بنام خدا: بخشی از فرهنگ و میراث فرهنگی مردم هر منطقه براساس اعتقادها و باورهایی که در طول سال های متمادی شکل گرفته، تشکیل شده است. براین اساس ، منطقه خراسان جنوبی و روستاها ومناطق آن دارای آداب و رسوم خاص در زمینه غذاهای محلی است که اغلب این غذاها از مواد موجود و در دسترس و متناسب با شرایط آب و هوایی منطقه تهیه می شده و امروزه با توجه به پیشرفت و تغییراتی که در نحوه زندگی مردم به وجود آمده به آداب و رسوم و نحوه تهیه غذاهای سنتی و خواص منحصر به فرد هریک که از مواد موجود در طبیعت هرمنطقه تهیه می شده، کمترتوجه می شود به طوری که بعضی از این غذاهای محلی با گذشت زمان به فراموشی سپرده شده است و نسل های امروزی درباره آنها اطلاعات چندانی ندارد. وبدون شناخت وآگاهی درست آن را از سبد غذایی خود حذف نموده اند.برخی از این غذاهای محلی عبارتند از؛ انواع اشکنه، عدس، اشکنه آلو، اشکنه نخود، اشکنه آردگندم، اشکنه گوجه فرنگی، کشک زرد، خورشت قورمه، گوشت داغ (قورمه)، خورشت سبزی، کوکو کما، غروت (کشک) و بادمجان، کشک سیاه، قاتق ماش، آبگوشت، آش رشته،غلور، آش عدس، شوله زرد، گندم شیر، قاتق عدس، نان جوش، کاچی، بنه، گاورسی، سابری، خرما برشته ،و … در اینحا براساس بضاعت اندک خود تعدادی از این غذا ها که اغلب در روستای خنگ رواج داشته ودارد را به شما علاقه مندان معرفی می نماییم.انشاء الله کاستی های آن را به دیده اغماض خواهید نگریست.
اشكنه ها اشكنه سير:در تهيه اين اشكنه به جاي پياز از سير كوبيده استفاده مي كنند. اين غذاي ساده درخُنگ و روستاهاي اطراف بيرجند بسيار تهيه و مصرف مي شود. ابتداء تعدادی سیر کوبیده شده را در روغن تف داده و چند تا گوجه فرنگی را هم به آن اضافه ودرب قابلمه را می بندیم تا بخار آن بیرون نرود.پس از له شدن گوجه ها، چند لیوان آب داخل قابلمه می ریزیم. در ادامه قبل از آن كه آب اشكنه به جوش آيد، مقداري نمک ، زردچوبه، زعفران و گاهي تخم مرغ هم به ان مي افزايند و وقتي به جوش آمد وبه اصطلاح چند غُل خورد. آنرا به تعداد نفرات در کاسه های نیکلی یا چینی یا مسی ویاملامین ریخته مقداري متناسب با آب اشكنه – نان «خشكه» و كناره هاي باقيمانده نان ها را خرد مي كنند و در آن مي ريزند.وهمراه پیاز یا سبزی تازه ویا هم ترشی میل می کنند.اشکنه گُرجه (گوجه)برای تهیه اشکنه گوجه ابتدا مقداری پیاز داغ درست کرده و بعد از آن گوجه ها را خرد و اضافه کرده و تفت می دهیم. پس از آن، مقداری ادویه از قبیل زعفران، فلفل، نمک، سیب زمینی، و سپس به مقدار لازم آب اضافه و صبر میکنیم خوب غل بخورد وسیب زمینی خوب پخته شود .
اشکنه آرد: بعد از تف دادن پیازتوی روغن و اضافه کردن یک یا چند مشت آرد و مقداری هم آب و کمی هم سیاه دانه ،نمک و ادویه ، مخلوط به دست آمده را مدتی غل داده وسپس بصورت ترید مصرف می نمایند.اشکنه گشنیز: برای تهیه این غذا ابتداء یک قاشق پیاز داغ را در روغن بریزید و 2 قاشق آرد گندم را در آن تفت دهید و تخم گشنیز پودر شده به آن اضافه نمایید 2 لیوان آب بریزید. بگذارید بجوشد تا قوام بیاید و به غلظت برسد. ادویه خصوصا زعفران و کاری اضافه کنید بعد از 10 دقیقه نمک و دو قاشق پودر گردو در آن بریزید.
اشكنه شنبليله: اين نوع غذا را با افزودن برگ خشک شده شنبليله به مايع جوش امده اشكنه درست مي کنند و بر اساس علاقه وسبایق خود انواع ادويه و نمك هم به آن اضافه می کنند.
اشكنه شيره: به شيره انگور مقداري آب اضافه مي كنند تا رقيق شود و مایع بدست آمده را داخل روغن داغ ریخته و ومی گذارند داغ شود و غُل بخورد وبه این نحو با ان اشكنه درست می کنند بعضی ها به این اشکنه یک یا چند تخم مرغ هم اضافه می کنند.
طرز تهیه اشکنه گوجه بیرجندی
اشکنه شیری: اشکنه شیری یا شیرین نیز از غذاهای سنتی مناطق خراسان جنوبی وبویژه روستای خنگ می باشد که مواد لازم برای اشکنه‌ی‌شیرین عبارت است از روغن، شکر یا خاکه قند، پیاز، بادیان، (این گاه مصرف دارویی نیز دارد) زیره سبز و سیاه، شیره‌ی انگور، آب، فلفل، زردچوبه و زعفران. از دیگر موادی است که درصورت تمایل و در دسترس بودن همه یا بعضی از این مواد را به این اشکنه اضافه می نمایند. اشكنه عدس: برای آماده کردن اشکنه مقداری پياز خُرد شده را در روغن تف داده به آن ، رب یا گوجه فرنگی تازه و سپس مقداري متناسب آب اضافه می نمایند و در ادامه مقداری عدس وسیب زمینی و نمك و انواع ادويه اضافه وروی شعله ملایم میگذارند تاخوب پخته ولعاب پس بدهد. این اشکنه را اغلب با نان خشک ویا کناره های ذخیره شده توی صندوق نان ها مصرف می نمایند.اشكنه تخم مرغ: براي تهيه اين غذا پس از ان كه آب اشكنه به چوش امد، چند تخم مرغ خام را در آن مي شكنند و نمك، زردچوبه، فلفل و گاه زعفران هم در آن مي ريزند و خوب به هم مي زنند تا تخم مرغ ها پخته شوند.
اشكنه بنه(پسته وحشی) : طرز تهیه: 1- درابتداء بنه کوبیده شده را در ظرف مخصوص کشک سابی یا همان (تغارچه)ریخته،در صورت تمایل به اندازه دلخواه سیر کوبیده شده را به آن اضافه می کنیم سپس آنها را مانند کشک می ساییم ،تا خوب به روغن آمده و حالت چسبندگی پیدا کند بعد از این مرحله یک چهارم لیوان آب کاملا داغ روی آن ریخته و مجددا آنرا می ساییم، این کار بایستی را تا زمانی که روغن بنه را بتوان با فشار دادن آن با دست جدا کرد ، ادامه بدهیم (روغن بنه را با فشردن آن در مشت براحتی می توان جدا نمود، روغن بنه برای سوختگی بسیار مفید میباشد و اثر سوختگی را از بین میبرد.)
۲-سپس آب گرم و نمک را به آن اضافه نموده خوب آنرا بهم میزنیم و از صافی عبور میدهیم و بعد از کمی حرارت ملایم (کمتر از جوش) غذا آماده می باشد.
۳-غذای فوق را میتوانید با نان ترید کرده میل فرمائید.توجه داشته باشید نمک وسیر این غذا بایستی به اندازه کافی باشد در غیر این صورت لذت واقعی خود را نخواهد داشت.در خوردن این غذا زیاده روی نکنید چرا که طبیعت آن بسیار گرم بوده و ممکن است سبب ایجاد جوش در پوست گردد.
اين غذا به صورت سرد و گرم در تابستان و زمستان مورد استفاده قرار مي گيرد خاصيت اين غذا علاوه بر مزه عالی در گرم بودن چربی مفید وبی ضرر آن است. گُرماس:گُرماس (gormas ) نیز یک غذای سنتی است که با مخلوطی از شیر گاو و یا گوسفند با ماست تهیه می شود زمان تهیه آن بیشتر در فصل بهار است.آب دوغ خیار: آب دوغ خیار یا او ماس یا همان آب ماست با مخلوط نمودن آب با ماست ویا دوغ خالص محلی و همچنین اضافه نمودن خیار سبز یا خیار های تازه محلی ویا هم خیار چنبر ریزکرده ومقداری نعناع وکشمش ونمک آب دوغ خیار تهیه ونان خشک محلی را در داخل آن ریز نموده واغلب در تابشتان ومواقعی که امکانات پخت وپز وجود ندارد ویا وقت کافی برای آشپزی در اختیار نیست تهیه ومورد استفاده قرار میگیرد.مخلوطي از ماست و آب و نمك است كه گاهي در آن مقداري خيار خرد شده و سبزيهايي نظير تره، ريحان، مرزه، نعنا و يا سير مي ريزند و با نان مي خورند.بعضی وقت ها هم چنانچه خیار و سایر مخلفات در دسترس نباشد فقط با مخلوط آب وماست ویا دوغ اقدام به تهیه این غذای به اصطلاح سردستی می نمایند. اين غذا بيشتر در فصل تابستان براي نهار تهيه مي شود.
