کیک بوکس زنان ایران

وقتی مقابل دو قهرمان کیک بوکس دختران ایران می نشینید متوجه می شوید آنها خیلی راحت از ضربه های مرگبار به سر و صورت حریف صحبت می کنند.نگران از فرم افتادن چهره شان نیستند و حتی برای شروع فعالیت شان در رشته های سنگین تر مانند موی تای و کشتی کج لحظه شماری می کنند؛ جایی که دیگر ضربه ها هیچ کنترلی ندارند. باید بزنی تا نخوری. شیوا داوودی فر و حدیثه نوحی دو طلایی ایران در مسابقات جهانی گرجستان بودند؛ مسابقاتی که اولین اعزام تیم کیک بوکسینگ دختران به شمار می رفت اما با درخشش خیره کننده آنها همراه بود، آن هم در شرایطی که دختران فایتر ایرانی هیچ وقت مربی کیک بوکسینگ نداشتند. این دو فایتر را در دفتر فدراسیون ورزش های رزمی ملاقات کردیم؛ جایی که در دفتر رئیس فدراسیون با کنترل از راه دور باز می شد. البته برای انتخاب این دو مهربانی روابط عمومی فدراسیون هم شامل حالمان شد که برای معرفی ملی پوشان، کارمند فدراسیون و خواهر رئیس فدراسیون را ترجیح داد،● کلاه محافظ تان مثل کلاهخود جنگجویان ژاپنی است،▪ شیوا؛ باید باقی محافظ ها را هم ببینید. ما کاملاً زره پوش روی رینگ می رویم.● می دانم که امکان آسیب دیدگی در رشته شما خیلی بالا است.▪ شیوا؛ چون در کیک بوکسینگ ما با تمام قدرت ضربه می زنیم. اینجا مثل کاراته ضربات کنترل شده نیست.● این جور ورزش ها با روحیه دختران تضاد ندارد؟▪ شیوا؛ بستگی به روحیه آن دختر دارد اما من می گویم با این شرایطی که جامعه ما دارد، تمام دختران باید هنر رزمی داشته باشند.● که در خیابان درگیر شوند؟▪ شیوا؛ من تا الان هیچ وقت پیش نیامده از تکنیکم استفاده کنم و می دانم این کار را هم نمی کنم، اما همین که می دانم می توانم از پس مزاحمان بربیایم به من اعتماد به نفس می دهد.▪ حدیثه؛ چرا وقتی کسی مزاحم ات می شود و می توانی او را بزنی، نباید بزنی؟● پس تو موافق کتک کاری هستی. تا حالا کسی را هم زده یی ؟▪ حدیثه؛ بله، یک بار در مترو ترمینال جنوب یک نفر مزاحمم شد و یک مسیر طولانی را تعقیبم می کرد. هر چقدر سعی کردم سریع تر بروم فایده نداشت و او همچنان می آمد. در حالی که به شدت عصبانی شده بودم و کم کم کنترلم را از دست می دادم ناگهان از پشت سرم گفت؛ «خانم شما دو و میدانی کار می کنید؟» دیگر حسابی عصبانی شدم و با مشت به سرش کوبیدم. ● نترسیدی او هم به تو حمله کند؟▪ حدیثه؛ به خاطر همین خیلی سریع دور شدم و اصلاً پشت سرم را هم نگاه نکردم.● نترسیدی ضربه ات به او صدمه بزند؟ خیلی ها با یک مشت مرده اند.▪ حدیثه؛ من وقتی عصبانی می شوم دیگر کنترلی روی اعصابم ندارم. آن روز هم دستم ناخودآگاه رها شد. به هرحال اگر کار به دادگاه هم می کشید حق را به من می دادند.● در مورد رای دادگاه آنقدر مطمئن نباش. هیچ دادگاهی به کسی حق نمی دهد به خاطر متلک گویی آدم بکشد.