Джон Ро́налд Ру́ел То́лкін, CBE FRSL (англ. John Ronald Reuel Tolkien; 3 січня, 1892 — 2 вересня, 1973) — англійський письменник, поет, філолог і професор, класик світової літератури ХХ ст. та один із фундаторів жанрового різновиду фантастики — високе фентезі. Найбільш відомий як автор «Гобіта», «Володаря перснів» та «Сильмариліона».
Толкін обіймав посади професора англосаксонської мови Роулінсона і Босуорта в Пемброк-коледжі Оксфордського університету (1925—1945), англійської мови та літератури Мертона в Мертон-коледжі Оксфордського університету (1945—1959). Разом з близьким другом Клайвом Льюїсом входив до неформальної літературознавчої дискусійної групи «Інклінги». 28 березня 1972 року одержав звання командора Ордена Британської імперії від королеви Єлизавети II.
Після смерті Толкіна його син Крістофер випустив кілька творів, заснованих на великій кількості записів і невиданих рукописів батька, в тому числі «Сильмариліон». Ця книга разом з «Гобітом» і «Володарем перснів» становить зібрання казок, віршів, вигаданих історій, штучних мов і літературних есе про вигаданий світ під назвою Арда і його частини Середзем’я. У 1951—1955 роках для позначення цих творів Толкін використовував слово «легендаріум» (англ. legendarium).
Багато авторів писали твори в жанрі фентезі і до Толкіна, однак через велику популярність та сильну належність до жанру багато хто вважає Толкіна «батьком» сучасної фентезі-літератури, яку називають, головним чином, «високим фентезі». У 2008 році британська газета The Times поставила його на шосте місце в списку «50 найбільших британських письменників з 1945 року». У 2009 році американський журнал Forbes назвав його п’ятим серед померлих знаменитостей з найбільшим прибутком.
Народився в місті Блумфонтейн (на той час столиці Оранжевої Вільної Держави, нині адміністративний центр Південноафриканської Республіки) у сім’ї банківського службовця, співробітника «Бенк оф Ефріка» (Bank of Africa) Артура Руела Толкіна (англ. Arthur Reuel Tolkien; 1857–1896) та його дружини Мейбл Толкін, у дівоцтві Сáффілд (англ. Mabel Tolkien, née Suffield; 1870–1904). 17 лютого 1894 р. у подружжя народилася друга і остання дитина — Гíларі Артур Руел Толкін (англ. Hilary Arthur Reuel Tolkien; † 1976 р.).
نویسنده ی ارباب حلقه ها
У зв’язку з погіршенням здоров’я, в три роки Толкін разом із меншим братом та матір’ю вирушили до Англії на тривалі гостини до родичів, однак через рік в Африці від ревматизму помер батько і сім’я залишилася жити у Великій Британії. Спершу Толкіни мешкали у Саффілдів у Бірмінгемі, згодом переїхали до його передмістя (а зараз складової міста) Сéргоул-Міллза (англ. Sarehole Mills).
Початкову освіту Дж. Р. Р. Толкін здобув удома з матір’ю, яка навчила його читати, писати, малювати, а також основам латини. Водночас Мейбл Толкін, шукаючи духовної опори у складному житті, за порадою своєї зовиці Грейс у 1900 р. навернулася у католицьку віру, що, в свою чергу позбавило й без того небагату мати-одиначку фінансової підтримки батьків і родичів-баптистів. За чотири роки у Редналі вона померла від цукрового діабету, попередньо передавши опіку над дітьми отцю Френсісу Хав’єру Моргану (англ. Fr. Francis Xavier Morgan) із Бірмінгемської Ораторії. Толкін переїхав у притулок місіс Фолкнер (англ. Mrs. Faulkner) для дітей-сиріт до Еджбастона (англ. Edgbaston), району Бірмінгема.
Із 1900 р. Дж. Р. Р. Толкін навчався в школі імені Короля Едуарда (англ. King Edward’s School), при цьому в період 1903–1904 рр. він з братом певний час навчався в школі св. Філіпа Граматика (англ. St. Philip’s Grammar School). Пізніше він навчався в Ексетер-Коледжі у складі Оксфордського університету, спеціалізуючись на вивченні класичних мов, однак у 1915 р. отримав диплом із відзнакою за спеціальністю «англійська філологія».
Під час навчання у Школі ім. Короля Едуарда Дж. Р. Р. Толкін познайомився з Робертом Гілсоном (англ. Rob Gilson, 1893–1916), Джеффрі Смітом (англ. Geoffrey Smith, 1894–1916) та Крістофером Вайзменом (англ. Christopher Wiseman). Учотирьох вони заснували неформальне товариство «ЧКБТ» — «Чайний Клуб і Барровіанське товариство» (англ. Tea Club and Barrovian Society (TCBS)), назване так через те, що хлопці полюбляли збиратися потайки в бібліотеці школи або сусідньому універмазі «Берроуз», латинізована назва якого і дала компанії ім’я. Навіть після закінчення навчання друзі підтримували спілкування аж до самої війни. Саме на зустрічах «ЧКБТ» Толкін прийняв рішення писати поезії.
У 1908 р. Толкін познайомився із сусідкою по пансіонату місіс Фолкнер, такою ж сиротою, як і він, Едіт Мері Бретт (англ. Edith Mary Bratt, 1889–1971), старшою від нього на три роки. Він у неї швидко закохався і, що не виключено, унаслідок цього провалив іспит на стипендію до Оксфордського університету. Наляканий ранніми стосунками та почуттями Рональда до старшої дівчини, ще й протестантки за віросповіданням, отець Морган заборонив хлопцеві спілкуватися з Едіт до його повноліття. На свій двадцять перший день народження Толкін написав листа до Едіт із проханням вийти за нього заміж, на який та відповіла, що вже заручилася, бо вважала, що він її забув. Рональд поїхав до неї і переконує повернути обручку нареченому. За наполяганням хлопця вона також навернулася у католицизм, після чого вони формально оголосили про заручини у січні 1913 р., а 22 березня 1916 р. взяли шлюб у Церкві Пресвятої Непорочної Діви Марії (англ. Saint Mary Immaculate Church) у місті Ворик (Англія).
Після закінчення університету Толкін добровільно записався до лав війська. Його зарахували до складу Ланкаширського стрілецького полку (англ. Lancashire Fusiliers) у званні молодшого лейтенанта. Протягом 11 місяців він проходив вишкіл у Кеннок-Чейсі (англ. Cannock Chase, Стаффордшир), а 4-го червня 1916 р. його перевели до 11-го батальйону зазначеного полку в складі Британського експедиційного корпусу.
Під час Битви на Соммі Толкін служив офіцером зв’язку. 27-го жовтня того ж року його госпіталізували із окопною гарячкою, яка протягом наступних двох років давала рецидиви і постійно вимагала лікування. Решту війни Рональд провів у тилу, в Англії, переїжджаючи з гарнізону до гарнізону та займаючись штабною роботою. Саме в цей час він почав працювати над міфологією та історією вимріяного в думках світу, що пізніше перетвориться на всесвіт, у котрому відбуваються події роману «Володар Перснів». 16 листопада 1917 р. Едіт народила первістка — Джона Френсіса Руела (англ. John Francis Reuel, помер 2003 р.).
Із війська Толкін демобілізувався у званні лейтенанта.
Війна залишила помітний відбиток на свідомості письменника. Під час неї він утратив двох друзів із «ЧКБТ»: Р. Гілсона та Дж. Сміта. І в подальшому під час складного процесу написання «Володаря Перснів» Толкін тяжко, депресивно переживав період Першої світової війни.
Одразу після війни Толкіна було запрошено до участі в створенні новітнього словника англійської мови, який згодом став відомим як «Оксфордський словник англійської мови» (англ. Oxford English Dictionary, 1928). У його обов’язки входило вивчення етимології та історії слів германського походження, що починаються на букву W. Водночас він заробляв приватними уроками англійської мови.
У 1920 р. Толкіна було запрошено на посаду старшого лектора з англійської мови у Лідському університеті. Саме тут майбутній автор «Володаря Перснів» здобув репутацію провідного англіста свого часу. Уже за два роки він опублікував «Словник середньоанглійської мови», а після приїзду ще одного видатного спеціаліста в галузі, Еріка Гордона, вони вже вдвох оприлюднили нову редакцію відомого тексту із циклу Артурівських легенд — «Сер Ґавейн і Зелений Лицар» (англ. Sir Gawain and the Green Knight). У 32 роки він став наймолодшим на той час професором в історії свого університету. Загалом у Лідсі Толкіни прожили чотири роки. За період його роботи тут, у письменника народилося ще двоє дітей: Майкл (англ. Michael Hilary Reuel, 22 жовтня 1920 — 27 лютого 1984) та Крістофер (англ. Christopher John Reuel, нар. 21 листопада 1924 р.).
Восени 1925 р. Толкіна було обрано професором староанглійської мови в рідному Оксфорді, і він залюбки туди повернувся. Працював спершу на посаді професора у Пембрук-Коледжі, а з 1945 р. — у Мертон-Коледжі на посаді професора англійської мови і літератури. У 1936 р. він виголосив публічну лекцію «„Беофульф“: чудовиська і критики» (англ. Beowulf: The Monsters and the Critics), яка справила беззаперечний вплив на всю традицію вивчення середньовічної епічної літератури.
В Оксфорді ж поет і письменник входить до лав неформального професорського літературного клубу «Інклінґи», де остаточно здружило його з іще одним майбутнім відомим письменником, своїм колегою Клайвом Стейплзом Льюїсом, спілкування з яким розпочалося ще з часів іншого неформального об’єднання — клубу декламаторів ісландських саг «Коулбайтер» (англ. Coalbiter, дослівно «Вуглежер»). Зокрема Толкін відіграв першочергову роль у наверненні К. С. Льюїса до релігії і подальшому перетворенні останнього на християнського апологета. Щоправда, у старшому віці їхня дружба помітно ослабла, що було викликане як зверненням симпатій Толкіна до ще одного «інклінґа» — письменника Чарльза Вільямса, так і перемінами в житті самого Льюїса: шлюбі та значній публічності життя.
У 1959 р. Толкін вийшов на пенсію. Комерційний успіх його книг забезпечив його родині заможне життя. Свідченням суспільного і загальнонаціонального визнання письменника став Орден Британської імперії, який йому вручила королева Єлизавета ІІ 28 березня 1972 р. під час прийому в Букінгемському палаці. Однак щораз сильніша увага громадськості до толкінівських сюжетів та творів, а також до його особистого життя змусили подружжя переїхати на південне узбережжя, біля м. Борнмут (Дорсет, Англія). 29 листопада 1971 р. Едіт Толкін померла у віці 82-ох років, її поховали на оксфордському Вулверкотському цвинтарі (англ. Wolvercote Cemetary), а на надгробку, за особистим розпорядженням чоловіка, вигравіювали ім’я Лутієн (Lúthien) — героїні толкінівського епосу, із котрою її все життя він ототожнював. 2 вересня 1973 р., перебуваючи в гостях у борнмутських друзів, подружжя лікарів Толгерстів (англ. Tolhurst), (сам письменник на той час встиг повернутися до Оксфорда), Джон Рональд Руел Толкін помер, не переживши наслідків кровотечі з виразки шлунка. Похований він поруч із дружиною.
Перші літературні (власне, поетичні) спроби Толкіна датуються початком 1910-их рр. під час його «членства» у «Чайному клубі…», учасники якого всіляко заохочували прояви індивідуальної творчості. За словами біографа Г. Карпентера, непрямий вплив на майбутнього письменника могли справити викладачі англійської літератури у Школі ім. Короля Едуарда Джордж Бруертон (англ. George Brewerton) та Р. В. Рейнольдз (англ. R. W. Reynolds), які намагалися прищепити своїм учням любов до поезії. Опосередковано на рішення Толкіна зайнятися віршуванням також уплинула постановка п’єси Джеймса Баррі «Пітер Пен», яку він побачив у квітні 1910 р., а також творчість католицького поета-містика Френсіса Томпсона (англ. Francis Thompson).[2]
Згодом із усіх попередніх та наступних літературних впливів кристалізувався певний корпус текстів, естетика яких стала каркасом власного міфотворення письменника.
Витоки багатьох толкінівських сюжетних ліній та образів ховаються в германо-скандинавській епічній літературі та англо-саксонській книжній, поетичній традиції. Зокрема, осібно слід виділити англо-саксонський епос «Беовульф», скандинавські Старшу (віршовану) та Молодшу (прозову) Едди, «Пісню про Нібелунґів», а також низку давньоісландських саг.
Толкін особисто визнавав вплив античної літератури (Гомера, Софокла тощо), карело-фінського епосу «Калевала», кельтської (валійської та шотландської) народної демонології та легенд.
Біографи письменника також відзначають вплив філософських та історичних творів античних авторів, зокрема Боецієвої «Розради філософією» в перекладі короля Вессексу Альфреда Великого (бл. 849 — бл. 900), писань Вергілія і Тацита.
Одним із найсерйозніших вражень Толкіна стала творчість члена Товариства виставки мистецтв і ремесел (англ. Arts and Crafts Exhibition Society), ерудита і всебічно обдарованого митця Вільяма Морріса (англ. William Morris, 1834 — 1896). Майбутній творець «Володаря Перстенів» наслідував фантастичну, стилізовану під раннє середньовіччя, поетику його романів та поем. Поряд із цим іменем також необхідно згадати роман старшого колеги Толкіна в галузі медієвістики і такого самого шанувальника епічної традиції європейської Півночі Еріка Рюкера Еддісона (англ. Eric Rücker Eddison, 1882 — 1945), чий роман «Змій-уроборос» (The Worm Ouroboros, 1922) нині вважається одним з найперших яскравих зразків раннього епічного фентезі.
Дитяча чарівна казка нині забутого письменника Едварда Вайк-Сміта (англ. Edward Wyke-Smith, 1871 — 1935) «Дивовижний край снерґів» (Marvellous Land of Snergs, 1927) стала беззаперечним джерелом натхнення під час створення Дж. Р. Р. Толкіном образу народу гобітів.
Починаючи з Едварда М’юїра, літературні критики віднаходили у Толкіна численні ремінісценції романів англійського пригодницького автора Генрі Райдера Гаґарда (зокрема, «Вона») та історичних книг Семюела Разерфорда Крокетта (дивись його роман «Чорний Даґлас»).
До середини 30-их рр. XX ст. Толкін лишався маловідомим літератором, чиї поезії з’являлися або в профільних філологічних журналах, або у випадкових публікаціях. Однак уже у воєнні роки (після Битви на Соммі) він займався конструюванням вторинного чарівного світу і писав історії про нього. Чи не першим поштовхом до індивідуальної міфотворчості став малозрозумілий рядок із поезії «Христос» (Crist II) ченця Кюнефульфа: «Eala Earendel, engla beorhtast, // ofer middangeard monnum sended» («Слався, Еаренделе, найясніший із янголів, // над середні землі посланий людям»). Пізніше Толкін пригадував:[3]
Намагаючись зрозуміти (шляхом творчого осяяння), що можуть значити дані слова, Толкін почав вимислювати світ для цього «Еарендела», результатом чого став корпус авторських міфів, уперше оприлюднених у «Книгах утрачених переказів» у 1983 — 1984 рр., а дві найвизначніші сюжетні лінії (про Берена та Лутієн і Туріна Турамбара) розвинулися у цілком незалежні поеми, надруковані у «Піснях Белеріанду» (1985). Остання, до речі, за сприянням сина письменника К. Дж. Р. Толкіна, була зрештою ще й утілена у прозі — у книзі «Діти Гуріна» (2007).
Уся сукупність легенд та міфів про вигаданий світ Середзем’я за життя Толкіна так ніколи оприлюднена і не була. Видавці ні до, ні після успіху «Гобіта» не наважувалися їх видавати, побоюючись незвичності жанру, обраного автором. Останній планував зробити із них додаток до «Володаря Перстенів», котрий мав би бути надрукований разом із романом, проте і на цей крок (з ринкових та загальноекономічних міркувань) видавництва не пішли. В останні роки життя Толкін захопився суттєвим перекроюванням легенд, складених раніше, тому до послідовного, цілісного вигляду їх так і не довів. Уперше світ їх побачив за редакцією Толкіна під назвою «Сильмариліон» у 1977 р., а згодом — у вигляді різноманітних чернеткових записів із розлогими коментарями того самого Толкіна — у перших 5-ти (ранні версії) і 10-му та 11-му томах (пізні версії) «Історії Середзем’я».
Крім творів, пов’язаних із вторинним світом майбутніх «Гобіта» та «Володаря Перстенів», Толкін писав різноманітні історії для своїх дітей, зокрема «Листи від Різдвяного Діда», «Містер Блісс», «Роверандом», «Коваль із Великого Вуттона» та «Фермера Джайлса з Хему», переважна більшість яких була вперше оприлюднена лише після феноменального успіху «Володаря Перстенів», коли саме ім’я автора було запорукою фінансової вигоди від видання.
Досить несподіваний зсув у творчості від епічних історій про світ Середзем’я до того, що згодом стало дитячою чарівною казкою «Гобіт», за свідченнями самого Толкіна, відбувся спонтанно і несподівано. Під час перевірки студентських контрольних робіт йому трапився не зрозуміло чому залишений чистим аркуш, на котрому письменник вивів слова: «У норі під землею жив собі гобіт».[4]. Потім письменник пояснював, що «не знав і не знаю, чому [я це зробив]».[5].
Книга була написана між 1930-им і 1935-им рр. і спочатку читалася дітям. У 1936 р. про її існування дізнався агент лондонського видавництва «Джордж Аллен енд Анвін» Сьюзан Деґналл (англ. Susan Dagnall). Книгу схвально зустріли читачі, й видавець замовив Толкіну продовження історії про пана Більбо Беггінса. Про процес написання роману, який затягнувся більш ніж на десять років, сам автор писав наступне:[6]
І без того популярний, роман злетів до статусу культового під час молодіжного руху хіпі середини 60-их рр. XX ст. Цьому, безперечно, посприяло піратське (а тому дешеве) видання роману американським видавництвом «Ейс букс» (англ. Ace Books) 1965-го р.
Біографи письменника цитують неназвану американську газету, чим досить точно характеризують настрої читачів Толкіна:[7]
За життя письменник більше не надрукував жодного твору, пов’язаного із вигаданим світом Середзем’я, якщо не враховувати книжечки дитячих віршів «Пригоди Тома Бомбадила» (1962), чиї персонажі існували ще до появи «Володаря Перстенів» і були включені в нього з цілком інших на те причин. Тому поява у 1977 р. «Сильмариліону», збірки квазілегенд із ранньої історії всесвіту «Гобіта» та названого вище роману, скомпільованої сином Дж. Р. Р. Толкіна Крістофером та майбутнім популярним фентезійним письменником Ґаєм Кевріелом Кеєм, укотре посилила інтерес до творчості Толкіна. Ґрунтовну характеристику трьом основним творам, на яких базується сучасне зацікавлення автором, дав російський літературознавець Володимир Гаков:
Усе разом є складним і водночас надзвичайно органічним злиттям багатьох жанрів: філософсько-фантастичного епосу («Іліада» й «Одіссея» фантастичної літератури), який охоплює всю світобудову, космологію й історію; сюжетно насиченого пригодницького «роману пошуку» (the quest novel) і запозиченого в міфології «подорожі-кільця»; алегоричної притчі про розтлівущу природу Влади та місце індивідууму в Історії; з любов’ю та професійним знанням створеного фантастичного світу — Середзем’я (the Middle-earth), населеного як людьми, так і різними міфологічними істотами: ґоблінами, гобітами, ельфами тощо; оригінальною «лінгвістичною фантазією», яка не знає собі рівних із часів Л. Керролла; ескапістським фентезі, що містить потужний релігійно-моральний заряд; квазіісторичних хронік, які охоплюють період у десятки сторіч та стосуються доль сотень персонажів; своєрідної «консервативної утопії»; містичного Апокаліпсису, що розуміється в канонічному християнстві (як кінець старого світу та ява світу нового); фольклорної казки, яка використовує мотиви скандинавської, англо-саксонської та інших міфологій […] Надзвичайна насиченість епосу Толкіна темами, сюжетами, міфологічними та символічними нашаруваннями та алегоріями не випадково призвела до «повальної» зацікавленості його творчістю як із боку філологів-літературознавців, так і широкого кола читачів. Наукова «толкініана» в англо-американському літературознавстві сама по собі є безпрецедентним феноменом.[9]
На честь Дж. Р. Р. Толкіна (власне, його іменем) була названа низка об’єктів довкілля Землі та космосу. Зокрема:
Твори англійського письменника Джона Рональда Руела Толкіна у переліку наводяться українською мовою при наявності оприлюднених перекладів і мовою оригіналу — за їх відсутності (із зазначенням приблизного перекладу у квадратних дужках).
До переліку поезій включено всі відомі та оприлюднені (за життя чи посмертно) поетичні твори Дж. Р. Р. Толкіна. Враховуючи природу поетичного перекладу, українською мовою їхні заголовки не наводяться.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
бл. 1931 — «Mythopoeia» («Tree and Leaf»);
Хронологія життя Джона Рональда Руела Толкіна (англ. John Ronal Reuel Tolkien), англійського письменника, автора епічного роману «Володар Перстенів» (англ. The Lord of the Rings, 1954–1955), укладена на основі канонічних біографій Гамфрі Карпентера[49] та Майкла Вайта[50].
По батьківській стороні родина Толкінів мала німецьке коріння і походила із Саксонії (Німеччина), однак уже із XVIII століття постійно мешкала на території Англії і (за свідченнями самого Толкіна, висловленими у листі до керівництва американської книговидавничої компанії «Г’ютон Міффлін» від 30 червня 1955 р.) стала
.
По материній стороні родина походила з м. Івшема (Вустершир, Англія).
Англійське прізвище Толкін (англ. Tolkien) є англізованим варіантом німецького прізвища Толлкін (нім. Tollkiehn), етимологічного різновиду прикметника tollkühn, «нерозважливо хоробрий». Найвідоміший біограф письменника Гамфрі Карпентер (1946–2005) згадує наступну сімейну легенду про походження імені, яку розповідала тітка письменника Грейс Біндлі Толкін (англ. Grace Bindley Tolkien). У 1529 р. лицар на ім’я Георг із молодшої гілки династії Гогенцоллернів, який воював під командуванням ерцгерцога Фердинанда Австрійського, здійснив подвиг: за власною ініціативою напав на османський табір і захопив султанський штандарт. У нагороду він нібито отримав прізвисько «Tollkühn». Із часом це прізвисько поширилось на всю родину, яка до XVIII ст. розсіялась по всій Європі. Французька гілка, наприклад, стала називатись du Temeraire (тобто «Сміливці»), а англійська гілка зберегла давньонімецьке прізвище, лише англізувавши його до «Tollkiehn», а в сучасному варіанті «Tolkien».
З українських джерел відомо кілька варіантів транскодування прізвища письменника. Крім фонетично найбільш коректного Толкін (МФА: [ˈt̺ɒlˌki:n] або [ˈt̺əʊlˌki:n])[52], в українських виданнях творчої спадщини також траплялися Толкієн і Толкин, де перше пов’язане із тривалою традицією транслітерації в російських перекладах (встановленою першим на теренах СРСР перекладом роману «Володар Перстенів» Андрія Кистяковського та Володимира Муравйова, Москва, 1982), а друге є наслідком невдалого редакторського рішення, не погодженого з перекладачем, пізніше виправленого в другому виданні роману (Львів, 2004–2005 і, відповідно, 2006). У російськомовних виданнях радянського часу, поширених в Україні, також траплялися й інші варіанти передачі прізвища Tolkien: Толкайєн («Краткая литературная энциклопедия», Москва, 1972), Толк’єн (уперше в «Краткой литературной энциклопедии», Москва, 1978).
У житті, творчості і листуванні Дж. Р. Р. Толкін послуговувався низкою псевдонімів та літературних альтер-еґо, більшість із яких відображають його філологічні зацікавлення.[53]
Варто відзначити, що у спільноті фахових толкіністів і фанатів творчості письменника до останнього часто вживається апелятив «Професор» (англ. the Professor).
Біографії Література Фантастика Фентезі ПАР Англія
Джон Ро́налд Ру́ел То́лкін, CBE FRSL (англ. John Ronald Reuel Tolkien; 3 січня, 1892 — 2 вересня, 1973) — англійський письменник, поет, філолог і професор, класик світової літератури ХХ ст. та один із фундаторів жанрового різновиду фантастики — високе фентезі. Найбільш відомий як автор «Гобіта», «Володаря перснів» та «Сильмариліона».
Толкін обіймав посади професора англосаксонської мови Роулінсона і Босуорта в Пемброк-коледжі Оксфордського університету (1925—1945), англійської мови та літератури Мертона в Мертон-коледжі Оксфордського університету (1945—1959). Разом з близьким другом Клайвом Льюїсом входив до неформальної літературознавчої дискусійної групи «Інклінги». 28 березня 1972 року одержав звання командора Ордена Британської імперії від королеви Єлизавети II.
Після смерті Толкіна його син Крістофер випустив кілька творів, заснованих на великій кількості записів і невиданих рукописів батька, в тому числі «Сильмариліон». Ця книга разом з «Гобітом» і «Володарем перснів» становить зібрання казок, віршів, вигаданих історій, штучних мов і літературних есе про вигаданий світ під назвою Арда і його частини Середзем’я. У 1951—1955 роках для позначення цих творів Толкін використовував слово «легендаріум» (англ. legendarium).