چکمال (chag mal):چکمال از ریز کردن پتیر یا کماچ داغ به دست می آید که باید با مقداری روغن یا مسکه (کره محلی) آب شده خوب چنگ زده شود تا چربی به خورد کماچ و پتیر برود و بیشتر در زمان پختن نان تازه تهیه می شود.کَما (kama):کما یک گیاه خودرو و بیابانی، و از دیگر غذاهای سنتی خراسان جنوبی است که بیشتر در فصل بهار و اواخر زمستان سبز می شود . این گیاه در ابتدای رویش برگ های تازه وسفید رنگ آن قابل استفاده است. وبه مرور زمان تلخ وغیر قابل مصرف می شود.برای تهیه پس از جمع آوری یا خرید ابتداء جوانه های کماها کاملا” شسته وآن را خرد می کنندو در آب می جوشانند تا کاملا” آب پز شود . بعد از آب پز شدن آب آن را گرفته مقداری سیر داغ تهیه می کنند و کماهای له شده را با مغز گردوی کوبیده و تخم مرغ، نمک، زعفران و گاهی سیب زمینی تف می دهند و با قروت یا سیرماست و یا به تنهایی میل می کنند. این غذا به علت بو وطعم ومزه و ارزش غذایی و دیگرخواص آن دارای طر فداران و در عین حال مخالفانی نیز میباشد،که هر دوگروه با توجه به ذائقه و سلیقه هایشان در اعمال نظرات خود بسیار جدی وسرسخت می باشند.خانم ها وافراد سنتی و قدیمی تر ها ازجمله هواداران این غذا هستند. کاچی : کاچی نوعی غذای سنتی است که برای تهیه آن آرد گندم یا گاورس را با آب مخلوط کرده و روی آتش می جوشانند تا غلیظ شود سپس با مقداری شیره انگور یا گوشت داغ یا شلغم میل می نمایند. به دلیل گرم بودن غذا در زمستان تهیه می شود. قَلِیَه دلبندي: جگر سیاه گوسفند را در بيرجند «دلبندي» و شُش گوسفند را پُپ وسیرابی او را اِشکَنبَه وقلوه ها را گُرجیک مي نامند. براي تهيه اين خوراك دل، جگر سياه ، شش ، قلوه ها و خرخره گوسفند را ریز یا «قليه» مي كنند و آن ها را با مقدار زيادي پياز داغ و چربی و کمی آب مي پزند. اگر گوسفند پروار باشد و او را در خانه سربريده باشند، هزارلا و روده كوچكش را نيز خوب تمييز كرده، خرد مي كنند و به مواد قبلي مي افزايند. اغلب براي آن كه خوراک دلبندي چرب تر و حسابی پُر روغن باشد، «چادر پيه» گوسفند را نيز ريز ريز و به آن اضافه نموده ، و در آخر نمك و زعفران هم اضافه می کنند. درصورت امکان از رُب انارهم بعنوان چاشنی استفاده، ویا همراه این غذا میوه انار ی که خود ذخیره کرده اند را میل می نمایند. در روستای خُنگ اغلب بزرگ ترها این نوع غذا را با بچه ها ونوه ها وفامیل ودوستان نزدیک میل می کنند. ومقداری از آن را برای همسایه ها هم می برند و به اصطلاح میگویند بدون حضور بچه ها وفایل ودوستان نزدیک از گلویشان پایین نمی رود. وبراساس سنت همیشگی حق همسایه راهم فراموش نمی کنند.خاگينه برگ پيازچه: براي تهيه اين خاگينه مقداري برگ سبز پيازچه را با كارد ريز مي كنند و آن ر با زرده و سفيده تخم مردغ به هم مي زنند و در روغن مي پزند. نان شیره: تا همین دوسه دهه گذشته که هنوز باغ ها وزمین های مردم خُنگ تا این حد به زرشک تغییر کاربری نداده بودند واین غذاهای مختلف هم وارد سفره های مردم نشده بود شیره انگور تولیدی روستا ، یکی از رایج ترین و سردستی ترین غذاها مردم بویژه در فصل زمستان بوده است . شیره انگور به لحاظ طبیعت گرم وارزش غذایی بسیار بالای آن نقش قابل توجهی در حفظ سلامت وتامین انرژی مردم منطقه برای انجام کارها وفعالیت های بسیار طاقت فرسای آنها را داشته است.در آن زمانهای نه چندان گذشته وقتی مهمانی وارد خانه یکی از اهالی می شد. بلافاصله در هر ساعتی از روز یک مجمعه بزرگ با چند نان تازه ویک پیاله چینی مخصوص شیره و بعضا” مقداری هم روغن زرد جلوی او میگذاشتند وبعد از آن هم به سراغ چراغ پریموس وکتری وقوری واستکان های مخصوص تشریفات مهمانی، برای تهیه چایی می رفتند. چاشنی با ارزش وبیاد ماندنی این مهمانی ها روحیه مهمان نوازی وبرق شادی ای بود که در چشمان صاحبخانه می درخشید.وتفاوت چندانی هم نداشت که این مهمان که باشد؟ فامیل باشد یا غریبه؟ کوچک باشد یا بزرگ؟ فقیر باشد یا غنی؟ فقط کافی بود که مهمان وتازه وارد باشد . یادش بخیر.. طرز تهیه شیره انگور:طی مقاله جداگانه ای توضیح داده شده است علاقه مندان می توانند به قسمت «عناوین» درپایین صفحه اصلی سایت طرز تهیه شیره انگور مراجعه نمایند.خوراک کدو:در روستای خنگ از قدیم رسم بوده که قسمت های خالی وآبگیر زمین کشمان یا همان خید های چغندر و امثالهم بصورت پراکنده خیار وکدو وجارو در حد نیاز ومصرف خانواده پرورش می دهند. ازجمله این محصولات کدو تنبل میباشد. که از میوه وتخم آن برای غذا وآجیل استفاده می نمایند.یکی از این غذاهای خوشمزه خوراک کدو تنبل است. به این صورت که کدو را پوست کنده وریز ریز می نمایند. وآب به آن اضافه وپس از آب پز شدن روغن وسیر ونمک به آن اضافه نموده وهمراه نان بصورت خوراک استفاده می کنند.در برخی مواقع بجای آب ،شیر به آن اضافه می کنند وبه این نوع غذا کدو شیر میگویند که بسیار خوشمزه ومورد علاقه اغلب اعضاء خانواده می باشد.البته مثل هر غذای دیگری برخی افراد هم ناز می کنند ومیگویند ما این غذا را با این مخلوط و این کیفیت دوست نداریم. این قبیل افراد که معمولا”پسر های خانه بوده و نازشان هم خریدار داشت می رفتند از توی غال مرغ تخم مرغ برمیداشتند ومی آوردند وجلوی چشم بقیه می پختند وتنها میخوردند. وموجب اعتراض دخترها وبعضی وقت ها هم دعوا و در گیری در بین اعضاء هم می شدند. البته بعضی ها اینطوری بودند نه همه؟ ! تاس كباب: مواد غذايي و طرز پخت «تاس كباب» در بيرجند با ساير نقاط ايران فرقي ندارد و آن را از گوشت، دنبه، پياز، سيب زميني، به، آلوبخارا، زرد چوبه، دارچين، نمك، زعفران و گاه اندكي شكر و آب مي پزند.
آبگوشت (او گوش): براي تتهييه اين غذا گوشت گوسفند را با پياز، نخود و لوبيا، ليمو عماني، گوچه فرنگي، سيب زميني ،نمك، زردچوبه، زعفران و روغن مي پزند. آبگوشت از جهت اينكه ماده غذايي خاصي بدان بيفزايند يا نيفزايد انواعي دشته كه هنوز هم در بيرجند معمول است.
آبگوشت آلو: به اين آبگوشت به جاي ليمو يا گوجه فرنگي، آلوي بخارا مي افزايند و به آن «او گوشت اُلو» مي گويند.
آبگوشت كله پاچه: درروستای خنگ كله و پاچه ها ر ابتدا به سر یک چوب که به آن آتِسوز(atesooz) یا همان آتش سوز میگویند در تنور مي گذارند. تا پشم يا موي آن ها کاملا” بسوزد و پوستشان برشته شود. آن گاه آن را با یک کارد،(چِک چِکی -chek cheki) کاردكشي مي كنند تا ريزه پشم ها يا موهاي سوخته کاملا” جدا شود. سپس آن را با دقت مي شويند و در ديگ یا قُلِف یا قابلمه مي گذارند و به آن آب، پياز، سير، نخود، لوبيا و گاهي گندم و شير و انواع ادويه مانند زعفران، زردچوبه، فلفل و نمك اضافه مي كنند و مي پزند. در روستای خنگ به سيرابي هم (اشكمبه) مي گويند در بیشتر مواقع این اشکمبه را هم خوب تميز مي نمايند و آن را با كله پاچه تواماً مي پزند. از اين رو طعم و مزه آبگوشت كله پاچه اي كه در خنگ وبیرجند پخته مي شود، با نقاط ديگر ايران تفاوت دارد.
آش ها : قلور خیر:قلور خیر:در روستای خُنگ اغلب در زمان قدیم وکم وبیش همین حالا هم ،مردم هنگام سختی و بیماری و بلایای طبیعی ،خشکسالی و امثالهم وزمان هایی که به هر دلیل به سختی می افتادند یامشکلی داشتند که می خواستند برطرف شود . برای رهایی از آن و یا برآورده شدن حاجت هایشان اقدام به پختن “غلور خیر” می کردند.این غلور که از گندم بلغور شده وحبوبات و سیر و همچنین انواع سیزیجات معطر وبعضا” هم گوشت گوسفند تهیه می شد بسیار خوشمزه وپر طرفدار و معمولا” بصورت گروهی و طی مراسم خاصی پخته می شد . اجاق های مخصوص و دیگ های مسی بسیار بزرگی که به آن در اصطلاح محلی (تژقن) tajghan می گفتند وبه همین منظور تهیه وجزء اموال حسینیه نیز محسوب ونگهداری می شد.مواد اولیه این غلور توسط افراد داوطلب که هرکدام برای خود حاجتی نیز داشتند تهیه می شد. یک عده هم کُنده وهیزم هدیه میدادند یا مسئولیت شکستن کنده ها را به عهده گرفته و عده ای هم در پُخت غلور ها کمک می کردند. موقع پختن هم بعضی ها به نیت برآورده شدن حاجت هایشان غلور ها را شور میدادند وهمزمان حاجت خود را بیاد آورده و ضمن صلوات از خدا طلب حاجت میکردند. کار شور دادن غلور بخاطر بخار داغ وحجم زیاد وبزرگی دیگ وکفگیر ها نسیتا” سخت بود واز طرفی هم برای ته نگرفتن ضروری بود که میبایست تا پایان کار مرتبا” تداوم می یافت. برای پختن غلور معمولا” یک نفر پیش قدم می شد وکمک ها ونذورات مردم را هم جمع آوری وپخت غلور را مدیریت میکرد. در موقع پختن هم همه با اشتیاق در کمک کردن سبقت می گرفتند.اجاق ها را معمولا” در محوطه حسینیه مخروبه قدیم یا حیاط مسجد ویا هم اطراف مزار در ست کرده بودند که هر بار نیاز به مرمت و بازسازی داشت.موقع غلورپزان حال وهوای معنوی خاصی در روستا حاکم بود. همه بانشاط معنوی خاصی حاضر می شدند انگار بوی عطر رحمت خداوند از همان لحظه شروع مراسم همه فضای روستا را در بر می گرفت وواقعا” این را با همه وجودشان درک ولمس می کردند.بعد از پختن وآماده شدن غلورها ، آن را بین همه مردم و حاضرین تقسیم می کردند . بعضی وقت هاهم برای حاضرین ودست اندکاران غلور های داغ را برای اینکه زودتر سرد شود داخل یک سینی مسی بزرگ که در اصطلاح محلی به آن مجمعه می گویند ریخته وبه هر کدام یک قاشق نیکلی می دادند و هر کسی از جلوی سینی سمت خودش کم کم شروع به خوردن میکرد . از یک کنار می خوردند و پیش می زفتند اواخر کار هم رقابت ها بیشتر وبیشتر می شد و بعضا” هم منجر به اعتراض می شد. افراد زرنگ تر سینی را برمی داشتند و پا به فرار می گذاشتند. بعضی وقت ها هم بدلیل استقبال زیاد و ضعف مدیریت عوامل توزیع بی نظمی ایجاد وبه بعضی از حاضران غلور نمی رسید. این افراد بدلیل اعتقاد به تبرک بودن این غذا ناچار ته دیگ هارا برای خودشان استفاده می کردند که البته این ته دیگ ها، که به آن ته تراشی هم می گفتند واقعا” خوشمزه و چندان هم بی طرفدار نبود . آخرش هم ظرف ها و قاشق های نشسته رادر داخل همان دیگ های خالی غلور قرار داده و آن ها را در داخل حوض جلوی مسجد می گذاشتندتا خوب خیس بخورد و اغلب هم زحمت شستن این دیگ هارا زن ها ودخترهای همسایه حسینیه ومسجد می کشیدند . یادش بخیر.خدا رحمت کند اون مردمان حدا باور و با صفا وبا معرفت را لطفا” برای آمرزش ارواح همه درگذشتگان روستای خنگ وسلامتی بازماندگان وهمه خنگی های باشرافت صلوات بفرستید. آش نذری: اين آش از رشته آرد گندم، روغن، انواع دانه ها و سبزي هاي دارويي تهيه مي شود و بيش از آن كه جنبه غذايي داشته باشد، جنبه دارويي دارد. این آش در حقيقت نوعي آش رشته است كه آرد و مواد مورد استفاده آن را از خانه هاي همسايگان و آشنايان فراهم مي كنند و آن را با مراسمي خاص مي پزند.