▪ حدیثه؛ به هرحال من پشیمان نیستم. انتظار نداشتید آنجا بایستم و فحش بدهم که؟،▪ شیوا؛ اما من ترجیح می دهم بی محلی کنم و رد شوم. از تکنیک زدن و ضربه خودم می ترسم.● شما اصلاً چرا سراغ کیک بوکس آمده اید؛ برای اینکه کتک کاری کنید یا فقط انگیزه ورزشی داشتید؟▪ شیوا؛ من کرمانشاهی هستم. دوران کودکی ام در جنگ گذشت. در طول آن سال ها آنقدر زندگی ما درگیر جنگ بود که تصور می کردم این جنگ همیشگی است و پایانی ندارد. اصلاً تصوری از دوران صلح نداشتم به همین خاطر آرزو می کردم دختر مستقل و سرسختی باشم.فکر می کردم هرکس جان سخت تر باشد در جنگ زنده می ماند و رزمی کاری را یک راه حل برای رسیدن به این آرزویم می دیدم. آن موقع با کاراته و تکواندو شروع کردم و بعد که به تهران آمدیم سانشو را شروع کردم و بعد هم که کیک بوکس.● خانواده ات موافق بودند؟▪ شیوا؛ در کرمانشاه خانواده ها تعصبی هستند. هیچ کدام از بچه هایی که آن زمان با هم کاراته کار می کردیم خانواده هایشان راضی نبودند.▪ حدیثه؛ شرایط من فرق می کرد. خانواده ام ورزشی بودند و الان هم که برادرم رئیس فدراسیون ورزش های رزمی است.● اما قبول دارید بیشتر دخترها هدف شان ورزش نیست؟▪ شیوا؛ ۹۰ درصد می آیند که بتوانند کتک کاری کنند.▪ حدیثه؛ درست است. یکی از شاگردان من خیلی رک و راست گفت یک چیزهایی یادم بده که بتوانم در خیابان مزاحمان را بزنم. یکی دیگر هم از شوهرش جدا شده بود و می خواست از او انتقام بگیرد، البته خیلی هم می ترسید که خانواده شوهرش برایش مشکل درست کنند اما به هرحال هدفش این بود که درگیر شود و کتک بزند.● شما هم از کتک کاری لذت می برید؟▪ شیوا؛ من هر چقدر ورزش سنگین تر باشد، بیشتر لذت می برم. به خاطر همین تکواندو و کاراته را رها کردم و سراغ کیک بوکس آمدم. الان لحظه شماری می کنم که موی تای خانم ها هم راه اندازی شود.● موی تای چه فرقی دارد؟▪ شیوا؛ آنجا دیگر ضربه ها هیچ کنترلی ندارد. هر چقدر می خواهی می زنی. من حتی کشتی کج را هم دوست دارم. اگر راه بیندازند حتماً شرکت می کنم.▪ حدیثه؛ اما من آمادگی بدنی کشتی کج را ندارم. خیلی هم منتظر شروع موی تای نیستم.● برایم جالب است که بینی هیچ کدام از شما نشکسته است.▪ حدیثه؛ برای من آنقدر مشت خورده، پهن شده است،▪ شیوا؛ اگر نتوانیم از خودمان دفاع کنیم که بهتر است رزمی را کنار بگذاریم.● به هرحال همه که از اول کار حرفه یی نیستند و این طور که به نظر می آید در کیک بوکسینگ مشت خوردن سر و صورت خیلی عادی است.▪ شیوا؛ در طول مسابقه بینی هایمان را چرب می کنیم. این طوری وقتی حریف مشت می زند روی صورتت، لیز می خورد و امکان شکستگی پایین می آید.● اصلاً نگران صورت تان نیستید؟