رب گوجه فرنگی پر استفاده ترین چاشنی در غذاهای ما ایرانیان است. در این مطلب آموزش پخت رب گوجه فرنگی را برای شما آماده کردیم ، در ادامه با همدوره همراه باشید. با مواد لازم ذکر شده در این دستور می توانید مقداری رب گوجه فرنگی به صورت آزمایشی تهیه کنید.
ابتدا گوجه فرنگی ها را می شوییم و با کارد از وسط به قسمت تقسیم می کنیم. گوجه فرنگی ها را در قابلمه ای می ریزیم و آب را به قابلمه اضافه می کنیم و روی حرارت قرار می دهیم. صبر می کنیم تا آب درون قابلمه به جوش بیاید تا پوست گوجه ها به راحتی جدا شوند.
پس از اینکه گوجه ها خوب جوشیدند آنها را روی یک توری سیمی با سوراخ های بسیار ریز می ریزیم و گوجه ها را به آرامی روی توری فشار می دهیم تا پوست و دانه هایشان جدا شود و آب گوجه فرنگی به دست بیاید.
حالا آب گوجه فرنگی را مجددا در قابلمه می ریزیم و روی حرارت قرار می دهیم تا به جوش آید. زمانی که رب گوجه فرنگی کمی غلیظ شد و شروع به قل زدن کرد نمک را اضافه می کنیم.
نحوه تهیه رب گوجه خانگی
برای اینکه متوجه شویم غلظت رب گوجه فرنگی کافی است باید با قاشق روی رب در قابلمه خطی بکشیم ، اگر مدتی طول کشید تا شکاف پر شود غلظت رب گوجه فرنگی ما تقریبا کافی است. در این مرحله باید کاملا مراقب رب باشیم.
مرتب رب گوجه فرنگی را هم بزنیم تا ته نگیرد چون اگر ته بگیرد رب ما طعم ناخوشایندی خواهد داشت. در پایان روغن را به رب اضافه می کنیم و کمی رب گوجه فرنگی را تفت می دهیم. در صورت تمایل می توانید مقدار روغن را بیشتر کنید.
پس از اینکه رب گوجه فرنگی آماده شد آن را در ظرفی بزرگ مانند تشت می ریزیم و اجازه می دهیم خوب خنک شود . پس از اینکه رب گوجه فرنگی به دمای محیط رسید آنرا در ظروف دلخواه بسته بندی می کنیم و در یخچال قرار می دهیم.
حتما از گوجه فرنگی های گوشتی و سالم استفاده کنید تا رب گوجه فرنگی تان طعم مطبوعی داشته باشد. به هیچ وجه از گوجه های له شده و خراب برای تهیه رب گوجه فرنگی استفاده نکنید چون باعث می شود نتیجه خوبی نگیرید.
بهترین ظرف برای تهیه رب گوجه فرنگی ظرف مسی است. زمانی که قصد دارید آب گوجه فرنگی را بگیرید باید خیلی مراقب باشید تا دانه های گوجه فرنگی از توری رد نشوند زیرا این امر باعث می شود که رب گوجه فرنگی شما سریع کپک بزند.
میزان غلظت رب گوجه فرنگی هم در ماندگاری و طعم آن تاثیرگذار است. اگر رب گوجه فرنگی خود را شل و آبدار بردارید با سرعت زیادی کپک می زند. البته اگر رب گوجه فرنگی خود را خیلی سفت هم بردارید طعم ناخوشایندی مانند سوختگی می دهد.
استفاده از روغن در طرز تهیه رب گوجه فرنگی باعث می شود که رب خوش رنگ و شفافی داشته باشید. ضمن اینکه باعث می شود رب گوجه فرنگی شما در یخچال یا فریزر یخ نزند. رب گوجه فرنگی را در جای خشک و خنک مانند یخچال نگهداری کنید.
استفاده از رب گوجه فرنگی مرغوب باعث مقاومت و محافظت از پوست شما در برابر سوختگی های پوستی حاصل از اشعه های فرابنفش می شود.
محققین ثابت کرده اند که مصرف منظم ۴۰ گرم رب گوجه فرنگی به همراه ۱۰ گرم روغن زیتون در طی ۱۰ هفته باعث می شود التهاب های پوستی و آفتاب سوختگی پوست بدن تا حدود ۴۰ درصد کاهش یابد. دلیل این امر لیکوپن بسیار زیاد و غنی است که در رب گوجه فرنگی موجود است.
نکته اول: دو نوع گوجه فرنگی محلی و گلخانه ای در بازار موجود است که از هر دو نوع گوجه فرنگی محلی و گلخانه ای می توانید استفاده کنید که هر یک مزایا و کاستی هایی دارد. گوجه فرنگی محلی رب کمتری می دهد اما باعث می شود رب کپک نزند و دیرتر خراب شود. گوجه فرنگی گلخانه ای گران تر است اما رب بیشتری از آن حاصل می شود. معمولا به ازای هر 100کیلوگرم گوجه فرنگی گوشتی و آبدار بین 10 تا 15 کیلوگرم رب بدست می آید.
نکته دوم: در موقع خرید یا چیدن از زمین کشاورزی، گوجه فرنگی را انتخاب کنید که بیضی شکل، دارای گوشت بیشتر و آب دار باشد. گوجه فرنگی بایستی کاملا قرمز و رسیده باشد و بخشهایی از گوجه زرد یا سبز یا سفید نباشد. از انتخاب گوجه های لهیده، خراب و کپک زده جدا خودداری کنید چرا که سالم نیست و طعم رب را تغییر می دهد.
نکته سوم: اضافه کردن نمک برای جلوگیری از کپک زدن و خرابی رب است و افزودن روغن برای یخ نزدن در فریزر و خوش رنگ شدن رب است.
