علت انقراض دايناسور ها و شرايط محيط زيست و زم

بر خلاف آنچه تا کنون تصور می رفته است ,عامل اصلی انقراض دایناسورها و هم عصرانشان شهاب سنگ معروف چیکسولوب* نمی باشد.

به اعتقاد برخی فسیل شناسان اصابت شهاب سنگهای متعددبه زمین, آتشفشانهای مهیب و پرقدرت شبه قاره هند و نهایتا تغییرات آب و هوایی در پایان دوره کریتاسیوس همگی در نابودی دایناسورها نقش داشتند.

بیش از 65  میلیون سال پیش دراواخر دوره کریتاسیوس ,شهاب سنگ عظیم الجثه ای به قطر 10 کیلومتر به زمین اصابت کرد.در اثر این اصابت حفره ای عظیم در دل زمین ایجاد شد که با استفاده از ابزارهای زمین شناسی وجود آن در یک کیلومتری زیر سطح زمین کشف شد .مکان این اصابت یاکوتان در پنینسولا واقع در مکزیکو بود.

هنگامی که چیکسولوب به زمین اصابت کرد شوک عظیمی ناشی از انتقال انرژی به زمین بوجود آورد با این اتفاق  5.0×1023 ژول انرژی تقریبا برابر با  100000  گیگا تن تی ان تی انرژی آزاد شد .این مساله یک سونامی عظیم در همه جهات به  وجود آورد که به خصوص جزایر کارائیب را به شدت در هم نوردید همچنین موجب بروز زمستان هسته ای شد که زمین را بر ای سالها با ابر غلیظی پوشاند.

در اینجا بود که در دهه هفتاد میلادی نظریه انقراض دایناسورها توسط این شهاب سنگ از سوی فیزیکدانی به نام لوئیس آلوارز و پسرش والتر که یک زمین شناس بود مطرح شد .این نظریه به طورگسترده ای از سوی جوامع علمی با  استقبال روبرو شد و مورد پذیرش قرار گرفت.بر اساس این نظریه  ایریدیوم تا پیش از اصابت چیکسولوب در زمین وجود نداشته است و توسط این شهاب سنگ به زمین آورده شده است.

اما  تحقیقاتی که به تازگی صورت گرفته است و با نمونه برداری از رسوبات اعماق دریا در محل اصابت چیکسولوب و نیز در تگزاس در طول رودخانه برازوس و از صخره های عظیم الجثه در شمال مکزیکو نشان می دهد که چیکسولوب  به تنهایی نمی تواند عامل انقراض دایناسورها در کره زمین باشد چراکه اصابت این شهاب سنگ  300000 سال پیش  از نابودی کامل حیات به زمین رخ داد که پس از آن بسیاری از گونه های جانداران دریایی  سالهابه حیات خود ادامه می دادند.

بر اساس این تحقیقات حفره به جا مانده ازاین شهاب سنگ تنها یکی از هزاران آثار باقیمانده از انواع مشابه خود بر روی کره زمین است و شاید چیکسولوب کوچکترین و جز اولین سری از شهاب سنگهایی باشد که حیات برروی کره زمین را برای بیش از  50000از بین برد.

در تمامی مکانهای بالا محققین میکرو فسیلهای موجود را مورد بررسی قرار دادند اما  هیچ گونه تاثیرات زیست محیطی که منجر به پدیده انقراض شود رانیافتند .بعبارتی هیچگونه رابطه ای بین انقراض و اصابت چیکسولوب به زمین  وجود ندارد.در نهایت بزرگترین و آخرین ضربه نامشخص در 65.5 میلیون سال رخ داد و این فاجعه دو سوم از انواع گونه های  گیاهی و جانوری را به ورطه نابودی و انقراض کشاند. در واقع آن ضربه بود که باعث شد تا فلز ایریدیوم به کره زمین آورده شود و اکنون در همه سنگها و صخره ها در همه جای دنیا دیده شود. این خود از نشانه های آن ضربه کاری است که منجر به نابودی عصر خزندگان گردید.

به این ترتیب با کشف حلقه ها ی گمشده داستان واقعی انقراض دایناسور ها این داستان را می توان این گونه ادامه داد و به پایان بردکه چیکسولوب علی رغم شدت و قدرت اصابت همراه با فعالیتهای آتشفشانی بلند مدت و شدید در شبه قاره هند که طغیانهای بازالتی به همراه داشت مقادیر بسیا رانبوهی از گازهای گلخانه ای را به اتمسفر زمین متصاعد کرد  در طی یک دوره بیش از یک میلیون سال  با تغییرات جوی گونه های جانوری  را به پرتگاه نیستی سوق داد و در نهایت با سقوط دومین شهاب سنگ عظیم الجثه همه چیز به پایان رسید.