▪ شیوا؛ مهم نیست. ۳۰ سال درست بود، حالا ۳۰ سال هم کج باشد. مردان که اصلاً به بینی های شکسته شان افتخار می کنند. بعدش هم ما باید مشت بخوریم تا محکم شویم.▪ حدیثه؛ باید تا آخر تیرماه صبر کنید تا موی تای را امتحان کنیم. فکر کنم آن موقع فک و بینی مان حسابی آسیب دیده باشد.● دختران ایرانی در رشته های رزمی خیلی خوب کار می کنند اما در همین رشته های رزمی هم وقتی پای ظرافت به میان می آید، کم می آورند. مثلاً در ووشو، سانشو کاران مدال می گیرند اما در تالو هنوز کار خاصی انجام نداده اند.▪ شیوا؛ تالو خیلی ظریف است. زمان زیادی می برد. مثلاً یک هفته فقط روی یک حرکت تمرین می کنند اما مبارزه این ظرافت را ندارد و معمولاً از قدرت بدنی شان استفاده می کنند و پیروز می شوند. اما من خودم ورزش رزمی را در مبارزه می بینم. ▪ حدیثه؛ کمربند مشکی داشتن که نمی تواند قدرت یک رزمی کار را نشان دهد. وقتی می گویی رزمی کاری همه می پرسند با چه حریفانی مبارزه کردی. هیچ کس نمی گوید چه برنامه یی اجرا کردی.● به بقیه دختران پیشنهاد می دهید رزمی کار شوند؟▪ شیوا؛ من که گفتم، در این جامعه همه دختران باید رزمی کار باشند.▪ حدیثه؛ من هم رزمی را دوست دارم اما اگر روزی بچه دار شوم به او اجازه نمی دهم سراغ کیک بوکس یا هر رشته رزمی دیگری بیاید.● چرا؟▪ حدیثه؛ من در جریان زندگی ورزشی ام خیلی عصبی شده ام. موقعیت برادرم برایم مشکل ساز شده است. هرچقدر هم خوب باشم باز هم حرف هست که به خاطر موقعیت برادرش داور هوایش را داشت.● اما شاید فرزندت رزمی کاری را دوست داشته باشد.▪ حدیثه؛ اشتباه می کند دوست داشته باشد،● همان طور که تصور عموم می گوید، دختران کیک بوکس خشن هستند؟▪ شیوا؛ ما تا پای جان کتک می زنیم. هرکس ما را می بیند می گوید خشن هستید. ▪ حدیثه؛ به هرحال همیشه یک نفر چشم در چشم ماست. اگر نزنیم که می خوریم. یک اشتباه کوچک می تواند باعث شود ضربه مرگبار بخوری.● پس روحیه تان هم مردانه است.▪ شیوا؛ بله، من وقتی خودم را با خواهرم مقایسه می کنم، می بینم روحیه ام نسبت به او خیلی مردانه تر است.ی حدیثه؛ من بعد از ازدواجم سعی کردم کمی این روحیه ام را تغییر دهم. چند سال قبل موهایم کوتاه بود و آنقدر شبیه پسرها بودم که وقتی وارد یک مجلس می شدم، خانم ها حجاب می گرفتند.● می خواهم بدانم چه روحیه یی دارید که می توانید بارانی از مشت و لگد را روی سر و صورت حریف خالی کنید؟▪ حدیثه؛ این هم یک راه است برای اینکه خودت را تخلیه کنی. حرص مان را این جوری خالی می کنیم.● روی سر و صورت یک دختر دیگر؟▪ حدیثه؛ بالاخره کیک بوکس همین است. آن دختر هم آمده که به سر و صورت من مشت بزند دیگر.● بیشتر دخترهایی که به باشگاه های ورزشی می روند، تیپ خاصی دارند. حداقل اینکه اکثرشان موهای کوتاه دارند. چرا؟