عکس گیاه خار مریم

قهوه باعث می‌شود کمتر احساس خستگی کنید و هوشیاری شما را بالا می‌برد. این خاصیت به دلیل وجو…

به طور کلی، کمبود ویتامین چیزی نیست که تشخیص آن از سوی خودِ افراد به سادگی امکان‌پذیر باشد. چنانچه احساس می‌کنید علائمی دارید که شاید به کمبود ویتامین مربوط باشند، حتما با یک پزشک مشورت کنید و از مصرف خودسرانه‌ قرص‌ها و مکمل‌های ویتامین بپرهیزید.

خواص خار مریم بیش از هر چیز دیگری برای محافظت از کبد شناخته می شود. خار مریم یک گیاه دارویی است که خواص آنتی‌ اکسیدانی و ضد التهابی شگفت‌انگیزی دارد. این گیاه که بومی کشورهای مدیترانه‌ای است، کمک می‌کند تا دیابت را کنترل کنید و حتی سلامت استخوان را افزایش می‌دهد. البته فقط قسمتی از فواید خارمریم را شمردیم. در این نوشتار اطلاعات بیش‌تری در رابطه با این گیاه دارویی برای شما داریم. با ما همراه باشید!

نتیجه مطالعه انجام گرفته در سال ۲۰۱۵ حاکی از آن است که گیاه خار مریم مقاومت بدن در برابر استرس اکسیداتیو را افزایش می‌دهد. استرس اکسیداتیو عامل اصلی بیماری آلزایمر است.

سیستم ایمنی بدن مکانیسمی است که از بدن در برابر ویروس ها، باکتری ها و هر نوع عامل بیماری زای دیگری محافظت می کند. گاهی بنا به دلایلی مانند تغذیه نامناسب، استرس و یا عفونت ها، اختلالاتی در عملکرد این سیستم ایجاد می شود. 

مقادیربالای آنتی اکسیدان های موجود در گیاه خار مریم به کاهش رادیکال های آزاد بدن کمک کرده و با رفع چین و چروک به جوان سازی پوست صورت و رفع لکه های تیره پوستی کمک می کند.

خار مریم نقش اساسی در حفظ سلامت استخوان‌ها بازی می‌کند. در سال ۲۰۱۶ آزمایشاتی انجام گرفت که نشان‌دهنده نقش این گیاه در جلوگیری از فرسایش استخوان بوده است.

عکس گیاه خار مریم

تحقیقات اولیه نشان می دهد که سیلیمارین موجود در خار مریم از پوست در برابر اشعه مضر نور خورشید محافظت کرده و خطر ابتلا به التهاب پوست و آفتاب سوختگی را کاهش می دهد.

گیاه خار مریم به دلیل مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها و سیلیمارین که دارد یکی از از بهترین روش های طبیعی برای پاک سازی و سم زدایی کبد از سموم، الکل و آفت کش هاست. در طب سنتی از خار مریم برای پیشگیری و درمان بیماری های کبد از جمله هپاتیت ویروسی حاد و مزمن، سیروز، یرقان یا زردی و اختلالات کیسه صفرا استفاده می شود.

مقادیر بالای سیلیمارین موجود در خار مریم که در واقع نوعی آنتی اکسیدان است به کاهش رادیکال های آزاد بدن کمک کرده و با تقویت سیستم ایمنی، خطر ابتلا به تومور و سرطان را کاهش می دهد. مطالعات محققان دانشگاه مینه سوتا در سال 2007 نشان داده که خار مریم به مهار رشد سلول های سرطانی پروستات، پوست و پستان کمک می کند.

سیلیمارین موجود در گیاه خار مریم دارای خواص ضد التهابی است که می تواند به کاهش کلسترول خون بالا کمک کرده و خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی را کاهش دهد.

مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها از جمله سیلیمارین موجود در خار مریم به کاهش قند خون در افراد مبتلا به دیابت کمک می کند؛ یک مطالعه در سال 2006 نشان می دهد که مصرف خار مریم به مدت 4 ماه، میزان قند خون ناشتا و سطح انسولین افراد مبتلا به دیابت نوع 2 را کاهش می دهد.

سنگ کلیه هنگامی تشکیل می شود که کلسترول و مواد دیگر در صفرا زیاد شوند؛ گیاه خار مریم به پاک سازی و سم زدایی کبد و کیسه صفرا کمک می کند به همین دلیل گفته شده که می تواند خطر ابتلا به سنگ کلیه را کاهش دهد.

مقادیر بالای آنتی اکسیدان سیلیمارین موجود در گیاه خار مریم به بهبود عملکرد کیسه صفرا کمک کرده و با پاک سازی و سم زدایی آن، خطر ابتلا به سنگ کیسه صفرا را کاهش می دهد.

تحقیقات اولیه در سال 2016 نشان داده که سیلیمارین موجود در گیاه خار مریم می تواند باعث لاغری و کاهش وزن در افراد شود، اما با این حال تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز می باشد. بسیاری از متخصصان تغذیه معتقدند که دمنوش خار مریم به افزایش سوخت و ساز بدن کمک می کند، اشتها را کاهش داده و با افزایش چربی سوزی باعث لاغری و کاهش وزن افراد می شود.

مطالعه ای در سال 2015 نشان داده که سیلیمارین موجود در خار مریم به محافظت از بدن در برابر استرس اکسیداتیو که یکی از علل ابتلا به زوال عقل و آلزایمر است، کمک می کند.

دمنوش خار مریم دارای خواص ضد التهابی طبیعی است که خطر ابتلا به بیماری های التهابی مانند آرتروز، نقرس، سردرد، میگرن و درد مفاصل را کاهش می دهد.

دم کرده خار مریم به دلیل مقادیر بالای آنتی اکسیدان ها و مواد مغذی که دارد به کاهش کلسترول خون و فشار خون بالا کمک کرده و خطر ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی، آترواسکلروزیس و سکته قلبی را کاهش می دهد.

در طب سنتی از دمنوش خار مریم برای درمان معده درد، کاهش نفخ شکم، درمان یبوست و سلامت دستگاه گوارش استفاده می شود.

بر اساس بررسی که روی تعدادی موش آزمایشگاهی انجام گرفت مشخص شد عصاره خار مریم به کاهش مقاومت انسولینی کمک می‌کند. مقاومت انسولینی مشکلی است که مبتلایان به دیابت نوع ۲ دچار آن هستند.

 ماده فعال موجود در خار مریم در کاهش التهاب موثر است. در سال ۲۰۱۲ میلادی مطالعه‌ای انجام گرفت که نشان داد سیلیمارین به کاهش التهاب در مجرای تنفسی موش‌های مبتلا به آسم آلرژیک کمک می‌کند.

میزان متوسط مصرف روزانه‌ی خار مریم قابل تحمل ۱۴۰ تا ۴۲۰ میلی گرم، تقسیم شده در ۲ تا ۳ نوبت می‌باشد. در مسمومیت با سیکلوپپتید قارچ سمی دز متوسط مصرفی ۳۳ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز بوده است. به نظر می‌رسد تجویز گیاه، تا ۴۸ ساعت پس از بلعیدن قارچ آمانیتا در جلوگیری از بروز آسیب کبدی موثر باشد.

حساسیت به گیاهان تیره‌ی کاسنی، به دلیل نبود مطالعات کافی نباید در کودکان زیر ۱۲ سال و دوران بارداری و شیردهی مصرف شود.

سیلیمارین ممکن است باعث کاهش اثر مترونیدازول شود. مصرف همزمان این دو دارو توصیه نمی‌شود یا در صورت مصرف دز مترونیدازول باید افزایش یابد. احتمال کاهش اثر یوهمبین و فنتولامین به دلیل اثر آنتاگونیستی خار مریم وجود دارد. احتمال کاهش پراکسیداسیون چربی در مصرف همزمان با بوتیروفنون‌ها یا فنوتیازین‌ها وجود دارد.

