March 9, 2019
January 31, 2019
October 20, 2018
شعر زیبا در مورد قران
اشعار قرآنی ویژه مجریان محافل انس
حديث عشق و ايمان است قرآن صفا بخش دل و جان است قرآن
گلي از گلشن فيض الهي نه تنها گل ، گلستان است قرآن
………………………………………………………………………………………………………………………………….شعر زیبا در مورد قران
گنج عرفان
نسيم كوي جـــانــــــــــان است قرآن شميم عطر رحمان است قرآن
بود روشنـــــــگر راه ســـــــــــــــعادت چو خورشيد فروزان است قرآن
به گلزارش ، خـــــزان راهــــي نـــدارد بهاران در بهاران است قرآن
صفاي بوســـتـان آســــــــــمانـي است شكوه باغ رضوان است قرآن
رهـــــــــاند آدمــــــي را ،از جهـــــــــالت فروغ علم و ايمان است قرآن
طـــــــراوت بخــــش روح مؤمنيــن است به جسم عارفان ، جان است قرآن
به صدق و راستـــــي همتـــــــــــا ندارد رفيق نيك پيمان است قرآن
نهان در سيــــــنه او ، سٌر عشـق است كليد گنج عرفان است قرآن
بود معــــجز ، رســـول هاشــــــــــمي را كه در شأنش ثناخوان است قرآن
طبـــــيب درد هاي بـــــــي دوا اوســـــت به جان خسته در مان است قرآن
تسطــلي بخش دلــــــهاي غمين است چراغ شام حرمان است قرآن
خلــــــــل كـــــــي ره برد بر ساحت او ؟ بنائي سخت بنيان است قرآن
در آن سامان كه سامان نيست كس را پناه هر مسلمان است قرآن
……………………………………………………………………………………………………………………………………………
مكتب قرآن
بخوان آيات بس زيباي قرآن كلام نغز و روح افزاي قرآن
سحرگاهان تلاوت كن به اخلاص سپس انديشه در معناي قرآن
بخوان اين معجزه وآنگه بينديش همين بس شاهد گوياي قرآن
شفاي آنچه درد است و مصائب بجوي از مكتب والاي قرآن
هدايت آفرين است و سعادت اطاعت گر كني فتواي قرآن
همي بر اهل عصيان و منافق زيان آرد شگفتي هاي قرآن
بلي ، آثارذات كبريائي نمودار است در هر جاي قرآن
نگنجد فهم اسرارش به افكار كه بي پايان بود درياي قرآن
بخوان تا مي تواني علم تفسير ولي كوشش نما اجراي قرآن
خدايا رحمتي فرما به “ذوقي ” شود جوينده و داناي قرآن
(عبد الغفور ذوقي«طالقاني»)
قرآن بخوان
با تو گر خواهي سخن گويد ” خدا ” قرآن بخوان
تا شود روح تو با حق آشنا قرآن بخوان
اي بشر ياد “خدا” آرامش دل مي دهد
دردمندان را بود قرآن دوا ، قرآن بخوان
دامها گسترده شيطان در مسير عمر تو
تا كه ايمن باشي از اين دامها قرآن بخوان
” رتل القرآن ترتيلا ” نداي رحمت است
شعر زیبا در مورد قران
مي دهد قرآن به جان و دل صفا قرآن بخوان
عترت احمد زقرآن نمي گردد جدا
تا بيابي معني اين نكته را قرآن بخوان
گفت پيغمبر كه بي دين است هر كسي بي حياست
تا شود روح تو پابنده حيا قرآن بخوان
اي كه روحت سخت پابنده غم دنيا شده
مي كند قرآن تو را از غم رها قرآن بخوان
حسان
…………………………………………………………………………………………………………………………..
حرف قرآن را مدان كه ظاهر است زير ظاهر باطني بس باهر است زير آن باطن، يكي بطن دگر خيره گردد اندر او فكر و نظر زير آن باطن يكي بطن سوم كاندر او گردد خِردها جمله گُم همچنين تا هفت بطن اي بوالكرم ميشمر تو زين حديث معتصم نور قرآن اي پسر ظاهر مبين ديو، آدم را نبيند غير طين ظاهر قرآن چو شخص آدمي است كه نقوشش ظاهر و جانش خفي است
مولوي
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
قرائت و فهم قرآن تو اي مقري مگر خود را نگويي كاهل قرآنم كه از گوهر نيي آگه كه مرد صوت و الحاني برهنه تا نشد قرآن ز پرده حرف پيش تو ترا گر جان بود عمري نگويم كاهل قرآني به اخماس و به اعشار و به ادغام و امالت كن ترا رهبر بود قُران به سوي سر يزداني رسن دادن زقرآن تا زچاه تن برون آيي كه فرمودت رسن بازي ز راه ديوِ نفساني يكي خواني است پر نعمت قُران بهر غذاي جان و ليكن چون تو بيماري نيابي طعم مهماني سنائي
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ندای قرآن تا قيامت ميزند قرآن ندا كاي گروهي جل را گشته فدا مر مرا افسانه ميپنداشتيد تخم طعن و كافري ميكاشتيد خود بديديد اي خسيسان زمن كه شما بوديد افسانه نه من تا بديديد اي كه طعنه ميزديد كه شما فاني و افسانه بُديد من كلام حقّم و قائم به ذات قوّت جان جان و ياقوت زكات نور خورشيدم فتاده بر شما ليك از خورشيد ناگشته جدا نَك منم ينبوع آن آب حيات تا رهانم عاشقان را از مماتمولوي
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
الفبای خدا جویی اگــــر دلــــداده اهــــل وفــــايــــي اگر اهــــل صفاي مصطفايــي اگــــر بـــــــا وادي دل انـــس داري اگر رهپــــوي راه اولــيــايــــي اگر صبــــح و مـــسا جوياي فيضي اگر همــدل، اگــر هـمراز مايي بيــــا تــــا روز و شب قرآن بخوانيم كه دل گيرد ز نورش روشنايي به عشق آباد ما هرگز دلي نيست مـــگر مــدهوش عطر آشنايي زنــــاي دل نــــواي شــــوق خـيزد رسد گـــر گوش جان را ربنايي ســــحر از نــــغمه جــانبخش قرآن شب از نــــجواي نـاي نينوايي نسيمي مي وزد هــــر دم دل انگيز ز كوي روشنان والضــــحـــايي شــــفــــاي دردهــا آيــــات قــــرآن كه دارد بهر هر دردي دوايــــي تــــو را مــــمــكن شود با بال ترتيل سفــر تــا مــرزهــاي مـاورايي صــــداي بــــال جــبريل است گـويا تــلاوتــهــاي آيــــات خــدايـــي الــفباي خــــداجويي همــين است اگــر بــــا ايــــن الفبــا آشنايي
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
جلوه گاه كبریچون كه مي خوانند قرآن گوش باش آن زمــــان دلــداده خــامــوش بــاش در هــواي خويش و سرگـردان مباش محفل شوق است بي سامان مباش خلــوت مــستــانه عــرفانـي تـراست از تو هر شب چشم حيراني تـراست درگــه قــرآن حــريم لالــه هـــاســـت عشق آنجـــا در خــم آيينه هــاســت محــفــل او خــانه تشـــويـش نـيست حيرت و مستي طلوعي بيش نيست بـــحــر ژرف ذات بـــي همتـاســت او تــرجمــان عالــم عــقبـــي اســت او معــدن فيــض ربــوبـي، هـادي است وصــل خــوبان جـلوه اين وادي است منطــق او منطـق عشق و صفـاست هفت بطنش جلــوگــاه كبــريــاســت او كتــاب دعــوت از پــروانــه هــاست عطر خوشبوي حــريـم خانه هــاست عــروه الــوثـقي است او در اين جهان رازهــــاي بــــي كــران دارد نـــهــان مصحــف عظــمــي است اي هابيليان در ربــائــيــــد از كـــف قـابيليان
…………………………………………………………………………………………………………………………………………..
عظمت قران بــيــا گفـتــار ارزنده بيــامــــوز ز دانـشگــاه بــي همتـاي قرآن شــود غــرق سعــادت آدمـيت اگـــر اجـرا شود معنــاي قــرآن نمي گردد عمل دستور نغزش به جا مانده همين انشاي قرآن بــيــايــد قــائــم آل مــحــمــــد نــمايد مــوبــه مــو اجـراي قرآن شود عالم گلستان از وجودش بــه زيــر پــرچــم يــكتــاي قرآن توســل بر حسين بن علي كن بود خون حسين امضــاي قـرآن ببـايــد منتظـــر آمــاده باشي بــه حفــظ مكتــب اعــلاي قرآن
………………………………………………………………………………………………………………………………………..
