اشعار کوتاه و زیبا از شاعران معاصر

اشعار مولانا بیوگرافی و زندگینامه مولانا با نام اصلی جلال الدین محمد بلخی متولد ششم ربیع الاول سال ۶۰۴ هجری قمری در بلخ است. وی با نام های دیگری مثل مولوی و رومی هم شناخته می شود. او از مشهورترین شاعران فارسی زبان بوده است. …

اشعار رودکی بیوگرافی و زندگینامه رودکی با نام اصلی ابوعبدالله جعفر بن محمد بن حکیم بن عبدالرحمن بن آدم متولد سال ۲۲۴ در رودک و درگذشته در سال ۳۲۹ در پنجکنت است. وی به استاد شاعران نیز معروف بوده است.محل تولد این شاعر نامدار روستایی …

اشعار مریم حیدرزاده بیوگرافی و زندگینامه مریم حیدرزاده متولد بیست و نهم آبان ماه ۱۳۵۶ در شهر تهران است. او علاوه بر اینکه یک شاعر شناخته شده است و با شاعری شناخته می شود به فعالیت های هنری دیگری مانند نقاشی ، نویسندگی و ترانه …

اشعار فیض کاشانی فیض کاشانی با نام کامل ملا محمد محسن فیض کاشانی از شاعران و علمای بزرگ قرن یازدهم بوده است که در سال ۱۰۰۷ هجری قمری در شهر کاشان دیده به دنیا گشود. او از شاگردان ملاصدرا بوده است که به سبب همین …

اشعار سیمین بهبهانی بیوگرافی و زندگینامه سیمین بهبهانی با نام شناسنامه ای سیمین خلیلی متولد بیست و هشتم تیرماه ۱۳۰۶ در شهر تهران است. بهبهانی در طول ۸۷ سال عمر خود ۲۰ کتاب منتشر کرده است که حاوی بیش از ۶۰۰ غرل هستند. او به …اشعار کوتاه و زیبا از شاعران معاصر

اشعار سهراب سپهری بیوگرافی و زندگینامه سهراب سپهری متولد پانزدهم مهرماه ۱۳۰۷ در شهر کاشان است. شهرت سهراب سپهری به خاطر اشعارش است و بیشتر به عنوان شاعر شناخته می شود. در صورتی که در زمینه نقاشی و نویسندگی نیز فعالیت می کرده است. سپهری …

اشعار و شعر عاشقانه کوتاه گلچین زیباترین شعرهای عاشقانه کوتاه و ناب شعر عاشقانه کوتاه چمدان دستِ تو و ترس به چشمان من است این غم انگیز ترین حالت غمگین شدن است شعرهای ناب و کوتاه فاش می گویم و از گفته خود دلشادم بنده …

اشعار حافظ شیرازی بیوگرافی و زندگینامه حافظ شیرازی با نام اصلی خواجه شمس الدین محمد بهاءالدین محمد حافظ شیرازی متولد سال ۷۲۷ هجری قمری و درگذشته در سال ۷۹۲ هجری قمری است. او به غیر از حافظ به نام های لسان العرفا ، ترجمان الاسرار …

اشعار سعدی بیوگرافی و زندگینامه سعدی شیرازی با نام کامل ابو محمد مشرف الدین مصلح بن عبدالله بن مشرف متولد سال ۶۰۶ هجری قمری در شهر شیراز است. از دیگر القاب او می توان به استاد سخن ، شیخ اجل ، پادشاه سخن و استاد …

اشعار فردوسی فردوسی با نام کامل حکیم ابوالقاسم فردوسی توسی متولد سال ۳۱۹ تا ۳۲۹ هجری قمری در شهر طوس خراسان بود. وی یکی از سخن سرایان نامی کشورمان ایران و سراینده مجموعه شاهنامه ، حماسه ملی ایرانیان است. اشعار فردوسی به زبان های زیادی …

