خواص دارویی و گیاهی :

یک سبک زندگی فعال به این معناست که شما به ویتامین C نیاز دارید، آن هم مقدار زیادی ویتامین C، در زیر در مورد نحوه دریافت ویتامین C کافی برای موفق شدن در اهدافتان، چیزهای بیشتری یاد می گیرید.

در این ده سالی که درگیر تناسب اندام بودم، گاه مشغول دوره حجم و گاه دوره کات، هر بار سهمی از مکمل های غذایی داشتم. هنگامی که مشغول دوره حجم و افزایش قدرت بودم، محصولات نیتریک اسید، گلوتامین و کراتین انتخاب من بود و هنگامی که باید وزن کم می کردم، چای سبز، CLA و ال کارنیتین مصرف می کردم. اگرچه در طول دهه گذشته، گاهی اوقات اهدافم تغییر کردند، اما سه مکمل هستند که صرفنظر از اینکه می خواهم با بدنم چکارکنم، همچنان در قفسه داروهای من باقی مانده اند. من همیشه یک مولتی ویتامین، پروتئین وی و ویتامین C در کمدم داشته ام و این مقاله در مورد ویتامین C است.

ویتامین C که به اسید اسکوربیک یا آل اسکوربات نیز معروف است، یک ویتامین ضروری برای بدن انسان است. این ویتامین ممکن است یکی از بی خطر ترین و مهمترین ویتامین هایی باشد که می توانید به صورت روزانه مصرف کنید. ویتامین C، اولین چیزی است که مردم در هنگام سرماخوردگی به سراغ آن می روند. ویتامین C، یک ویتامین محلول در آب است که برای رشد و نمو طبیعی، ضروری است. از آنجا که ویتامین C، محلول در آب است، مقدار اضافی آن که مورد استفاده بدن قرار نمی گیرد، در عرض ۲۴ ساعت از طریق ادرار از بدن خارج می شود.

ویتامین C، یک آنتی اکسیدان نیز می باشد. آنتی اکسیدان ها، مواد مغذی هستند که از برخی آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد (محصولات جانبی که در نتیجه تبدیل غذا به انرژی توسط بدن ما تولید می شوند) جلوگیری می کنند. همچنین ممکن است آنتی اکسیدان ها به کاهش آسیب های سلولی ناشی از مواد شیمیایی سمی و آلاینده ها مانند دود سیگار به بدن کمک کنند.

ویتامین C، برای رشد و ترمیم بافت ها در تمام بخش های بدن شما، ضروری است. ویتامین C برای تشکیل کلاژن، پروتئینی که برای ساخت پوست، بافت اسکار، تاندون ها، رباط ها و رگ های خونی استفاده می شود ، به کار می رود. همچنین برای بهبود زخم ها و برای ترمیم و حفظ غضروف ها، استخوان ها و دندان افراد، ضروری است. همچنین ویتامین C با تقویت دیواره های شریان ها به فشار خون کمک می کند. همچنین می تواند از آسیب سلولی ناشی از افزایش سن جلوگیری کرده و همچنین به کاهش استرس کمک می کند.

همه به ویتامین C نیاز دارند، شما خواه یک ورزشکار حرفه ای باشید که به سختی تمرین می کند یا یک فرد معمولی که فقط برای خوش اندام شدن تلاش می کند، به ویتامین C نیاز دارید. ویتامین C می تواند از سیستم ایمنی بدن محافظت کرده و به بدنسازان کمک کند که بعد از تمرین شدید، ریکاوری شوند.

ویتامین سی به سوخت و ساز پروتئین (فرایندهایی بیوشیمیایی که موظف به سنتز پروتئین و آمینو اسیدها هستند) کمک می‌کند. بنابراین، جدا از اینکه موجب فراهم آمدن پروتئین‌های ضروری برای بدن می‌شود، جلوی سنتز پروتئین‌های خاصی که مسبب عفونت یا التهاب می‌شوند را نیز می‌گیرد. ویتامین C برای ورزشکاران مرد با کمک به نسبت پایین تر کورتیزول به تستوسترون، سطوح تستوسترون را بالا نگه خواهد داشت. این کار به بدن شما کمک خواهد کرد که آن سطح بالای عملکرد که به صورت روزانه نیاز دارید را حفظ کند.

ویتامین C در مورد زنان، نه تنها به محافظت از پارگی مویرگ ها که باعث جریان خون زیاد برای خانم های مبتلا به آندومتریوز در طول دوران قاعدگی می شود، کمک می کند، بلکه از لخته شدن خون ناشی از کاهش پروترومبین (PT)، ترومبین و غلظت ترومبوآمبولیک کیناز در بدن جلوگیری می کند.