عمــل به قــرآن بــا عمــل تفسيــر قــرآن صـورتي زيبا بود ور نه آن تفسير صورت بي عــمـل ملغا بود منــفذ كــان سعــادت آيــه قــرآنــي است سالك ايــن ره بــه يــاري عمــل پــويــا بود وعــده جنــات تــجــري تــحتــها الانــهار را مي دهد بر مومنين كان جانشان مأموا بود مي شود كه روشن بيوت اهل دل با خواندنش تا كه در زهنش ز قــرآن اين چنين معنا بود هــر كــه از قــرآن بخواند ســوره آيــات نور مي شود پيروز از لـطف و دلــش بــرنــا بود پــس و بيا رو به سوي واقعيت كن كه جان همچو مــرغي بــا اميــد وصـل او دروا شود خــســروي بــا پــرتو بينا ســرايد نــغمه اي نوش از آن ساغر كه عشقش در جهان صهبا بود
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………
عناوین 114 سوره قرآن كریم بــــا ســــوره فــــاتحه بپــادار نــــمـاز بعــــد از بقــره به آل عمــران پــرداز از مــائده و تــوبه و انــعــــام و نــسـاء ز اعراف و ز انفــال بجو حكمت و راز بــا يــونس و هــود و يوسف و ابراهيم رعد آمد و حجر و نحلو كهف و تحريم طــه، شعــرا، نـمــل و نــــور و فــرقان شد، غافــر و عنكبوت و روم و لقمان باص و قصص و سجده و احزاب و سبا ياسيــن و دخان و فصلـت و الرحمـن بــا زخــرف و احقــاف و زمر و الصافات شــوري وق و ذار يــــات و حجــــرات بــر واقعــه و مــجادله، حشــر و حـديد بر چجاثيه و الفتح و محمــد صـــلوات نــجم و قــمر و مــنافقون و صف و طور از ممتحنه به مــــرسلات آمـــــده نور بــــا جــمعه تغابــن و طلاق آيــد و نـوح الحــــاقه با ملك و قـلم كرده ظـــهور انســـان و قيــامــه انفــطار و تــكــويــر زلــزال و معــارج و نبــا گشتــه نذيــر جــن اســت و مــزمل و مــدثر و الفــجر القــدر و بــروج نــازعات است بشـــر ليــل و بــلد اســت و انشــقاق و اعمي فيل و علق است و انشـــراح و اعلي بابيــنه و غــاشيه و الطـارق و شمــس التين و تكاثراست و ماعـــون و ضحي با كوثر و اخلاص و فلق حمــد و سپاس بــر قــارعه و مطفـــفيــن دار حـواس با عصــر و قــريش و عــاديات و هــمـزه نصر آمد و كافرون و تبســـت و الناس هــر روز و شــب از پيــام قــرآن مــجيـد بر امت مصطفي است ايمـــان و اميد امــيد كه اســلام قــوي بــاشـد و شــاد پايان شبه سيه رســد صبـــح سپــيد
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………
قرآن نمی میرد نــه تنها در جهان از امر حق قرآن نمي ميرد كــه بهــر حــفــظ قــرآن، حــجــت يــزدان نمي ميرد نـهال عدل زردي خزان برخود نمــي گــيــرد جــهان تــا هست بــاقي مظهـــر ايــمــان نمي ميرد الا تــا مي تواني دستگيــري كــن يتيمان را بــه نــص (هل اتي) هر كس كند احسان نمي ميرد شود جان جهان قربانت اي جان جوانمردان كــه هــر كس را حسينت هست پشيمان نمي ميرد اگر موج ستم گيرد ســراسر ملك امكان را چو كشتيبان تو باشي كس در اين طوفان نمي ميرد بــــود تا پرچــم ســرخ حسين بن علي برپا هـــر آن كــس در ره اسلام شــد قــربــان نمي ميرد بــود تا در فـــرات آب روان جـاري ز ايثارش علــمــدار رشــيــــد شــاه مــظلــــومــان نـمي ميرد بنازم قهرمــان صبــر، زينــب دخت زهــرا را چــــو شــد از خــطبه اش اسلام جاويدان نمي ميرد بتــابد تا به خــاك شام ، خورشيد جهان آرا گــــل بــــاغ نــــبي در آن دل ويــــران نــــمــي ميرد بود تا شاخه هاي نخل قرآن سبز (مرداني) محب مرتضي در ســــايــــه قــــرآن نمي ميرد قلم با اشك چشم و خون دل نقشي به دفتر زد كه تــــا باشد جهان اين نقش و اين ديوان نمي ميرد
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
قیامت و نامه عمل بشنــو از قــرآن، چــه نيكو دم زنــد زخــمــــه بــــر ســــاز دل آدم زنــــــد تــا كنــد بـيــدارش از خــواب گــران از قــيـــامــت گــــويــد و احـــــوال آن بــا سكوتــت نغــمه اي قــرآن شنو آنــچه مي گويد به گوش جان شــنــو از «مزمل» از «نبــا» از «انــفطـار» گوش كــن غــوغــاي محشــر آشكـار سوره «زلزال» و «نور» و «قارعه» يا كه «تكوير» و «قيامت» و »واقعه» چــونكه هـر يك وصف محشر را كند خــود قيــامــت زآن ســخن بـرپــا كند ايــن زمــيــن، در آن زمــان پــر بــلـا نــاگهــان چــون «زلزلــت زلـزالــهــا» از درونــش «اخــرجــت اثــقــالــها» بــا تعــجــب «قــال انــسان مــالــها» مــردگــان خــيزنــد بــر پــا «كـلهم» تــا همــه مــردم «يــروا اعــمــالهـم» هــر كــه دارد «ذره خــيــــراً يــــره» يـــــا كــــه آرد «ذره شــــره يــــــره» آن زمــان، خــورشيـد تابان «كورت» كوههــاي سخت و سنگين «سيرت» آنــهــا در كـــام دريــــا «ســجــرت» آتــش دوزخ بــه شــدت »ســعــرت»
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
منطق قرآن من منطقــي چــو منطق قرآن نديده ام ارزنــده تــر ز گفــتــه يــزدان نــديــده ام هرگز سخن نگفت كسي چون خدا بلي يــك آيــه همچــو آيــه قــرآن نــديــده ام در بــيــن رهــبــــران پــيــام آوران حــق چون مصطفي به عالم امكــان نـديده ام از احــمد است عتـرت و قرآن ميان خلق بــهتــر از ايــن دو رهبــر ايمــان نديده ام در فهم و درك معــني قــرآن بــه روزگار چون مصطفي علي شه مردان نديده ام نــاصــر چيــان بــجوي ز قــرآن ره نـجات بــه زيـن كتاب رهبــر انســان نــديــده ام
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
مکتب قرآن پايــه عــدل و داد قرآن است درس صــلــح و جــهاد قرآن است مكتــب مــهر و شيـوه وحدت شــاخــص صــدق و مظهر حكمت محتوايي ز دانش دنــياسـت رهنــمــونــي بــه بينش فرداست حاوي مجــمع قــوانـين است ضــــامــن اعـتــلاي آئيـــن اســت آن كلام خـداست، ني ز بشر حــامــل وحــي احــمــد مــرســل در شــب قــدر شد بر او نازل راه و مــفتــاح حــل هــر مــشكـل زود بــنــا يــافت سازمان دگر ســاخــت بــــا جــلوه اش جهادگر از زميــن و زمان و لوح و قلم از سماوات و عرش و فرش و نعم هــم ز بــنياد زنــدگــي بــشر هــم ز تــعليم عــلم و فضل و هنر هم ز مــرگ و تــولد و هستي گويد از قـدرت و عــزت و پــستــي قــلم عــاجز ز وصف اعجازش انــتــــهــايــــش بــيــان آغــــازش حــق تعالي توان دهد جان را تــــا بــيــابـــيــم رمــــز قــــرآن را پيــروي كــرد بــايــد از يــكتــا بــــا تــمســك بــه عــروه الوثقي شد جلالي به امر حق تسليم داد دل بــــر كــلــام رب كـــريــــم
نــسیــم كــوی جــانــان
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
نــور قــرآن نــور قــرآن رهگشــا و رهنماست هــر كلامــش پــرتــو ذات خداست تكيه گاهي محكمســت و استوار صــد اشــارت دارد از آن كـــردگــار جان و دل را عرضه كن در پيش او قول ذات است اين دار در كيش او خــواندن آنــرا تــــدبــــر گــــر بـود روشنــي بــخش دل مــضطــر بـود چشــم يــاري بي عمل باشد خطا لــيــس الانــــســان الا مــــا شــي مــعجز عشــق است و قرآن مبين جــلــوه هــاي بــاطــني در آن بـين معجز است از مصطفي نور الهدي آخــريــــن و بــــرتــريــن انـــــبــيــاء مــهــر رويـــش ذره را بــــالا بــــرد تــــا فــــرا ســــوي همــه مـعنا برد هــــر كـــه را باش هواي او هوس از مــن او را مــعني ايــن جمله بس بيــدلان كــويش به مژگان رفته اند ربــــنا افــــرغ عليــــنا گفتــــه انــــد ربـــنا گــــويــان بــه پيــمــــا راه او بــــر لــبت تسبــــيح منــــان را بــگو ره شنــــاسان زيـن طريق معرفت مي رسند آنجا به قرب و منــــزلـــت اين طريقت پيشـه كن گر عاشقي گر كني اين سان به پيشش لايقــي در نداي وحـــي او انــــديشه كــن بهر يوم الفصل خود ره تــــوشه كـن قرب يزدان عشق قرآنست و بـس هر دو عالم ذكر رحمان است و بـس
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
چراغ هدایت بيا به دامن قرآن زنيم دست اميد كه روح را بجز اين نسخه، هيچ درمان نيست بود چراغ هدايت به تيرگي، قرآن زانحراف وضلالت جز او نگهبان نيست به بحر ژرف حوادث بود سفينه‌ي روح كسي كه دست در او زد دچار طوفان نيست به كوره راه حيات است، رهبري آگاه كسي كه خضر، دليلش بود هراسان نيست كجاست معجز پيغمبران كه بيند فاش كه هيچ معجزه‌اي جاودان چو قرآن نيست كتاب‌هاي سماوي فزون و كم شده است جز او كه تا ابدش ازدياد و نقصان نيست شكفته گلشن جان پروري‌ست غرقه به گل كه هيچ گونه گزندش زباد و باران نيست نموده است تجلّي خدا در آياتش كه جز جمال حقش طالع از گريبان نيست به چشم اهل نظر روشن است اعجازش كه آفتاب جزا زچشم كور، پنهان نيست زند به هر ورقش موج، بحري از حكمت چه آيه‌اش كه لبالب زعلم و عرفان نيست جمال و جلوه‌ي او، خيره كرده چشم عقول كدام دل كه از اين نور، مات و حيران نيست چه گويمت كه چه اسرار اندر آن مخفي‌ست كتاب جلوه‌ي حقسّت، وصفش آسان نيست سعادت دو جهان، عزت و شرافت و فضل به حق قسم، كه جز اندر خلال قرآن نيست بدين بهشت الهي «شفق» صفت كن روي كسي كه رو به بهشت است، زاهل خسران نيست
محمدحسين بهجتي «شـفـق
……………………………………………………………………………………
در پرتو قرآن بيا در پرتو انوار قرآن بيا تا بنگري آثار قرآن رسي بر آن نشاط جاوداني لتجري تحتها الانهار قرآن بيا تا مي‌تواني بهره بردار زبحر حكمت ذخّار قرآن بقرآن عرضه كن خود را و بشناس بگوشت چون رسد گفتار قرآن ز كردار بد خود اي برادر چرا چندين كني آزار قرآن خدا ناخواسته با اين رويّه مگر هستي پي پيكار قرآن بقول و فعل زشت خود نداني كه هر دم كرده‌اي انكار قرآن سزد هنگام غربت بهر ياري شود جانهاي ما ايثار قرآن بـقرآن (شاعرا) ايمان بياور كه گمراهند بس كفّار قرآن
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
