کنجد سفید

دانه‌های کنجد سفید بدون پوست خارجی
کنجد در طول دوره تمدن صنعت کشت، به عنوان اصلی‌ترین روغن گیاهی شناخته شده‌است. این امر قطعاً به بین‌النهرین حدود ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد برمی گردد و در زبان اکدی و سومری بنام ایلو (در تامیل واژه کنجد به نام ایلو هم شناخته شده‌است). دانه کنجد یکی از اولین محصولات فرآوری شده برای روغن و همچنین به عنوان یکی از اولین مواد در ادویه جات و فلفل استفاده می‌گردد. در واقع، واژه مشترکی که برای روغن نباتی در بسیاری از زبان‌های درآویدی مانند: تامیل، مالایایی و کانندآ (معنای کلمه روغن کنجد در زبان تامیل = எள் + روغن یا چربی = நெய் –> எண்ணெய் شناخته می‌شد.
در زبان هندی واژه روغن کنجد (تل तेल) و در زبان سانسکریت (تیلا तैल و تلوگو నువ్వులు) به عنوان دانه کنجد بیان شده‌است.
۶۰۰ سال قبل از میلاد، آشوریان از روغن کنجد به عنوان یک غذا، مرهم و دارو استفاده می‌کردند که باید آن را غنی کرده و البته ساختن این مواد بسیار گران بود.
هندوها از آن به عنوان چراغ‌های نذری استفاده می‌کنند که به عنوان روغن مقدس در نظر گرفته می‌شود.
تولید و استخراج روغن کنجد

کنجد از قدیمی‌ترین چاشنی‌های شناخته شده‌ای است که قدمت آن به ۱۶۰۰ سال پیش از میلاد مسیح بر می‌گردد. روغن کنجد به سختی تند می‌شود. نام علمی کنجد”Sesamun indicum” است.[۱۷]

تولید روغن کنجد در بازار مورن، سئونگنام، استان جیونگی، کره جنوبی:
فرایند استخراج عصاره روغن در روستای تامیل، هند:
دانه کنجد توسط یک غشا احاطه شده‌است که در طی پروسه زمانی به‌طور کامل رشد کرده و از غشا خارج می‌شود. زمان رشد و رسیدگی آن متفاوت است، به‌طوری‌که کشاورزان با کمک دست گیاه را قطع کرده و در کنار هم در جایگاهشان به صورت حالت عادی نگه می‌دارند تا زمانی که همه دانه‌ها از غشا خارج شوند.
در سال ۱۹۴۳ روش (غیر مخرب) کشف شد وبا گذر زمان و با تغییرات به وجود آمده، آغاز به کار کرد و به سمت پیشرفت محصول و مقاومت آن در برابر شکستگی و افت محصول شد. اگرچه محققان پیشرفت قابل توجهی در پرورش کنجد تولید شده را دلیل تلفات و محدود کردن تولید داخلی ایالات متحده می‌دانند.
دانه کنجد در درجه اول در کشورهای در حال توسعه تولید شد، روغن کنجد را می‌توان با کمک دستگاه اتومات جهت استخراج روغن با تکنیک‌های مدرن که با توجه به مواد و تجهیزات موجود فراهم کرد، این امر عامل مهمی در ایجاد محدودیت و توسعه خط تولید روغن ایفای نقش کرده‌است.
در کشورهای در حال توسعه، روغن کنجد است که اغلب با قیمت ارزان و تکنیک‌های فشرده دستی مانند سیستم آب گرم، روش پل، کوبیدن، غنی کردن، یا بااستفاده از یک اکسپیلر در اندازه‌های کوچک استخراج می‌شود. در کشورهای در حال توسعه، روغن کنجد اغلب با استفاده ازروش اکسپیلر در اندازه‌های بزرگتر با ماشین آلات یا توسط حلال‌های شیمیایی، روغن را استخراج می‌کنند.
همچنین روغن کنجد می‌تواند در دمای پایین با استفاده از اکسپیلر فشرده شده در یک فرایند به نام روش سرد، روغن را استخراج کنند. این روش استخراج در میان طرفداران مواد غذایی خام مرغوبتر است، چرا که در حین استخراج، روغن را در برابر درجه حرارت بالا و حلال‌های شیمیایی جلوگیری می‌کنند.
در حالی که برخی از تولیدکنندگان، پالایش روغن کنجد را توسعه داده و استخراج روغن را از طریق حلال، خنثی‌سازی و سفیدکنندگی به منظور بهبود جنبه زیبایی آن کمک می‌کند. این روغن کنجد به دست آمده‌است که در حال حاضر دارای طعم شیرین و لذت بخشی است به خالص‌سازی بیشتری نیاز ندارد و می‌توان آن را مصرف کرد. بسیاری از مصرف‌کنندگان، روغن کنجد تصفیه شده را به دلیل اعتقادی که نسبت به فرایند تصفیه‌سازی و حذف مواد مغذی مهم دارد، ترجیح می‌دهند.