همچنین ویتامین C، نه تنها به بهبود جذب گوارشی کمک می کند بلکه ممکن است به عملکردهای بدن ما در مبارزه با انواع بیماری ها از جمله آندومتریوز نیز کمک کند. همچنین مصرف ویتامین C به نفع خانم هاست ، زیرا به تقویت عملکرد کبد برای متعادل کردن سطح استروژن در طول چرخه قاعدگی کمک می کند. اگر باردار هستید یا به کودکتان شیر می دهید، باید نسبت به خانم های دیگر، ویتامین C بیشتری مصرف کنید.

موهای خشک و چند شاخه، ورم لثه (التهاب لثه)، خونریزی لثه ها، پوست زبر، خشک و فلس مانند، کاهش سرعت ترمیم زخم، کبود شدن آسان، خون دماغ، مینای دندان ضعیف، مفاصل دردناک و متورم، کم خونی، کاهش توانایی برای مبارزه با عفونت، امکان افزایش وزن به دلیل متابولیسم آهسته.

اگر برای مدت زمان طولانی، کمبود ویتامین C داشته باشید، ممکن است دچار بیماری اسکوروی شوید. اسکوروی، منجر به تشکیل لکه روی پوست، لثه های نرم و خونریزی از غشاهای مخاطی می شود. این لکه ها بیشتر از همه روی ران ها و پاهای شخص، ظاهر می شوند و فرد مبتلا به این بیماری، رنگ پریده به نظر می رسد، احساس افسردگی می کند و تا حدی بی حرکت است. اگرچه اسکوروی، بیشتر بر افراد مسن تاثیر می گذارد، اما هر کسی می تواند به آن مبتلا شود. اگر ویتامین C کافی در بدنتان نداشته باشید، اسکوروی می تواند تنها در ۹۰ روز، ظاهر شود.

حالا که می دانیم چرا شما به ویتامین C نیاز دارید، باید مشخص کنیم که باید چه مقدار ویتامین C مصرف کنید. سازمان غذا و دارو در دستورالعمل هایی تعیین می کند که یک فرد برای سلامت عمومی باید چه مقدار ویتامین C مصرف کند. در زیر توصیه های FDA برای هر گروه سنی و جنسیت را می بینید:

۶ ــ ۰ ماه: ۴۰ میلی گرم در روز

۱۲ ــ ۷ ماه: ۵۰ میلی گرم در روز

۳ ــ ۱ سال: ۱۵ میلی گرم در روز

۸ ــ ۴ سال: ۲۵ میلی گرم در روز

۱۳ ــ ۹ سال: ۴۵ میلی گرم در روز

دختران ۱۸ ــ ۱۴ سال: ۶۵ میلی گرم در روز

پسران ۱۸ ــ ۱۴ سال: ۷۵ میلی گرم در روز

مردان ۱۹ سال و بالاتر: ۹۰ میلی گرم در روز

زنان ۱۹ سال و بالاتر: ۷۵ میلی گرم در روز

درحال حاضر این دستور العمل ها برای ورزشکاران در نظر گرفته نشده است. افرادی که فعال هستند، قطعا به ویتامین C بیشتری نسبت به افراد غیر فعال نیاز دارند. گمان می رود که افراد فعال می توانند از مصرف ۵۰۰ میلی گرم تا ۳۰۰۰ میلی گرم ویتامین C در روز بسته به سطح فعالیت روزانه سود ببرند. اگر بیمار هستید، ممکن است در طول مدت بیماری تان، روزانه به ۸ گرم ویتامین C نیاز داشته باشید.

طالبی، پرتقال، بروکلی، کلم قرمز، فلفل سبز، فلفل قرمز، کیوی، گوجه فرنگی، توت فرنگی، تمشک، آناناس، زغال اخته، قره قاط، پاپایا، انبه، هندوانه، گل کلم، جوانه‌های بروکسل. اگرچه احتمال مصرف بیش از حد ویتامین C بسیار کم است (چون این ویتامین ، محلول در آب است)، اما اگر مراقب نباشید ممکن است ویتامین C بیش از حد مصرف کنید.