چشم آلوده کجا، دیدن دلدار کجادل سرگشته کجا و صفا رخ یار کجاقصۀ عشق من و زلف تو دیدن داردنرگس مست کجا همدمی خار کجاسرّ عاشق شدنم لطف طبیبانه توستور نه عشق تو کجا این دل بیمار کجامنّتی بود نهادی که خریدی ما رارو سیه برده کجا میل خریدار کجاهر کسی را که پسندی بشود خادم توخدمت شاه کجا نوکر سربار کجاکاش در نافله ات نام مرا هم ببریکه دعای تو کجا عبد گنهکار کجامِهر من گر که فتد در دل تو می فهممشهد دیدار کجا دوریِ از یار کجابه خدا چون دل زهرا نگران است دلمیک شه تشنه لب و لشگر بسیار کجاکاش زینب نرسد کوفه بدون تو حسینزینب خسته کجا کوچه و بازار کجایاد گیسوی رقیه جگرم می سوزددست عباس کجا پنجۀ اغیار کجا

شاعر : قاسم نعمت

نوشته شده در دوشنبه پانزدهم تیر ۱۳۹۴ ساعت 10:30 توسط محمد  | نظر بدهيد

رفته.هنوز هم نفسم جا نیامده ستعشق کنار وصل به ماها نیامده ستمعشوق آنچنان که تویی دیده روزگارعاشق چو من هنوز به دنیا نیامده ستصد بار وعده کرد که فردا ببینمش صد سال پیر گشتم و فردا نیامده ستیک عمر زخم بر جگرم بود و سوختم یکبار هم برای تماشا نیامده ستای مرگ جام زهر بیاور که خسته ایمامشب طبیب ما به مداوا نیامده ستدلخوش به آنم از سر خاکم گذر کندگیرم برای فاتحه ی ما نیامده ستاشعار کوتاه و زیبا از شاعران معاصر

 

حامد عسکری

برچسب‌ها: حامد 

نوشته شده در سه شنبه شانزدهم تیر ۱۳۹۴ ساعت 9:31 توسط محمد  | نظر بدهيد

در دلش مهرتو بود اما به لب انکار کرد 

شیخ تا چشمش به تو افتاد ،استغفار کرد 

 

گفت باید دورشد،  از دام شیطانِ رجیم 

دوستت هرگز نخواهم داشت را تکرار کرد 

 

از گزندت ایمنی می خواست دور خویش را 

با نماز و روزه و تسبیح خود ، دیوار کرد

 

ای که دلسنگی و دلتنگی نمی باید مگر !؟

تا که فرصت هست ،اندیشه ،  به حال زار کرد 

 

جای این دیوار های تفرقه انداز، کاش 

 شهر را نقاشی ِ گیسوی گندم زار کرد 

#

رفته ای از دیده باید با چه رویی ،جمله ی ….

مانده ای در قلب من محفوظ را اقرار کرد 

 

#سید_مهدی_نژاد_هاشمی

 شده در دوشنبه پانزدهم تیر ۱۳۹۴ ساعت 10:34 توسط محمد  | نظر بدهيد

التماست میکنم ، با عشق درگیرم نکن

 

