داستان های عاشقانه در شاهنامه

علاقۀ
مردم به این گونه افسانه ها و رواج گستردۀ آنها ، زمینۀ مناسبی فراهم کرده
است که تأثیر معینی بر سایر گونه های ادب شفاهی بر جای گذاشته است . برای
مثال با استناد به داستان عاشقانه  لیلی و مجنون و فرهاد و شیرین ، چندین
مثل  ساخته شده است . همین علاقه سبب شده است تعداد قابل توجهی از شاعران
بر جستۀ ما با بهره گیری از این افسانه ها ، به آفرینش ها ی سترگی دست
بزنند که از نمونه های برجسته آن می توان به داستان های بیژن و منیژه
فردوسی و خسرو و شیرین نظامی اشاره کرد.اما افسانه های عاشقانه چگونه
افسانه هایی  هستند ؟ آیا می توان به صرف وجود مناسبات عاشقانه در افسانه
ای ، آن را افسانۀ عاشقانه نامید؟ افسانۀ عاشقانه به افسانه ای گفته می شود
که عشق و مناسبات ناشی از آن در مرکز افسانه باشد ، به گونه ای که حذف 
موضوع عشق موجب اخلال جدی در افسانه شود و آن را بی معنی و مفهوم کند .
مطالعۀ دقیق افسانه های عاشقانۀ ایرانی نشان می دهد که این افسانه ها ویژگی
های معینی دارند ، ویژگی هایی که آنهارا از افسانه های ملت های همجوار ،
مانند مردم عرب ، متمایز می کند.  یکی از این افسانه های دیرین که در
شاهنامه آمده است افسانه  بیژن و منیژه است.با کمی دقت در آثار بزرگ
ادبی می توان دریافت که زنان در شاهنامه فردوسی از جایگاه مشخص و معلومی
برخوردار هستند. فردوسی در جای جای شاهنامه از زنان مختلفی سخن به میان
آورده و نقش های متفاوتی را برای ایشان برشمرده است. یکی از زنان نامدار و
محبوب شاهنامه منیژه است.قصه زندگی منیژه و ماجرای وی با بیژن یکی از
داستان های عاشقانه شاهنامه است.فردوسی خود چنان پرشور از داستان منیژه
و بیژن می سراید که یکی از زیباترین و لطیف ترین قصه های عشق را در ذهن
خواننده به تصویر درمی آورد.

منیژه
دختر جوان و زیبای افراسیاب پادشاه توران در نزدیکی مرز ایران جشنی به پا
می کند ولی دل جستجو گر او تنهاست و به دنبال همدل و همراهی می گردد. در
این حال منیژه دلاوری را می بیند که از دور تماشاگر اوست.جوان دلاور بیژن
فرزند گیو ، نوه دختری رستم است. او به فرمان کیخسرو پادشاه ایران و به
همراه گرگین به آن سرزمین آمده است و پس از نبردی دشوار با گرازان آهنگ
برگشت دارد.گرگین به خاطر حسد، بیژن را از بازگشتن به ایران منصرف می کند و
او را برای ماندن در مرز و تماشای جشن تورانیان ترغیب می کند. بیژن نیز
لباس جنگی پوشیده و به اردوگاه آنها می رود . منیژه با دیدن وی دل به مهر
او می بازد و پس از جستجوی فراوان نام و نشان وی را می یابد.سپس با بیژن
صحبت می کند و بیژن خود را این چنین معرفی می کند:من بیژن گیو هستم که
از ایران به جنگ گرازان آمده ام، شهر من شهر آزادگان یعنی ایران است. چون
بیژن قصد بازگشت می کند ، منیژه وی را بی هوش کرده و به قصر خود می
برد.بیژن وقتی به هوش می آید خود را در قصر منیژه می بیند و سخت متحیر می
شود.