خار مریم (نام علمی: Silybum marianum) یا همچنین شناخته شده در نزد مردم ایران با اسم مارتیغال و با نام‌های شناخته شده در جهان از قبیل نام انگلیسی خار شیری (milk thistle), marian thistle, mary thistle[۱] یا خار اسکاتلندی.

گیاه خار مریم از رده دولپه‌ای‌ها، راسته گل‌مینا و تیرهٔ کاسنیان می‌باشد، این گیاه با بازه زمانی رشد هر یک سال یا در بعضی نژادها هر دو سال بوده و خودرو می‌باشد. شکل ظاهری معمول این گیاه، گلی با رنگهای قرمز تا بنفش و برگهایی رنگ رفته و دارای رنگ سبز مایل به زرد و به‌همراه وریدهای سفید رنگ هستند.به احتمال زیاد پیش تر از این، گیاه  خار مریم را دیده اید اما شاید از اسم آن مطلع نبودید. این گیاه خار مانند است و به عنوان یکی از گیاهان دارویی شناخته می شود.

نام گذاری این گونه ی گیاهی به افسانه ای لاتینی  برمی گردد. این افسانه می گوید لکه های سفیدی که روی برگ های این خار وجود دارد در واقع لکه های شیر حضرت مریم است که در حالیکه فرزندش عیسی را در آغوشش داشت به سمت مصر فرار می کرد.

خار شیر یک گیاه داروی بسیار قدیمی است که حتی در برخی از کتابهای دوران قرون وسطایی هم به آن اشاره شده است. یکی از این کتاب ها، کتاب گیاهان دارویی «ماتتیولوس» است که در سال 1626 میلادی به نگارش درآمده است. نویسنده در این کتاب خار شیر را برای درمان بخیه ای که همراه با زردی است توصیه می کند.
همچنینی یکی دیگر از پزشکان به نام «لونیسروس» در کتاب خود که در سال 1676 تالیف شده ، نوشته است که خار مریم برای درمان کبد ملتهب مفید است.

این گیاه در طول دوره رشد خود، ۳۰ تا ۲۰۰ سانتی‌متر قد کشیده و دارای شکل تقریباً مخروطی شکل بوده. بوته این گیاه به‌طور میانگین تا ۱۶۰ سانتی‌متر قطر رشد داشته‌است. ساقه این گیاه معمولاً دارای حالت پنبه‌ای در دور خود بوده و بیشتر فضای این ساقه توخالیست.برگهای این گیاه معمولاً دارای شکل مستطیلی یا به شکل نیزه در دور خود و پراکندگی آن‌ها معمولاً چندبرگی یا دو برگی است.سرگل خوش‌رنگ این گیاه ۴ تا ۱۲ سانتی‌متر عرض و پهنا داشته. در نیمکره شمالی این گیاه از ماه خرداد تا اواسط شهریور و در نیم‌کره جنوبی این گیاه از آذر تا اوایل بهمن می‌روید.
دانه این گیاه رنگ سبز تیره یا در بعضی نژادها سیاه می‌باشد و کاسه این گل که دانه‌ها در آن قرار می‌گیرند رنگ زرد مانندی دارد.[۲]