منم قرآن منم قرآن، منم قرآن منم پيغام جاويدان منم سرچشمة ايمان، منم برنامة انسان سرود عشق و امّيدم فروغ پاك توحيدم زدودم تيرگيها را، به هر قلبي كه تابيدم من قرآن، بهارِ خرّمِ گُلهاي پاينده منم سرچشمة فيّاض و بيپايان و زاينده به پا خيز اي مسلمان، پرچم توحيد برپا كن زوحدت قدرت ايمان، عيان بر اهل دنيا كن منم نورافكن رحمت، زسوي آفريننده منم روشنگر بگذشته و اكنون و آينده به ظالم آتش خشمم، به عادل بارش جودم به كام مؤمنان نوشم، به چشم كافران دودم منم قرآن، نم درمان هر درد و پريشاني منم سر مشقِ هر خير و صفات نيكِ انساني به پا خيز اي مسلمان، پرچم توحيد برپا كن زوحدت قدرت ايمان، عيان بر اهل دنيا كن رود از آبشار عرش رحمان تا شدم نازل بشُسْتم تيرگي از جان، بِبُردَم گردِ غم از دل با يك دموكراسي تماشا كن، گلستان محمد را نگر در آيههاي من، جمال آل احمد را فرق دشمن بيدين، من آن شمشير خونبارم منم قرآن، كه ياري چون حسين بن علي دارم به پا خيز اي مسلمان، پرچم توحيد برپا كن زوحدت قدرت ايمان، عيان بر اهل دنيا كن بود هر آيهايم، رمزي زلطف و رحمت داور به ايمان و عمل باشد، مسلمان از همه برتر منم قرآن، كتاب عشق و دانش و تقوي به حكم آيتِ عدلم، ستمگر را كنم رسوا منم در هر زمان، مستضعفان را بهترين سنگر منم كوبندة بنياد هر طاغوت عصيانگر به پا خيز اي مسلمان، پرچم توحيد برپا كن زوحدت قدرت ايمان، عيان بر اهل دنيا كن
………………………………………………………………………………… راحت روح
آن كتــــاب آسمــــانــــــي و حكيـــــــم
انـــــــدرونش درسهـايي بس عظيم
پنــــــدهـــــايـــي از زمــــانهـــــاي دراز
قصـــــه‌هــــايـي از گذشته ديــربـــاز
داستــانهـــا زان حكـــايت كـــرده اسـت
حــق و بـــاطـل را روايت كـرده است
آن كتـــابي كـــه گـــذشت هـــر زمـــان
هيـــــچ تغييــــري نــــداده انــــدر آن
آن كتــــابي كــــه بــــه نقـــل از اوليـــاء
راه رستــــن بــــاشـــد از قيــــر بــلا
از كتـــابش عشــــق بــــارد هـــر دمـي
مي‌دهــد جـــان را شفا از هر غمي
در وراي هـــر كـــلامش معنــــي اسـت
معنيـــي از جـــانب متغنــــي اسـت
آن كتــــابــي كه سخـــن دارد بســـــي
گفتــه و نـــاگفتـــه‌هــا بــا هركسي
بـــا كســـي كه عشق را فهمد به جان
بـا تمام گوشت و پـوست‌و استخوان
چـــون رهـــا گـــردي تــو از هر ما و مـن
آن بيــاميـــزد بـــه جسم و روح و تن
حـــي كتـــاب زنـــده‌اش را چـون ستـود
جلــوه خـــود را در ابطــانش نمــــود
وحــي فـــرمـــود او بـــه جبـــريل اميـن
كن تـــو نـــازل ايـــن كتــاب راستين
وحـــي فــرمـودش بـــرو سوي رســـول
انـــدك انـــدك گفتـــه‌ها را كن نزول
آن كــتـــــاب راستيــــــن و معنــــــــوي
گشــت نـــازل ســـوي محمـود نبي
چـــون فــــرود آمــد بــه قلـب مصطفي
پـــرده‌هـا بدريــد و كــردش مصطفي
جـــان او را در حقيقــت غــــرقه كـــــرد
تــا كــه قرآن را به جانش عرضه كرد
گفـــت هـــان اي مصطفـي اي نور حق
رو بخـــوان بــــر بندگــان دستور حق
بــــرگزيدت رب بـــراي امــــر خـــــويش
بهــر كــاري بس بزرگ از بهر خويش
هـــان محمـــد اي رســـول كــــردگـــار
رحمـــت حــــق را تــــو باش اميدوار
تو رســـولـــي تــــا كنــــي اعــلام حق
بــــر تـــو نازل گشت اين احكام حق
احمـــد اي اشــــرف مخلــــوق كـــــون
يــــار و يــــاريگـر تــــو بـــر آئين عون
هــــــان بخـــــوان بــــا نــام رب خالقت
آنكه‌معشوق است‌هم او عاشقست
خـــــوان بـــــه نــــام آنكـه جان را آفريد
از وراي نطفـــــه آوردش پــــــديـــــد
ذره‌اي نـــــاچيـــــز بـــــــود او در عـــدم
هستيـــش داد و به هستي زد قدم
هست هستي بخش او را هست كــرد
بــــرمدار عشـــق او را بســـت كــرد
هــــان بخـــــوان بـــــا نـــــام رب اكرمت
چـــون نمي دانستني كرد او اعلمت
آنكـــه آمــــوخت او بـــه انســان علم را
بـــا قلــــم آمــوخت هـر سان علم‌را
علــــم را در پيكــــر انســــان نگــــاشت
داد بــــر آدم هــــر آنچـــه را نداشت
حـــق بــــه لطف خود چون جـان را آفريد
روح حـــق خـواهي به انسانها دميد
جهـــل را بــــا علــــم خــــود معدوم كرد
علـــم خــــود را در دل معصـوم كــرد
گفـــت پيغمبـــر كه بـــر دلهـا حك است
عتـــرت و قــــرآن زهم لاينفك است
قـــــول قــــرآن قـــول اهل عصمت است
ثقـــل قــرآن همچو ثقل عترت است
چشمـــه نيفتـــد از ينبــــــوع عشــــــق
ميـــــوه حقنــــــد از مـــزورع عشـق
بـــاري قــــرآن قــــول حـــق سرمداست
آنكه الطافش به انسان بي‌حد است
اينچنيــــن نــــــازل نمـــــود آن كـردگــــار
ايــــن كتـــــاب زنـــــده را پــــروردگار
آري قــــرآن يـــك كتـــاب زنــــده اســـت
يـــك كتــــاب عـــالي و ارزنده است
مشعـــل عشــــق است اين تنزيـل حـق
حـق چو آمد هر چه باطل شد ز حق
مشعلــي كـــــه نــــــدارد خـــــامــــشي
راه خـــود در پــــرتــــو آن كــــاوشي
دان چــــــو دل شد بيقــــرار كــــوي حـق
بشنـــود از معنــــي آن بــــوي حـق
خـــــود سپار اي جان به مـوج بحر عشق
تــا رسي بر ساحل اين شهر عشق
گفتگـــوي عشــق بـــــا انسان در اوست
جستجــــوي معني ايمـان در اوست
طــالـــب اســت انســــان و قــرآن مطلّب
آن چــــو مطلوب‌است بهر حق طلب
آن كتـــــاب مكتــــب حــــق نـــور جــــان
حبــــل ديــن قـــرآن بباشد بي‌گمان
ريسمــــانش استــــوار و محكـــم است
ايـن تمسك بهر انسان مرهم است
زيـــــن تمســـــك از موانــــع كــن عبور
تا بگـــردي غـــرق شــادي غرق نور
معجـــــز جـــاويد احمـــد رحمــت است
آن پيــــام آور به عشق و عزت است
راحـــت روح اســـت قــــرآن اي صفـــــا
خــــوان تــــو آنـــرا هر صباح و هر ما
انـــــدرونش فكـــــر و انـــــديشــــه نما
تــــا كــــه جــــــويي راههاي نيك را
…………………………………………………………………………………………………………………………………..
قرآن بخوان …قرآن بخوان ! تمام جهان گوش مي‌شودغير از تو هر چه هست فراموش مي‌شوداي شعله شگفت حقيقت ! چراغ دركپيش تشعشعات تو خاموش مي‌شودمحو حراي زمزمه آسماني‌اتداود هم به محض تو مدهوش مي‌شودقرآن بخوان ـ صراحت جاري ! ـ كه ناي توجرعه به جرعه در نفسم نوش مي‌شودباغي‌ست سمت روشن انديشه‌هاي بكرباغي كه از شميم تو گلپوش مي‌شودلب باز كن به زمزمه در اين سكوت محضقرآن بخوان ! تمام جهان گوش مي‌شودمصطفي ملك عابدي
————————————————————————
مکتب قرآن
بخوان آيات بس زيباي قرآن كلام نغز و روح افزاي قرآن
سحرگاهان تلاوت كن به اخلاص سپس انديشه در معناي قرآن
بخوان اين معجزه وآنگه بينديش همين بس شاهد گوياي قرآن
شفاي آنچه درد است و مصائب بجوي از مكتب والاي قرآن
هدايت آفرين است و سعادت اطاعت گر كني فتواي قرآن
همي بر اهل عصيان و منافق زيان آرد شگفتي هاي قرآن
بلي ، آثارذات كبريائي نمودار است در هر جاي قرآن
نگنجد فهم اسرارش به افكار كه بي پايان بود درياي قرآن
بخوان تا مي تواني علم تفسير ولي كوشش نما اجراي قرآن
خدايا رحمتي فرما به “ذوقي ” شود جوينده و داناي قرآن
عبد الغفور ذوقي«طالقاني
——————————————————————–
آموزگار قرآن !
آمـوزگـار قـرآن !
ای گوهـر معـانــی
آمـوخـتی ، بــخـوانـم
آیات آسمانی
در پای تـخته گفتی
قرآن بهار دلهاست
سوغاتی از محمد(ص)
این یک کتاب زیباست
آهــــــنگ درس قـرآن
آوای مهــــربانی است
هر قــــصه قــشـنـــگش
سرمشق زندگانی است
با رنج خــــود رساندی
ما را به گنــج ایـــمان
این گنــج از تو دارم
این گنج هست قرآن
یــــادت چراغ راهــــم
ای شمع جاودان‌ســوز !
تصمـــــــیم دارم آن را
خوانم به هر شب و روز
………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
گل قرآن
شـــب از چشمـــان سبـــز بـــــاغ پـر زد
سحـــر عطــــر اذان پـــاشید هــــر سـو
بـــه روی جـــانمــــازی از گــــل ســــرخ
نمـــــاز صبـــــح مــــی‌خــــوانــد پـرستو
نشستــه قطــــــره‌هــــای روشــــن آب
بــــــه روی گـــــونـــه‌هـایش مثل شبنم
دو چشمش آسمــانی خیس و ابریست
کـــه می‌بــــارد از آن بـــــاران نــــم‌نـــم
گــــــل قـــــــرآن میـــــان دستهـــــایش
گلـــــی بـــــا برگهــــای سبـــــز و زیبــا
پـــــرستو زیـــــر لــب مــی‌خـوانـــد آرام
دوبـــــــاره ســوره‌هــــای کوچکــــش را
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
قرآن
منــــم قرآن کتـــــــاب آسمانـــی که هستم تا قیامـت جــــاودانـــی
خدا را در حقـیـقـــت مـن زبانـــم دهم داد سخن آن سان که دانـی
بشــر را می‌دهـم بهر سعــــادت به عالم خط و مشی زندگــانـــی
منـــم آن مـشعــل راه هدایـــــت هدایت میکنم با خوش زبـــانـــی
به دست مـن بُود نسل بشــر را کلیـــــد قفـل اســـــرار نهــــانـــی
اساتیــد جهـــــان راه ره نمــودم که باشـد کار من پرتــو نشــانـــی
بری پـی بر رمـــوز کهـکشـانهـــا اگر عمقــی رمــــوزم را بخـوانـــی
صحف از متـن من گردید، کـــامل که کـل کــاملــــم در کــــاردانـــی
نهـم تــــورات را طُهـــر روایــــــت که از او می‌کنـم من پاسبــانـــی
زانجیـلـم بُود بـر سینــــه حـــائل ز مریـم هم مــــدال قهرمــــانـــی
بخـوان قرآن اگر خواهی بری پی به اجـــرام و کـــرات آسمــــانـــی
کلیــــد گـنجهـــــای بـی‌کـران را منــم در اختیــــــارات رایگـــانـــی
مرا از خط و مشـی عتـــرت آموز که از دانــــائـــی آنـــــان بـدانـــی
جدائی من و عترت محـال است که بی‌عترت در این محبس بمانی
دریافت كد گالری عكس در وب
دریافت کد حرکت عنوان وبلاگ
شعری زیبا در مورد قرآن برای انانسری
در این مطلب مجموعه ای از شعر قرآنی کودکانه را در اختیار کودکان عزیز و گرامی قرار داده ایم که امیدواریم بچه های دوست داشتنی از خواندن این شعرهای جالب و کودکانه نهایت لذت را ببرند.