من حریفش نیستم هم پنجه با شیرم نکن

تازگیها از تب تند جنون برخاستم

باز با دیوانگهایت زمینگیرم نکن

قهرمان آرزوهایت نبودم ، نیستم

بی سبب در ذهن خود اینطور تصویرم نکن

مرد رویایی تو من نیستم بانوی من

با نگاه دلفریبت باز زنجیرم نکن

شاعرم با یک نگاه مست عاشق میشوم

التماست میکنم با عشق درگیرم نکن

اشعار کوتاه و زیبا از شاعران معاصر

حسن رفعت پور

برچسب‌ها: غزل, عاشقانه, حس

 نوشته شده در دوشنبه پانزدهم تیر ۱۳۹۴ ساعت 10:38 توسط محمد  | نظر بدهيد

تنهایی ام را با تو قسمت می كنم سهم كمی نیست گسترده تر از عالم تنهایی من عالمی نیست  غم آنقدر دارم كه می خواهم تمام فصلها را  بر سفره ی رنگین خود بنشانمت بنشین غمی نیست بر سفره ی رنگین خود بنشانمت بنشین غمی نیست حوای من بر من مگیر این خودستانی را كه بی شك تنهاتر از من در زمین و آسمانت آدمی نیست آیینه ام را بر دهان تك تك یاران گرفتم  تا روشنم شد : در میان مردگانم همدمی نیست  همواره چون من نه : فقط یك لحظه خوب من بیندیشلبریزی از گفتن ولی در هیچ سویت محرمی نیست من قصد نفی بازی گل را و باران را ندارم شاید به زخم من كه می پوشم ز چشم شهر آن را  دردستهای بی نهایت مهربانش مرهمی نیست  شاید و یا شاید هزاران شاید دیگر اگرچه  اینك به گوش انتظارم جز صدای مبهمی نیست

 

استاد محمد علی بهمنی

برچسب‌ها: غزل, عاشقانه, محم

 نوشته شده در دوشنبه پانزدهم تیر ۱۳۹۴ ساعت 10:52 توسط محمد  | نظر بدهيد

یک لحظه دلم خواست که پهلوی تو باشمبی‌محکمه زندانی بازوی تو باشمپیچیده به پای دل من پیچش مویتتا باز زمین‌خورده‌ی گیسوی تو باشمکم بودن اسپند در این شهر سبب شددلواپس رؤیت شدن روی تو باشمطعم عسل عالی لب‌هات دلیلی‌ستتا مشتری دائم کندوی تو باشمتو نصف جهانی و همین عامل شُکر استمن رفتگری در پل خاجوی تو باشم

 

امیر سهرابی

عجب از عشق که من را به کجاها برده است

 

دل رســــوا شــده ام را به تماشــا برده است

او همان است که یک روز سر یاری داشت

او همان است که عمریست دل از ما برده است

این سرابست در این دشت که من میبینم؟؟؟

یا که نه… عشق مرا تا لب دریا برده ست؟؟؟

من که مجنـــونم و بی عشق پریشـــان حالم

دیر وقتیست دلـــم را غـــم لیــلا برده است

در نسیمی دل من را به ســر زلفش بست

نکنــــد قلب مــــرا باد به یغمــــا برده است

هوش و تاب و دلم از دست برفته است ببین

عشق از زندگی ام این دو سه یکجا برده است

در تپش ماند دلم … کوچه…غزل …چشمانش

چه کنم ؟دست خودم نیست … دلم را برده است

محمد شفیعی بویینی

رو به تو سجده می کنم دری به کعبه باز نیستبس که طواف کردمت مرا به حج نیاز نیست

 

به هر طرف نظر کنم نماز من نماز نیستمرا به بند می کشی از این رهاترم کنی

زخم نمی زنی به من که مبتلاترم کنیاز همه توبه می کنم بلکه تو باورم کنی

قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شدتمام پرسه های من کنار تو سلوک شد

عذاب می کشم ولی عذاب من گناه نیستوقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست

قلب من از صدای تو چه عاشقانه کوک شدتمام پرسه های من کنار تو سلوک شد

عذاب می کشم ولی عذاب من گناه نیستوقتی شکنجه گر تویی شکنجه اشتباه نیست

 

روزبه بمانی

 

زهی این عشق عاشق کش…

نگاهت می کنم خاموش و خاموشی زبان دارد

 

زبان عاشقان چشم است و چشم از دل نشان دارد

چه خواهش ها در این خاموشیِ گویاست نشنیدی؟

تو هم چیزی بگو چشم و دلت گوش و زبان دارد

بیا تا آنچه از دل می رسد بر دیده بنشانیم

زبان بازی به حرف و صوت معنی را زیان دارد

چو هم پرواز خورشیدی مکن از سوختن پروا

که جفت جان ما در باغ آتش آشیان دارد

الا ای آتشین پیکر! برآی از خاک و خاکستر

خوشا آن مرغ بالاپر که بال کهکشان دارد

زمان فرسود دیدم هرچه از عهد ازل دیدم

زهی این عشق عاشق کش که عهد بی زمان دارد

ببین داس بلا ای دل مشو زین داستان غافل

که دست غارت باغ است و قصد ارغوان دارد

درون ها شرحه شرحه است از دم و داغ جدایی ها

بیا از بانگ نی بشنو که شرحی خون فشان دارد

دهان سایه می بندند و باز از عشوه ی عشقت

خروش جان او آوازه در گوش جهان دارد

سایه

 