عکس گیاه خار مریم

فراوان ترین منطقه رشد این گیاه، سواحل جنوب شرقی انگلیس (که فراوان ترین نقطه کره زمین، این منطقه است)، ایران، آمریکای شمالی و استرالیا و نیوزیلند می‌باشد.
مزارع ساخته شده این گیاه توسط انسان، برای مصارف دارویی و برآورد مواد اولیه صنعتی از این گیاه در مناطق وسیعی در اتریش (منطقه والدویرتل)، آلمان، مجارستان، لهستان، چین و آرژانتین قرار داشته و در مناطق اروپایی کاشت این گیاه، هر ساله در بین ماه‌های مارس تا آوریل انجام و برداشت آن در ماه اگوست در حدود ۲ تا ۳ هفته بعد از گل دادن این گیاه در دو مرحله (بریدن و تمیزکردن یا خرمن‌کوبی) انجام می‌شود.
دانه‌های خار مریم یکی از مهم‌ترین منابع طبیعی دارویی برای امراض کبد است، ماده سیلیمارین موجود در دانه‌های این گیاه یکی از مؤثرترین پادزهرها حتی برای موارد مسمویت ناشی از قارچ مهلک کلاهک مرگ نیز هست. این گل همچنین استفاده زیبایی شناختی برای تزیین باغ خانه‌ها و سبدها نیز دارد.[۳]

دانه خار مریم، داری تقریباً ۴ تا ۶ درصد سیلیمارین و عصاره این گیاه حاوی ۶۵–۸۰ درصد سیلیمارین و ۲۰ تا ۳۵ درصد اسید چرب می‌باشند.[۴] سیلیمارین این گیاه دارای هفت نوع فلاونولیگنان (سیلیبین نوع A، سیلیبین نوع B، ایزوسلیبین نوع A، ایزوسلیبین نوع B، سیلیکریستین، ایزوسلیکریستین و سیلیدیانین) و یک تاکسیفولین (زردینه یا رنگ ساز زرد) می‌باشد.[۵]

خار مریم در موارد معتددی از نظیر بیماری‌های کبد و مقابله با سرطان استفاده می‌شود. اما باید اشاره نمود آزمایش‌های علمی دربارهٔ این گیاه متناقض و ناهماهنگ بوده.[۶]
در آزمایش‌های انجام شده، سیلیمارین موجود در این گیاه به‌طور منظم با مقدار ۴۲۰ تا ۴۸۰ میلی گرم در ۲ یا ۳ وعده به‌طور روزانه برای موارد آزمایشی تجویز شده‌است. همچنین برای امراض خاص مقدارهای بالاتر این ماده نیز تجویز می‌شده،به‌طور مثال ۶۰۰ گرم روزانه برای فردی با بیماری دیابت نوع۲ تجویز می‌شده که نتایج بدست آمده از این آزمایش بسیار عالی و قابل توجه بوده و همچنین مقدار ۶۰۰ تا ۱۲۰۰ گرم در روز برای فردی با بیماری هپاتیتC نیزتجویز شده که البته نتایج قابل توجهی را دربرنداشته‌است.[۶]][۷][۸]
عصاره گیاه خار مریم به همراه عصاره گیاه قاصدک، برای رفع رنگ پریدگی پوست در حالت خماری و همچنین دفع سموم ناشی از مصرف بیش از حد الکل نیز استفاده می‌شود.[۹]

در گذشته خار مریم در پزشکی سنتی چینی به عنوان یک پاک‌کننده درون، سم زدا، نرم‌کننده کبد و مقوی برای کیسه صفرا بوده‌است.[۱۰]
اگرچه خاصیت درمانی این گیاه هنوز ناشناخته است، از خار مریم در بعضی مواقع برای بیماری‌های کبد (زردی ویاهمان یرقان، سیروز و هپاتیت) تجویز می‌شود، آزمایش‌های علمی بر روی حیوانات حاکی از این است که سیلیمارین موجود در این گیاه می‌تواند دارای خاصیت هپاتوپرتکتیو باشد، یعنی خاصیتی که باعث می‌شود سلول‌های کبد از سموم محافظت بشوند.[۱۱]
سازمان تحقیقات در مورد سرطان کشور انگلیس می‌گوید: در اینترنت مواردی مشاهده شده که اذعان می‌کنند خار مریم برای کاهیدن سرعت رشد بعضی نمونه سلول‌های سرطانی بسیار مفید است، اما هیچ مدرکی دال بر اثبات این موارد نیست.[۱۲] همچنین در مطالعاتی اثرات ضد چسبندگی داخل شکمی (ناشی از جراحی‌های داخل شکمی و لگنی) عصاره خارمریم با توجه به خواص آنتی‌اکسیدانی و ضد التهابی آن به اثبات رسیده‌است.[۱۳]