یکی از بهترین روش ها برای آشنا کردن کودکان با قرآن قرار دادن انواع شعر قرآنی کودکانه در اختیار بچه ها است و شما می توانید با آموزش این اشعار به کودکان آن ها را با کلام خدا آشنا سازید.
شعر وضو و شعر قرآنی کودکانه و شعر نماز از انواع شعرهای مذهبی برای بچه ها هستند و اگر شما تمایل دارید از همان اوایل کودکی فرزندتان را با مسائل دینی آشنا سازید بهتر است این اشعار را به کودک تان آموزش دهید.
شعر قرآنی کودکانه از انواع شعرهای کودکانه مذهبی است که کودکان با خواندن این اشعار با کتاب قرآن آشنا می شوند. در ادامه این مطلب مجموعه ای از اشعار قرآنی کودکانه را مشاهده خواهید کرد.شعر زیبا در مورد قران
شعر قرآنی برای کودکان
منم قرآن ، منم قرآن منم پیغام جاویدان
منم سر چشمه ی ایمان ، منم برنامه ی انسان
سرود عشق و امیدم ، فروغ پاک توحیدم
زدودم تیر گیها را به هر قلبی که تابیدم
بیا یکدم تماشا کن گلستان محمد را
نگر در آیه های من جمال آل احمد را
منم قرآن ، منم قرآن منم پیغام جاویدان
منم سر چشمه ی ایمان ، منم برنامه ی انسان
سرود عشق و امیدم ، فروغ پاک توحیدم
زدودم تیرگیها را به هر قلبی که تابیدم
منم قرآن ، بها ر خرم گلهای تابنده
منم سر چشمه ی فیاض و بی پایان فزاینده
منم قرآن ، منم قرآن منم پیغام جاویدان
منم سر چشمه ی ایمان ، منم برنامه انسان
بیا یکدم تماشا کن گلستان محمد را
نگر در آیه های من جمال آل احمد را
منم قرآن کتاب عشق و عقل و دانش و تقوا
به حکم آیت عدلم ستمگر را کنم رسوا
منم قرآن ، منم قرآن ، منم پیغام جاویدان
منم سر چشمه ی ایمان ، منم برنامه انسان
شعر قرآنی کودکانه زیبا
بخوان آیات بس زیبای قرآن
کلام نغز و روح افزای قرآن
سحر گاهان تلاوت کن به اخلاص
سپس اندیشه در معنای قرآن
بخوان این معجزه وانگر بیاندیش
همین بس شاهد گویای قرآن
شفای آنچه درداست و مصائب
بجوی از مکتب والای قرآن
هدایت آفرین است و سعادت
اطاعت گر کنی فتوای قرآن
همی براهل عصیان و منافق
زیان آرد شگفتیهای قرآن
بلی آثار ذات کبریایی
نمودار است درهرجای قرآن
نگنجد فهم اسرارش به افکار
که بی پایان بود دریای قرآن
بخوان تامی توانی علم تفسیر
ولی کوشش نما اجرای قرآن
خدایا رحمتی فرما به ‹‹ ذوقی ››
شود جوینده و دانای قرآن
شعر قرآنی سوره حمد برای کودکان
سپاس برای خداست
خدایی که بی همتاست
بخشنده و مهربان
خالق هر دو جهان
ما او را می پرستیم
از او یاری می گیریم
به ما عنایت نما
ما را هدایت فرما
راهی که راه خوبهاست
نه بد راه گمراهان
ما بنده ی او هستیم
وقتی تو غم اسیریم
نشون بده راه راست
نه راه زشت شیطان
شعر قرآنی سوره توحید
بگو خدا بی همتاست
او خالق انسانهاست
خدا که چاره سازه
از همه بی نیازه
او بچه ی کسی نیست
کسی هم بچه اش نیست
حالا بگو تو دنیا
کسی هست شبیه خدا
صد آفرین مرحبا
شبیه نداره خدا
شعر کودکانه سوره عصر
به عصر قسم خورد خدا
تو این سوره ، بچه ها
می کنه آدم زیان
اگه نباشه ایمان
کارهای خوب که باشه
خدا هم راضی می شه
توکل کن بر خدا
صبور باشید تو کارها
همیشه و هر کجا
باشید یه یاد خدا
شعر قرآنی سوره فیل برای کودکان
کی بود کی بود ابرهه
چیکار می کرد تو مکه
اون آدم خیلی بد
سوی مکه حمله کرد
یک لشگر فیل داشت
یک سپاه عظیم داشت
می رفت به سوی مکه
تا که بکوبه کعبه
چی شد چی شد یکباره
بارون سنگ می باره
یه عالمه ابابیل
اومد رو لشگر فیل
تو پاهاشون سنگ داره
با دشمنا می جنگه
چی شد چی شد نتیجه
دشمنا نابود شدن
خاکستر و دود شدن
سوره ی فیل نازل شد
قصه ی ما کامل شد
شعر قرآنی سوره کوثر
یک روزی روزگاری
آدم های خیلی بد
رسول را اذیت کردن
گفتن که ای محمد
بی پسر و بی یاور
تویی تنها و ابتر
خدا جوابشون داد
این آیه را نشان داد
هر کس که گفته ابتر
خودش شده بی یاور
ما به تو هدیه دادیم
زهرا رو بخشیده ایم
جایزه ی تو باشه
زهرا که بهترینه
در این مطلب سری جدید شعر قرآنی کودکانه را برای بچه های عزیز و دوست داشتنی گردآوری کرده ایم که امیدواریم بچه های دوست داشتنی از یادگیری این اشعار نهایت لذت را ببرند. در صورت تمایل می توانید برای مشاهده انواع شعرهای کودکانه کلیک کنید.
منبع : آرگا
موهاتو ابریشمی کن !
روغن خراطین و خواص شگفت انگیز آن !
مدل ساعت های لوکس زنانه و مردانه با استایل های جذاب
چطور ارزان به آنتالیا سفر کنیم؟
تخفیف ویژه ساعت مچی لوکس به مدت محدود
با خواندن این مقاله تور عمان مقصد بعدی شماست! شعر زیبا در مورد قران
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.
دیدگاه
نام
ایمیل
وبسایت
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی می‌نویسم.
قرآن بخوان با تو گر خواهی سخن گوید خدا، قرآن بخوانتا شود روح تو با حق آشنا، قرآن بخوانای بشر، یاد خدا آرامش دل می دهددردمندان را بود قرآن دوا، قرآن بخواندام ها گسترده شیطان در مسیر عمر توتا که ایمن باشی از این دام ها، قرآن بخوان”رتل القرآن ترتیلا” ندای رحمت استمی دهد قرآن به جان و دل صفا، قرآن بخوانعترت احمد ز قرآن نمی گردد جداتا بیابی معنی این نکته را، قرآن بخوانگفت پیغمبر که بی دین است هر کس بی حیاستتا شود روح تو پابند حیا، قرآن بخوانای که روحت سخت پا بند غم دنیا شدهمی کند قرآن تو را از غم رها، قرآن بخوان بر گرفته شده از کتاب گلچین احمدی – جلد سومنوشته ذبیح الله گرجی
قرآن بخوان … قرآن بخوان ! تمام جهان گوش می‌شود غیر از تو هر چه هست فراموش می‌شودای شعله شگفت حقیقت ! چراغ درک پیش تشعشعات تو خاموش می‌شود محو حرای زمزمه آسمانی‌ات داود هم به محض تو مدهوش می‌شود قرآن بخوان ـ صراحت جاری ! ـ که نای تو جرعه به جرعه در نفسم نوش می‌شودباغی‌ست سمت روشن اندیشه‌های بکر باغی که از شمیم تو گلپوش می‌شود لب باز کن به زمزمه در این سکوت محض قرآن بخوان ! تمام جهان گوش می‌شود شاعر:مصطفی ملک عابدی
گل قرآن شـــب از چشمـــان سبـــز بـــــاغ پـر زد سحـــر عطــــر اذان پـــاشید هــــر سـو بـــه روی جـــانمــــازی از گــــل ســــرخ نمـــــاز صبـــــح مــــی‌خــــوانــد پـرستو نشستــه قطــــــره‌هــــای روشــــن آب بــــــه روی گـــــونـــه‌هـایش مثل شبنم دو چشمش آسمــانی خیس و ابریست کـــه می‌بــــارد از آن بـــــاران نــــم‌نـــمگــــــل قـــــــرآن میـــــان دستهـــــایش گلـــــی بـــــا برگهــــای سبـــــز و زیبــا پـــــرستو زیـــــر لــب مــی‌خـوانـــد آرام دوبـــــــاره ســوره‌هــــای کوچکــــش را مهری ماهوتی
نسیم کوی جـــانــــــــــان است قرآن شمیم عطر رحمان است قرآن
بود روشنـــــــگر راه ســـــــــــــــعادت چو خورشید فروزان است قرآن
به گلزارش ، خـــــزان راهــــی نـــدارد بهاران در بهاران است قرآن
صفای بوســـتـان آســــــــــمانـی است شکوه باغ رضوان است قرآن
رهـــــــــاند آدمــــــی را ،از جهـــــــــالت فروغ علم و ایمان است قرآنشعر زیبا در مورد قران
طـــــــراوت بخــــش روح مؤمنیــن است به جسم عارفان ، جان است قرآن
به صدق و راستـــــی همتـــــــــــا ندارد رفیق نیک پیمان است قرآن
نهان در سیــــــنه او ، سٌر عشـق است کلید گنج عرفان است قرآن
بود معــــجز ، رســـول هاشــــــــــمی را که در شأنش ثناخوان است قرآن
طبـــــیب درد های بـــــــی دوا اوســـــت به جان خسته درمان است قرآن
تسـلی بخش دلــــــهای غمین است چراغ شام حرمان است قرآن
خلــــــــل کـــــــی ره برد بر ساحت او ؟ بنائی سخت بنیان است قرآن
در آن سامان که سامان نیست کس را پناه هر مسلمان است قرآن
منبع دریافت این شعر : در قلمرو قرآن
سر آغاز گفتار نام خداست
که رحمتگر ومهربان خلق راست
ستایش بود ویژه کردگار که بر عالمین است پروردگارشعر زیبا در مورد قران
که بخشنده و مهربان است نیز بود صاحب عرصه ی رستخیز
تو را می پرستیم تنها و بس نداریم یاور به غیر از تو کس
بشو هادی ما به راه درست ره آنکه منعم ز نعمات توست
نه آنان که خشمت بر ایشان رواست نه آنها که هستند گمره ز راست
ترجمه شعری: امید مجد
یا علی و یا عظیم و ربنا
یا غفور و یا رحیم ای رب ما
تو عزیزی و سمیعی و بصیر
بی همانند و کریمی و امیر
ای خدا این ماه مهمانی توست
ماه مهمانی قرآنی توست
خود بزرگی و کرامت دادیش
هم فضیلت هم شرافت دادیش
ماه روزه ماه قرآن و نماز
ماه سوز و گریه و راز و نیاز
ماه نازل گشتن قرآن حق
آن کتاب هادی و فرقان حق
