درمهارت نوشتاری
آشنایی با معنا و مفهوم ضرب المثل قدیمی ” سالی که نکوست از بهارش پیداست “
در این پست با معانی مختلف این ضرب المثل فارسی آشنا می شوید با دانشچی همراه باشید.
? این ضرب المثل از قدیم به خاطر وضع آب و هوا در فصل بهار بوجود آمده است. اگر فصل بهار بارندگی خوبی داشته باشد می گویند امسال، سال خوبی است اما اگر باران کم ببارد و هوا گرم و خشک باشد می گویند سال خوبی نیست و در واقع «سالی که نکوست از بهارش پیداست.»ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست یعنی
? مفهوم اصلی شروع هر کاری نمایانگر پایان آن کار است.
? فرجام این کار از آغازش پدیدار است.
? چیزی یا کاری که آخر و نتیجه اش از همان اول معلوم باشد.
? مواقعی گفته می شود که کاری بر وفق مراد باشد. برای کارهایی که نتیجه اش از اول مشخص می شود.
برچسب زده شده با :سالی که نکوست از بهارش پیداست ضرب المثل ضرب المثل سالی که نکوست فارسی پنجم ابتدایی
ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *
دیدگاه
نام *
ایمیل *
نُه
−
=
6
.hide-if-no-js {
display: none !important;
}
BODY {
SCROLLBAR-FACE-COLOR: #FC8259; SCROLLBAR-HIGHLIGHT-COLOR: #ED5623;
SCROLLBAR-SHADOW-COLOR: #638401; SCROLLBAR-ARROW-COLOR: #FFE400;
SCROLLBAR-TRACK-COLOR: #FBBAA4; SCROLLBAR-DARKSHADOW-COLOR: #F7B199
}
پی نوشت:
[1]تغار: ظرف سفالی بزرگی که در آن ماست نگه می داشتند.
این ضرب المثل در مواقعی به کار می رود که در
انجام کاری از ابتدا مشخص است که چه اتفاقی خواهد
افتاد و شروع کار پایان آن را نشان می دهد.
این ضرب المثل به دلیل وضع آب و هوا
در فصل بهار می باشد.
ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست یعنی
اگر در فصل بهار بارندگی خوب و کافی باشد
می گویند سال خوبی است
اما اگر بارندگی نباشد و هوا گرم و خشک باشد
می گویند سال خوبی نیست
در واقع
“سالی که نکوست از بهارش پیداست”
در ادامه این ضرب المثل جمله ی دیگری هم هست
که امروزه کمتر استفاده می شود و بیشتر مانند یک
ضرب المثل جداگانه کاربرد دارد
“ماستی که ترش است از تغارش پیداست”
قسمت دوم ضرب المثل هم مانند بخش اول
همان معنا را دارد.
در گذشته که ماست را در تغار
(ظرف سفالی بزرگی که در آن ماست نگه می داشتند)
درست می کردند اگر ماست بد بود و چربی اضافه پیدا
کرده بود هم ارزان تر بود و هم باید فقط در تغار
نگهداری و فروخته می شد.
بنابراین تغاری بودن ماست به معنی بد بودن آن بود.
شیخ بهایی می فرماید:
تا منزل آدمی سرای دنیاست
کارش همه جرم و کار حق لطف وعطاست
خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود
سالی که نکوست از بهارش پیداست
فال حافظ
.
تنظیم فونت
آسمونی » سرگرمی » ضرب المثل » ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست
آسمونی : این ضرب المثل در مواقعی به کار می رود که در انجام کاری از ابتدا مشخص است که چه اتفاقی می افتد و شروع کار پایان آن را نشان می دهد. این ضرب المثل به خاطر وضع آب و هوا در فصل بهار بوجود آمده. اگر در فصل بهار بارندگی خوب و کافی باشد می گویند سال خوبی است اما اگر بارندگی نباشد و هوا خشک و گرم باشد می گویند سال خوبی نیست و در واقع «سالی که نکوست از بهارش پیداست.»