▪ شیوا؛ من موهایم را کوتاه نگه می دارم چون موی بلند زیر مقنعه و کلاه واقعاً دردسرساز می شود. ▪ حدیثه؛ اما برای خیلی ها فقط یک ژست است. دوست دارند مردم بدانند آنها ورزشکارند. معمولاً هم فقط تازه کارها این مدلی هستند. بعد از چند وقت از سرشان می افتد. من هم وقتی ۱۵ ، ۱۶ سالم بود همین تیپی بودم.● شاید دلیلش این است که می خواهند خود را هرچه بیشتر شبیه پسرها نشان دهند. شما دوست ندارید پسر به نظر بیایید؟▪ شیوا؛ قبلاً چرا. بیشتر به خاطر شرایط جامعه. اصلاً یکی از دلایلی که به کیک بوکس آمدم همین بود.اما وقتی حرفه یی شدم و مقام آوردم تازه آن موقع بود که به دختر بودنم افتخار کردم. دختری که ورزش می کند و باعث افتخار خانواده اش است.● شما هم شنیده اید که هر وقت صحبت از زنان رزمی کار می شود، خیلی ها می گویند «بیچاره شوهرش»؟▪ شیوا؛ نمی دانم چرا هیچ وقت به مردان رزمی کار نمی گویند بیچاره زنش؟▪ حدیثه؛ چون مردها غرور خاصی دارند و ناراحت می شوند وقتی یکی بگوید از زن شان می ترسد اما انگار اینکه زن از شوهرش ترس داشته باشد، عادی است.● از مربیان تان بگویید.▪ شیوا؛ ما مربی نداشتیم و نداریم.● بدون مربی قهرمان شدید؟،▪ شیوا؛ مربی کیک بوکسینگ وجود نداشت. من که با دیدن فیلم مبارزه مردان، کیک بوکس را یاد گرفتم و سعی کردم با تکیه بر قدرت بدنی ام خودم را بالا بکشم، اما همه چیز قدرت بدنی نیست. آن زمان که تازه سانشو را شروع کرده بودم یک بار از یکی از دوستانم که ۲۰ کیلو از من سبک تر بود چنان کتکی خوردم که هیچ وقت یادم نمی رود.دلیلش هم این بود که هیچ تکنیکی نداشتم. بعد از آن سعی کردم تمام حواسم را برای یادگیری تکنیک ها جمع کنم. در کیک بوکس هم همین کار را کردم، اما مربی نداشتم.▪ حدیثه؛ من تکواندوکار بودم و ضربات پایم را از آنجا دارم. ضربات دستم را هم با همسرم کار می کنم که بوکسور است. اینها را ترکیب می کنم و می شود کیک بوکس. البته برادرم هم خیلی کمک می کند.● تو هم برایت پیش آمده مثل شیوا کتک خورده باشی؟▪ حدیثه؛ در تکواندو بیشتر کتک می خوردم. کمربند سبز داشتم و مربی تکواندوکار کمربند مشکی را به جانم می انداخت. کل سالن را می دویدم و از دستش فرار می کردم. اصلاً من تکواندو را با وجود آنکه دان ۲ داشتم، به خاطر همان مربی کنار گذاشتم. ● چرا؟▪ با خواهرم که مسوول هیات تکواندو گرمسار بود، مشکل داشت و سر من خالی می کرد، من خیلی از روابط خانوادگی ام ضربه خورده ام.● شما به غیر از کیک بوکس سرگرمی دیگری هم دارید؟▪ شیوا؛ من که کارمند فدراسیون هستم و وقت آزاد برای کار دیگری ندارم اما دوست داشتم سراغ موسیقی می رفتم.▪ حدیثه؛ من از موسیقی بدم نمی آید اما فکر نمی کنم برای یادگیری اش صبر و حوصله داشته باشم. بعید نیست عصبی شوم و گیتار و ارگ را بشکنم. همین ورزش را ترجیح می دهم. حديث علمياز روزنامه اعتمادبه نقل از آفتاب