ماه معراج و شب قدر علی
ماه منشق گشتن بدر علی
رب منان و رئوف ای گردگار
بر گدایانت بیا منت گذار
داخلم کن در بهشت و جنتت
کن مرا مشمول لطف و رحمتت
تا که گردم همنشین مصطفی
زائر روی نکوی مرتضی
شعر زیبا در مورد قران
بشنوم صوت دل انگیز حسین
سیر بینم روی آن نور دو عین
ای خدایا گر چه من ناقابلم
حب حیدر را مگیر از این دلم
که رحمتگر و مهربان خلق راست
کدامین خبر هست در پیش روی که مردم نمایند ز آن پرس و جو
بگویند از روز محشر سخن جدل کرده در باب آن مرد و زن
چنین نیست کان کافران به کیش تصور نمودند در قلب خویش
بگردند آگه بزودی زود بزودی بدانند تا حق چه بود
مگر خود نکردست پروردگار زمین را چو گهواره ای برقرار
مگر بر نیفراشت آن ذوالجلال چنان میخ هائی تمام جبال
شما مردمان را ز روز نخست یکتا خدا زوج کرده درست
به شب خواب را داد یکتا خدا که یابید آرامش از آن شما
بپوشاند با پرده ی تار شب عمل های مردم سراپای رب
خدا روز را داد بهر تلاش که در آن نمایید کسب معاش
فراز سر همدگر کردگار بدینگونه پاینده و استوار
به قدرت بر افراشت هفت آسمان چراغی چو خورشید روشن درآن
تراکم پذیرفت آنگه سحاب به لطفش فرو ریخت باران آب
بدان آب باران یگانه اله برویاند هر دانه ای و گیاه
از آن بس باغ ها شد درست که هر گونه میوه در آنها برست
بلی روز فصل و زمان جزا همه جمع گردند نزد خدا
ترجمه شعری:امید مجد
ای دخت مصطفی ز چه رو کرده ای سکوت بر خیز باز یک سخن جاودانه بگوی
ای نغمه ساز شب جه شد آن ناله های راز ای سرمدی بهار حدیث خزان بگوی
بگشای لب که وفت مناجات شب رسید برخیز و راز دل به خدای جهان بگوی
بگشای ای شکوفه قرآن لبان خویش تفسیر نور و کوثر بر قدر آن بگوی
چو داغ سینه صورت نیلی نهان نکن در احتضار درد خود ای نوجوان بگوی
بشتاب ای صبا به سوی مسجدالنبی این ماجرا بدان پدر مهربان بگوی
بشتاب ای صبا و خبر کن خدیجه را جان بر لب است فاطمه این را عیان بگوی
از راه اگر رسند یتیمان خسته دل آهسته این خبر به همه کودکان بگوی
ای مه چراغ عترت و قرآن خموش شد شب تاسحر بگرد و به هفت آسمان بگوی
سوزد علی ز داغ تو ای دخت مصطفی باابن عم خودسخن ای خسته جان بگوی
وقت نماز از چه به خواب است فاطمه؟ امشب تو ای بلال بیا و اذان بگوی
از بین نو کران تو زهرا نشسته ام یکبار وقت دادن فرمان حسان بگوی
هست قرآن رهــــنماي شيــــعيــان هست قرآن، مونس جــــان و روان اي بــــرادر آيــــه هايش را بــــخوان نــــكته هــــاي نغــــز قـرآن را بدان اي بــــرادر، خــــانه بــي قرآن چرا؟ اي بــــرادر، درد بــــي درمان چـرا؟ زخــــمها را هــست قرآن مــــرحمي گر بخواني نكته هايــش را دمــــي اي بــــرادر گــــر شوي هــــمراه مـا مي شوي از كفـر و از نفــــرت جدا نــــور قــــرآن بــــر دلــــت پيدا شود زشتهـا در مــــنظرت زيـــبا شــــود گر تو خوانــــي، ايـنچنين، معنا بدان معنـــــي انــــا و اعطينـــا ، بــــدان ظاهــــر قرآن قرائت هست، دوست باطنش عدل و قضاوت هست، دوست
پایه عدل و داد قرآن است درس صلح و جهاد قرآن است
مکتب مهر و شیوه وحدت شاخص صدق و مظهر حکمت
محتوایی ز دانش دنیاست رهنمونی به بینش فرداست
حاوی مجمع قوانین است ضامن اعتلای آئین است
آن کلام خداست نی ز بشر حامل وحی احمد مرسل
در شب قدر شد بر او نازل راه و مفتاح حل هر مشکل
زود بنا یافت سازمان دگر ساخت با جلوه اش جهادگر
از زمین و زمان و لوح و قلم ازسماوات وعرش و فرش و نعم
هم ز بنیاد زندگی بشر هم زتعلیم و علم و فضل و هنر
هم ز مرگ و تولد و هستی گوید از قدرت و عزت و پستی
قلم عاجز ز وصف اعجازش انتهایش بیان آ غازش
حق تعالی توان دهد جان را تا بیابیم رمز قرآن را
پیروی کرد باید از یکتا با تمسک به عروة الوثقی
شدجلالی به امرحق تسلیم داد دل بر کلام رب کریم
قرآن بخوان …قرآن بخوان ! تمام جهان گوش مي‌شودغير از تو هر چه هست فراموش مي‌شوداي شعله شگفت حقيقت ! چراغ دركپيش تشعشعات تو خاموش مي‌شودمحو حراي زمزمه آسماني‌اتداود هم به محض تو مدهوش مي‌شودقرآن بخوان ـ صراحت جاري ! ـ كه ناي توجرعه به جرعه در نفسم نوش مي‌شودباغي‌ست سمت روشن انديشه‌هاي بكرباغي كه از شميم تو گلپوش مي‌شودلب باز كن به زمزمه در اين سكوت محضقرآن بخوان ! تمام جهان گوش مي‌شودمصطفي ملك عابدي
« مولوي بلخي »
گر جان عاشق دم زند، آتش بر این عالم زند
این عالم بی اصل را ،چون ذره ها بر هم زند
عالم همه دریا شود ،دریا زهیبت «لا»شود
آدم نماند و آدمی ،گر خویش با آدم زند
دودی برآید از فلک ،نی خلق ماند نی مکان
شوری در افتد در جهان ،وین سور بر ماتم زند
گه آب را آتش برد،گه آب،آتش را خورد
گه موج دریای عدم بر اشهب و اَدهَم زند
خورشید افتد در کمی ،از نور جان آدمی
کم پرس از نامحرمان، آنجا که محرم کم زند
مریخ بگذارد نری دفتر بسوزد مشتری
مه را نماند، مِهتری، شادّیِ او بر غم زند
افتد عطارد در وحل ،آتش در افتد درزحل
زهره نماند زهره را ،تا پرده ای خرم زند
نی ،آب نقاشی کند ،نی باد فراشی کند
نی باع ،خوشباشی کند ،نی ابر نیسان نم زند
نی درد ماند نی دوا ،نی خصم ماند نی گوا
نی نای ماند نی نوا ،نی چنگ ،زیر و بم زند
اسباب در باقی شود ،ساقی به خود ساقی شود
جان «رَبِّیَ الاَعلی »گُوَد،دل«رَبِّیَ الاَعَلَم» زند
حق آتشی افروخته ،تا هر چه ناحق سوخته
آتــش بسـوزد قـلب را ،بر قلبِ آن عــالَم زنـد
ديوان شمس
که رحمتگر و مهربان خلق راست
چو وقت قیامت بیاید فرا شود موقع حشر و روز جزا
بیاید همان سخت روز گران که هرگز نبودست کذبی در آن
در آن روز نزد خدای خلیل گروهی رفیعند و جمعی زلیل
زمانی که در جنبش آید زمین دگرگون شود کوهها همچنین
همانند ذرات گرد و هبا پراکنده گردند اندر هوا
چو از دور گیتی ببندید رخت سه دسته شوید اندر آن روز سخت
گروهی همه راست مردان دین که هستند اصحاب سمت یمین
چه نیکوست احوال آنان نکوی ببینند بخت نکو روبروی
گروهی دگر جمع شرمنده و خوار چه سخت است بر این کسان روزگار
گروه سوم کیست ؟ السابقون که ایمانشان برترست و فزون
همین مردم آنند پاک از گناه عزیزند در پیش یکتا اله
نشیمن گزیده به باغ بهشت همه گونه نعمت بر ایشان نوشت
که این دسته هستند از آن امم که می زیستندی از این پیش هم
از اقوام آخر گروهی قلیل در آیند در این گروه جلیل
ترجمه شعری:امید مجد
که رحمتگر و مهربان خلق راست
بود یا و سین ابتدای کلام که منظور احمد بود زین پیام
قسم خورد و سوگند پروردگار به قرآن با حکمتش ماندگار
توئی ای پیمبر بحق مقتدا تو هستی ز پیغمبران خدا
فرستاده گشتی به آیین راست به راه درستی که راه خداست
ز پروردگار عزیز و رحیم ترا گشت نازل کتاب حکیم
به قومی که یزدان بر اجدادشان بسی پندها با کتب دادشان
بگوئی تو اندرز و باشی نذیر چو جاهل مرامند و غافل ضمیر
بر آنهاست حتمی عذاب خدا از اینرو نگردند مومن به ما
که بر گردن کافران بر عقاب نهادیم زنجیرهای عذاب
نمودند سر را برافراشته به چشمان خود پرده بگذاشته
طریق نکو را ز پیش و ز پس بر آنها بکردیم مسدود و بس
فکندیم پرده به چشمانشان که از حق نبینند هرگز نشان
اگر خود نگوئی و گوئی تو پند تفاوت ندارد که مومن نیند
که دانسته و آگه از وصف حال نمایند با راه بر حق جدال
فقط بر کسانی که مومن شدند توانی بگوئی تو اندرز و پند
ازیرا که در خلوت و در نهان بترسند از ایزد مهربان
بر ایشان بشارت بده ای سلیم به آمرزش و نیک اجری عظیم
دگر باره ما زنده سازیم باز همه مردگان را ز خوابی دراز
و ز اعمال پیشین و کار پسین ز پیش و پس مرگ اندر زمین
هر آنچه نمودند بنوشته است در آن کارنامه که گیرند دست
به یک لوح محفوظ پروردگار نوشتست آن جمله را آشکار
ترجمه شعری:امید مجد
که رحمتگر و مهربان خلق راست
چو حامیم آغاز این دفتر است قسم بر کتابی که روشنگرست
که آن را مبارک شبی کردگار فرستاد تا ره کند آشکار
که از روز محشر و زآن ترس و بیم همه خلق را در هراس افکنیم
که هر امر محکم در آن نیک شب مشخص شود فاش از سوی رب
که تعیین آن امر از سوی ماست فرستنده مرسلین کبریاست
بود این از الطاف پروردگار سمیع و علیم است چون کردگار
خدای زمین است و هفت آسمان ز یزدان بود نیز ما بینشان
بحق گر که دارید از دل یقین شمائید مومن به رب مهین
جهان را نباشد بجز او خدا کند زنده و باز سازد فنا
خدای شما هست و اجدادتان خدائی که این جان و تن دادتان
ولی کافرانی که در شک بدند به بازیچه مشغول دنیا شدند