اینکه چه مقدار ویتامین بیش از حد است، به شخص مصرف کننده بستگی دارد. یکی از کارهایی که نباید انجام دهید، مصرف ویتامین C با معده خالی است. این کار می تواند منجر به سوء هاضمه شود. همچنین مقدار زیادی ویتامین C را به یکباره نخورید. مصرف دوز بسیار زیاد ویتامین C به یکباره می تواند باعث اسهال، اختلال خواب و تهوع شود. در هر بار بیش از ۱۰۰۰ میلی گرم ویتامین C مصرف نکنید.

امیدوارم بعد از آگاهی از تمام مزایای مصرف منظم ویتامین C تصمیم به مصرف یک مکمل ویتامین C بگیرید و همین حالا مصرف آن را آغاز کنید. صرفنظر از اینکه شما می خواهید سایزتان را افزایش دهید، قوی تر شوید، وزن کم کنید، مسابقه دهید یا فقط تناسب اندامتان را حفظ کنید، ویتامین C یکی از آن ویتامین هایی است که در کمک به شما برای دستیابی به تمام اهداف تناسب اندامتان، بسیار موثر خواهد بود.

 

 

 

 

بهترین ویتامین ها برای بدنسازانویتامین هایی که محلول در آب باشند (به استثنای ویتامین C) به طور کلی از ویتامین های B و B کمپلکس تشکیل شده اند که عبارتند از: یامین (B1)، ریبوفلاوین (B2)، نیاسین (B3)، پیریدوکسین (B6)، فولات، کوبالامین (B12)، بیوتین و اسید پانتوتنیک. ازآنجا که این ویتامین ها محلول در آب هستند و درنتیجه سخت وارد بافت های چربی می شوند، در بدن ذخیره نمی شوند و مقدار اضافی آن از بدن خارج می شود. این یعنی معمولاً مشکل مسمومیت پیش نمی آید و این ویتامین ها باید به طور پیوسته در رژیم غذایی بدنسازان وجود داشته باشد.1. کوبالامین (ویتامین B12)گرچه این ویتامین عملکردهای مختلفی دارد، آندسته از فوایدی که می تواند برای بدنسازان مفید باشد شامل متابولیسم کربوهیدرات و حفظ بافت های سیستم عصبی است (نخاع و عصب هایی که پیام ها را از مغر به بافت های عضلانی می رسانند). تحریک عضلات از طریق عصب ها یک قدم مهم در انقباض، هماهنگی، و رشد عضلات به حساب می آید.ویتامین B12 فقط از مواد غذایی با منشاء حیوانی به دست می آید؛ درنتیجه برای بدنسازانی که از رژیم های غذایی گیاهخواری استفاده می کنند، لازم است که با پزشک خود درمورد مصرف مکمل های این ویتامین مشورت کنند. درواقع، بین بدنسازان معمولاً تزریق های B12 شایع است، چه گیاهخوار باشند چه نباشند، چون اکثر آنها باور دارند که این ویتامین عملکرد آنها را تا حد زیادی تقویت می کند.2. بیوتینگرچه تحقیقات تغذیه ورزشی بسیار کمی در مورد بیوتین انجام گرفته است، اما به خاطر عملکردهای مهمی که در متابولیسم آمینواسید و تولید انرژی از منابع مختلف دارد، جزء لیست 10 ویتامین برتر برای بدنسازان قرار می گیرد. این ویتامین همچنین تنها ویتامینی است که بدنسازان برای مصرف کافی از آن دچار مشکل می شوند.دلیل اینکه بدنسازان ممکن است با بیوتین مشکل پیدا کنند این است که این ویتامین می تواند با ماده ای به نام آویدین  (Avidin) متوقف شود. آویدین در سفیده تخم مرغ خام یافت می شود و یکی از موادغذایی اصلی برای خیلی از بدنسازان است. درواقع، بدنسازانی که سفیده تخم مرغ خام می خورند یا تخم مرغ خود را قبل از خوردن خوب نمی پزند، اگر مقدار تخم مرغ مصرفی آنها بیشتر از 20 عدد در روز باشد، ممکن است با مشکلات رشد و کمبود بیوتین مواجه شوند. خوردن تخم مرغ خام همچنین می تواند منجر به عفونت های باکتریایی شود که خطرات و عواقب بسیار جدی برای سلامتی فرد دارد.3. ریبوفلاوین (ویتامین B2)ریبوفلاوین در سه وضعیت به تولید انرژی کمک میکند: 1) متابولیسم گلوکز، 2) اکسیداسیون اسیدهای چرب و 3) انتقال یونهای هیدورژن از طریق چرخه کرب (Kreb). مسئله ای که می تواند خیلی مورد علاقه بدنسازان باشد این است که ریبوفلاوین تقریباً با متابولیسم پروتئین در ارتباط است. درواقع، رابطه بسیار قوی بین حجم عضلانی بدن و مصرف ریبوفلاوین در رژیم غذایی وجود دارد.