بسنده کن

یارای گریه نیست، به آهی بسنده کن

 

آری، به آه گاه به گاهی بسنده کن 

درد دل تو را چه کسی گوش می‌کند ؟

ای در جهان غریب ! به چاهی بسنده کن

دستت به گیسوان رهایش نمی‌رسد

از دوردست‌ها به نگاهی بسنده کن

سرمستی صواب اگر کارساز نیست

گاهی به آه بعد گناهی بسنده کن

اهل نظر نگاه به دنیا نمی‌کنند

تنها به یاد چشم سیاهی بسنده کن

سجاد سامانی

پیغمبرت را پس بگیر اعجاز ممنوع است دل را هوایی کردن و پرواز ممنوع است 

 حرف دلت را بی محابا ‌بر زبان آور یا با منی یا نیستی ،اغماز ممنوع است 

جمع است جمعت با رقیبان خاطرت هم جمع حرف و حدیث تفرقه انداز ممنوع است 

حرف دلم باشد برای فرصت بعدی خوش باش اشعار جهنم ساز ممنوع است 

گاهی برای دوستت دارم همین کافی ست خود را کمی قانع کنم ابراز ممنوع است 

راهی که روشن نیست پایانش برای من مسدود یا باز است از آغاز ممنوع است 

شاعر شدم مست تو باشم غافل از اینکه  حتی شراب کهنه ی شیراز ممنوع  است 

#سید_مهدی_نژاد_هاشمی 

 

شرمی ست در نگاه من ، اما هراس نهکم صحبتم میان شما ، کم حواس نهچیزی شنیده ام که مهم نیست رفتن ات !

درخواست می کنم نروی ، التماس نه

از بی ستارگی ست دلم آسمانی استمن عابری ” فلک ” زده ام ، آس و پاس نهمن می روم ، تو باز می آیی ، مسیر مابا هم موازی است ولیکن مماس نهپیچیده روزگار تو ، از دور واضح استاز عشق خسته می شوی اما خلاص نه

کاظم بهمنی

در استکان من غزلی تازه دم بریزمُشتی زغال بر سرِ قلیان غم بریزهِی پُک بزن به سردیِ لبهای خسته اماز آتش دلت سرِ خاکسترم بریز گیراییِ نگاه تو در حدّ الکل استدر پیک چشم های تَرَم عشوه کم بریزوقتی غرورِ مرد غزل توی دستِ توستبا این سلاح نظم جهان را به هم بریز 

بانو! تبر به دست بگیر انقلاب کنهرچه بت است بشکن و جایش صنم بریزلطفاً اگر کلافه شدی از حضور منبر استوای شرجیِ لبهات سم بریز…!

امید صباغ نو

نویسنده : عارفه یزدان پناهتاریخ ارسال : بیست و چهارم فروردین ماه ١٣٩٧  

هزاران قصه و احوال پرسی های تکراریولی یکبار نشنیدم بگویی دوستم داری؟شبیه دوره گردی که بساط عاشقی دارددلی دارم که ویران است،محبوبم،خریداری؟تمام روز در راهت نشستم باز خندیدیکه یا مجنون شدی آخر و یا بی عار و بیکاری!نمیدانم که چندین بار از عشقت زمین خوردمبده قولی اگر افتاد قلبم، زود برداریفراوانی لبخندی تجمع شد به لبهایمفراتر رفت و ترسیدی از آن تصویر آماری!بیا یکبار با قلبت کمی رو راست تر تا کناگر دل باختی ناگه،چرا در فکر انکاری ؟بگو آرام در گوشم همه شب گریه هایت راکه مهمان است در چشمان من تا صبح بیداریبه ترس دلنشینی که درون سینه ام دارمپیاپی باز میگویم که من را دوست میداری…… 

