدرکی بگیرد و سال سوم قید مدرک گرفتن را زده بود و در یک شرکت خصوصی منشی مدیر عامل بود…چشمهای سبزی داشت و کمی درشت جثه ترو البته کوتاه تر از نسترن بود…
نزدیک پارک لاله فضا متشنج بود…ماشینهای سیاه یگان ویژه مستقر بودند وبسیج و پلیس عملا با مردم درگیر شده بودند…نسترن شروع کرد در همراهی با جمعیت  شعار دادن…مهشید که محافظه کار تر بود او را میکشید و سعی میکرد از کانون درگیریها دور بمانند…بوی گاز اشک آور و دود همه جا را گرفته بود…فضا جوری نبود که بشود راه رفت و باید میدویدند…هر دو در امتداد بلوار کشاورز شروع به دویدن کردند…چند موتوری با جلیقه و سر و شکل بسیجی از کنارشان رد شدند و یکی از آنها با باطوم به کمر مهشید کوبید و همزمان فریاد زد…جنده ها…مهشید از درد به خودش پیچید و کمرش را گرفت…نسترن دنبال موتوری دوید و فریاد زد جنده مادر و خواهرته…بی شرف…مزدور…
موتوری دور شده بود…هر دو پیچیدند در یکی از خیابانهای فرعی تا نفسی تازه کنند… پشت سرشان یک ون مشکی به آرامی وارد خیابان شد و کمی جلوتر  ایستاد…دو مرد و یک زن از آن پیاده شدند…لباس فرم یا نظامی نداشتند اما هر دو مرد سر تا پا مشکی پوشیده و صورتشان را با کلاهی که تا زیر گردن پایین کشیده بودند و فقط جای چشمها و دهانشان سوراخ بود پوشانده بودند… زن اما چادر به سر داشت… با داد و فریاد از مهشید و نسترن خواستند که سوار شوند…نسترن حدس زد که از نیروهای ضد اغتشاش باشند و با این حال شروع کرد به داد و فریاد کردن که مگر چه کار کرده ایم و سوار نمیشویم…مهشید اما حسابی ترسیده بود و زبانش بند آمده بود…دو مرد با باطوم آنها را به سمت ماشین هول میدادند و زن هم دست مهشید را محکم گرفته بود و با خود میکشید…اوضاع بدی بود و مقاومت فایده ای نداشت…

در ون که بسته شد موبایلهای هر دو را گرفتند و چشمهایشان را با چشم بند بستند و ماشین با سرعت شروع به حرکت کرد…نسترن اجازه خواست که  با منزلش تماس بگیرد ولی زنی که همراهشان بود گفت نیازی نیست…مهشید پرسید ما را کجا میبرید و باز همان زن جواب داد «جایی که لیاقتش را دارید»…پاسخ زن به وضوح بی ادبانه بود ولی مهشید تصمیم گرفت دهان به دهان او نگذارد و کار را بدتر از این که هست نکند…ده دقیقه بعد دوباره ماشین ایستاد و از سر و صداها بر می آمد که یک نفر دیگر را هم با داد و فریاد میخواستند که سوار کنند…ظاهرا دختری بود که به شدت مقاومت میکرد و از آن بیشتر زنی که گویا مادرش بود ظاهرا با ماموران درگیر شده بود و اجازه نمیداد که دخترش را سوار کنند…صدای شوکر برقی و جیغ و فریاد زیادی از بیرون ماشین به گوش میرسید…مادر دختر فریاد میزد نمیذارم دخترم را ببرید و اگر میخواهید او را ببرید من را هم باید ببرید…زن فریاد زد:
– سوارشون کنید …هر دوشون رو…
مادر و دختر هر دو سوار ون شدند و همان مراحل تکرار شد…موبایلهایشان را گرفتند و چشمانشان را بستند…چند بار مادر آن دختر شروع کرد به حرف زدن که هر بار با حرفهای توهین آمیزی از او خواستند ساکت بنشیند و حرف نزند…نسرین اعتراض کرد که شما حق ندارید اینطور صحبت کنید…زنی که سوارش کرده بود این بار جوابی داد که برق از سرش پراند…
– زنیکه جنده خفه میشی یا نه؟
نسترن که وکیل بود میدانست که هیچ ماموری حق توهین ندارد ولی تصمیم گرفت تا ساکت بنشیند و وقتی به مقصد رسیدند به مافوق این زن  شکایتش را بکند.. همانجا تصمیم گرفت دیگر حرفی نزند و اجازه ندهد این مامورهایی که معلوم نیست از کدام دهات آمده بودند به او اهانت کنند… بیشتر از یک ساعت ماشین خیابانها را طی کرد… در این مدت دیگر هیچ حرفی رد و بدل نشد…فقط یکبار همان زن بد دهن به کسی زنگ زد و گزارش داد که چهار نفر را دارند می آورند و اضافه کرد که یک مادر و دختر هم هستند که قبل از سوار شدن خیلی کولی بازی در آوردند…و خندید…  آن دخترک تازه وارد هق هقش بند نمی آمد…نسترن پیش خودش حساب کرد که اگر بی مورد توی شهر نچرخیده باشند باید تا الان  از شهر خارج شده باشند…

