داستان راستان شهید مطهری زندگی امامان

شخصى با حضرت عيسى (عليه السلام) همسفر شد تا به كنار آبى رسيدند سه قرص
نان داشتند دو تاى آن را با هم خوردند و يكى ديگر را در آن محل گذاردند و
براى خوردن آب بر سر نهر رفتند بعد از ساعتى حضرت سراغ آن گرده نان را
گرفتند، گفت: اطلاعى ندارم پس هر دو از آنجا راه افتادند رفتند، اتفاقا
آهويى با دو بچه آهو به نظر حضرت عيسى (عليه السلام) در آمدند آن حضرت يكى
از آن دو آهوى بچه را طلبيد به فرمان حق تعالى آن آهو اجابت كرد به خدمت
حضرت آمد آن حضرت آن را ذبح نمودند و كباب و بريان كردند به اتفاق رفيق ميل
كردند.

بعد از آن، حضرت خطاب به آن آهو بره كشته شده كردند و فرمودند: قم باذن الله، بلند شو به اذن خدا آهو بره زنده شد و رفت.

حضرت با رفيق خود راهى شدند بعد حضرت فرمود: بحق آن خدايى كه اين آيه بزرگ
را به تو نشان داد بگو كه آن قرص نان را كه برداشت گفت: نمى‏دانم (انسان
گرفتار دنيا است و مال دنيا، ببينيد اين شخص چقدر و چند دفعه دروغ بگويد
شايد به دنيا برسد) خلاصه پس از آن دوباره راهى شدند رسيدند به روى آب روان
و يا رودخانه حضرت عيسى (عليه السلام) دست آن رفيق را گرفت به روى آب روان
گشتند.

چون از آن آب گذشتند حضرت فرمود: از تو سوال مى‏كنم بحق آن خدايى كه اين
معجزه را به تو نشان داد آن گرده نان را كه برداشت، باز گفت: نمى‏دانم و
خبر ندارم، از آنجا نيز عبور كردند در بيابان نشستند حضرت عيسى پاره خاك
فراهم فرمود و امر كرد: كن ذهبا باذن الله
يعنى: طلا بشويد به اذن خداوند تعالى، آن خاك و ريگ به فرمان الهى طلا
گرديد، آن حضرت آن طلا را سه قسمت فرمود، يك قسمت را خودش برداشت، قسمت
ديگر را به رفيق داد، قسمت سوم را فرمود براى كسى گذاشتم كه آن گرده نان را
برداشته باشد.

مريض حريص گفت: من برداشتم، حضرت عيسى وقتى اين جريان را ديدند هر سه قسمت
را به او دادند و از او جدا شدند آن مرد با آن سه قسمت طلا در بيابان ماند
كه دو نفر ديگر به او رسيدند و به طمع آن مال خطير به دنبال او افتادند و
قصد كشتن او را نمودند ناچار زبان ملايمت گشودند و گفتند: اين سه قطعه طلا
را تقسيم مى‏كنيم هر كدام يك قطعه برداشتند.

چون به منزل رسيدند، يكى از رفقا را براى خريد نان به قريه نزديك فرستادند
رفيقى كه براى تهيه نان رفته بود با خود فكر كرد كه طعام را با زهر مسموم
كند و به خورد دو رفيق خود بدهد و هر سه قطعه طلا را تصرف نمايد و همين عمل
را انجام داد.

اتفاقا آن دو رفيق هم در بيابان نقشه قتل او را طرح كردند كه وقتى آمد او
را بكشند و تمام طلاها را تصرف كنند، چون آن رفيق، آن دو نفر آمد او را
كشتند سپس بدون اطلاع از جريان طعام مسموم، از آن طعام خوردند و هر دو
مسموم شدند و مردند و آن سه قطعه طلا و سه جنازه كشته شده در بيابان افتاده
بود.

بار ديگر حضرت عيسى (عليه السلام) با حواريين از آن طرف عبورشانافتاد و آن
سه قطعه طلا و سه جنازه را ملاحظه كردند حضرت عيسى صورت بطرف اصحاب خود
كرد و حكايت آنها را نقل فرمود، بعد از آن فرمودند: هذه الدنيا فاحذروها،
يعنى اين است دنيا پس دورى كنيد از آن دنيا و دل به آن نبنديد كه نتيجه
بعدى گرفتارى است كه ملاحظه فرموديد، كه دل بستن به دنيا چه عاقبت بدى
بوجود آورد .