آش اُماج: ماده اصلي اين آش، آرد گندم است كه ان را با كمي روغن «سرشته» و از سوراخ هاي غربالي ريز يا الك درشتي رد مي كنند. به اين دانه هاي آرد كه از سوراخ هاي غربال يا الك رد مي شود، «اماج» مي گويند. اين آش با مراسمي خاص همراه با دعا و نيايش پخته مي شود.
آش پولاني (پلوني): اين آش را نيز از آرد گندم تهيه مي كنند. ابتدا كمي آب به آرد مي زنند تا نم دار شود، سپس آن را «سرشته» كرده، از غربال ريز يا الك بزرگ مي گذرنند و به جاي رشته از اين دانه هاي آرد استفاده مي كنند و روغن، آب و تخم گشنيز، سير و بر آن مي افزايند.
آش رشته: چاشني اين آش در بيرجند «قروت» است و گاهي آب انار كه ان را در داخل آش مي پزند. مقدار نسبتاً زيادي بنشن (عدس، لوبيا، نخود و …) را آب پز مي كنند. مقداري از آن را داخل ديگ آش مي ريزند و مقداري ر با گوشت چرخ كرده گلوله شده (كله گنجشگي) در پياز دغ تفت مي دهند و نعنا داغ هم تهيه مي نمايند.
آش بلغور (قلور): اين آش ر از بلغور گندم مي پزند و دانه هايي مانند نخود، عدس، لوبيا، ماش و ومقداري گوشت (به ويژه گوشت پر چرب)، روغن، سير و نمك بر آن مي افزايند. اين غذا را هم براي مصرف شخصي و هم به صورت نذري مي پزند.
آش آلو: آلويي كه در اين آش مي ريزند، آلوي بخارا است و گاه ممكن است به جاي آن از « آلوچه» نيز استفاده كنند كه در اين صورت به آن «آش آلوچه» مي گويند.
ساير آش هاي بيرجند عبارتند از: آش برنج، آش سبزي، آش شلغم، آش شله قلمكار، آش ماست، آش ماش، آش جو، آش ارزن آش ساده، آش عدس و ….
قروت ها:قروت خُنَك (سرد): گاهي قروت آبگون را سرد مصرف مي كنند. ابتدا مقداري سبزي هاي خوردني مانند تره، نعناع، ريحان و را خرد و ساطوري مي كنند و در ان مي ريزند. هم چنين مقداري سير كوبيده، خيار خرد شده و نمك نيز به آن مي افزايند و نان در آن تريد مي كنند و مي خورند. به اين غذا كه بيش تر در تابستان خورده مي شود «قروت خنك» مي گويند
قروت گرم: اين نوع قروت در حقيقت نوعي اشكنه است. نخست با پياز يا سير و روغن پياز داغ و سير داغ درست مي كنند و قروت مايع را در آن مي ريزند و به اندازه لازم نمك به آن اضافه مي كنند و آن را حرارت مي دهند تا خوب گرم و داغ شود و «موج» كند، ولي نبايد به چوش بيايد و گر نه ترش مي شود. قروت گرم را گاهي با يك ماده غذايي ديگر مي خورند مانند بادمجان، كدم، كما و سبزي هاي پخته مانند اسفناج، سلمه و شير مرغ كه آن ها را در پياز دغ يا سير داغ سرخ مي كنند.
قروت بادمجان: تعداد ی بادمجان شیرین ومرغوب را پوست کنده ودر روغن سرخ می نمایند. در اثناء سرخ شدن بادمجان مقداری پیاز خرد شده ودرنهایت هم قبل از اضافه کردن آب، به میزان کافی گوجه فرنگی ویا رب آن را به همراه ادویه اضافه نموده ، بر روی شعله ملایم می گذارند تا به آرامی غل بخورد. پس از آماده شدن این خوراک آن را همراه قروت بر سر سفره گذاشته وبه همراه سبزی تازه ونان محلی میل می نمایند. نان ها:تا همین چند سال پیش که توی روستا ها نانوایی وجود نداشت ومردم نان را باگندم تولیدی و با دست خودشان بعمل می آوردند. برای تامین قوت غالب خود یعنی نان ناچار به داشتن برخی ابزار و وسایل هم بودند.تعدادی از این وسایل و ابزار عبارت بودند از : تنور،آتِسوز، سفره آردی،تغار خمیرگیری،تختک، تخته حمل گرده آرد تا سرتنور،بالشتک ، خمیرمایه،گلینه ،نان دان و….. نان دست پخت زن های قدیم هم واقعا” خوردن داشت.عطر نان تمام کوچه ومحله را معطر میکرد.بیشتر از این توصیف نمی کنم می ترسم جوان هایی که ندیده اند فکر کنند که دارم مبالغه می کنم…… بگذریمگلینه از جنس گِل برای خنک نگهداشتن آرد و جلوگیری از آلودگی ، کرم زدگی ، نفوذ موش های خانگی وسایر حشرات نان پنير (پتيرو): پتير يا پتيرو به نان لواشي گفته مي شود كه از خمير «ورنيامده» وري نكرده، پخته مي شود. اين نوع نان هنگامي كه خشك مي شود، سخت و جويدن آن اندكي دشوار است.نان شاهي: شاهي از بهترين خمير «ورآمده». ولي ترش نشده. و در مناسب ترين درجه حرارت تنور پخته مي شود. اين نوع نان بهترين نوع لواش است.
نان پستابي: پستابي در حرارت و گرماي «پست» و كم تنور پخته مي شود. اين نان در مدت نسبتاً مديدي – بي آن كه كپك بزند، يا طعم آن دگرگون شود – قابل نگه داري است.نان خشكي: «خشكي» نوعي لواش تشريفاتي است كه خمير ان را با اندكي روغن و شير (يا هر دو) و زعفران در هم مي كنند و آن را ورز مي دهند. از اين نان لذيذ و بسيار نرم بيش تر براي صبحانه و يا افطار ماه مبارك و در ميهماني ها استفاده مي شود.نقوچ : این نان بصورت قرص های کوچک و مخصوص بچه ها و بیشتر در آتش پایان کار تنور پخته می شود و بسیار هم مورد علاقه بچه ها نیز می باشد.در گذشته، بعضی وقت ها هم که مادر ها میخواستند بچه ها را بواسطه همکاری در نگهداری کودکان و انجام کارهای خانه تشویق کنند، به آنها وعده ی نقوچ زرد روغنی می دادند و بسته به میزان رضایت مادر مخلفات آن را هم زیاد تر می کردند تا بدینوسیله اسباب تشویق و خوشحالی بیشتر بچه ها را فراهم کنند.بعضی بچه ها هم از فرط خوشحالی وبرای خودنمایی یکی از این نقوچ های گرم را با خود به کوچه برده وجلوی سایر بچه ها با ناز وعشوه خاصی می خوردند.وبدینوسیله بچه هایی که قبلا”به آنها خوراکی نداده و یا به نوعی از آنها دلخور بودند را تحریک و بعضی بچه ها راهم با دادن کمی نقوچ مورد لطف خود قرار می دادند. نان ته تغاري: نانواها خميرهايي كه به ديوارهاي تغارهاي خميرگري و ته آن ها مي چسبد را با «تغار تراش» مي تراشند و آن ها را به شكل «كاج» گرد و كلفت در مي آورند و آن ها را در ته تنور، نزديك به كف آن به ديواره تنور مي چسبانند يا تكييه مي دهند و مي گذارند خوب «مغز پخت» شود. اين نان را نانوا براي خودش درست مي كند.
تافتان / تافتون (تَفتُو): «تافتان» در بيرجند و اطراف آن به نوعي نان گفته مي شود كه خمير آن را با شير، روغن و آب تهيه مي كنند و روي ان را با «پيسه» منقش و با شير، زعفران رنگين و معطر نمايند. اين نوع نان ويژه صبحانه يا افطار است و جنيه تشريفاتي دارد و آن را در تنور با گرماي متعارف مي پزند.
جوين (نان جو): اين نان از آرد جو تهيه و آن را به صورت قرص (گرد) در مي آورند و درتنور مي پزند. اين نان را بيش تر روستاييان پخت و مصرف مي نموده اند.ساير نان هاي اين استان عبارتند از: نان پتیر.نان جوین ، نان دو آتشه ، کماچ آتشی، نقوچ ، نان روغن جوشی، كماچ قلفی، نان زرد ، نان گاورسي ، نان كلمبه، نان برگ پيازي، نان كنجدي، نان سر قلفي، نان تاتران، نان لمبه، و …پلو و خورشت هاخوشتلی: یا همان رشته محلی است که در قدیم خانم ها با زحمت بسیار زیاد تهیه میکردند بدین ترتیب که گرده های خمیر را به وسیله الک های چوبی مخصوص نازک کرده و مجمعه ای بزرگ را وارونه وخمیر را روی آن پهن و یوسیله چاقو بصورت رشته های دراز ونازک با دقت زیاد می بر یدند. بعد از بُرش نوارها را بر روی بند های مخصوص پهن وخشک می نمودند.با توجه به اینکه در زمانهای سابق برنج در دسترس مردم نبوده واکثرا” هم توان خرید برنج وپختن پلو را نداشتند. این رشته ها را مانند پلو دم کرده و به عنوان یک غذای پر طرفدار مصرف می نموده اند لازم به گفتن است که از این رشته ها برای پختن انواع آش هم استفاده می کرده اند. اخیرا” هم این رشته ها ودرواقع خوشتلی ها را با روغن تف داده و همراه برنج دم مکنند وبه آن رشته پلو میگویند. پلو گاورس: براي تهيه اين غذا مقداري گاورس (ارزن) را پوست گرفته و مغز آن را در آب مي پزند و آن ر آبكش مي كنند و از آن مانند برنج يك نوع پلو تهيه مي كنند. چون ارزن بسيار خشك است، اين پلو را با نوعي قورمه كه از گوشت هاي بسيار چرب گوسفند مانند «قلاوه گاه» و «پيشناف» مي پزند، مي خورند.لغور پلو (قلور پلو): در روستا های واز جمله خُنگ بيرجند به بلغور «قلور» مي گويند: گندم را بلغور مي كنند و آن ر اندكي بو مي دهند و از آن مانند برنج آبكش دم مي كنند.