خار مریم به خاطر ارزش دارویی اثبات شده در گذشته در بین سراسر مردم جهان به عنوان نوعی غذا مصرف می‌شده‌است. ریشه‌های این گیاه را می‌توان به‌شکل خام یا جوشانده، به همراه کره یا به صورت کباب‌شده مصرف کرد. شاخهٔ جوان آن را می‌توان تا ریشه برید و به صورت آب‌پز مصرف کرد. در گذشته شاخه‌های خاردار تازهٔ دور گل این گیاه را همانند کنگر فرنگی می‌خورده‌اند.

همچنین ساقه این گیاه را می‌توان بعد از پاک کردن، برای رفع تلخی در آب خیساند و آن را در غذاهای خورشتی مصرف کرد. برگ‌های این گیاه را نیز می‌توان اول از خارها پاک کرد و به عنوان یک جایگزین برای اسفناج مصرف کرد یا می‌توان به صورت خام آن را به سالاد اضافه کرد.

همچنین می‌توان با پاک‌کردن این گیاه، یعنی قطع کردن یا ساییدن ساقه و برداشتن برگ‌های خارمانند اطراف گل‌ها و حذف گلبرگ‌های صورتی‌رنگ، به‌صورتی که دانه‌های آن‌ها از آن جدا نشود، کاسه‌دانِ گل به همراه دانه‌های آن را نیز به صورت خام یا جوشانده یا در سالاد و ترشی مصرف کرد.

از خار مریم به عنوان درمان دیابت در کنار درمان های استاندارد دیگر استفاده می شود. همانطور که قبل تر هم اشاره شد از این گیاه به عنوان درمان التهاب کبدی نیز استفاده شده اما اثرات درمانی آن به طور کامل به اثبات نرسیده است.

یکی از تحقیقاتی که در اروپا برای بررسی اثرات خار مریم بر سیروز کبدی انجام گرفته شده، بهبود عملکرد کبد را نشان داد. این تحقیق 5 سال به طول انجامید و در آن مشاهده شد که میزان مرگ و میر در اثر بیماری های کبدی کاهش پیدا کرده است. اما کماکان، خواص درمانی آن به طور کامل به اثبات نرسیده  و هنوز تحقیقات بیشتری نیاز است تا محققان با اطمینان بگویند که خار مریم برای کبد مفید می باشد.
این گیاه در برخی از کشورها مانند آمریکا، به عنوان یک رژیم غذایی دسترس است و به صورت دانه و مکمل مصرف می شود. در گیاه خار مریم ماده ای به نام سیلیمارین وجود دارد که برای کاهش وزن و لاغری مفید است. به این دلیل گفته می شود که استفاده روزانه از دمنوش خار مریم به روند چربی سوزی تسریع می بخشد.

خار مریم آنتی اکسیدان بالایی دارد. آنتی اکسیدان ماده ای است که برای پوست بسیار مفید است و از پیری زودرس پوست جلوگیری می کند. به دلیل میزان آنتی اکسیدان بالای این گیاه، از آن برای درمان های پوستی و جوش صورت استفاده می شود.

قدیمی ترین مورد استفاده از خار مریم دیسکوریدها بودند که از این گیاه برای درمان گزش مار استفاده می کردند. همچنین گزارش شده است که مخلوط آب گیاه خار خار و عسل را جهت دفع صفرا استفاده می کرده اند. در قرون وسطی خار مریم به عنوان دارویی جهت دفع سموم کبد مورد استفاده قرار می گرفت و بعدها یک گیاه شناس بریتانیایی از آن به عنوان درمان نارسایی کبدی استفاده می کرد.

سالها بعد دو پزشک به نام های لوید و فلتر عنوان کردند که  خار مریم برای درمان احتقان کبد، کلیه و طحال مفید است.