منبع : http://www.ghadeer.org

بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحيم

روزى حضرت خضر از بازار بنى اسرائيل مى
گذشت ناگاه چشم فقيرى به او افتاد و گفت :

به من صدقه بده خداوند به تو بركت دهد!

خضر گفت :

من به خدا ايمان دارم ولى چيزى ندارم كه
به تو دهم .

فقير گفت :

بوجه الله لما تصدقت على ؛ تو را به وجه
(عظمت ) خدا سوگند مى دهم ! به من كمك كند! من در سيماى شما خير و نيكى مى بينم تو
آدم خيّرى هستى اميدوارم مضايقه نكنى
.

خضر گفت :

تو مرا به امر عظيم (وجه خدا) قسم دادى
و كمك خواستى ولى من چيزى ندارم كه به تو احسان كنم مگر اينكه مرا به عنوان غلام بفروشى .

فقير: اين كار نشدنى است چگونه تو را به
نام غلام بفروشم ؟ خضر: تو مرا به وجه خدا (خداى بزرگ ) قسم دادى و كمك خواستى من نمى
توانم نااميدت كنم مرا به بازار ببر و بفروش و احتياجت را برطرف كن !

فقير حضرت خضر را به بازار آورد و به چهارصد
درهم فروخت .

خضر عليه السلام مدتى در نزد خريدار ماند،
اما خريدار به او كار واگذار نمى كرد.

خضر: تو مرا براى خدمت خريدى ، چرا به من
كار واگذار نمى كنى ؟

خريدار: من مايل نيستم كه تو را به زحمت
اندازم ، تو پيرمرد سالخورده هستى
.

خضر: من به هر كارى توانا هستم و زحمتى
بر من نيست . خريدار: حال كه چنين است اين سنگها را از اينجا به فلان جا ببر!

با اينكه براى جابجا كردن سنگها شش نفر
در يك روز لازم بود، ولى سنگها را در يك ساعت به مكان معين جابجا كرد.

خريدار خوشحال شد و تشويقش نمود و گفت :

آفرين بر تو! كارى كردى كه از عهده يك نفر
بيرون بود كه چنين كارى را انجام دهد.

داستان راستان شهید مطهری زندگی امامان

روزى براى خريدار سفرى پيش آمد خواست به
مسافرت برود، به خضر گفت :

من تو را درستكار مى دانم مى خواهم به مسافرت
بروم ، تو جانشين من باش ، با خانواده ام به نيكى رفتار كن تا من از سفر برگردم و چون
پيرمرد هستى لازم نيست كار كنى ، كار برايت زحمت است .

خضر: نه هرگز زحمتى برايم نيست .

خريدار: حال كه چنين است مقدارى خشت بزن
تا برگردم . خريدار به سفر رفت ، خضر به تنهايى خشت درست كرد و ساختمان زيبايى بنا
نمود.

خريدار كه از سفر برگشت ، ديد كه خضر خشت
را زده و ساختمانى را هم با آن خشت ساخته است ، بسيار تعجب كرد و گفت :

تو را به وجه خدا سوگند مى دهم كه بگويى
تو كيستى و چه كاره اى ؟ حضرت خضر گفت
:

– چون مرا به وجه خدا سوگند دادى و همين مطلب
مرا به زحمت انداخت و به نام غلام فروخته شدم . اكنون مجبورم كه داستانم را به شما
بگويم :

فقير نيازمندى از من صدقه خواست و من چيزى
از مال دنيا نداشتم كه به او كمك كنم . مرا به وجه خدا قسم داد، لذا خود را به عنوان
غلام در اختيار او گذاشتم تا مرا به شما فروخت .

اكنون به شما مى گويم هرگاه سائلى از كسى
چيزى بخواهد و به وجه خدا قسم دهد در صورتى كه مى تواند به او كمك كند، سائل را رد
كند روز قيامت در حالى محشور خواهد شد كه در صورت او پوست ، گوشت و خون نيست ، تنها
استخوانهاى صورتش مى مانند كه وقت حركت صدا مى كنند (فقط با اسكلت در محشر ظاهر مى
شود.) خريدار: چون حضرت خضر را شناخت گفت :

مرا ببخش كه تو را نشناختم . و به زحمت
انداختم .

