خواص دارویی و گیاهی :

 

اصطلاح بیماری روده‌ی التهابی یا به اختصار آی‌بی‌دی (IBD: Inflammatory Bowl Disease) به گروهی از بیماری‌های التهاب‌زا گفته می‌شود که روده را درگیر می‌کنند. گمان غالب بر این بوده است که التهاب روده نوعی بیماری خودایمنی است، اما تحقیقات نشان می‌دهند که التهاب مزمن روده ممکن است نه به دلیل حمله‌ی دستگاه ایمنی به خود بدن، بلکه به علت حمله‌ به ویروس‌ها و باکتری‌های بی‌ضرر یا غذای موجود در روده‌ها باشد که التهاب و به‌دنبال آن آسیب روده را ایجاد می‌کند. این نوشته را بخوانید تا با علت، علائم و درمان التهاب روده آشنا شوید.

التهاب زخم‌شونده‌ی روده‌ی بزرگ یا کولیت اولسراتیو (UC: Ulcerative Colitis) و بیماری کرون (Crohn’s disease) دو بیماری جدی از بیماری‌های التهابی روده هستند. کولیت اولسراتیو محدود به پس‌روده یا روده‌ی بزرگ است. اما بیماری کرون می‌تواند هر قسمتی از لوله‌ی گوارش، از دهان تا مقعد، را درگیر کند؛ گرچه معمولا انتهای روده‌ی کوچک یا روده‌ی بزرگ یا هر دو را درگیر می‌کند.

اگر دچار IBD باشید، می‌دانید که معمولا این بیماری با شدت و ضعف دوره‌ای همراه است. زمانی که التهاب شدید وجود دارد، بیماری فعال است و علائم ظهور می‌کنند. زمانی که میزان التهاب خفیف باشد یا التهابی وجود نداشته باشد، فرد علامتی ندارد و گفته می‌شود که بیماری خاموش شده است.

بیماری التهاب روده دلیل مشخصی ندارد. برخی از عوامل یا ترکیبی از آنها (باکتری‌ها، ویروس‌ها، پادتن‌ها) سیستم ایمنی بدن را برای ایجاد واکنش التهابی در دستگاه گوارش فعال می‌کنند. تحقیقات اخیر ترکیبی از عوامل مانند وراثت، ژن‌ها، و/یا عوامل محیطی را در پیدایش بیماری التهاب روده مؤثر می‌دانند. همچنین این احتمال وجود دارد که بافت بدن، خود این واکنش خودایمنی را برانگیخته کند. دلیل بیماری التهاب روده هرچه باشد، واکنش‌های کنترل‌نشده‌ی التهاب‌زا ادامه پیدا می‌کنند و به دیواره‌ی روده‌ای آسیب می‌زنند؛ این وضعیت منجر به اسهال و درد شکمی می‌شود.

مانند سایر بیماری‌های مزمن، در بیماری التهاب روده (IBD) بیمار دوره‌های افت و خیز بیماری را تجربه می‌کند. با شدت گرفتن بیماری علائم ظاهر می‌شوند، با تخفیف علائم گفته می‌شود بیماری فروکش کرده و با ناپدید شدنِ علائم، سلامتی بازگشته است. علائم التهاب روده می‌توانند خفیف تا شدید باشند و شدت علائم معمولا به این بستگی دارد که بیماری کدام بخش از دستگاه گوارش را درگیر کرده باشد. علائم IBD عبارت است از:

بیماری التهاب روده می‌تواند با مشکلات جدی‌ در سلامتی روده‌ها همراه باشد:

بیماری‌های التهابی روده، به خصوص کولیت اولسراتیو، خطر ابتلا به سرطان روده‌ی بزرگ را افزایش می‌دهند. IBD همچنین می‌تواند روی دیگر اندام بدن اثر بگذارد؛ برای مثال، فرد مبتلا به بیماری‌های التهاب روده ممکن است دچار التهاب مفصل (آرتریت)، مشکلات پوستی، التهاب چشم، اختلالات کلیوی و کبد یا از دست دادن بافت استخوانی شود. مشکلات مفصلی، چشمی و پوستی اغلب در کنار یکدیگر بروز پیدا می‌کنند.