گرسیوز
سردار تورانی از بودن پهلوانی ایرانی در کاخ دختر افراسیاب آگاه می شود و
این خبر را چنان به گوش افراسیاب می رساند که خشم آن پدر تاجدار را بر می
انگیزد و افراسیاب  فرمان دستگیری بیژن را به گرسیوز می دهد.گرسیوز با سپاه
خود به قصر منیژه یورش می برد و با حیله و نیرنگ بیژن را به بند می کشد و
نزد افراسیاب می برد. افراسیاب نخست حکم به دار کشیدن بیژن را می دهد . سپس
با پادر میان گذاشتن «پیران ویسه » دستور به چاه انداختن وی را صادر می
کند.منیژه چون دلدار خویش در چاه می بیند زار می گرید  و با محبوب خود
در چاه سخن می گوید و لحظه ای او را تنها نمی گذارد . گرگین از کار خود
نادم و پشیمان می شود و به جست وجوی بیژن  می پردازد اما او را نمی یابد .
سرانجام سرافکنده سوی ایران باز می گردد و به گیو و رستم از ناپدیدی بیژن
در جنگ گرازان خبر می دهد.رستم و گیو که به دلاوری بیژن اطمینان داشتند
چنان خبر نادرستی را نمی پذیرند و سرانجام رستم در لباس یک بازرگان ایرانی
به مرز ایران و توران می رود تا بیژن را پیدا کند. منیژه چون از عبور
بازرگان ایرانی آگاه می شود خود را به او می رساند تا شاید نشان و خبری از
سپاه ایران برای نجات بیژن بیابد. سرانجام رستم به منیژه اعتماد کرده و
انگشتری خود را به او می دهد تا درخوراکی نهاده و در چاه بیندازد، منیژه
نیز چنین می کند و بیژن با دیدن انگشتر رستم شادمان و امیدوار می شود. دیری
نمی گذرد که رستم یه یاری وی آمده و او را نجات می دهد و آماده جنگ با
افراسیاب می شود. رستم به همراه دیگر دلاوران ایرانی سپاه افراسیاب را شکست
داده و منیژه همراه بیژن به ایران می آید و سخت مورد استقبال کیخسرو قرار
می گیرد و کیخسرو هدایای نفیسی به آنها می دهد. و بدین سان دوره رنج و محنت
منیژه به پایان رسیده و در کاخ پادشاه ایران قدر و منزلتی می یابد.منیژه
یک زن ایرانی نبوده که دلباخته جوانی تورانی شده و از اصل و نسب خویش چشم
پوشیده باشد، بلکه او دختر پادشاه توران دشمن ایران زمین است که به خاندان
دشمنان ایران پشت کرده و رو به سوی ایران آورده است. عشق او موجب جوشش و
حرکتی نو  و تازه از مرحله ای تیره به مرتبه ای روشن گشته است. او از
ناپاکی سرزمین پدری روی گردانیده و با همه بی پروایی در عشق حرکتی رو به
سوی تعالی داشته است، از این رو فردوسی وی را در ردیف زنان نامدار و محبوب
شاهنامه جای داده است

عاشقانه‌‌های شاهنامه

شاهنامه‌ی فردوسی بیشتر به عنوان یک منظومه‌ی حماسی شناخته می‌شود که سرگذشت اسطوره‌های ایران زمین را به تصویر کشیده است.

حکیم ابوالقاسم فردوسی در این اثر جاودانه ضمن آن‌ که زندگی ایم افراد را بیان می‌کرده، به باورها و عقاید مردم عصر خویش نیز اشاره کرده است. به گونه‌ای که می‌توان با مطالعه‌ی آن، رابطه‌ی پادشاهان و مردم و رسوم و سنت‌های آن‌ها را نیز مجسم کرد. مفهوم عشق نیز یکی از مواردی است که در شاهنامه‌ی فردوسی به آن اشاره شده است.

محمدرضا یوسفی، نویسنده‌ی شناخته‌شده‌ی عرصه‌ی کودک و نوجوان، در اثر تازه‌ی خود به بررسی مفهوم والای عشق در شاهنامه پرداخته و اشعار فردوسی را با زبانی تازه و قابل فهم بازنویسی کرده است.

در واقع می‌توان گفت كه روح و محتوای این کتاب از فردوسی و شاهنامه است، اما فضا سازی‌ها و تصویر‌سازی‌‌های داستان با الهام از داستان فردوسی توسط یوسفی به متن اضافه شده است، چنانكه در داستان زال تقریبا برای دادن تخیل به خواننده چند شخصیت به داستان اضافه شده است.