بومیان آمریکای از این گیاه برای درمان بیماری های پوستی و جوش استفاده می کردند.

پزشکان هومیوپاتی از دانه های این گیاه برای درمان بیماری هایی مانند یرقان، سنگ صفرا، خونریزی، برونشیت و التهاب کبد استفاده می کردند.[۱۴]

به علت موجود بودن پتاسیم نیترات در این گیاه، مشاهده شده که خوردن خار مریم برای گله گاوها و گوسفندان مضر می‌باشد. وقتی این گیاه توسط نشخوارکنندگان خورده می‌شود، باکتری موجود در معدهٔ این حیوانات ساختار مواد شیمایی را می‌شکند و باعث تولید نیترات یونی می‌شود. در نتیجه نیترات یونی هموگلوبین را به متهیموگلبین تبدیل کرده و از انتقال اکسیژن جلوگیری می‌کند. نتیجه این اتفاقات باعث آسفیکسی یا اختناق می‌شود.[۱۵]

خار مریم معمولاً برای مصرف مقدار کم دارای عوارض خاصی نیست. اما درصورت مصرف بیش از حد این گیاه، عوارض جانبی همچون حساسیت پوستی، اگزما، سردرد و تهوع، ضعیف شدن قوه چشایی، عرق کردن و ضعف را به همراه دارد.
همچنین خار مریم باعث پایین آمدن سطح قند خون می‌شود. به همین دلیل به افراد داری سطح قندخون پایین یا دارای دیابت و کسانی که به هردلیل برای آن‌ها داروهای مرتبط با قند خون تجویز شده، هشدار برای مصرف کردن داده می‌شود.
همچنان استفاده این گیاه برای زنان باردار یا در دوران شیردهی باید با احتیاط همراه باشد.
خار مریم همچنین در گذشته برای مقوی ساختن شیر مادر به مادران داده می‌شده اما مطالعاتی در مورد مصرف این گیاه برای زنان باردار نشان داده کمی عوارض جانبی برای آنان به همراه دارد.[۱۶][۱۷]

در پی تحقیقات در مورد این گیاه داروهایی با ترکیبات خاصی در سال‌های اخیر ساخته و تولید شده‌اند. اکثر این داروها به شکل کپسول در وزنهای ۷۰ تا ۱۴۰ میلی‌گرمی، عصاره مایع، محلول، یا جدیدترین داروی تولید شده، ترکیب سیلیبین فسفاتیدل کولین است.
تحقیقات انجام شده روی ترکیب سیلیبین فسفاتیدل کولین نشانگر این بوده که این نوع دارو دارای تأثیر بیشری نسبت به موارد طبیعی است، چراکه فسفاتیدل کولین که یکی از اجزای کلیدی موجود در سلول بوده و باعث می‌شود، سیلیبین بهتر و آسانتر وارد محیط سلول شود.
علاوه بر محصولات مذکور، عصاره سیلیمارین شرکت دارویی زردبند از گونه نخبه گیاهی خارمریم استفاده شده‌است. این عصاره هیدروالکلی نمی‌باشد و دارای میزان خلوص بالای مواد مؤثر سیلی بین، سیلی دیانین و سیلی کریستین است. این محصول به دلیل خواص آنتی‌اکسیدانی بالا به بیمارانی که توسط شیمی درمانی، تحت درمان هستند، نیز پیشنهاد می‌شود. همچنین استفاده از این عصاره در زمان بارداری مجاز می‌باشد.

از نمونه داروهای ساخته شده توسط عصاره خارمریم که اثر آنتی‌اکسیدانی دارد، می‌توان به داروی لیورگل اشاره نمود[۱۸].

خار مریم (نام علمی: Silybum) نام یک سرده از تیره کاسنیان است.

کاسنیان (نام علمی: Asteraceae) یا مرکبان (Compositae) تیره‌ای از میناسانان (Asterales) با گل‌آذین کپه و پراکندگی گسترده در جهان است. کاسنیان گیاهانی آوندی و گلدار و دولپه‌ای هستند.