Багато авторів писали твори в жанрі фентезі і до Толкіна, однак через велику популярність та сильну належність до жанру багато хто вважає Толкіна «батьком» сучасної фентезі-літератури, яку називають, головним чином, «високим фентезі». У 2008 році британська газета The Times поставила його на шосте місце в списку «50 найбільших британських письменників з 1945 року». У 2009 році американський журнал Forbes назвав його п’ятим серед померлих знаменитостей з найбільшим прибутком.
Народився в місті Блумфонтейн (на той час столиці Оранжевої Вільної Держави, нині адміністративний центр Південноафриканської Республіки) у сім’ї банківського службовця, співробітника «Бенк оф Ефріка» (Bank of Africa) Артура Руела Толкіна (англ. Arthur Reuel Tolkien; 1857–1896) та його дружини Мейбл Толкін, у дівоцтві Сáффілд (англ. Mabel Tolkien, née Suffield; 1870–1904). 17 лютого 1894 р. у подружжя народилася друга і остання дитина — Гíларі Артур Руел Толкін (англ. Hilary Arthur Reuel Tolkien; † 1976 р.).
نویسنده ی ارباب حلقه ها
У зв’язку з погіршенням здоров’я, в три роки Толкін разом із меншим братом та матір’ю вирушили до Англії на тривалі гостини до родичів, однак через рік в Африці від ревматизму помер батько і сім’я залишилася жити у Великій Британії. Спершу Толкіни мешкали у Саффілдів у Бірмінгемі, згодом переїхали до його передмістя (а зараз складової міста) Сéргоул-Міллза (англ. Sarehole Mills).
Початкову освіту Дж. Р. Р. Толкін здобув удома з матір’ю, яка навчила його читати, писати, малювати, а також основам латини. Водночас Мейбл Толкін, шукаючи духовної опори у складному житті, за порадою своєї зовиці Грейс у 1900 р. навернулася у католицьку віру, що, в свою чергу позбавило й без того небагату мати-одиначку фінансової підтримки батьків і родичів-баптистів. За чотири роки у Редналі вона померла від цукрового діабету, попередньо передавши опіку над дітьми отцю Френсісу Хав’єру Моргану (англ. Fr. Francis Xavier Morgan) із Бірмінгемської Ораторії. Толкін переїхав у притулок місіс Фолкнер (англ. Mrs. Faulkner) для дітей-сиріт до Еджбастона (англ. Edgbaston), району Бірмінгема.
Із 1900 р. Дж. Р. Р. Толкін навчався в школі імені Короля Едуарда (англ. King Edward’s School), при цьому в період 1903–1904 рр. він з братом певний час навчався в школі св. Філіпа Граматика (англ. St. Philip’s Grammar School). Пізніше він навчався в Ексетер-Коледжі у складі Оксфордського університету, спеціалізуючись на вивченні класичних мов, однак у 1915 р. отримав диплом із відзнакою за спеціальністю «англійська філологія».
Під час навчання у Школі ім. Короля Едуарда Дж. Р. Р. Толкін познайомився з Робертом Гілсоном (англ. Rob Gilson, 1893–1916), Джеффрі Смітом (англ. Geoffrey Smith, 1894–1916) та Крістофером Вайзменом (англ. Christopher Wiseman). Учотирьох вони заснували неформальне товариство «ЧКБТ» — «Чайний Клуб і Барровіанське товариство» (англ. Tea Club and Barrovian Society (TCBS)), назване так через те, що хлопці полюбляли збиратися потайки в бібліотеці школи або сусідньому універмазі «Берроуз», латинізована назва якого і дала компанії ім’я. Навіть після закінчення навчання друзі підтримували спілкування аж до самої війни. Саме на зустрічах «ЧКБТ» Толкін прийняв рішення писати поезії.
У 1908 р. Толкін познайомився із сусідкою по пансіонату місіс Фолкнер, такою ж сиротою, як і він, Едіт Мері Бретт (англ. Edith Mary Bratt, 1889–1971), старшою від нього на три роки. Він у неї швидко закохався і, що не виключено, унаслідок цього провалив іспит на стипендію до Оксфордського університету. Наляканий ранніми стосунками та почуттями Рональда до старшої дівчини, ще й протестантки за віросповіданням, отець Морган заборонив хлопцеві спілкуватися з Едіт до його повноліття. На свій двадцять перший день народження Толкін написав листа до Едіт із проханням вийти за нього заміж, на який та відповіла, що вже заручилася, бо вважала, що він її забув. Рональд поїхав до неї і переконує повернути обручку нареченому. За наполяганням хлопця вона також навернулася у католицизм, після чого вони формально оголосили про заручини у січні 1913 р., а 22 березня 1916 р. взяли шлюб у Церкві Пресвятої Непорочної Діви Марії (англ. Saint Mary Immaculate Church) у місті Ворик (Англія).
Після закінчення університету Толкін добровільно записався до лав війська. Його зарахували до складу Ланкаширського стрілецького полку (англ. Lancashire Fusiliers) у званні молодшого лейтенанта. Протягом 11 місяців він проходив вишкіл у Кеннок-Чейсі (англ. Cannock Chase, Стаффордшир), а 4-го червня 1916 р. його перевели до 11-го батальйону зазначеного полку в складі Британського експедиційного корпусу.
Під час Битви на Соммі Толкін служив офіцером зв’язку. 27-го жовтня того ж року його госпіталізували із окопною гарячкою, яка протягом наступних двох років давала рецидиви і постійно вимагала лікування. Решту війни Рональд провів у тилу, в Англії, переїжджаючи з гарнізону до гарнізону та займаючись штабною роботою. Саме в цей час він почав працювати над міфологією та історією вимріяного в думках світу, що пізніше перетвориться на всесвіт, у котрому відбуваються події роману «Володар Перснів». 16 листопада 1917 р. Едіт народила первістка — Джона Френсіса Руела (англ. John Francis Reuel, помер 2003 р.).
Із війська Толкін демобілізувався у званні лейтенанта.
Війна залишила помітний відбиток на свідомості письменника. Під час неї він утратив двох друзів із «ЧКБТ»: Р. Гілсона та Дж. Сміта. І в подальшому під час складного процесу написання «Володаря Перснів» Толкін тяжко, депресивно переживав період Першої світової війни.
Одразу після війни Толкіна було запрошено до участі в створенні новітнього словника англійської мови, який згодом став відомим як «Оксфордський словник англійської мови» (англ. Oxford English Dictionary, 1928). У його обов’язки входило вивчення етимології та історії слів германського походження, що починаються на букву W. Водночас він заробляв приватними уроками англійської мови.
У 1920 р. Толкіна було запрошено на посаду старшого лектора з англійської мови у Лідському університеті. Саме тут майбутній автор «Володаря Перснів» здобув репутацію провідного англіста свого часу. Уже за два роки він опублікував «Словник середньоанглійської мови», а після приїзду ще одного видатного спеціаліста в галузі, Еріка Гордона, вони вже вдвох оприлюднили нову редакцію відомого тексту із циклу Артурівських легенд — «Сер Ґавейн і Зелений Лицар» (англ. Sir Gawain and the Green Knight). У 32 роки він став наймолодшим на той час професором в історії свого університету. Загалом у Лідсі Толкіни прожили чотири роки. За період його роботи тут, у письменника народилося ще двоє дітей: Майкл (англ. Michael Hilary Reuel, 22 жовтня 1920 — 27 лютого 1984) та Крістофер (англ. Christopher John Reuel, нар. 21 листопада 1924 р.).
Восени 1925 р. Толкіна було обрано професором староанглійської мови в рідному Оксфорді, і він залюбки туди повернувся. Працював спершу на посаді професора у Пембрук-Коледжі, а з 1945 р. — у Мертон-Коледжі на посаді професора англійської мови і літератури. У 1936 р. він виголосив публічну лекцію «„Беофульф“: чудовиська і критики» (англ. Beowulf: The Monsters and the Critics), яка справила беззаперечний вплив на всю традицію вивчення середньовічної епічної літератури.
В Оксфорді ж поет і письменник входить до лав неформального професорського літературного клубу «Інклінґи», де остаточно здружило його з іще одним майбутнім відомим письменником, своїм колегою Клайвом Стейплзом Льюїсом, спілкування з яким розпочалося ще з часів іншого неформального об’єднання — клубу декламаторів ісландських саг «Коулбайтер» (англ. Coalbiter, дослівно «Вуглежер»). Зокрема Толкін відіграв першочергову роль у наверненні К. С. Льюїса до релігії і подальшому перетворенні останнього на християнського апологета. Щоправда, у старшому віці їхня дружба помітно ослабла, що було викликане як зверненням симпатій Толкіна до ще одного «інклінґа» — письменника Чарльза Вільямса, так і перемінами в житті самого Льюїса: шлюбі та значній публічності життя.
У 1959 р. Толкін вийшов на пенсію. Комерційний успіх його книг забезпечив його родині заможне життя. Свідченням суспільного і загальнонаціонального визнання письменника став Орден Британської імперії, який йому вручила королева Єлизавета ІІ 28 березня 1972 р. під час прийому в Букінгемському палаці. Однак щораз сильніша увага громадськості до толкінівських сюжетів та творів, а також до його особистого життя змусили подружжя переїхати на південне узбережжя, біля м. Борнмут (Дорсет, Англія). 29 листопада 1971 р. Едіт Толкін померла у віці 82-ох років, її поховали на оксфордському Вулверкотському цвинтарі (англ. Wolvercote Cemetary), а на надгробку, за особистим розпорядженням чоловіка, вигравіювали ім’я Лутієн (Lúthien) — героїні толкінівського епосу, із котрою її все життя він ототожнював. 2 вересня 1973 р., перебуваючи в гостях у борнмутських друзів, подружжя лікарів Толгерстів (англ. Tolhurst), (сам письменник на той час встиг повернутися до Оксфорда), Джон Рональд Руел Толкін помер, не переживши наслідків кровотечі з виразки шлунка. Похований він поруч із дружиною.
Перші літературні (власне, поетичні) спроби Толкіна датуються початком 1910-их рр. під час його «членства» у «Чайному клубі…», учасники якого всіляко заохочували прояви індивідуальної творчості. За словами біографа Г. Карпентера, непрямий вплив на майбутнього письменника могли справити викладачі англійської літератури у Школі ім. Короля Едуарда Джордж Бруертон (англ. George Brewerton) та Р. В. Рейнольдз (англ. R. W. Reynolds), які намагалися прищепити своїм учням любов до поезії. Опосередковано на рішення Толкіна зайнятися віршуванням також уплинула постановка п’єси Джеймса Баррі «Пітер Пен», яку він побачив у квітні 1910 р., а також творчість католицького поета-містика Френсіса Томпсона (англ. Francis Thompson).[2]
Згодом із усіх попередніх та наступних літературних впливів кристалізувався певний корпус текстів, естетика яких стала каркасом власного міфотворення письменника.
Витоки багатьох толкінівських сюжетних ліній та образів ховаються в германо-скандинавській епічній літературі та англо-саксонській книжній, поетичній традиції. Зокрема, осібно слід виділити англо-саксонський епос «Беовульф», скандинавські Старшу (віршовану) та Молодшу (прозову) Едди, «Пісню про Нібелунґів», а також низку давньоісландських саг.
Толкін особисто визнавав вплив античної літератури (Гомера, Софокла тощо), карело-фінського епосу «Калевала», кельтської (валійської та шотландської) народної демонології та легенд.
Біографи письменника також відзначають вплив філософських та історичних творів античних авторів, зокрема Боецієвої «Розради філософією» в перекладі короля Вессексу Альфреда Великого (бл. 849 — бл. 900), писань Вергілія і Тацита.
Одним із найсерйозніших вражень Толкіна стала творчість члена Товариства виставки мистецтв і ремесел (англ. Arts and Crafts Exhibition Society), ерудита і всебічно обдарованого митця Вільяма Морріса (англ. William Morris, 1834 — 1896). Майбутній творець «Володаря Перстенів» наслідував фантастичну, стилізовану під раннє середньовіччя, поетику його романів та поем. Поряд із цим іменем також необхідно згадати роман старшого колеги Толкіна в галузі медієвістики і такого самого шанувальника епічної традиції європейської Півночі Еріка Рюкера Еддісона (англ. Eric Rücker Eddison, 1882 — 1945), чий роман «Змій-уроборос» (The Worm Ouroboros, 1922) нині вважається одним з найперших яскравих зразків раннього епічного фентезі.
Дитяча чарівна казка нині забутого письменника Едварда Вайк-Сміта (англ. Edward Wyke-Smith, 1871 — 1935) «Дивовижний край снерґів» (Marvellous Land of Snergs, 1927) стала беззаперечним джерелом натхнення під час створення Дж. Р. Р. Толкіном образу народу гобітів.
Починаючи з Едварда М’юїра, літературні критики віднаходили у Толкіна численні ремінісценції романів англійського пригодницького автора Генрі Райдера Гаґарда (зокрема, «Вона») та історичних книг Семюела Разерфорда Крокетта (дивись його роман «Чорний Даґлас»).
До середини 30-их рр. XX ст. Толкін лишався маловідомим літератором, чиї поезії з’являлися або в профільних філологічних журналах, або у випадкових публікаціях. Однак уже у воєнні роки (після Битви на Соммі) він займався конструюванням вторинного чарівного світу і писав історії про нього. Чи не першим поштовхом до індивідуальної міфотворчості став малозрозумілий рядок із поезії «Христос» (Crist II) ченця Кюнефульфа: «Eala Earendel, engla beorhtast, // ofer middangeard monnum sended» («Слався, Еаренделе, найясніший із янголів, // над середні землі посланий людям»). Пізніше Толкін пригадував:[3]
Намагаючись зрозуміти (шляхом творчого осяяння), що можуть значити дані слова, Толкін почав вимислювати світ для цього «Еарендела», результатом чого став корпус авторських міфів, уперше оприлюднених у «Книгах утрачених переказів» у 1983 — 1984 рр., а дві найвизначніші сюжетні лінії (про Берена та Лутієн і Туріна Турамбара) розвинулися у цілком незалежні поеми, надруковані у «Піснях Белеріанду» (1985). Остання, до речі, за сприянням сина письменника К. Дж. Р. Толкіна, була зрештою ще й утілена у прозі — у книзі «Діти Гуріна» (2007).
Уся сукупність легенд та міфів про вигаданий світ Середзем’я за життя Толкіна так ніколи оприлюднена і не була. Видавці ні до, ні після успіху «Гобіта» не наважувалися їх видавати, побоюючись незвичності жанру, обраного автором. Останній планував зробити із них додаток до «Володаря Перстенів», котрий мав би бути надрукований разом із романом, проте і на цей крок (з ринкових та загальноекономічних міркувань) видавництва не пішли. В останні роки життя Толкін захопився суттєвим перекроюванням легенд, складених раніше, тому до послідовного, цілісного вигляду їх так і не довів. Уперше світ їх побачив за редакцією Толкіна під назвою «Сильмариліон» у 1977 р., а згодом — у вигляді різноманітних чернеткових записів із розлогими коментарями того самого Толкіна — у перших 5-ти (ранні версії) і 10-му та 11-му томах (пізні версії) «Історії Середзем’я».
Крім творів, пов’язаних із вторинним світом майбутніх «Гобіта» та «Володаря Перстенів», Толкін писав різноманітні історії для своїх дітей, зокрема «Листи від Різдвяного Діда», «Містер Блісс», «Роверандом», «Коваль із Великого Вуттона» та «Фермера Джайлса з Хему», переважна більшість яких була вперше оприлюднена лише після феноменального успіху «Володаря Перстенів», коли саме ім’я автора було запорукою фінансової вигоди від видання.
Досить несподіваний зсув у творчості від епічних історій про світ Середзем’я до того, що згодом стало дитячою чарівною казкою «Гобіт», за свідченнями самого Толкіна, відбувся спонтанно і несподівано. Під час перевірки студентських контрольних робіт йому трапився не зрозуміло чому залишений чистим аркуш, на котрому письменник вивів слова: «У норі під землею жив собі гобіт».[4]. Потім письменник пояснював, що «не знав і не знаю, чому [я це зробив]».[5].
Книга була написана між 1930-им і 1935-им рр. і спочатку читалася дітям. У 1936 р. про її існування дізнався агент лондонського видавництва «Джордж Аллен енд Анвін» Сьюзан Деґналл (англ. Susan Dagnall). Книгу схвально зустріли читачі, й видавець замовив Толкіну продовження історії про пана Більбо Беггінса. Про процес написання роману, який затягнувся більш ніж на десять років, сам автор писав наступне:[6]
І без того популярний, роман злетів до статусу культового під час молодіжного руху хіпі середини 60-их рр. XX ст. Цьому, безперечно, посприяло піратське (а тому дешеве) видання роману американським видавництвом «Ейс букс» (англ. Ace Books) 1965-го р.
Біографи письменника цитують неназвану американську газету, чим досить точно характеризують настрої читачів Толкіна:[7]
За життя письменник більше не надрукував жодного твору, пов’язаного із вигаданим світом Середзем’я, якщо не враховувати книжечки дитячих віршів «Пригоди Тома Бомбадила» (1962), чиї персонажі існували ще до появи «Володаря Перстенів» і були включені в нього з цілком інших на те причин. Тому поява у 1977 р. «Сильмариліону», збірки квазілегенд із ранньої історії всесвіту «Гобіта» та названого вище роману, скомпільованої сином Дж. Р. Р. Толкіна Крістофером та майбутнім популярним фентезійним письменником Ґаєм Кевріелом Кеєм, укотре посилила інтерес до творчості Толкіна. Ґрунтовну характеристику трьом основним творам, на яких базується сучасне зацікавлення автором, дав російський літературознавець Володимир Гаков:
Усе разом є складним і водночас надзвичайно органічним злиттям багатьох жанрів: філософсько-фантастичного епосу («Іліада» й «Одіссея» фантастичної літератури), який охоплює всю світобудову, космологію й історію; сюжетно насиченого пригодницького «роману пошуку» (the quest novel) і запозиченого в міфології «подорожі-кільця»; алегоричної притчі про розтлівущу природу Влади та місце індивідууму в Історії; з любов’ю та професійним знанням створеного фантастичного світу — Середзем’я (the Middle-earth), населеного як людьми, так і різними міфологічними істотами: ґоблінами, гобітами, ельфами тощо; оригінальною «лінгвістичною фантазією», яка не знає собі рівних із часів Л. Керролла; ескапістським фентезі, що містить потужний релігійно-моральний заряд; квазіісторичних хронік, які охоплюють період у десятки сторіч та стосуються доль сотень персонажів; своєрідної «консервативної утопії»; містичного Апокаліпсису, що розуміється в канонічному християнстві (як кінець старого світу та ява світу нового); фольклорної казки, яка використовує мотиви скандинавської, англо-саксонської та інших міфологій […] Надзвичайна насиченість епосу Толкіна темами, сюжетами, міфологічними та символічними нашаруваннями та алегоріями не випадково призвела до «повальної» зацікавленості його творчістю як із боку філологів-літературознавців, так і широкого кола читачів. Наукова «толкініана» в англо-американському літературознавстві сама по собі є безпрецедентним феноменом.[9]
На честь Дж. Р. Р. Толкіна (власне, його іменем) була названа низка об’єктів довкілля Землі та космосу. Зокрема:
Твори англійського письменника Джона Рональда Руела Толкіна у переліку наводяться українською мовою при наявності оприлюднених перекладів і мовою оригіналу — за їх відсутності (із зазначенням приблизного перекладу у квадратних дужках).
До переліку поезій включено всі відомі та оприлюднені (за життя чи посмертно) поетичні твори Дж. Р. Р. Толкіна. Враховуючи природу поетичного перекладу, українською мовою їхні заголовки не наводяться.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
бл. 1931 — «Mythopoeia» («Tree and Leaf»);
Хронологія життя Джона Рональда Руела Толкіна (англ. John Ronal Reuel Tolkien), англійського письменника, автора епічного роману «Володар Перстенів» (англ. The Lord of the Rings, 1954–1955), укладена на основі канонічних біографій Гамфрі Карпентера[49] та Майкла Вайта[50].
По батьківській стороні родина Толкінів мала німецьке коріння і походила із Саксонії (Німеччина), однак уже із XVIII століття постійно мешкала на території Англії і (за свідченнями самого Толкіна, висловленими у листі до керівництва американської книговидавничої компанії «Г’ютон Міффлін» від 30 червня 1955 р.) стала
.
По материній стороні родина походила з м. Івшема (Вустершир, Англія).
Англійське прізвище Толкін (англ. Tolkien) є англізованим варіантом німецького прізвища Толлкін (нім. Tollkiehn), етимологічного різновиду прикметника tollkühn, «нерозважливо хоробрий». Найвідоміший біограф письменника Гамфрі Карпентер (1946–2005) згадує наступну сімейну легенду про походження імені, яку розповідала тітка письменника Грейс Біндлі Толкін (англ. Grace Bindley Tolkien). У 1529 р. лицар на ім’я Георг із молодшої гілки династії Гогенцоллернів, який воював під командуванням ерцгерцога Фердинанда Австрійського, здійснив подвиг: за власною ініціативою напав на османський табір і захопив султанський штандарт. У нагороду він нібито отримав прізвисько «Tollkühn». Із часом це прізвисько поширилось на всю родину, яка до XVIII ст. розсіялась по всій Європі. Французька гілка, наприклад, стала називатись du Temeraire (тобто «Сміливці»), а англійська гілка зберегла давньонімецьке прізвище, лише англізувавши його до «Tollkiehn», а в сучасному варіанті «Tolkien».
З українських джерел відомо кілька варіантів транскодування прізвища письменника. Крім фонетично найбільш коректного Толкін (МФА: [ˈt̺ɒlˌki:n] або [ˈt̺əʊlˌki:n])[52], в українських виданнях творчої спадщини також траплялися Толкієн і Толкин, де перше пов’язане із тривалою традицією транслітерації в російських перекладах (встановленою першим на теренах СРСР перекладом роману «Володар Перстенів» Андрія Кистяковського та Володимира Муравйова, Москва, 1982), а друге є наслідком невдалого редакторського рішення, не погодженого з перекладачем, пізніше виправленого в другому виданні роману (Львів, 2004–2005 і, відповідно, 2006). У російськомовних виданнях радянського часу, поширених в Україні, також траплялися й інші варіанти передачі прізвища Tolkien: Толкайєн («Краткая литературная энциклопедия», Москва, 1972), Толк’єн (уперше в «Краткой литературной энциклопедии», Москва, 1978).
У житті, творчості і листуванні Дж. Р. Р. Толкін послуговувався низкою псевдонімів та літературних альтер-еґо, більшість із яких відображають його філологічні зацікавлення.[53]
Варто відзначити, що у спільноті фахових толкіністів і фанатів творчості письменника до останнього часто вживається апелятив «Професор» (англ. the Professor).
Біографії Література Фантастика Фентезі ПАР Англія
ارباب حلقهها (به انگلیسی: The Lord of the Rings) رمانی به سبک خیالپردازی حماسی به قلم جی.آر.آر. تالکین نویسنده و زبانشناس انگلیسی است. این مجموعه داستان ادامهٔ اثر پیشین تالکین با نام هابیت است که در همین ژانر نوشته شده بود. این کتاب طی ۱۲ سال از سال ۱۹۳۷ تا ۱۹۴۹ که بیشتر آن در زمان جنگ جهانی دوم[۱] بوده نگارش شدهاست. اگرچه این کتاب در بین خوانندگان به شکل یک سهگانه جا افتادهاست، اما در ابتدا بنا بود این اثر جلد اول کتاب سیلماریلیون باشد که نویسنده به دلایل اقتصادی تصمیم به حذف جلد دوم گرفت و کتاب ارباب حلقهها را در سال ۱۹۵۴ تا ۱۹۵۵ در سه جلد منتشر کرد.[۲][۳][۴] از آن زمان تاکنون کتاب ارباب حلقهها بارها تجدید چاپ شده و به زبانهای زیادی ترجمه شدهاست. کتاب ارباب حلقهها یکی از مشهورترین و تأثیرگذارترین کتابهای ادبیات در قرن ۲۱ بهشمار میرود.
این داستان در سال ۱۹۵۴ و ۱۹۵۵ میلادی در سه جلد – با عناوین یاران حلقه، دو برج و بازگشت پادشاه – به چاپ رسید. گروه لد زپلین نخستین گروه در عرصه موسیقی بود که برای خلق راک حماسی از بن مایه داستان ارباب حلقهها در اشعارش استفاده میکرد.
تا امروز چند فیلم سینمایی و انیمیشن بر مبنای این داستان ساخته شدهاست که از میان آن، فیلمهای سهگانهای به کارگردانی پیتر جکسون شاخصتر هستند. این فیلمها در سالهای ۲۰۰۱، ۲۰۰۲٬۲۰۰۳ به نمایش درآمدند.
عنوان این مجموعه به شخصیت منفی این داستان، سائرون اشاره دارد که قبلاً حلقهٔ یگانه را خلق کرده تا بر دیگر حلقههای قدرت تسلط داشته باشد و از آنها به عنوان سلاحی برای فتح و تسلط بر سرزمین میانه استفاده کند.[۵] این داستان در سرزمینی خیالی به نام سرزمین میانی که قسمتی از سرزمین بزرگتری که در زبان الفی به نام آردا شناخته میشود در جریان است. از شخصیتهای معروف داستان میتوان به آراگورن و سائورون اشاره کرد. آراگورن پسر آراتورن که از نژاد نومه نور است، وارث پادشاهی فراموش شده الندیل و ایزیلدور در سرزمین میانه است. آراگورن پس از نابود شدن سائرون به عنوان پادشاه اله سار تاجگذاری کرد و صلح را به ارمغان آورد. ارباب تاریکی یا سائرون شخصیت منفی اصلی اثر است و کسی است که حلقهٔ یکتا را برای کنترل نوزده حلقهٔ دیگر قدرت ساختهاست و از همین رو «ارباب حلقهها» خوانده میشود. سائورون خود یکی از خدمتگزاران ارباب تاریکی قبلی – مورگوت (ملکور) – بوده که از شخصیتهای مهم کتاب دیگر تالکین – سیلماریلیون – است. کتاب سیلماریون سرآغازی بر تاریخ و چگونگی ساخت سرزمین میانی محسوب میشود.