نکته چهارم: در بیشتر خانه های روستایی رب در فضای باز و بر روی آتش پخته می شود چون جوشانیدن رب زمان زیادی می برد و مصرف گاز خانگی بالا می رود.
نکته پنجم : توری های سیمی همان توری های خانه ریزی است که بر روی پنجره های منزل برای جلوگیری از ورود حشرات نصب می شود. البته در بازار توری های مخصوص جوشاندن رب نیز به فروش می رسد.
نکته ششم : بهترین جنس دیگی که برای جوشاندن رب بکار می رود دیگ مسی است.
ابتدا گوجه فرنگی را بشویید. از وسط به 2 قاچ تقسیم کنید و در دیگ بیندازید. رویش را آب بگیرد و بگذارید به جوش بیاید. گوجه به حدی بجوشد که پوست آن کنده شود.
گوجه ها را در حالی که قل قل می جوشد روی توری سیمی بریزید و گوجه ها را روی توری حرکت دهید تا پوست و دانه آن جدا شود. برخی از چلو صافی برای جدا کردن پوست و دانه گوجه استفاده می کنند که این کار باعث ترش شدن و کپک زدن رب می شود چون خانه های چلو صافی درشت است و دانه را رد می کند.
در بازار دستگاههایی موجود است که آب گوجه را می گیرند و تحویل مشتری می دهند این کار جوشانیدن رب در منزل را راحت تر می کند و تهیه رب بعد از آب گرفتن، شروع می شود.
آب گوجه فرنگی باید آنقدر بجوشد تا غلیظ شده و رب چلپ چلپ به هوا پرت شود. در این مرحله نمک را اضافه کنید تا از خرابی زودهنگام رب جلوگیری شود. میزان غلیظ شدن رب بسیار مهم است اگر شل و آبدار باشد سریع کپک می زند و اگر خیلی سفت باشد طعم سوختگی می دهد و استفاده از آن به علت سفت بودن مشکل است.
روش تشخیص زمان آماده شدن رب این است که وقتی با کفگیر در کف قابلمه خطی می کشیم شکاف ایجاد شده بر جای می ماند و خیلی دیر پر می شود. رب را باید هر چند دقیقه هم بزنید و خصوصا در اواخر پخت آن دقت کنید چون ممکن است ته بگیرد و طعم سوختگی در رب مشخص شود.
بعد از غلیظ شدن رب در مرحله آخر روغن را اضافه کنید هم بزنید تا رب تفت بخورد میزان روغن به دلخواه شماست و برای خوش رنگ شدن رب و عدم یخ زدگی در یخچال یا فریزر است.
رب را در تشت بزرگی بریزید و اجازه دهید تا کاملا سرد شده و آماده بسته بندی شود.
روش اول: بطری های پلاستیکی نو و آک بند که به مصرف آب و نوشابه می رسد را از بازار تهیه کنید. رب سرد شده را داخل آنها بریزید و فشرده کنید. رب را تا لبه پر کنید. برای ماندگاری بیشتر روی رب را کمی روغن مایع بریزید. این کار باعث می شود تا از نفوذ هوا به داخل رب و فساد آن جلوگیری شود. درب آن را محکم ببندید. با این کار حتی چند سال این رب خراب نمی شود به خصوص اگر در یخچال نگهداری شود.
روش دوم: رب را به صورت لایه های نازکی در کیسه فریزر ریخته و صاف کنید با انگشت به میزان هر وعده غذایی که نیاز دارید به صورت چهارخانه رد بیندازید و در فریزر نگهداری کنید. این کار باعث می شود که در هر وعده ای که رب نیاز دارید همان میزان را جدا کرده و از در آوردن کل پلاستیک از فریزر جلوگیری می شود.
روش سوم: بطری های شیشه ای تمیز و خشک را تهیه کنید. رب را داخل آن ریخته درب آن را محکم ببندید و در یخچال نگهداری کنید. بعضی معتقدند فریزر مواد مغذی رب را از بین می برد و نگهداری در یخچال را ترجیح می دهند.
روش چهارم: بطری های شیشه ای که درب فلزی دارد را انتخاب کنید. رب را به صورت فشرده درون آنها قرار دهید. درب شیشه را نه سفت و نه شل ببندید. شیشه های پر شده از رب را در ته قابلمه بچینید. به مقداری آب در قابلمه بریزید که آب به درب شیشه ها نرسد. سپس روی حرارت ملایم بگذارید تا آب بجوشد حدود 20 دقیقه زمان لازم است در حین جوشیدن درب شیشه ها را چپ و راست بچرخانید تا هوای داخل آنها خارج شود. سپس درب شیشه ها را محکم ببندید. شیشه های رب را در کابینت یا انباری نگهداری کنید و پس از باز کردن هر یک از شیشه ها، آن را در یخچال نگهداری کنید.
تهیه رب در منزل جزء کارهای سالیانه بسیاری از خانواده های ایرانی در قدیم بوده است که معمولا در پایان فصل تابستان که گوجه فرنگی کاملا رسیده و ارزان قیمت تر می شود انجام می شد و گاهی چند خانواده با کمک یکدیگر به صورت شریکی این کار را در یک محل انجام می دادند. اما با ورود رب های کارخانه ای و سبک زندگی آپارتمان نشینی این مساله بسیار کمرنگ شده است.
رب خانگی سالم و مطمئن است در صورتی که بسیاری مراکز از مواد نگهدارنده ای مثل نیترات در رب استفاده می کنند تا از خرابی و کپک زدن آن جلوگیری کنند و متاسفانه این مواد برای سلامتی بسیار مضر است.
9