تیرهٔ گل مینا یا تیرهٔ کاسنی یا تیرهٔ مرکبیان یا تیرهٔ اسطراطیقوس یا تیرهٔ گل آفتابگردان یا تیرهٔ آستراسه (Asteraceae) یا تیرهٔ کومپوزیته (Compositae) نام‌های دیگر این تیره هستند.

بسیاری از گیاهان تیره کاسنیان علفی بوده ولی تعداد قابل توجهی از آنها به صورت بوته، پیچان یا درخت هستند. گیاهان این تیره در تمام جهان پراکندگی دارند. آنها به ویژه در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری (به ویژه آمریکای مرکزی، شرق برزیل، مدیترانه، بخش لوانت خاورمیانه، جنوب آفریقا، آسیای مرکزی و جنوب غربی چین) بسیار زیاد هستند.

از گیاهان تیره کاسنی، فراورده‌هایی حاصل می‌شود که اهمیت اقتصادی دارند؛ مثل روغن‌های آشپزی، تخم آفتابگردان، کنگر فرنگی، مواد شیرین‌کننده و چای‌های گوناگون.[۱]

Barnadesioideae: 9 genera, 93 species. آمریکای جنوبی، mainly the آند (رشته‌کوه).

عکس گیاه خار مریم

Stifftioideae: آمریکای جنوبی and آسیا.

Mutisioideae: 58 genera, 750 species. آمریکای جنوبی.

Wunderlichioideae: 8 genera, 24 species, mostly in ونزوئلا and گویان

Gochnatioideae: 4 or 5 genera, 90 species.

Hecastocleidoideae: Only Hecastocleis shockleyi. ایالت‌های جنوب غربی آمریکا.

Carduoideae: 83 genera, 2,500 species. Worldwide.

Pertyoideae: 5 or 6 genera, 70 species.

چشم زمین (سرده): Only چشم زمین (سرده). آفریقای شمالی.

Cichorioideae: 224 genera, 3,200 species. Worldwide.

Corymbioideae: Only the genus Corymbium, with 9 species.

کاسنیان آستروئیده: 1,130 genera and 16,200 species. Worldwide.

دولَپه‌ای‌ها (نام علمی: Magnoliopsida) یکی از رده‌های گیاهی هستند.

در نوعی طبقه‌بندی قدیمی‌تر گیاه‌شناسی (رده‌بندی طبیعی) گیاهان گلدار دولپه‌ای را به سه گروه بی‌گلبرگان، جداگلبرگان و پیوسته‌گلبرگان تقسیم می‌کردند.

آمبورلانیلوفرآبی‌سانانجنوب‌ویره‌ای‌سانانMesangiospermae

گیاهان گلدار (به انگلیسی: Flowering plants) (نام علمی: Magnoliophyta) پرتنوع‌ترین خانواده گیاهان است. گیاهان گلدار و gymnosperms تنها خانواده گیاهان هسته‌دارند.

گیاهان گلدار در زمین عمری 160 میلیون ساله دارند که اجداد آن‌ها هاگ‌ها بودند.

به دو رده ماگنولیوپسیدا و لیلیوپسیدا تقسیم میگردند.

عکس گیاه خار مریم

تعداد گونه‌های گیاهان گلدار بین ۲۵۰٬۰۰۰ تا ۴۰۰٬۰۰۰ تخمین زده می‌شود.

کونوارا koonwarra، قدیمی‌ترین نمونهٔ شناخته شدهٔ یک گیاه گلدار است که سنگوارهٔ صد و بیست میلیون سالهٔ آن کشف شده‌است.[۱]

کشاورزی مهم‌ترین کاربردی است که این گیاهان گلدار برای انسان دارد و غالباً از گیاهان گلداری مانند برنج، ذرت (بلال), گندم، جو، گندم سیاه، جو صحرایی، pearl millet, نیشکر برای کشاورزی و تأمین غذای خود استفاده می‌کند.

0