ارباب حلقهها جزو آن دسته از آثار قرن بیستم و مدرنی است که به هر دلیل مورد کژفهمی پژوهشگران ادبیات قرار گرفتهاست. مایکل دراوت و هیلاری وین ادعا کردهاند که «علت اصلی اینکه منتقدان مدرنیست و پسامدرنیست ارباب حلقهها را طرد میکنند این است که آنان سطح نوشتار جملات تالکین را پایینتر از بسیاری از همعصرانش میدانند. آثار تالکین و نقد آنها کمتر از آن چیزی که باید، در حلقهٔ نقد ادبی نخبگان تأثیرگذار خواهد بود، مگر آنکه در پژوهشهای آتیِ معطوف به آثار تالکین مسئلهٔ سبک بهطور کامل موردتوجه قرار بگیرد». خود دراوت در مقالهای جدیدتر با عنوان «سبک نوشتاری تالکین» (Tolkien’s Prose Style) قدمی در راستای چنین پروژههایی برداشتهاست و کتاب شیپی و رزبری (و همچنین مقالهٔ اِرسِلا لِگووین) تلاشهای ارزشمندی در همین راستا بهشمار میروند.
بهعلاوه، دراوت و وین میگویند «دلیل اصلی خصومت با اثر تالکین محتوای سیاسی محتمل یا موضوع آن است» که اغلب آن را ارتجاعی میدانند. البته نقدهای اخیر آثار تالکین با این استنباط به مقابله برخاستهاند. مثلاً پاتریک کاری استدلال میکند که ارزشهای (اجتماعی، زیستبومشناختی و معنوی) مستتر در ارباب حلقهها «دقیقاً مبین شرایطی» است که خسارتهای «دهشتناک» نوگرایی بر جای گذاشتهاست و «اینها همان ارزشهایی هستند که امروزه خطر آنها را بیشازپیش حس میکنیم».
نویسنده ی ارباب حلقه ها
اما از نظرگاه سومی نیز ارباب حلقهها دچار کژفهمی شدهاست و این مشابه دو کژفهمی مورداشارهٔ دراوت و وین نیز هست و آن چیزی نیست جز شیوهٔ روایت. پژوهش رُزمری جکسون دربارهٔ فانتزی یکی از نمونههای بارز این کژفهمی است.[۶]
در مورد بنمایه و منشأ اثر تالکین بحثهای زیادی صورت گرفتهاست. این اثر گرچه به نوبهٔ خود اثری بزرگ است اما در واقع بخشی از پروژهٔ عظیم تالکین در مورد اسطوره آفرینی (Mythopoeia) بوده که تالکین از سال ۱۹۱۷ روی آن کار میکردهاست. رشته افسانههای (Legendarium) تالکین شامل همهٔ نوشتههای اسطوره آفرینی او میشود و در واقع پیشزمینهای برای ارباب حلقهها به وجود میآورد. زبانشناسی تاریخی، اسطورهشناسی، مذهب، انزجار نویسنده از صنعتی شدن، اثرهای فانتزی قبلی و تجربیات تالکین در جنگ جهانی اول همه از جمله مواردی هستند که میتوان گفت در پیدایش ارباب حلقهها نقش بزرگی ایفا کردهاند. این بنمایهها و تأثیرات اغلب توسط خود تالکین رد شدهاست.[۵]
سه گانهٔ ارباب حلقهها در ایران نخستین بار توسط رضا علیزاده ترجمه شد و در سال ۱۳۸۲ توسط انتشارات روزنه به چاپ رسید. هر سه کتاب دارای نقشههایی از سرزمین میانه هستند. همچنین در ابتدای کتاب اول و در پایان کتاب سوم، مترجم اطلاعاتی در مورد داستان و سرزمین میانه و نژادهای ساکن آن، زبانشان، کتابت شان و… آوردهاست.
سهگانه فیلم ارباب حلقهها به کارگردانی پیتر جکسون تهیه شد و در استودیوی نیولاین سینما به عنوان پرفروشترین فیلم در زمان اکران خود محبوبیت جهانی یافت. این فیلم در سه قسمت با نامهای یاران حلقه، دو برج، بازگشت پادشاه مابین سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۰۳ تهیه و کارگردانی شد. قسمت سوم آن نیز در سال ۲۰۰۳ بیشترین جوایز اسکار (۱۱جایزه) را از آن خود کرد.
جان رونالد روئل تالکین (به انگلیسی: John Ronald Reuel Tolkien) (۳ ژانویهٔ ۱۸۹۲ در بلومفونتین، آفریقای جنوبی – ۲ سپتامبر ۱۹۷۳) نویسنده، شاعر، زبانشناس و استاد دانشگاه بریتانیایی بود که به خاطر آثار خیالپردازی حماسیاش شناخته میشود. از معروفترین کتابهای او میتوان به هابیت، ارباب حلقهها و سیلماریلیون اشاره کرد.
او از سال ۱۹۲۵ تا ۱۹۵۹، استاد زبانشناسی تاریخی در دانشگاه آکسفورد بود.
تالکین، علاوه بر کتابهای یادشده، که معروفتر و شناختهشدهتر هستند، آثار داستانیِ دیگری به نامهای ماجراهای تام بامبادیل و میرود راه پیوسته تا آن سو، فرزندان هورین، که عمدتاً پس از مرگش منتشر شدند، در مورد موضوعی که آنها را رشتهافسانه (Legendarium) مینامید و در اصل یک اسطورهشناسی خیالی برای گذشتهٔ دور زمین است، نوشتهاست.
او علاقهٔ وافری به ساختن زبانهای علمی یا فراساخته داشت. او شاید تنها کسی باشد که ۱۵ زبان ساختهاست؛ با این حال، توصیهٔ او به کسانی که علاقهمند به زبان بینالمللی هستند این است که: «از اسپرانتو پشتیبانی کنید».
تالکین در جایی گفتهاست که انگیزهاش از نگارش کتابهای تخیلیاش (مانند ارباب حلقهها) و به وجود آوردن میان زمین (Middle Earth) این بودهاست که زبانهای فراساختهٔ او در آن صحبت شود.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
این حماسه عظیم جی.آر.آر. تالکین، «ارباب حلقهها»، که اشتباهاً «تریلوژی سهگانه» خوانده میشود، توسط ناشران برای صرفه جویی و راحتی تبدیل به ۳ جلد شد و هر جلد ۲ کتابش را در بر میگرفت. در طی سالها این سه جلد، یاران حلقه (۱۹۵۴)، دو برج (۱۹۵۵)، و بازگشت شاه (۱۹۵۵) هم به صورت تکی چاپ شدند و هم یک جلد کامل، و بیش از ۵۰ میلیون کپی از آنها به فروش رفته و به ۲۵ زبان ترجمه شده است، و در لیست برترین کتابهای جهان بی.بی. سی ارباب حلقهها به عنوان برترین کتاب قرن بیستم انتخاب شدهاست. در روزگاران پیشین، الفهای صنعتگر «حلقههای قدرت» را ساختند، و سائورون شاه تاریکی، همزمان «حلقه یگانه» را ساخت، و قدرت خودش را در آن دمید تا بتواند بر بقیه حلقهها حکومت کند. اما در طی جنگ «آخرین اتحاد الفها – آدمیان» در برابر سپاه سائورون، سائورون شکست خورد و حلقه به پسر پادشاه آدمیان رسید. او به جای نابود کردن حلقه آن را برای خودش نگه داشت و بعدها کشته شد، و حلقه بدست موجودی به نام گالوم افتاد… از آن سو سائورون همواره به دنبال حلقه بود، تا جسم و اقتدارش را بازیابد، اما حلقه گم شده بود. پس از گذر مدت بسیاری به صورت اتفاقی حلقه به دست یک «هابیت» رسید: «بیلبو بگینز». در برج سیاه «موردور»، قدرت سائورون هردم افزایش مییافت. اما او به حلقه یگانه نیاز داشت تا آن را کامل کند. در تولد صدو یازده سالگی بیلبو، وی ناپدید شد و برای برادرزاده جوانش فرودو، حلقه قدرت را باقی گذاشت، و سفری خطرناک، چراکه پس از رفتن او همه چیز عوض شد و سارون جای حلقه را فهمید. فرودو میبایست سرزمین میانه را درنوردد و به اعماق سایههای موردور سفر کند و با انداختن حلقه به آتش شکافهای هلاکت آن را نابود سازد.
«ارباب حلقهها» ماجرای سفر بزرگ فرودو و یاران حلقه است: گندالف جادوگر، سام، مری و پیپین هابیت، گیملی دورف، لگولاس الف، بورومیر اهل گاندور، و آراگون پسر آراتون (پادشاه آدمیان).
فیلمهای یاران حلقه (۲۰۰۱)، دو برج (۲۰۰۲) و بازگشت پادشاه (۲۰۰۳) به کارگردانی پیتر جکسون از روی کتابهای ارباب حلقهها ساخته شدهاند.
«در سوراخی داخل زمین، یک هابیت زندگی میکرد.» این چند کلمه، که در یک ورق هنگام تصحیح ورقهای دانش آموزان، با خطی ناخوانا نوشته شد، تبدیل به یکی از پرفروشترین کتابهای قرن بیستم شد. در ابتدا در بریتانیا در ۱۹۳۷ به چاپ رسید و یک سال بعد در آمریکا. کتاب «هابیت» جی.آر.آر. تالکین تاکنون به بیش از ۲۵ زبان زنده دنیا برگردانده شدهاست. «بیلبو بگینز» توسط گندالف جادوگر و سیزده دورف به سردستگی تورین سپربلوط نوه ترور پادشاه زیر کوه وادار میشود که زندگی بی دردسر و راحتش را در خانه هابیتی اش ترک کند و به آنها برای بازپسگیری قلمرو اِرِبور (آخرین حکومت بزرگ دورفها) از چنگال اژدها اسماگ که حدود شصت سال بود که بر روی گنجینه عظیم اربور خوابیده بود کمک کند، در حقیقت آنها بیلبو را برای دزدیدن گوهر پادشاهی، «آرکنستون» از دست اسماگ میخواستند، حال در این راه ماجراهای بسیاری رخ میدهد. هابیت پس از ارباب حلقهها نوشته شده، اما ماجرای هابیت پیش از ارباب حلقهها رخ دادهاست.
فیلمهای سفر غیرمنتظره (۲۰۱۲)، برهوت اسماگ (۲۰۱۳) و نبرد پنج سپاه (۲۰۱۴) به کارگردانی پیتر جکسون از روی کتابهای هابیت ساخته شدهاند.
فیانور بزرگترین الف زمانه در هنر و معرفت بود. نیز همو بود که سیلماریلها را ساخت، جواهرات مقدس؛ و آنها را با پرتو دو درخت والینور آکند: دو درختی که بعدها میوه و شکوفهشان خورشید و ماه شد. اما ملکور، اولین فرمانروای تاریکی، آنها را دزدید و به دنبال آن مجموعهای از تراژدیهای مختلف اتفاق افتاد.
محور اصلی «سیلماریلیون» حول این سه سیلماریل میگردد، و نیز داستاهای بسیار دیگری نیز دربردارد:
«آینولینداله: افسانه خلقت»، «والاکوئنتا: درباب ماهیت قدرتهای خدایی»، «آکالابت: زوال مردمان نومه نور» و «از حلقههای قدرت و عصر سوم: که با ارباب حلقهها در ارتباط است».
تالکین بیشتر عمرش را بر روی داستانها و افسانههایی سپری کرد که بعدها «سیلماریلیون» را تشکیل دادند و نیز او این مجموعه عظیم داستانهایش را بهترین کارهایش خواندهاست. از سال ۱۹۱۷ این داستانها شروع شدند، پیش از آنکه حتی هابیت آغاز شود. وقایع شگفتانگیز دنیای خلق شده تالکین، نقشی بزرگ در شکلگیری کتابهای «هابیت» و «ارباب حلقهها» داشت. با این حال، این داستانها تا سال ۱۹۷۷ (چهار سال پس از مرگ تالکین) منتشر نشدند. تا آنکه پسر او «کریستوفر» نوشتههای پراکنده پدر را جمعآوری کرد و کتابی منظم از آنها تهیه نمود. چیزی که بیش از همه حماسه «ارباب حلقهها» ی تالکین را عظمت بخشیده، عمق بخشیدن به داستان با گوشه چشمی به تاریخچه سرزمین میانه است. «سیلماریلیون» به گذشته این دنیا میرود، به دوره اول! و این تاریخچه را باز میکند و تاریخ دقیق این دنیای عظیم را بازگو مینماید. «سیلماریلیون» به ما داستانهای روزگاران پیشین، دوره اول، داستان ساخت آردا، دنیا و قدرتهایی میگوید که آن را ساختند. داستان نبرد خیر و شر در سرزمین میانه و جنگ با لرد سیاه «مورگوت»، کسی که سارون تنها یکی از خدمتکارانش بود. داستان آمدن الفها ساخته شدن جواهرات مقدسشان، سیلماریلها، که مورگوت آنها را دزدید و به دنبال آن مجموعهای از تراژدیهای مختلف اتفاق افتاد و مرگ و نیستی، خیانت، پیروزی، امید و یاس، به همراه داشت. از تراژدی عاشقانه برن و لوتین، داستان فرزندان نفرین شده هورین، خیانت مائگلین و سقوط شهر صخرههای پنهان، گوندولین. سیلماریلیون داستان آمدن آدمیان را بازمیگوید و رزمهایشان را و اینکه چگونه سرنوشت آدمیان و الفها به هم گره خورد و نومه نوریها را خلق کرد. نتیجه این داستانها، هم در لحن و هم در سبک نگارشی، بسیار متفاوت از «هابیت» یا «ارباب حلقهها» است، تا حدی که برخی از طرفداران تالکین آن را سخت مییابند، اما کسانی که به درکی عمیق از آن دست یابند میدانند که ارزش آن بسیار فراتر از «ارباب حلقهها» است، چرا که بستری است برای خلق آن.
سهگانه ارباب حلقهها در ایران اولین بار توسط رضا علیزاده ترجمه و در سال ۱۳۸۱ توسط انتشارات روزنه به چاپ رسید. از هابیت اثر دیگر این نویسنده، در ایران پنج ترجمه به چاپ رسیدهاست. کتابی دیگر با نام درخت و برگ شامل سه داستان خیالپردازی از تالکین توسط مراد فرهادپور به فارسی برگردانده شدهاست.
قابل توجهاست که داستانهای تالکین بسیار تحت تأثیر حماسه بئوولف بودهاست که با توجه به علاقهٔ خاص او به آثار ادبی کهن و مطالعات او پیرامون این اثر قابل توجیهاست. در سهگانه ارباب حلقهها، اشارات زیادی به این اثر دیده میشود. بخش دزدیدن جام در داستان هابیت نیز نمونه خیالپردازی همین داستان در بئوولف است.
کتابهای ترجمه شده به زبان فارسی از این نویسنده عبارتاند از:
به گفته کتاب ارباب حلقهها تالکین ۱۱سال برای نگارش ارباب حلقهها تلاش کرده
در پروژههای خواهر میتوانید در مورد جی. آر. آر. تالکین اطلاعات بیشتری بیابید.
گاندییل شهر درخت سفید۱۹ دسامبر ۲۰۰۱
زلاند نو۲۰ دسامبر ۲۰۰۱
ارباب حلقهها: یاران حلقه (به انگلیسی: The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring) فیلمی فانتزی حماسی بهکارگردانی پیتر جکسون است که براساس جلد نخست رمان ارباب حلقهها بهقلم جی. آر. آر. تالکین ساخته شدهاست. یاران حلقه بخش نخست سهگانهٔ سینمایی ارباب حلقهها بهشمار میرود که دنبالههای آن شامل ارباب حلقهها: دو برج و ارباب حلقهها: بازگشت پادشاه میشوند.
این فیلم بهدستِ شرکت نیو لاین سینما در ۱۹ دسامبر ۲۰۰۱ در ایالات متحده نمایش داده شد و یکی از موفقیتهای باکسآفیس با درآمد ۸۷۱ میلیون دلار در سراسر جهان محسوب میشود. این فیلم همچنین برندهٔ چهار جایزهٔ اسکار شدهاست. ارباب حلقهها: یاران حلقه آغازی بود بر طوفانی که جکسون با سهگانهٔ ارباب حلقهها در جهان سینما آغاز کرد، طوفانی که بعد از بیست سال همچنان قابلبحث است؛ اینکه او چهطور بهعنوانِ یک کارگردان تازهکار این چنین حماسهٔ بینظیری پدیدآورد. فیلم در دوازده رشته در اسکار نامزد شد؛ و در چهار رشته جایزه را بهدستآورد.
ارباب حلقه ها: یازان حلقه هم اکنون در رتبه یازدهم ۲۵۰ فیلم برتر بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها موسوم به «آی ام دی بی» می باشد. همچنین یکی از ۱۰۰ فیلم برتر تمام ادوار از نگاه بنیاد فیلم آمریکا می باشد.
داستان در آردا سرزمین میانه اتفاق میافتد و در مورد ارباب تاریکیها است که در جستوجوی حلقهٔ یگانهایست که خود ساخته، ولی سالها پیش در جنگ از دست داده و حالا از محلّ آن خبر ندارد.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
فیلم با صدای گالادریل شروع میشود و ساخت حلقه بهدستِ ارباب تاریکی، سائورون، را نشان میدهد. سه حلقه برای الفها و نُه حلقه برای انسانها و پنج حلقه برای کوتولهها (دورفها). سائورون میخواهد تمام سرزمین میانه را تسخیر کند، ولی آخرین اتحاد الفها و آدمها جلوی پیشرَوی سپاه او را میگیرد تا اینکه خود وارد جنگ میشود و پادشاه انسانها، الندیل، را میکشد. پسر الندیل، شاهزاده ایسیلدور، در صدد انتقام کشتهشدن پدرش به سائورون حمله میکند و با تیغهٔ شکستهٔ شمشیر پدرش، نارسیل، دستی را که حلقهٔ یگانه بر آن بود قطع میکند. جسم سائورون از بین میرود ولی روحش، بهدلیلِ اینکه با حلقه پیوند خوردهاست، نابود نمیشود. تا وقتی که حلقه در آتش کوه نابودی (جایی که ساختهشده بود) از بین نمیرفت، سائورون نیز زنده میماند. بعدها ایسیلدور جذب حلقه شد و از ازبینبردنِ آن پرهیز کرد ولی در راه بازگشت از جنگ، گروهی از اُرکها به او حمله کردند و او را کشتند. حلقه در رودخانه افتاد و برای ۲۵۰۰ سال گم شد.
سالها بعد گالوم آن را پیدا کرد، حلقه به او عمری طولانی و غیرعادی داد و او برای پانصد سال در غار زندگی میکرد، تا اینکه حلقه از فرصت استفاده کرد و از گالوم جدا شد و خود را در راه هابیتی بهنامِ بیلبو بگینز قرار داد، ماجرای فیلم از اینجا شروع میشود و داستان رسیدن حلقه به فرودو بگینز و سفر او به ریوندل و از آنجا آغاز سفرش برای نابودی حلقه و خطرات راه را تعریف میکند؛ ولی فرودو در این کار تنها نیست و هشت نفر او را در این سفر یاری میکنند. نُه نفر بهنامهای اراگورن و گاندولف خاکستری و لگولاس و گیملی و برومیر و فرودو و سم و دو هابیت دیگر (مِری و پیپین) راهی سرزمین موردور میشوند. آنها ابتدا از مسیر کوهستان میروند؛ ولی با حیلهٔ دشمن در برف گرفتار میشوند و ناچار به درون غار میروند. در غار موجودی اهریمنی به نام بالروگ گاندولف را با خود به اعماق دره میبرد.
در ادامه، برومیر قصد فریب فرودو و گرفتن حلقه برای خود را دارد (که در این راه موفق نمیشود)، ولی درنهایت مقابل ارکها شرافتمندانه در کنار دیگر یاران حلقه میجنگد و در این مبارزه کشته میشود. امّا مری و پیپین را ارکها اسیر میکنند. فرودو و سم از گروه جدا میشوند و بهتنهایی به سفر خود برای نابودی حلقه ادامه میدهند. در پایان فیلم نخست، آراگورن و لگولاس و گیملی برای نجات مری و پیپین به دنبال ارکها میروند. درواقع، یاران حلقه از هم جدا میشوند.
کل سه گانه ارباب حلقه ها به کارگردانی جکسون بدلیل هزینه زیاد در سال ۲۰۰۱ فیلم برداری و ساخته شده است اما به سه قسمتت تقسیم و در خلال سنوات ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ به اکران رسید. کل بودجه ساخت سه گانه ارباب حلقه ها که در یک زمان ساخته شده ۲۷۰ میلیون است که با تقسیم آن بر سه قسمت سه گانه حدود ۹۰ میلیون دلار برای هرکدام از قسمت ها هزینه شده است.
ارباب حلقه ها : یاران حلقه علاوه بر اینکه از بزرگترین آثار هنری تاریخ سینما به شمار می آید جزو پرفروش ترین فیلم های تمام ادوار نیز است بطوریکه با فروش ۸۷۰ میلیون دلار فروش جهانی به یکی از موفق ترین فیلم های باکس آفیس بدل شد.
ارباب حلقهها: جنگ حلقه (به انگلیسی: The Lord of the Rings: War of the Ring) یک بازی رایانهای منتشر شده توسط شرکت سیرا اینترتینمنت است.
این بازی در تاریخ ۸ نوامبر ۲۰۰۳ عرضه شده و سازنده آن لیکوید اینترتینمنت است.[۱]
ارباب حلقهها: یاران حلقه (به انگلیسی: The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring) یک بازی ویدئویی به سبک اکشن-ماجراجویی است که توسط هول اکسپرینس برای کنسول اکسباکس توسعه یافته و بهوسیلهٔ شرکت بلک لیبل گیمز در تاریخ ۲۴ سپتامبر، ۲۰۰۲ منتشر شدهاست. نسخهای سازگار شده از این بازی توسط پاکت استودیوز برای کنسول بازی دستی گیم بوی ادونس، و بهوسیله سوررئال سافتور برای پلیاستیشن ۲، مایکروسافت ویندوز عرضه شد.[۱]
جان رونالد روئل تالکین (به انگلیسی: John Ronald Reuel Tolkien) (۳ ژانویهٔ ۱۸۹۲ در بلومفونتین، آفریقای جنوبی – ۲ سپتامبر ۱۹۷۳) نویسنده، شاعر، زبانشناس و استاد دانشگاه بریتانیایی بود که به خاطر آثار خیالپردازی حماسیاش شناخته میشود. از معروفترین کتابهای او میتوان به هابیت، ارباب حلقهها و سیلماریلیون اشاره کرد.
او از سال ۱۹۲۵ تا ۱۹۵۹، استاد زبانشناسی تاریخی در دانشگاه آکسفورد بود.
تالکین، علاوه بر کتابهای یادشده، که معروفتر و شناختهشدهتر هستند، آثار داستانیِ دیگری به نامهای ماجراهای تام بامبادیل و میرود راه پیوسته تا آن سو، فرزندان هورین، که عمدتاً پس از مرگش منتشر شدند، در مورد موضوعی که آنها را رشتهافسانه (Legendarium) مینامید و در اصل یک اسطورهشناسی خیالی برای گذشتهٔ دور زمین است، نوشتهاست.
او علاقهٔ وافری به ساختن زبانهای علمی یا فراساخته داشت. او شاید تنها کسی باشد که ۱۵ زبان ساختهاست؛ با این حال، توصیهٔ او به کسانی که علاقهمند به زبان بینالمللی هستند این است که: «از اسپرانتو پشتیبانی کنید».
تالکین در جایی گفتهاست که انگیزهاش از نگارش کتابهای تخیلیاش (مانند ارباب حلقهها) و به وجود آوردن میان زمین (Middle Earth) این بودهاست که زبانهای فراساختهٔ او در آن صحبت شود.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
این حماسه عظیم جی.آر.آر. تالکین، «ارباب حلقهها»، که اشتباهاً «تریلوژی سهگانه» خوانده میشود، توسط ناشران برای صرفه جویی و راحتی تبدیل به ۳ جلد شد و هر جلد ۲ کتابش را در بر میگرفت. در طی سالها این سه جلد، یاران حلقه (۱۹۵۴)، دو برج (۱۹۵۵)، و بازگشت شاه (۱۹۵۵) هم به صورت تکی چاپ شدند و هم یک جلد کامل، و بیش از ۵۰ میلیون کپی از آنها به فروش رفته و به ۲۵ زبان ترجمه شده است، و در لیست برترین کتابهای جهان بی.بی. سی ارباب حلقهها به عنوان برترین کتاب قرن بیستم انتخاب شدهاست. در روزگاران پیشین، الفهای صنعتگر «حلقههای قدرت» را ساختند، و سائورون شاه تاریکی، همزمان «حلقه یگانه» را ساخت، و قدرت خودش را در آن دمید تا بتواند بر بقیه حلقهها حکومت کند. اما در طی جنگ «آخرین اتحاد الفها – آدمیان» در برابر سپاه سائورون، سائورون شکست خورد و حلقه به پسر پادشاه آدمیان رسید. او به جای نابود کردن حلقه آن را برای خودش نگه داشت و بعدها کشته شد، و حلقه بدست موجودی به نام گالوم افتاد… از آن سو سائورون همواره به دنبال حلقه بود، تا جسم و اقتدارش را بازیابد، اما حلقه گم شده بود. پس از گذر مدت بسیاری به صورت اتفاقی حلقه به دست یک «هابیت» رسید: «بیلبو بگینز». در برج سیاه «موردور»، قدرت سائورون هردم افزایش مییافت. اما او به حلقه یگانه نیاز داشت تا آن را کامل کند. در تولد صدو یازده سالگی بیلبو، وی ناپدید شد و برای برادرزاده جوانش فرودو، حلقه قدرت را باقی گذاشت، و سفری خطرناک، چراکه پس از رفتن او همه چیز عوض شد و سارون جای حلقه را فهمید. فرودو میبایست سرزمین میانه را درنوردد و به اعماق سایههای موردور سفر کند و با انداختن حلقه به آتش شکافهای هلاکت آن را نابود سازد.