بعد از یک ساعت ماشین در مسیر پر دست اندازی افتاد…جاده مشخص بود دیگر آسفالت نیست…و بعد از ده دقیقه طی مسیر ناهموار ماشین توقف کرد…کسی پیاده شد و یک دقیقه بعد دوباره سوار شد…یک مسیر کوتاه دیگر هم با ماشین طی گردید و بعد همه سرنشینان پیاده شدند…همه را همانطور با چشمان بسته در یک ستون قرار دادند و گفتند که نفرات عقبی هر دو دستشان را روی شانه نفر جلویی بگذارند و راه بیفتند…جلوتر از همه نسترن بود …یک نفر بازوی چپ او را گرفته بود و او را هدایت میکرد…نسترن یک لحظه از فشار انگشتانی که به بازویش وارد میشد احساس کرد که این انگشتان نمیتواند انگشتان یک زن باشد ولی بعد پیش خودش فکر کرد که چنین چیزی ممکن نیست…مهشید که دستانش را روی شانه نسترن قرار داده بود و پشت سرش راه می آمد از آنجا که فکر نمیکرد کارشان به تعقیب و گریز بکشد بر حسب عادتی که داشت و سر قرارهایش با مهشید همیشه کفشهای پاشنه دار میپوشید که اختلاف قدشان زیاد به چشم نیاید بوتهایی  به پا داشت که پاشنه دار بودند و همین باعث میشد روی زمین ناهموار و با چشمان بسته تعادلش چند بار به هم بخورد…چون این ماجرا تکرار شد دسته ایستاد و از مهشید خواسته شد بوتهایش را در بیاورد…او ابتدا خود داری کرد…با جوراب نایلونی روی این سنگ و کلوخ ها راه رفتن چیزی نبود که دلخواهش باشد. اما وقتی اصرار مامورین را دید و از طرفی دید واقعا راه رفتن با آن پاشنه های بلند ده سانتی روی این زمین شدنی نیست در حالی که سکندری میخورد، پس از چند بار تلاش موفق شد بوتهایش را از پایش بیرون بیاورد…با یک دست بوتهایش را برداشت و با دست دیگر شانه نسترن را گرفت و آماده حرکت شد…اما از او خواسته شد بوتها را زمین بگذارد و هر دو دستش را روی شانه نفر جلویی قرار دهد…:
مهشید با اعتراض گفت: پس چکمه هام  رو چیکار کنم؟
صدای همان زنی که در خودرو بود گفت: میتونی بذاریشون همینجا…یا اینکه به دندون بگیری و بیاریشون با خودت…!
مهشید با عصبانیت کفشها را زمین گذاشت و به دستور عمل کرد…دسته راه افتاد و بعد از چند بار پیچ و تاب خوردن از یک در آهنی بزرگ رد شد و وارد محوطه مسقف سوله مانندی شد و سرانجام توقف کرد…
صدایی شبیه موتور بالا بر به گوش رسید و بعد صدای باز شدن چند چفت آهنی و بعد از چند ثانیه احساس حرکت…شکی نبود که روی کف یک آسانسور بزرگ ایستاده اند و پایین میروند…اینجا هوا سرد تر از بیرون بود …آسانسور که توقف کرد مسیر کوتاه دیگری هم پیموده شد…و سر انجام همگی ایستادند…