خضر گفت : طورى نيست . چون تو مرا نگهداشتى
و درباره ام نيكى نمودى .

خريدار: پدر و مادرم فدايت باد! خود و تمام
هستى ام در اختيار شماست .

خضر: دوست دارم مرا آزاد كنى تا خدا را
عبادت كنم .

خريدار: تو آزاد هستى !

خضر: خداوند را سپاسگزارم كه پس از بردگى
مرا آزاد نمود.

منبع : http://www.ghadeer.org

 

    سه برادر نزد امام علی علیه السلام آمدند و گفتند: میخواهیم این مرد را که پدرمان را کشته قصاص کنی.

    امام علی (ع) به آن مرد فرمودند: چرا او را کشتی؟  آن مرد عرض کرد: من چوپان شتر و بز و … هستم.

    یکی از شترهایم شروع به خوردن درختی از زمین پدر اینها کرد،   پدرشان شتر را با سنگ زد و شتر مرد،

    و من همان سنگ را برداشتم و با آن به پدرشان ضربه زدم و او مرد.

    امام علی علیه السلام فرمودند: بر تو حد را اجرا میکنم.

     آن مرد گفت: سه روز به من مهلت دهید.  پدرم مرده و برای من و برادر کوچکم گنجی بجا گذاشته

    پس اگر مرا بکشید آن گنج تباه میشود، و به این ترتیب برادرم هم بعد از من تباه خواهد شد.

    امیرالمومنین (ع) فرمودند: چه کسی ضمانت تو را میکند؟

    مرد به مردم نگاه کرد و گفت: این مرد.

    امیرالمومنین (ع) فرمودند: ای اباذر! آیا این مرد را ضمانت میکنی؟

     ابوذر عرض کرد: بله. امیرالمومنین

    فرمود: تو او را نمیشناسی و اگر فرار کند حد را بر تو اجرا میکنم!

    ابوذر عرض کرد: من ضمانتش میکنم یا امیرالمومنین.

    آن مرد رفت . و زمان به سرعت سپری شد. روز اول و دوم و سوم …

    و همه مردم نگران اباذر بودند که بر او حد اجرا نشود…

    اندکی قبل از اذان مغرب آن مرد آمد.

     و در حالیکه خیلی خسته بود،

     مقابل امیرالمومنین قرار گرفت و عرض کرد:

     گنج را به برادرم دادم و اکنون تحت فرمان شما هستم

    تا بر من حد را جاری کنی.

     امام علی (ع) فرمودند:

    چه چیزی باعث شد برگردی درحالیکه میتوانستی فرار کنی؟

    آن مرد گفت: ترسیدم که بگویند “وفای به عهد” از بین مردم رفت…

    امیرالمونین از اباذر سوال کرد: چرا او را ضمانت کردی؟

    ابوذر گفت: ترسیدم که بگویند “خیر رسانی و خوبی” از بین مردم
رفت…

    اولاد مقتول متأثر شدند و گفتند: ما از او گذشتیم…

     امیرالمومنین علیه السلام فرمود: چرا؟

    گفتند: میترسیم که بگویند “بخشش و گذشت” از بین مردم رفت…

    و اما من این پیام را برای شما در اینجا آوردم تا نگویند “دعوت به
خیر” از میان مردم رفت…

این داستان بر گرفته از کتاب داستان راستان یکی از آثار استاد شهید مرتضی مطهری است .

مدت داستان :   2:43    |    حجم داستان :  802 کیلوبایت

برای شنیدن داستان  کلیک  کنید

حضرت رضا عليه‏السلام از اميرمؤمنان على عليه‏السلام
نقل كرده است که :