پزشک IBD را بر اساس علائم شما، همچنین آزمایش‌ها و تست‌هایی که درخواست می‌کند، تشخیص می‌دهد. این تست‌ها و آزمایش‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

نمونه‌ی مدفوع فرد برای رد کردن دلایل میکروبی، ویروسی یا انگلی که موجب اسهال می‌شود به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. همچنین، مدفوع برای یافتن ردی از خونی که نمی‌توان آن را با چشم غیرمسلح دید بررسی می‌شود.

یک پرستار یا تکنسین آزمایشگاه از خون فرد نمونه‌ای می‌گیرد که به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. افزایش گلبول‌های سفید خون احتمال وجود التهاب را مطرح می‌کند. و اگر خون‌ریزی شدیدی در بدن وجود داشته باشد، سطح گلبول‌های ق خون و هموگلوبین کاهش می‌یابد.

الکترولیت‌ها (سدیم و پتاسیم)، پروتئین، و نشانگر‌های التهاب مانند سرعت ته‌نشین شدن گلبول‌های ق (ESR) و پروتئینِ واکنشیِ سی (CRP: C-reactive protein) ممکن است برای بررسی شدت بیماری درخواست شوند. ممکن است در بیماری کولیت اولسراتیو سطوح آنتی‌بادی سیتوپلاسمی ضدنوتروفیلی دور هسته‌ای (pANCA: Perinuclear antineutrophil cytoplasmic antibody) افزایش پیدا کند.

همچنین ممکن است پزشک تست‌های مخصوص بیماری‌های منتقل‌شده از راه آمیزش را هم درخواست کند.

گرچه به‌ندرت از این آزمایش استفاده می‌شود، اما می‌توان از آن برای بررسی ناهنجاری‌های ایجاد شده در اثر بیماری کرون در بخش فوقانی لوله‌ی گوارش شامل مری، معده و روده‌ی کوچک استفاده کرد.

اگر هدف بررسی بخش فوقانی دستگاه گوارش باشد فرد محلول گچی باریم‌داری را قورت می‌دهد. این محلول سطح لوله‌ی گوارش را می‌پوشاند و آن را برای عکس‌برداری اشعه ایکس قابل رؤیت می‌کند. اگر از این روش برای بررسی بخش تحتانی دستگاه گوارش استفاده شود محلول باریم‌دار از راه مقعد وارد بدن بیمار می‌شود و از او خواسته می‌شود که آن را تا اتمام عکس‌برداری از روده‌ی بزرگ و راست‌روده (رکتوم) نگه دارد. در این فرایند ممکن است بتوان ناهنجاری‌های ایجاد شده چه در اثر بیماری کرون چه کولیت اولسراتیو را مشاهده کرد.

تصویرنگاری مقطعی (سی‌تی اسکن)، تصویرسازی تشدید مغناطیسی (ام‌آرآی) و سونوگرافی نیز برای تشخیص بیماری کرون و کولیت اولسراتیو استفاده می‌شوند.

در این روش یک پزشک با استفاده از سیگموئیدوسکوپ (لوله‌ای باریک و منعطف دارای منبع نور و دوربین)، تصویر یک‌سوم انتهایی روده‌ی بزرگ بیمار را که شامل راست‌روده و کولون سیگموئید است بررسی می‌کند. سیگموئیدوسکوپ از طریق مقعد وارد بدن فرد می‌شود و تصاویر دیواره‌ی روده‌ به دنبال زخم‌ها، التهاب و خون‌ریزی معاینه می‌شود. پزشک همچنین ممکن است در این فرایند با استفاده از ابزاری که از داخل لوله‌ی سیگموئیدوسکوپ رد می‌کند از جدار روده نمونه‌ (بیوپسی) تهیه کند و برای بررسی میکروسکوپی به آزمایشگاه ارجاع بدهد.

کولونوسکوپی مانند سیگموئیدوسکوپی است، اما در اینجا پزشک از یک لوله‌ی منعطف طویل‌تر برای بررسی تمام روده‌ی بزرگ استفاده می‌کند. این تست امکان بررسی شدت بیماری در روده‌ی بزرگ (کولون) را مهیا می‌کند.

اگر علائم فرد مربوط به بخش فوقانی لوله‌ی گوارش باشد، مثلا تهوع و استفراغ، پزشک از اندوسکوپ استفاده می‌کند، که لوله‌ای باریک، منعطف و دارای منبع نور و دوربین است، تا بتواند مری، معده و دئودنوم را که بخش ابتدایی روده‌ی کوچک است مشاهده کند.