صدای زن دیگری آمد و از متهمین خواست که دستهایشان را از شانه نفرات جلویی بردارند…به نفر دوم (مهشید) دستور داده شد که دو قدم به سمت راست و یک قدم به جلو بردارد و از نفر سوم هم که همان دختر کم سن و سال بود خواسته شد که دو قدم به چپ و دو قدم به جلو بردارد…دخترک که دست و پایش را گم کرده بود به جای چپ به راست رفت که صدای زنانه ای مثل پتک بر سرش فرود آمد:
– چپ…! گفتم چپ…!! تو مدرسه چی به شماها یاد میدن پس؟ چپ نمیدونی کدوم طرفه؟
دخترک هول شده بود و تعادلش را نزدیک بود از دست بدهد که یک دستی بازویش را گرفت و سر جای درستش قرار داد…و بعد هم مادر دختر را آوردند جلو …حالا ستون متهمین به یک ردیف ایستاده بودند…قبل از اینکه کسی حرفی بزند همان صدای زنانه بلند شد که:
– تا ازتون سوالی پرسیده نشده جیک نمیزنین…از جاتون هم تکون نمیخورین…با تو ام…هوی…تو که روسری سبز سرت هست…صاف وایسا…مگه اومدی مهمونی؟ سرت رو بگیر بالا…بالا…میخوام سیب زیر گلوت رو ببینم…نه…مثه اینکه حالیت نیست…
صدای الکتریسته شوکر برقی پیچید توی سالن و همه را از جا پراند…
– دلت از اینا میخواد…؟
نسترن سرش را تا جایی که میتوانست بالا گرفت…
– خوبه…خانم اردلان این مادر – دختر که گفتی این دو تان؟
صدای همان زنی که در ماشین همراهشان بود بلند شد که:
– بله خانوم…مادره اصرار کرد که باید بیاد…به خیالش مهمونی میخواستیم ببریم دخترش رو….
صدای زن با لحن مسخره ای گفت:
– خب البته مهمونی که هست…ولی احتمالا نه از اون مهمونیها که اینا فکرش رو میکنن…
مادر دختر حدودا چهل ساله بود… از ان تیپ زنهایی بود که حسابی به خودشان میرسند…ترکه ای بود و یک مانتوی بلند و شیک با حاشیه آستینهای گلدوزی شده به تن داشت…در نگاه اول فکر میکردی مدیر مدرسه ای چیزی باشد… دخترش اما شبیه بچه مدرسه ایها بود…کوله کوچکی پشتش بود و مانتوی چسبان قهوه ای رنگ و کوتاهی هم تنش بود که برجستگیهای  بدن دخترانه اش را تا حدودی نمایش میداد…ریزه بود و به نظر حدودا شانزده ساله میرسید…
صدای زن دوباره بلند شد:
خب خانوم ها…فکر کنم هنوز دقیق متوجه نیستین اینجا کجاست…ولی بالاخره میفهمید…من رو خانوم صدا میکنید…عادت بدی دارم که چیزی رو که میگم تکرار نمیکنم…حالا هرچی همراهتون هست  رو بریزید جلوی پاتون…پول، کیف، کوله، دستمال…همه چی…
زنها به تکاپو افتادند و همانطوربا چشمان بسته جیبهایشان را خالی کردند… نسترن که کیف کوچکی همراه خود داشت آن را جلوی پایش گذاشت…دخترک اما اصلا حواسش به کوله ای که پشتش انداخته بود نبود و فقط جیبهایش را خالی کرد…داستان اسارت قسمت سیزدهم