داستان های عاشقانه در شاهنامه

می‌توان گفت كه روح و محتوای این کتاب از فردوسی و شاهنامه است، اما فضا سازی‌ها و تصویر‌سازی‌‌های داستان با الهام از داستان فردوسی توسط یوسفی به متن اضافه شده است

یوسفی در بازخوانی داستان‌های شاهنامه عشق را گسترده‌تر از علاقه‌مندی دو جنس مخالف دیده و علاوه بر داستان‌های معروف عاشقانه شاهنامه چون بیژن و منیژه و شیرین و خسرو،‌داستان عشق مادری چون جریره (زن سیاوش و دختر پیران ویسه سردار سپاه افراسیاب) به فرزندش فرود را هم روایت كرده است تا از عشق مادری هم سخن بگوید. همچنانكه داستان فرانك (مادر فریدون) و عشقش به نوزادش را هم روایت كرده است.

در كتاب اول داستان‌های فرانك (زن آبتین و مادر فریدون)، زال و چگونگی پرورشش توسط سیمرغ، رودابه و عشق او به زال، تهمینه و عشقش به رستم، گردآفرید و عشقش به سهراب، سودابه و عشق او به سیاوش، خوب‌چهر مادر سیاوش، فرنگیس و جریره همسران سیاوش آمده است.

در جلد دوم داستان‌ها منیژه و بیژن، داستان كتایون و گرشاسب، داستان فغستان و اسكندر مقدونی، گرامی و اردشیر، دل‌افروز و فرخ‌پی، گردیه و شیرین و خسرو آمده است.

در این دو كتاب یوسفی به كمك بازآفرینی قصه‌ها،به گسترش مفهوم عشق در شاهنامه پرداخته است تا شاید حس را عمق ببخشد و اندیشه و تفكر را بیدار كند

كتاب‌ اگر چه در دو جلد تدوین شده است، اما هر كدام ماهیتی مستقل دارد، ولی اگر خواننده‌ای بخواهد تمامی داستان‌های عاشقانه شاهنامه را بخواند باید هر دو جلد این كتاب را تهیه كند.

در این دو كتاب یوسفی به كمك بازآفرینی قصه‌ها،به گسترش مفهوم عشق در شاهنامه پرداخته است تا شاید حس را عمق ببخشد و اندیشه و تفكر را بیدار كند.

 به اعتقاد یوسفی، در پدیده عشق و تراژدی، عناصر گسترده‌ای از خیال انگیزی نهفته است. واقعی بودن یا نبودن مهم نیست،‌مهم آگاهی از آرزوها، حزن‌ها، تنفر تاریخی انسان از جنگ است، كه نویسنده با طرح آیین عشق‌ورزی و مهربانی پیشینیان، الگووار به معنای زیستن و نبرد با دشمن، خودخواهی، تكبر و… پرداخته تا صلح ودوستی را به ارمغان آورد.

Select Page

جولای 17, 2013 | هنر

داستان های عاشقانه در شاهنامه

گفت وگو با شاهرخ مُشکین قلم بازیگر، کارگردان، رقصنده و طراح رقص

 شاهرخ مشکین قلم هنرمند پرآوازه ایرانی است که در زمینه های تئاتر، رقص و عکاسی فعالیت می کند. شاهرخ پس از خروج از ایران در اوان جوانی، در پاریس زندگی می کند و در رشته تاریخ هنر و تئاتر از دانشگاه پاریس ۸ فارغ التحصیل شده است. او موسس شرکت هنری نکیسا است و از سال ۲۰۰۴ عضو  La Comédie Française است که یکی از معتبرترین موسسه های تئاتر اروپایی است. شاهرخ با ترکیب و اثرپذیری از رقص فلامنکو، بوتو، رقص کردی، ایرانی و صوفی سبک ویژه خود را در رقص و تئاتر ابداع کرده است. اجراهای رقص شاهرخ عمدتا مبتنی بر اسطوره های ایرانی است که به عنوان نمونه می توان به هفت شهر عشق، سهراب و گردآفرید، خسرو و شیرین، بهرام و درستی، آرش کمانگیر و مهره سرخ اشاره کرد. شاهرخ در زمینه تئاتر که محور اصلی کارهای حرفه ای اوست، در نمایش های معتبری مانند شب دوازدهم شکسپیر، رومئو و جولیت، Pedro et le commandeur  و La Maison des morts  بازی کرده است. شاهرخ در تیرگان امسال سه داستان عاشقانه از شاهنامه را اجرا می کند.