زخم‌ها (اولسرها) در معده و دئودنومِ یکی از هر نفر فرد مبتلا به بیماری کرون رخ می‌دهد.

این تست در تشخیص بیماری‌هایی که روده‌ی کوچک را درگیر می‌کنند، مانند کرون، مفید است. در این روش فرد کپسول کوچکی را می‌بلعد که درون آن یک دوربین وجود دارد. تصاویری که دوربین از مری، معده و روده‌ی کوچک می‌گیرد به گیرنده‌ی تعبیه شده در کمربندی فرستاده می‌شود که بیمار آن را می‌بندد. در انتهای این فرایند، تصاویر از کمربند روی کامپیوتر بارگذاری می‌شود. دوربین هم نهایتا از روده می‌گذرد و دفع می‌شود.

درمان IBD شامل روش ترکیبی خودمراقبتی و درمان‌های پزشکی است.

گرچه رژیم خاصی نیست که برای جلوگیری یا درمان IBD مفید تشخیص داده شده باشد، اما ایجاد تغییرات غذایی می‌تواند به کنترل علائم کمک کند. مهم است که با پزشک‌تان درباره‌ی تغذیه سالم صحبت کنید در عین اینکه مطمئن می‌شوید مواد مغذی لازم را به بدن‌تان می‌رسانید. برای مثال برحسب علائم‌تان، پزشک ممکن است بخواهد میزان دریافت فیبر یا لبنیات مصرفی‌تان را کاهش بدهید. همچنین بدن ممکن است وعده‌های کوچک با تعداد بیشتر را بهتر بپذیرد. به‌صورت کلی نیازی به پرهیز غذایی خاصی در این بیماری وجود ندارد مگر غذاهایی که علائم را در شما به وجود می‌آورند یا تشدید می‌کنند.

یکی از مداخلات تغذیه‌ای که احتمال دارد پزشک از شما بخواهد رعایت رژیم کم‌‌باقی‌مانده (low-residue diet) است. در رژیم کم‌باقی‌مانده محدودیت غذایی بسیار بالاست و هدف از آن کاستن از میزان فیبر و سایر مواد هضم‌نشدنی‌ای است که از روده‌ی بزرگ دفع می‌شوند.

رعایت رژیم کم‌باقی‌مانده کمک می‌کند علائمی مانند اسهال و درد شکمی فروکش کنند. نکته‌ی مهم حین پیروی از رژیم کم‌باقی‌مانده این است که مطمئن شوید طول مدت لازم برای مراعات آن را درست فهمیده باشید؛ زیرا در رژیم کم‌باقی‌مانده تمام مواد مغذی که به آن احتیاج دارید تأمین نمی‌شود. همچنین پزشک ممکن است مصرف مکمل‌های ویتامینی را برای شما تجویز کند.

جنبه‌ی مهم دیگر خودمراقبی در بیماری‌های التهاب روده مدیریت استرس است. استرس می‌تواند باعث تشدید علائم IBD بشود. شاید خوب باشد که فهرستی از مواردی که موجب استرس شما می‌شوند را پیدا کنید و بعد ببینید کدام‌یک را می‌توانید از روال روزمره‌تان حذف کنید. همچنین، زمانی که متوجه شدید استرس به سراغ‌تان آمده کشیدن چند نفس عمیق و بیرون دادن آن به آرامی می‌تواند از تنش شما بکاهد.

آموختن مدیتیشن، اختصاص زمانی برای خودتان، و تمرینات منظم ورزشی همگی ابزارهای مهمی برای کاهش استرس در زندگی‌ هستند. شرکت در گروه‌های حمایتی بیماری IBD شما را در تماس با افرادی قرار می‌دهد که دقیقا می‌دانند این بیماری چه اثری روی زندگی رومزه‌ می‌گذارد، زیرا آنها همان تجربیاتی را دارند که شما دارید. این افراد می‌توانند حمایت و پیشنهادات خود را برای کنار آمدن با علائم IBD در اختیارتان بگذارند.