صدای زن دوباره بلند شد:
– تموم شد…؟ همه انجام دادن؟ یه دو ریالی هم دیگه توی جیبهاتون نیست؟ الان معلوم میشه…خانوم اردلان؟ یه نگاه میندازی؟
خانم اردلان با نگاه مسخره ای با چشم اشاره کرد به کوله ی دخترک…
– به به…خانوم کوچولو…شما هیچی دیگه همراه نداری؟
– نه خانوم…
– امممم…یه قدم بیا جلو ببینم…
دخترک آمد و جلوتر ایستاد…
باز صدای زن با همان لحن تمسخر آمیز بلند شد که:
– مامانش…دخترت میگه هیچی دیگه همراش نداره…ولی کوله ش مثه دسته خر روی دوشش هست…چی کارش کنیم حالا؟
دخترک ناگهان خیلی دستپاچه و در حالی که سعی میکرد با خنده موضوع را خاتمه دهد کوله را در آورد و گذاشت جلوی پایش…
مادر دختر که از این وضعیت حسابی عصبی شده بود بنای داد و فریاد گذاشت که اصلا  اینجا کجاست و ما را برای چی آوردید و چرا چشمهایمان را باز نمیکنید… و در همان حال بی توجه به فریادهای خفه شو  دست برد که چشم بندش را بردارد که ناگهان دستی قوی  مچش را گرفت و به عقب پیچاند و او را روی زمین خواباند و از پشت دستهایش را با یک تکه تسمه بست…مادر دخترک همچنان جیغ و داد میکرد…دخترک از شنیدن سر و صدا وحشت کرده بود و حسابی به گریه افتاده بود اما جرئت تکان خوردن نداشت…
زن مسئول فریاد زد…
– خانوم اردلان…چرا وایسادی؟؟ دهن این پتیاره رو ببند…
خانم اردلان نوار چسب پهنی آورد و دهان او را بست…
دو نفر زیر بغلش را گرفتند و او را دوباره سر جای خود ایستاندند و یک پایش را هم به حلقه ای که روی زمین فیکس شده بود بستند…
(ادامه دارد…)

agha in dastan fogholade bood edame bede too zamine lotfan mamnon

خیلی عالی بود – فوق العاده بود . من خیییییللللللییییی منتظرم لطفا ادامه بدید – منتظر قسمت هفتم هستم

سلام من عاشق داستانتون هستممممممممممم ولی چون نمی تونم فیبتر شکن بگیرم اگه امکانش براتو هست میشه برام از قسمت 6 به بعد ایمیل کنید ممنون میشمممممم خواهشا .ایملم
nafise2014@yahoo.com
اگه این کار رو بکنید سپاس گذارم من معتاد داستان شمامممممممممممممم مممنون میشمم

شما نویسنده نامحترم،یک ذره ارزش برای خونهایی که بچه های مردم دادن قائل نیستی؟ بازی بازی،با جون جوانان مردم هم بازی؟ یک ذره حرمت نگه دار. ای خاک بر اون بی دی اس امی که ما رو به اینجاها ببره.

اگه بچه های مردم خون دادن به خودشون مربوط هست دوست محترم من…معامله ای کردن با خدای خودشون…به بنده و شما ربطی نداره!

واقعن.والاا

بسیار عالی بود . قسمت هفتم لحظه شماری. از فلک هم استفاده کنید چون فلک کردن کف پا تحقیرآمیز ترین تنبیه واسه دخترهاست

جالب بود،دوست داشتم البته نه همه قسمتای داستانو ولی جالب بود

سلام.ممنون از این داستان همونه که میخواستم ولی الان خیلی وقته دارم میخونمش.ناراحتم لطفن بگید کجا میتونم داستانای دیگه رو ببینم ممنون.منتظرم.

خیلی داستانت خوب و جذاب بود کارت درسته ادامه بده که منتظره قسمت هفتمم

سلام
واقعاااااااا لذت بردم ممنون
میشه قسمت هفتم رو بزارین؟

در پایین مشخصات خود را پر کنید یا برای ورود روی شمایل‌ها کلیک نمایید:

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری WordPress.com خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Google خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Twitter خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

شما در حال بیان دیدگاه با حساب کاربری Facebook خود هستید.
( بیرون رفتن / 
تغییر دادن )

درحال اتصال به %s

مرا از دیدگاه‌های جدید به وسیلهٔ رایانامه آگاه کن.

مرا در مورد نوشته‌های تازه به وسیلهٔ رایانامه آگاه کن.

