نحوه مصرف هروئين

هروئين يك ماده خطرناك و غيرمجاز با قابليت اعتياد آوري بالا بوده و يك ضد درد موثّر هم محسوب  مي شود. هروئين به دسته مواد افيوني تعلق دارد كه شامل اُپياتها مثل مرفين و كدئين كه محصولات طبيعي خشخاشند، و مواد افيوني مصنوعي نظير Demrol و متادون كه به صورت شيميايي توليد مي گردند، مي باشد. هروئين يك ماده افيوني نيمه مصنوعي است و از مرفين تحت فعل و انفعال شيميايي ساخته مي شود. ولي به آن تأثير قوي تر و سريع تري مي بخشد. هروئين در مغز مجدداً به مرفين تبديل مي شود. قتي هروئين در اواخر قرن 19 توليد شد، به عنوان يك ماده ضد سرفه و مُسكِن درد تلقّي مي گشت.

ولي در اوايل قرن بيستم، خطرات آن بارز گشت. و در اروپا و آمريكاي شمالي، قوانيني جهت محدود سازي توليد، توزيع و استعمالش وضع گرديد.در برخي كشورها، تحت شرايط خاصي تجويز هروئين توسط پزشكان، مجاز است. مثلاً در انگلستان براي تسكين درد شديد تجويز مي شود، به خصوص در افرادي كه مبتلا به امراض مُهلِك مي باشند.در كانادا هم در دهه 80 ميلادي، مقررّات مربوط به دارو طوري تغيير يافت تا امكان تجويز هروئين وجود داشته باشد.(ندرتاً اجرا مي شد)در انگلستان، هلند و سوئيس، عدّه كمي از معتادان به هروئين كه به ساير درمان ها جواب نمي دهند، در قالب طرح هاي نگهدارنده به دقّت نظارت شده، هروئين نسخه اي دريافت مي دارند.هروئين از كجا مي آيد؟بخش اعظم آن در آسيا و آمريكاي لاتين و در نقاط محل كشت خشخاش توليد مي شود. مرفين در آزمايشگاه هاي همجوار اين اراضي از شيره ترياك استخراج مي گردد و سپس در آزمايشگاه هاي داخلي يا نزديك به كشور مبداء ، تبديل به هروئين مي شود.اَشكال آن :هروئين در شكل خالصش يك پودر بلوري سفيد رنگ، تلخ و محلول در آب است ولي در موقع عرضه خياباني، رنگ و قوامش بسته به مرحله توليد و مواد افزوده شده به آن، تغيير مي يابد.اين نوع هروئين ممكن است پودر سفيد يا قهوه اي يا بعضاً ماده اي دانه دانه يا يك شيره چسبناك به رنگ قهوه اي سير باشد.درصد خلوص هروئين متفاوت است و بين 98 – 2درصد نوسان دارد. برخي مواد افزودني مانند شكر، نشاسته يا شيرخشك براي ازدياد وزن آن در حين خُرده فروشي به آن اضافه مي شود.ممكن است مواد ديگري هم براي تشديد اثر هروئين به آن اضافه گردد. كينين (Quinine) ممكن است براي تقليد مزه تلخ هروئين به آن اضافه شود تا تعيين خلوص آن هم مشكل گردد.روش مصرف آن :رايج ترين راه هاي مصرف هروئين عبارتند از :تزريق وريدي يا عضلاني يا زيرجلدياستنشاق : دميدن از طريق حفره بينيتدخين : شامل حرارت دادن آن در يك فويل آلومينيومي و استنشاق دود و بخارات حاصله، توسّط يك لوله. تزريق ازآن جهت رايج تر است كه قوي ترين و سريعترين تأثير را با حداقل مواد مي گذارد.معتادان ممكن است روزي 4 – 2 دفعه تزريق كنند.در صورت وجود هروئين با خلوص بالا، به احتمال زياد تدخين يا استنشاق مي شود. بعضي افراد هم از تزريق خوششان نمي آيد.چه افرادي هروئين مصرف مي كنند؟