«ارباب حلقهها» ماجرای سفر بزرگ فرودو و یاران حلقه است: گندالف جادوگر، سام، مری و پیپین هابیت، گیملی دورف، لگولاس الف، بورومیر اهل گاندور، و آراگون پسر آراتون (پادشاه آدمیان).
فیلمهای یاران حلقه (۲۰۰۱)، دو برج (۲۰۰۲) و بازگشت پادشاه (۲۰۰۳) به کارگردانی پیتر جکسون از روی کتابهای ارباب حلقهها ساخته شدهاند.
«در سوراخی داخل زمین، یک هابیت زندگی میکرد.» این چند کلمه، که در یک ورق هنگام تصحیح ورقهای دانش آموزان، با خطی ناخوانا نوشته شد، تبدیل به یکی از پرفروشترین کتابهای قرن بیستم شد. در ابتدا در بریتانیا در ۱۹۳۷ به چاپ رسید و یک سال بعد در آمریکا. کتاب «هابیت» جی.آر.آر. تالکین تاکنون به بیش از ۲۵ زبان زنده دنیا برگردانده شدهاست. «بیلبو بگینز» توسط گندالف جادوگر و سیزده دورف به سردستگی تورین سپربلوط نوه ترور پادشاه زیر کوه وادار میشود که زندگی بی دردسر و راحتش را در خانه هابیتی اش ترک کند و به آنها برای بازپسگیری قلمرو اِرِبور (آخرین حکومت بزرگ دورفها) از چنگال اژدها اسماگ که حدود شصت سال بود که بر روی گنجینه عظیم اربور خوابیده بود کمک کند، در حقیقت آنها بیلبو را برای دزدیدن گوهر پادشاهی، «آرکنستون» از دست اسماگ میخواستند، حال در این راه ماجراهای بسیاری رخ میدهد. هابیت پس از ارباب حلقهها نوشته شده، اما ماجرای هابیت پیش از ارباب حلقهها رخ دادهاست.
فیلمهای سفر غیرمنتظره (۲۰۱۲)، برهوت اسماگ (۲۰۱۳) و نبرد پنج سپاه (۲۰۱۴) به کارگردانی پیتر جکسون از روی کتابهای هابیت ساخته شدهاند.
فیانور بزرگترین الف زمانه در هنر و معرفت بود. نیز همو بود که سیلماریلها را ساخت، جواهرات مقدس؛ و آنها را با پرتو دو درخت والینور آکند: دو درختی که بعدها میوه و شکوفهشان خورشید و ماه شد. اما ملکور، اولین فرمانروای تاریکی، آنها را دزدید و به دنبال آن مجموعهای از تراژدیهای مختلف اتفاق افتاد.
محور اصلی «سیلماریلیون» حول این سه سیلماریل میگردد، و نیز داستاهای بسیار دیگری نیز دربردارد:
«آینولینداله: افسانه خلقت»، «والاکوئنتا: درباب ماهیت قدرتهای خدایی»، «آکالابت: زوال مردمان نومه نور» و «از حلقههای قدرت و عصر سوم: که با ارباب حلقهها در ارتباط است».
تالکین بیشتر عمرش را بر روی داستانها و افسانههایی سپری کرد که بعدها «سیلماریلیون» را تشکیل دادند و نیز او این مجموعه عظیم داستانهایش را بهترین کارهایش خواندهاست. از سال ۱۹۱۷ این داستانها شروع شدند، پیش از آنکه حتی هابیت آغاز شود. وقایع شگفتانگیز دنیای خلق شده تالکین، نقشی بزرگ در شکلگیری کتابهای «هابیت» و «ارباب حلقهها» داشت. با این حال، این داستانها تا سال ۱۹۷۷ (چهار سال پس از مرگ تالکین) منتشر نشدند. تا آنکه پسر او «کریستوفر» نوشتههای پراکنده پدر را جمعآوری کرد و کتابی منظم از آنها تهیه نمود. چیزی که بیش از همه حماسه «ارباب حلقهها» ی تالکین را عظمت بخشیده، عمق بخشیدن به داستان با گوشه چشمی به تاریخچه سرزمین میانه است. «سیلماریلیون» به گذشته این دنیا میرود، به دوره اول! و این تاریخچه را باز میکند و تاریخ دقیق این دنیای عظیم را بازگو مینماید. «سیلماریلیون» به ما داستانهای روزگاران پیشین، دوره اول، داستان ساخت آردا، دنیا و قدرتهایی میگوید که آن را ساختند. داستان نبرد خیر و شر در سرزمین میانه و جنگ با لرد سیاه «مورگوت»، کسی که سارون تنها یکی از خدمتکارانش بود. داستان آمدن الفها ساخته شدن جواهرات مقدسشان، سیلماریلها، که مورگوت آنها را دزدید و به دنبال آن مجموعهای از تراژدیهای مختلف اتفاق افتاد و مرگ و نیستی، خیانت، پیروزی، امید و یاس، به همراه داشت. از تراژدی عاشقانه برن و لوتین، داستان فرزندان نفرین شده هورین، خیانت مائگلین و سقوط شهر صخرههای پنهان، گوندولین. سیلماریلیون داستان آمدن آدمیان را بازمیگوید و رزمهایشان را و اینکه چگونه سرنوشت آدمیان و الفها به هم گره خورد و نومه نوریها را خلق کرد. نتیجه این داستانها، هم در لحن و هم در سبک نگارشی، بسیار متفاوت از «هابیت» یا «ارباب حلقهها» است، تا حدی که برخی از طرفداران تالکین آن را سخت مییابند، اما کسانی که به درکی عمیق از آن دست یابند میدانند که ارزش آن بسیار فراتر از «ارباب حلقهها» است، چرا که بستری است برای خلق آن.
سهگانه ارباب حلقهها در ایران اولین بار توسط رضا علیزاده ترجمه و در سال ۱۳۸۱ توسط انتشارات روزنه به چاپ رسید. از هابیت اثر دیگر این نویسنده، در ایران پنج ترجمه به چاپ رسیدهاست. کتابی دیگر با نام درخت و برگ شامل سه داستان خیالپردازی از تالکین توسط مراد فرهادپور به فارسی برگردانده شدهاست.
قابل توجهاست که داستانهای تالکین بسیار تحت تأثیر حماسه بئوولف بودهاست که با توجه به علاقهٔ خاص او به آثار ادبی کهن و مطالعات او پیرامون این اثر قابل توجیهاست. در سهگانه ارباب حلقهها، اشارات زیادی به این اثر دیده میشود. بخش دزدیدن جام در داستان هابیت نیز نمونه خیالپردازی همین داستان در بئوولف است.
کتابهای ترجمه شده به زبان فارسی از این نویسنده عبارتاند از:
به گفته کتاب ارباب حلقهها تالکین ۱۱سال برای نگارش ارباب حلقهها تلاش کرده
در پروژههای خواهر میتوانید در مورد جی. آر. آر. تالکین اطلاعات بیشتری بیابید.
Fantasy literature is literature set in an imaginary universe, often but not always without any locations, events, or people from the real world. Magic, the supernatural and magical creatures are common in many of these imaginary worlds. Fantasy literature may be directed at both children and adults.
Fantasy is a subgenre of speculative fiction and is distinguished from the genres of science fiction and horror by the absence of scientific or macabre themes, respectively, though these genres overlap. Historically, most works of fantasy were written, however, since the 1960s, a growing segment of the fantasy genre has taken the form of films, television programs, graphic novels, video games, music and art.
A number of fantasy novels originally written for children, such as Alice’s Adventures in Wonderland, the Harry Potter series, and The Hobbit also attract an adult audience.
Stories involving magic and terrible monsters have existed in spoken forms before the advent of printed literature. Classical mythology is replete with fantastical stories and characters, the best known (and perhaps the most relevant to modern fantasy) being the works of Homer (Greek) and Virgil (Roman).[1] The contribution of the Greco-Roman world to fantasy is vast and includes: The hero’s journey (also the figure of the chosen hero); magic gifts donated to win (including the ring of power as in the Gyges story contained in the Republic of Plato), prophecies (the oracle of Delphi), monsters and creatures (especially dragons), magicians and witches with the use of magic.
The philosophy of Plato has had great influence on the fantasy genre. In the Christian Platonic tradition, the reality of other worlds, and an overarching structure of great metaphysical and moral importance, has lent substance to the fantasy worlds of modern works.[2] The world of magic is largely connected with the later Roman Greek world.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
With Empedocles,(c. 490 – c. 430 BC) the elements, they are often used in fantasy works as personifications of the forces of nature.[3] Other than magic concerns include: the use of a mysterious tool endowed with special powers (the wand); the use of a rare magical herb; a divine figure that reveals the secret of the magical act.
India has a long tradition of fantastical stories and characters, dating back to Vedic mythology. The Panchatantra (Fables of Bidpai), which some scholars believe was composed around the 3rd century BC.[4] It is based on older oral traditions, including “animal fables that are as old as we are able to imagine”.[5]
was influential in Europe and the Middle East. It used various animal fables and magical tales to illustrate the central Indian principles of political science. Talking animals endowed with human qualities have now become a staple of modern fantasy.[6]
The Baital Pachisi (Vikram and the Vampire), a collection of various fantasy tales set within a frame story is, according to Richard Francis Burton and Isabel Burton, the germ which culminated in the Arabian Nights, and which also inspired the Golden Ass of Apuleius, (2nd century A.D). Boccacio’s Decamerone (c.1353) the Pentamerone (1634,1636) and all that class of facetious fictitious literature.”[7]
The Book of One Thousand and One Nights (Arabian Nights) from the Middle East has been influential in the West since it was translated from the Arabic into French in 1704 by Antoine Galland.[8] Many imitations were written, especially in France.[9] Various characters from this epic have themselves become cultural icons in Western culture, such as Aladdin, Sinbad and Ali Baba.
The Fornaldarsagas, Norse and Icelandic sagas, both of which are based on ancient oral tradition influenced the German Romantics, as well as William Morris, and J. R. R. Tolkien.[10] The Anglo-Saxon epic poem Beowulf has also had deep influence on the fantasy genre; although it was unknown for centuries and so not developed in medieval legend and romance, several fantasy works have retold the tale, such as
John Gardner’s Grendel.[11]
Celtic folklore and legend has been an inspiration for many fantasy works.[12]
The Welsh tradition has been particularly influential, owing to its connection to King Arthur and its collection in a single work, the epic Mabinogion.[12] One influential retelling of this was the fantasy work of Evangeline Walton.[13] The Irish Ulster Cycle and Fenian Cycle have also been plentifully mined for fantasy.[12] Its greatest influence was, however, indirect. Celtic folklore and mythology provided a major source for the Arthurian cycle of chivalric romance: the Matter of Britain. Although the subject matter was heavily reworked by the authors, these romances developed marvels until they became independent of the original folklore and fictional, an important stage in the development of fantasy.[14]
Romance or chivalric romance is a type of prose and verse narrative that was popular in the aristocratic circles of High Medieval and Early Modern Europe. They were fantastic stories about marvel-filled adventures, often of a knight-errant portrayed as having heroic qualities, who goes on a quest, yet it is “the emphasis on love and courtly manners distinguishes it from the chanson de geste and other kinds of epic, in which masculine military heroism predominates.”[15] Popular literature also drew on themes of romance, but with ironic, satiric or burlesque intent. Romances reworked legends, fairy tales, and history to suit the readers’ and hearers’ tastes, but by c. 1600 they were out of fashion, and Miguel de Cervantes famously burlesqued them in his novel Don Quixote. Still, the modern image of “medieval” is more influenced by the romance than by any other medieval genre, and the word medieval evokes knights, distressed damsels, dragons, and other romantic tropes.[16]
Originally, romance literature was written in Old French, Anglo-Norman, Occitan, and Provençal, and later in Portuguese, in Castilian, in English, in Italian (particularly with the Sicilian poetry) and German. During the early 13th century, romances were increasingly written as prose. In later romances, particularly those of French origin, there is a marked tendency to emphasize themes of courtly love, such as faithfulness in adversity.
At the time of the Renaissance romance continued to be popular. The trend was to more fantastic fiction. The English Le Morte d’Arthur by Sir Thomas Malory (c.1408–1471), was written in prose; this work dominates the Arthurian literature.[17] Arthurian motifs have appeared steadily in literature from its publication, though the works have been a mix of fantasy and non-fantasy works.[18] At the time, it and the Spanish Amadis de Gaula (1508), (also prose) spawned many imitators, and the genre was popularly well-received, producing such masterpiece of Renaissance poetry as Ludovico Ariosto’s Orlando furioso and Torquato Tasso’s Gerusalemme Liberata. Ariosto’s tale, many marvels, and adventures, was a source text for many fantasies of adventure.[19]
During the Renaissance Giovanni Francesco Straparola wrote and published The Facetious Nights of Straparola(1550-1555), a collection of stories, many of which are literary fairy tales Giambattista Basile wrote and published the Pentamerone a collection of literary fairy tales, the first collection of stories to contain solely the stories later to be known as fairy tales. Both of these works includes the oldest recorded form of many well-known (and more obscure) European fairy tales.[20] This was the beginning of a tradition that would both influence the fantasy genre and be incorporated in it, as many works of fairytale fantasy appear to this day.[21]
William Shakespeare’s A Midsummer Night’s Dream (1594/5), the Weird Sisters in Macbeth and Prospero in The Tempest (or Doctor Faustus in Christopher Marlowe’s play) would be deeply influential on later works of fantasy.
In a work on alchemy in the 16th century, Paracelsus (1493 – 1541) identified four types of beings with the four elements of alchemy: gnomes, earth elementals; undines, water elementals; sylphs, air elementals; and salamanders, fire elementals.[22] Most of these beings are found in folklore as well as alchemy; their names are often used interchangeably with similar beings from folklore.[23]
Literary fairy tales, such as were written by Charles Perrault (1628 – 1703), and Madame d’Aulnoy ((c.1650 – 1705)), became very popular, early in the Age of Enlightenment. Many of Perrault’s tales became fairy tale staples, and influenced latter fantasy as such. Indeed, when Madame d’Aulnoy termed her works contes de fée (fairy tales), she invented the term that is now generally used for the genre, thus distinguishing such tales from those involving no marvels.[24] This influenced later writers, who took up the folk fairy tales in the same manner, in the Romantic era.[25]
Several fantasies aimed at an adult readership were also published in 18th century France, including Voltaire’s
“contes philosophique” “The Princess of Babylon” (1768) and “The White Bull” (1774).[26]
This era, however, was notably hostile to fantasy. Writers of the new types of fiction such as Defoe, Richardson, and Fielding were realistic in style, and many early realistic works were critical of fantasical elements in fiction.[27]
Romanticism, a movement of the late eighteenth and early nineteenth century, was a dramatic reaction to rationalism, challenging the priority of reason and promoting the importance of imagination and spirituality. Its success in rehabilitating imagination was of fundamental importance to the evolution of fantasy, and its interest in medieval romances providing many motifs to modern fantasy.[28]
The Romantics invoked the medieval romance as justification for the works they wanted to produce, in distinction from the realistic pressure of the Enlightenment; these were not always fantastic, sometimes being merely unlikely to happen, but the justification was used even from fantasy.[29] One of the first literary results of this fascinations was Gothic novel, a literary genre that began in Britain with The Castle of Otranto (1764) by Horace Walpole, which is the predecessor to both modern fantasy and modern horror fiction .[25] One noted Gothic novel which also
contains a large amount of fantasy elements (derived from the “Arabian Nights”) is Vathek (1786) by William Thomas Beckford.[30]
In the later part of the Romantic tradition, in reaction to the spirit of the Enlightenment, folklorists collected folktales, epic poems, and ballads, and brought them out in printed form. The Brothers Grimm were inspired in their collection, Grimm’s Fairy Tales, (1812) by the movement of German Romanticism. Many other collectors were inspired by the Grimms and the similar sentiments. Frequently their motives stemmed not merely from Romanticism, but from Romantic nationalism, in that many were inspired to save their own country’s folklore: sometimes, as in the Kalevala, they compiled existing folklore into an epic to match other nation’s; sometimes, as in Ossian, (1760) they fabricated folklore that should have been there. These works, whether fairy tale, ballads, or folk epics, were a major source for later fantasy works.[31]
The Romantic interest in medievalism also resulted in a revival of interest in the literary fairy tale. The tradition begun with Giovanni Francesco Straparola ((ca. 1485?-1558) )and Giambattista Basile (1566 – 1632) and developed by the Charles Perrault(1628 – 1703) and the French précieuses, was taken up by the German Romantic movement.
Friedrich de la Motte Fouqué created medieval-set stories such as Undine (1811)[32] and Sintram and his Companions (1815)
which would later inspire British writers such as MacDonald and Morris.[33][34]
E. T. A. Hoffmann’s tales, such as “The Golden Pot” (1814) and “The Nutcracker and the Mouse King” (1816) were notable additions to the canon of German fantasy.
[35] Ludwig Tieck’s collection Phantasus (1812-1817)
contained several short fairy tales, including “The Elves”.[36]
In France, the main writers of Romantic-era fantasy were Charles Nodier, with Smarra (1821) and
Trilby (1822) [37][38] and Théophile Gautier in
stories such as “Omphale” (1834) and “One of Cleopatra’s Nights” (1838),
and the later novel Spirite (1866).[39][40]
Fantasy literature was popular in Victorian times, with the works of writers such as Mary Shelley (1797 – 1851), William Morris and George MacDonald, and Charles Dodgson, author of Alice in Wonderland (1865).
Hans Christian Andersen (1805 – 1875) initiated a new style of fairy tales, original tales told in seriousness.[41] From this origin, John Ruskin wrote The King of the Golden River (1851), a fairy tale that uses new levels of characterization, creating in the South-West Wind an irascible but kindly character similar to the Tolkien’s later Gandalf.[41]
The history of modern fantasy literature begins with George MacDonald (1824 – 1905), author of such novels as The Princess and the Goblin (1868) and Phantastes (1868) the latter of which is widely considered to be the first fantasy novel ever written for adults. MacDonald also wrote one of the first critical essays about the fantasy genre, “The Fantastic Imagination”, in his book A Dish of Orts (1893).[42][43] MacDonald was a major influence on both J. R. R. Tolkien and C. S. Lewis.[44]
The other major fantasy author of this era was William Morris (1834 – 1896), a socialist, an admirer of Middle Ages, a reviver of British handcrafts and a poet, who wrote several fantastic romances and novels in the latter part of the century, of which the most famous was The Well at the World’s End (1896). He was deeply inspired by the medieval romances and sagas; his style was deliberately archaic, based on medieval romances.[45] In many respects, Morris was an important milestone in the history of fantasy, because, while other writers wrote of foreign lands, or of dream worlds, Morris’s works were the first to be set in an entirely invented world: a fantasy world.[46]
Authors such as Edgar Allan Poe (1809 – 1849) and Oscar Wilde (in The Picture of Dorian Gray, 1890) also developed fantasy, in the telling of horror tales,[47] a separate branch of fantasy that was to have great influence on H. P. Lovecraft and other writers of dark fantasy. Wilde also wrote a large number of children’s fantasies, collected in The Happy Prince and Other Stories (1888) and A House of Pomegranates (1891).[48]
H. Rider Haggard developed the conventions of the Lost World subgenre with King Solomon’s Mines (1885), which sometime included fantasy works as in Haggard’s own She.[49] With Africa still largely unknown to European writers, it offered scope to this type.[49] Other writers, including Edgar Rice Burroughs and Abraham Merritt, built on the convention.
Several classic children’s fantasies such as Lewis Carroll’s Alice in Wonderland (1865),[50] J. M. Barrie’s Peter Pan (1906), L. Frank Baum’s The Wonderful Wizard of Oz (1900), as well as the work of E. Nesbit (1858 – 1924)) and Frank R. Stockton (1834 – 1902)) were also published around this time.[51] Indeed, C. S. Lewis noted that in the earlier part of the 20th century, fantasy was more accepted in juvenile literature, and therefore a writer interested in fantasy often wrote in it to find an audience, despite concepts that could form an adult work.[52]
At this time, the terminology for the genre was not settled. Many fantasies in this era were termed fairy tales, including Max Beerbohm’s “The Happy Hypocrite” (1896) and MacDonald’s Phantastes.[53] It was not until 1923 that the term “fantasist” was used to describe a writer (in this case, Oscar Wilde) who wrote fantasy fiction.[54] The name “fantasy” was not developed until later; as late as J.R.R. Tolkien’s The Hobbit (1937), the term “fairy tale” was still being used.
H. P. Lovecraft was deeply influenced by Edgar Allan Poe and to a somewhat lesser extent, by Lord Dunsany; with his Cthulhu Mythos stories, he became one of the most influential writers of fantasy and horror in the 20th century.[59]
Despite MacDonald’s future influence, and Morris’ popularity at the time, it was not until around the start of the 20th century that fantasy fiction began to reach a large audience, with authors such as Lord Dunsany (1878 – 1957) who, following Morris’s example, wrote fantasy novels, but also in the short story form.[45] He was particularly noted for his vivid and evocative style.[45] His style greatly influenced many writers, not always happily; Ursula K. Le Guin, in her essay on style in fantasy “From Elfland to Poughkeepsie”, wryly referred to Lord Dunsany as the “First Terrible Fate that Awaiteth Unwary Beginners in Fantasy”, alluding to young writers attempting to write in Lord Dunsany’s style.[60] According to S. T. Joshi, “Dunsany’s work had the effect of segregating fantasy—a mode whereby the author creates his own realm of pure imagination—from supernatural horror. From the foundations he established came the later work of E. R. Eddison, Mervyn Peake, and J. R. R. Tolkien.[61]
In Britain in the aftermath of World War I, a notably large number of fantasy books aimed at an adult readership were published,
including Living Alone (1919) by Stella Benson,[62]
A Voyage to Arcturus (1920) by David Lindsay,[63] Lady into Fox (1922) by
David Garnett,[62] Lud-in-the-Mist (1926) by Hope Mirrlees,[62][64] and Lolly Willowes (1926) by
Sylvia Townsend Warner.[62][65] E. R. Eddison was another influential writer, wrote during this era. He drew inspiration from Northern sagas, as Morris did, but his prose style was modeled more on Tudor and Elizabethan English, and his stories were filled with vigorous characters in glorious adventures.[46] Eddison’s most famous work is The Worm Ouroboros (1922), a long heroic fantasy set on an imaginary version of the planet Mercury.[66]
Literary critics of the era began to take an interest in “fantasy” as a genre of writing, and also to argue that it was a genre worthy of serious consideration. Herbert Read devoted a chapter of his book English Prose Style (1928) to discussing “Fantasy” as an aspect of literature, arguing it was unjustly considered suitable only for children: “The Western World does not seem to have conceived the necessity of Fairy Tales for Grown-Ups”.[43]
In 1938, with the publication of The Sword in the Stone, T. H. White introduced one of the most notable works of comic fantasy.[67]
J. R. R. Tolkien played a large role in the popularization and accessibility of the fantasy genre with his highly successful publications The Hobbit (1937) and The Lord of the Rings (1954–55).[68] Tolkien was largely influenced by an ancient body of Anglo-Saxon myths, particularly Beowulf, as well as E. R. Eddison’s 1922 novel, The Worm Ouroboros. Tolkien’s close friend C. S. Lewis, author of The Chronicles of Narnia (1950-56) and a fellow English professor with a similar array of interests, also helped to publicize the fantasy genre.
The tradition established by these predecessors of the late nineteenth and early twentieth centuries has continued to thrive and be adapted by new authors. The influence of J.R.R. Tolkien’s fiction has—particularly over the genre of high fantasy—prompted a reaction.[69] Works of metafictional fantasy were published in the late twentieth century, that self-consciously allude to the history and literary conventions of the genre, including Terry Pratchett’s Discworld series (1983-2015), and Neil Gaiman’s Stardust (1999).
At the turn of the millennium, the Harry Potter novels of J. K. Rowling, which chronicle the life of a young wizard, achieved widespread popularity.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
It is not uncommon for fantasy novels to be ranked on The New York Times Best Seller list, and some have been at number one on the list, including most recently, Brandon Sanderson in 2014,[70] George R. R. Martin in 2011,[71] Neil Gaiman in 2013,[72] Terry Goodkind in 2006 [73] and Patrick Rothfuss in 2011.[74]
Symbolism often plays a significant role in fantasy literature, often through the use of archetypal figures inspired by earlier texts or folklore. Some argue that fantasy literature and its archetypes fulfill a function for individuals and society and the messages are continually updated for current societies.[75]
Ursula K. Le Guin, in her essay “From Elfland to Poughkeepsie”, presented the idea that language is the most crucial element of high fantasy, because it creates a sense of place. She analyzed the misuse of a formal, “olden-day” style, saying that it was a dangerous trap for fantasy writers because it was ridiculous when done wrong. She warns writers away from trying to base their style on that of masters such as Lord Dunsany and E. R. Eddison,[76] emphasizing that language that is too bland or simplistic creates the impression that the fantasy setting is simply a modern world in disguise, and presents examples of clear, effective fantasy writing in brief excerpts from Tolkien and Evangeline Walton.[77]
Michael Moorcock observed that many writers use archaic language for its sonority and to lend color to a lifeless story.[78] Brian Peters writes that in various forms of fairytale fantasy, even the villain’s language might be inappropriate if vulgar.[79]
At the turn of the millennium, the Harry Potter young adult urban fantasy novels of J. K. Rowling achieved widespread popularity by combining fantasy with realism, and exploring a variety of contemporary themes, including coming of age, prejudice, the loss of innocence, impending war, political corruption, death, depression, love, loss, and discrimination.