طبق تحقیقات انجام شده، مشخص گردیده که خانم ها برای برگرداندن سطح ریبوفلاوین موجود در خون به سطح طبیعی، باید مقدار بیشتری ریبوفلاوین در طول روز مصرف کنند. تحقیقات دیگر همچنین نشان داده است که مکمل ریبوفلاوین قابلیت تحریک پذیری ماهیچه ها را بالا می برد که برای ورزشکاران از اهمیت ویژه ای برخوردار است.4. ویتامین Aاکثر ما می دانیم که ویتامین A به تقویت بینایی کمک می کند، اما این ویتامین می تواند فواید دیگری هم برای بدنسازان داشته باشد. اول از همه اینکه، ویتامین A در سنتز پروتئین اهمیت بسیار زیادی دارد که مهمترین پروسه در رشد عضلانی است. دوم اینکه ویتامین A در تولید گلیکوژن نیز دخیل است، که انرژی ذخیره در بدن برای تمرینات شدید است.مشکل وضعیت ویتامین A در بدنسازان دوبرابر است. اول به این دلیل که رژیم های غذایی ما ایرانی ها معمولاً مقدار کمی ویتامین A در خود ، دوم اینکه فعالیت فیزیکی شدید (که جذب ویتامین A را دشوار می کند) و رژیم غذایی کم چرب معمولاً میزان این ویتامین را در بدنمان به مخاطره می اندازد. بنابراین حین مسابقات باید بسیار مراقب مصرف ویتامین A خود باشید.5. ویتامین Eویتامین E آنتی اکسیدانی بسیار قوی است و این یعنی می تواند به خوبی از غشای سلولها محافظت کند. این مسئله اهمیت ویژه ای دارد چون بسیاری از فرایند های متابولیک که در بدن اتفاق می افتد، ازجمله تجدید قوا  و رشد سلول های عضلانی، به سلامت غشای سلولها بستگی دارد.احتمالاً این روزها درمورد آنتی اکسیدانها در اخبار زیاد شنیده اید و تحقیقات پشت سر هم فواید این مواد را به اثبات می رسانند. آنتی اکسیدان ها به طور خاص به کاهش تعداد رادیکال های آزاد در بدن کمک میکنند. رادیکال های آزاد فراورده های فرعی تنفس سلولها هستند اما جمع شدن رادیکال های آزاد می تواند منجر به تغییرات و تخریب سلولی (و حتی سرطان) شود.6. نیاسین (ویتامین B3)این ویتامین تقریباً در 60 فرایند متابولیک بدن که مربوط به تولید انرژی است دخالت دارد و به خاطر اهمیتی که برای تامین سوخت تمرینات دارد، برای بدنسازان بسیار پرفایده است. اما متاسفانه در بدن بدنسازان پس از تمرین میزان بالایی نیاسین یافت می شود و این به آن معناست که ورزشکاران نسبت به افراد غیرورزشکار به مقدار بسیار بیشتری از این ویتامین نیاز دارند. از طرف دیگر، خبر خوب درمورد این ویتامین این است که حتی اگر یک رژیم غذایی مقدار کمی نیاسین در خود داشته باشد، بدن می تواند آنرا از تریپتوفان اسیدهای آمینه که به مقدار زیاد در گوشت بوقلمون وجود دارد، به دست آورد.اکثر بدنسازان با نوعی نیاسین به نام اسید نیکوتین آشنایی دارند که منجر به اتساع و گشادسازی عروق می شود و می تواند به بدنسازان حرفه ای موقع مسابقع کمک کند که رگ های بیشتر و برجسته تری داشته باشند. اما این نوع ویتامین نیاسین نباید به هیچ وجه حین تمرین مورد استفاده قرار گیرد؛ مقدار بسیار بالای اسید نیکوتین (mg 100-50) توانایی بدن را در تحرک و چربی سوزی مختل می کند.7. ویتامین Dویتامین D نقش بسیار مهمی در جذب کلسیم و فسفر ایفا می کند. کلسیم برای انقباض عضلانی بسیار مهم است. اگر مقدار کافی کلسیم برای عضلات مهیا نباشد، انقباض کامل و خوب برای بدنساز مقدور نخواهد بود. البته، کلسیم برای تراکم استخوانها نیز لازم است که باید از بافت های عضلانی نیز محافظت کرده و تکیه گاهی برای انقباض عضلانی باشد.