گفت و گو با قهرمان وزن 67 کیلو گرم تیم ملی کیک بوکسینگ ایران

کیک بوکس زنان ایران

شیرزنان-فربد سروندی:رشته کیک بوکسینگ که این روزها در بین دختران ایرانی علاقمندان زیادی پیدا کرده، چند سالی است که فعالیت خود را رسما در ایران شروع کرده است.تیم کیک بوکسینگ زنان ایران نیزکه برای اولین بار به مسابقات خارج از کشور اعزام شد، در مسابقات بین المللی گرجستان به مقام قهرمانی دست یافت.در این مسابقات که طی روزهای نوزدهم و بیستم خرداد در شهر تفلیس برگزارشد، زنان ایران با كسب 4 مدال طلا و 3 نقره به مقام قهرمانی رسیدند که یکی از این طلایی ها شیوا داودی فر، ملی پوش و قهرمان وزن 67 کیلوگرم ایران بود که مدال طلای این وزن را در گرجستان به گردن آویخت.

شیوا داودی فر در گفت و گو با بی بی سی در مورد خودش و فعالیت این رشته در ایران و کیفیت این مسابقات گفت:

من ورزش رزمی را از سال 70 شروع کردم و الان 16 سال هست که دارم ورزشهای رزمی انجام می دهم.

قبل ازاینکه کیک بوکسینگ را شروع کنم، در رشته های تکواندو، کاراته و ووشو فعالیت می کردم و عضو تیم ملی ووشو بودم.

از چه سالی کیک بوکسینگ را شروع کردی و چرا این رشته را انتخاب کردی؟

من از سال 80 کیک بوکسینگ را شروع کردم و به این دلیل این رشته را انتخاب کردم چون احساس کردم که این رشته کامل ترازهمه رشته های رزمی است، و می توانم هم ازضربات دست وهم پا همزمان استفاده کنم و فکر می کنم کلا در این رشته احساس بهتری دارم.

تا الان چه مقام هایی بدست آورده ای؟

از سال 80 تا الان شش سال پی در پی قهرمان ایران هستم و در اولین حضور خارجی خود، درمسابقات بین المللی گرجستان، مدال طلا گرفتم.

این اولین باربود که تیم کیک بوکسینگ زنان ایران به خارج از کشور اعزام می شد؟

بله، تیم ملی زنان ایران برای اولین بار به مسابقات بین المللی گرجستان اعزام شد، البته دو ماه پیش قرار بود به مسابقات جهانی یونان اعزام شویم اما به دلیل مشکل روادیدی از این مسابقات جا ماندیم.

تیم ملی زنان ایران با چند ورزشکار در مسابقات گرجستان شرکت کرد؟

تیم زنان ایران در یازده وزن ملی پوش دارد ولی چون این مسابقات فقط در هفت وزن برگزار می شد، به همین دلیل ما هم در هفت وزن شرکت کردیم که با کسب 4 مدال طلا و 3 نقره به مقام قهرمانی رسیدیم.

در مورد پوششی که دراین مسابقات استفاده کردید، کمی توضیح بده .

در کیک بوکسینگ استایل های مختلفی هست که هرکدام لباسهای مخصوص خودش را دارد. استایل من فول کنتاکت است و لباس مخصوص این رشته در همه جای دنیا یک شلوار و یک تی شرت و کلاه است، که تنها چیزی که ما اضافه تر داریم یک مقنعه در زیر کلاه است و با همین پوشش در این مسابقات شرکت کردیم.

این پوشش از لحاظ تکنیکی، تاثیری روی کار و نتیجه مبارزه تان ندارد؟

خب چر،ا کمی موثراست. گرما آدم را اذیت می کند، بچه های تکواندو هم این مشکل را دارند. ولی به هرجهت چاره ای نیست، هدف ما این است که خود را به مردم جهان نشان دهیم و بگوییم که ما با هر پوششی می توانیم پا به پای آنها ورزش کنیم.

عکس العمل ورزشکاران دیگر تیم ها با دیدن شما چطور بود؟

اولین بار وقتی وارد سالن شدیم، یک لحظه سالن ساکت شد و همه با تعجب به ما نگاه کردند، چون برای آنها جالب بود که تیم کیک بوکسینگ زنان ایران هم در این مسابقات شرکت کرده است و فکر نمی کردند که ما بتوانیم مقامی بیاوریم.

بعد از اینکه به مقام قهرمانی رسیدید، عکس العمل آنها چطور بود؟

خوب واقعا تعجب کرده بودند، اما با این وجود همه می آمدند با ما عکس می گرفتند و تبریک می گفتند.