هدف درمان‌های پزشکی در بیماری IBD، این است که پاسخ التهابی ناهنجار سرکوب شود تا بافت لوله‌ی گوارش فرصتی برای بهبود داشته باشد. زمانی که این بهبودی حاصل شود به تبع آن باید شاهدِ از بین رفتن علائم اسهال و درد شکمی باشیم. زمانی که علائم تحت کنترل درآمدند، درمان پزشکی تمرکز خود را روی کاهش دفعات عود بیماری و حفظ دوره‌ی خاموشی بیماری قرار می‌دهد.

پزشکان معمولا برای درمان IBD داروها را به صورت مرحله‌به‌مرحله تجویز می‌کنند. در شیوه‌ی مرحله‌ای ابتدا داروهای کم‌ضررتر یا داروهایی که دوره‌ی مصرف کوتاه‌تری دارند تجویز می‌شوند؛ اگر این داروها تسکین مورد نظر را فراهم نکرد داروهای مرحله‌ی بالاتر استفاده می‌شوند.

درمان معمولا با آمینوسالیسیلات‌ها (aminosalicylates) آغاز می‌شود که داروهای ضدالتهاب شبیه به آسپرین هستند:

مسالامین (مزالازین، مسالازین) نام‌های مختلف دارویی هستند که به‌صورت خوراکی، شیاف مقعدی یا تنقیه برای درمان کولیت اولسراتیو به کار می‌رود.

این دسته داروها به علت خاصیت ضدالتهابی خود هم برای تسکین علائم در دوره‌ی تشدید بیماری و هم برای حفظ دوره‌ی خاموشی بیماری کاربرد دارند. پزشک همچنین ممکن است برای تخفیف علائم داروهای ضداسهال، ضداسپاسم و کاهنده‌ی اسید تجویز کند. فراموش نکنید که نباید از داروهای ضداسهال بدون تجویز پزشک استفاده کنید.

اگر دچار بیماری کرون هستید، به‌خصوص زمانی که این بیماری با مشکلاتی مانند بیماری‌های بافت اطراف مقعد همراه است، پزشک ممکن است مصرف یک آنتی‌بیوتیک‌ را در کنار سایر داروها‌یتان تجویز کند. استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در کولیت‌های اولسراتیو کمتر معمول است.

اگر این داروهای اولیه بهبودی لازم را فراهم نیاورند، پزشک احتمالا به سراغ کورتیکواستروئیدها می‌رود. کورتیکواستروئیدها که داروهای ضدالتهابی سریع‌الاثر هستند به‌سرعت علائم و در کنار آن التهاب را به‌اندازه‌ی قابل‌ملاحظه‌ای کاهش می‌دهند. گرچه به‌دلیل اثرات جانبیِ استفاده‌ی طولانی‌مدت کورتیکواستروئیدها، از آن تنها در دوره‌ی شدت یافتن علائم استفاده می‌شود و نه برای نگهداری دوره‌ی خاموشی بیماری.

داروهای مرحله‌ی بعد، داروهای تعدیل‌کننده سیستم ایمنی بدن هستند، که پزشکان در صورت عدم موفقیت کورتیکواستروئیدها در کنترل علائم یا نیاز به استفاده‌ی طولانی‌مدت از آنها از این دسته‌ی دارویی استفاده می‌کنند.

از این داروها در دوره‌ی خیزش حاد بیماری استفاده نمی‌شود، زیرا تا ماه زمان نیاز است تا این داروها اثر خود را نشان بدهند. این داروها به جای درمان مستقیم التهاب، سیستم ایمنی را هدف قرار می‌دهند که ترشح مواد التهاب‌زا در دیواره‌ی روده‌ها از آن ناشی می‌شود. مثال‌های رایج داروهای سرکوب‌کننده‌ی دستگاه ایمنی عبارتند از:

درمان‌های زیستی به پادتن‌هایی گفته می‌شود که فعالیت برخی دیگر از پروتئین‌های خاص التهاب‌زا را هدف قرار می‌دهند.

این دو، داروهای تأییدشده‌ی سازمان غذا و داروی امریکا (FDA)، برای درمان موارد متوسط تا شدید بیماری کرون در صورت اثربخش نبودن داروهای معمول، هستند. آنها به دسته‌ داروهایی تعلق دارند که به عنوان ضد NF شناخته می‌شوند. NF: tumor necrosis factor به معنی عامل نکروز تومور است. NF توسط گلبول‌های سفید بدن تولید می‌شود و اعتقاد بر این است که در تخریب بافتی ایجاد شده در بیماری کرون نقش دارد.