اهدنا العینی که با محبوب بازی کرده است چشم تو با خمره ی مشروب بازی کرده است نسخه ی خطی ِ ابروی کمانت سالها باخیال ابن شهرآشوب بازی کرده است می رسد تفسیر عشق و عاشقی برگونه ای سیب که با این دل مغضوب  بازی کرده است سرخی لبهات با پیراهن ِ خونین به تن مثل یوسف با دل یعقوب بازی کرده است بوسه ی داغی بزن بر روی لبهای ترم خوب می دانی که با من‌خوب بازی کرده است خوب می دانی نگاه مهربانت ، ناگهان با من از جنس سنگ و چوب بازی کرده است دارد از سر می رود صبر من و چشمان تو با دل بی طاقت ایوب بازی کرده است رج به رج می بافی از عشق و جنون و نقش تو با من بر دار تو مصلوب بازی کرده است دکتر سید مهدی نژادهاشمی

گلچین شعر معاصر

 

۴ سال پیش

 

286

 

چه بود؟ جز خفگی،جز سکوت و بیم نبودشبیه خانه… ولی خانه ی قدیم نبود

 

میان برف پریدیم و سهم مان چیزیبه جز نوازش شلیک مستقیم نبود

 

تگرگ می زد و طوفان گرفته بود،اماکسی به فکر دو گنجشک ِ روی سیم نبود

 

کسی به گربه ی نزدیک ِتنگ ،سنگ نزدکسی به یاد دو تا ماهی ِ یتیم نبود

…تو را به گریه قسم :بازگرد…آن بوسهبرای آنکه خداحافظی کنیم نبود

 

 

من و تو دور شدیم و خدا نگاه نکردمن و تو دور شدیم و خدا کریم نبود…

حامد ابراهیم پور

مباد شور و شری دیگر دوباره راه بیندازی

مرا دوباره بپیچـــانی بـــه اشتباه بیندازی

 

مباد شایبه ای موهوم تورا به وسوسه وادارد

که بر همیشه ی پرهیزم خش گنـاه بیندازی

 

تو از قبیله ی قاجاری به چشمهای تو مشکوکم

رسیده ای کــــه امیری را ز چشم شاه بیندازی

 

نشانه های خیانت را شناسنامه چه میداند؟

برادرم شده ای شاید مرا بــــه چـــاه بیندازی

 

پلنــــگ زخمـــی مغرورم! گُدار دره سزایت بود؟

که گفته پنجه خون آلود به سمت ماه بیندازی؟

 