Adventure fiction is fiction that usually presents danger, or gives the reader a sense of excitement.
In the Introduction to the Encyclopedia of Adventure Fiction, Critic Don D’Ammassa defines the genre as follows:
.. An adventure is an event or series of events that happens outside the course of the protagonist’s ordinary life, usually accompanied by danger, often by physical action. Adventure stories almost always move quickly, and the pace of the plot is at least as important as characterization, setting and other elements of a creative work.[1]
D’Ammassa argues that adventure stories make the element of danger the focus; hence he argues that
Charles Dickens’ novel A Tale of Two Cities is an adventure novel because the protagonists are in constant danger of being imprisoned or killed, whereas Dickens’ Great Expectations is not because “Pip’s encounter with the convict is an adventure, but that scene is only a device to advance the main plot, which is not truly an adventure.”[1]
Adventure has been a common theme since the earliest days of written fiction. Indeed, the standard plot of Medieval romances was a series of adventures. Following a plot framework as old as Heliodorus, and so durable as to be still alive in Hollywood movies, a hero would undergo a first set of adventures before he met his lady. A separation would follow, with a second set of adventures leading to a final reunion.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
Variations kept the genre alive. From the mid-19th century onwards, when mass literacy grew, adventure became a popular subgenre of fiction. Although not exploited to its fullest, adventure has seen many changes over the years – from being constrained to stories of knights in armor to stories of high-tech espionages.
Examples of that period include Sir Walter Scott, Alexandre Dumas, père,[2] Jules Verne, Brontë Sisters, H. Rider Haggard, Victor Hugo,[3] Emilio Salgari, Louis Henri Boussenard, Thomas Mayne Reid, Sax Rohmer, Edgar Wallace, and Robert Louis Stevenson.
Adventure novels and short stories were popular subjects for American pulp magazines, which dominated
American popular fiction between the Progressive Era and the 1950s.[4] Several pulp magazines such
as Adventure, Argosy, Blue Book, Top-Notch, and Short Stories specialized in this genre. Notable pulp adventure writers included Edgar Rice Burroughs, Talbot Mundy, Theodore Roscoe, Johnston McCulley, Arthur O. Friel, Harold Lamb, Carl Jacobi, George F. Worts,[4] Georges Surdez, H. Bedford-Jones, and J. Allan Dunn.[5]
Adventure fiction often overlaps with other genres, notably war novels, crime novels, sea stories, Robinsonades, spy stories (as in the works of John Buchan, Eric Ambler and Ian Fleming), science fiction, fantasy,
(Robert E. Howard and J. R. R. Tolkien both combined the secondary world story with the adventure novel)[6] and Westerns. Not all books within these genres are adventures. Adventure fiction takes the setting and premise of these other genres, but the fast-paced plot of an adventure focuses on the actions of the hero within the setting.[according to whom?] With a few notable exceptions (such as Baroness Orczy, Leigh Brackett and Marion Zimmer Bradley)[7] adventure fiction as a genre has been largely dominated by male writers, though female writers are now becoming common.
Adventure stories written specifically for children began in the 19th century. Early examples include Johann David Wyss’ The Swiss Family Robinson (1812), Frederick Marryat’s The Children of the New Forest (1847),
and Harriet Martineau’s The Peasant and the Prince (1856).[8]
The Victorian era saw the development of the genre, with W. H. G. Kingston, R. M. Ballantyne, and G. A. Henty specializing in the production of adventure fiction for boys.[9] This inspired writers who normally catered to adult audiences to essay such works, such as Robert Louis Stevenson writing Treasure Island for a child readership.[9]
In the years after the First World War, writers such as Arthur Ransome developed the adventure genre by setting the adventure in Britain rather than distant countries, while Geoffrey Trease, Rosemary Sutcliff[10] and Esther Forbes brought a new sophistication to the historical adventure novel.[9]
Modern writers such as Mildred D. Taylor (Roll of Thunder, Hear My Cry) and Philip Pullman (the Sally Lockhart novels) have continued the tradition of the historical adventure.[9] The modern children’s adventure novel sometimes deals with controversial issues like terrorism (Robert Cormier, After the First Death, (1979)) [9] and warfare in the Third World (Peter Dickinson, AK, (1990)).[9]
Interactive
گاندییل شهر درخت سفید۱۹ دسامبر ۲۰۰۱
زلاند نو۲۰ دسامبر ۲۰۰۱
ارباب حلقهها: یاران حلقه (به انگلیسی: The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring) فیلمی فانتزی حماسی بهکارگردانی پیتر جکسون است که براساس جلد نخست رمان ارباب حلقهها بهقلم جی. آر. آر. تالکین ساخته شدهاست. یاران حلقه بخش نخست سهگانهٔ سینمایی ارباب حلقهها بهشمار میرود که دنبالههای آن شامل ارباب حلقهها: دو برج و ارباب حلقهها: بازگشت پادشاه میشوند.
این فیلم بهدستِ شرکت نیو لاین سینما در ۱۹ دسامبر ۲۰۰۱ در ایالات متحده نمایش داده شد و یکی از موفقیتهای باکسآفیس با درآمد ۸۷۱ میلیون دلار در سراسر جهان محسوب میشود. این فیلم همچنین برندهٔ چهار جایزهٔ اسکار شدهاست. ارباب حلقهها: یاران حلقه آغازی بود بر طوفانی که جکسون با سهگانهٔ ارباب حلقهها در جهان سینما آغاز کرد، طوفانی که بعد از بیست سال همچنان قابلبحث است؛ اینکه او چهطور بهعنوانِ یک کارگردان تازهکار این چنین حماسهٔ بینظیری پدیدآورد. فیلم در دوازده رشته در اسکار نامزد شد؛ و در چهار رشته جایزه را بهدستآورد.
ارباب حلقه ها: یازان حلقه هم اکنون در رتبه یازدهم ۲۵۰ فیلم برتر بانک اطلاعات اینترنتی فیلم ها موسوم به «آی ام دی بی» می باشد. همچنین یکی از ۱۰۰ فیلم برتر تمام ادوار از نگاه بنیاد فیلم آمریکا می باشد.
داستان در آردا سرزمین میانه اتفاق میافتد و در مورد ارباب تاریکیها است که در جستوجوی حلقهٔ یگانهایست که خود ساخته، ولی سالها پیش در جنگ از دست داده و حالا از محلّ آن خبر ندارد.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
فیلم با صدای گالادریل شروع میشود و ساخت حلقه بهدستِ ارباب تاریکی، سائورون، را نشان میدهد. سه حلقه برای الفها و نُه حلقه برای انسانها و پنج حلقه برای کوتولهها (دورفها). سائورون میخواهد تمام سرزمین میانه را تسخیر کند، ولی آخرین اتحاد الفها و آدمها جلوی پیشرَوی سپاه او را میگیرد تا اینکه خود وارد جنگ میشود و پادشاه انسانها، الندیل، را میکشد. پسر الندیل، شاهزاده ایسیلدور، در صدد انتقام کشتهشدن پدرش به سائورون حمله میکند و با تیغهٔ شکستهٔ شمشیر پدرش، نارسیل، دستی را که حلقهٔ یگانه بر آن بود قطع میکند. جسم سائورون از بین میرود ولی روحش، بهدلیلِ اینکه با حلقه پیوند خوردهاست، نابود نمیشود. تا وقتی که حلقه در آتش کوه نابودی (جایی که ساختهشده بود) از بین نمیرفت، سائورون نیز زنده میماند. بعدها ایسیلدور جذب حلقه شد و از ازبینبردنِ آن پرهیز کرد ولی در راه بازگشت از جنگ، گروهی از اُرکها به او حمله کردند و او را کشتند. حلقه در رودخانه افتاد و برای ۲۵۰۰ سال گم شد.
سالها بعد گالوم آن را پیدا کرد، حلقه به او عمری طولانی و غیرعادی داد و او برای پانصد سال در غار زندگی میکرد، تا اینکه حلقه از فرصت استفاده کرد و از گالوم جدا شد و خود را در راه هابیتی بهنامِ بیلبو بگینز قرار داد، ماجرای فیلم از اینجا شروع میشود و داستان رسیدن حلقه به فرودو بگینز و سفر او به ریوندل و از آنجا آغاز سفرش برای نابودی حلقه و خطرات راه را تعریف میکند؛ ولی فرودو در این کار تنها نیست و هشت نفر او را در این سفر یاری میکنند. نُه نفر بهنامهای اراگورن و گاندولف خاکستری و لگولاس و گیملی و برومیر و فرودو و سم و دو هابیت دیگر (مِری و پیپین) راهی سرزمین موردور میشوند. آنها ابتدا از مسیر کوهستان میروند؛ ولی با حیلهٔ دشمن در برف گرفتار میشوند و ناچار به درون غار میروند. در غار موجودی اهریمنی به نام بالروگ گاندولف را با خود به اعماق دره میبرد.
در ادامه، برومیر قصد فریب فرودو و گرفتن حلقه برای خود را دارد (که در این راه موفق نمیشود)، ولی درنهایت مقابل ارکها شرافتمندانه در کنار دیگر یاران حلقه میجنگد و در این مبارزه کشته میشود. امّا مری و پیپین را ارکها اسیر میکنند. فرودو و سم از گروه جدا میشوند و بهتنهایی به سفر خود برای نابودی حلقه ادامه میدهند. در پایان فیلم نخست، آراگورن و لگولاس و گیملی برای نجات مری و پیپین به دنبال ارکها میروند. درواقع، یاران حلقه از هم جدا میشوند.
کل سه گانه ارباب حلقه ها به کارگردانی جکسون بدلیل هزینه زیاد در سال ۲۰۰۱ فیلم برداری و ساخته شده است اما به سه قسمتت تقسیم و در خلال سنوات ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ و ۲۰۰۳ به اکران رسید. کل بودجه ساخت سه گانه ارباب حلقه ها که در یک زمان ساخته شده ۲۷۰ میلیون است که با تقسیم آن بر سه قسمت سه گانه حدود ۹۰ میلیون دلار برای هرکدام از قسمت ها هزینه شده است.
ارباب حلقه ها : یاران حلقه علاوه بر اینکه از بزرگترین آثار هنری تاریخ سینما به شمار می آید جزو پرفروش ترین فیلم های تمام ادوار نیز است بطوریکه با فروش ۸۷۰ میلیون دلار فروش جهانی به یکی از موفق ترین فیلم های باکس آفیس بدل شد.
در این مقاله می خواهیم با جی. آر. آر. تالکین، خالق «ارباب حلقه ها» و «هابیت» بیشتر آشنا شویم. در بخش اول مقاله، به زندگی نامه و ویژگی های آثار او پرداخته ایم. نوآوری های تالکین در ادبیات فانتزی در این قسمت آورده شده اند. اما بخش دوم، به ویژگی های جذابی از زندگی تالکین اشاره دارد که این نویسنده را از استاد ادبیات آکسفورد و زبان شناسی تمام عیار به انسانی عجیب و غریب تبدیل کرده است. پس اگر می خواهید با جنبه های فانتزی زندگی او آَشنا شوید، به بخش اول اکتفا نکرده و مقاله را تا آخر بخوانید.
جان رونالد روئل تالکین، سوم ژانویه ی سال 1892 در استان اورنج فری آفریقای جنوبی به دنیا آمد و در سه سالگی به همراه مادرش به انگلستان نقل مکان کرد. تالکین در کودکی، پدر و مادرش را به سبب بیماری از دست داد و در مؤسسه ای مذهبی در بیرمنگام بزرگ شد. پس از خدمت در جنگ جهانی اول، در سال 1916 به انگلیس بازگشت و با نامزدش «ادیت» ازدواج کرد. ثمره ی ازدواج آن ها 4 بچه بود. تالکین در سال 1926 به عنوان استاد ادبیات قرون وسطی در دانشگاه آکسفورد شروع به کار کرد و در سال 1972 به مقام فرماندهی رتبه ی امپراتوری بریتانیا رسید. او در سال 1973 درگذشت.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
شهرت تالکین بیش از همه، مدیون دو اثر «هابیت» (1937) و «ارباب حلقه ها» (1945 تا 1955) است؛ اما او خالق تعدادی رمان دیگر و کتاب های کودک نیز هست. این استاد ادبیات، به طور تخصصی با اشعار انگلیسی کهن و عاشقانه سر و کار داشت. با این حال، داستان های حماسی تالکین درباره ی «سرزمین میانه» او را جاودان کرد. جهان تالکین، پیچیده است. این را از داستان هایی که پسرش کریستوفر، پس از مرگ او تکمیل و منتشر کرد، می توان فهمید؛ شرح چگونگی آفرینش دنیا در «سیلماریلیون» (1977) و «قصه های ناتمام» گواهی بر این مدعا هستند.
تالکین از طریق داستان هایش می خواست چشم اندازی از قرون وسطی ایجاد کند؛ دوره ای که نه تنها در مطالعات او، بلکه در حرفه ای ترین آثارش نیز اهمیت ویژه ای داشت. در واقع، امروزه محققین و تاریخ نگاران قرون وسطی، آثار تالکین را از این جهت بررسی می کنند که یکی از بزرگ ترین منابع الهام او -یعنی سده های میانه – را بشناسند. با وجود این که دیدگاه تالکین، تفسیر شخصی او از تاریخ است، اما به عنوان یکی از غنی ترین و مهم ترین منابع برای شناخت ریشه های سنت ها و فرهنگ غربی به شمار می آید.
از زمان انتشار «هابیت» و «ارباب حلقه ها»، هنرمندان و نویسندگان در سراسر دنیا، این داستان ها را تفسیر کرده و به بازآفرینی آن ها در قالب تصاویر، کتاب ها، کارتون ها و فیلم های حماسی پرداخته اند. کتاب های تالکین روح تازه ای به پیکر ژانر فانتزی دمیدند. فانتزی از طریق تالکین توانست به خلق فرهنگ دست بزند: فرهنگی که به ایجاد انواع و اقسام بازی ها، از جمله بازی های کامپیوتری منجر شد. حتماً می دانید که «ارباب حلقه ها» در رأی گیری چندین کشور، از جمله انگلیس، آلمان و استرالیا، به عنوان تأثیرگذارترین یا بهترین کتاب قرن بیستم نیز انتخاب شده است.
تالکین تخصص ویژه ای در زبان های باستانی (گویش های قدیمی انگلیسی، زبان های نوردیک، آلمانی و فنلاندی) داشت و بر داستان ها و اسطوره های این زبان ها مسلط بود. او برای زبان، به خصوص در خلق دنیاهای داستانی خود، اهمیت فوق العاده ای قائل بود و اعتقاد داشت ارتباط صریح و روشنی میان زبان و جهانی که توسط آن توصیف می شود، وجود دارد؛ حتی اگر مخاطب قادر به فهم آن زبان نباشد.
تالکین از همان زمان کودکی، تجربیاتی در زمینه ی زبان های ساختگی داشت. مهارت او در ساخت زبان، به خلق زبان های اِلفی مانند «سیندارین» و زبان «کوئنیایی» در «سرزمین میانه» انجامید. این ها به همراه زبان های دیگری که تالکین خالق آن هاست، همان زبان های به ظاهر عجیبی هستند که در فیلم های «ارباب حلقه ها» می شنویم. بنابراین، به هیچ عنوان نمی توان از نقش حیاتی زبان در تجربه ی جهان هایی که تالکین خالق آن هاست، غافل شد. چرا که در درون این زبان ها، شناخت کامل تالکین از اسطوره ها و دانش عظیم او از زبان و ادبیات قرون وسطی نهفته است.
تالکین، با طراحی نقشه هایی از «سرزمین میانه»، جهان آثارش را از لحاظ جغرافیایی توصیف می کرد. «بیلبو بگینز»، شخصیت اصلی داستان «هابیت یا آن جا و بازگشت دوباره» عاشق نقشه های قدیمی است و همین علاقه، او را به ماجراجویی در دنیایی فانتزی هدایت می کند. بگینز و همراهان او در این سفر، از نقشه ای استفاده می کنند که راه را به سوی کوهستان نشان می دهد. کوهستانی که در آن گنج بزرگی پنهان شده و اژدهایی بزرگ و بسیار خطرناک از آن محافظت می کند. از زمان خلق «هابیت»، تعداد زیادی از تالکین شناسان، بر مبنای نقشه های تالکین، اطلس هایی از سرزمین میانه تهیه کرده اند که در آن ها جزئیات خارق العاده ای وجود دارد و اساس آن، توصیفات ارزشمند و نگاه نافذ این نویسنده ی نابغه در طراحی نقشه هاست.
همان طور که پیش تر گفتیم، تالکین زبان شناس و متخصص ادبیات کهن انگلیسی و نروژی بود و در دانشگاه آکسفورد تدریس می کرد. او استادی خستگی ناپذیر بود که در طول یک سال چیزی حدود 70 تا 136 کلاس داشت (در حالی که در قرارداد 36 کلاس ذکر شده بود). اما نکته ی جذاب، طریقه ی اداره ی این کلاس ها بود. همان طور که او در مجامع عمومی، ساده، متواضع و بی تکلف ظاهر می شد، در سر کلاس هم سرسنگین و عصا قورت داده نبود و رفتار معمول اساتید آکسفورد را نداشت. به قول یکی از شاگردانش: «او می توانست کلاس درس را به سالنی عجیب و غریب تبدیل کند.»زندگی تالکین پر از فانتزی های بامزه بود. او را در لباس خرس قطبی در مهمانی دیده بودند که به دنبال یکی از همسایگانش که لباس جنگجوی آنگلوساکسون پوشیده بود و تبر به دست داشت، می دوید! یکی دیگر از خاطرات خنده داری که درباره ی او نقل شده این است که به جای پرداخت پول در ازای خرید، به مغازه داران دندان مصنوعی می داد.
تالکین در وهله ی اول خود را پژوهشگر می دانست و نویسندگی را در مرتبه ی دوم قرار می داد. «هابیت» و «ارباب حلقه ها» در اصل، حاصل تلاش تالکین برای خلق ساختاری اسطوره ای بودند و موفقیت آن ها، او را غافلگیر کرد. در واقع، او سال های سال را به رد کردن، نقد کردن و پاره کردن نسخه های اقتباسی از آثارش گذراند چرا که به نظرش آن ها از قلمرو حماسی و هدف اصیل این کتاب ها دور بودند. او به اکثر طرفداران پر و پا قرص «ارباب حلقه ها» بدبین بود و اعتقاد داشت آن ها از درک واقعی کتاب عاجزند. اگر تالکین زنده بود و می دید که طرفداران امروزی آثارش، لباس «لگالوس» ]یکی از اِلف های ارباب حلقه ها که در نسخه ی سینمایی، «اورلاندو بلوم» نقش این شخصیت را بازی کرده[ را می پوشند و به دیدن فیلم های «ارباب حلقه ها» می روند، از آن ها می ترسید!
برای تالکین، نوشتن داستان فانتزی یک سرگرمی ساده بود. کارهایی که از نظر خودش ارزشمند و مهم تلقی می شدند، کارهای پژوهشی اش بودند؛ کارهایی مثل «بئوولف: هیولاها و منتقدان»، خوانشی مدرن از «سر گاوین و شوالیه سبزپوش» و «لغت نامه ی انگلیسی میانه»؛ انگلیسی میانه به مجموعه آثار ادبی گفته می شود که به گونه ای از زبان انگلیسی نگاشته شده اند که از دل زبان انگلیسی کهن بیرون آمد. محدوده ی زمانی نگارش این آثار از سده ی 12 میلادی تا حدود سال 1470 میلادی است.
جان تالکین در 16 سالگی عاشق «ادیت برت» شد؛ دختری که سه سال از او بزرگتر بود. اما کشیش کاتولیکی که قیّم او بود، از این که تالکین، عاشق دختری پروتستان شده، نگران شده و به او گفته بود که تا 21 سالگی با ادیت در ارتباط نباشد و تالکین از حرف او پیروی کرد. تالکین در 21 سالگى دوباره به سراغ اديت رفت، اما حالا این دختر، نامزد شخص ديگرى شده بود. اما، عشق، همه ی محدودیت ها را درنوردید. ادیت نامزدی اش را به هم زد، کاتولیک شد و به نامزدی تالکین در آمد. آن ها به خوبی و خوشی تا پایان عمر با یکدیگر زندگی کردند. طبق وصیت نامه ی تالکین، او و همسرش در یک قبر، به خاک سپرده شدند و اسامی «برن» و «لوتین» بر سنگ قبرشان حک شد.
«برن» و «لوتین» شخصیت هایی از دنیای تالکین هستند که حدیث عشقشان همواره در یاد دوستداران این نویسنده خواهد ماند.
سی. اس. لوئیس، همکار تالکین در آکسفورد و نویسنده ی کتاب «ماجراهای نارنیا»، معمولاً به عنوان بهترین و نزدیک ترین دوست تالکین شناخته می شود. اما حقیقت امر آن است که این دو نویسنده، ارتباط پیچیده ای با هم داشتند. در ابتدا، دوستی نزدیکی میان آن ها شکل گرفت و ادیت همسر تالکین به صمیمیت آن ها حسادت می کرد. تالکین، در تلاش بود که لوئیس را به مسیحیت بازگرداند، ولی رابطه ی آن ها به دلیل تمایلات ضد کاتولیکی لوئیس و زندگی شخصی پر دردسر او، که در آن زمان در گیر و دار طلاق بود، سرد شد.
آن ها هرگز به صمیمیت قبل بازنگشتند و تالکین بعدها از این قطع ارتباط، اظهار پشیمانی کرد. بعد از مرگ لوئیس، تالکین در نامه ای به دخترش نوشت:
بله، منظورمان همان انجمن هایی هستند که به صورت فوق برنامه در مدارس فعالیت می کنند. تالکین به هر کجا می رفت، در شکل گیری باشگاه های ادبی و علمی دخیل بود. او به عنوان استاد دانشگاه لیدز، باشگاه وایکینگ را تشکیل داد و در دوران حضور در آکسفورد، گروهی را برای بحث پیرامون ادبیات تشکیل داد.
تالکین، کهنه سرباز جنگ جهانی اول بود و به عنوان ستوان دوم نیروهای اعزامی بریتانیا به فرانسه خدمت کرد. او همچنین در برخی از خونین ترین جبهه های جنگ، از جمله نبرد سُم (نبردی در جنگ جهانی اول توسط ارتش امپراتوری بریتانیا و جمهوری سوم فرانسه علیه امپراتوری آلمان) حضور داشت. تجربه ی «فرودو» و «سَم» در راهشان به سوی «موردور»، به نوعی همان تجربه ی تالکین در جبهه های جنگ است. تالکین بعدها گفت که همه ی دوستانش به جز یک نفر، در جنگ کشته شدند. از این رو، تجربه ی مستقیم جنگ که باعث آگاهی بیشتر او نسبت به این تراژدی بشری شده، به درخشان ترین شکل در آثارش نمود دارد.