فسفر را هم فراموش نکنید. فسفر نیز به انقباض عضلانی سریع و قوی کمک میکند که در اکثر حرکات وزنه برداری بسیار ضروری است. فسفر همچنین برای سنتز آدنوزین تری فسفات نیز لازم است، مولکول سرشار از انرژی که حین انقباض توسط سلول های عضلانی مصرف می شود.8. تیامین (ویتامین B1)این ویتامین جزء ویتامین هایی است که برای متابولیسم پروتئین و رشد بسیار حیاتی است. همچنین در ساخت هموگلوبین، پروتئینی که در گلوبول های قرمز خون یافت می شود و اکسیژن را در سراسر بدن منتقل می کند، نیز دخیل است. انتقال اکسیژن برای عملکرد بدنسازان اهمیت بسیار زیادی دارد و هرچه شدت و زمان تمرین بیشتر می شود، اهمیت آن نیز چندبرابر می شود.طبق تحقیقات انجام گرفته، تیامین یکی از معدود ویتامین هایی است که اگر به صورت مکمل مورد استفاده قرار گیرد، عملکرد را ارتقاء می بخشد و برای ورزشکاران شدیداً مورد نیاز است. نه تنها این، نیاز به تیامین مستقیماً  با مصرف کالری ها نیز در ارتباط است. هرچه تناوب تمرینات شما بیشتر باشد، شدت و مدت زمان آن بیشتر باشد، به مقدار بیشتری تیامین نیاز دارید.9. ویتامین C (اسید آسکوربیک)تعجب کردید نه؟ اکثر ورزشکاران تصور می کنند که ویتامین C چه تاثیری می تواند در موفقیت آنها داشته باشد. این ویتامین که بیشترین تحقیقات درمورد تغذیه ورزشکاران روی آن انجام گرفته است، نشان داده که می تواند به طرق مختلف برای بدنسازان مفید باشد.اول اینکه ویتامین C یک آنتی اکسیدان است که از سلول های عضلانی دربرابر تخریب های رادیکال های آزاد محافظت می کند و درنتیجه ریکاوری و رشد را ارتقاء می بخشد.دوم اینکه، اسید آسکوربیک در متابولسیم آمینواسیدها نیز دخالت دارد، به ویژه در ساخت کلاژن. کلاژن ماده تشکیل دهنده اصلی بافت های پیوندی است که استخوانها و عضلات را در کنار یکدیگر قرار می دهد. ممکن است این مسئله به نظرتان چندان مهم نیاید، اما هرچه وزنه های سنگینتری در تمرینات خود استفاده کنید، فشاری که روی بدنتان وارد میکنید بسیار بیشتر خواهد شد. وقتی بافت های پیوندی به اندازه لازم سالم و قوی نباشند (مشکلی که معمولاً در مصرف کننده های استیروئید دیده می شود) احتمال بروز آسیبدیدگی به طور قابل توجهی بالا می رود.و سوم اینکه ویتامین C به جذب آهن نیز کمک میکند. آهن برای کمک به اکسیژن برای چسبیدن به هموگلوبین خون بسیار لازم است. بدون انتقال کافی آهن در خون، عضلات در فقدان اکسیژن قرار می گیرند و توانایی شما برای تمرین به میزان زیادی پایین می آید.چهارم اینکه، اسید آسکوربیک همچنین به ساخت و آزادسازی هورمون های استیروئیدی کمک می کند که می تواند شامل هورمون آنابولیک مهم برای بدنسازان یعنی تستوسترون نیز شود.و آخر از همه اینکه، ویتامین C یکی از ویتامین هایی است که  قابلیت محلول در آب بسیار بالاتری دارد. به عبارت دیگر، این ویتامین خیلی سریع در آب پخش می شود. ازآنجا که قسمت عمده سلولهای عضلانی از آب تشکیل شده است، هرچه بدنساز بدن عضلانی تری پیدا می کند، ویتامین C بیشتر پراکنده می شود و غلظت این ویتامین بسیار مهم در بافت های بدن کمتر می شود. درنتیجه مصرف ویتامین C برای بدنسازان اهمیت بسیار زیادی پیدا میکند.یک کمکی در حق خودتان بکنید و رژیم غذاییتان را خوب ارزیابی کنید و مطمئن شوید که در برنامه غذایی روزانه به میزان کافی از این ویتامین های مفید بهره می گیرید و اگر متوجه کمبودی شدید حتماً با پزشکتان در این رابطه مشورت کنید.