روغن کنجد یکی از روغن‌های طبیعی و پایدار است، و هم می‌تواند در حین عملیات استخراج؛ توسط سردخانه و سپس در معرض نور محدود شده و درجه حرارت بالا قرار بگیرد و به منظور بهره‌برداری، پردازش و ذخیره‌سازی به حداقل ممکن برسد و مواد غذایی را از طریق اکسیداسیون و ترشیدگی از دست بدهد. عملیات ذخیره‌سازی در بطری‌های کهربایی رنگ می‌تواند به کاهش اکسیداسیون در برابر نور کمک کند.
روغن کنجد اشباع نشده (پوفا) به صورت روغن نیمه خشک در می‌آید. روغن کنجد تجاری به رنگ زرد مایل به قرمز غلیظ شده تبدیل می‌شود و البته به خود رنگ دانهٔ فرآوری شده نیز بستگی دارد و روش خرد کردن دانه نیز متفاوت است. روغن بدست آمده به خوبی تمیز شده و از دانه آسیاب می‌شود، که می‌توان آن را تصفیه و سفید شده به صورت روغن زلال و به رنگ روشن تبدیل کرد. روغن کنجد غنی شده از اسید اولئیک و اسید لینولئیک، که با هم ۸۵ درصد از کل اسیدهای چربی را تشکیل می‌دهند.

روغن کنجد دارای (۱٫۵–۲٫۳٪) که درصد نسبتاً بالایی از ماده غیرقابل صابونی شدن در هند و در برخی کشورهای دیگر از اروپا تهیه می‌شود. لازم است که به روغن کنجد (۵–۱۰٪) مارگارین اضافه شود و به‌طور کلی هیدروژنه کردن کره، روغن حیوانی برای تقلب استفاده می‌شود. این مدت ماندگاری طولانی در مقایسه با سایر روغن‌های دیگر، معمولی است. این روغن پایدار به عنوان روغن سرخ کردنی استفاده می‌شود.

از سال ۲۰۱۲، دانه کنجد در بازار جهانی، تقریباً به ۰٫۶۷/lb دلار به فروش می‌رسد. این قیمت نسبتاً بالا، نشان دهنده رکود در سراسر جهان است. اگر چه فروش دانه کنجد در بازار قوی است اما تولید داخلی ایالات متحده در انتظار افزایش آمار خواهد بود.

تغییرات بسیاری در رنگ روغن کنجد وجود دارد. روغن کنجد فشرده شده زرد کمرنگ است، روغن کنجد هند (جینجیلی) معمولاً به رنگ روغن طلایی و روغن کنجد شرق آسیایی به رنگ قهوه‌ای تیره، تبدیل می‌شود. عطر و طعم دودی دارد. روغن کنجد سرد فشرده شده دارای عطر و طعم مختلفی از روغن تست دانه دارد، از آن است که به‌طور مستقیم از خام، به جای تست، دانه تولید می‌شود.
روغن کنجد سرد فشرده شده و تفت داده شده برای سلامتی خوب است. اما نه لزوماً، خنک‌کننده و فشرده شده باشد. روغن کنجد، معمولاً برای پخت‌وپز در خاورمیانه استفاده می‌شود و اغلب می‌تواند در بازارهای سنتی یافت شود. در کشورهای شرق آسیا، انواع پرس روغن کنجد گرم فشرده شده، ترجیح داده می‌شود.