استعمال هروئين دراقشارمختلف سني، اجتماعي، فرهنگي واقتصادي ديده مي شود. مردان دو برابر زنان از آن استفاده كرده ولي بيشتر مصرف كنندگان مبتدي، نوجوان يا جوان مي باشند. به طوركلي معتادان هروئینی 30 سال سن دارند.چه احساسي به شما مي دهد؟نحوه تأثير هروئين به عوامل متعدّدي بستگي دارد كه شامل :سن، ميزان مصرف، دفعات آن، سابقه مصرف، نحوه مصرف، محيط زندگي، وجود يا عدم وجود برخي امراض روحي يا جسمي قبلي، سابقه مصرف الكل يا ساير مواد مخدر(اعم از غيرمجاز، نسخه اي ، مجاز بي نسخه يا گياهي) وقتي هروئين به صورت وريدي تزريق شود، موجب سرخوشي مفرط و آني مي گردد؛ در عرض  8 – 7 ثانيه اثر كرده و 45 ثانيه تا چند دقيقه تداوم دارد. تأثير اوّليه ناشي از تدخين يا استنشاق اين قدر شديد نيست. بعد از سرخوشي اوليه، مدتي احساس آرامش و تسكين به شخص دست مي دهد، كه ممكن است يك ساعت طول بكشد. ولي وقتي هروئين از طريق پوست يا عضُله تزريق مي شود، اثرات حاصله كندتر ظاهر مي شوند و ممكن است پس از 8 – 5 دقيقه وقفه ايجاد گردد.مصرف كنندگان مبتدي اغلب حالت تهوّع و استفراغ دارند. ولي اثرات مطبوع فراغت از دردهاي جسماني،عاطفي و احساس سلامتي را درخود حس مي كنند. سايراثرات شامل تنفس كُند،مردمك هاي ته سنجاقي، احساس خارش و تعريق مي باشد. مصرف مداوم باعث يبوست، كاهش ميل جنسي، قاعدگي نامنظم (يا قطع آن) در زنان مي شود.هروئين علت تغيير رفتار و خلقيات است. معتادان ممكن است بعد از مصرف، حالت تسليم و رضا داشته و لي بعد از رفع اثرات آن، حالت عصبي و تهاجمي به خود بگيرند.اين احساس چقدر طول مي كشد؟صرف نظر از نحوه استعمال، اثرات هروئين معمولا 5 – 3 ساعت بسته به ميزان دوز، دوام دارد. افراد معتاد بايد هر12 – 6 ساعت يكبار مصرفشان را تجديد كنند تا دچار علائم ترك نگردند.علائم اوليه ممكن است شديد بوده و شامل آبريزش بيني، عطسه، اسهال، استفراغ، بي قراري و ولع مفرط مصرف مواد، باشد.ساير علائم قطع مصرف عبارتند از :حركات غيرعادي پاها و سيخ شدن موها؛ اين علائم ظرف 2 روز تشديد مي شوند، ولي معمولاً پس از 10 – 5 روز اُفت مي كنند. ساير علائم نظير: بي خوابي، اضطراب و ميل مفرَط، ممكن است مدتي تداوم داشته باشد. قطع مصرف هروئين كشنده نيست، ولي بسيار ناراحت كننده است.آيا هروئين خطرناك است؟بله – هروئين از چند لحاظ خطرناك است؛ دوزمفرط ، خطرناكترين حالت مصرف هروئين است. چون هروئين باعث كاهش فعاليت بخشي ازمغز كه مسوول تنفس است،مي شود. درصورت مصرف بيش از حد، تنفس كُند شده و ممكن است حتي متوقّف گردد. اين فرد بيهوش بوده و قادربه بيدار شدن نيست. بعلاوه پوستي سرد، مرطوب و كبود دارد.حالت مصرف بيش ازحد هروئين در بخش اورژانس بيمارستان ها با نالوكسان كه باعث خنثي شدن اثرات هروئين در مغز مي شود، برطرف مي گردد.خطر مصرف بيش از حد (Over dose) به واسطه فاكتورهاي ذيل تشديد مي شود :۱) ترديد درمورد خلوص ماده مخدر: جالب آن كه خيلي از موارد مصرف بيش از حد، ناشي از ازدياد كيفيت محصول فروخته شده در خيابان هاست.

۲) تزريق هروئين سريع تر از ساير روش هاي استعمال به مغز مي رسد و دوز به طوركامل، يكجا مصرف مي شود.