يافث پسر نوح عليه‏السلام بعد از طوفان، در
كناره چشمه‏اى نهال درخت صنوبرى را كاشت كه به آن درخت شاه درخت، و به آن
چشمه دوشاب مى‏گفتند، اين قوم در مشرق زمين زندگى مى‏كردند، و داراى دوازده
آبادى در امتداد رودخانه‏اى بودند كه به آن رودخانه، رس مى‏گفتند.  نامهاى
اين قريه‏ها دوازدهگانه به اين نام‏هاى (ى دوازدهگانه ماه‏هاى عجم) معروف
بود، به اين ترتيب: آبان، آذر، دى، بهمن، اسفندار، فروردين، ارديبهشت،
خرداد، مرداد، تير، مهر و شهريور، بزرگترين شهر آن‏ها اسفندار نام داشت كه
پايتخت شاهشان به نام تركوذبن غابور، نوه نمرود بود، درخت اصلى صنوبر و
چشمه مذكور در اين شهر قرار داشت، از بذر همين درخت در هر يك از شهرهاى
ديگر كاشته بودند و رشد كرده و بزرگ شده بود، آن قوم جاهل، آن درخت‏هاى
صنوبر را خداهاى خود مى‏دانستند، نوشيدن آب چشمه و رودخانه را بر خود و
حيوانات، حرام كرده بودند، هر كس از آن آب مى‏نوشيد، او را اعدام مى‏نمودند
و مى‏گفتند: اين آب مايه حيات خدايان ما است، و كسى حق استفاده از آن را
ندارد!!

بقیه در ادامه مطلب …

امام
باقر (ع) : قوم لوط بهترین خلق خدا بودند و یکی از کارهای نیک انها این بود
که در انجام کارهای خیر با هم متحد بودند و همه اقدام به انجام ان کارها می
کردند شیطان به اتحاد انها در کارهای نیک حسد برده و برای به انحراف کشیدن
قوم لوط سعی فراوانی نموده و پی فرصتی مناسب می گشت که انها را فریب دهد تا
اینکه به فکر افتاد که اول باید زراعت و کشاورزی مردم را خراب کند و میوه
های انها را تباه کند

و
به این کار مشغول شد.مردم هر صبح که به باغ و مزرعه خود می رفتند مشاهده
می کردند که زمینهایشان خراب و میوه هایشان تباه شده است. مردم باهم گفتند
که:باید کمین کنیم و ان کسی را که زراعت ما را خراب می کند شناسایی و
مجازات کنیم.

وقتی
کمین کردند،دیدند جوانی زیبا،خوشرو،و خوش لباس آمد و مشغول خراب کردن زراعت
و میوه های انان شد مردم او را دستگیر کردند و گفتند:ای جوان آیا تو زراعت
مارا خراب می کنی و حاصل مارا تباه می نمایی؟جوان با کمال جرات و شهامت و
شجاعت گفت:بلی ،من هستم که هر شب باعث خرابی زمین و از بین رفتن محصول شما
می باشم،مردم همه متفق القول شدند که باید این جوان خرابکار را به قتل
برسانیم بنابر این او را به دست شخصی سپردند که شب از او نگبانی کندو فردا
صبح جمع شوند و او را به قتل برسانند

آن شخص جوان را به خانه بردند و در رختخوابی در خانه خود خواباند .نیمه شب ان
جوان شروع به فریاد و گریه کرد و به صاحب خانه گفت :من هر شب روی شکم پدرم
می خوابیدم و امشب تنها هستم و می ترسم .صاحب خانه هم بی خبر از همه چیز
گفت:نترس،امشب بیا روی شکم من بخواب آن ملعون با صاحب خانه کاری کرد که او
را مجبور به لواط نمود،اول دستور داد که صاحب خانه با او لواط کند و بعد هم
خود با صاحب خانه لواط کرد و فرار نمود صبح مردم جمع شدند که جوان خراب
کار را اعدام کنند صاحب خانه دستور داستان شب گذشته را برای آنها تعریف
کرد.مردم این عمل را یاد گرفتند و با یک دیگر انجام دادند و کار به جایی
رسید که زنان خود را رها کرده و هر کس وارد شهرشان می شد ،با او این عمل
زشت را انجام میدادند وقتی شیطان متوجه شد که مردم به این عمل حیوانی عادت
کردند و دیگر سراغ زنان خود نمی روند به فکر افتاد تا زنان آنها را هم
منحرف گرداند.

در
این جا بود که خود را شبیه زن زیبا و خوش قیافه در اورده امد پیش زنان ان
شهر و گفت:شنیدم مردان شما زنان خود را رها کرده و با یک دیگر عمل ننگین
لواط را انجام می دهند گفتن : آری چنین است مدتهاست که مردان ما سراغ ما
دیگر نمی آیند و عمل زنا شویی مارا ترک کرده اند.بعد گفت اکنون که مردان شما
با هم لواط میکنند شما نیز با هم مساحقه (هم جنس بازی) را انجام دهید و بعد
زنان هم به این عمل عادت کردند و به موعظه ها و نصیحت حضرت لوط گوش ندادند
،خداوند ۳فرشته مقرب خود را یعنی میکائیل،جبرائیل،و اسرافیل را برای هلاکت
انها فرستاد .این ۳فرشته هم نزدیکی های صبح شهر را به اسمان برده و رها
کردند بعد از ان سنگ از اسمان بر انآن  شهر به باریدن گرفت و همه به هلاکت
رسیدند.