چگونگی پختن:
با وجود نسبت بالای اسید چرب اشباع نشده (امگا ۶) در روغن کنجد که شامل (۴۱٪) از اسیدهای چرب می‌باشد، به همین دلیل در معرض فاسد شدن قرار می‌گیرد. در پخت‌وپز روغن با نقطه دود بالا، به نوبه خود هنگامی که در باز نگه داشته شود، فاسد می‌شود. این امر به دلیل آنتی‌اکسیدان‌های طبیعی موجود در روغن می‌باشد.
روغن کنجد طلایی رنگ دارای نقطه دود بالا و مناسب برای سرخ کردن به صورت عمیق می‌باشد، در حالی که روغن کنجد تیره یا سیاه (از دانه کنجد بو داده) دارای نقطه دود کمی پایین‌تر و نامناسب برای سرخ کردن به صورت عمیق می‌شود. به جای آن می‌توان برای سرخ کردن گوشت یا سبزیجات، یا برای پختن املت استفاده کرد. غذاهای شرق آسیا اغلب برای چاشنی از روغن کنجد بو داده استفاده می‌کنند.
چینی‌ها از روغن کنجد برای تهیه وعده‌های غذایی برای زنان در زندان یا زنان پس از زایمان استفاده می‌کنند.
روغن کنجد به عنوان مرغوبترین محصول در آسیا به حساب می‌آید، به ویژه در کره، چین، و کشورهای جنوب هند کارناتاکا، آندرا پرادش، و تامیل نادو، در مکانی که استفاده وسیع این روغن شبیه به روغن زیتون در مدیترانه است.

در جنوب هند، روغن کنجد تقریباً به عنوان ترشی جات و چاشنی استفاده می‌شود. به همین دلیل اغلب با پودر ویژه ادویه‌ای که با آیدیل، دوسا و همچنین برنج مخلوط شده با پودر ادویه (پاروپاپودی) مخلوط می‌کند. تامیل، نادو و آندرا پرادش با غذاهایی که گرم و تند هستند، آن را به عنوان ماده خنثی کردن حرارت استفاده می‌شود. به همین دلیل برای سرخ کردن به عنوان روغن مورد استفاده قرار نمی‌گیرد و روغن به خودی خود سنگین می‌شود.
در نظر گرفته می‌شود که روغن کنجد مخصوص ماساژ دهنده بدن به عنوان عاری کردن بدن از گرما استفاده می‌شود و به دلیل ماهیت چسبناکی که دارد برای ماساژ خوب است. روغن کنجد در تولید داروهای آیورودا کاربرد دارد. همچنین در بسیاری از برنامه‌های کاربردی و لوازم آرایشی، از جمله به عنوان یک ماده غنی شده از روغن استفاده می‌شود.
در آیین هندو، از کنجد به عنوان روغن، در دیپا از به عنوان روغن چراغ که برای خدایان در مقابل زیارتگاه نگه داشته می‌شود. روغن کنجد برای انجام مشاعره در معابد هندوها نیز استفاده می‌شود. همچنین، به خصوص در جنوب هند، روغن کنجد به خدایان سنگ در زیارتگاه معابد کاربرد دارد.

در صنعت، روغن کنجد ممکن است به عنوان موارد ذیل استفاده شود:

درصد روغن پایین به صورت محلی در صابون‌ها، رنگ‌ها، روان‌کننده‌ها، و روشنایی استفاده می‌شود.

ویتامین‌ها و مواد معدنی:
روغن کنجد منبع ویتامین E است. ویتامین E یک آنتی‌اکسیدان است و با پایین آوردن سطح کلسترول خون در ارتباط است. روغن کنجد نیز حاوی منیزیم، مس، کلسیم، آهن، روی، و ویتامین B6. مس به آرتریت روماتوئید و منیزیم به سلامت تنفسی و عروقی و کلسیم برای پیشگیری از سرطان کولون، پوکی استخوان، میگرن و PMS کمک می‌کند و روی، برای سلامتی استخوان کمک می‌کند.
علاوه بر این مزیت‌ها روغن کنجد از ویتامینE سرشار است، تحقیقات کافی در خواص دارویی روغن کنجد وجود دارد؛ که به برخی از این خواص اشاره می‌کنیم:
فشار خون:
روغن کنجد دارای درصد بالایی از اسیدهای چرب اشباع نشده (اسیدهای چرب امگا ۶)می‌باشد، اما منحصر به فرد است که آن را در دمای اتاق نگه می‌دارند. علت این است که دارای دو مواد نگهدارنده به‌طور طبیعی، سسمول وکنجد می‌باشد. (به‌طور معمول، تنها روغن که عمدتاً متشکل از امگا ۶ و چربی اشباع شده مانند روغن زیتون، در دمای اتاق نگهداری می‌شود). با توجه به وجود سطوح بالایی از اسیدهای چرب غیر اشباع شده در روغن کنجد، که ممکن است به کنترل فشار خون کمک کند، این را می‌توان در پخت‌وپز به جای سایر روغن‌های خوراکی استفاده کرد و برای کمک به کاهش فشار خون بالا و جهت کنترل فشار خون بالا به میزان کم و در حد نیاز دارو مصرف کرد.
اثر چربی بر فشار خون ممکن است به دلیل وجود اسیدهای چرب پوفا و ترکیب کنجد و لیگنین موجود در روغن کنجد می‌باشد، آزمایش‌ها و محاسبات نشان داده‌است که هر دو ترکیبات فشار خون بالا را کاهش می‌دهد. لیگنین کنجد باعث جلوگیری از سنتز و جذب کلسیم در حیوانات می‌شود.
استخراج عصاره یا روغن:
روغن کنجد یکی از چند روغن چربی (روغن آفتابگردان) توصیه شده که جهت استخراج روغن چربی استفاده می‌شود.