آقای سالو هستم و داستان مینویسم…محتویات این وبلاگ برای افرادی که عقلا و یا جسما زیر 21 سال هستند مناسب نمی باشد. همینطور برای کسانی که با خشونت، شکنجه، تجاوز و تحقیر جنسی زنان میانه ای ندارند.
من مریض نیستم…اینجا صرفا دنیای مجازی و قلمرو خیال من است…جایی که قوانین و اصول اخلاقی اش را خودم تعریف میکنم…

اگر در مورد داستانها نظری دارید و يا ايده ای دارید که دوست دارید تبدیل به داستان شود میتوانید در بخش کامنتها برایم بنویسید و یا به صورت خصوصی برایم ایمیل نمائید…آدرس ایمیل من این است:
salo1357[a]yahoo.com

(استفاده از این داستانها در وب سایتها و وبلاگهای دیگر بدون ذکر منبع و لینک مستقیم از نظر نگارنده مجاز نمی باشد.)

Enter your email address to follow this blog and receive notifications of new posts by email.

به 107 مشترک دیگر بپیوندید

دنبال‌کردن

سیمِ آخر؛ مکانی برای داستانهای ناگفتنی

داستان اسارت قسمت سیزدهم

داستان اسارت قسمت سیزدهم

واى براوو ينى بلومو ذاتن يازدى مى!؟ كانال عوض كنم 🙂 هنوز نخوندمش. اين قسمت برام خيلى ارزش داره شادى عزيز. گوزل گولوم?

سيزين ايچين زوك له يازاريم گولوم! كندينه ايي باك! اوماريم چوك كتو الماميش.

ايترنتيم چالشميوردو. بو بولوم فاركلى و هيجانلييدى، گرچيكتن هاريكا. كندينه ايى باك جانيم. :)اونجايى كه طرف ايرانى از آب دراومد. خوشحالى، خجالت، هيجان، اميد، نا اميدى، غم، عصبانيت، ترس، … همه مخلوط شدن! )،:ولى فقط يك مرد شرقى ميتونه براى دفاع از ناموسش، به جاى متجاوز، خود ناموسش رو به قتل برسونه!

مالسف! سویلدیین تاماما دورو! بنده آینیسینی دوشونیوروم.خوشحالم دوست داشتی عزیزم.

درود دوستان…شادی جان دست راستت زیر سرم،ببینم میتونی زبان ترکی منو فعال کنی. این ترکی استانبولی دیگه، درسته؟

درسته کوروش عزیز. استانبولیه. دشمنت سکته کنه! مراقب خودت باش ما شما رو زنده و سالم لازم داریم. چشم! اگه دوست داشتی میتونم بعضی چیزها رو یادت بدم.

قبلا تو دوره دانشجویی و نظام وظیفه که با دوستان آذری بیشتر دم خور بودم، خوب راه افتادم،اما به مرور فراموشم شد.حالا هم فک کنم بتونم به لطفت از سر بگیرم.

خیلی عالیییی بودددد ممنون که زود گذاشتی اصلا فکر نمیکردم داستان به این سمت بره شوکه شدم وقتی طرف ایرانی بود امیدوار شده بودم فکر کردم میخواد کمکش کنه بی صبرانه منتظر قسمت بعدم ممنونم شادی جان

ناشناس عزیز. خوشحالم که سر افکنده نشدم. سعی میکنم به زودی قسمت بعدی رو بذارم.

وااااای…این داستان بلاخره یه بلایی به روزم میاره.فک کنم تا تموم بشه یه سکته ناقص رو باهاش رفتم .دلم میخواد بگم زودتر سروتهش رو هم بیار،اما خب حقیقت زندگی رو چیکارش میشه کرد؟خسته نباشی…نوشتاری بسیار زیبا و مفهومی واقع گرا داره،اما ترسیدن و در رفتنش اونجا براچیه؟ مگه چه موقعیت خوبی رو داشت که نخواد بمیره؟ اگه کسی یه همچین زندگی داشته باشه به نظر میرسه باید خودش پیشقدم بشه و کار خودشو تموم کنه، خب اونجا در مضیقه گذاشته بودنش اینجا که دیگه تفنگ در دسترس بود.چرا باید از تنها شانس پیش آمده فرار کنه ؟