کتاب «هابیت»، در یک بعد از ظهر تابستانی، احتمالاً در سال 1930 متولد شد. تالکین که در آن زمان، استادی جوان بود، در خانه در حال تصحیح برگه های امتحانی، به صفحه ای نیمه خالی بر خورد که یکی از دانشجویان، سخاوتمندانه آن را خالی گذاشته بود. به نظر تالکین، این بهترین اتفاقی بود که میتوانست برای یک مُصحح بیفتد. تالکین در آن فضای خالی نوشت:
او می گوید که اسامی همیشه در ذهنش داستانی می سازند:
در سال 1958، تالکین در پاسخ به یکی از هوادارانش نوشت:
عشق، انتقام، حسادت: روانشناسی آثار شکسپیر
ژوزه ساراماگو، نویسنده ای که سیاست را با داستان سرایی گره زد
زندگی شخصی عجیب سلینجر از زبان دخترش
بازگشت به مسیر آرزوها با کتاب «خودت را به فنا نده»
معرفی مجموعه کتاب های ارباب حلقه ها و هابیت به همراه بیوگرافی از تالکین
شاید با جرات بتوان گفت که مجموعه ارباب حلقه ها بالاترین نُت در اپرای غنی ادبیات فانتزی و داستان نویسی است. شاهکاری پر فروغ از تالکین که به گفته سی. اس. لوییس نویسنده مجموعه نارنیا “مانند صاعقهای بود در آسمان صاف، که دنیای ادبیات و داستانپردازی را برای همیشه تغییر داد”. از فروش بیش از 150 میلیون نسخه، ترجمه به 40 زبان دنیا، عنوان بهترین کتاب منتشر شده قرن تا اقتباس سینمایی بسیار موفق با فروش بیش از 1 میلیارد دلار و درو کردن جوایز اسکار همه و همه مهر تایید بزرگی است بر این مجموعه بی نظیر. برخی از نظرات بزرگترین مجلات و نویسنده ها در خصوص این مجموعه را بخوانید:
نویسنده ی ارباب حلقه ها
“An extraordinary work — pure excitement.”— New York Times Book Review
“One of the great fairy-tale quests in modern literature.”— Time
“One of the very few works of genius in recent literature.”— New Republic
“Tolkien’s stories take place against a background of measureless depth . . . That background is ever-present in the creator’s mind and it gives Frodo and company a three-dimensional reality that is seldom found in this kind of writing.”— Washington Post Book World
“Here are beauties which pierce like swords or burn like cold iron.”— C. S. Lewis
“In the highest and most complimentary sense, this is escapist fiction at its finest, yet at the same time it has profound relevance to our troubled age.”— Arthur C. Clarke
_____________________________________________________________________________
این پست قصد داریم نگاهی کامل داشته باشیم به مجموعه ارباب حلقه ها، تاریخ و گذشته آن، نحوه شکل گیری دنیای ارباب حلقه ها یا همان سرزمین میانه، ظهور شخصیت قدرتمند و شیطانی سائورون، معرفی نژاد ها و خلاصه کتاب های هابیت، یاران حلقه، دو برج و بازگشت پادشاه. در یک جمله، هر اطلاعاتی که در خصوص دنیای ارباب حلقه ها شنیده اید اینجا پیدا می شود. به دنیای ارباب حلقه ها خوش آمدید
“It’s a dangerous business, Frodo, going out your door. You step onto the road, and if you don’t keep your feet, there’s no knowing where you might be swept off to.”― J.R.R. Tolkien, The Lord of the Rings
قبل از اینکه وارد دنیای کتاب های تالکین و ارباب حلقه ها شویم نگاهی به سرزمین خیالی تالکین خواهیم کرد. سرزمین تخیلی که برخی از داستان های تالکین در آنجا رخ می دهد. این سرزمین بخشی کوچکی از دنیای بزرگتری است که در آثار تالکین آردا نامیده می شود. سرزمین میانی تالکین همانند زمین ماست، جایی که داستان کتاب های هابیت و ارباب حلقه ها در این جا رخ می دهد، حال آنکه سیلماریون بیشتر با دوره نخست خلقت سر و کار دارد. هرچند نژادهای مختلفی مانند اِنت، بالروگ، مایار و آینور در سرزمین میانه وجود دارد اما چهار نژاد غالب بیش از بقیه هستند.
انسان ها
نژادی که پس از خلقت الف ها به وجود آمده و “سپس زاده” نامیده می شوند چون سه دوره بعد از بیداری الف ها چشم به جهان گشودند. این نژاد میرا هستند و می توانند سالخورده، پیر و سپس حالت فیزیکی خود را از دست دهند اما روح آنها از بین نخواهد رفت. از جمله قلمروهای مهم آنان می توان به Gondor و Rohan اشاره کرد. در سرزمین میانه انسان ها نژاد های مختلفی دارند، از جمله مهمترین آنها می توان به شرقی ها اشاره کرد که حتی بعد از شکست سائورون بارها به گاندور و سرزمین های انسان ها حمله کرده اند. این مردمان در خدمت ارباب تاریکی بوده و با فیل ها و ارتش قدرتمند خود سعی در نابودی سرزمین میانه داشتند. آنها از اطراف دریای روحان می آیند و به صورت قبیله قبیله زندگی می کنند. از جمله دیگر نژاد ها می توان به شمالی ها اشاره کرد که در اطراف کوهستان بلو و میستی زندگی می کردند.
الف ها
اولین فرزندان Eru یا همان ایلواتور خالق کل دنیای Middle Earth. زیبایی و دانایی آنها زبانزد نژاد های دیگر است. آنها خود را Quendi به معنای سخن گو می نامند. هیچ نژاد دیگری زبان آنها را متوجه نمی شود. زیبا، مغرور، باهوش، سریع، قدرتمند و نامیرا. آنها هیچگاه مریض نمی شوند اما می توانند کشته شوند. قدرت بینایی و شنوایی آنها بسیار زیاد است و سرعت حیرت آوری در میدان نبرد دازند اما بهای سنگینی برای این قدرت باید بپردازند: آنها مورد نفرت Morgoth ارباب Sauron هستند و ارباب تاریکی قصد نابودی آنها را بیش از هر نژاد دیگری دارد. آنها می توانند سلاح های جادویی قدرتمندی بسازند که در جنگ بسیار موثر هستند.
3- دوراف ها
این نژاد بیشتر در غارها و کوه ها زندگی می کنند. مکان هایی مانند Erebor،Iron Hills، Blue Mountains و Misty Mountains. آنها استاد معدن کاری و آهنکری بوده و در میدان نبرد بشدت پرتوان، خشمگین و نیرومند هستند. جسته کوچک آنها از ویژگی های مشخص این نژاد است.
4- اورک ها
این نژاد توسط ارباب تاریکی Morgoth به وجود آمد. بیشتر در کوه ها زندگی کرده و سرزمین تاریک موردور زندگی کرده و نور آفتاب آنها را اذیت می کند. در واقع این نژاد اِلف هایی هستند که به تاریکی روی آورده و کم کم ظاهرشان تغییر پیدا کرده است. این نژاد به دو نوع اوراکای و گابلین ها تقسیم می شوند. اوراکای ها اورک های بسیار قدرتمند هستند که نقطه ضعف های آنها از بین رفته و نه تنها در برابر آفتاب ضعفی ندارند بلکه توان جسمی بیشتری را نسبت به اورک ها دارند. گابلین ها از جسته کوچک تری نسبت به اورک ها برخوردارند و بیشتر در میان کوه ها و موردور زندگی می کنند.
این کتاب که در اصل توسط پسر تالیکن Christopher Tolkien ویرایش شده در سال 1977 منتشر شد که به شرح ابتدای خلقت ائا و سرزمین میانه می پردازد جایی که اتفاقات هابیت و ارباب حلقه ها در آنجا رخ می دهد. این کتاب بعد از کتاب The Hobbit منتشر شد و به دلایل مختلف تالیکن آن را به اتمام نرساند.
نگاهی خواهیم داشت بر این کتاب خارق العاده:
داستان خارق العاده خلقت سرزمین میانه
بخش اول شکل گیری سرزمین ها و فرزندان
در سراسر این منظومه سرزمین میانی قسمتی از دنیای آرداست که خود آردا هم بخشی از دنیای بزرگتری است که ائا نامیده میشود. آفریدگار و یگانه این سرزمین ها ایلوواتار است. در آغاز، ایلوواتار قدیسانی را خلق کرد که آینو نام گرفتند، و به آنها نواختن موسیقی را آموخت. پساز آنکه آینوها در کار خود ماهر شدند، ایلوواتار آنان را امر کرد که آهنگ بزرگی بر اساس موضوعی که نقشهٔ خود او بود، تصنیف کنند. قویترین آینو، ملکور (که بعداً الفها او را مورگوت یا دشمن تاریک نامیدند)، آهنگ را به هم ریخت. در پاسخ او، ایلوواتار موضوعات جدیدی آغاز کرد که آهنگ را ورای درک آینوها بالا برد. فراز و فرود آوازِ آنها بخش بزرگی از تاریخ جهانی را که هنوز ساخته نشده بود، و مردمانی را که باید در آن میزیستند، بنا نهاد.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
پس از اینکه ایلوواتار آهنگ را متوقف کرد و معنای آن را برای آینوها آشکار آنها به هیجان آمده و بسیار میل داشتند در این رویدادهای زیبا دخالت کنند. پس ایلوواتار یکتا کیهان را خلق کرد تا برخی از آینوها به درون آن رفته تا در ساخت آن سهیم باشند. زمانی که آینوها فرود آمدند شروع به شکل دهی جهان که اکنون آراد نامیده می شود کردند تا تبدیل به جایگاهی ابدی برای فرزندان یگانه خالق یعنی ایلوواتار شد. پانزده تن از نیرومندترین آینوها والار نامیده میشدند؛ که ملکور قویترین، اما مانوه رهبرشان بود. والاها در آردا اقامت کردند تا فرزندان یگانه خالق از خواب برخیزند.
دو چراغ بزرگ آردا را روشن می کرد اما ملکور چراغ ها را منهدم کرد و تاریکی را به جهان آورد. والاها به کرانههای غربی آردا، عقب نشستند و در آنجا دو درخت را خلق کردند که خانهٔ تازهشان را روشن می کرد. پس از مدت های زیاد والا ها ملکور را شکست دادند و او را تنبیه و زندانی کردند. اما هنگامی که ملکور به قید التزام آزاد شد، دو درخت را مسموم کرد. والاها آخرین میوههای زندهٔ درختها را برداشتند و با استفاده از آنها ماه و خورشید را خلق کردند که بخشی از آردا بودند.
بخش دوم ظهور سائورون
پیش از پایان دوره دوم، ارباب تاریکی مورگوت (ملکور) فرمادهی قدرتمند برای نیروهایش به دست آورده که نام او سائورون است. هنگامی که مردمان نومهنور با حیلههای سائورون، قویترین خدمتگزار مورگوت، علیه والاها شوریدند؛ ایلوواتار نومهنوریها را نابود کرد، والینور را از بقیهٔ آردا جدا ساخت و سرزمینهایی نو خلق کرد که باعثِ گرد شدنِ دنیا شد. تمام این اتفاقات باعث تبعید مورگوت به مکانی پوچ و تهی شد و در نتیجه شروع دورانی جدید را رقم زد.
بخش سوم به قدرت رسیدن سائورون
پس از پس از چند قرن سائورون، خادمِ ارشد مورگوت در سرزمینهای شرقی شروع به گرد آوردنِ موجوداتِ اهریمنی کرد او الفهای آهنگر را در ارهگیون متقاعد کرد که حلقههایِ قدرت را بسازند و مخفیانه حلقهٔ یگانه را برای حکم راندن بر دیگر حلقهها ساخت. حلقه ای که می تواند قدرتی بی انتها را برای سائورون به ارمغان آورد.
سائوران با نیروهای اهریمنیش و با ارتش قدرتمندش ادعای پادشاهی بر انسان ها را کرد. اما آر-فارازون آخرین پادشاه نومهنور با ارتشی توانمند به سائورون حمله کرد و او را اسیر کرد. اما او بسیار نیرنگ باز است و توانست شاه آر-فارازون را فریب دهد. او به دروغ به پادشاه گفت که ملکور، اربابِ تاریکی خدای واقعیست و ارو را والاها از خودشان ساختهاند. او شاه را که انسانی فانی بود وسوسه کرد تا با حمله به والینور سرزمین نامیرا به زندگی جاویدان دست یابد.
آر-فارازون که از مرگ می هراسید با لشکری عظیم به ساحل آمان آمد اما با دخالت خالق یکتا ایلوواتار دنیا دگرگون شد و این سرزمین برای همیشه از سرزمین فانی ها جدا شد و انسان ها دیگر هیچوقت نتوانستند آن را بیایند. سپاه آر-فارازون به کلی نابود شد و جسم فیزیکی سائوران هم به همراه آن از بین رفت. اما روحش زنده ماند و به سرزمین میانی گریخت.
بخش چهارم بازگشت سائورون و نبرد آخرین اتحاد
پس از مدت ها سائورون و حلقه قدرتش بار دیگر جان گرفتند تا تاریکی را به سرزمین میانه برگردانند. طبل ها به صدا در آمده و شمشیرها تیز شده، اینبار سائورون هدفی جز فتح سرزمین انسان ها ندارد. در برابر چنین قدرتی به تنهایی نمی توان ایستاد! پس تنها چاره شکست این دشمن متحد شدن است.
دو ارتش بزرگ الف ها یکی به فرماندهی Gil-galad پادشاه Ñoldor و Oropher اتحادی عظیم با پادشاه Elendil’ شاه Gondor و Arnor ایجاد کردند. ارتش ایجاد شده بزرگترین ارتشی بود که سرزمین میانه به خود دیده است. همچنین از بسیاری از نژاد ها، از جمله دورف ها، زیر یک پرچم گرد هم آمدند تا یکبار برای همیشه تاریکی را از سرزمین های خود برانند.
نبردی عظیم در سرزمین تاریک، Mordor در گرفت. کم کم پیروزی روی خوش بر اتحاد نشان داد اما حضور خود سائورون به همراه یگانه حلقه قدرت نیروهای اتحاد را تار و مار کرد. هیچ جنگجویی جلو دار ارباب تاریکی نبود اما در میان تاریکی ناگهان معجزه ای رخ داد و Isildur فرزند شاه Elendil’ با شمشیر شکسته خود Andúril توانست انگشت سائورون را قطع کرده و حلقه را از اربابش جدا کند. هر چند بسیاری از الف ها و انسان ها در این جنگ کشته شدند اما بلاخره این جنگ با شکست ارباب تاریکی پایان یافت. جنگ پایان یافت اما هنگامی که Isildur حلقه را به کوه نابودی برد تا یک بار برای همیشه آن را نابود کند حلقه شروع به وسوسه کرد، کمتر کسی توان مقابله با وسوسه آن را دارد و بلاخره Isildur تسلیم شد. پس از آن اتفاقات زیادی برای حلقه و صاحبش افتاد تا اینکه بلاخره موجودی به نام Gollum صاحب حلقه می شود.
این رمان که در سال 1937 منتشر شد در واقع برای اولین بار دنیای Middle Earth یا همان سرزمین میانه را معرفی کرد. فروش خیره کننده بیش از 100 میلیون نسخه و ترجمه به بیش از 50 زبان دنیا افتخاری است که نصیب کمتر نویسنده و رمانی می شود! بسیاری باور دارند که این کتاب چیزی کمتر از ارباب حلقه ها ندارد و داستان خیره کننده آن به شدت غنی و جذاب است.
سه فیلم از روی کتاب هابیت از سال 2012 تا 2014 به کارگردانی پیتر جکسون ساخته شد. این سری با نام های هابیت سفری غیر منتظره، هابیت نابودی اسماگ و هابیت نبرد پنج ارتش ساخته شد.
این سه گانه توانست به یکی از پر فروش ترین های تاریخ تبدیل شود و با رقم خیره کننده $1,021,103,568 و $958,366,855 و $956,019,788 به ترتیب برای هابیت سفری غیر منتظره، هابیت نابودی اسماگ و هابیت نبرد پنج ارتش با صلابت تمام ارباب حلقه ها را نیز پشت سر بگذارد و به موفقیتی خیره کننده دست پیدا کند.
هابیت ها، نژادی مانند انسان ها هستند که ویژگی های بارزی چون سادگی، صلح طلبی و در عین حال شجاعت و استواری در وجودشان است. داستان در مورد هابیت ای است به نام بیلبو مگینز است. او که توانایی خاصی در دزدین نیز دارد به خاطر اصرار گاندولف خاکستری جادوگر معروف و با همراهی 12 کوتوله از خانه اش در شایر دست می کشد و برای یافتن گنجی دزدیده شده که اژدهایی قدرتمند به نام اسماگ از آن مراقبت می کند. در طول سفر اتفاقاتی مانند ملاقات با ترول ها، عنکبوت های غول پیکر و مردان کوهی عظیم می افتد
در نهایت آنها به سرزمین الف ها ریوندل می رسند. و پس از میزبانی الف ها به سمت کوهستان میستی راه میفتند اما در راه توسط گابلین ها تحت تعقیب قرار می گیرند و در میان راه بیلبو از دوراف ها دور می شود و در میان کوهستان گم می شود اما در میان تاریکی حلقه ای طلایی پیدا می کند، اما هیچ خبری ندارد که این حلقه در واقع همان حلقه قدرت سائورون است که قرن ها از صاحب اصلیش دور بوده است.
سفر آنها پس از کشمکش های فراوان و کمک گاندولف نجات یافته و به سمت جنگل میکروود رهسپار می شوند. جایی که توسط عنکبوت های غول پیکر اسیر می شوند اما بیلبو به کمک حلقه قدرت نامرئی می شود و آنها را نجات می دهد اما اینبار توسط الف ها زندانی می شوند اما یکبار دیگر هم بیلبو به کمک آنها می شتالد و آنها را از زندان آزاد می کند تا به سمت کوهستان راهی شوند. آنها بلاخره وارد قلعه داخل کوهستان می وشند جایی که اِسماگ بر روی گنج بی پایان آن خوابیده است. اسماگ که گمان می کند مردم شهر نزدیک کوهستان یعنی لِیک تان این گروه را فرستاده اند و قصد نابودی او را دارند از کوهستان بیرون می آید و شروع به سوزاندن شهر می کند. اما حتی اژدهای قدرتمند نیز نقطه ضعف خود را دارد. بخشی از زره اژدها خالی است که همین نقطه ضعف توسط تیر بارد، یک شمالی، مورد هدف قرار داده می شود و همین تیر پایان کار اژدهای قدرتمند و آغاز جنگی عظیم بر سر گنجینه دفن شده است
خبر نابودی اسماگ ارتش الف ها را به سمت کوهستان می کشاند، مردم شهر و الف ها از کوتوله ها درخواست سهمی از گنجینه را دارند اما تورین سپر بلوطی فرمانده کوتوله ها هیچ مذاکره ای را نمی پذیرد. در این بین بیلبو با دزدین آرک استون سعی می کند تا صلح را بازگرداند اما کمی دیر است
پسر عموی تورین به همراه ارتشی از دورف ها به کوهستان رسیده و در مقابل ارتش الف ها قرار می گیرد اما دشمن واقعی یعنی ارتش عظیم ارک ها و وارگ ها از راه می رسد تا نه فقط گنجینه را صاحب شوند بلکه از موقعیت استراتژیک این کوهستان نیز بهره ببرند. پنج ارتش عظیم در برابر هم صف آرایی می کنند. نبردی عظیم در میگیرد و در این بین با اتحاد الف ها، انسان ها و دورف ها جنگی سخت میان آن ها و ارتش تاریکی در میگیرد و درنهایت با کمک عقاب ها آنها پیروز میدان می شوند. بیلبو به گنجی که سهمش بوده به شایر بر میگردد تا مانند یک انسان ثروتمند زندگی کند اما حتی روحش هم خبر ندارد که حلقه ای که در جیب اوست همان حلقه قدرت است…
تالکین نوشتن این شاهکار ادبی را در بین سال های 1937 تا 1949 تمام کرد. این رمان حماسی فانتزی یکی از بهترین رمان هایی است که به امروز نوشته شده است. این سه گانه ناب بیش از 150 میلیون نسخه نیز فروش داشته و به بیش از 40 زبان ترجمه شده است.
اگرچه این کتاب قرار بود که در دو جلد منتشر شود و جلد سوم ان را سیلماریون تشکیل دهد، به خاطر منافع اقتصادی این کار توسط ناشر مورد قبول واقع نشد و تصمیم بر این شد تا ارباب حلقه ها در سه جلد به نام های ارباب حلقه ها، یاران حلقه، ارباب حلقه ها، دو برج، و ارباب حلقه ها، بازگشت پادشاه چاپ شود. ارباب حلقه ها افتخارات بسیاری را به دست اورده که در این بین می توان به جایزه بین المللی ادبیات فانتزی در سال 1957 اشاره کرد.
تاکنون چند اقتباس از روی این سه گانه مشهور صورت گرفته است. اما موفق ترین آن، سه گانه ای است که توسط پیتر جکسون با نام های ارباب حلقه ها: یاران حلقه (2001)، ارباب حلقه: دو برج (2002)، و ارباب حلقه ها: بازگشت پادشاه (2003) ساخته شد. هر سه فیلم موفق به کسب جایزه های متعددی در اکادمی اسکار شدند. همچنین، قسمت سوم توانست نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم شود. قسمت دوم و سوم این سه گانه به ترتیب فروش $926,349,708 و $1,120,237,002 را تجربه کردند.
در زمان خود، قسمت سوم این سه گانه دومین فیلمی بود که رکورد فروش یک میلیارد دلار را شکست و در مجموع 11 جایزه اسکار، از جمله بهترین فیلم برداری، بهترین کارگردان و بهترین فیلمنامه اقتباسی را از ان خود کرد.
داستان سری نخست از روستای شایر اغاز می شود؛ جایی که فرودو بگینز حلقه را از بیلبو، پسر عمو و سرپرست خود، به ارث می برد. هیچ کدام از این دو از قدرت واقعی حلقه و صاحب اصلی ان اگاه نیستند. اما گاندولف خاکستری تردید دارد که مبادا این حلقه متعلق به سائورون باشد. سرانجام گاندولف به هویت اصلی حلقه پی برده و تمام ماجرا را برای فرودو تعریف می کند.
فرودو تصمیم می گیرد به همراه دوست خود، سم و البته دو همراه ناخوانده دیگر به نام مری و پپین به شهر بری بروند و به گاندولف ملحق شوند. در این سفر، ان ها با سواران سیاه، مرگ بارترین موجودات روی زمین رو به می شوند. فرودو و همراهانش موفق می شوند از دست ان ها بگریزند و به شهر بری برسند و در مسافرخانه ای ساکن شوند.
گاندولف که برای مشورت با سارومان به ایزنگارد رفته بود، خیلی زود از همدستی او با ارباب تاریکی اگاه شده و زندانی می شود. در مسافرخانه بری، گاندولف سر قرار حاصر نمی شود و همین هابیت ها را بیشتر مضطرب می کند. در عوض، فرودو و همراهانش یک مبارز با نام مستعار استرایدر را ملاقات می کنند که گاندولف نیز درباره او پیش تر در نامه اش به فرودو نوشته بود. استرایدر هابیت ها را قانع می کند تا به عنوان محافط ان ها را همراهی کند. روی تپه ودرتاپ سواران سیاه به ان ها هجوم اورده و فرودو را زخمی می کنند. استرایدر مجبور می شود بدون تلف کردن وقت فرودو را به ریوندل، سرزمین افسانه ای الف ها، برساند تا الروند، ارباب ریوندل، او را مداوا کند.
زخم های فرودو در آن جا التیام یافته و خیلی زود جلسه ای با حضور نمایندگان سران نژادها و گروه های مختلف سرزمین میانه برگزار می شود. در انجا، گاندولف که موفق به فرار از دست سارومان شده نیز حضور پیدا می کند و هابیت ها نیز به هویت اصلی استرایدر پی برده و متوجه می شوند که او اراگورن وارث ایزیلدور است. جلسه با حضور فرودو، سم، مری، پپین، لگولاس، گیملی، گاندولف، برومیر، اراگورن برگزار می شود. آن ها تصمیم می گیرند تا فرودو را برای رفتن به کوه نابودی موردور، جایی که حلقه ساخته شده است، برسانند و حلقه را نابود کنند. یاران حلقه خیلی زود رهسپار سفری پر خطر می شوند.
به خاطر مداخلات و سحر و جادوی سارومان یاران حلقه مجبور می شوند از معدن موریا عبور کنند. معدنی که توسط گابلین ها تصرف شده و تمام دورف های آن کشته شده اند. خیلی زود انبوه سپاه گابلین ها آن ها را محاصره کرده و نبردی سهمگین در می گیرد. اما این تازه اغاز کار بوده و خیلی زود موجودی از جهنم، به نام بارلوگ برای مبارزه و کشتن ان ها فراخوانده می شود. گاندولف با بالروگ رو به رو شده و او را به درون سیاهی می اندازد، اما خود نیز به همراه بارلوگ سقوط می کند و حالا یاران حلقه ناراحت و بهت زده از سقوط گاندولف، باید به مسیر خود ادامه دهند، در حالی که توسط ارک های ایزنگارد تحت تعقیب هستند.
یاران حلقه خود را به کوه امون هن می رسانند. در ان جا برومیر وسوسه می شود تا حلقه را از فرودو بگیرد، اما فرودو فرار کرده و به همراه سم از یاران حلقه جدا می شوند. نبردی میان یاران حلقه با ارک ها صورت می گیرد و برومیر در این بین کشته می شود. مری و پپین توسط ارک ها به اسارت گرفته شده و قرار است به ایزنگارد تحویل داده شوند. اراگورن، لگولاس و گیملی نیز برای نجات مری و پپین به تعقیب ارک ها می پردازند.
اراگورن، لگولاس و گیملی به دنبال ارک های ایزنگارد برای نجات مری و پپین هستند. ارک ها در قلمرو پادشاهی روحان توسط ایومر و سواره نظام کشته می شوند. مری و پپین به جنگل فانگورن می گریزند جایی که با یک انت به نام تری بیرد دوست می شوند. اراگورن، لگولاس و گیملی برای یافتن آن دو وارد این جنگل زنده شده و ناگهاه اتفاق عجیبی برای شان رقم می خورد. گاندولف با ظاهری جدید به ملاقات شان می اید و می گوید که از دنیای دیگر بازگشته تا ماموریت خود را در این جهان به اتمام برساند. گاندولف داستان بازگشت خود را برای ان ها تعریف کرده و از امن بودن جای مری و پپین به ان ها اطمینان می دهد. سپس، همه به اتفاق هم به سمت ادوراس، پایتخت روحان به راه می افتند.
تئودن پادشاه روحان اسیر جادوی سیاه شده و گاندولف او را از این طلسم ازاد می کند. گاندولف برای یافتن ایومر از ان ها جدا شده و وعده بازگشت به همراه ارتشی انبوه را می دهد. پادشاه به همراه تمام اهالی ادوراس برای دفاع در برابر ارتش سارومان به سمت هلمز دیپ به راه می افتند. در مسیر، گروهی از ارک های سارومان به ان ها حمله کرده و نبردی میان آن ها شکل می گیرد. در کمال تعجب همگان، اراگورن ناپدید می شود.
تمام هلمز دیپ به حالت اماده باش است. خیلی زود، سواری زخمی و خسته به هلمز دیپ می رسد. او اراگورن است که از نبرد جان سالم به در برده است. او از ارتش ده هزار نفری سارومان برای نابودی انسان ها می گوید که به سمت هلمز دیپ روانه شده است. در حالی که همه نا امید یوده و به نوعی شکست را پذیرفته اند، ارتشی از الف ها برای کمک به ان ها سر می رسد و اندکی امید را به قلعه نفود ناپذیر هلمز دیپ باز می گرداند. اکنون نبرد سهمگینی پیش روی نیروهای خیر و شر است.