روزي حضرت موسي براي مناجات به كوه طور مي رفت و شيطان هم در
پي او رفت. يكي از فرشتگان شيطان را نهيب زد و گفت: از دنبال موسي برگرد كه
او كليم خداست مگر اميد داري كه بتواني او را بفريبي؟ شيطان گفت: آري. چنان
كه پدر او حضرت آدم را به خوردن گندم فريفتم از موسي هم اميد دارم كه چنين
شود حضرت موسي متوجه شد .

شيطان گفت: اي موسي كليم مي خواهي تو را شش پند
بياموزم؟ حضرت موسي فرمود:  خير. من احتياج ندارم از من دور شو. جبرئيل
نازل شد و گفت: ای موسی صبر کن و گوش بده ، او الان نمیخواهد که تو را فریب دهد . موسی ایستاد و فرمود هر چه میخواهی بگو ،شيطان گفت: آن شش پند اين است:

اول : در وقت دادن صدقه به يادم باش و زود صدقه بده كه ممكن است زود
پشيمانت كنم گرچه آن صدقه كم و كوچك باشد چون ممكن است همان صدقه كم تو را
از هلاكت نجات دهد و از خطر حفظ نمايد.

دوم : اي موسي با زن بيگانه و
نامحرم خلوت نكن چون در آن صورت من نفر سوم هستم و تو را فريفته و به فتنه
مي اندازم و وادار به زنا مي كنم.

سوم : اي موسي در حال غضب به يادم
باش زيرا در حال غضب تو را به امر خلاف وادار مي نمايم و آرزو مي كنم كه
اولاد آدم غضب كند تا من مقصودم را عملي سازم.

چهارم : چيزهايي كه
خداوند ازآنها  نهي كرده نزديك نشو چون  هر كس به آنها نزديك شود من او را
به حرام و گناه مي اندازم.

پنجم : در دل خود فكر گناه وكار خلاف راه
مده چون اگر من دلي را چرکین ديدم به طرف صاحبش دست دراز میکنم و او را اغوا میکنم ، تا آن کار خلاف را انجام دهد .

ششم :تا خواست كه ششم را بگويد جبرئيل حضرت موسي(ع) را نهيب زد و
فرمود: اي موسي حركت كن و گوش مده كه او مي خواهد در نصيحت ششم تو را
بفريبد. لذا موسي حركت كرد و رفت. شيطان فرياد زد و گفت: واي بر من پنج
موعظه را كه اساس كارم  در آنها بود شنيد و رفت مي ترسم كه آنها را به
ديگران  بگويد و آنان هدايت شوند. من مي خواستم پس از پنج کلمه حق ، او را به دام
اندازم و او و ديگران را فريب دهم ولي از دستم رفت.

 

1-              خواهش دعا

شخصی
باهیجان و اضطراب ، به حضور امام صادق ” ع ” آمد و گفت : ” درباره من
دعایی بفرمایید تا خداوند به من وسعت رزقی بدهد ، که‏ خیلی فقیر و تنگدستم ”
. امام : ” هرگز دعا نمی‏کنم ” . – ” چرا دعا نمی‏کنید ؟ ! ” ”
برای اینکه خداوند راهی برای اینکار معین کرده است ، خداوند امر کرده که
روزی را پی‏جویی کنید ، و طلب نمایید . اما تو می‏خواهی در خانه‏ خود
بنشینی ، و با دعا روزی را به خانه خود بکشانی ! “

 