ساوري: گندم را با آب مي پزند و آن را در ظرف هايي در آفتاب پهن مي كنند تا خشك شود. بعد آن را بو مي دهند و آن را آسياب مي كنند تا بلغور شود. اين بلغور را «ساوري» مي نامند.ساوري را نيز مانند «قلور» مي پزند كه به آن «سوري» مي گويند. اگر به آن برنج نيز اضافه كنند، به آن «ساوري پلو» مي گويند.
قورمه: معمول ترين و پر مصرف ترين خورشتي كه در بيرجند پخته مي شود، «قورمه» نام دارد. براي تهيه اين خورشت، گوشت را در روغن و پياز سرخ مي كنند و مقداري آب به آن مي افز�
Загрузка…
Загрузка…
Загрузка…
Обработка…
Загрузка…
طرز تهیه اشکنه گوجه بیرجندی
Обработка…
Загрузка…
Загрузка…
Обработка…
Загрузка…
Загрузка…
Загрузка…
Загрузка…
Загрузка…
Загрузка…
Загрузка…
Обработка…
Загрузка плейлистов…
بنام خدا: بخشی از فرهنگ و میراث فرهنگی مردم هر منطقه براساس اعتقادها و باورهایی که در طول سال های متمادی شکل گرفته، تشکیل شده است. براین اساس ، منطقه خراسان جنوبی و روستاها ومناطق آن دارای آداب و رسوم خاص در زمینه غذاهای محلی است که اغلب این غذاها از مواد موجود و در دسترس و متناسب با شرایط آب و هوایی منطقه تهیه می شده و امروزه با توجه به پیشرفت و تغییراتی که در نحوه زندگی مردم به وجود آمده به آداب و رسوم و نحوه تهیه غذاهای سنتی و خواص منحصر به فرد هریک که از مواد موجود در طبیعت هرمنطقه تهیه می شده، کمترتوجه می شود به طوری که بعضی از این غذاهای محلی با گذشت زمان به فراموشی سپرده شده است و نسل های امروزی درباره آنها اطلاعات چندانی ندارد. وبدون شناخت وآگاهی درست آن را از سبد غذایی خود حذف نموده اند.برخی از این غذاهای محلی عبارتند از؛ انواع اشکنه، عدس، اشکنه آلو، اشکنه نخود، اشکنه آردگندم، اشکنه گوجه فرنگی، کشک زرد، خورشت قورمه، گوشت داغ (قورمه)، خورشت سبزی، کوکو کما، غروت (کشک) و بادمجان، کشک سیاه، قاتق ماش، آبگوشت، آش رشته،غلور، آش عدس، شوله زرد، گندم شیر، قاتق عدس، نان جوش، کاچی، بنه، گاورسی، سابری، خرما برشته ،و … در اینحا براساس بضاعت اندک خود تعدادی از این غذا ها که اغلب در روستای خنگ رواج داشته ودارد را به شما علاقه مندان معرفی می نماییم.انشاء الله کاستی های آن را به دیده اغماض خواهید نگریست.
اشکنه ها اشکنه سیر:در تهیه این اشکنه به جای پیاز از سیر کوبیده استفاده می کنند. این غذای ساده درخُنگ و روستاهای اطراف بیرجند بسیار تهیه و مصرف می شود. ابتداء تعدادی سیر کوبیده شده را در روغن تف داده و چند تا گوجه فرنگی را هم به آن اضافه ودرب قابلمه را می بندیم تا بخار آن بیرون نرود.پس از له شدن گوجه ها، چند لیوان آب داخل قابلمه می ریزیم. در ادامه قبل از آن که آب اشکنه به جوش آید، مقداری نمک ، زردچوبه، زعفران و گاهی تخم مرغ هم به ان می افزایند و وقتی به جوش آمد وبه اصطلاح چند غُل خورد. آنرا به تعداد نفرات در کاسه های نیکلی یا چینی یا مسی ویاملامین ریخته مقداری متناسب با آب اشکنه – نان «خشکه» و کناره های باقیمانده نان ها را خرد می کنند و در آن می ریزند.وهمراه پیاز یا سبزی تازه ویا هم ترشی میل می کنند.اشکنه گُرجه (گوجه)برای تهیه اشکنه گوجه ابتدا مقداری پیاز داغ درست کرده و بعد از آن گوجه ها را خرد و اضافه کرده و تفت می دهیم. پس از آن، مقداری ادویه از قبیل زعفران، فلفل، نمک، سیب زمینی، و سپس به مقدار لازم آب اضافه و صبر میکنیم خوب غل بخورد وسیب زمینی خوب پخته شود .
اشکنه آرد: بعد از تف دادن پیازتوی روغن و اضافه کردن یک یا چند مشت آرد و مقداری هم آب و کمی هم سیاه دانه ،نمک و ادویه ، مخلوط به دست آمده را مدتی غل داده وسپس بصورت ترید مصرف می نمایند.اشکنه گشنیز: برای تهیه این غذا ابتداء یک قاشق پیاز داغ را در روغن بریزید و 2 قاشق آرد گندم را در آن تفت دهید و تخم گشنیز پودر شده به آن اضافه نمایید 2 لیوان آب بریزید. بگذارید بجوشد تا قوام بیاید و به غلظت برسد. ادویه خصوصا زعفران و کاری اضافه کنید بعد از 10 دقیقه نمک و دو قاشق پودر گردو در آن بریزید.
اشکنه شنبلیله: این نوع غذا را با افزودن برگ خشک شده شنبلیله به مایع جوش امده اشکنه درست می کنند و بر اساس علاقه وسبایق خود انواع ادویه و نمک هم به آن اضافه می کنند.
اشکنه شیره: به شیره انگور مقداری آب اضافه می کنند تا رقیق شود و مایع بدست آمده را داخل روغن داغ ریخته و ومی گذارند داغ شود و غُل بخورد وبه این نحو با ان اشکنه درست می کنند بعضی ها به این اشکنه یک یا چند تخم مرغ هم اضافه می کنند.
طرز تهیه اشکنه گوجه بیرجندی
اشکنه شیری: اشکنه شیری یا شیرین نیز از غذاهای سنتی مناطق خراسان جنوبی وبویژه روستای خنگ می باشد که مواد لازم برای اشکنه‌ی‌شیرین عبارت است از روغن، شکر یا خاکه قند، پیاز، بادیان، (این گاه مصرف دارویی نیز دارد) زیره سبز و سیاه، شیره‌ی انگور، آب، فلفل، زردچوبه و زعفران. از دیگر موادی است که درصورت تمایل و در دسترس بودن همه یا بعضی از این مواد را به این اشکنه اضافه می نمایند. اشکنه عدس: برای آماده کردن اشکنه مقداری پیاز خُرد شده را در روغن تف داده به آن ، رب یا گوجه فرنگی تازه و سپس مقداری متناسب آب اضافه می نمایند و در ادامه مقداری عدس وسیب زمینی و نمک و انواع ادویه اضافه وروی شعله ملایم میگذارند تاخوب پخته ولعاب پس بدهد. این اشکنه را اغلب با نان خشک ویا کناره های ذخیره شده توی صندوق نان ها مصرف می نمایند.اشکنه تخم مرغ: برای تهیه این غذا پس از ان که آب اشکنه به چوش امد، چند تخم مرغ خام را در آن می شکنند و نمک، زردچوبه، فلفل و گاه زعفران هم در آن می ریزند و خوب به هم می زنند تا تخم مرغ ها پخته شوند.
اشکنه بنه(پسته وحشی) : طرز تهیه: 1- درابتداء بنه کوبیده شده را در ظرف مخصوص کشک سابی یا همان (تغارچه)ریخته،در صورت تمایل به اندازه دلخواه سیر کوبیده شده را به آن اضافه می کنیم سپس آنها را مانند کشک می ساییم ،تا خوب به روغن آمده و حالت چسبندگی پیدا کند بعد از این مرحله یک چهارم لیوان آب کاملا داغ روی آن ریخته و مجددا آنرا می ساییم، این کار بایستی را تا زمانی که روغن بنه را بتوان با فشار دادن آن با دست جدا کرد ، ادامه بدهیم (روغن بنه را با فشردن آن در مشت براحتی می توان جدا نمود، روغن بنه برای سوختگی بسیار مفید میباشد و اثر سوختگی را از بین میبرد.)
۲-سپس آب گرم و نمک را به آن اضافه نموده خوب آنرا بهم میزنیم و از صافی عبور میدهیم و بعد از کمی حرارت ملایم (کمتر از جوش) غذا آماده می باشد.
۳-غذای فوق را میتوانید با نان ترید کرده میل فرمائید.توجه داشته باشید نمک وسیر این غذا بایستی به اندازه کافی باشد در غیر این صورت لذت واقعی خود را نخواهد داشت.در خوردن این غذا زیاده روی نکنید چرا که طبیعت آن بسیار گرم بوده و ممکن است سبب ایجاد جوش در پوست گردد.
این غذا به صورت سرد و گرم در تابستان و زمستان مورد استفاده قرار می گیرد خاصیت این غذا علاوه بر مزه عالی در گرم بودن چربی مفید وبی ضرر آن است. گُرماس:گُرماس (gormas ) نیز یک غذای سنتی است که با مخلوطی از شیر گاو و یا گوسفند با ماست تهیه می شود زمان تهیه آن بیشتر در فصل بهار است.آب دوغ خیار: آب دوغ خیار یا او ماس یا همان آب ماست با مخلوط نمودن آب با ماست ویا دوغ خالص محلی و همچنین اضافه نمودن خیار سبز یا خیار های تازه محلی ویا هم خیار چنبر ریزکرده ومقداری نعناع وکشمش ونمک آب دوغ خیار تهیه ونان خشک محلی را در داخل آن ریز نموده واغلب در تابشتان ومواقعی که امکانات پخت وپز وجود ندارد ویا وقت کافی برای آشپزی در اختیار نیست تهیه ومورد استفاده قرار میگیرد.مخلوطی از ماست و آب و نمک است که گاهی در آن مقداری خیار خرد شده و سبزیهایی نظیر تره، ریحان، مرزه، نعنا و یا سیر می ریزند و با نان می خورند.بعضی وقت ها هم چنانچه خیار و سایر مخلفات در دسترس نباشد فقط با مخلوط آب وماست ویا دوغ اقدام به تهیه این غذای به اصطلاح سردستی می نمایند. این غذا بیشتر در فصل تابستان برای نهار تهیه می شود.