فرودو و سم راه خود را به سمت موردور در پیش گرفته و موجودی به نام گالوم را اسیر کرده تا راه موردور را به ان ها نشان دهد. آن ها وقتی به دروازه سیاه می رسند، وارد شدن از ان را غیر ممکن می بینند، به همین خاطر گالوم ان ها را از یک راه مخفی و پر خطر به داخل موردور می برد تا نقشه شوم خود برای به دست اوردن حلقه را عملی کند.
اکنون که سارومان کشته شده و انت ها ایزنگارد را ویران کرده اند، تنها دشمن اصلی یعنی موردور و ارباب تاریکی باقی مانده است. هیچ فرصتی برای جشن و شادی به خاطر پیروزی نیست. موردور قرار است سپاهی عظیم را به میناث تریث رهسپار کند و در جنگی نابرابر نسل انسان ها را نابود کند.
گاندولف برای خبر وقوع جنگ به ان جا رفته و اما توسط جانشین میناث تریث نادیده گرفته می شود. او با کمک پپین مشعل کمک را بر می افروزد و از تمام قلمروها درخواست کمک می کند. خبر کمک به روحان می رسد و تئودن به همراه ارتش خود، اراگورن، لگولاس و گیملی و دیگر یاران به سمت میناث تریث می تازند.
اراگورن، لگولاس و گیملی راه مردگان را در مسیر کوهستان پیش می گیرند تا روح هایی که طلسم شده و به فرمان پادشاه عمل نکرده را با خود برای نبرد همراه کنند. پس از کشمکش های بسیار و قول رهایی به مردگان، اراگورن به همراه لگولاس و گیملی ارتشی از مردگان را با خود همراهی کرده و با شکست دزدان دریایی با کشتی های ان ها به سمت میناث تریث حرکت می کنند.
نبرد در میناث تریث سهمگین است و با رسیدن ارتش روحان، معادله به سمت انسان ها باز می گردد. اما این پیروزی خیلی زود دوام نمی اورد و با رسیدن ماموت های غول پیکر دوباره کفه ترازو به سمت ارتش ارک ها سنگینی می کند. تئودن توسط ویچ کینگ کشته می شود و دخترش نیز برای گرفتن انتقام اژدها و سپس ویچ کینگ را از پا در می اورد. اراگورن، لگولاس و گیملی با ارتش خود سر می رسند و تمام زمین را از وجود دشمن پاک می کنند. اراگورن وارث ایزیلدور و پادشاه بر حق میناث تریث باید برتخت بنشیند، اما فرصتی برای این کار نیست و باید برای کمک به فرودو به سمت موردور حرکت کنند.
فرودو توسط عنکبوتی غول پیکر نیش خورده و به دست ارک های موردور اسیر می شود. سم که فکر می کند فرودو مرده، حلقه را از گردن او از قبل برداشته است تا در صورت لزوم به تنهایی مسیر را طی کند. اما او وقتی از زبان ارک ها می شنود که فرودو هنوز زنده است برای نجات او اقدام کرده و پس از ان به همراه فرودو راه کوه نابودی را در پیش می گیرند. گالوم هنوز به دنبال فرودو است تا حلقه را به دست اورد. نبردی بین او و فرود در کوه نابودی در می گیرد و سرانجام حلقه به همراه گالوم در گدازه ها فرو می رود و بساط تاریکی بر چیده می شود.
اکنون اراگورن به عنوان السار تاج گذاری کرده است و هابیت ها و یاران حلقه برای بار اخر، پیش از عزیمت گاندولف و فرودو به سرزمین نامیرا با یکدیگر ملاقات می کنند.
به اقتباس از این سه گانه افسانه ای سه فیلم سینمایی بسیار موفق ساخته شده که موفق به دریافت جوایز مختلف شده است:
Award Category – Oscar
The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring
The Lord of the Rings: The Two Towers
The Lord of the Rings: The Return of the King
Best Cinematography
Best Sound Editing
Best Picture
Best Makeup
Best Visual Effects
Best Director
Best Original Score
Best Adapted Screenplay
Best Visual Effects
Best Costume Design
Best Art Direction
Best Film Editing
Best Makeup
Best Original Score
Best Original Song
Best Sound Mixing
Best Visual Effects
جان رونالد روئل تالکین متولد سال ۱۸۹۲ در آفریقای جنوبی از پدر و مادری انگلیسی زاده شد. چهار ساله بود که پدرش را در اثر تب روماتیسمی از دست داد و مادرش نیز در سن 12 سالگی بیماری دیابت گرفت و از دنیا رفت. تا 16 سالگی در یتیم خانه ماند و هیچ چیز مانع موفقیت او نشد و با گرفتن بورسیه دانشگاه آکسفورد در رشته زبانهای باستانی به تحصیل پرداخت و با افسانهها و اسطورههای گوتیک، نروژی و ایسلندی آشنا شد و تحت تأثیر آنها قرار گرفت.
در سال 1916 ازدواج کرد و برای حضور در جنگ جهانی اول به عنوان ستوان دوم در دسته تفنگداران لنکشایر شرکت کرد. اما پس از مدتی به تب سنگر مبتلا شد و ناچار او را به بیمارستان ارتش منتقل کردند. در حالی که در بیمارستان بستری بود به سرودن شعر و نوشتن داستان پرداخت. در شانزده نوامبر ۱۹۱۷ اولین فرزند وی به نام فرانسیس روئل به دنیا آمد و در پایان جنگ به اکسفورد بازگشتند.
در سال های آتی فرزند دومش به دنیا آمد و او نیز به تدریس در دانشگاه آکسفورد مشغول شد. دانشجویانش او را فردی دوست داشتنی، مودب، لاغر ولی فعال می شناختند. در همین سال ها بود که با سی. اس. لوییس ملاقات کرد و این ملاقات آغاز یکی از بزرگترین و پربارترین دوستی های ادیبانه بود. دو نویسنده ای که دو اثر جاویدان را خلق کردند.
خود تالکین هم دقیقا نمی داند چه زمانی نوشتن هابیت را شروع کرد. خودش می گوید: “روی یک تکه کاغذ سفید با خط خرچنگ غورباقه نوشتم: “درون سوراخی در زمین هابیتی زندگی می کند. نمی دانستم چرا؟ مدت طولانی هیچ کاری نکردم و در ابتدای دهه ۱۹۳۰ نوشتن هابیت را شروع کردم.” شاید خود او نیز نمی دانست که همین خط خرچنگ غورباقه قرار است امپراطوری را شکل دهد که قرن ها بر تخت حکومت ادبیات فانتزی پادشاهی کند.
مطالعات جدی در زمینه اثار تالکین، با انتشار The Road to Middle-Earth در سال 1982 توسط تام شیپی و نورهای متلاشی شده در سال 1983 اغاز شد. برای مطالعه اثار تالکین، فشار زیادی از سمت طرفداران بر محافل اکادمیک وارد می شد؛ اگرچه در سال 2015 مشروعیت علمی اثار او هنوز مورد بحث و گمانه زنی بود.
در اوایل 2000 به طور چشم گیری مطالعات اثار تالکین افزایش یافت. مجله اختصاصی Tolkien Studies از سال 2004 تاکنون در این زمینه بسیار فعال بوده است. مجله دسترسی آزاد تحقیقات تالکین Journal of Tolkien Research از سال 2014 پا به عرصه وجود گذاشته و یک پایگاه داده کتابشناسی نقد اثار تالکین در College Wheaton راه اندازی شده است.
نقد مارکسیستی اثار تالکین دو دسته است. برخی از آنها معتقدند اثار تالکین محافظه کارانه و اجتماعی و سیاست جغرافیایی است، در حالی که این عقیده را در موردور محل استقرار سائورون و شارکی در شایر به مثابات کمونیسم شوروی جست و جو می کنند.
انگلیس Inglis (1983) اتهامات قبلی فاشیسم علیه تالکین را به نحوی رده کرده و اثار تالکین را رمان فانتزی سیاسی متعلق به خوانندگان طبقه متوسط جامعه مدرن سرمایه داری می داند. گریفین Griffin (1985) تالکین را در بافت نئوفاشیستی ایتالیایی بررسی می کند، و مجددا نشان می دهد که آرمان های تالکین به سمت حزب راست رادیکال است.
با این حال، منتقدان دیگر مارکسیست نسبت به اثار تالکین بسیار خوش بینانه اندیشیده اند. چاینا ميويل China Miéville از سياست تالکین در ارباب حلقه ها تعريف و تمجید کرده است و استفاده خلاقانه از اسطوره شناسی، تراژدی، و ساختارهای جدید، و همچنین نقد او از تمثیل را بسیار ستوده است.
دابیلو اچ اودن W. H. Auden شاعر برجسته و مشهور قرن بیستم، طرفدار اثار تالکین بود و ارباب حلقه ها را یک شاهکار به تمام معنا می خواند. او معتقد بود که اثر به یاد ماندنی تالکین در برخی جنبه ها حتی از موفقیت و دست اوردهای بهشت گمشده جان میلتون نیز پیشی گرفته است.
ناشر تخصصی کتب حقوقی
ناشر تخصصی کتب زبان خارجی
از خردسالان تا بزرگسالان در تمامی مقاطع تحصیلی
© 1398 تمامی حقوق برای انتشارات جنگل محفوظ است.
(نسخه 3.5.17.1178)
شبکه آمازون در حاشیه تور مطبوعاتی انجمن منتقدان تلویزیون امسال، نویسندگان سریال The Lord of the Rings را معرفی کرد.
در جدیدترین اخبار سینما و تلویزیون، سرانجام آمازون نویسندگان سریال ارباب حلقهها (The Lord of the Rings) را انتخاب و رسما معرفی کرد. در حاشیه تور مطبوعاتی انجمن منتقدان تلویزیون 2018، جنیفر سلکه، رئیس آمازون استودیوز رسما نویسندگان این سریال اقتباسی از رمانهای فانتزی و حماسی جی. آر. آر. تالکین را تایید و معرفی کرد. جان دی. پین و پاتریک مک کی، نویسندگان فیلمنامه فیلم Star Trek 4 (پیشتازان فضا ۴)، وظیفه نوشتن فیلمنامه سریال The Lord of the Rings را بر عهده گرفتهاند. سلکه در این رابطه توضیح داد:
ساخت یک اقتباس از مجموعه ارباب حلقهها، یک فرآیند پر از تفکر بوده؛ چون که این جهان بسیار گسترده است. راههای مختلف و متفاوتی برای این پروژه وجود دارد و شارون تال یگوادو، سرپرست بخش سریالهای محدود (Event Series) آمازون، باعث شد افراد زیادی به نزد ما بیایند و ایدههای خود را بیان کنند. زمان زیادی صرف صحبت کردن در مورد ایدهها و رمانهای مختلف شده است و ما بسیار هیجانزده هستیم که پین و مککی را برای حرکت این سریال به مرحله بعدی فرآیند توسعه آن، به تیم تولید اضافه کردهایم.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
با اینکه پین و مککی در TCA حضور نداشتند، اما آمازون در کنفرانس خبری خود به صحبتهای این دو نفر و هیجانی که برای حضور در این پروژه دارند، اشاره کرد. پین و مککی در یک پیام مشترک گفتند:
دنیای غنی جی آر آر تالکین با شکوه، عشق، بردباری و ریزه کاری خلق و ایجاد شده است. ما بسیار هیجانزده هستیم تا با آمازون برای زندگی بخشیدن دوباره به این مجموعه همکاری کنیم. ما مانند فرودو که پس از ترک شایر احساس مسئولیت بزرگی کرد، احساس میکنیم که مسئولیت بزرگی روی دوش ما است و این آغاز ماجراجویی یک بخش از زندگی ما است.
سلکه اطلاعات جدید و بیشتری از داستان و اتفاقات سریال ارباب حلقه ها را به اشتراک نگذاشت و در حال حاضر تنها میدانیم که اتفاقات این سریال قرار است پیش از اتفاقات رمان و فیلم The Lord of the Rings: The Fellowship of the Ring (ارباب حلقهها: یاران حلقه) جریان داشته باشد. این سریال قرار است براساس دستنوشتههای تالکین که تاکنون فاش نشدهاند، ساخته شود و این سریال قرار است در ۵ فصل تولید شود که هزینه آن حدود یک میلیارد دلار خواهد بود. با این حال، پین و مککی در حال حاضر تنها وظیفه نوشتن فیلمنامه و تشکیل اتاق نویسندگان سریال ارباب حلقهها را بر عهده گرفتهاند و آمازون هنوز رسما شورانر این سریال را معرفی نکرده است.
فیلم زندگی «جی.آر.آر. تالکین» نویسنده رمانهای تخیلی ـ حماسی «ارباب حلقهها» و «هابیت» ساخته میشود.
به گزارش ایسنا، «دیجیتال اسپای» نوشت: سهگانه «ارباب حلقهها» و سه فیلم «هابیت» به روی پرده رفتهاند، اما هنوز کار سینما با «جی. آر. آر. تالکین» تمام نشده؛ فیلم زندگی این نویسنده مشهور در راه است.
فیلم «میانزمین» قرار است داستان زندگی «تالکین» نویسنده انگلیسی را از تجربیات او در زمان جنگ جهانی اول تا جایی که نگارش رمانهای «ارباب حلقهها» و «هابیت» ختم شده، روایت کند.
«انگوس فلچر» پس از شش سال تحقیق در مصاحبهها و آرشیوهای مربوط به «تالکین» متن فیلمنامه این پروژه را به نگارش درآورده است. «جیمز استرانگ» که پیشتر هم در ساخت قسمتهایی از «داونتاون ابی» دست داشته، کارگردانی «میانزمین» را به عهده گرفته است.
حق پخش این فیلم در جشنواره فیلم برلین سال آینده میلادی به فروش گذاشته میشود.
«جان رونالد روئل تالکین» سوم ژانویه ۱۸۹۲ به دنیا آمد. این نویسنده و زبانشناس انگلیسی از سال ۱۹۲۵ تا ۱۹۵۹ استاد زبانشناسی تاریخی در دانشگاه آکسفورد بود. او علاوه بر کتابهای «ارباب حلقهها» و «هابیت» که معروفتر و شناختهشدهتر هستند، آثار داستانی دیگری به نامهای «سیلماریلیون»، «ماجراهای تام بامبادیل» و «میرود راه پیوسته تا آن سو» را نوشته است. «تالکین» علاقه وافری به ساختن زبانهای علمی یا فراساخته داشت و شاید تنها کسی باشد که ۱۵ زبان ساخته است. این نویسنده مطرح در دوم سپتامبر سال ۱۹۷۳ در سن ۸۱ سالگی بدرود حیات گفت.
انتهای پیام
مانند صاعقهای در هوای روشن و آسمان صاف، کتاب «ارباب حلقهها» در سال ۱۹۵۴ منتشر شد و دنیای ادبیات و داستانپردازی را برای همیشه تغییر داد.
این جملهای بود که سی. اس. لوییس در وصف «ارباب حلقهها» و خلقت تالکین به کار برد. لوییس، از بزرگترین نویسندگان قرن بیستم و مؤلف مجموعه «نارنیا»، از همان روزهای ابتدایی نبوغ تالکین را درک کرده بود و میدانست که دنیای ادبیات و هنر قرار است به دو بخش تقسیم شود: قبل و بعد از انتشار ارباب حلقهها. بیش از ۵۰ سال از عرضه این کتاب فانتزی و اساطیری میگذرد. ارباب حلقهها هماکنون با رکورد ۱۵۰ میلیون نسخه به عنوان یکی از پرفروشترین کتابهای تاریخ شناخته میشود و فیلمها و آثار هنری اقتباس شده از آن هربار بازار جهانی را به تسخیر خود در میآورند.
علیرغم عظمت این اثر ادبی، عده کمی با شروع متواضعانه و داستان عجیب و پر پیچ و خم خلقت آن آشنا هستند. در بزرگداشت هفته تالکین، به زندگی یکی از بزرگترین نویسندگان تاریخ ادبیات جهان و شاهکار جاودانه او یعنی «ارباب حلقهها» میپردازیم.
نقشه سرزمین میانه به «سیندارین»؛ زبانی خلق شده توسط پروفسور تالکین
سایه مرگ بر یک زندگی تراژیک
نویسنده ی ارباب حلقه ها
جان رونالد روئل تالکین در سال ۱۸۹۲ در آفریقای جنوبی بدنیا آمد. پدرش آرتور روئل تالکین – مدیر بانک – و مادرش میبل سافیلد بود. این زوج زمانی انگلستان را ترک کردند که آرتور به شعبه شهر بلومفونتن در آفریقای جنوبی اعزام شد. وقتی جان رونالد سه ساله بود، به همراه مادر و برادر کوچکترش به انگلستان سفر کرد تا با دیگر اعضای خانواده دیدار کند. آرتور روئل تالکین قبل از اینکه بتواند به خانوادهاش بپیوندد در سال آینده به علت تب روماتیسمی فوت شد و اینگونه بود که جان رونالد پدر خود را در ۴ سالگی از دست داد.
میبل، تالکین و برادرش هیلاری را به خانه پدر و مادرش برد و در سالهای بعد از آن محل زندگی جان رونالد چندین بار عوض شد. میبل خود به فرزندانش علم میآموخت و در میان آن دو جان رونالد علاقه و استعداد خاصی به یادگیری نشان داد. در سال ۱۹۰۴ میبل جان خود را به بیماری دیابت حاد باخت و تالکینِ ۱۲ ساله مادر خود را از دست داد و بدون سرپرست ماند. مسئولیت بزرگ کردن تالکین و برادرش به پدر فرانسیس سپرده شد که از کشیشهای جامعه کاتولیک منطقه برمینگام در انگلستان بود.
تالکین طی سالهای آینده زندگی خود به مدرسه پادشاه ادوارد رفت و در آنجا با سه دوست صمیمی خود یعنی راب، جافری و کریستوفر آشنا شد. او همچنین به مطالعه زبانهای آنگلوساکسون و لاتین علاقه نشان داد و خود را مشغول یاد گرفتن آنها کرد. شاید از مهمترین اتفاقات این دوره از زندگی تالکین ملاقات او با ادیث ماری برت در سن ۱۶ سالگی بود. ادیث هم مانند تالکین پدر و مادر خود را از دست داده بود. این دو دائماً با یکدیگر ملاقات میکردند و به نظر میرسید که شیفته یکدیگر شده باشند. وقتی پدر فرانسیس دید که تالکین در عملکردش به عنوان یک دانشآموز دچار ضعف شده او را از ملاقات با ادیث تا سن ۲۱ سالگی منع کرد. تالکین با توجه به احترامی که به پدر فرانسیس داشت، از دستور او اطاعت کرد. تالکین به دانشکده اکستر در آکسفورد ملحق شد و به مطالعه دانش مربوط به زبان و ادبیات انگلیسی پرداخت. تالکین از همان ابتدا شخصیت بسیار لجبازی داشت و دقیقاً تا شب تولد ۲۱ سالگیاش صبر کرد و در نهایت نامهای به ادیث نوشت و از او درخواست ازدواج کرد. ادیث هم که در تمام آن سالها به تالکین وفادار مانده بود و همچنان به او عشق و علاقه داشت، درخواست او را پذیرفت.
تصویر گرفته شده از پروفسور تالکین در سال ۱۹۷۲
یک سال پس از نامزدی ادیث و تالکین، جنگ جهانی اول دنیا را در تباهی غرق کرد. جوانان همه برای عضویت در ارتش و جنگیدن در خط مقدم صف کشیدند اما تالکین در ابتدا نسبت به این امر بیمیلی و اکراه نشان داد. جو حاکم بر فرهنگ آن زمان به گونهای بود که اگر جوانی از جنگیدن امتناع میورزید، باید لکه ننگ آن را تا آخر زندگی با خود تحمل میکرد. تالکین علیرغم این فشارها همچنان بر تصمیم خود پافشاری کرد و تا ۱۹۱۵ که فارقالتحصیل شود نسبت به جنگ بیاعتنا بود. او در نهایت به گردانی در لنکشیر پیوست و به مدت ۷ ماه در میان سربازان تمرینهای نظامی را سپری کرد. تالکین و ادیث در سال ۱۹۱۶ ازدواج کردند، اما طولی نکشید که با رسیدن نامهای، تالکین به خط مقدم در جبهه فرانسه اعزام شد. تالکین و ادیث شب قبل از اعزام تالکین را با هم سپری کردند. او بعدها در نامهای گفت که جدا شدن از ادیث در آن شب حس «مرگ» را داشت، چرا که میگفتند در آتش جنگ هر لحظه دهها سرباز وظیفه کشته میشدند.
نبرد سام، از مرگبارترین جبهههای جنگ جهانی اول
در سنگرها و گودالهای نبرد سام تالکین یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین برهههای زندگی خود را سپری کرد. او در میان تاریکی و خشم فراگیری که در اطراف خود وجود داشت، برای اولین بار دست به خلق داستانی زد که بعدها با نام «سقوط گوندولین» مطرح شد و به ماجرای شهری پنهان میپرداخت که در برابر تهاجم نیروهای تاریکی سقوط میکند. تالکین عزیزترین و صمیمیترین دوستان خود را – از جمله راب گیلسون و جفری اسمیت – در شعلههای جنگ جهانی اول از دست داد. او به دلیل بیماری و تب حاد به انگلستان بازگردانده شد و طولی نکشید که تمام گردان او در جنگ جهانی از بین رفتند. اگر تالکین دچار بیماری نمیشد و بیشتر در جنگ میماند، او هم مانند همه افراد گردانش در نبردهای پیشرو کشته میشد.
جان رونالد روئل در زندگی خود خیلی زود با مفهوم «مرگ» آشنا شد. سایه مرگ از کودکی تالکین را دنبال کرد و به او طعم زندگی و زنده بودنِ تراژیک را آموخت. اما وقتی زمان آن فرا رسید، مرگ زندگی این زبانشناس انگلیسی را به او بخشید تا فرصتی پیدا کند و وظیفه خود را انجام دهد و باری را که برروی دوش خود حمل میکند برای جهان و تاریخ نمایان سازد.
از خلقت آردا تا انتشار «هابیت»
اولین شغل تالکین مربوط به حوزه فرهنگ لغت در دانشگاه آکسفورد بود. او پس از مدتی مشغول تدریس زبانشناسی شد و ترجمههایی از آثار اساطیری قدیمی مانند «بیوولف» ارائه داد. در دهه ۳۰ مجمع Inklings با موضوع پرداختن به ادبیات و به اشتراک گذاشتن نوشتههای اعضای آن شکل گرفت. در این برهه بود که تالکین با سی. اس. لوییس آشنا شد و طولی نکشید که این دو به رابطه صمیمانه و نزدیکی با یکدیگر دست یافتند. شاید بتوان گفت که از آن موقع به بعد، سی. اس. لوییس بهترین دوست تالکین به حساب میآمد.
جان تالکین که از ابتدای زندگی خود به عنوان یک کاتولیک متعهد و معتقد بزرگ شده بود، علاقه خاصی به افسانههای کهن داشت. از نگاه او پرداختن به این گونه افسانهها نه تنها فرار از دنیای واقعی نیست، بلکه تلاشی در تبیین حقیقتهای آفرینش دنیا و زندگی انسان است. تالکین از همان زمان جنگ جهانی اول در فکر خلق دنیایی خیالی و موازی با دنیای واقعی بود که در آن به حقایق خلقت دنیا و تاریخچهی پنهان و فراموششده آن پرداخته میشد. در نگاه او، یکی از تاسفآورترین ویژگیهای تاریخ ادبیات انگلستان این بود که آنها حتی یک رشته افسانه اساطیری از خود نداشتند و همه آثار ادبی موجود را از فرهنگهای دیگر قرض گرفته بودند. تالکین ماجرای خلقت دنیای خود یعنی «آردا» را که از زمان تولد «سقوط گوندولین» در ذهن او آغاز گشته بود به جلو برد اما فضایی برای ارائه آن نداشت.
شهر «گوندولین» از اولین الهامات تالکین برای خلق آردا
از نظر تالکین، در دنیایی که پا به عرصه مدرنیته گذاشته بود و چرخ صنعت ارزشهای نمادینِ دنیای قبل از جنگ جهانی را در خود خفه کرده بود، مردم مرز میان روشنی و تاریکی را فراموش کرده بودند و قدرت تشخیص و تمایز قرار دادن میان درست و غلط را نداشتند. تالکین در رویارویی با این دنیای جدید، دست به خلق ماجرایی زد که باری دیگر همه آن مفاهیم کهن را در خود جای داده بود. او در یکی از نامههایش میگوید که ترس همیشگی او بیتوجهی و به فراموشی سپرده شدن آثاری بوده که قصد عرضه آن را داشته است. باید گفت که در دنیای بعد از جنگ جهانی اول و فضای آکادمیک حاکم بر آن، این ترس کاملاً بجا و منطقی بود و همین باعث شد که پرداختن به رشته افسانه خلقت «آردا» و به دنبال آن، «سرزمین میانه»، به تعویق بیفتد.
روزی در دانشگاه تالکین مشغول تصحیح ورقههای امتحانی بود که ناگهان جملهای به ذهن او رسید و در همان لحظه آن را یادداشت کرد: در سوراخی داخل زمین، هابیتی زندگی میکرد. در آن لحظه او نمیدانست که یک هابیت دقیقاً چگونه موجودی است. داستان هابیتی به نام بیلبو بگینز که با گندالفِ جادوگر و دوارفهای همراه او به سراغ ماجراجویی و شکار گنج اژدها میرود، در ابتدا زاده قصههایی بود که تالکین برای فرزندانش به هنگام شب تعریف میکرد.