هنوز در شب این صحراستارگان شگفتی هست

کــــه از شکـــوه بلنداشان  سر از کلاه بیندازی

محمد سلمانی

نویسنده : میلاد منظور الحجه تاریخ ارسال : هفتم شهریور ماه ١٣٩٧  

از حرکت موزون به روی شعری از یک درداز بوسه های لحظه ای روی لب تاریختا خواستگاری کردن ابلیس از حواقبل از هبوط آدم بی روح بر مریخاز چین دامن های ارزان قیمت و کوتاهوهم خیال راحت مرتاض روی میخاز نظم پاداش و جزاء اجتماع گرگدر حسرت ترفیع و رفع ترس از توبیخبیدار بودم خواب می دیدم که بیدارم#خالی ترین مغز زمین از سوژه یا ابژهذهن چگال و شرطی ماموت های پیرهمخوابگی با تانک های دشمن فرضییک مرد تا دندان مسلح با خودش درگیراز عصر یخبندان پریدن در مدرنیتهاحساس تحمیل خطر با قرمز آژیریک مرد شکل نوعی از نوع بشر بی شکلبا روح مفقود الاثر یا فاقد تکثیرتصویر شطرنجی و ماتی از خودم دارم#درباره ی فهم بشر، خود را نفهمیدندر باره ی انسان پوچ آلوده ی خوش بینرو خوانی از قانون فعلی با خط میخیالگوی رفتاری حیوانات با خورجینخوابیدن سرمایه و بیزاری از بازاردر باره ی آینده ی موهوم مید این چین!سقط جنین با بیمه اما شخص ثالث باهمفکری ترسای پیر پیرهن چرکینبعد از سقوط خوابگاهی مرد، افکارم#پیدایش دیر مغان در صورت و معنیرژگونه ی دردی کشان شیک میخانهبی خوابی مزمن، نزاع کوشش و جوششمرفوع مخبون با کمی ژست ادیبانهبازار داغ عکس های یادگاری بایک مشت مشت بسته با یک ایل دیوانهحرف نمادین، با عباراتی نظیر اینزلف پریشان، یار، اشک شمع، پروانهدارم خودم را توی گور شعر می کارم 

 

 

 

نویسنده : مجتبی حیدری تاریخ ارسال : هفتم شهریور ماه ١٣٩٧  

بستند زبان باغ را بند به بندخشکید دهان غنچه ها بی لبخندمردم به طمع به باغبان ها گفتنداز ما تبر،از شما درختان بلندشک،خنجر تیزی که به تن تاخته استاز هیچ برای ما بُتی ساخته استگلدسته صلیبی است که دستانش رادر جنگ میان کفر و دین باخته استخورشید،شبیه شمع افروخته استدر سایه ی او دست زمین سوخته استاین لکه ی سرخ در افق جا ماندهچشمی است که آسمان به من دوخته استهر روز به روز قبل،زنجیرتریمبا زندگی از همیشه درگیرتریمموهای تو برف و صورت من بارانآیینه بگو کداممان پیرتریم؟در حلقه ی این معرکه انگشتم نیستمی گردم و جز نام تو در مشتم نیستهر صبح که خورشید به جنگم آیدافسوس که جز سایه کسی پشتم نیست

به عقل جمعیت با سواد شک دارم به عشق،  هرچه که داد و نداد شک دارم 

به آسمان و زمین ِ منِ هوایی تو به عمر آدم ِ رفته به باد شک دارم 

به تو که داعیه ی فهم بیشتر داری به خود به آینه خیلی زیاد شک دارم 

به انتزاع و تخیل به پیچش ذهنی به کل ِ فلسفه ی اعتماد شک دارم 

چقدر جای تو خالیست در تمام تنمچقدر من به همین اعتیاد شک دارم 

 شکسته اند پر هرکه اهل پرواز است سکوت کن که به هر انتقاد شک دارم 

بهشت را به بهانه نمی دهند و تویی اگر بهانه به روز معاد شک دارم 

#سید_مهدی_نژاد_هاشمی

نویسنده : بهزاد سعیدی تاریخ ارسال : شانزدهم شهریور ماه ١٣٩٧  

امروز را آرام تر…، با من مدارا کنآه ای پری، وردی بخوان، بر من دری وا کندلگیرم از تو، از خودم، از “بی تو بودن” هاکمتر مرا درگیر حس “منزوی” ها کندنیای تابستانی ات، از من چه می داندمن شاعرم، پاییز را اینگونه پیدا کنتا ما شدن چیزی نمانده، یک بغل کافیست!من نه… تو نه… کمتر از این آغوش پروا کنیک پنجره مرز میان ماست، آئینه!!!گاهی خودت را در غزل هایم تماشا کنمیخواستی واضح ببینی شور را در من؟پس اندکی نزدیک تر بر شیشه ام ها کن…

 

 