کنجد سفید

کاربرد روغن کنجد به عنوان مصرف درمانی چند منظوره مشهور است در حالی که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تأیید نشده‌است. گفته می‌شود که کاربرد موضعی به‌طور منظم یا مصرف روغن کنجد اثرات اضطراب، عصبی و اختلالات استخوان، گردش خون ضعیف، و مشکلات روده را کاهش می‌دهد.
روغن کنجد نیز بی‌حالی، خستگی و بی خوابی را تسکین می‌دهد و در عین حال باعث افزایش انرژی، نشاط و گردش خون می‌شود. طبق گفته‌ها کاربرد آن آسان است و خواص آن باعث می‌شود که درد و اسپاسم عضلانی، مانند سیاتیک، درد قاعدگی، درد پشت و درد مفاصل را کاهش دهد.
روغن کنجد برای ماساژ نوزاد و نیز برای آرام کردن نوزادان استفاده می‌شود و به سیستم مغز و عصبی آن‌ها کمک می‌کند که به آرامش برسند و بهتر بخوابند. این بیانیه شبیه به دیگر داروهای درمانی می‌باشد، این باور وجود دارد که با وجود آنتی‌اکسیدان روند پیری را کاهش داده و باعث افزایش طول عمر می‌شود. در سال ۲۰۰۰مطالعات پزشکی نشان داده شده که ماساژ نوزادان با روغن کنجد به وزن، طول آن‌ها کمک می‌کند.
توصیه می‌شود که روغن کنجد باعث رفع افسردگی می‌شود و برای رفع «خشکی مفاصل» و روده‌ها، و برطرف علائم خشکی مانند تحریک‌کننده سرفه، ترک خوردگی مفاصل، و مدفوع سخت به عنوان داروی تسکین دهنده توصیه می‌شود. از آنجا که «خشکی مفاصل» به عنوان یک بیماری پزشکی در طبقه‌بندی نیست، این امر می‌تواند مشکل پزشکی به تأیید این بیانیه در تجویز دارو مشکل ساز باشد.
سایر کاربردها به عنوان یک ملین و یک درمان برای درد دندان و بیماری‌های لثه و درمان تاری دید، سرگیجه و سردرد استفاده می‌گردد. پیشنهاد می‌شود که روغن کنجد را می‌توان در درمان خشکی بینی، کاهش سطح کلسترول خون (به علت حضور لیگنان که فیتواستروژن است)، اثرات ضد باکتریایی، و حتی کاهش پیشرفت انواع خاصی از سرطان می‌شود.

روغن کنجد ممکن است واکنش‌های آلرژیک، شامل آنافیلاکسی تولید کند. حدود ۱٪ از جمعیت به محصولات غذایی کنجد به دست آمده حساسیت دارند. از آنجا که از اثرات ملین آن، روغن کنجد باید توسط افرادی که اسهال دارند استفاده نشود.

روغن کنجد به‌صورت سنتی برای درمان اختلالات التهابی کاربرد زیادی دارد. نقش ضدالتهابی روغن کنجد به دلیل وجود مقادیر بالای اسید اولیک در آن است از طرفی سزامین موجود در این روغن سبب تنظیم ایمنی بدن می‌شود.[۱۸]
_ کمک به دفع سنگ‌های کلیوی به شرط تداوم در مصرف
_ برطرف‌کننده سوزش معده

گیاه کنجد

نوعی نان کنجدی

دانه‌های کنجد سفید

برای کاشت مناسب می بایست ابتدا یک مکان مناسب انتخاب کرد. کنجد به خوبی با آب‌و‌هوا و مناطق خشک کنار می آید و کم آبی را تحمل می کند. این گیاه نیاز به نور کامل خورشید برای رشد مناسب جهت رشد حداکثری دارد.