در نهایت «هابیت» در سال ۱۹۳۷ منتشر شد و بعد از مدتی به موفقیت و محبوبیت قابلتوجهی دست یافت. ناشر هابیت یعنی «الن و آنوین» از تالکین خواست تا دنبالهای برای ماجراهای بیلبو بگینز بنویسد اما تالکین اصرار داشت تا توجه آنها را به سمت افسانه خود یعنی «سیلماریلیون» جلب کند. آنها با انتشار سیلماریلیون موافقت نکردند، پس تالکین به سراغ نوشتن آن دنباله یعنی «ارباب حلقهها» رفت؛ اثری که قرار بود برای همیشه عرصه ادبیات را دچار تغییر و تحول کند.
حلقه یگانه، تجلی شیطان واقعی در دنیای سرزمین میانه
تالکین و ارباب حلقه ها
نگارش ارباب حلقهها بیش از ۱۰ سال طول کشید. تالکین در خلق این داستان، علیرغم تصور عده زیادی، هیچ برنامهای نداشت و آرام آرام آجرهای سازه خود را روی هم چید و به جلو حرکت کرد. او همچنین بسیار کمالگرا بود و بارها به عقب برگشت تا روایت و متن خود را اصلاح کند. در تمام سالهای طولانیِ نگارش ارباب حلقهها، سی. اس. لوییس با قدرت از تالکین و کارش حمایت میکرد و میدانست که ارباب حلقهها به پدیدهای بزرگ تبدیل خواهد شد. وقتی اولین پیشنویس ارباب حلقهها برای بررسی به انتشارات فرستاده شد، الن و آنوین با پدیدهای مواجه شدند که هرگز انتظار آن را نداشتند.
ارباب حلقهها هیچ شباهتی به هابیت نداشت و در حالی که هابیت به عنوان یک کتاب داستان برای کودکان نوشته شده بود، ارباب حلقهها داستانی با لحنی جدی و نثری سنگین بود. تالکین در طول آن ۱۲ سالی که مشغول نوشتن ارباب حلقهها و ضمائم آن بود، به تمام موضوعاتی که در ذهن خود داشت پرداخت و در روایت داستانی منسجم، تمام حقیقتهای ذهنی خود را از این جهان به مخاطبانش ارائه کرد.
ارباب حلقهها نهایتاً به عنوان یک سهگانه با نامهای «یاران حلقه»، «دو برج» و «بازگشت پادشاه» در سال ۱۹۵۵ منتشر شد. در آن زمان تالکین ۶۳ سال سن داشت. بعد از مدت کمی، کتابهای ارباب حلقهها در سراسر جهان و بخصوص آمریکا به محبوبیت رسید. کمپینهایی برای حمایت از شخصیتهای ارباب حلقهها بوجود آمد و جوامع طرفداری بسیاری در شهرهای مختلف شکل گرفت. تالکین بالاخره حرف خود را در قبال ماجراهای فانتزی و اساطیری ثابت کرد و به هدف خود رسید.
شاید وقتی سخن از ارباب حلقهها به زبان بیاید به یاد مفاهیمی چون عشق و فداکاری و شهامت و دوستی و محبت و ترس و بخشش و نفرت و غم و فقدان و شادی و حسرت و روشنی و تاریکی و نبرد ابدی خیر و شر بیفتید، اما وقتی از تالکین پرسیدند که «ارباب حلقهها» در مورد چیست، در پاسخ گفت که با دقت میتوانیم بفهمیم در ریشه، این داستان درباره «مرگ» است.
بااینکه تالکین از تشبیههای ساده و مضحکِ داستانش به وقایع مهم آن زمان (از جمله جنبش نازیسم، خیزش هیتلر و اختراع بمب اتم) نفرت داشت، اما «ارباب حلقهها» را به گونهای نوشت که حقایق اساطیری جهان را در خود جا دهد و آن را برای مخاطبانش در همه زمانها طنینانداز کند. عدهای از محققان تالکین بر این باورند که او تا حدی به جهان منفی نگاه میکرد و مسیر حرکت آن را به سمت تاریکی میدید، اما از طرفی ایمان داشت که روزی از راه خواهد رسید که ورق برگردد و روشنی بر تاریکی غلبه کند. او میدانست که هیچکس نمیتواند از آینده خبر داشته باشد، برای همین «ناامیدی» نه تنها یک اشتباه نیست، بلکه یک گناه بزرگ است، چرا که در صورت ناامید بودن، ما به خود این باور را میدهیم که از آینده باخبر هستیم، و این در حالیست که هیچکس در چنین موقعیتی قرار ندارد.
داستان ارباب حلقهها سراسر نبرد تاریکی و روشنی را به نمایش میگذارد، اما هرگز به آن نگاه سطحی ندارد. امیدوار بودن و جنگیدن، علیرغم تاریکیِ فراگیر، یکی از بزرگترین مفاهیمی است که در این حماسهی عظیمِ ژانر فانتزی پژواک پیدا میکند. تالکین همچنین میدانست که هرگز نباید دست به خلق «شیطان» تکبعدی و سطحی بزند. از نظر تالکین، شیطان زمانی بوجود میآید که انسان آزادی خود را به قدرتی میبازد که تنها میخواهد روح را به بردگی بکشد. در فلسفه تالکینی، شیطان دارای دو بعد است؛ بُعد بیرونی و بعد درونی. حلقه قدرت، تجلی شیطانی است که با وسوسه از بیرون انسان را به سمت تاریکی میکشاند. انسان، خود نیز این شیطان را در وجود دارد و تصمیم میگیرد که به آن بها دهد یا آن را در تاریکیها رها کند. تالکین فساد انسان را در قدرت بیحدومرز میدید و برای همین همیشه از مدرنیته و گسترش تکنولوژی نفرت داشت، چرا که بر خلاف رویکرد انسان قرن بیستم، تالکین طبیعت را مکانی برای رشد و تعالی میدانست و نه منبعی برای بهرهوری بیحساب و کتاب انسان.
خواندن ارباب حلقهها در حین اینکه به انسان میآموزد که هرگز نباید تحت هیچ شرایطی ناامید شود و در تاریکترین لحظات هم به دنبال روزنه نور و روشنی و امید باشد، پر از مفاهیمی است که هستی را از پایینترین و سادهترین درجات تا پیچیدهترین مسائل تبیین میکند و به دنبال کشف و درک ذهنیتِ آدمی نسبت به زندگی دست به خلق حماسهی اساطیری خود میزند. در نهایت همه ماجراهای تالکینی و سرنوشت تمام شخصیتهایی که در این کتابها میبینید، به یک واقعه بازمیگردد – «مرگ» – که مهمترین و بزرگترین لحظه زندگی همه انسانهاست. از هجرت الفها به سرزمینهای ابدی والینور تا فانی بودن انسانها و زوال عصرهای دنیا، مرگ در سراسر دنیای سرزمین میانه انعکاس یافته است.
سالهای پایانی زندگی و بازگشت مرگ
تالکین بعد از مدتی خود را بازنشسته کرد و بااینکه در ابتدا نسبت به محبوبیت جهانی ارباب حلقهها خوشنود بود، دوست نداشت که به یک بت یا نماد برای کالتهای مختلف تبدیل شود. در نهایت تالکین و ادیث برای زندگی به بورنموث رفتند. در سال ۱۹۶۳ سی. اس. لوییس، بهترین دوست تالکین و کسی که او را از همه بیشتر درک میکرد، درگذشت و این ضربه بسیار مهلکی برای تالکین بود. او که تا قبل از این طعم تلخ مرگ اطرافیانش را چشیده بود، باری دیگر بهترین دوست خود را از دست داد.
اما شاید بزرگترین غم زندگی برای تالکین زمانی بود که ادیث هم فوت شد. او در ۲۹ نوامبر سال ۱۹۷۱ در گذشت و این آخرین ضربه «مرگ» به جان رونالد روئل تالکین بود. ادیث برای تالکین مانند لوتین برای برن بود. تالکین در خلق داستان عاشقانه سیلماریلیون و در ادامه ارباب حلقهها که شعله عشق آراگورنِ فانی و آرون اوندامیل را – که در چهره او لوتین تینوویل دوباره متولد شده بود – به تصویر میکشید، از رابطه خود با همسرش ادیث بسیار الهام گرفته بود. آنهایی که به زندگی این دو نزدیک بودند از عشق بیحدومرزشان نسبت به یکدیگر خبر داشتند. تالکین برروی قبر ادیث، نام «لوتین» را حک کرد.
تالکین پس از مرگ ادیث به آکسفورد بازگشت. سیمون تالکین، نوهی او که ۱۲ سال سن داشت، مدام به پدربزرگش سر میزد و این دو بعد از ظهرها را با هم میگذراندند. سیمون میگوید که این ملاقاتها برای او بسیار شیرین بود، اما گاهی غم را در چهره پدربزرگش میدید. حتی تالکین یک بار به او گفت که چقدر برای ادیث دلتنگ است. شاید تالکین، بعد از ۵۰ سال زندگی مشترک، نمیتوانست دوری لوتین خود را تحمل کند.
علیرغم حضور فرزندان و نوههایش، به نظر میرسد که دو سال پایانی زندگی تالکین در تنهایی سپری شد. در نهایت، ۲۱ ماه بعد از فوت ادیث، تالکین در ۲ سپتامبر ۱۹۷۳ بر اثر خونریزی معده و عفونت ریه در گذشت. او را در قبر ادیث خاک کردند و زیر آن نوشتند: «برن»
نویسنده ی ارباب حلقه ها
سرزمین میانه
هماکنون ارباب حلقهها به عنوان یکی از پرفروشترین کتابهای تاریخ و محبوبترین آثار فانتزی در فرهنگ عام شناخته میشود. پیتر جکسون، کارگردان مطرح و شناخته شدهی سینما، در سالهای قبل از آغاز قرن ۲۱ به سراغ اقتباس ارباب حلقهها برای پرده نقرهای رفت و در نتیجه آن سهگانهای خلق شد که حال به عنوان یکی از شاهکارهای بیبدیلِ تاریخ سینما شناخته میشود. کریستوفر تالکین که فرزند ارشد جان تالکین بود و در خلق ماجراهای سرزمین میانه تاثیر بسزایی داشت، بعد از مرگ پدرش مسئولیت حفظ، ویرایش و چاپ باقی کتابهای تالکین را بر عهده گرفت. «سیلماریلیون» که از همان ابتدا رویای تالکین بود اما طول عمر به او اجازه تکمیلش را نداده بود، بالاخره ۴ سال بعد از مرگش منتشر شد و به داستان خلقت جهانِ آردا و سرزمین میانه توسط خداوندگار یکتا و آینور پرداخت. در دهههای بعد کریستوفر تالکین به نشر دیگر نوشتههای پدر خود ادامه داد تا اینکه آخرین کتاب از ج. آر. آر. تالکین امسال تحت عنوان The Fall of Gondolin (سقوط گوندولین) در بازار عرضه شد.
شاید این مسئله کمی شاعرانه باشد که یکی از اولین داستانهای خلق شده توسط تالکین به عنوان آخرین اثر او چون موهبتی به جهان ادبیات عرضه شود. تالکین در خلق «ارباب حلقهها» و ماجرای سرزمین میانه نشان داد که در یک دنیای خیالی هم میتوان به دنبال حقایق زندگیبخش بود و با اینکار مسیر را برای پرورش و رشد سبک «فانتزی» هموار کرد. نام تالکین تا ابد به عنوان پدر این سبک و البته یکی از بزرگترین نویسندگان تاریخ ادبیات جاودانه خواهد بود.
استودیو Athlon Games اعلام کرده که با همکاری شرکت Middle-Earth Enterprises در حال کار روی یک پروژه عظیم ارباب حلقه ها هستند. اطلاعات بسیار کمی درباره این پروژه وجود دارد، اما گفته شده که اتفاقات بازی در دنیای سرزمین میانه و دوران سه گانه ارباب حلقه ها رخ می دهد. پی سی، ایکس باکس وان… ادامه مطلب
پس از ساعت هوشمند و انواع و اقسام دست بندهای سلامتی، نظرتان در مورد حلقه هوشمند چیست؟ کوین بیتز (Kevin Bates)، سازنده حلقه ی Ö، در تلاش است بداند با تکنولوژی هایی که در اختیار دارد، تا چه حد می تواند یک حلقه هوشمند را کوچک بسازد و در آن از بلوتوث استفاده کند.
از ویژگی… ادامه مطلب
ژوئن سال 1957 میلادی، مورتون گرادی زیمرمن فیلم نامه نویس برای ساخت انیمیشنی بر اساس سه گانه حماسی ارباب حلقه ها با تالکین، نویسنده بریتانیایی تماس گرفت.
سه گانه ارباب حلقه ها در واقع سه گانه نبود! اثری بود شامل یک مقدمه و 5 فصل. اما به دلیل کمبود کاغذ ناشی از جنگ جهانی دوم و به… ادامه مطلب
ژوئن سال 1957 میلادی، مورتون گرادی زیمرمن فیلم نامه نویس برای ساخت انیمیشنی بر اساس سه گانه حماسی ارباب حلقه ها با تالکین، نویسنده بریتانیایی تماس گرفت.
سه گانه ارباب حلقه ها در واقع سه گانه نبود! اثری بود شامل یک مقدمه و 5 فصل. اما به دلیل کمبود کاغذ ناشی از جنگ جهانی دوم و به… ادامه مطلب
ژوئن سال 1957 میلادی، مورتون گرادی زیمرمن فیلم نامه نویس برای ساخت انیمیشنی بر اساس سه گانه حماسی ارباب حلقه ها با تالکین، نویسنده بریتانیایی تماس گرفت.
سه گانه ارباب حلقه ها در واقع سه گانه نبود! اثری بود شامل یک مقدمه و 5 فصل. اما به دلیل کمبود کاغذ ناشی از جنگ جهانی دوم و به… ادامه مطلب
در حالی که زمان زیادی از معرفی رسمی دنباله بازی Middle Earth: Shadow of Mordor نمی گذرد، کمپانی برادران وارنر مشخصات مورد نیاز نسخه پی سی بازی Middle Earth: Shadow of War را به صورت رسمی اعلام کرده است؛ حتی با این وجود که این نسخه دنباله قرار نیست تا مرداد ماه برای سه پلتفرم… ادامه مطلب
ادامه مطلب
ادامه مطلب
ادامه مطلب
برای گفتگو با کاربران، وارد حساب کاربری خود شوید.
© ۱۳۹۸
تمامی حقوق برای وبسایت دیجیاتو محفوظ است.
دیجیاتو توسط سرورهای قدرتمند افرانت پشتیبانی می شود
با عضویت در خبرنامه پلازا و یا دنبال کردن شبکه های اجتماعی پلازا از آخرین اخبار دنیای فناوری و سرگرمی مطلع شوید :
کلیه مطالب این وب سایت متعلق به مجله پلازا بوده و استفاده از آنها برای مقاصد غیر تجاری و با ذکر منبع بلامانع است.
شرکت آمازون قدمهای جدیتری برای ساخت سریال تلویزیونی «ارباب حلقهها» برداشته است. در آخرین خبرهایی که از روند ساخت این سریال منتشر شده، نویسندگان آن از سوی رئیس استودیوی آمازون معرفی شدند.
امروز در نشست مطبوعاتی انجمن منتقدان تلویزیون، جنیفر سالکه، رئیس استودیوی آمازون اعلام کرد، روند ساخت سریال تلویزیونی «ارباب حلقهها» (که یک پیشدرآمد محسوب میشود) در مسیر پیشرفت قرار دارد. سالکه اشاره کرد:
به وجود آوردن دنیای بزرگی که نویسنده ارباب حلقهها یعنی جی آر آر تالکین ساخته، یک فرایند بسیار حساس و پیچیده است و حالا ما میدانیم که چه کسی این دنیا را میتواند بسازد: جی دی پاین (JD Payne) و پاتریک مککی (Patrick McKay) که اخیراً در پروژههای پیشتازان فضا 4 (Star Trek 4) برای کمپانی فیلمسازی پارامونت و گشتوگذار در جنگل (Jungle Cruise) کمپانی دیزنی فعالیت داشتهاند.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
پاین و مککین درباره سریال ارباب حلقهها گفتند:
دنیای باشکوهی که تالکین در کتاب ارباب حلقهها به وجود آورده بسیار باعظمت است و چه از نظر قلبی و چه از لحاظ عقلی، پیچیدگیهای فراوانی دارد. ما بخاطر همکاری با آمازون بسیار هیجان زده هستیم. احساس ما شبیه فردو (یکی از هابیتهای داستان ارباب حلقهها) در لحظهای است که برای انجام مسئولیت بزرگ خود از شهر شایر (شهر هابیتها) خارج شد؛ این آغاز یک زندگی ماجراجویانه است.
طی خبرهایی که منتشر شده آمازون تأکید کرد:
اگرچه حدس و گمانهزنی بخشی از فطرت انسان است اما مطمئن باشید در صورتی که خبرهای جدیدتری از این پروژه به دست ما برسد، قطعاً با همه مردم دنیا به اشتراک میگذاریم.
گمانهزنیهای فراوانی درباره سریال ارباب حلقهها، داستانش و اینکه آیا به دوران جوانی آراگون میپردازد وجود دارد. اما آنچه تاکنون بهطور قطعی مشخص شده، هزینه نجومی آمازون برای ساخت این فیلم و چندفصلی بودن سریال است. برای تعجب بیشتر خوب است بدانید که پیتر جکسون (کارگردان فیلم سینمایی ارباب حلقهها) در ساخت این سریال هیچ نقشی ندارد.
نشانی ایمیل شما در مجله خبری پلازا منتشر نخواهد شد. بخشهایی که با علامت * مشخص شده اند اجباری هستند.
۱۵,۰۰۰ تومان
نویسنده: مری آر. بومن
مترجم: نیما م. اشرفی
کتاب فراروایت در ارباب حلقهها تلاشی است برای ارائۀ تعریفی دقیق و در عین حال ساده از فراروایت. به همین منظور با معرفی یک رمان فراروایی برجسته و مطالعۀ نقد معتبر و جدیدی دربارۀ آن، تعریف نظری و تخصصی فراروایت را توضیح میدهیم.
پروفسور مری آر. بومَن استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه ویسکانسین در مقالۀ «این داستان پیشتر نوشته شده بود: نظریۀ روایت در ارباب حلقهها»، روش تالکین برای آفرینش یک اثر فراروایی را بررسی کرده است. بیشتر تحقیقات بومن دربارۀ روایت، شعر غنایی و نظریۀ واکنش خواننده است. او که جایزۀ معتبر انجمن فیبتاکاپا را هم در کارنامۀ خود دارد، در حال حاضر مشغول نوشتن کتابی دربارۀ نگاههای مدرن به قهرمانان قرون وسطی است. توجه به مباحث نظری و جزئیات و مثالهای فراوانی که بومن در مقالهاش ذکر کرده، علاوه بر وسعت بخشیدن به گسترۀ درگیری ذهنی خواننده با رمان ارباب حلقهها، فهم بهتر و آسانتر واژۀ فراروایت را برای ما ممکن میکند.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
کتاب فراروایت در ارباب حلقهها اولین جلد از مجموعۀ «بیشتر از داستان» است که انتشارات اطراف به بازار کتاب ایران عرضه کرده. این مجموعه با هدف آشنایی گروههای مختلف مخاطب با بررسی، تحقیق و مشورت زیادی طراحی شده و کتابهای آن بهمرور به جامعۀ کتابدوستان فارسیزبان تقدیم میشود.
ارتباط با دنیای داستان و چگونگی این ارتباط نسبت مخاطب و داستان را مشخص میکند و نقش پررنگی در زندگی مخاطب دارد. فارغ از تفاوتهای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و اقتصادی میان مخاطبان، داستان سر راه زندگی همۀ ما قرار میگیرد و ما را وادار به گفتگو با خود میکند. هویت ما در ارتباط با داستانهای خیالی و واقعی شکل میگیرد، تغییر میکند، فرو می ریزد و بازسازی میشود.
دنیای داستان نیز به همین اندازه وامدار مخاطب است. داستان از دل دنیای واقعی سر برمیآورد و بسته به خوانش کسی که روبهرویش نشسته، شکل و شمایلش تغییر میکند. خوانش مخاطب، میتواند شخصیتهای جهان داستان را از اهالی دنیای او کند و رخدادهای داستان را در ردیف ماجراهای زیستۀ زندگی او قرار دهد. مجموعۀ «بیشتر از داستان» تلاشی است برای ایجاد ارتباطی پربارتر بین داستان و همۀ کسانی که آن را میخوانند و در پی چیزی فراتر از ماجراهای داستان هستند.
علاقهمندان ژانرهای تخیلی از این کتاب لذت زیادی میبرند اما مخاطب اصلی کتاب، همۀ آنهایی هستند که میخواهند بدانند داستان چطور میتواند هم داستان بماند و هم حرفهای زیادی بزند. چطور نویسنده ما را به سفر میان خیال و واقعیت عادت میدهد.
کتابیسم
داستانهای انگلیسی – قرن ۲۰م. – تاریخ و نقد
آشنایی با مفاهیم نظری و کلیدواژههای مقاله
مقالهای دربارۀ نظریۀ روایت در ارباب حلقهها
– شبکۀ داستان
– کمرنگ کردن فاصلۀ داستان و زندگی
– مرزگذاری و مرززدایی بین خواننده و شخصیت داستانی
– تردد میان دنیای داستان و دنیای واقعی
– پینوشتها
– فهرست منابع
– یاران حلقه
– دو برج
– بازگشت پادشاه
دانلود فهرست و مقدمه کتاب فراروایت در ارباب حلقهها
کوتاه و مختصر و مفید.
هستهٔ اصلی کتاب در واقع یک مقالهٔ ۵۰ صفحهایه در بررسی روشهای روایی داستان ارباب حلقهها، با تأکید رو ی نظریهٔ فراروایت. فراروایت اون روایتیه که دربارهٔ خود روایت باشه. به نوعی شکستن آگاهانهٔ دیوار چهارم. چیزی که نشون بده شخصیتها از بودنشون توی یه داستان آگاهن.
نمونههای فراروایت در ارباب حلقهها زیاده، ولی یکی از مشهودترین نمونههاش که به نظرم جالب بود، اونجایی که در آخرهای داستان، سم به فرودو چنین چیزی میگه به مضمون که این داستان برن و سیلماریلها عجب داستان خوبی بود. راستی این جامی که بانو گالادریل بهمون داد هم نورش از نور همون سیلماریلهاست؛ چه خفن! ما هم توی همون داستان هستیم ((:
خوشم اومد. برام همیشه جالب بوده که وقتی با یه روایت (قصه و فیلم و …) روبهرو میشم، یه لایه آگاهی بیشتر داشته باشم. مثلا بدونم چه ترفندهایی داره استفاده میشه، چه اشاراتی میشه و از این حرفا.
این کتاب کمک میکنه با ترفندهای تالکین تو ارباب حلقهها آشنا بشین. چند جا به نامههایی که فرستاده اشاره میشه و اعترافهایی که کرده. این قسمتها برام جذابتر بود.
مثلا تالکین اومده چند تا راوی برا داستانش درست کرده، بیلبو و فرودو و سم. یا اومده هی یه طوری داستان نوشته که انگار شخصیتها آگاهی دارن که تو یه قصه دارن نقشآفرینی میکنند.
فراروایت طبق تعریف کتاب:
فراروایت، روایتی است که به خودش اشاره دارد یا به اصطلاح نظری خودارجاع است. روایتی درباره ماهیت روایت. اگر روایتی توجه خواننده را به داستانی بودن متن جلب کند یا به عمل آفرینش داستان اشاره کند، متنی فراروایی به وجود میآید.
حالا تو این کتاب اومده به ۴ جنبه مختلف فراروایی کتاب پرداخته.
۱- شبکه داستان
تو این بخش به استفاده از شگرد قاب بندی و تاثیر استفاده اش تو داستان اشاره میکنه. مثلا ما تو ارباب حلقه ها میفهمیم که کل داستان هابیت رو داشتیم در واقع از روی کتابی که بیلبو نوشته میخوندیم، و همین طور همین کتاب ارباب حلقه ها رو.
۲- کم رنگ کردن فاصله داستان و زندگی
تو این بخش میگه که داستان کتاب خیلی شبیه تاریخ میمونه و هر شخصیتی یه گذشته ای داره و خیلی اتفاق ها که تو داستان میبینیم به تاریخ قبلی سرزمین میانه اشاره داره. مثلا تو ارباب حلقه های ۱ اونجایی که فرودو تو راه ریوندل به ترول هایی برمیخوره که زمان سفر بیلبو سنگ شده بودن.
۳- مرزگذاری و مرززدایی بین خواننده و شخصیت داستانی
این بخش طولانی ترین بخش بود. و کلا به این میپرداخت که داستان، بعضی جا ها شما رو تا حد زیادی به شخصیت ها نزدیک میکنه تا باهاشون همذات پنداری کنید و بعضی وقت ها دور میکنه، تا بتونید از بالا درباره موقعیتی که شخصیت ها توش گیر افتادن تصمیم گیری کنید.
۴- تردد میان دنیای داستان و دنیای واقعی
این بخش رو خودم هم درست نفهمیدم. برید بخونید خودتون و اگه فهمیدید برا منم تعریف کنید.
نویسنده ی ارباب حلقه ها
به نظرم میتونید برید کتاب فروشی بشینید این کتاب رو بخونید. اونقدری طولانی نیست. :))
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
دیدگاه شما *
نام *
ایمیل *
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
دیدگاه شما *
نام *
ایمیل *