خیلی وقته دیگه بارون نمیادکمر بیل و زمین خم کردهآسمون خلیفه ی خسیسیهسر کیسه هاشو محکم کردهخیلی وقته دیگه بارون نمیادسبد مزرعه از خالی پرهزمینا ترک ترک شدن ولیگونه ها هر چی بخوای آب میخورهیکی نیس بیاد به آسمون بگهبچه های سر راهیم مگه ما ؟هی دعا کردیمو بارون نیومدآسمون !گربه سیاهیم مگه ما ؟هی دعا کردیمو بارون نیومدحتی با جمبل و جادو نیومدبختمون تا دم در اومد ولیوقتی حالمونو دید توو نیومدکدخدا سوخته دلش به حال مااومده میخواد بازم ثواب کنهمیدونه تشنه ی آبیمو میخوادسر تشنه هارو زیر آب کنهبه چی خوش کنی دل مزرعه رووقتی خشکی وصله ی ناجورهدل ببندیم به ابری که کره ؟یا قناتی که اجاقش کوره ؟تاکمون خماره ، سرومون خمهکوزه مون شکسته توو بی خبریصبحه اما صبح خان و کدخداستبه چی دلخوشی خروس سحری؟آسمون خوابه و با مرثیه هاتگلی از خاک ما بیرون نمیادچتر این دلخوشی خیس و ببندخیلی وقته دیگه بارون نمیاد 

نویسنده : هما تیمور نژادتاریخ ارسال : سی ام آذر ماه ١٣٩٧  

صدای سمّ اسب سرکش جنونشکافِ سینه ام به درّه های خوننهنگ خفته در گلوی  مادیونبه شیهه می کشاندم به زیر پاجهان چو جام شوکرانِ تلخ و گسخروس خوان سفره های پر مگسسکوت نای کبک های در قفسسپید می نشاند برف بر سرشبه گه کشانده زندگی سگ پدرگلوی استخوان دریده ی بشردرون کوچه های شوم دربدرچه بوی جزّ و خون بلند گشته است! بشر که حلقه ی کلَک به گوش کردو سیب های کرم خورده نوش کردبهشت سمت درّه ای خروش کردجهان که نام دیگرش جهنم استبه اهدنا صراط های مستقیمجهنّم و بهشت و حور و زرّ و سیمچه زخم های تاولانه ای وخیمبه قلب و جان و روح آدمی نشست 

نویسنده : جعفر رضاپورتاریخ ارسال : هجدهم اردیبهشت ماه ١٣٩٨  

مگر که هرچه بگویم به گفته می آیی؟تو از کدام جهان نهفته می آیی؟در استعاره و تشبیه ها نمی گنجیتو  گویی از دل  شعری نگفته می آییبرای دیدن تو چشم ها نمی خوابندولی تو خوابی و در چشم خفته می آیی برای فهم من و روزگار ما زودیتو چون گلی که زمستان شکفته می آیینمی شود که تو را گفت آن چنان که توییمگر که هرچه بگویم به گفته می آیی؟

نه دیگر جای خود این دل دوباره بند خواهد شد نه هرکس دل بلرزاند به تو مانند خواهد شد 