کنون منتظر باش ای مصطفی که یک روز خواهد بیاید فرا
که بهر عذاب همه کافران شود آسمان دود از هر کران
احاطه کند مردمان را عظیم عذابی که بسیار باشد الیم
بگویند از ما کن این قهر دور که ایمان بیاریم با شوق و شور
کجا آن خلایق بگیرند پند که آمد رسولی و کافر شدند
ورا گر چه حجت بدی آشکار ولی کفر گفتند بر کردگار
ترجمه شعری :امید مجد
که رحمتگر و مهربان خلق راست
بسی مهربان است یکتا خدا که قرآن بیاموخت بر مصطفی
خدا آدمی را ببخشید جان به او داد تعلیم نطق و بیان
بگردند همواره خورشید و ماه به معلوم وقتی و در خاص راه
گیاهان و اشجار آن تیره خاک نمایند سجده بر آن ذات پاک
بر افراشت هفت آسمان را بلند که خود طرح میزان خدا درفکند
بفرمود کای بندگان و عباد تجاوز نشایست از قسط و داد
به میزان انصاف و بی کاستی بسنجید هر چیز را راستی
نباشید ای مردمان کم فروش به انصاف سنجید و از روی هوش
زمین را بگسترد پروردگار که مردم بگیرند در آن قرار
همه گونه میوه به بارش نشست در آن نخل خرمای با پوشش است
حبوبات رویند از خاک آن که دارند از برگ و ریحان نشان
کدامین نعمت را ز یکتا خدا دروغین بخوانید آیا شما
خدا آدمی را ز صلصال خاک چنین آفریدست زیبا و پاک
ولی جنیان را چو می آفرید ز یک شعله آتش بکردی پدید
کنون راه انکار گیرید پیش کدامین نعم را ز یزدان خویش
ترجمه شعری:امید مجد
که رحمتگر و مهربان خلق راست
مگر طی بشد روزگاری دراز ؟ که چیزی نبد لایق ذکر باز
ز یک قطره آبی که ناچیز بود به انسان بدادیم جان و وجود
بدادیم بر او دو چشم و دو گوش مشاعر بدادیم و عقلی و هوش
به انسان نشان داده پروردگار ره حق و باطل چنین آشکار
کنون گر بخواهد کند شکر رب و یا که بپوید به کفر و شغب
خود از بهر کفار اندر سقر مهیاست زنجیر و غل سر به سر
نکو کار افراد نیکو سرشت شرابی بنوشند اندر بهشت
که طبعش به آمیزه و رنگ و بو چو کافور خوشبوی باشد نکو
ز سر چشمه اش بندگان خدا بنوشند با میل و روی صفا
که جاری شود چشمه ی خوشگوار به هر جا که آنان کنند اختیار
همان بندگانند اهل وفا به نذری که بستند نزد خدا
بترسند از خشم پروردگار ز هنگامه ی سخت روز شمار
که سختی و شرش بگیرد فرا همه مردمان را به روز جزا
ترجمه شعری:امید مجد
که رحمتگر و مهربان خلق راست
الا مومنان ! زینهار از سبق تقدم نجوئید بر پیک حق
خدا ترس باشید و پرهیزکار سمیع و علیم است پروردگار
مبادا فراتر ز صوت نبی به گفتن گشائید هرزه لبی
مبادا همانسان که با خویشتن بگوئید با بانگ محکم سخن
رسول خدا را هم اینسان خطاب نمائید دور از طریق صواب
چو گشتید دور از طریق ادب شود محو اعمالتان نزد رب
ندانید هرگز که خود از کجا شما را رسیدست اینسان بلا
کسانی که نزد نبی با حترام به نرمی گشایند لب بر کلام
به پرهیزکاری و تقوایشان خدا آزمودست دلهایشان
بر آنان بسی مغفرت کرده است بسی اجر نیکو که آورده است
کسانی که از پشت حجرات چند صدا می زنندت به بانگی بلند
سبک مغز و نابخردند و جسور هم از فهم و درکند یکسر به دور
اگر صبر کردند ای خوش گهر که تا خود در آیی بر آنان ز در
بر آنان بدی بهتر اینگونه کار غفور و رحیم است پروردگار
ترجمه شعری:امید مجد
که رحمتگر و مهربان خلق راست
قسم بر رسولان یکتا اله که دنبال هم آمدندی ز راه
قسم بر ملائک که چون تند باد شتابند بر حکم رب عباد
قسم باد بر آن گروه از بشر که وحی خدا را کند منتشر
قسم بر گروهی که دور از خطا هدایت کنند از ضلالت جدا
قسم بر کسانی که بر انبیا نمایند القا کلام خدا
که نیکان بگیرند حجت از آن شود مایه ی ترس و بیم بدان
مواعید حق جملگی بی گمان تحقق پذیرد به دور زمان
همه اختران نیز روز جزا بگردند بی نور و محو و فنا
شکافد سپهری چنین با جلال پراکنده گردند هر سو جبال
بوقت گواهی به حکم خدا بیارند خود جمله ی انبیا
برای چه این روز معلوم شد؟ برای قیامت که محتوم شد
در آن روز ما بین حق و دروغ جدائی فتد حق شود پر فروغ
تو آن سخت روز جدائی چسان تصور توانی کنی در گمان
پس ای وای بادا بر آن قوم خوار که کردند تکذیب پروردگار
مگر ما نکردیم در روی خاک گذشته امم را یکایک هلاک
به دنبال آنها ستانیم نیز ز جمعی دگر باز جان عزیز
که ما مجرمان را سر انجام کار چنین می نماییم نابود و خوار
بسی وای بر حال آن کافران که بودند در زمره ی منکران
ترجمه شعری: امید مجد
مـگر مـی رفـت استــاد مـهـیـنــه خـــری مــی بــرد بــارش آبـگـیـنـه
یكی گفتش كـه بس آهستـه كـاری بــدیـن آهستـگی بـر خـــر چـه داری
چـه دارم؟ گفت دل پـر پیــچ دارم كـه گـر خـــر مـی بیـفتـد هیــچ دارم
چو پی بر بـاد داردعمر هیـچ است ببین كین هیچ را صدگــونه پیـچ است
چنین عمری كزو جان تو شاد است چـو مـرگ آید به جان تو كه بــاد است
اگــر سـدّ سكنــدر پیـش گیــری ز وقـت خود نـه پس نـه پـیش میــری
«اَلیَوم نَختم علی اَفواهِهِم و تُكَلّمنا اَیدیهِم و تَشهَدُ اَرجُلُهم بِما كانوا یَـكسِبُون»؛«امروز دهان‌هاشان را مهر و موم می‌كنیم.و دست‌هاشان با ما سخن می‌گویند و پاهاشان بدانچه كرده اند گواهی می‌دهند».
(سورهٔ یس، آیهٔ 65)
از این آیه، جلال الدین مولوی نیز ، اینگونه اثر پذیرفته:
روز محشر هـر نهان پیـدا شود هم زخود هر مجرمی رسوا شـود
دست و پا بدهد گواهی با بیـان بـر فسـاد او بــه پیش مستـعـــان
دست گویدمن چنین دزدیده‌ام لب بگویــد من چنین بوسیـده ام
پـای گوید من شدستـم تـا منـا فـرج گویــد مـن بكـردستـم زنـا
چشـم‌گوید كرده‌ام‌غمزهٔ‌حرام گوش گوید چیـده‌ام سوءالكـلام
مثنوی، دفتر پنجم، بیت 2211
درس قرآن
هان ای بشر بیاموز درس از کتاب قرآن دست از ره توسل زن بر طناب قرآن
در آتش دوئیت سوز و گداز تا کی بـهر دوام وحــدت کن انتخاب قرآن
با تیغ علم و فرهنگ قوم عرب ندیدی فتح جهان نمودند از فتح باب قرآن
جنگ نژاد و مذهب رخت از جهان نبندد تا عالــــمی نـگـردند دانش مآب قرآن
زاصلاح اوس و خزرج این نکته گشت معلوم فرمــــان صلح بارد از انقلاب قرآن
تخریب کاخ خود کرد از تیشه ی بطالت هر کو کمر ببندد بهر خراب قرآن
بلخی ز روز خلقت تا بعد حشر هردم از حق درود بادا بر شیخ و شاب قرآن
( علامه شهید سید اسماعیل بلخی ره )
حرف قرآن را مدان كه ظاهر است زير ظاهر باطني بس باهر است زير آن باطن، يكي بطن دگر خيره گردد اندر او فكر و نظر زير آن باطن يكي بطن سوم كاندر او گردد خِردها جمله گُم همچنين تا هفت بطن اي بوالكرم ميشمر تو زين حديث معتصم نور قرآن اي پسر ظاهر مبين ديو، آدم را نبيند غير طين ظاهر قرآن چو شخص آدمي است كه نقوشش ظاهر و جانش خفي استمولوي
بــــا ســــوره فــــاتحه بپــادار نــــمـاز بعــــد از بقــره به آل عمــران پــرداز از مــائده و تــوبه و انــعــــام و نــسـاء ز اعراف و ز انفــال بجو حكمت و راز بــا يــونس و هــود و يوسف و ابراهيم رعد آمد و حجر و نحلو كهف و تحريم طــه، شعــرا، نـمــل و نــــور و فــرقان شد، غافــر و عنكبوت و روم و لقمان باص و قصص و سجده و احزاب و سبا ياسيــن و دخان و فصلـت و الرحمـن بــا زخــرف و احقــاف و زمر و الصافات شــوري وق و ذار يــــات و حجــــرات بــر واقعــه و مــجادله، حشــر و حـديد بر چجاثيه و الفتح و محمــد صـــلوات نــجم و قــمر و مــنافقون و صف و طور از ممتحنه به مــــرسلات آمـــــده نور بــــا جــمعه تغابــن و طلاق آيــد و نـوح الحــــاقه با ملك و قـلم كرده ظـــهور انســـان و قيــامــه انفــطار و تــكــويــر زلــزال و معــارج و نبــا گشتــه نذيــر جــن اســت و مــزمل و مــدثر و الفــجر القــدر و بــروج نــازعات است بشـــر ليــل و بــلد اســت و انشــقاق و اعمي فيل و علق است و انشـــراح و اعلي بابيــنه و غــاشيه و الطـارق و شمــس التين و تكاثراست و ماعـــون و ضحي با كوثر و اخلاص و فلق حمــد و سپاس بــر قــارعه و مطفـــفيــن دار حـواس با عصــر و قــريش و عــاديات و هــمـزه نصر آمد و كافرون و تبســـت و الناس هــر روز و شــب از پيــام قــرآن مــجيـد بر امت مصطفي است ايمـــان و اميد امــيد كه اســلام قــوي بــاشـد و شــاد پايان شبه سيه رســد صبـــح سپــيد