کلا در این مسابقات چند تیم شرکت کرده بود و جدی ترین حریفان شما از چه کشوری بودند؟

در این مسابقات که یکی از بزرگترین تورنمنت های جهان بود، 29 کشورشرکت کرده بودند و حریفان جدی ما از گرجستان، ارمنستان، آذربایجان، امارات متحده عربی و سوریه بودند.

الان وضعیت کیک بوکسینگ درایران چطور است؟

ببینید تیم ما برای اولین بار تشکیل و به مسابقات خارجی اعزام شد. قبل از این مسابقات من واقعا نمی دانستم خودم در چه سطحی هستم و چقدر از حریفانم فاصله دارم.

اما بعد از شرکت در این مسابقات که کشورهای زیادی هم شرکت کرده بودند و دست کمی از مسابقات جهانی نداشت، فکر می کنم که ما واقعا فاصله خیلی کمی با تیم های برتر جهان داریم و اگر به چند مسابقه خارجی دیگر برویم و تجربه زیادتری کسب کنیم، می توانیم این فاصله را هم کم کنیم. به نظر من آنها فقط امکانات و تجربه شان از ما بیشتر است.

از لحاظ مربی و امکانات مشکلی ندارید؟

در حال حاضر نه، برای شروع خوب بوده ولی فکر می کنم در آینده باید ازمربیانی استفاده شود که تجربه جهانی دارند و با علم روز این رشته آشنا هستند.

در ایران قهرمانان پسر زیادی دراین رشته هستند که درمسابقات جهانی موفقیت های زیادی کسب کرده اند، آیا ازتجربیات آنها استفاده می کنید؟

متاسفانه خیر، تمرینات مشترک با آنها نداریم و من از برنامه های مربیان هم خبر ندارم. ولی اگر این کار انجام شود، فکرمی کنم خیلی موثر خواهد بود و پیشرفت زیادی خواهیم داشت، چون آنها درمسابقات جهانی شرکت کرده اند و تجربیات زیادی دارند.

آیا مسابقات جهانی و مهم دنیا راهم پیگیری می کنی؟

بله، اغلب مسابقات مهم جهان را دنبال می کنم و خیلی دوست دارم که خودم را به سطح آنها برسانم.

چند ساعت در روز تمرین می کنی؟

من تقریبا روزی چهار ساعت تمرین می کنم چون خودم در باشگاه شباهنگ شهریار کلاس های آموزشی دارم، هم آموزش می دهم و هم تمرین می کنم.

به عنوان یک دختر رزمی کار چه فرقی بین خودت و دیگر دخترها احساس می کنی؟

من از روزی که کیک بوکسینگ کار کردم اعتماد به نفسم خیلی زیاد شده، کلا رزمی کارها خیلی به خودشان اعتماد دارند، البته شاید خیلی از دخترها دررشته های مختلف ورزشی فعالیت کنند و همین احساس را هم داشته باشند، ولی من به عنوان یک رزمی کار احساس قدرت بیشتری می کنم.کیک بوکس زنان ایران

به غیر از ورزش و کیک بوکسینگ چه فعالیت های دیگری انجام می دهی؟

در حال حاضر من فقط ورزش می کنم و زیاد وقت ندارم کار دیگری انجام بدهم، ولی گاهی اوقات با بچه ها برنامه های شب شعر می گذاریم و در خیلی از برنامه های هنری بصورت گروهی شرکت می کنیم.

رابطه ات با درس چطور است؟

متاسفانه در دوره دبیرستان شاگرد تنبلی بودم و فقط توانستم دیپلم بگیرم و از این موضوع خیلی ناراحتم. به نظر من درس در کنار ورزش خیلی مهم هست و ورزشکارانی پیشرفت می کنند که ازعلم بیشتری برخوردار هستند.

تا حالا شده با کسی دعوا کنی و اجبارا از تکنیک های رزمی استفاده کنی؟

یکی دو مورد پیش آمده، ولی من هم مثل خیلی از رزمی کارها ترسو هستم، چون فکرمی کنم به اعتبارم لطمه می خورد و اگر طرف من آدم نادانی باشد من سعی می کنم از کنارش بگذرم، اصلا آدم عاقل دعوا نباید کند.