چکمال (chag mal):چکمال از ریز کردن پتیر یا کماچ داغ به دست می آید که باید با مقداری روغن یا مسکه (کره محلی) آب شده خوب چنگ زده شود تا چربی به خورد کماچ و پتیر برود و بیشتر در زمان پختن نان تازه تهیه می شود.کَما (kama):کما یک گیاه خودرو و بیابانی، و از دیگر غذاهای سنتی خراسان جنوبی است که بیشتر در فصل بهار و اواخر زمستان سبز می شود . این گیاه در ابتدای رویش برگ های تازه وسفید رنگ آن قابل استفاده است. وبه مرور زمان تلخ وغیر قابل مصرف می شود.برای تهیه پس از جمع آوری یا خرید ابتداء جوانه های کماها کاملا” شسته وآن را خرد می کنندو در آب می جوشانند تا کاملا” آب پز شود . بعد از آب پز شدن آب آن را گرفته مقداری سیر داغ تهیه می کنند و کماهای له شده را با مغز گردوی کوبیده و تخم مرغ، نمک، زعفران و گاهی سیب زمینی تف می دهند و با قروت یا سیرماست و یا به تنهایی میل می کنند. این غذا به علت بو وطعم ومزه و ارزش غذایی و دیگرخواص آن دارای طر فداران و در عین حال مخالفانی نیز میباشد،که هر دوگروه با توجه به ذائقه و سلیقه هایشان در اعمال نظرات خود بسیار جدی وسرسخت می باشند.خانم ها وافراد سنتی و قدیمی تر ها ازجمله هواداران این غذا هستند. کاچی : کاچی نوعی غذای سنتی است که برای تهیه آن آرد گندم یا گاورس را با آب مخلوط کرده و روی آتش می جوشانند تا غلیظ شود سپس با مقداری شیره انگور یا گوشت داغ یا شلغم میل می نمایند. به دلیل گرم بودن غذا در زمستان تهیه می شود. قَلِیَه دلبندی: جگر سیاه گوسفند را در بیرجند «دلبندی» و شُش گوسفند را پُپ وسیرابی او را اِشکَنبَه وقلوه ها را گُرجیک می نامند. برای تهیه این خوراک دل، جگر سیاه ، شش ، قلوه ها و خرخره گوسفند را ریز یا «قلیه» می کنند و آن ها را با مقدار زیادی پیاز داغ و چربی و کمی آب می پزند. اگر گوسفند پروار باشد و او را در خانه سربریده باشند، هزارلا و روده کوچکش را نیز خوب تمییز کرده، خرد می کنند و به مواد قبلی می افزایند. اغلب برای آن که خوراک دلبندی چرب تر و حسابی پُر روغن باشد، «چادر پیه» گوسفند را نیز ریز ریز و به آن اضافه نموده ، و در آخر نمک و زعفران هم اضافه می کنند. درصورت امکان از رُب انارهم بعنوان چاشنی استفاده، ویا همراه این غذا میوه انار ی که خود ذخیره کرده اند را میل می نمایند. در روستای خُنگ اغلب بزرگ ترها این نوع غذا را با بچه ها ونوه ها وفامیل ودوستان نزدیک میل می کنند. ومقداری از آن را برای همسایه ها هم می برند و به اصطلاح میگویند بدون حضور بچه ها وفایل ودوستان نزدیک از گلویشان پایین نمی رود. وبراساس سنت همیشگی حق همسایه راهم فراموش نمی کنند.خاگینه برگ پیازچه: برای تهیه این خاگینه مقداری برگ سبز پیازچه را با کارد ریز می کنند و آن ر با زرده و سفیده تخم مردغ به هم می زنند و در روغن می پزند. نان شیره: تا همین دوسه دهه گذشته که هنوز باغ ها وزمین های مردم تا این حد به زرشک تغییر کاربری نداده بودند واین غذاهای مختلف هم وارد سفره های مردم نشده بود شیره انگور تولیدی روستا ، یکی از رایج ترین و سردستی ترین غذاها مردم بویژه در فصل زمستان بوده است . شیره انگور به لحاظ طبیعت گرم وارزش غذایی بسیار بالای آن نقش قابل توجهی در حفظ سلامت وتامین انرژی مردم منطقه برای انجام کارها وفعالیت های بسیار طاقت فرسای آنها را داشته است.در آن زمانهای نه چندان گذشته وقتی مهمانی وارد خانه یکی از اهالی می شد. بلافاصله در هر ساعتی از روز یک مجمعه بزرگ با چند نان تازه ویک پیاله چینی مخصوص شیره و بعضا” مقداری هم روغن زرد جلوی او میگذاشتند وبعد از آن هم به سراغ چراغ پریموس وکتری وقوری واستکان های مخصوص تشریفات مهمانی، برای تهیه چایی می رفتند. چاشنی با ارزش وبیاد ماندنی این مهمانی ها روحیه مهمان نوازی وبرق شادی ای بود که در چشمان صاحبخانه می درخشید.وتفاوت چندانی هم نداشت که این مهمان که باشد؟ فامیل باشد یا غریبه؟ کوچک باشد یا بزرگ؟ فقیر باشد یا غنی؟ فقط کافی بود که مهمان وتازه وارد باشد . یادش بخیر.. طرز تهیه شیره انگور:طی مقاله جداگانه ای توضیح داده شده است علاقه مندان می توانند به قسمت «عناوین» درپایین صفحه اصلی سایت طرز تهیه شیره انگور مراجعه نمایند.خوراک کدو:در روستای خنگ از قدیم رسم بوده که قسمت های خالی وآبگیر زمین کشمان یا همان خید های چغندر و امثالهم بصورت پراکنده خیار وکدو وجارو در حد نیاز ومصرف خانواده پرورش می دهند. ازجمله این محصولات کدو تنبل میباشد. که از میوه وتخم آن برای غذا وآجیل استفاده می نمایند.یکی از این غذاهای خوشمزه خوراک کدو تنبل است. به این صورت که کدو را پوست کنده وریز ریز می نمایند. وآب به آن اضافه وپس از آب پز شدن روغن وسیر ونمک به آن اضافه نموده وهمراه نان بصورت خوراک استفاده می کنند.در برخی مواقع بجای آب ،شیر به آن اضافه می کنند وبه این نوع غذا کدو شیر میگویند که بسیار خوشمزه ومورد علاقه اغلب اعضاء خانواده می باشد.البته مثل هر غذای دیگری برخی افراد هم ناز می کنند ومیگویند ما این غذا را با این مخلوط و این کیفیت دوست نداریم. این قبیل افراد که معمولا”پسر های خانه بوده و نازشان هم خریدار داشت می رفتند از توی غال مرغ تخم مرغ برمیداشتند ومی آوردند وجلوی چشم بقیه می پختند وتنها میخوردند. وموجب اعتراض دخترها وبعضی وقت ها هم دعوا و در گیری در بین اعضاء هم می شدند. البته بعضی ها اینطوری بودند نه همه؟ ! تاس کباب: مواد غذایی و طرز پخت «تاس کباب» در بیرجند با سایر نقاط ایران فرقی ندارد و آن را از گوشت، دنبه، پیاز، سیب زمینی، به، آلوبخارا، زرد چوبه، دارچین، نمک، زعفران و گاه اندکی شکر و آب می پزند.
آبگوشت (او گوش): برای تتهییه این غذا گوشت گوسفند را با پیاز، نخود و لوبیا، لیمو عمانی، گوچه فرنگی، سیب زمینی ،نمک، زردچوبه، زعفران و روغن می پزند. آبگوشت از جهت اینکه ماده غذایی خاصی بدان بیفزایند یا نیفزاید انواعی دشته که هنوز هم در بیرجند معمول است.
آبگوشت آلو: به این آبگوشت به جای لیمو یا گوجه فرنگی، آلوی بخارا می افزایند و به آن «او گوشت اُلو» می گویند.
آبگوشت کله پاچه: درروستای خنگ کله و پاچه ها ر ابتدا به سر یک چوب که به آن آتِسوز(atesooz) یا همان آتش سوز میگویند در تنور می گذارند. تا پشم یا موی آن ها کاملا” بسوزد و پوستشان برشته شود. آن گاه آن را با یک کارد،(چِک چِکی -chek cheki) کاردکشی می کنند تا ریزه پشم ها یا موهای سوخته کاملا” جدا شود. سپس آن را با دقت می شویند و در دیگ یا قُلِف یا قابلمه می گذارند و به آن آب، پیاز، سیر، نخود، لوبیا و گاهی گندم و شیر و انواع ادویه مانند زعفران، زردچوبه، فلفل و نمک اضافه می کنند و می پزند. در روستای خنگ به سیرابی هم (اشکمبه) می گویند در بیشتر مواقع این اشکمبه را هم خوب تمیز می نمایند و آن را با کله پاچه تواماً می پزند. از این رو طعم و مزه آبگوشت کله پاچه ای که در خنگ وبیرجند پخته می شود، با نقاط دیگر ایران تفاوت دارد.