قرآن تو اي مقري مگر خود را نگويي كاهل قرآنم كه از گوهر نيي آگه كه مرد صوت و الحاني برهنه تا نشد قرآن ز پرده حرف پيش تو ترا گر جان بود عمري نگويم كاهل قرآني به اخماس و به اعشار و به ادغام و امالت كن ترا رهبر بود قُران به سوي سر يزداني رسن دادن زقرآن تا زچاه تن برون آيي كه فرمودت رسن بازي ز راه ديوِ نفساني يكي خواني است پر نعمت قُران بهر غذاي جان و ليكن چون تو بيماري نيابي طعم مهمانيسنائي
در قيامت از شما قرآن شكايت ميكند حق مجازات شما را در قيامت ميكند آخر اين قرآن همه وحي خداي اكبر است آخر اين آيات روشن معجز پيغمبر است اين كلام الله امانت از رسول اطهر است هيچ كافر با امانت اين خيانت ميكند در قيامت از شما قرآن شكايت ميكند حق مجازات شما را در قيامت ميكند روز محشر در ميان انبياء و اوليا ميكند قرآن شكايت در بساط كبريا من چه كردم با شما اين قسم خوارم كرده‌ايد پيش هر لامذهبي بي‌اعتبارم كرده‌ايد در ميان كوچه پر گرد و غبارم كرده‌ايد هيچكس با دين و آئين اين شناعت ميكند در قيامت از شما قرآن شكايت ميكند حق مجازات شما را در قيامت ميكند اي جماعت جامع احكام رباني منم در جهان بالاترين برهان رباني منم دفتر توحيد و دستور مسلماني منم خلق را جز من بسوي حق كه دعوت ميكند
بيا در پرتو انوار قرآن بيا تا بنگري آثار قرآن رسي بر آن نشاط جاوداني لتجري تحتها الانهار قرآن بيا تا مي‌تواني بهره بردار زبحر حكمت ذخّار قرآن بقرآن عرضه كن خود را و بشناس بگوشت چون رسد گفتار قرآن ز كردار بد خود اي برادر چرا چندين كني آزار قرآن خدا ناخواسته با اين رويّه مگر هستي پي پيكار قرآن بقول و فعل زشت خود نداني كه هر دم كرده‌اي انكار قرآن سزد هنگام غربت بهر ياري شود جانهاي ما ايثار قرآن بـقرآن (شاعرا) ايمان بياور كه گمراهند بس كفّار قرآن
نسیم کوی جـــانــــــــــان است قرآن شمیم عطر رحمان است قرآن
بود روشنـــــــگر راه ســـــــــــــــعادت چو خورشید فروزان است قرآن
به گلزارش ، خـــــزان راهــــی نـــدارد بهاران در بهاران است قرآن
صفای بوســـتـان آســــــــــمانـی است شکوه باغ رضوان است قرآن
رهـــــــــاند آدمــــــی را ،از جهـــــــــالت فروغ علم و ایمان است قرآن
طـــــــراوت بخــــش روح مؤمنیــن است به جسم عارفان ، جان است قرآن
به صدق و راستـــــی همتـــــــــــا ندارد رفیق نیک پیمان است قرآن
نهان در سیــــــنه او ، سٌر عشـق است کلید گنج عرفان است قرآن
بود معــــجز ، رســـول هاشــــــــــمی را که در شأنش ثناخوان است قرآن
طبـــــیب درد های بـــــــی دوا اوســـــت به جان خسته درمان است قرآن
تسـلی بخش دلــــــهای غمین است چراغ شام حرمان است قرآن
خلــــــــل کـــــــی ره برد بر ساحت او ؟ بنائی سخت بنیان است قرآن
در آن سامان که سامان نیست کس را پناه هر مسلمان است قرآن
منبع دریافت این شعر : در قلمرو قرآن
قرآن
منــــم قرآن كتـــــــاب آسمانـــي كه هستم تا قيامـت جــــاودانـــي
خدا را در حقـيـقـــت مـن زبانـــم دهم داد سخن آن سان كه دانـي
بشــر را مي‌دهـم بهر سعــــادت به عالم خط و مشي زندگــانـــي
منـــم آن مـشعــل راه هدايـــــت هدايت مي‌كنم با خوش زبـــانـــي
به دست مـن بُود نسل بشــر را كليـــــد قفـل اســـــرار نهــــانـــي
اساتيــد جهـــــان راه ره نمــودم كه باشـد كار من پرتــو نشــانـــي
بري پـي بر رمـــوز كهـكشـانهـــا اگر عمقــي رمــــوزم را بخـوانـــي
صحف از متـن من گرديد، كـــامل كه كـل كــاملــــم در كــــاردانـــي
نهـم تــــورات را طُهـــر روايــــــت كه از او مي‌كنـم من پاسبــانـــي
زانجيـلـم بُود بـر سينــــه حـــائل ز مريـم هم مــــدال قهرمــــانـــي
بخـوان قرآن اگر خواهي بري پي به اجـــرام و كـــرات آسمــــانـــي
كليــــد گـنجهـــــاي بـي‌كـران را منــم در اختيــــــارات رايگـــانـــي
مرا از خط و مشـي عتـــرت آموز كه از دانــــائـــي آنـــــان بـدانـــي
جدائي من و عترت محـال است كه بي‌عترت در اين محبس بماني
ژوليده نيشابوري
شاعر منصور مقدم
(بخوان قرآن) اگر در شك وحيرت در گمـاني/ اســير فــكر واهـي هـر زمـاني/ بخوان قرآن به آواي دل انگـيز/ ازاين شك وگمان يك باره برخيز/ اگر دل خسته اي ا ز غيبت نور/ اگر داري دلي پر د رد و با شـور/ بخوان قرآن حق راصبح هرشام/ به فـردوس برين باشي سـرانجام/ اميد فجر جوئـي نيــمه شبـها/ ترنم مي نشـان آخـر تو لـب هـا/ تلاوت كن بســي آيـات داور/ …
شاعر عليرضا قاسمي
قرآنِ کودکانه سلامِ من به بچه های شیعه به دخترا ، گل پسری که شیره به اون عزیزایی که با خداوند دوستَن و با خدا رفیق و یارَند میخوام بگم براتون از یک کتاب که خوندنش داره هزاران ثواب کتاب که نه ، معجزه ای از خداست شبیه اون نبوده ، چون بی همتاست خدا به جبرئیل میگفت که باید وحیِ من و بِرِسونی دستِ احمد در شبِ قدر ، یک باره نازل نمود قرآن رو بر قلبِ پیامبر ، چه زود گفت که برای اُمَّتِ خود بِخوان کتابِ من رو تا به سَمتِت بیان …
شاعر محمد جاوید
شعر زیبا در مورد قران
در سحرگاهی که قدر او زهر شب برتر است نی غلط گفتم که قدرش از هزاران شب سراست مظهر ایمان همان ذوالقدر بُستان رسول کوه صبر و استقامت یارو همراه بتول مرد نخلستان کوفه جان نثار مصطفی فاتح خیبر،امیردین علی مرتضی او که داد انگشتری را موقع راز و نیاز تیراز پا یش درآوردند هنگام نماز او که کرده شمع بیت المال را برخود حرام اوکه گریان بود از هجران محبوبش مُدام شد به مسجد تا به پا دارد نماز آخرین تا کند با یار خود راز و نیاز آخرین دشمن ناپاک با شمشی …
شاعر محمد جاوید
در سحرگاهی که قدر او زهر شب برتر است… نی غلط گفتم که قدرش از هزاران شب سراست مظهر ایمان همان ذوالقدر بُستان رسول… کوه صبر و استقامت یارو همراه بتول مرد نخلستان کوفه جان نثار مصطفی… فاتح خیبر،امیردین علی مرتضی او که داد انگشتری را موقع راز و نیاز… تیراز پا یش درآوردند هنگام نماز او که کرده شمع بیت المال را برخود حرام… اوکه گریان بود از هجران محبوبش مُدام شد به مسجد تا به پا دارد نماز آخرین … تا کند با یار خود راز و نیاز آخرین دشمن ناپاک …
شاعر محمد حسین سلطانی
افتر نبندی این کریم قران کلامش کردگار تشریح آیاتی برین از زندگانی بر بشر آیات قران را بخوان دانی به دانایی که راست در صدق او شکی نکن خالق به ماپرورگار نادان بگوید این سخن او را به خط انسان نوشت گوید به پاسخ ارجمن مانند آن را خود بیار گر می کنی نازش به خود یک سوره مانندی نگار جز او به هرکس رو بکن ضعف تو را باشد به کار منکر به او عاقل نشد در خود پرستی گم بشد عاقل نگوید آنچه را جاهل به آن باشد حصار گر بنگری در آن جهان آتش برای ظالما …
شاعر ابوالفضل دادا
قرآن چشمانت ای که مَردم تشنه و حیران چشمانت لشگــری مدفون در زندان چشمانت چون نظر از من بُری ترسم سپاه غم سفره ی خون گسترد بی خان چشمانت دیده ام از فرط ِ محنت سوی تار آید تار ِ تاریکـــی زنـد هجران چشمانت ای که چشم ِ عاشقم بــــی تو نیارامد تا به کی دل می شود عطشان چشمانت باده ای خالی بگردان از سر ِ هوشم ساعتی مستم نما قـــربان چشمانت کاش می بودم غزل در جذبه ی عشقت لب به لب می گشتم از دیوان چشمانت کاش اشکی بودم و جار …
شاعر امید صباغ نو
به آیینت قسم، حتّی قلم هم گیج و لرزان شد تمام شعر من از شوق تو گیسو پریشان شد نقابی بسته ای بر چهره ات، دیوانه ی شاعر وَ چشمان خدا پشت نقابت -خوب -پنهان شد! بخند و آسمان چشم شاعر را بباران و- بدان لبخند تو در این غزل آیینه گردان شد نوشتم آینه…آیینه،یعنی تو،نه- یعنی من! حضورت معنیِ آیات سحرآمیز قرآن شد! “غزل” ویرانه شد از رفتنت ، فالم خبر دارد چرا که اسم تو تعبیر نقش توی فنجان شد! برایت بی گمان من حکم آن دیوار را دارم! که قلب تیر خورده روی …
شاعر صنم میرزازاده نافع
من به دنبال رسولی تازه می‌گردم! آیه ها روی لبش هم لهجه‌ی باران در دلم حک می شودهر سوره از احساس سوز ِ انجیل وُ اوستا، نغمه‌ی قرآن من به دنبال جهانی دیگرم تا در- یک دریچه باورش معنا شود هر بار مردمش با یک زبان باهم بگوینداز- یک زمان واحد وُ آیین ِ بی آزار جبهه ها خنثی ز ِمین و در زَمین تنها بذر ِ احساس وُ سوالی خالی از امّا نخلها در شرجی ِ رویای ِ جادویی شاخه ها در رقص، از گیرایی خرما! واحد پولش فقط از سکّه‌ی مهتاب جنس قانونش شب …
شاعر رحیم.م.آلهاشم