منبع:htmardoman.net

  

ویتامین C  که از مرکبات و سایر میوه ها و سبزیجات بدست می آید یک آنتی
اکسیدان قوی محسوب می شود که می تواند با اثرات بالقوه مخرب استرس
اکسیداتیو مبارزه کند. رادیکال های آزاد در زمان استرس و ورزشهای شدید آزاد
می شوند. اما یک مطالعه منتشر شده در گزارش روز پزشکی ورزشی به مصرف بیش
از حد از یک چیز خوب هشدارمی دهد.

یک تجزیه و تحلیل از 12 مطالعه
مختلف نشان داد که  1 گرم (1000 میلی گرم) ویتامین C  در روز به طور قابل
توجهی ورزشکاران را دچار اختلال عملکرد ورزشی می کند. محققین توصیه کردند
در حدود 200 میلی گرم در روز، دوزی که     می تواند در برابر استرس
اکسیداتیوعمل کند بدون آنکه درعملکرد ورزشی تاثیر منفی داشته باشد کافی
است.

مقدار توصیه شده روزانه (DV)  ویتامین C برای جمعیت عمومی که
عموما نسبتا غیر فعال نیز هستند معادل 75 میلی گرم در هر روز می باشد.
ورزشکاران سخت کوش و افراد فعال که به دنبال اهداف بلند پروازانه هستند
همان طور که  یافته های این مطالعه نشان می دهد ممکن است از دوز بالاتر
بهره مند شوند.

نکاتی راجع به ویتامین C:

1-ویتامین C تزریقی در معرض نور به تدریج تیره می‌ شود، اما تغییر رنگ جزیی تأثیری در اثر درمانی آن ندارد.

2-ویتامین C تزریقی را می ‌توان به صورت رقیق شده یا رقیق نشده استفاده کرد.

3-از محلول خوراکی ویتامین C می ‌توان همراه غذا استفاده کرد.

4-قرص‌های جوشان این ویتامین را باید در یک لیوان‌ آب حل و بلافاصله مصرف کرد.

5-ویتامین C را در ظروف غیرفلزی مقاوم در برابر هوا، دور از حرارت و نور خورشید در دمای 15 تا 30 درجه سانتی‌ گراد نگهداری کنید.

6-مصرف
زیاد این دارو در دوران بارداری توصیه نمی ‌شود. همچنین سیگاری‌ها و
افرادی که قرص ضد بارداری مصرف می ‌کنند، نیاز به مصرف ویتامین بیشتری به
صورت مکمل دارند.

7-درباره این ویتامین، مهم ترین توصیه‌ای که‌ به
خانواده‌ها گفته می ‌شود، این است که برای تأمین ویتامین C لازم به منابع
غذایی طبیعی توجه بیشتری نشان دهند تا دارو.

8-ویتامین C می‌ تواند سبب افزایش توان جذب آهن شود.

9-ویتامین
C، ویتامین محلول در آب است که از اجزای ضروری برای ساخت و نگهداری کلاژن و
بافت محیطی بین سلولی است. مصرف این دارو سبب تقویت دستگاه ایمنی و افزایش
سرعت بهبود زخم می ‌شود، همچنین از تشکیل نیتروزآمین‌ها و نیتروز اوره‌های
سرطان‌زا جلوگیری می ‌کند.

10-میزان مصرف این دارو بر اساس نوع
بیماری تعیین می‌ شود. به ‌طور مثال، در درمان بیماری اسکوروی روزانه 100
میلی گرم تا 2 گرم از راه خوراکی یا تزریقی مصرف می ‌شود یا در سوختگی‌های
شدید روزانه 200 تا 500 میلی‌ گرم به وسیله پزشکان توصیه می ‌شود.

11-موارد
مصرف ویتامین C در پیشگیری و درمان بیماری اسکوروی، کمک به درمان
سوختگی‌های شدید، بهبود شکستگی یا زخم بیماری‌های مزمن است.

12-ویتامین
C در گروه ویتامین‌ها قرار دارد و به شکل قرص‌های 100 و 250 میلی ‌گرمی و
قرص جوشان 1000 میلی ‌گرمی، پودر 500 میلی‌ گرمی و آمپول 500 میلی ‌گرمی در
داروخانه‌های کشور موجود است. اما قرص جوشان آن به ویژه در فصول سرد سال
طرفدار بیشتری پیدا می ‌کند.