اما این داستان با یک سوال به پایان می رسد و آن این است که رد پای آخرین شهاب سنگ عظیم الجثه را  در کدام نقطه این کره خاکی باید جستجو کرد؟ * چیکسولوب در فرهنگ لغت مایا به معنای رد پای شیطان است که نام شهاب سنگ مربوطه نیز از آن اقتباس شده  است.

منبع :noojum.com

چند دقیقه با دانستنی ها

منبع = هلپ کده

 

باستان شناسان پس از انجام تحقیقات بر فسیل‌های یافت شده در لهستان و آفریقا وجود دایناسورهایی را در ابعاد سگ‌ها و گربه‌های امروزی تأیید کردند. این فسیل‌های یافت شده که متعلق به ۲۴۹ تا ۲۵۱ میلیون سال پیش هستند جزء گونه‌های منقرض شده دایناسورها محسوب می‌شوند، که بنا بر این تحقیقان جدید ۹ میلیون سال زودتر از آنچه قبلا تشخیص داده شده بود در زمین می زیستند.

 ریچارد باتلر از محققان دانشگاه بیرمنگام درباره اکتشافات اخیر اعلام کرد که این‌گونه از دایناسورها جزء اجداد سگ‌ها و گربه‌های امروزی بوده‌اند. ما تکه هایی از فسیل آن‌ها را در لهستان و بخشی را در آفریقا یافته‌ایم. سیر تکاملی فسیل با گذشت زمان کاملاً مشهود است، شکل این حیوان با توجه به شرایط زیست محیطی تغییر کرده و از گونه‌های دایناسوری بزرگ بوده‌اند.

باستان‌شناسان بازو و شش مهره از این‌گونه را در تانزانیا و گونه دیگری شبیه این دایناسور را در لهستان یافته‌اند. فسیل های یکی از دایناسورها در معدنی در لهستان کشف شده، که در واقع جزئی از اصل و نسب دایناسورها محسوب می شود که به احتمال زیاد از اجداد دایناسوری مانند تیرانوسور رکس محسوب می شود.وی افزود: به عقیده ما این‌گونه‌ها بر اثر فوران های آتشفشانی و وجود محیطی خشن جان سپرده‌اند. هنگامی که زمین بشدت گرم شده بود، بیش از ۹۶ درصد از دایناسورها و موجودات زنده در زمان‌های گذشته و در دوره یانقراض پرمین نزدیک به ۲۵۲ میلیون سال پیش از بین رفتند.

کشف فسیل کولیندادروموس زابایکالیکوس(Kulindadromeus zabaikalicus)، استنباط های موجود درباره تکامل دایناسورها را به چالش کشید، نتایج یک پژوهش نشان داده است که سطح پوست تمام دایناسورها با پر پوشیده شده بود یا این ظرفیت را داشت که پر داشته باشد.

 در پی کشف یک فسیل ۱۵۰ میلیون ساله در سیبری مشخص شد که داشتن پر بین دایناسورها بسیار گسترده‌تر از چیزی بود که قبلا تصور می‌شد. دکتر پاسکال گادفرویت، از موسسه سلطنتی علوم طبیعی بلژیک در بروکسل که هدایت این مطالعات را در دست داشته است، گفت که این یافته نظر پژوهشگران را نسبت به دایناسورها “کاملا تغییر داد. دایناسوری که فسیلش کشف شده ، کولیندادروموس زابایکالیکوس نامیده می‌شود. این دایناسور حدود یک متر طول داشت با یک پوزه کوتاه، پاهای بلند در عقب، بازوهایی کوتاه و پنج انگشت قوی. بررسی فسیل دندان‌هایش هم نشان داد که برای جوییدن گیاهان سازگار بوده‌اند.

تاکنون، فسیل‌های مربوط به دایناسورهای پردار در چین یافت شده بود و مربوط به گونه‌ای دایناسور گوشتخوار بود. اما تازه‌ترین اکتشاف در سیبری به گروه کاملا متفاوتی از دایناسورها مربوط است که گیاهخوار هستند. پژوهشگران بلژیکی و روسیه منطقه‌ای را در کولیندا، جنوب شرق سیبری، کشف کردند که مملو از استخوان‌های دیرین دایناسورهاست دکتر پاسکال گادفرویت گفت: با این یافته جدید، منشاء دایناسورهای پردار به میلیون‌ها سال قبل‌تر از زمانی برمی‌گردد که تصور می‌شد. او اضافه کرد: “این واقعیت که الان مشخص شده است در دو منطقه مجزا (چین و روسیه) دایناسورهای پردار زندگی می‌کردند، به این معناست که نیای مشترک این دو گونه که احتمالا ۲۲۰ میلیون سال پیش زندگی می‌کرد هم پر داشته است. او گفت که این اکتشاف “یک شگفتی بزرگ به دنبال داشته است.