شیوا دروزن 67 کیلوگرم که مبارزه می کنی وضعیت حریفانت چطوراست؟

من امسال در مسابقات انتخابی تیم ملی پنج حریف داشتم که با سختی بر آنها غلبه کردم، خوشبختانه سال به سال حریفانم قوی تر و با تکنیک تر می شوند، من چند سال پیش خیلی راحت قهرمان می شدم اما الان به سختی.

مدتی است که علاقمندان دختر این رشته در ایران خیلی زیاد شده، علت چیست؟

به نظر من این رشته دختران را قوی، مستقل و بااعتماد به نفس بار می‌آورد، من در رشته های مختلف کار کرده ام، ولی کیک بوکسینگ رشته ای است که به شما اعتماد به نفس زیادی می دهد و شما می توانید از تمام اعضای بدن استفاده کنی و همه قسمت های بدن را قوی کنید. من خودم لذتی که از کیک بوکسینگ می برم را هیچ وقت در کاراته ندیدم و فکر می کنم به همین دلیل دخترها به این رشته علاقمند می شوند.

آینده کیک بوکسینگ ایران را چطور می بینی؟

من مطمئن هستم کیک بوکسینگ ایران با این سرعتی که پیش می رود، ظرف دو سه سال آینده اصلی ترین رشته رزمی ایران خواهد شد.

دخترهایی که علاقمند به این رشته هستند و می خواهند فعالیت کنند، چه کار باید کنند و دارای چه خصوصیات فیزیکی باید باشند؟

خوشبختانه رشته رزمی احتیاج به امکانات زیادی ندارد و می توان با یک دست لباس در یک سالن خالی شروع کرد.اما از لحاظ فیزیکی آنهایی که قد بلندی دارند موفق ترهستند. ولی هر کسی استعداد داشته باشد حتی درهر وضعیتی که باشد می تواند با یک برنامه خوب شروع کند. مثلا اگر چاق هست می تواند با تمرین، وزن خودش را کم کند و به مرور زمان بدنش را قوی کند و فن دفاع کردن از خود را یاد بگیرد. کیک بوکسینگ فقط ضربه زدن نیست بلکه دفاع کردن هم هست.

به نظر من دانستن فنون دفاع شخصی، برای دخترها یک ضرورت است. حداقل به ما اعتماد به نفس می دهد و آدم احساس می کند قوی تر است. 8

در رقابت های ووشو قهرمانی جهان

26 آبان 1386

ورزش : ووشو/کیک بوکسینگ/کونگ فو

شیرزنان- شبنم شکوریان: برای اولین بار در تاریخ ووشوی ایران دو نماینده زن از کشورمان موفق به کسب دو مدال نقره در بخش سانشو شدند.این رقابتها که به عنوان رقابت های ووشو قهرمانی جهان با حضور 1440 ووشوکار از 89 کشور جهان در سالن ورزش های ملی پکن برگزار می شد و کماکان ادامه دارد، از سطح بسیار بالایی برخوردار است که قرعه مناسب زنان ملی پوش ایران، جای امیدواری را باقی گذاشته بود. به گزارش شیرزنان، در نهایت پس از شش روز رقابت، راضیه طهماسبی سانشوکار وزن 56 کیلوگرم و زهرا کریمی سانشوکار وزن 60 کیلوگرم در مصاف با حریفان خود به ترتیب از چین و ویتنام تن به شکست 2 بر صفر دادند و مدال نقره را کسب کردند. در نخستين مسابقه ، ” راضيه طهماسبي فر ” به مصاف ” اكاترينا موخورتيكو” از روسيه رفت كه توانست در يك رقابت جدي حريف روس خود را شكست دهد.

 

همچنين ” زهرا كريمي ” ديگر ملي پوش سانشوكار ايراني امروز موفق شد با غلبه بر ” كريستينا نامووا ” از روسيه،راهي مرحله‌پاياني اين مسابقات شود.