کنجد یک محصول گرمسیری است، که طی دوره رشد نیاز به گرما دارد و شرایط مرطوب، باران‌های سنگین و خشکی طولانی مدت برای کشت کنجد مناسب نیستند.

دمای زیاد یا کم بر رشد این گیاه تاثیر می گذارد و دمای مناسب برای رشد کنجد بین ۲۵ تا ۳۵ درجه سانتی‌گراد است.

دانشنامه آزاد داروسازی _ سوسپانسیون‌ها

دانه کنجد یکی از بهترین انواع دانه های روغنی خوراکی غنی از پروتئین و از سالم ترین مواد غذایی جهان است که به رنگ سفید، قهوه ای و سیاه در طبیعت یافت می شود.

دانه کنجد حاوی بالاترین مقدار روغن در بین دانه های روغنی است. هزاران سال است که در طب سنتی از دانه کنجد برای پیشگیری و درمان بیماری های قلبی، دیابت و آرتروز استفاده می شود.

در ادامه همراه کوکا باشید تا با تمامی فواید دانه کنجد برای سلامتی بدن و نحوه مصرف آن بیشتر آشنا شوید؛

دانه های کنجد یکی از بهترین منابع غذایی سرشار از فیبر هستند. مقادیر بالای فیبر موجود در دانه های کنجد به سلامت دستگاه گوارش کمک می کند و خطر ابتلا به بیماری های قلبی، برخی از سرطان ها، چاقی و دیابت نوع 2 را کاهش می دهد.

برخی مطالعات نشان می دهد که خوردن دانه های کنجد به طور منظم می تواند باعث کاهش چربی خون بالا (کلسترول و تری گلیسیرید بالای خون) شود.

کنجد سفید

همچنین دانه های کنجد شامل دو ترکیب گیاهی (لیگنان و فیتواسترول) هستند که ممکن است به کاهش کلسترول خون بالا کمک کرده و خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی را کاهش دهند.

یک تحقیق بر روی 38 فرد مبتلا به چربی خون بالا نشان داده که مصرف روزانه 5 قاشق غذا خوری (40 گرم) دانه کنجد به مدت 2 ماه باعث کاهش 10 درصدی کلسترول بد خون (LDL) و کاهش 8 درصدی تری گلیسیرید بالای خون می شود.

دانه های کنجد حاوی مقادیر بالای آمینو اسید ها هستند و به عنوان یکی از بهترین منابع پروتئین گیاهی برای گیاهخواران، افراد وگن و خام گیاهخواران شناخته می شوند.

مقادیر بالای منیزیم موجود در دانه های کنجد به کاهش فشار خون بالا کمک کرده و خطر ابتلا به بیماری های قلبی را از بین می برد.

علاوه بر این مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها، ویتامین E و لیگنان های موجود در دانه کنجد از ایجاد پلاک در شریان ها جلوگیری کرده و خطر ابتلا به فشار خون بالا را کاهش می دهد.

دانه های کنجد به صورت خام و بو داده حاوی مقادیر بالای کلسیم، منیزیم، منگنز و روی هستند که به تقویت استخوان ها کمک کرده و خطر ابتلا به بیماری پوکی استخوان را کاهش می دهند.

مطالعات نشان می دهد که روغن کنجد و دانه های کنجد به دلیل مقادیر بالای سسامین موجود در آن ها دارای خواص ضد التهاب طبیعی بوده و خطر ابتلا به بیماری های مزمن را کاهش می دهند.

دانه های کنجد منبع خوبی از ویتامین های گروه ب (ویتامین B1، ویتامین B3 و ویتامین B6) است که برای عملکرد سلولی مناسب و متابولیسم بدن ضروری هستند.

مقادیر بالای آهن، مس و ویتامین B موجود در دانه کنجد به افزایش تولید هموگلوبین و گلبول های قرمز خون کمک کرده و باعث پیشگیری و درمان کم خونی می شوند.

دانه های کنجد کربوهیدرات کمی دارند در حالیکه سرشار از پروتئین و چربی بوده و می توانند به کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت کمک کنند.