آش ها : قلور خیر:قلور خیر:در روستای خُنگ اغلب در زمان قدیم وکم وبیش همین حالا هم ،مردم هنگام سختی و بیماری و بلایای طبیعی ،خشکسالی و امثالهم وزمان هایی که به هر دلیل به سختی می افتادند یامشکلی داشتند که می خواستند برطرف شود . برای رهایی از آن و یا برآورده شدن حاجت هایشان اقدام به پختن “غلور خیر” می کردند.این غلور که از گندم بلغور شده وحبوبات و سیر و همچنین انواع سیزیجات معطر وبعضا” هم گوشت گوسفند تهیه می شد بسیار خوشمزه وپر طرفدار و معمولا” بصورت گروهی و طی مراسم خاصی پخته می شد . اجاق های مخصوص و دیگ های مسی بسیار بزرگی که به آن در اصطلاح محلی (تژقن) tajghan می گفتند وبه همین منظور تهیه وجزء اموال حسینیه نیز محسوب ونگهداری می شد.مواد اولیه این غلور توسط افراد داوطلب که هرکدام برای خود حاجتی نیز داشتند تهیه می شد. یک عده هم کُنده وهیزم هدیه میدادند یا مسئولیت شکستن کنده ها را به عهده گرفته و عده ای هم در پُخت غلور ها کمک می کردند. موقع پختن هم بعضی ها به نیت برآورده شدن حاجت هایشان غلور ها را شور میدادند وهمزمان حاجت خود را بیاد آورده و ضمن صلوات از خدا طلب حاجت میکردند. کار شور دادن غلور بخاطر بخار داغ وحجم زیاد وبزرگی دیگ وکفگیر ها نسیتا” سخت بود واز طرفی هم برای ته نگرفتن ضروری بود که میبایست تا پایان کار مرتبا” تداوم می یافت. برای پختن غلور معمولا” یک نفر پیش قدم می شد وکمک ها ونذورات مردم را هم جمع آوری وپخت غلور را مدیریت میکرد. در موقع پختن هم همه با اشتیاق در کمک کردن سبقت می گرفتند.اجاق ها را معمولا” در محوطه حسینیه مخروبه قدیم یا حیاط مسجد ویا هم اطراف مزار در ست کرده بودند که هر بار نیاز به مرمت و بازسازی داشت.موقع غلورپزان حال وهوای معنوی خاصی در روستا حاکم بود. همه بانشاط معنوی خاصی حاضر می شدند انگار بوی عطر رحمت خداوند از همان لحظه شروع مراسم همه فضای روستا را در بر می گرفت وواقعا” این را با همه وجودشان درک ولمس می کردند.بعد از پختن وآماده شدن غلورها ، آن را بین همه مردم و حاضرین تقسیم می کردند . بعضی وقت هاهم برای حاضرین ودست اندکاران غلور های داغ را برای اینکه زودتر سرد شود داخل یک سینی مسی بزرگ که در اصطلاح محلی به آن مجمعه می گویند ریخته وبه هر کدام یک قاشق نیکلی می دادند و هر کسی از جلوی سینی سمت خودش کم کم شروع به خوردن میکرد . از یک کنار می خوردند و پیش می زفتند اواخر کار هم رقابت ها بیشتر وبیشتر می شد و بعضا” هم منجر به اعتراض می شد. افراد زرنگ تر سینی را برمی داشتند و پا به فرار می گذاشتند. بعضی وقت ها هم بدلیل استقبال زیاد و ضعف مدیریت عوامل توزیع بی نظمی ایجاد وبه بعضی از حاضران غلور نمی رسید. این افراد بدلیل اعتقاد به تبرک بودن این غذا ناچار ته دیگ هارا برای خودشان استفاده می کردند که البته این ته دیگ ها، که به آن ته تراشی هم می گفتند واقعا” خوشمزه و چندان هم بی طرفدار نبود . آخرش هم ظرف ها و قاشق های نشسته رادر داخل همان دیگ های خالی غلور قرار داده و آن ها را در داخل حوض جلوی مسجد می گذاشتندتا خوب خیس بخورد و اغلب هم زحمت شستن این دیگ هارا زن ها ودخترهای همسایه حسینیه ومسجد می کشیدند . یادش بخیر.خدا رحمت کند اون مردمان حدا باور و با صفا وبا معرفت را لطفا” برای آمرزش ارواح همه درگذشتگان روستای خنگ وسلامتی بازماندگان وهمه خنگی های باشرافت صلوات بفرستید. آش نذری: این آش از رشته آرد گندم، روغن، انواع دانه ها و سبزی های دارویی تهیه می شود و بیش از آن که جنبه غذایی داشته باشد، جنبه دارویی دارد. این آش در حقیقت نوعی آش رشته است که آرد و مواد مورد استفاده آن را از خانه های همسایگان و آشنایان فراهم می کنند و آن را با مراسمی خاص می پزند.
آش اُماج: ماده اصلی این آش، آرد گندم است که ان را با کمی روغن «سرشته» و از سوراخ های غربالی ریز یا الک درشتی رد می کنند. به این دانه های آرد که از سوراخ های غربال یا الک رد می شود، «اماج» می گویند. این آش با مراسمی خاص همراه با دعا و نیایش پخته می شود.
آش پولانی (پلونی): این آش را نیز از آرد گندم تهیه می کنند. ابتدا کمی آب به آرد می زنند تا نم دار شود، سپس آن را «سرشته» کرده، از غربال ریز یا الک بزرگ می گذرنند و به جای رشته از این دانه های آرد استفاده می کنند و روغن، آب و تخم گشنیز، سیر و بر آن می افزایند.
آش رشته: چاشنی این آش در بیرجند «قروت» است و گاهی آب انار که ان را در داخل آش می پزند. مقدار نسبتاً زیادی بنشن (عدس، لوبیا، نخود و …) را آب پز می کنند. مقداری از آن را داخل دیگ آش می ریزند و مقداری ر با گوشت چرخ کرده گلوله شده (کله گنجشگی) در پیاز دغ تفت می دهند و نعنا داغ هم تهیه می نمایند.
آش بلغور (قلور): این آش ر از بلغور گندم می پزند و دانه هایی مانند نخود، عدس، لوبیا، ماش و ومقداری گوشت (به ویژه گوشت پر چرب)، روغن، سیر و نمک بر آن می افزایند. این غذا را هم برای مصرف شخصی و هم به صورت نذری می پزند.
آش آلو: آلویی که در این آش می ریزند، آلوی بخارا است و گاه ممکن است به جای آن از « آلوچه» نیز استفاده کنند که در این صورت به آن «آش آلوچه» می گویند.
سایر آش های بیرجند عبارتند از: آش برنج، آش سبزی، آش شلغم، آش شله قلمکار، آش ماست، آش ماش، آش جو، آش ارزن آش ساده، آش عدس و ….
قروت ها:قروت خُنَک (سرد): گاهی قروت آبگون را سرد مصرف می کنند. ابتدا مقداری سبزی های خوردنی مانند تره، نعناع، ریحان و را خرد و ساطوری می کنند و در ان می ریزند. هم چنین مقداری سیر کوبیده، خیار خرد شده و نمک نیز به آن می افزایند و نان در آن ترید می کنند و می خورند. به این غذا که بیش تر در تابستان خورده می شود «قروت خنک» می گویند
قروت گرم: این نوع قروت در حقیقت نوعی اشکنه است. نخست با پیاز یا سیر و روغن پیاز داغ و سیر داغ درست می کنند و قروت مایع را در آن می ریزند و به اندازه لازم نمک به آن اضافه می کنند و آن را حرارت می دهند تا خوب گرم و داغ شود و «موج» کند، ولی نباید به چوش بیاید و گر نه ترش می شود. قروت گرم را گاهی با یک ماده غذایی دیگر می خورند مانند بادمجان، کدم، کما و سبزی های پخته مانند اسفناج، سلمه و شیر مرغ که آن ها را در پیاز دغ یا سیر داغ سرخ می کنند.
قروت بادمجان: تعداد ی بادمجان شیرین ومرغوب را پوست کنده ودر روغن سرخ می نمایند. در اثناء سرخ شدن بادمجان مقداری پیاز خرد شده ودرنهایت هم قبل از اضافه کردن آب، به میزان کافی گوجه فرنگی ویا رب آن را به همراه ادویه اضافه نموده ، بر روی شعله ملایم می گذارند تا به آرامی غل بخورد. پس از آماده شدن این خوراک آن را همراه قروت بر سر سفره گذاشته وبه همراه سبزی تازه ونان محلی میل می نمایند. نان ها:تا همین چند سال پیش که توی روستا ها نانوایی وجود نداشت ومردم نان را باگندم تولیدی و با دست خودشان بعمل می آوردند. برای تامین قوت غالب خود یعنی نان ناچار به داشتن برخی ابزار و وسایل هم بودند.تعدادی از این وسایل و ابزار عبارت بودند از : تنور،آتِسوز، سفره آردی،تغار خمیرگیری،تختک، تخته حمل گرده آرد تا سرتنور،بالشتک ، خمیرمایه،گلینه ،نان دان و….. نان دست پخت زن های قدیم هم واقعا” خوردن داشت.عطر نان تمام کوچه ومحله را معطر میکرد.بیشتر از این توصیف نمی کنم می ترسم جوان هایی که ندیده اند فکر کنند که دارم مبالغه می کنم…… بگذریمگلینه از جنس گِل برای خنک نگهداشتن آرد و جلوگیری از آلودگی ، کرم زدگی ، نفوذ موش های خانگی وسایر حشرات نان پنیر (پتیرو): پتیر یا پتیرو به نان لواشی گفته می شود که از خمیر «ورنیامده» وری نکرده، پخته می شود. این نوع نان هنگامی که خشک می شود، سخت و جویدن آن اندکی دشوار است.نان شاهی: شاهی از بهترین خمیر «ورآمده». ولی ترش نشده. و در مناسب ترین درجه حرارت تنور پخته می شود. این نوع نان بهترین نوع لواش است.
نان پستابی: پستابی در حرارت و گرمای «پست» و کم تنور پخته می شود. این نان در مدت نسبتاً مدیدی – بی آن که کپک بزند، یا طعم آن دگرگون شود – قابل نگه داری است.نان خشکی: «خشکی» نوعی لواش تشریفاتی است که خمیر ان را با اندکی روغن و شیر (یا هر دو) و زعفران در هم می کنند و آن را ورز می دهند. از این نان لذیذ و بسیار نرم بیش تر برای صبحانه و یا افطار ماه مبارک و در میهمانی ها استفاده می شود.نقوچ : این نان بصورت قرص های کوچک و مخصوص بچه ها و بیشتر در آتش پایان کار تنور پخته می شود و بسیار هم مورد علاقه بچه ها نیز می باشد.در گذشته، بعضی وقت ها هم که مادر ها میخواستند بچه ها را بواسطه همکاری در نگهداری کودکان و انجام کارهای خانه تشویق کنند، به آنها وعده ی نقوچ زرد روغنی می دادند و بسته به میزان رضایت مادر مخلفات آن را هم زیاد تر می کردند تا بدینوسیله اسباب تشویق و خوشحالی بیشتر بچه ها را فراهم کنند.بعضی بچه ها هم از فرط خوشحالی وبرای خودنمایی یکی از این نقوچ های گرم را با خود به کوچه برده وجلوی سایر بچه ها با ناز وعشوه خاصی می خوردند.وبدینوسیله بچه هایی که قبلا”به آنها خوراکی نداده و یا به نوعی از آنها دلخور بودند را تحریک و بعضی بچه ها راهم با دادن کمی نقوچ مورد لطف خود قرار می دادند. نان ته تغاری: نانواها خمیرهایی که به دیوارهای تغارهای خمیرگری و ته آن ها می چسبد را با «تغار تراش» می تراشند و آن ها را به شکل «کاج» گرد و کلفت در می آورند و آن ها را در ته تنور، نزدیک به کف آن به دیواره تنور می چسبانند یا تکییه می دهند و می گذارند خوب «مغز پخت» شود. این نان را نانوا برای خودش درست می کند.