2-              بستن زانوی شتر

داستان راستان شهید مطهری زندگی امامان

قافله
چندین ساعت راه رفته بود . آثار خستگی در سواران و در مرکبها پدید گشته
بود . همینکه به منزلی رسیدند که آنجا آبی بود ، قافله فرود آمد . رسول
اکرم نیز که همراه قافله بود ، شتر خویش را خوابانید و پیاده‏ شد . قبل از
همه چیز ، همه در فکر بودند که خود را به آب برسانند و مقدمات نماز را
فراهم کنند . رسول
اکرم بعد از آنکه پیاده شد ، به آن سو که آب بود روان شد ، ولی‏ بعد از
آنکه مقداری رفت ، بدون آنکه با احدی سخنی بگوید ، به طرف مرکب‏ خویش
بازگشت . اصحاب و یاران با تعجب باخود می‏گفتند آیا اینجا را برای فرود
آمدن نپسندیده است و می‏خواهد فرمان حرکت بدهد ؟ ! چشمها مراقب و گوشها
منتظر شنیدن فرمان بود . تعجب جمعیت‏ هنگامی زیاد شد که دیدند همینکه به
شتر خویش رسید ، زانوبند را برداشت‏ و زانوهای شتر را بست ، و دو مرتبه به
سوی مقصد اولی خویش روان شد .

فریادها
از اطراف بلند شد : ” ای رسول خدا ! چرا مارا فرمان ندادی که‏ این کار را
برایت بکنیم ، و به خودت زحمت دادی و برگشتی ؟ ما که با کمال افتخار برای
انجام این خدمت آماده بودیم ” . در
جواب آنها فرمود : ” هرگز از دیگران در کارهای خود کمک نخواهید ، و
بدیگران اتکا نکنید ، ولو برای یک قطعه چوب مسواک باشد.

3-              همسفر حج

مردی
از سفر حج برگشته ، سرگذشت مسافرت خودش و همراهانش را برای‏ امام صادق
تعریف می‏کرد ، مخصوصا یکی از همسفران خویش را بسیار می‏ستود که ، چه مرد
بزرگواری بود ، ما به معیت همچو مرد شریفی مفتخر بودیم . یکسره مشغول طاعت و
عبادت بود ، همینکه در منزلی فرود می‏آمدیم او فورا به گوشه‏ای می‏رفت ، و
سجاده خویش را پهن می‏کرد ، و به طاعت و عبادت‏ خویش مشغول می‏شد . امام : ” پس چه کسی کارهای او را انجام می‏داد ؟ و که حیوان او را تیمار می‏کرد ؟ ” – البته افتخار این کارها با ما بود . او فقط به کارهای مقدس خویش‏ مشغول بود و کاری به این کارها نداشت . – ” بنابر این همه شما از او برتر بوده‏اید ” .

4-              غذای دسته جمعی

همینکه
رسول اکرم و اصحاب و یاران از مرکبها فرود آمدند ، و بارها را بر زمین
نهادند ، تصمیم جمعیت براین شد که برای غذا گوسفندی را ذبح و آماده کنند. یکی از اصحاب گفت : ” سر بریدن گوسفند با من ” . دیگری : ” کندن پوست آن بامن ” . سومی : ” پختن گوشت آن بامن ” . چهارمی : . . . رسول اکرم : ” جمع کردن هیزم از صحرا بامن ” . جمعیت : ” یا رسول الله شما زحمت نکشید و راحت بنشینید ، ما خودمان‏ با کمال افتخار همه اینکارها را می‏کنیم ” . رسول
اکرم : ” می‏دانم که شما می‏کنید ، ولی خداوند دوست نمی دارد بنده‏اش را
در میان یارانش با وضعی متمایز ببیند که ، برای خود نسبت به‏ دیگران
امتیازی قائل شده باشد “. سپس به طرف صحرا رفت . و مقدار لازم خار و خاشاک از صحرا جمع کرد و آورد

var azkar=new Array(7);
var rooz=new Array(7);

azkar[0]=”یا ذاالجلال و الاکرام”;
azkar[1]=”یا قاضی الحاجات”;
azkar[2]=”یا ارحم الراحمین”;
azkar[3]=”یا حی و یا قیوم”;
azkar[4]=”لا اله الا الله الملک الحق المبین”;
azkar[5]=”اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم “;
azkar[6]=”یا رب العالمین”;

rooz[0]=”یکشنبه”;
rooz[1]=”دوشنبه”;
rooz[2]=”سه شنبه”;
rooz[3]=”چهارشنبه”;
rooz[4]=”پنج شنبه”;
rooz[5]=”جمعه”;
rooz[6]=”شنبه”;

var funrooz=new Date();
var funrooz2=funrooz.getDay();
var funzekr=azkar[funrooz2];
var funrooz3=rooz[funrooz2];

document.write(“ذکر روز “+funrooz3+” : “+funzekr+””);

دریافت کد

0