 شاهرخ، عده زیادی تو را از طریق کارها و مصاحبه هایت می شناسند. اگر قرار باشد خودت را ورای زندگی حرفه ای و کاری ات تعریف کنی، چه میگویی؟

ـ همانطور که یک تعریف خاص و مشخص از هویت ایرانی وجود ندارد، به نظرم شخصیت هر کسی، پیچیدگی ها و ابعاد مختلفی دارد که ممکن است حتی متضاد هم باشند. نباید از دیدن و به رسمیت شناختن این پیچیدگی ها وحشت کرد و تلاش کرد تا خود و دیگران را در چهارچوب مشخصی قرار داد و یک صفت از پیش تعیین شده هم به آن نسبت داد. اگر بخواهم خودم را تعریف کنم، می توانم به سه نثر مسجع که درفاصله یک شب تا صبح نوشتم، مالیخولیا، شب و زندگی، اشاره کنم که به نوعی آشفتگی های درونم را نشان می دهند (بخش هایی از این سه گانه اینجا آورده شده است):

مالیخولیا

کوتاه ترین بیت تلخ تنهاییم

گنگ و نامفهوم

در گلوگاه دوستان جهم، چون شرابی گس

….

آری من آن پسنده لحظه اییم که چون پیچش مرده گیسوان متظاهرم لمس کنند فاتح شوند

و با انگشتان متصاحب و زمخت مهاجمشان

تارهای نازک بودنم را در تور بافت طبیعت وحشیم تا ابد پاره پاره می سازند و از تماشای آشفته حال مالیخولیاییم لذت برند .

امروز تکیده و محزون، ساعات پی در پی، خود را به ضرب نیستی می سازم از آغاز

تا که فردا نوبتی دیگر شکند حباب آهنیم باز

نیم پوشیده و غریب در جامه فریب

شب

شباهنگام که سکوت

یار بی آزارم

مرا هم آغوش است

حسّ بی مانند آزادی بودنم را متبلور میسازد

…

زندگی

نیروی شگرف زنده ماندن

مبارزه بی پایان با دیگر هرگز نبودن

نبرد خونین هر لحظه با تهاجم این همیشه بودنیها

…

شاهرخ، چرا و از چه زمانی به رقص علاقمند شدی؟ چه دغدغه هایی را با رقص خود نشان می دهی؟

ـ زمانی قبل متنی نوشتم که شاید بهترین جواب به سئوال تو باشد.

“… شخصیت کودکانه من همیشه فراری از روزمرگی و تعلقات همگانی بود. هرچه پسند همگان بود و آسان یافت، از آن پرهیزیده  و در پی هر نابودنی بودم. از مقایسه خود با دیگران، با برادرانم، که نشانه های سنتی پسر بچه بودند، بیزار و آرزو داشتم خود را در قالب جلدی متفاوت ببینم. دوستان من از خردی همواره دخترکانی بودند که حرکات و گفتارشان سرمشق زندگیم بود. رفتار آرام و نازکانه دختران را برمی چیدم و در حالاتم انعکاس می دادم. زاده در یک خانواده نظامی، ساکن محیطی نظامی، معنی پسر بودن؛ زد و خورد، اسلحه بازی، سرباز بازی، امر و نهی، تنش، تندخویی، تهاجم و تجاوز بود. در گروه دختران، درد  دل بود، دلسوزی بود، نیوشیدن درد و دشواری های دیگران بود، عشق بود، موسیقی و رقص بود و نیاز به فرار از واقعیت های تلخ.