۳) مخلوط كردن هروئين با ساير مواد مخدر و مُسكن مثل الكل، متادون، بنزوديازپين ها.ساير مخاطرات مرتبط با مصرف هروئين عبارتند از:الف)  تزريق هروئين باعث در معرض قرارگيري خطر شديد عفونت باكتريال، مسموميت خوني، آبسه، آندوكارديت، كُلاپس عروقي و مصرف بيش از حد مي گردد.استفاده مشترك از سرنگ باعث تشديد خطر ابتلا به ايدز، هپاتيت B و C  مي گردد.ب )  محتواي نامعلوم ماده مخدر:خلوص و تأثير نامشخص ماده مخدر باعث مي شود، تعيين دوز صحيح و خطر مصرف بیش از حد مشكل شود. بعلاوه هروئين اغلب با مواد اضافي مخلوط مي شود كه ممكن است سمّي باشد مثل استركينين (Strychnine) يا گچ (که مي تواند باعث انسداد عروق خوني شود).

۴)  مخلوط سازي هروئين با ساير مواد مخدر مثل كوكائين باعث مي شود كه واكنش آن دو در بدن، موجب نتايج غيرقابل پيش بيني وبعضاً كُشنده گردد.د )  وابستگي : نياز دائم به تهيه هروئين و مصرف مكرّر آن مي تواند منجر به جرم و جنايت يا ساير رفتارهاي پُرخطر، متلاشي شدن زندگي خانوادگي، بيكاري و عدم سلامت جسماني شود.ه )  حاملگي :زنان مصرف كننده مُكرّر هروئين، اغلب قاعدگي را تجربه نمي كنند؛ لذا به اشتباه فكر مي كنند عقيم شده اند و به واسطه مقاربتِ كنترل نشده، حامله مي شوند. مصرف مكرّر هروئين دراثناي حاملگي، براي نوزاد فوق العاده خطرناك است.آيا هروئين اعتياد آور است؟بله – مصرف منظم هروئين اَعم از شيوه تزريق، مَشامي يا تدخيني، مي تواند ظرف 3 – 1 هفته باعث اعتياد روحي وجسمي شود. ولي اين كه هرشخص تجربه كننده هروئين،حتماً معتاد مي شود،صِحّت ندارد.بعضي افراد فقط در مناسبت هاي خاص، مثلاً در تعطيلات آخرهفته مصرف مي كنند، بدون آن كه دوزش را بالا ببرند. اما درصورت مصرف مُكرّر،مقاومت درمقابل اثرات دارو ظاهرمي شود و هروئين بيشتري جهت نيل به تأثير مورد لزوم، نياز است. مصرف منظّم مقادير فزاينده از اين ماده به نحوي غيرقابل اجتناب به اعتياد منتهي مي شود.به محض بروز وابستگي، قطع مصرف فوق العاده مشكل مي شود. مصرف كنندگان با سابقه خبر مي دهند كه ديگر ازآن لذّتي نمي برند.و فقط براي اِحتراز از بروزعلائم قطع ماده مخدر و كنترل ميل مفرَط به مصرف ادامه مي دهند. كه اين حالت نوعي نياز تلقّي مي شود. ميل مفرط، مدّت ها بعد از قطع مصرف دارو، ادامه مي يابد و اجتناب از مصرف مجدد(عود) را مشكل مي نمايد.اثرات دراز مدت مصرف هروئين :اعتياد به هروئين و تبعات اجتماعي و قانوني و طبّي ناشي از آن ممكن است باعث تباهي زندگي معتادان شود.محقـقان به وسيله اِسكن مغزي نشان داده اند كه مصرف طولاني مدّت هروئين موجب تغيير در عملكرد مغز مي شود. در حالي كه اثر اين قبيل تغييرات كاملاً درك نشده ولي تحقيق جاري ثابت كرده است كه بعد از قطع مصرف هروئين، ماه ها و حتي سال ها طول مي كشد تا مغز عملكرد طبيعي اش را بازيابد.MMT موثّرترين درمان موجود براي اعتياد به هروئين است. چون مانع بروز اثرات قطع مصرف شده و میل مفرط را کم یا قطع می کند.نحوه مصرف هروئين

لطفا جهت همکاری و ارسال مقالات  قسمت اشتراک را پر نمایید

این سایت امادگی خود را جهت چاپ کتاب و تبلیغات شما عزیزان اعلام می  دارد