در ادامه این ضرب المثل جمله ی دیگری هم هست که امروزه کمتر استفاده می شود و بیشتر مانند یک ضرب المثل جداگانه کاربرد دارد:ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست یعنی
«سالی که نکوست از بهارش پیداست، ماستی که ترشه از تغارش پیداست»
قسمت دوم ضرب المثل هم، مانند بخش اولش همان معنا را دارد. در گذشته که ماست را در تغار (ظرف سفالی بزرگی که در آن ماست نگه می داشتند. ) درست می کردند، اگر ماست بد بود و چربی اضافه پیدا کرده بود، هم ارزان تر بود و هم باید فقط در تغار نگهداری و فروخته می شد. بنابراین تغاری بودن ماست به معنی بد بودن آن بود.
این ضرب المثل از قدیم به خاطر وضع آب و هوا در فصل بهار بوجود آمده است. اگر فصل بهار بارندگی خوبی داشته باشد می گویند امسال، سال خوبی است اما اگر باران کم ببارد و هوا گرم و خشک باشد می گویند سال خوبی نیست و در واقع «سالی که نکوست از بهارش پیداست.»
مفهوم اصلی شروع هر کاری نمایانگر پایان آن کار است.
فرجام این کار از آغازش پدیدار است.
چیزی یا کاری که آخر و نتیجه اش از همان اول معلوم باشد.
مواقعی گفته می شود که کاری بر وفق مراد باشد. برای کارهایی که نتیجه اش از اول مشخص می شود.
تبلیغات در آسمونی
021-22072529
asemooni.com/advertising
سایت بدون – این ضرب المثل به این معنی به کار می رود که از شروع و ابتدای هر کاری می توان به انتها و عاقبت کار آن پی برد ، ریشه ضرب المثل هم در این است که زندگی انسان هایی که کشت دارند و کشاورزی انجام می دهند به باران بسیار بستگی دارد و اکثر بارندگی هم در فصل بهار انجام می شود ، اگر سالی با بارندگی خوب شروع شود ، آن سال بسیار خوب است اما اگر بارندگی نباشد و سال سال خشکسالی باشد ، آن سال هم خوب نخواهد بود ، این ضرب المثل از شعر زیبای «آصفی هروی» است که می گوید:
آن حور که خط مشکبارش پیداست /پیرامن گل بنفشه زارش پیداست
امسال طراوت عذارش پیداست /سالی که نکوست از بهارش پیداست
شیخ بهایی هم می گوید
خوش باش که آن سرا چنین خواهد بود/ سالی که نکوست از بهارش پیداست ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست یعنی
ایمیل شما نشر نخواهد شدخانه های ضروری نشانه گذاری شده است. *
دیدگاه
نام *
ایمیل *
وبسایت/تارک
add_action(‘wp_head’,’telegram_seo_link’);
function telegram_seo_link(){
if (is_single()) {
global $post;
$thumbnail = wp_get_attachment_image_src( get_post_thumbnail_id($post->ID), ‘full’ );
echo ‘
‘;
}
}
25600
15300
15750
22500
25200
ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست یعنی
12000
25200
13500
20800
مفهوم کامل ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست چیست
هم اکنون در مجله آنلاین فارسی ها با عنوان مفهوم کامل ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست چیست در خدمت شما کاربران گرامی هستیم .
در تمامی فرهنگ ها شاهد ضرب المثل هایی هستیم که دارای بار معنایی بسیاری هستند .
در فرهنگ ایرانی هم نیز در هر قومی شاهد وجود ضرب المثل هایی هستیم که نه تنها بار معنایی بسیار بالایی هستند
بلکه باعث می شود بهتر درک کرده و برای تمامی افراد نیز آموزنده باشد .ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست یعنی
در واقع ضرب المثل بر اساس تجاربی است که کاملا ثابت شده است .
یکی از این ضرب المثل ها به این صورت است که :
سالی که نکهوست از بهارش پیداست . این ضرب المثل به این معنا است که
انجام کاری از ابتدا مشخص است .
یعنی شروع کار نشان دهنده نتیجه پایانی است .
معمولا این ضرب المثل برای این به کار می رفته است که در فصل بهار اگر بارندگی و ریزش باران عالی باشد آن سال سال خوب و پربرکتی است .
این ضرب المثل در واقع مطرح می کند که هر کاری از ابتدا مشخص می کند که پایانش به چه صورت است .
این مطلب از دسته سرگرمی سایت برای شما گردآوری شده است .