داستان های عاشقانه در شاهنامه

… نخستین آموزگاران من به راستی همین دوستان دوران خردی و خردسالگیم بودند. رفته رفته خانواده ام متوجه عشق من به موسیقی و رقص شدند. پدرم به شدت دلبسته موسیقی سنتی و شعر و ادبیات بود. در شب نشینی های  وی، در حضور دوستان هنرمندش، احساس خود را با رقص بیان می نمودم. … در همان خردی متوجه بودم که توجه آدمیان بزرگ را مبهوت، در رقص خود جلب می کردم. برایم دلپذیر بود که دنیاهای خیالی مرا در کشتی موسیقی سوار بر امواج رویا لمس می کنند و می فهمند.

دوره های نوجوانی من دستخوش زلزله انقلاب و پیامدش، تحمل رکود و خفقان بود. در همان خفقان، در خفا و درتنهاییم، رقص نیایش من، دین و ایمان من، یاور و همراه من بود. رقص که تا این دوره دستاویز فرار از روزمرگی و واقعیت ها بود، راه مبارزه گشت، کلام شد، درد دل دیگران شد. … کمتر پیش می آمد با نوایی که بار شادی داشت برقصم. از همان کودکی معنی رقصیدن مترادف با وجد نبود، بلکه معراج بود، عبادت بود. هماهنگ دیگران سکوت را می رقصیدم. رشد سبزم را در تاریکی استبداد می رقصیدم. روزها و شبها باردار غم تاریخ بودند، درد داشتند. شبهای نازا کودک جان مرا می گداختند و من در همین دوره سیاه تاریخ به نبرد با ابهام در معنی رقص برخاستم. …. تا که سرانجام  دستی مرا از آتش دوزخ بربود و در زمستان غربت رهایم کرد.

پس از ترمیم روح نیم سوخته ام، دوباره رو به سوی رقص آوردم. این بار در محیطی بسیار متفاوت؛ نیاز به پرواز داشتم به پرورش روح سرکش و پرشورم. از آگاهی وجود این بی انتها اشکال متفاوت رقص، مجنون و افسار گسیخته به سویشان می شتافتم تا جان خود را در ملموس ترین قالب بریزم. هربار با آموزش فرم های تازه، جسم من نیازهای تازه ای می یافت و در پایان هر دوره آموزشی به یک هدف مشترک می رسید؛ آزادی، عشق، تبلور، صعود و رهایی. … با شماری از هنرمندانی که نیازهایی همگون داشتند، شروع به مبادله در اندیشه ها و آموخته هایمان کردیم…. نتیجه این تبادلات آفرینش چند پیکر نگاره ای بود که چندی از شما شاهدش بودین….

اگر جملاتم را در زمان گذشته صرف می کنم، از این است که تمام نیازهایم وابسته به گذشته ام بوده اند؛ ایران. تمام این پیکر نگاره ها از خاطرات دور من سیراب می شوند و من آن ها را پیشکش به ایرانیان می کردم. بسیاری مرا می فهمیدند، تعدادی هم نه. … من رقص را ترک نکرده ام، نخواهم کرد، زیرا من رقص را انتخاب نکرده ام؛ گویا رقص مرا برگزیده است. من برای تفریح نمی رقصم، برای گذراندن وقت، برای پوچی، برای بیهودگی، برای فرم، برای رقص، نمی رقصم. من برای شیفتگان رقص می رقصم. برای هر نکته ای که احساسات مرا در برگیرد. برای اشعار پارسی، برای فروغ فرخزاد، برای مولانا، خیام، نظامی، فردوسی، برای اسطوره های زیبایمان، برای بم، برای رودبار، برای روز زن، برای مادرم، … برای خاطرات کودکیم، به یاد زیبایی ها، به یاد تلخی ها، برای فرابینی، برای حرکت، برای مبادله، برای تحول، برای روشن بینی، برای فروریختن دیوار بلند جهل، برای برافراشتن پرچم آزادی، برای انقلاب، برای ایران، می رقصم.”

چه نمادهایی رقص تو را ایرانی می کند؟

ـ اصلا رقص ایرانی چیست؟! من رقص ایرانی و فولکلور را در محافل خصوصی و در تلویزیون دیده ام و آنچه اجرا می کنم حرکت های ذاتی است که در ذهن من شکل گرفته و آن ها را پیاده کرده ام. اما از آنجایی که موسیقی و از آن مهمتر شعری که انتخاب می کنم ایرانی است، هر حرکتی که روی آن قرار می دهم، رقص ایرانی را در نظر بیننده القا می کند.