همچنين در ادامه پيكارهاي بخش زنان ، ” خديجه زينال زاده ” در وزن منهاي ‪ ۴۸‬كيلوگرم و ” فرزانه دهقان ” در وزن منهاي ‪ ۵۲‬كيلوگرم در برابر حريفان خود از كشورهاي ويتنام و فيليپن متوقف شدند و به مقام شوم دست یافتند.

سهميه المپيك برای دهقان و كريمي

در بخش تالو نيز سميه ميراني با كسب امتياز 9/19 در فرم جين شو در ميان 32 شركت كننده دهم شد.

زهرا كريمي در وزن 60 كيلوگرم سانشو در مصاف با آلا ايواشكوويچ بلاروس توانست در دو راند متوالي حريفش را شكست داد. علاوه بر صعود، به مرحله‌ يك چهارم نهايي سومين سهميه المپيك را براي ووشو ايران كسب كرد. كريمي پس از فرزانه دهقان در سانشو و فرشاد عربي در تالو سومين ووشو كار ايراني است كه توانست در مسابقات جهاني، سهميه المپيك را به دست آورد.

داور دست را بالا نبرد

از نکات جالب حاشیه این دیدارها، رقابت بین خدیجه زینال زاده با حریف ایتالیا اش بود که پس از پایان بازی، داور بر خلاف روال همیشه که باید دست برنده با بالا برد از این کار خودداری کرد.

وی به دلیل حجاب اسلامی زینال زاده، از وی خواست تا خود او دستش را بالا ببرد!

تالو بی مدال ماند

در طول این مسابقات تیم تالو ایران در بخش زنان به هیچ مدالی دست نیافت و در بخش مردان تنها به یک مدال برنز قناعت کرد.

این در حالی است که مربی تیم ملی بانوان پس از اتمام بازیها در گفت و گو با خبرنگار ایسنا در چین، این نتایج را چنین توضیح داد:« ملي‌پوشان امتيازات بسيار عالي گرفتند؛ اميدوارم مسوولان همان‌گونه كه به مدال‌هاي جهاني سانشو توجه دارند، به كسب امتيازات خوب تالوكاران هم نگاه كنند.»

راضيه حاجي‌زاده اظهار كرد: نبايد تالو و سانشو را با يكديگر مقايسه كرد. در قسمت تالو ظرافت، حساسيت، دقت و كارايي زيادي لازم است؛ ولي، در سانشو مبارزه مهم است و ممكن است اتفاقات زيادي به نفع يا ضرر يك ووشوكا رخ دهد. در تالو ملي‌پوشان امتيازات بسيار خوبي‌ به ويژه در قسمت بانوان كسب كردند.

وي افزود: در قسمت بانوان 3 نفر را به مسابقه‌هاي جهاني آورده‌ايم كه امتيازات نسبت به گذشته كه معمولا زير 9 و 10 بود، پيشرفت زيادي كرده است. اين نشان دهنده‌ي يك اتفاق بزرگ در تالو ايران و رشد آن است.

وي ادامه داد: اردوي يك ماهه پيش از مسابقه‌هاي جهاني در چين تاثير بسيار زيادي در عملكرد ملي‌پوشان داشت. ملي‌پوشان پس از حضور در آن رقابت‌ها استرس كمتري را در مسابقه‌هاي جهاني داشتند، شايد اگر اين اردو نبود، چنين امتيازاتي به دست نمي‌آمد.

حاجي‌زاده با اشاره به اين كه حضور مربيان چيني تاثير بسزايي در رشد تالو ايران داشت، گفت: اين مربيان با علم خود كمك زيادي به تالو ايران كرده‌اند. تالوكاران ايراني در مسابقه‌هاي جهاني، مسايل زيادي را آموختند كه در آينده به درد ما خواهد خورد.

وي جذب يك مربي خارجي براي تالو را راهكاري مناسب براي تغيير شرايط تالو ايران دانست و گفت: جذب مربي متخصص سبك‌ها و كاري كه آنها مي‌توانند روي تالو از پايه انجام دهند، بسيار عالي خواهد بود.

 

انواع کد های جدید جاوا تغییر شکل موس

9