تافتان / تافتون (تَفتُو): «تافتان» در بیرجند و اطراف آن به نوعی نان گفته می شود که خمیر آن را با شیر، روغن و آب تهیه می کنند و روی ان را با «پیسه» منقش و با شیر، زعفران رنگین و معطر نمایند. این نوع نان ویژه صبحانه یا افطار است و جنیه تشریفاتی دارد و آن را در تنور با گرمای متعارف می پزند.
جوین (نان جو): این نان از آرد جو تهیه و آن را به صورت قرص (گرد) در می آورند و درتنور می پزند. این نان را بیش تر روستاییان پخت و مصرف می نموده اند.سایر نان های این استان عبارتند از: نان پتیر.نان جوین ، نان دو آتشه ، کماچ آتشی، نقوچ ، نان روغن جوشی، کماچ قلفی، نان زرد ، نان گاورسی ، نان کلمبه، نان برگ پیازی، نان کنجدی، نان سر قلفی، نان تاتران، نان لمبه، و …پلو و خورشت هاخوشتلی: یا همان رشته محلی است که در قدیم خانم ها با زحمت بسیار زیاد تهیه میکردند بدین ترتیب که گرده های خمیر را به وسیله الک های چوبی مخصوص نازک کرده و مجمعه ای بزرگ را وارونه وخمیر را روی آن پهن و یوسیله چاقو بصورت رشته های دراز ونازک با دقت زیاد می بر یدند. بعد از بُرش نوارها را بر روی بند های مخصوص پهن وخشک می نمودند.با توجه به اینکه در زمانهای سابق برنج در دسترس مردم نبوده واکثرا” هم توان خرید برنج وپختن پلو را نداشتند. این رشته ها را مانند پلو دم کرده و به عنوان یک غذای پر طرفدار مصرف می نموده اند لازم به گفتن است که از این رشته ها برای پختن انواع آش هم استفاده می کرده اند. اخیرا” هم این رشته ها ودرواقع خوشتلی ها را با روغن تف داده و همراه برنج دم مکنند وبه آن رشته پلو میگویند. پلو گاورس: برای تهیه این غذا مقداری گاورس (ارزن) را پوست گرفته و مغز آن را در آب می پزند و آن ر آبکش می کنند و از آن مانند برنج یک نوع پلو تهیه می کنند. چون ارزن بسیار خشک است، این پلو را با نوعی قورمه که از گوشت های بسیار چرب گوسفند مانند «قلاوه گاه» و «پیشناف» می پزند، می خورند.لغور پلو (قلور پلو): در روستا های واز جمله خُنگ بیرجند به بلغور «قلور» می گویند: گندم را بلغور می کنند و آن ر اندکی بو می دهند و از آن مانند برنج آبکش دم می کنند.
ساوری: گندم را با آب می پزند و آن را در ظرف هایی در آفتاب پهن می کنند تا خشک شود. بعد آن را بو می دهند و آن را آسیاب می کنند تا بلغور شود. این بلغور را «ساوری» می نامند.ساوری را نیز مانند «قلور» می پزند که به آن «سوری» می گویند. اگر به آن برنج نیز اضافه کنند، به آن «ساوری پلو» می گویند.
قورمه: معمول ترین و پر مصرف ترین خورشتی که در بیرجند پخته می شود، «قورمه» نام دارد. برای تهیه این خورشت، گوشت را در روغن و پیاز سرخ می کنند و مقداری آب به آن می افز�
“),t.close()},t.write(‘
اشکنه یکی از غذاهای بسیار ساده و سنتی ایرانی است که بسیار خوشمزه بوده و انواع مختلفی دارد. در اینجا با طرز تهیه اشکنه گوجه فرنگی آشنا میشوید. … ادامه خبر
جستجوگر خبر فارسی، بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویری است (قانون تجارت الکترونیک). برای مشاهده متن خبری که جستجو کرده‌اید، “ادامه خبر” را زده، وارد سایت منتشر کننده شوید (بیشتر بدانید …)
با دوستان خود به اشتراک بگذارید
می پسندم
طرز تهیه اشکنه گوجه بیرجندی
1
سایر خبرها
فنجان سبزیجات ریشه ای ( انواع شلغم انواع زردک انواع شلغم های روغنی ) 2 عدد ساقه کرفس 1/2 فنجان کلم پیچ 2 حبه سیر 4.5 زنجبیل تازه خرد شده نمک دریایی (کمی) طرز تهیه عصرانه سم زدا همه مواد را در یک ظرف بزرگ بریزید و برای یک ساعت ( یا کمی بیشتر) بپزید . کمی بیشتر بجوشانید تا طعم بهتری پیدا کند . بگذارید سرد شود بعد آن را از صافی عبور دهید و تمام سبزیجات …
وب سایت آشپزباشی: سالاد ترد کلم و سیب از مجموعه دستورغذایی های گوردن رمزی است که سایت ما طرز تهیه آن را برای شما آماده کرده است. این سالاد خوشمزه و متفاوت را تهیه کنید و در کنار ناهار خود از آن لذت ببرید. کلم سفید 1/2 عدد کلم قرمز 1/2 عدد کوچک کرفس 250 گرم سیب 1 عدد لیمو 1 عدد سس مایونز 4 قاشق غذاخوری روغن زیتون 3 قاشق غذاخوری سرکه 1 قاشق غذاخوری سس خردل 1 قاشق چای خوری نمک به میزان …
سیر رنده شده یک حبه نمک و فلفل به مقدار لازم طرز تهیه کباب ترکی و سس مخصوص : مواد کباب را مخلوط و یک ساعت داخل یخچال بگذارید بعد در دست ورز بدهید و داخل روغن سرخ کنید. از روغن خارج و سس را داخل همان تابه درست کنید. سیر و پیاز را سرخ کنید و گوجه و فلفل دلمه و نمک و فلفل را بریزید. در تابه را بگذارید تا گوجه آب بیندازد و بپزد بعد کباب ها را داخل سس بچینید و با در بسته یک ربع بپزید. کباب خوشمزه تان را با نان یا برنج سرو کنید. …
… 2 قاشق غذاخوری روغن طرز تهیه پفک پنیر و سبزی معطر آرد و نمک را در کاسه ریخته، تخم مرغ و شیر را در یک ظرف جداگانه زده و به کاسه مخلوط آرد اضافه می کنیم، آنقدر می زنیم تا کاملا مخلوط شوند. سپس آن را در یک تنگ کوچک ریخته، روی آن را پوشانده و 30 دقیقه کنار می گذاریم. جعفری و پنیر را اضافه می کنیم. فر را به دمای 200 درجه سانتیگراد رسانده، سینی مخصوص مافین 12 تایی را آغشته به …
… 400 گرم گوشت بدون چربی نمک و فلفل به میزان دلخواه 1 عدد پیاز 3/4 فنجان آبغوره 2 قاشق چایخوری زردچوبه 1 قاشق غذاخوری رب گوجه فرنگی طرز تهیه خورش کرفس ابتدا پیاز را نگینی خرد کرده و داخل روغن تفت می دهیم تا رنگ آن عوض شود. سپس زردچوبه را اضافه کرده و مجدد هم می زنیم. در ادامه گوشت را که از قبل به اندازه دلخواه تکه کرده ایم …
مجله آشپزی مثبت: دستورتهیه 17 کوکوی خوشمزه و متفاوت که هم برای مهمانی های رسمی مناسب است هم برای سفرهای آخر هفته ای. کوکوی اسپاگتی با کالباس گوشت برای 4 تا 6 نفر؛ زمان آماده سازی و پخت 20 دقیقه مواد لازم: 3 عدد تخم مرغ 3 پیمانه اسپاگتی پخته 2 ق س پنیر پارمسان رنده شده 2 /1 پیمانه کالباس گوشت خردشده 4 /1 پیمانه جعفری خردشده به میزان لازم نمک و فلفل …
سرویس سبک زندگی فردا: در این مطلب به شما طرز تهیه خوراک مرغ و سبزیجات را به نقل از ایران کوک آموزش می دهیم. مواد لازم سینه مرغ کوچک 2 عدد بروکلی خرد شده 1 فنجان فلفل دلمه ای خردشده 1 فنجان کدوی خرد یا حلقه شده 1 عدد گوجه خرد شده 1 عدد بزرگ پیاز خرد شده 1 عدد کوچک روغن زیتون 1 قاشق غذاخوری ادویه ایتالیایی 1 عدد پودر سیر یا سیر تازه …
سرویس سبک زندگی فردا: در این مطلب به نقل از ایران کوک به شما طرز تهیه سالاد تبوله عدس را آموزش می دهیم. مواد لازم عدس 200 گرم پیازچه 1 دسته گوجه گیلاسی 200 گرم جعفری تازه 1 دسته نعنای تازه 1 دسته روغن زیتون لیمو ترش بزرگ 1 عدد سالاد تبوله عدس سالاد تبوله از سالادهای مشهور کشورهای مدیترانه و به ویژه لبنان است. این سالاد معمولا …
وب سایت سوران: این کوکوی بسیار ساده و سریع و خوشمزه ابتکار جدیدی است که مورد پسند خانواده واقع می شود. مواد لازم: نودل (طعم دلخواه) 2 بسته تخم مرغ 5 عدد پنیر پیتزا (در صورت تمایل) به مقدار دلخواه نمک وفلفل (در صورت تمایل) به مقدار دلخواه طرز تهیه: 1٫ دو بسته نودل رو طبق دستور نوشته شده روی بسته می پزیم. 2٫ در این فاصله 5 تا تخم مرغ رو توی ظرفی …
خود تهیه کنید. KwayTeowKuaGai این غذای سنتی بسیار خوشمزه بوده و برای تهیه آن باید مواد تشکیل دهنده را با دقت سرخ کرد. مواد تشکیل دهنده این غذا عبارتند از تخم مرغ و گوشت مرغ که به خوبی با یکدیگر ترکیب شده و غذائی مطبوع ایجاد می کنند. معمولا به این غذا سس سویا اضافه می کنند اما این غذا به اندازه ای خوشمزه است که بدون این سس نیز ارزش امتحان کردن را دارد. …
سالاد زیتون یک سالاد متفاوت و عالی است که طعم بسیار خوبی را تجربه خواهید کرد.طرز تهیه را در آشپزخانه نمناک ببینید. مواد لازم برای سالاد زیتون 1 عدد پیاز 1 قاشق سوپ خوری گشنیز 4 عدد گوجه فرنگی 2 پیمانه زیتون بی هسته 1 عدد فلفل دلمه به میزان لازم نمک به میزان لازم فلفل 2 قاشق سوپ خوری روغن زیتون …