فکر می کنی تئاتر چقدر به رقص تو کمک کرده است و برعکس؟

ـ بسیار زیاد. من فاصله زیادی بین رقص و تئاتر نمی بینم، بجز این که در رقص کلام از هنرمند گرفته شده است. به بازیگر تئاتر، “اکتر” یا “حرکت کننده” می گویند و نه “گوینده”. مهم حرکت است. من چون به رقص تسلط داشتم و در زمینه های مختلف کار کرده بودم، به تئاترم خیلی کمک کرد و خیلی از کارگردان ها از این قابلیت و توانایی بدنی من استفاده می کردند. حتی در کارهایی هم که لزوما از توانایی های بدنی استفاده نمی کردند، مثل نمایش جدیدم که اجرای روز زندگی آخر مایکل جکسون است، شاید کارگردان به علت همین قابلیت های بدنی که در حرکت های من نمود داشته است، مرا انتخاب کرده است.

 

عمده کارهایی که از تو می شناسیم، مبتنی بر متون و اسطوره های قدیمی است، چقدر روی متون ادبی معاصر کار کرده ای؟

ـ من روی کارهای معاصر مثل کفن سیاه میرزاده عشقی و مهره سرخ سیاوش کسرایی هم کار کرده ام. مهره سرخ را به پیشنهاد بی بی کسرایی دختر سیاوش کسرایی اجرا کرده ام که متن بسیار سخت و پیچیده ای است. مهره سرخ، شاهنامه را به نقد می کشد که چطور در داستان رستم و سهراب، فرزند کشی توجیه می شود. سهراب چندین بار سعی می کند خود را معرفی کند و رستم را پیدا کند، اما رستم به خاطر قهرمانی خود آن را نشنیده می گیرد و سهراب را می کشد. البته چون متن بسیار پیچیده ای دارد، برای مفهوم تر شدن اجرا مجبور شدیم به طور موازی از شاهنامه فردوسی هم استفاده کنیم. این کار یکی از مدرن ترین برداشتها از یک متن کهن بود و در واقع دو کار قدیمی و جدید به طور موازی اجرا می شدند.

علاوه براین، بعضی از کارهای فروغ را پیاده کرده ام، روی زمستان با آواز شجریان، قاصدک  اخوان و روی اشعار خیام با صدای شاملو رقصیده ام و بسیاری کارهای دیگر که خوشبختانه روی یوتیوب وجود ندارند.

 

چرا به تیرگان علاقه مند شدی و از کی با تیرگان همکاری کرده ای؟

ـ من از زیر گنبد کبود، یکی بود یکی نبود و بعد هم تیرگان اول با این گروه همکاری کرده ام. رابطه ای که با بچه ها داشتم خیلی خوب است. بچه ها بسیار فعال اند و با جدیت کار می کنند. جو ایرانی های تورنتو با ایرانی های دیگری که در لوس انجلس، پاریس، لندن یا آلمان دیدم بسیار متفاوت است. جمع صمیمی، یکدل و خونگرمی ست که تفاوت های یکدیگر را به رخ نمی کشند. توانسته اند یک فستیوال فرهنگی بزرگ ایجاد کنند و بودجه بگیرند تا فرهنگ ایرانی را نشان دهند و ایرانی ها با علاقه در برنامه شرکت می کنند. برخورد مردم و عشق آنها به فرهنگ ایرانی و استقبال آنها برایم بسیار مهم است.

 

به نظرت تیرگان چه نقشی در جامعه مهاجر ایرانی داشته است؟

ـ به نظرم تیرگان جشنواره ای با ابهت جشن هنر شیراز است، بدون این که دولتی از آن حمایت کند و تمام آن متکی به همت جوانان ایرانی است که به فرهنگ ایرانی علاقه دارند. نکته مهم این است که تیرگان توانسته در جامعه فرهنگی خارج از تورنتو اثر بگذارد و سطح انتظارات مخاطبان را بالا ببرد. حالا در بقیه شهرها هم مخاطبان انتظار کار قوی دارند و جامعه هنری را مجبور می کنند که کارهای بهتری را ارایه دهند. تیرگان توانسته است یک حرکت و رشد فرهنگی در جامعه مهاجر خارج از ایران ایجاد کند. من این اتفاق را در برخورد ایرانیان با اجراهای خودم هم دیده ام. مثلا در اجرای مهره سرخ در لس انجلس، انتظار نداشتم که چنین توجهی به متنی شود که سنگین است و اسطوره رستم شاهنامه را به چالش می کشد.