© کلیه حقوق برای مجله اینترنتی فارسی ها محفوظ می باشد و کپی برداری از مطالب با ذکر منبع مجاز می باشد.
زیبایی بهار همواره موجب شده است بسیاری از نویسندگان و شاعران سرزمین كهن ایران در وصف آن سخن بسرایند و همچون «صدای سخن عشق» گفتارشان اصلاً تكراری نیست.
در ادبیات عامیانه و شفاهی مردم كوچه و بازار هم این فصل نمود خاصی دارد و آنچه كه در ضرب المثل ها، متل ها، قصه ها و باورهای مردم آمده است نشانگر جایگاه خاص این فصل در زندگی مردم است.
عباراتی همچون
ضرب المثل سالی که نکوست از بهارش پیداست یعنی
در مقابل عبارت «سیاه بهار» كه عموماً مختص امور دام و كشاورزی بود، عبارت «گدا بهار» در مورد امور اداری و شاغلان در ادارات دولتی رایج بود.
برخلاف امروز كه پول به شكل اسكناس بسیار و فراوان در بازار رواج دارد و دست به دست می شود و مازاد تورم هر ساله ریشه در این درد بی درمان دارد، پول ـ اعم از مسكوك و اسكناس ـ چندان در بازار گردش نمی كرد و با توجه به درآمد اندك شاغلان در بخش دولتی و همچنین تعداد كم افراد شاغل در این رشته، اكثراً نقدینگی خود را در اسفند و فروردین از دست می دادند و برای ماه های بعد، دچار بی پولی می شدند و جالب آن بود كه برخلاف این روزها، قیمت ها سیر نزولی پیدا می كرد و با آمدن میوه های گوناگون و فراوانی و ارزانی آنها، باز هم قدرت خرید، چندان وجود نداشت و مردم در حسرت میوه های نورسیده می ماندند و عبارت «گدابهار» مصداق می یافت.
حال، نگاهی داریم به برخی از ضرب المثل ها و كنایه های مردم طهران ـ و یا منسوب به آنها ـ و همچنین ظرایفی كه در این عبارات وجود دارند؛
كمبزه بسیار كمیاب بود و از آن جا كه خیار درختی شناخته شده نبود در زیر مشمع و گلخانه هم بلد نبودند به عمل آورند، خیار نوبر هم بسیار گران بود و خوردن خیار نوبرانه و كالك كمبزه، كار هر كس نبود و وعده دادن آن، وعده سرخرمن بود و این ضرب المثل به كار می رفت.
حیوان نگون بخت تمامی تمایلاتش حد و اندازه دارد و آن كه حد و اندازه نمی شناسد، حیوان ناطق است.
این ضرب المثل وقتی به كار می رفت كه آدم تازه واردی بخواهد سرآدم كهنه كاری كلاه بگذارد و از آن جا كه مرغ در فصول گرم سال عمدتاً «كرچ» می شود جوجه پاییزه، چندان وجود خارجی نداشت این كنایه شاید به همین دلیل هم به كار می رفت.
اما در روزگاران گذشته، یكی از شیرین ترین خواب ها، خوابیدن در بهارخواب در هوای سكرآور بهار بود.
اكثر بهارخواب ها رو به حیاط خانه ها بود و آن دسته از بهارخواب ها كه رو به خیابان بودند به علت سكوت حاكم بر شهر، باعث اغتشاش خواب نمی شدند، اما خوابیدن در بهارخواب رو به حیاط، اگر در زیر آن حوض خانه واقع شده بود، لذت دیگری داشت.
چه بسیار بهارخواب در فصل بهار و تابستان كه مورد استفاده قرار می گرفت و با طلوع آفتاب، سحرخیزی به سراغ شخص می رفت.
امروز ما در آپارتمان ها و خانه های كوچك، «تا لنگ ظهر» می خوابیم و با كوفتگی و بدن درد از خواب برمی خیزیم و این هیچ نیست مگر تغییر زندگی بدون ضرورتی كه صورت دادیم.
یك بار به یاد دوران كودكی، یادی از بهارخواب و خوابیدن در آن بكنید تا بدانید آرامش در طهران چگونه بود و در تهران چه بلایی بر سرش آمد.
منبع:همشهری 24/12/ 83
نصرا… حدادی