علاوه بر این، مقادیر بالای پینورسینول موجود در دانه های کنجد با مهار فعالیت آنزیم مالتاز (آنزیمی که دی ساکارید مالتوز را به گلوکز تجزیه می کند) باعث کاهش قند خون می شود.

دانه کنجد حاوی مقادیر بالای انواع آنتی اکسیدان هاست که به کاهش رادیکال های آزاد بدن کمک کرده و خطر ابتلا به استرس اکسیداتیو که عامل بیماری های قلبی، سرطان و دیابت است را کاهش می دهد.

مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها، ویتامین ها و مواد معدنی موجود در دانه کنجد به تقویت سیستم ایمنی بدن کمک کرده و خطر ابتلا به بیماری ها را کاهش می دهند.

دانه کنجد به دلیل مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها و خواص ضد التهاب قوی که دارد، می تواند غضروف ها را از آسیب محافظت کرده و خطر ابتلا به آرتروز (استئو آرتریت) را کاهش دهد.

در یک مطالعه 2 ماهه بر روی افراد مبتلا به آرتروز زانو مشخص شد که مصرف روزانه 5 قاشق غذا خوری (40 گرم) پودر دانه کنجد، درد زانو را تا 63 درصد کاهش می دهد.

دانه های کنجد منبع خوبی از سلنیوم هستند که نقش مهمی در ساخت هورمون های تیروئید دارد.

علاوه بر این، دانه های کنجد منبع خوبی از آهن، مس، روی و ویتامین B6 هستند که از تولید هورمون های تیروئید حمایت کرده و باعث سلامت آن می شود.

دانه های کنجد حاوی فیتواستروژن ها، ترکیبات گیاهی مشابه هورمون استروژن هستند که به کاهش علائم یائسگی مانند گر گرفتگی کمک کرده و خطر ابتلا به سرطان سینه را در زنان یائسه کاهش می دهد.

دانه کنجد به دلیل مقادیر بالای آنتی اکسیدان هایی که دارد به کاهش رادیکال های آزاد بدن کمک کرده و خطر ابتلا به سرطان را کاهش می دهد.

تحقیقات نشان داده که مقادیر بالای ترکیب فیتیک اسید موجود در دانه کنجد به کاهش تومور های کولورکتال کمک می کند.

تیامین (ویتامین B1) موجود در دانه کنجد دارای خواص آرام بخش طبیعی است که به درمان خستگی و افسردگی کمک می کند.

تریپتوفان موجود در دانه کنجد با افزایش تولید سروتونین به بهبود خلق و خو کمک کرده و برای درمان استرس، اضطراب و افسردگی مفید می باشد.

مقادیر بالای فیبر موجود در دانه کنجد به کاهش اشتها کمک کرده و با جلوگیری از پرخوری باعث لاغری و کاهش وزن می شود.

همچنین مطالعات نشان داده که برخی ترکیبات موجود در دانه کنجد سیاه به افزایش چربی سوزی بدن کمک کرده و باعث کاهش چربی شکم می شود.

آنتی اکسیدان های موجود در دانه کنجد به کاهش رادیکال های آزاد کمک کرده و با رفع چین و چروک باعث جوان سازی پوست صورت می شود.

کنجد سفید

دانه های کنجد سرشار از مواد مغذی است که به تقویت فولیکول های مو کمک کرده و برای افزایش رشد آن ها مفید می باشد.

در طب آیورودا از دانه های کنجد برای افزایش انرژی بدن، افزایش باروری و درمان معده درد استفاده می شود.

در طب سنتی چینی از دانه های کنجد سیاه برای درمان کم خونی، یبوست، کمر درد، افسردگی و بهبود عملکرد کلیه و کبد استفاده می کنند.

دانه کنجد در برخی افراد ممکن است باعث آلرژی و حساسیت شود که به صورت شوک آنافیلاکسی بروز می کند.

طبیعت و مزاج دانه کنجد گرم و تر می باشد. دانه کنجد سرشار از آنتی اکسیدان، ویتامین A، ویتامین ب 1، ویتامین ب 2، نیاسین، ویتامین B6، فولات، ویتامین E، پتاسیم، کلسیم، روی، آهن، مس، سلنیوم، منگنز، منیزیم، فسفر، پروتیئن و فیبر است.

کنجد گیاهی بسیار مقاوم در برابر خشکسالی می باشد. بزرگترین تولید کننده دانه های کنجد در جهان میانمار است، در حالی که هند، ژاپن و چین بزرگترین صادر کننده های این محصول هستند.