فکر می کنی هنر چه نقشی در جامعه ایرانی دارد و آیا می تواند کمک کند تا سوءتفاهم ها کم شوند؟

ـ به نظرم اتفاق مهمی که در زمان خاتمی افتاد این بود که آزادی های داده شده، باعث شکوفایی و فوران فعالیت های فرهنگی شد و بسیاری از تابوهای جامعه به چالش کشیده شد. بحث های جدید شکل گرفت و افق های جدید در نگرش مردم باز شد. هنر و فرهنگ می تواند نقش موثری در نقد روش های فکری جامعه داشته باشد. بحث هایی که در حالت عادی ممکن است تنش زا باشد، وقتی در قالب یک کار هنری مثل رقص بیان می شود اثر بهتری می گذارد و جامعه را دعوت می کند تا راجع به آن بحث و تفکر کند.

شاهرخ جان ممکنه در پایان شعری راجع به رقص بخوانی؟

ـ سالها قبل با قطار در اروپا سفر می کردم و بسیار دلتنگ رقص و شعر ایرانی بودم. اما چون نمی توانستم برقصم، حسم را در قالب شعری بیان کردم:

شور سماع

بر آن سرم که بی سرانه در سماع، سرود پاک گردم و گره رها کنم ز موی و پرگشایم و همه وجود بسته و سیاه و خسته را به چرخ آرم و نماز رقص را بپا کنم

سفر کنم به خلوت گزیده دلم چو نور و بگذرم از این جهان خاکی وز تیره ها به عرش عالی خیال پر زنم

سپید جامه بر کشم به تن چو شعله های دوزخ مقدس و بهشت را تداعی نگاه عارفانه جمیع بی دلان کنم

تمامی وجود را چو پیک عشق سازم و شراره ها ی نور را ز جان خود روانه فضا کنم .

شاهرخ مشکین قلم، جمعه، شنبه و یک شنبه (۱۹ و ۲۰ و ۲۱ جولای) در تیرگان داستان های عاشقانه شاهنامه Love Stories of the Shahnameh را روایت می کند.

برای تهیه ی بلیت و اطلاعات بیش تر از سایت تیرگان دیدن کنید:

http://tirgan.ca/ticketed-events

Share:

فرح طاهری روزنامه نگار ساکن تورنتو، دارای لیسانس روزنامه نگاری و فوق لیسانس علوم ارتباطات از دانشگاه علامه طباطبایی است. او از مارچ 1999 همکار شهروند در بخش تحریریه است.

دسامبر 17, 2015

جولای 5, 2012

سپتامبر 22, 2011

ژوئن 3, 2010

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

COMMENT

وبسایت

ناشر: انتشارات شهروند

سردبیر: حسن زرهی

مدیر هیئت تحریریه: نسرین الماسی

ویراستار انگلیسی: سیما سحر زرهی

تصویر ساز قصه: محمود معراجی

کاریکاتور: توکا نیستانی

تیم تحریریه و همکاران: دکتر نسترن ادیب راد، دکتر عطا انصاری،  بهرام بهرامی، شهرام تابع محمدی،  محمد رحیمیان، بهرنگ رهبری ، سیما سحر زرهی، علی شریفیان، عباس شکری،  جواد طالعی، فرهاد فرسادی، اسد مذنبی، عزت مصلی نژاد، میرزاتقی خان، شهباز نخعی، مجید نفیسی

Sharvand Publication

SUITE 322- 550 HIGHWAY 7 EAST

Richmond Hill, Ontario, L4B 3Z4

CANADA

Tel: +1 905 764 7022

Email: news@shahrvand.com

Designed by Elegant Themes | Powered by WordPress

0