پیچیده دردشت بوی گل یاس باریده باران گل کرده احساس شبنم نشسته روی گل عشق درباغ دیده روییده الماس دیوان حافظ ماهی که نوشد کاومزرع سبزافکارمن داس ماتوبه کردیم عهدی شکستیم باشدشمارامی بایدش پاس داغی که دارددردل شقایق آبی که خون شدازدست عباس هردم پناهی یارب تومارا ازشرشیطان ازمکرخناس تاخواجه باشددستگیربنده دیگرچه حاجت برطالع وتاس آرامشی هست اهل یقین را قرآن بخوانیدیاایهاالناس روی رحیم ارزردوسپیداست حال درون راازچهره بشناس …
شاعر محمد محمدى
وای وای آنشب جهان آواره بود رشته های شادمانی پاره بود روز همچون شب سیه پوشیده بود خون ز چشم آسمان جوشیده بود مرد دریای شهامت نیست نیست ساغر پر از شهادت نیست نیست مرگ بر فرق شه ایمان زده تیغ را بر پیکر قرآن زده حکم حق اینگونه اجرا گشته بود پشت ازرائیل هم تا گشته یود گریه ی طفلان بی بابا چه سود لرزه بر اندام دنیا از چه بود یک طرف در از خودش شرمنده بود سوی دیگر غاز پرها کنده بود یک طرف محراب بی حرمت شده سوی دیگر چاه بی حجت شده …
شاعر هاشم پورمحمدی
به آستان بهترین جانشین فاطمه مونس علی مادرم ام البنین مادر کاش کودک میماندم تا بارش اشکهای استغفارِ مادرم کویر قدرم را خیس میکرد. ******************** قرآن خودش گفت قرآن ناطقم اسمش را بر سرمیگذارم: بعلیِِ….بعلیِِ….بعلیِِ ******************** …
شاعر رضا محمدی (شب افروز)
آنان که آتش می زنند قرآن ما را یعنی که محکم دیده اند ایمان ما را تر سیده اند و چاره ای دیگر ندارند سخت است تحمل کردن ِ عرفانِ ِ ما را زآنجا که عاجز بوده اند و نا توانند با هر شگردی عجز خود را می رسانند بی حرمتی آنهم به قرآن مقدس؟ یعنی که چه؟ یعنی حقیقت را ندانند در کشوری که از مسیح الهام دارد این بازی بی حرمتی پیغام دارد آنان زدند آتش به آئین کلیسا زیرا که در قرآن مسیح هم نام دارد ///////////۲۳/۶/۸۹شب افروز …
شاعر سیف فرغانی
ایا ندیده ز قرآن دلت ورای حروف! به چشم جان رخ معنی نگر بجای حروفبه گرد حرف چو اعراب تا بکی گردی به ملک عالم معنی نگر ورای حروفمدبرات امورند در مصالح خلق ستارگان معانیش بر سمای حروفعروس معنی او بهر چشم نامحرم فرو گذاشته بر روی پرده‌های حروفخلیفه‌وار بدیدی امام قرآن را لباس خویش سیه کرده از کسای حروفز وجد پاره کنی جامه‌گر برون آید برهنه شاهد اسرارش از قبای حروفعزیر قرآن در مصر جامع مصح …
شاعر ناصر خسرو
گزینم قران است و دین محمد همین بود ازیرا گزین محمدیقینم که من هردوان را بورزم یقینم شود چون یقین محمدکلید بهشت و دلیل نعیمم حصار حصین چیست؟ دین محمدمحمد رسول خدای است زی ما همین بود نقش نگین محمدمکین است دین و قران در دل من همین بود در دل مکین محمدبه فضل خدای است امیدم که باشم یکی امت کمترین محمدبه دریای دین اندرون ای برادر قران است در ثمین محمددفینی و گنجی بود هر شهی را
شاعر مولوی
مصطفی را وعده کرد الطاف حق گر بمیری تو نمیرد این سبقمن کتاب و معجزه‌ت را رافعم بیش و کم‌کن را ز قرآن مانعممن ترا اندر دو عالم حافظم طاعنان را از حدیثت رافضمکس نتاند بیش و کم کردن درو تو به از من حافظی دیگر مجورونقت را روز روز افزون کنم نام تو بر زر و بر نقره زنممنبر و محراب سازم بهر تو در محبت قهر من شد قهر تونام تو از ترس پنهان می‌گوند چون نماز آرند پنهان می‌شونداز هراس وترس ک …
رضا همایون
مریم غریبی
احمد مهرافروز
عبدالمجید حیاتی
ام البنین دهقان
لعیا بهاری
دانیال فریادی
شاعر پژند محرر صفايي
مست بسیارست ولی مستانه پیدا نیست نیست جمله حیرانند و لیک دیوانه اینجا نیست نیست کرده ایم بس جس
شاعر لیـلا طهماسـبی
شعر زیبا در مورد قران
به ما می‌گویند نسل سوخته آری ما سوختیم! از نامهربانی های روزگار که دودمانمان را داد به باد از
شاعر سلیمان بوکانی حیق
« به تابستان…»* ========== به تابستان، چه دلگیـرم هوا گرم است، زمینگیرم بخوابد آری هر، کاری
شاعر محمدرضانعمت پور
وقتی نیستی حوصله ی خودم را ندارم چه برسد به این بغض ها… نیمه شب قبل از شروع دلتنگی هایم
شاعر سیده مریم جعفری
Name :at rest ?So ,was it easy Daniel Is Freeze ,E Me You !Know !Is he ..In !se ?Coul
شاعر فرزان رادفر
آئينه زندگى (فارسی و انگلیسی) **************************** ‘ما زرد و سياه يا سپيديم يا سرخ ز
شاعر دکتر آرمان داوری
تا به کی ما اینچنین بیچاره و در زیر یوغ! بر تن ما یک گلیم پاره و در زیر یوغ! تا به
شاعر دکتر آرمان داوری
گر که با ما تو دگر کار نداری ، به درک! یا نیازی تو به دلدا ر نداری ، به درک! این که این
شاعر مسعود اويسي
آمدم و به در زدم تا که دری تو وا کنی بی تو نمی روم مگر دردِ مرا دوا کنی هر شبم از تو پر شد و لحظ
شاعر فرزین مرزوقی
واگویه مکن ای دل این درد غم آگین را پرخاش مکن بر من این غصه ی سنگین را از خود که گذشتم من خا
شاعر پژمان بدری
به چشمانت خیره می شوم و اعتراف میکنم این دو عقیقِ سبزِ یمنی که هوای دریا و جنگل را دارند بانیِ نش
شاعر ازاده دهقان بنادکي
آمدی، دل ببری، جانا چرا می روی، بدونِ من، تنها چرا بر رُخت، رنگین کمان ها، اِی، نشست تو که دلها م
شاعر شهرام قاسمی اشکیت
در این بیدادِ وحشت زا در این شبها، حریصانه شبیخون می زنم بر تارَکِ فردا و شب را برنمی تابم ز ف
شاعر ستار سلطانیان
چند سرودک از عشق : 1 از عشق که بگریزم هم او مرا برمیگرداند. 2 همیشه فکر می کردم عاشق
شاعر سپیده طالبی
شانه کن ، گیسوی عشقم تو بزن ، مضراب شوقت را به هر بند دلم من کنم ، آشفته هر شب کوک دل را و س
شاعر سعید سیفی
خستگی های مرا خواهد برد قهوه ی تلخ نگاه تو اگر دم باشد
شاعر بامداد همراه
آیا صدای ِ من به شما می رسد هنوز؟! بعد از تمام ِ خسته شدن ها و خودسری من هستم آنکه چشم به دیدار ِ
شاعر نعمت الله احسانی بنافتی (احسان)
* تلَنگُر * نوای بینوایان باش ، ای دوست چراغِ بزمِ آنان باش ، ای دوست برای سفرهء خالی آنان
شاعر طاهره ابراهیم زاده
اگر شرح غزل هایم هزاران داستان دارد درون قله ی صبرم غمت آتش فشان دارد از آن روزی که از چشمت گلِ
شاعر یاسر رییسوند
با ترنم در مسیر راهها ، قصد ِ رسیدن با چشمه ای است ” زلال ” که تصویرِ اندیشه در آن
شاعر ولی اله فتحی (فاتح)
به نام خداوند عشق . بِركه روشنترزخورشيد است وخوش‌آوای اوست ………روشن آن دنيای هستی نيزآ
شاعر محمدحسین ایراندوست
هفته ای بگذشت و حجّ ِمصطفی پایان گرفت قطره قطره بِرکه ای ، سوغاتی از باران گرفت برکه ای با نام خ
شاعر مرتضی حاجی اقاجانی
دلم (48) ******** هر دمی که فرو میبرم سیگار آمالی است که به آذر میکشم و هر بازدمی که بیرون میدهم
شاعر آمنه اقليدي
کاش از اندیشه ی ما بگذری از طلوع سرخ فردا بگذری بگذری از آنچه در من نقص بود تا ببینی آسمان در ر
شاعر محمد جلائی
با کاروان خسته که از ، راه ، آمدی همراه راه شیری و با ، ماه ، آمدی یک کهکشان ، همه ، همراه نور ش
شاعر مجتبی بضاعت پور
پشت دیوار سکوت دست نارنجی احساس در این تاریکی اشتها از دل هر قاصدکی می گیرد کوچه ها پر شده از
با قرار دادن لوگو زیر در سایت و یا وبلاگ خود از شعر نو حمایت کنید.
شعر زیبا در مورد قران
آرایش
مدل مو
مدل لباس
شعر در وصف قرآن
بیا به دامن قرآن زنیم دست امید
که روح را بجز این نسخه، هیچ درمان نیست
بود چراغ هدایت به تیرگی، قرآن
زانحراف وضلالت جز او نگهبان نیست
به بحر ژرف حوادث بود سفینه ی روح
کسی که دست در او زد دچار طوفان نیست
به کوره راه حیات است، رهبری آگاه
کسی که خضر، دلیلش بود هراسان نیست
کجاست معجز پیغمبران که بیند فاش
که هیچ معجزه ای جاودان چو قرآن نیست
کتاب های سماوی فزون و کم شده است
جز او که تا ابدش ازدیاد و نقصان نیست
شکفته گلشن جان پروری ست غرقه به گل
که هیچ گونه گزندش زباد و باران نیست
نموده است تجلّی خدا در آیاتش
که جز جمال حقش طالع از گریبان نیست
به چشم اهل نظر روشن است اعجازش
که آفتاب جزا زچشم کور، پنهان نیست
زند به هر ورقش موج، بحری از حکمت
چه آیه اش که لبالب زعلم و عرفان نیست
جمال و جلوه ی او، خیره کرده چشم عقول
کدام دل که از این نور، مات و حیران نیست
شعر زیبا در مورد قران
چه گویمت که چه اسرار اندر آن مخفی ست
کتاب جلوه ی حقسّت، وصفش آسان نیست
سعادت دو جهان، عزت و شرافت و فضل
به حق قسم، که جز اندر خلال قرآن نیست
بدین بهشت الهی «شفق» صفت کن روی
کسی که رو به بهشت است، زاهل خسران نیست
محمدحسین بهجتی «شـفـق»
گردآوری: بخش دین واندیشه آکاایران
سایت دینی، دین و اندیشه ،آکا، دعا ، قرآن ، نهج البلاغه ، ائمه اطهار ، زندگینامه بزرگان دین