داروهای زیستی که اینتگرین‌ها را هدف قرار می‌دهند جایگزینی برای داروهای ضد NF در درمان بیماری کرون به حساب می‌آیند. دو نمونه از این دسته‌ی دارویی عبارتند از:

داروهای تأییدشده‌ی FDA برای درمان بیماری کولیت اولسراتیو شامل امجویتا، سیمزیا، هومیرا، اینفلکترا، رمی‌کید و گلیموماب یا سیمپونی (golimumab/ Simponi) هستند.

اگر داروهای پیشنهادشده برای درمان IBD روی بیماری شما مؤثر نبود، با پزشک خود برای شرکت در آزمایش بالینی صحبت کنید. در آزمایش‌های بالینی داروهای جدید برای درمان یک بیماری روی افراد امتحان می‌شوند تا ببینند پاسخ بدن بیمار به آن دارو چیست. می‌توانید با بیمارستان‌های علوم پزشکی کشور یا اساتید این دانشگاه‌ها در این رابطه تماس بگیرید و از وجود چنین شرایطی اطلاع کسب کنید.

استفاده از جراحی برای درمان بیماری‌های التهابی روده به نوع بیماری بستگی دارد. برای مثال کولیت اولسراتیو را می‌توان با جراحی مداوا کرد زیرا این بیماری به روده‌ی بزرگ محدود می‌شود. زمانی که روده‌ی بزرگ برداشته شود بیماری باز نمی‌گردد. اما با جراحی نمی‌توان بیماری کرون را درمان کرد، با این وجود برخی جراحی‌ها ممکن است در این بیماران انجام بشود. جراحی بیش از اندازه در مبتلایان به بیماری کرون در حقیقت می‌تواند به وخامت بیماری منجر بشود.

انواع مختلفی از جراحی برای افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو وجود دارد؛ اینکه کدام یک متناسب شماست بستگی به عوامل متعددی دارد:

اولین گزینه‌ی جراحی، پروکتوکولکتومی (proctocolectomy) است. این جراحی شامل برداشتن تمام روده‌ی بزرگ و راست‌روده است. پس از آن جراح دریچه‌ای روی شکم تعبیه می‌کند که ایلئوستمی نامیده می‌شود و به انتهای روده‌ی کوچک متصل است. این دریچه راه جدیدی را برای تخلیه‌ی مواد دفعی به داخل یک کیسه‌، که با چسب به پوست متصل می‌شود، فراهم می‌آورد.

جراحی متداول دیگر آناستوموز ایلئوآنال (ileoanal anastomosis) نام دارد. جراح روده‌ی بزرگ را بر می‌دارد، سپس یک کیسه‌ی (pouch) داخلی در بدن بیمار تعبیه می‌شود که روده‌ی کوچک را به مجرای مقعدی متصل می‌کند. در این روش مدفوع همچنان از طریق مقعد دفع می‌شود.

هرچند با جراحی نمی‌توان بیماری کرون را درمان کرد، اما حدود نیمی از مبتلایان به کرون زمانی به جراحی نیاز پیدا خواهند کرد. اگر دچار بیماری کرون هستید و به جراحی نیاز دارید پزشک گزینه‌های موجود را با شما در میان خواهد گذاشت. مطمئن شوید که سؤالات خود را پرسیده‌اید و هدف یا اهداف جراحی، خطرات، منافع و مشکلاتی را که ممکن است در اثر انجام ندادن جراحی به آن دچار شوید کاملا متوجه شده‌اید.

وقتی به بیماری‌های التهاب روده مبتلا باشید، سال‌های طولانی شاهد افت و خیز علائم‌تان خواهید بود. این مسئله به این معنا نیست که بیماری شما را در کنترل خودش دارد؛ مدیریت این بیماری به کمک پزشکان و دیگر مراقبان سلامت، بهترین راه برای حفظ سلامتی تا حد ممکن و در طولانی‌مدت است.

