شعر زیبای شبانگاهی

منم پروردگارتخالقت از  ذره ای نا چیزصدایم كن مراآموزگار قادر خود راقلم را، علم را، من هدیه ات كردمبخوان ما رامنم معشوق زیبایتمنم نزدیك تر از تو، به تواینك صدایم كنرها كن غیر ما را، سوی ما باز آِمنم پرو دگار پاك بی همتامنم زیبا، كه زیبا بنده ام را دوست میدارمتو بگشا گوش دل پروردگارت با تو می گوید:تو را در بیكران دنیای تنهایان رهایت من نخواهم كردبساط روزی خود را به من بسپاررها كن غصه یك لقمه نان و آب فردا راتو راه بندگی طی كنعزیزا، من خدایی خوب می دانمتو دعوت كن مرا بر خودبه اشكی یا صدایی، میهمانم كنكه من چشمان اشك آلوده ات را دوست میدارمطلب كن خالق خود رابجو ما را    

 تو خواهی یافتكه عاشق میشوی بر ماو عاشق می شوم بر توكه وصل عاشق و معشوق هم آهسته می گویم ، خدایی عالمی داردقسم بر عاشقان پاك باایمانقسم بر اسب های خسته در میدانتو را در بهترین اوقات آوردمقسم بر عصر روشن تكیه كن  بر منقسم بر روز، هنگامی كه عالم را بگیرد نور

قسم بر اختران روشن، اما دوررهایت من نخواهم كردبخوان ما راكه می گوید كه تو خواندن نمی دانی؟تو بگشا لبتو غیر از ما، خدای دیگری داری؟رها كن غیر ما راآشتی كن با خدای خودتو غیر از ما چه می جویی؟تو با هر كس به جز با ما، چه می گویی؟و تو بی من چه داری؟هیچ!بگو با من چه كم داری عزیزم، هیچ!! هزاران كهكشان و كوه و دریا را و خورشید و گیاه و نور و هستی رابرای جلوه خود آفریدم منولی وقتی تو را من آفریدمبر خودم احسنت می گفتمتویی ز یباتر از خورشید زیبایمتویی والاترین مهمان دنیایمكه دنیا، چیزی چون تو را، كم داشتتو ای محبوب تر مهمان دنیایمنمی خوانی چرا ما را؟؟مگر آیِا كسی هم با خدایش قهر میگردد؟هزاران توبه ات را گرچه بشكستی ببینم، من تو را از در گهم راندم؟اگر در روزگار سختیت خواندی مرااما به روز شادیت، یك لحظه هم یادم نمیكردیبه رویت بنده من، هیچ آوردم؟؟كه می ترساندت از من؟رها كن آن خدای دورآ‌ن نامهربان معبود آن مخلوق خود رااین منم پرور دگار مهربانت، خالقتاینك صدایم كن مرا،با قطره اشكیبه پیش آور دو دست خالی خود رابا زبان بسته ات كاری ندارملیك غوغای دل بشكسته ات را من شنیدمغریب این زمین خاكیمآیا عزیزم، حاجتی داری؟تو ای از ماكنون برگشته ای، اماكلام آشتی را تو نمیدانی؟

ببینم، چشم های خیست آیا ،گفته ای دارند؟بخوان ما رابگردان قبله ات را سوی مااینك وضویی كنخجالت میكشی از منبگو، جز من، كس دیگر نمی فهمدبه نجوایی صدایم كنبدان آغوش من باز استبرای درك آغوشمشروع كن

یک قدم با تو