این ترکیب از شیر استفاده نمی شود. عویدزاده اضافه کرد: در این فصل سال استفاده از شلغم و کدوحلوایی در دستور غذاها می توانند به عنوان آنتی اکسیدان قوی سیستم ایمنی را تقویت کنند. وی خاطرنشان کرد: کدوحلوایی را می توان به صورت پوره، حلوا یا ته چین مرغ و گوشت و یا در خورشت استفاده کرد. برای پختن کدوحلوایی پوست آن را کنده و برش های نازک زده شود سپس با مقادیر کمی آب بپزید. یک ترکیب خوب کدوحلوایی با چند آلو و چند تکه مرغ و رب گوجه در خورشت است, حلوای کدوحلوایی را هم با کمی شکر و دارچین می توان درست کرد. انتهای پیام/ …
تمام نماز سرایت کند مثلاً قصد ریا در عملی باشد که مشتمل بر آن جزء است، یا آنکه از تدارک آن قسمت زیادی مبطل لازم آید، نمازش باطل است. و اگر نماز را برای خدا بجا آورد ولی برای نشان دادن به مردم در جای مخصوصی مثل مسجد، یا در وقت مخصوصی مثل اوّل وقت، یا به طرز مخصوصی مثلاً با جماعت نماز بخواند، نمازش باطل است. تکبیرة الاحرام مسأله 934 گفتن الله اکبر در اوّل هر نماز، واجب و رکن …
مواد لازم هندوانه 1/4 یک هندوانه متوسط برگ نعنا تازه 1 دسته پنیر خامه ای یا ماسکارپونه 225 گرم نان تست 4 عدد روغن زیتون نمک و فلفل به میزان دلخواه طرز تهیه: پنیر خامه ای را داخل کاسه ای بریزید. برگ های نعنا را ریز خرد کنید و به پنیر اضافه کنید. کمی پنیر را بچشید و اگر لازم بود کمی نمک و فلفل به آن اضافه کنید. …
– دو سوم پیمانه 3٫نمک و فلفل – به اندازه کافی 4٫روغن مایع –یک چهارم پیمانه طرز تهیه: در ماهیتابه بزرگ 4 قاشق غذا خوری کره را حرارت دهید و پیاز را در آن تفت دهید تا نرم شود.سیر را اضافه کنید و کمی تفت دهید سپس گوجه خرد شده را به آن اضافه کنید و هم زدن را ادامه دهید. آب سبزیجات رابه مواد اضافه کنید و تمامی ادویه را در یک پارچه تمیز ببندید و در مواد که در حال جوشیدن است …
بهتری به آن خواهد داد. در غیر این صورت لپه ها را به همراه گوشت تفت دهید و سپس آب را در خورش بریزید تا مواد در کنار هم بپزند و لپه ها شکل خود را از دست ندهند. 5- رب گوجه فرنگی و زعفران از عوامل رنگ دهنده به این خورش هستند و افزودن کمی دارچین به غذا طعم بهتری به آن خواهد داد. 6- لیمو عمانی ها را 20 دقیقه قبل از سرو به خورش اضافه کنید زیرا زود انداختن آن ها باعث تلخی خورش می شود …
را در کمی روغن تفت بدهید و به گوشت اضافه کنید . سبزی را خرد و با کمی روغن سرخ کنید . گوشت که نیم پز شد ، لوبیا را بیفزایید . وقتی لوبیا نیم پز شد ، سبزی را اضافه کنید . نمک و فلفل و لیمو عمانی و سیب زمینی را پس از پختن همه مواد اضافه کنید .
، فلفل دلمه ای ها و گوجه فرنگی بیشترین کمک را به محافظت از رگ های خونی می کنند. پروتئین های موجود در ماهی و سینه مرغ نیز مانند اسفنج عمل می کنند که احتباس آب در بدن را کاهش می دهند. در نهایت اینکه لازم است تا حد امکان مصرف چربی را کاهش دهید. مشکل گردش خون دارید اگر هر دو پایتان ورم کرده و به خاطر هیچ یک از دلایل بالا نبوده است، ممکن است دچار مشکلاتی از قبیل اختلال در گردش خون …
شیرینی قطاب یکی از خوشمزه ترین شیرینی های محلی یزدی است .طرز تهیه ی قطاب بسیار ساده می باشد و با کمی دقت می توان این شیرینی خوشمزه را تهیه کرد . زرده تخم مرغ =2 عدد روغن جامد آب شده =100 گرم ماست =100 گرم آرد =به مقدار لازم پودر قند =به مقدار لازم مواد لازم برای درون قطاب : پودر بادام =200 گرم پودر شکر =100 گرم پودر هل =1 قاشق غذاخوری …
ظرف کره، وانیل و تخم مرغ را بریزید. میکس شیر، یک دوم فنجان شکلات و یک چهارم فنجان آجیل را به آرد اضافه کنید. خوب بهم بزنید تا با هم ترکیب شوند. خمیر را داخل یک سینی پخت فلزی 9 اینچی مربعی که با اسپری پخت یا مقداری روغن چرب کرده اید بریزید. یک چهارم باقی مانده از گردوها را روی خمیرتان بریزید. به مدت 22 دقیقه و در دمای 350 درجه فارنهایت آن را بپزید. پس از پخت ابتدا اجازه دهید در همان سینی …
گوشت چرخ کرده، سیب زمینی، پیاز، سیر، فلفل دلمه ای، گشنیز، رب گوجه فرنگی، نمک و فلفل استفاده می کنند. بعد از تفت دادن مواد با یکدیگر آن ها را درون نان لواش یا خمیر نانی که تهیه کرده اند ریخته و سرخ می کنند. آش ارده آش ارده یا ارده پلو از غذاهای محلی شهرستان دزفول است. برخلاف نامش هیچ شباهتی به آش نداشته و نوعی پلو محسوب می شود. در تهیه ی آش ارده از برنج، ماش، شیره ی خرما و ارده …
طرز تهیه: سیب زمینی و پیاز رو با رنده ریز،رنده کنید. بقیه مواد رو بهش اضافه کنید و خوب مخلوط کنید. داخل ماهیتابه روغن بریزید و بزارید داغ بشه. از مواد شامی یه گلوله بردارید و تو دست بهش فرم بدید. فقط حواستون باشه نه خیلی نازک بشه نه کلفت. حرارت هم موقع پخت نه کم باشه نه زیاد. وقتی یک سمتش کامل سرخ شد برش گردونید تا اون سمتش هم سرخ بشه. معمولا کنار این غذا گوجه هم سرخ می شود . منبع : chefartist. …
…،30،30 هم معروف است. نمونه ای از رژیم غذایی او به این شرح است: – 40درصد کربوهیدرات: میوه ها و سبزیجات – 30درصد پروتئین: مرغ، بوقلمون، ماهی، گوشت گاو و توفوپ – 30درصد چربی: روغن زیتون، روغن ماهی و آووکادو سبزی؛ میان وعده محبوب جنیفر وعده غذایی اصلی من سبزی است؛ سبزیجات پهن برگ مثل اسفناج، کاهو و کلم. من یک کاسه مخصوص برای درست کردن …
…. برای درست کردن جوجه ترش هم از همین مواد طعم دهنده می توانید استفاده کنید. فقط تفاوت آن با کباب ترش این است که شما می توانید از همان ابتدا به مواد طعم دهنده نمک هم اضافه کنید. اگر امکان کباب کردن گوشت را ندارید، بعد از اینکه آن را طعم دار کردید، گوشت را در تابه ای بریزید و بعد از اینکه کمی در روغن تفت دادید، مواد طعم دهنده را هم اضافه کنید. دو نکته مهم برای درست کردن کباب …
زنجبیلی تبریز مواد لازم 2 لیوان آرد 1٫5 لیوان پودر قند 100 گرم پودر گردو 150گرم کره 4 قاشق غذاخوری پودر زنجبیل 4 قاشق غذاخوری پودر هل طرز تهیه آرد را داخل قابلمه ریخته و روی حرارت ملایم، با قاشق چوبی هم بزنید تا بوی خامی آن گرفته شود. سپس از روی حرارت بردارید و آرد را الک کنید. آرد الک شده را دوباره درون قابلمه بریزید و کره را به آن اضافه کنید. آنها را …
مواد لازم : برای 2 نفر _ سینه مرغ چرخ شده 450 گرم _ آب لیمو 1 قاشق غذا خوری و در صورت تمایل قدری پوست لیموی رنده شده _ روغن زیتون 2 قاشق غذا خوری _ زعفران دم کرده به میزان لازم _ نمک و فلفل قرمز و سیاه به میزان لازم _ پیاز بزرگ 1 عدد (رنده شده ) _ 1 الی 2 قاشق سبزیجات معطر خرد شده ( گشنیز یا جعفری یا فلفل سبز یا سیر سبز …
نیم کیلو گوشت سردست دو عدد پیاز متوسط یک فنجان نخود و لوبیا سفید چند عدد فلفل سبز ریز 250 گرم سیب زمینی استانبولی 1 لیوان آب انار یک قاشق سوپخوری رب گوجه فرنگی به میزان کافی نمک و فلفل وزردچوبه طرز تهیه: گوشت را پس از پاک کردن و شستن، چند تکه کرده و با پیاز خرد شده و روغن کمی تفت دهید. نخود و لوبیا را از قبل خیس کنید. بعد از خیس …
آویشن خشک شده را با مقداری آب جوش در قوری بریزید و روی شعله غیر مستقیم دم کنید. می توانید آویشن را با عسل و نبات مصرف کنید. این چای سرخرنگ هواداران خودش را دارد. هوادارانی که می توانند از رنگ دل انگیز و طعم ترش این چای حسابی لذت ببرند. گیاه سرخ رنگ این چای، که به چای مکه نیز معروف است برعکس چای معمولی یکی از منابع غنی آهن به شمار می آید. این چای به طرز شگفت آوری می تواند برای بیماران …
طرز تهیه نوعی کیک فنجانی را میخواهیم به شما اموزش دهیم که شبه به کیک یزدی است. کیک یزدی نوعی شیرینی بومی یزد در مرکز ایران است و بیشتر در خود استان یزد برای پذیرایی در مراسمهای مذهبی از آن استفاده می کنند. 2 پیمانه آرد سفید 1 پیمانه شیرین کننده ماردین 100 گرم کره 2 ق چ بیکینگ پودر 2عدد تخم مرغ 1 پیمانه ماست به میزان …
خورش بامیه بادمجان مواد لازم : _ گوشت 250 گرم _ بامیه 200 گرم _ بادمجان 2 عدد _ گوجه فرنگی ریز 8 الی 10 عدد _ رب گوجه فرنگی 1 الی 2 قاشق غذا خوری _ زعفران دم کرده 1 قاشق غذا خوری _ نمک و زردچوبه و فلفل به میزان لازم _ پیاز 1 عدد _ روغن برای سرخ کردن طرز تهیه : گوشت …
“),t.close()},t.write(‘