دانه کنجد را به صورت خام (کنجد سیاه) و بو داده (کنجد قهوه ای – طلایی) برای تهیه انواع سس سالاد، ارده، حلوا ارده و حلوا شکری به کار می برند.

دانه کنجد را برای تهیه و تزیین انواع نان، کیک، کلوچه و کوکی، شیرینی، کراکر، ماست، سالاد، هوموس (حمص)، بابا گانوش، خوراک سیب زمینی، خوراک سبزیجات، بستنی، معجون و اسموتی استفاده می کنند.

از دانه های کنجد برای تهیه روغن کنجد استفاده می شود.

منابع : healthline – stylecraze – draxe

عکس پروفایل مِهردار

فال حافظ

© کپی بخش یا کل هر کدام از مطالب کوکا به هر نحو غیر مجاز می باشد.هر گونه کپی برداری از محتوای سایت کوکا پیگرد قانونی دارد.استفاده از مطالب سایت کوکا در سایت های خبر خوان و دارای آی فریم نیز اکیدا ممنوع است.

مطالب بخش سلامت و پزشکی سایت کوکا فقط جنبه اطلاع رسانی و آموزشی دارند. این مطالب توصیه پزشکی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان کرد.

قبل از هرچیزی بهتر است با این گیاه طبی بیشتر آشنا شویم. کنجد که با نامهای سمسم و جلجلان نیز شناخته می­ شود، گیاهی یک ساله با ارتفاع یک متر می­ باشد، بخش فوقانی ساقه دارای کرک و بخش تحتانی آن فاقد کرک است. میوه این گیاه بصورت کپسولی بوده و حاوی دانه­ های کوچک مسطح به شکل بیضی می ­باشد.تنها قسمت قابل استفاده گیاه کنجد، دانه آن می ­باشد که از آن برای استحصال روغن گیاهی استفاده می­ گردد. این گیاه به علت مقاومت به خشکی به عنوان یکی از محصولات استراتژیک مناطق خشک شناسایی گردیده است.روغن این گیاه به سبب برخورداری از اسید­های چرب اشباع نشده با کیفیت بالا و اسیدهای چرب با پایداری بالا لقب ملکه دانه­ های روغنی را به خود اختصاص داده است و به علت وجود خواص روغن کنجد از آن در زمینه­ های طبی و درمانی بطور گسترده استفاده می­ گردد. (البته باید در استفاده به مضرات روغن کنجد نیز توجه کافی داشت)این محصول پربازده به دلیل مقاومت به خشکی خاک در تناوب های کشاورزی جهت بهبود کیفیت خاک زراعی و نیز به عنوان کود سبز گیاهی نیز، کشت می­ گردد. بر اساس شواهد تاریخی خاستگاه این گیاه به سرزمین هندوستان باز می­ گردد. از این گیاه در کتاب مقدس یهودیان به نام تالمود نیز بسیار یاد شده است.استفاده از این گیاه به شکل صحیح که در طب سنتی امروزی استفاده آن مرسوم است، یعنی به صورت بوداده در سرزمین رم و یونان در اجرای مراسم­ های مذهبی رایج بوده است. این موضوع نشان می­ دهد استفاده از کنجد در باستانیان نیز امری شناخته شده بوده است.سوخته کنجد در مناطقی از پاکستان امروزی با قدمت سه هزار سال قبل از میلاد کشف گردیده است. این دانه با ارزش از هند به خاستگاه های ثانویه خود یعنی آفریقا انتقال یافت. بصورتیکه در حال حاضر کشورهای سودان و اتیوپی بعنوان بزرگترین تولید­کنندگان این دانه روغنی شناخته می­شوند.

دانه ­های کنجد به دو صورت سیاه و سفید وجود دارند. در برخی واریته ­ها دانه به رنگ قهوه ­ای متمایل به قرمز نیز دیده می­ شود. وزن دانه­ های کنجد بین دو الی چهار گرم متغیر می­ باشد. باید توجه داشت که کیفیت روغن استحصالی از بذر سفید بیشتر از دانه ­های سیاه می­ باشد. از طرفی استحصال روغن از دانه ­های سیاه به علت بالا بودن حجم روغن تولیدی، اقدامی اقتصادی و تجاری محسوب می­گردد ولی به هیچ عنوان توصیه نمی گردد.

به سبب خواص این دانه گیاهی از آن بصور مختلف در کشورهای جهان برای مصارف غذایی استفاده می­ گردد. در خاورمیانه از خمیر دانه کنجد غذایی مقوی و خوشمزه تولید می­شود که به آن تاهینگ گفته می­ شود.