به فروردین مکن دلخوش که بی حال و هوای خوشتمام فصل های زندگی اسفند خواهد شد 

مشو بازیچه ی طرح هلال ماه در برکه دلت گاهی دچار تلخی ِ لبخند خواهد شد 

چنان حیران و سرگردان شبیه باد پاییزیبه چیزی غیر عشق آیا دلت پابند خواهد شد 

پرنده می شوی آخر پرو بال تو در زندان رها از بند این چون و چرا و چند خواهد شد 

 تورا می خواهم اما سهم من از عشق میدانم همانی که مرا از پای می افکند خواهد شد 

مزن دل را به دریا که دلت از دست خواهد رفت سرآخر هم همانگونه که می گویند خواهد شد 

تو جانی و جهانی و به دنبال تو خواهم رفت دوباره حرف آنکه از جهان دل کند خواهد شد 

#سید_مهدی_نژاد_هاشمی

درد را انکار باید کرد هرکس عاشق است راز خود را می کند در سینه مدفون بیشتر 

دلفریبی می کنی باشند بی چون و چرا مردمان ،تحت الشعاع چشم افسون بیشتر 

راست می گویند چشمانت مخدر داشته می کشد ما را اگر در دام افیون بیشتر 

هرکه اهل دل شود با سور و سات عشق تو برسرش می آورد ،غم ،چرخ گردون بیشتر 

چشم هایت گرم خواب است و نمی دانی به من می زند هر نیمه شب فکرت ، شبیخون بیشتر 

دل به فردایت نباید داد محتاجیم ما هرچه باشد باز  از آینده ،اکنون ،بیشتر 

#سید_مهدی_نژاد_هاشمی

مرد باشی و فقط اسب وتفنگت باشد

غم یک فاجعه در پشت فشنگت باشد

مردباشی و به میدان بروی رستم وار 

داغ سهراب اگر مایه ی ننگت باشد

همچو سرباز پر از صبر که در دژبانی

نبض آرامش یک مرز به چنگت باشد 

گرد آیینه ی تقدیر تو رد خواهد شد

در مسیری که فقط معدن سنگت باشد 

رمز شب!اسم کسی ورد زبانت سخت ست

راز دیوانگی این دل تنگت باشد

باحمایل چه خوش آماده ی رفتن باشی

و شبیخون که فقط نقشه ی جنگت باشد

 

– فرزادالماسی بردمیلی

آبادی همیشه ازان ِ کلاغ ها درکوچه باغ های دل انگیز تا به چند

چون صخره درکشاکش امواج خیره سر حسرت به دل کشیدن و پرهیز تا به چند

گاهی سری به دار بیرزد به زندگی دوران یکه تازی چنگیز تا به چند

ایوب نیست آنکه به عشقت شده اسیرسر رفتن از بهانه ی لبریز تا به چند

گاهی تمام عالم و آدم تو می شوی خط می کشی به روی همه چیز تا به چند

سید_مهدی_نژاد_هاشمی

دست مرا ای کاش ناغافل بگیرید باید دکان عاشقی را گل بگیرید

آنقدر بدبختی کشیدم که دلم را وقتش رسیده تا ازآب و گل بگیرید

در من نهنگی راه گم کرده نشسته دلتنگی ام را کاش از ساحل بگیرید

تنگ غروب غم سراغ من بیایید از دست من یک شعر ناقابل بگیرید

دیوانه ای را که فراموشی گرفته تحویل تر از یک نفر عاقل بگیرید

در پوشش یک شاعر قرن معاصردل داده بر شعر من از من دل بگیرید

یا اینکه جانم را برای آخرین بار با آتش چشمانتان کامل بگیرید

#سید_مهدی_نژاد_هاشمی

چنین که جوی روان کرده‌ام به گریه‌ی خودبه چرخ آمده است آسیاب کهنه‌ی من

هنوز پاسخ من جز تو نیست پس بپذیرکه قصد تازه ندارد جواب کهنه‌ی من

چقدر عکس تو اصلا به من نمی‌آیدچقدر مستَحَقَت نیست قاب کهنه‌ی من

به هیچ گوهر نااصل دل نخواهم بستکه جُسته است تو را گنج‌یاب کهنه‌ی من

تو آفتاب و من آیینه‌ی غبارآلودچه کوچک است تو را بازتاب کهنه‌ی من

برای تسویه‌ی دوری‌ات نیامده‌امچقدر مانده فقط از حساب کهنه‌ی من؟

حمزه کریم تباح فر

 

 

انگار که بر بال ملائک شده زائرهر کس که گذر کرده خیابان ارم را

هر قدر حرم آمدم از یاد نبردمآن بار که با مادر خود آمده ام را

آباد شد از پا قدم ابر،بیابانبخشیده وجود از نظر لطف،عدم را

در آینه کاری حرم فلسفه اینستبسیار کنند از کرم این طائفه کم را

در جمع گدایانم و تفسیر نموده استبا یک نظر لطف خود آیات کرم را

میخواست که وصفش کند اما نتوانستشاعر خجل از کار خود انداخت قلم را

عباس جواهری رفیع

0