دکتر ماریا مک‌نامارا از دانشگاه کورک ایرلند که در این مطالعه مشارکت داشته است، گفت: “به جای این که دایناسورها را موجوداتی فلس‌دار و ترسناک با پوست‌هایی خشک تصور کنیم، باید در نظر داشته باشیم که آنها پوستی کرکی و پرزدار داشتند، چیزی مثل آنچه جوجه‌ها دارند. نظری دیگر به باور پژوهشگران، بخش‌های تیره رنگ در این فسیل دایناسور به پرهای آن مربوط است. به این ترتیب، آیا لازم است با بازبینی در عکس‌های دایناسورها در کتاب‌های کودکان، برایشان کرک و پر اضافه شود؟ به نظر پروفسور مایک بنتون از دانشگاه بریستول که او هم در این پژوهش نقش داشت، شاید تا حدی این بازبینی لازم باشد.

او گفت: “پژوهش ما به این معنا نیست که تمام دایناسورها پر داشته‌اند، مخصوصا دایناسورهای بالغ. او اضافه کرد: “بعضی (از دایناسورها) در سن کم پر داشته‌اند و در طول زندگی هم این پرها را حفظ کرده‌اند. بعضی دیگر ممکن است با رشد و افزایش سن و سال، پرهایشان را از دست بدهند یا به جایشان فلس‌دار شوند. پروفسور بنتون گفت: “مساله اصلی این است که در ابتدا تمام دایناسورها پردار و خونگرم بودند. او اضافه کرد: “پرها ابتدا برای محافظت از بدن دایناسورها در برابر تغییر دما و نیز ارتباط آنها با یکدیگر به کار می‌رفتند و بعدها برای پرواز سازگاری پیدا کردند.جزئیات این پژوهش در نشریه ساینس منتشر شده است.

تیمی از محققان MIT طی تحقیقات خود برای پیدا کردن علت بزرگ‌ترین انقراض تاریخ سیاره زمین به شواهد جدیدی دست یافتند. انقراض بزرگ حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش باعث نابودی ۹۰ درصد از مجموع حیات روی زمین شده است.

تحقیقات جدید نشان می‌دهد عامل این رویداد فاجعه‌بار، میکروبی به نام متونوسرچینا ( Methanosarcina ) بوده که گاز متان آزاد می‌کند. شواهد جدید بیانگر آن است که در زمان انقراض، میزان بسیار زیادی از این میکروب در اقیانوس‌های جهان به وجود آمده و همچنین در میان ابرهای وسیعی از کربن حاوی گاز متان در فضا پراکنده بود. این فاجعه باعث تغییرات آب و هوایی بسیار گسترده‌ای شده است، به طوری که هرگونه زندگی روی سیاره در آن زمان غیرممکن شد.

 

فرضیه ای که می گوید این میکروب باعث این انقراض شده است، توسط کشفیات دانشمندان که در زمان انقراض میکروب‌ها از میکروب دیگر انتقال ژنتیکی داشتند، تقویت می‌شود. در طول این انتقال، قابلیت تولید متان در این میکروب افزایش می‌یابد. با وجود کاتالیزور، فعالیت آتشفشانی این میکروب بدون کنترل در سراسر اقیانوس‌ها پراکنده می‌شود. در نتیجه از آب سرشار از کربن و نیکل مقادیر عظیمی گاز کربن حاوی متان تولید می‌شود. انتشار چنین گاز متانی می‌تواند باعث افزایش میزان دی‌اکسید کربن در آب، اسیدی شدن محیط اقیانوس و در نهایت تغییر جبران‌ناپذیر اکوسیستم شود. با وجود این‌که تیم تحقیقاتی تاکید می‌کند هیچ شواهدی نمی‌تواند به طور قطعی علت رویداد پرمین را مشخص کند، اما در حال حاضر فعالیت آتشفشانی و انتشار گاز متان از میکروب‌های متونوسرچینا می‌تواند تنها دلایلی باشد که به ذهن دانشمندان خطور می‌کند.

نظریه‌های مختلفی درباره علت این واقعه از جمله برخورد سیارک و فوران‌های عظیم آتشفشانی پیشنهاد شده‌اند اما محققان دانشگاه MIT مدعی‌اند پاسخی برای آن انقراض بزرگ یافته اند. انقراض “پرمین  در ۲۵۲ میلیون سال پیش اتفاق افتاده و بیش از ۹۰ درصد از گونه‌های دریایی و حیات روی زمین (شامل بزرگ‌ترین حشرات ساکن زمین) را از بین برده است.

منابع:

bigbang

bbc.co.uk

dailymail

gizmag

2musicweb – 2musicweb

9