دانه به واسطه غنی بودن از پروتئین بعنوان ماده غذایی استفاده می­شود و کنجاله باقی مانده بعد از استحصال روغن به واسطه غنی بودن از کلسیم، فسفر، ویتامین E و نیاسین بعنوان غذای دام مورد استفاده قرار می­گیرد.

کنجد سفید

 

به واسطه وجود خواص روغن کنجد بیشترین و اصلی ترین فرآورده دانه کنجد به صورت روغن می ­باشد. اصولا دو نوع روغن از دانه کنجد استحصال می­ گردد. بیشترین حالت تولید روغن معمولی کنجد است و نوع طبی و سنتی آن روغن ارده کنجد نامیده می ­شود.

شکل غیر اصولی روغن ­گیری می ­تواند مضرات روغن کنجد را افزایش دهد!!! بنابراین پروسه استحصال روغن برای بهره­ مندی از فواید این دانه بسیار حائز اهمیت است.

برای تولید سنتی روغن ارده کنجد دانه­ ها به مدت هشت ساعت خیسانده می­شوند و بعد از حرارت دادن و گرفتن آب، دانه­ های بو داده شده؛ آسیاب می ­شوند. به سبب وجود روغن در ارده این محصول بصورت خمیری و روان می ­باشد. بعد از مدتی روغن از ارده جدا می­شود که به آن روغن ارده گفته می­ شود. از این روغن در زمینه ­های خوراکی و نیز طبی به شیوه سنتی استفاده­ های فراوان می­گردد.

در کشور ما به علت عدم اطلاع دقیق از کیفیت و نوع فن­اوری تولید روغن از دانه کنجد، خواص روغن کنجد در هر شکل استحصالی را یکسان می ­پندارند. در حالی که مطالعه نسخ و کتب طب سنتی موجود نشان می­ دهد که استفاده طبی از محصول روغن کنجد استحصالی بیشتر بصورت روغن ارده می­ باشد و در صورت استفاده از روغن استحصالی بدون تصفیه مضرات روغن کنجد می­تواند باعث بروز مشکلات جدی گردد.

برای تولید روغن کنجد معمولی نیز از دو روش پرس گرم و سرد استفاده می ­شود. در روش پرس گرم روغن دانه­ ها با استفاده از درجه حرارت بالای 100 درجه استحصال می ­شود که این موضوع سبب افزایش میزان تولید روغن می­ گردد. علیرغم تجاری و اقتصادی بودن این روش، کیفیت روغن تولیدی به سبب از بین رفتن بسیاری از خواص پایین می ­باشد و برای استفاده از این نوع روغن که به روش صنعتی تولید می ­شود باید روغن بهینه سازی و تصفیه شود. در غیر این صورت مضرات روغن کنجد با بروز برخی مشکلات جدی در مصرف کننده نمایان خواهد شد.

روش مطمئن تولید روغن در پرس سرد تحت حرارت حدود 30 الی 40 درجه صورت می­ گیرد که این موضوع سبب می­ شود خواص روغن کنجد کاملا حفظ گردد.

به سبب اهمیت شیوه تولید روغن کنجد در حال حاضر واحدهای تولیدی کوچک از روش پرس و تحت فشار قرار دادن دانه کنجد اقدام به تولید روغن از کنجد می­ نمایند که این موضوع از جذابیت بالایی برای مصرف­ کنندگان برای خرید روغن کنجد و استفاده از خواص روغن کنجد برخوردار است. چرا که این روغن در حضور مشتری و با اطمینان خاطر تولید می ­گردد ولی عدم رعایت اصول بهداشتی و فنی در استحصال و تصفیه می­تواند مضرات روغن کنجد را در مصرف افزایش دهد.  

کنجاله باقی مانده از تولید به روش تحت فشار نیز به سبب دارا بودن برخی خواص روغن کنجد از جمله ویتامین و مواد معدنی به مصرف غذای دام جمله تکراری است و یا تولید برخی فرآوردهای آرایشی و بهداشتی می­ رسد. در روش صنعتی از برخی حلال ها برای استخراج بیشتر روغن از کنجاله استفاده می ­شود. متاسفانه استفاده از برخی حلال های غیرمجاز نیز می­توان مضرات روغن کنجد را در مصرف کننده ایجاد نماید.

عالی

0