کوروش عزیز. فکر کنم دلیل فرارش این بود که با فارسی مرد یاد چیزهای خوب افتاده بود. بعدشم آرزوی مرگ کردن از روی بیچارگی با رسیدن به مرحله ای که رسما اینکار رو بکنیم خیلی فرق میکنه. هجوم آدرنالین در لحظه ای که انتظارشو نداریم باعث خیلی از رفتارهای غیر قابل پیش بینی میشه چون در جهت بقای ما قدم بر میداره. مردن برای کسی که در این شرایط زندگی میکنه درسته یه راه نجاته اما چیزی از وحشتناکیش کم نمیکنه.

فعال شدن آدرنالین یا هر هورمون دیگه ای هم شرایطی لازم داره، مواقعی هم وجود داره که حتی یه حس خاص میتونه روی یه حس دیگه رو پوشش بده؛فرض کن در یک حالت خواب آلودگی توأم با گرسنگی شدید قرار گرفته ای ،با اینکه اسید معده داره کار خودشو میکنه و بهت هشدار میده اما خواب رو به خوردن ترجیح میدی،کما اینکه امکان داره در اثر افت فشار خون و نارسایی قلب ،شخص به خواب ابدی فرو بره .

البته کوروش جان. من پزشک نیستم. برای همین هم دقیقا اطلاعی ندارم. اما ارادت شدید چرا!

بینظیر زیبا جذاب حرفه ای

آرش عزیز خیلی ممنون از لطفتون.

سلام دوست عزیز اکتیو شدین ایشالا ک همه داستانتو زود ب زود بدی این قسمتم عالی بودددد����������������

مرسانای عزیز. من اکتیو نشدم… کمرمه که فعلا کشیده بیرون و ترتیبمو نمیده… خوشحالم که دوست داشتی.

سلام دوست عزیز اکتیو شدین ایشالا ک همه داستانتو زود ب زود بدی این قسمتم عالی بودددد����������������

سلام دوست عزیز اکتیو شدین ایشالا ک همه داستانتو زود ب زود بدی این قسمتم عالی بودددد����������������

Perfect 🙂

ممنون

دلم رو کباب کردیاشکم در اومد

یعنی اینقدر واقعی به نظر میرسید دوست عزیز؟ پس به خودم امیدوار بشم.:))))

سنی یاشیاسان چوخ گوزل

چوک تشکورلر افندیم…

قسمت بعد کی اپلود میشه عزیز؟ما رو تو بد شرایطی قرار دادی ها خخخ

ناشناس عزیز. دارم مینویسم و تقریبا تموم شده. یه چند باری بازخوانی و روتوش کنم احتمالا تا دو سه روز آینده بتونم بذارم. ببخشید که خیلی طول کشید. شرمنده ام.

دشمنت شرمنده باشه شادی جان

سلام خسته نباشی من هر روز دارم چک میکنم که ببینم کی میاد و امیدوارم قسمتهای آخر باشه چون بی صبرانه منتظر گرگ و میش هستم

سلام بچه ها. شرمنده. من دوباره این فیبرومیالگی عزیزم اود کرده و نمیتونم فعلا روی نوشتن تمرکز کنم. چیز عادیه. خیلی اینجوری میشم. نمیدونم کی بهتر میشم تا دوباره بتونم بنویسم اما تجربه میگه یه چند روزی میکشه تا دست از سرم برداره. شرمنده ام خیلی زیاد البته. ببخشید. امیدوارم طی چند روز آینده بتونم آپ کنم. بازم ببخشید.

شادی عزیز تنت ز ناز طبیبان دور باد…امیدوارم زودتر حالت خوب بشه.

امیدوارم هر چه زودتر خوب بشین و با ذهنی باز دوباره بنویسید من که به شخصه معتاد نوشته هاتون هستم ولی استراحت و سلامتتون از هرچیزی مهم تره دشمنتون شرمنده باشه عزیزمم با خیال راحت استراحت کن ما همیشه طرفدارتیم و منتظر مرضی

وااااي! بچه ها شما ها چقدر خوبين! خيالم يه كم راحت شد. مرسي!!!!

0