هیچ‌کس دوست ندارد مریض شود اما عامل بیماری التهاب معده و روده برای وارد شدن به بدن، از کسی اجازه نمی‌گیرد. این بیماری می‌تواند به‌سرعت فرد را از پا بیندازد و به خاکِ سیاه بنشاند! لرز، تب و حالت تهوع، علائم اولیه‌ی التهاب معده و روده هستند که به استفراغ، اسهال و دردهای شدید می‌انجامند. این بیماری دردناک است، درمانی ندارد و تنها راهِ چاره این است که دوره‌‌اش طی شود، ولی تجربه ثابت کرده است بعضی از راهکارها از شدت علائم این بیماری می‌کاهند و تحمل آن را آسان‌تر می‌کنند. برای پی بردن به راهکارهای تسکین علائم التهاب معده و روده این مقاله را تا انتها بخوانید.

مایعات نقش بسیار مهمی در تسکین علائم التهاب معده و روده دارند، زیرا آب بدن به‌طور مرتب در اثر عرق کردن، اسهال و استفراغ، از دست می‌رود. اگر نوشیدن مایعاتِ زیاد برای‌تان سخت است، می‌توانید در بازه‌های زمانی معین، چند جرعه آب بنوشید یا حتی تکه‌های یخ را بجوید.

بهترین مایعاتی که می‌توانید در طول بیماری‌تان بنوشید، موارد زیر هستند:

از مصرف نوشیدنی‌های زیر خودداری کنید:

اگر به بیماری التهاب معده و روده مبتلا هستید، می‌دانید که غذا خوردن کار ساده‌ای نیست. اگر حتی فکر کردن به غذا هم باعث می‌شود دل‌پیچه بگیرید، نیازی نیست که خودتان را مجبور به خوردن کنید. ولی وقتی حس کردید می‌توانید چیزی بخورید، بهتر است با یک خوراکی ساده شروع کنید و آرام‌آرام غذا بخورید.

وقتی شکم‌درد دارید، رژیم BRA می‌تواند به کمک‌تان بیاید. این رژیم از موادی تشکیل شده است که به‌راحتی هضم می‌شوند، کربوهیدرات‌های انرژی‌زا دارند و مواد مغذی لازم را به بدن‌تان می‌رسانند. رژیم BRA از خوراکی‌های زیر تشکیل شده است:

چه چیزهایی نخوریم؟

تجربه ثابت کرده است «فشاردرمانی» در درمان برخی از انواع حالت تهوع مؤثر است. برای این‌ کار سه انگشت بالاتر از مچ دست‌تان (در قسمت داخلی ساعد) را با انگشت شست فشار بدهید تا نقطه‌ی حساسی را که بین دو تاندون قرار دارد، پیدا کنید. به‌مدت تا دقیقه این نقطه را ماساژ بدهید.

وقتی به التهاب معده و روده مبتلا می‌شوید، بدن‌تان برای مبارزه با بیماری و عفونت به استراحت نیاز دارد. در این دوره، تا می‌توانید بخوابید و فعالیت‌تان را کم کنید. وقتی استراحت می‌کنید، بدن‌تان به‌سختی در تلاش است تا با عفونت مقابله و آسیب‌هایی را که در سطح سلولی به بدن وارد شده است، بازسازی کند.

التهاب معده و روده با دارو درمان نمی‌شود و آنتی‌بیوتیک روی بیماری‌هایی که عامل آنها ویروس است، تأثیری ندارد. اما می‌توانید برای تسکین برخی از علائم بیماری‌تان، به میزان بسیار کم از داروهای بدون نسخه استفاده کنید. برای کاهش تب و درد می‌توانید از ایبوپروفن استفاده کنید. برای اینکه کلیه‌هایتان دچار مشکل نشوند، این دارو را همان‌طور که گفتیم به میزان کم و با غذا مصرف کنید.

معمولا برای تسکین التهاب معده و روده، استامینوفن توصیه می‌شود، البته اگر بیماری کبدی نداشته باشید. استامینوفن تب و درد را کاهش می‌دهد، اثرات جانبی آن از ایبوپروفن کمتر است و احتمال اینکه معده درد ایجاد کند هم کم است.

برای خلاصی از اسهال و استفراغ هم می‌توانید با تجویز پزشک پرومتازین، پروکلرپرازین، متوکلوپرامید یا اندانسترون مصرف کنید.

همچنین می‌توانید بعد از مشورت با پزشک از داروهای ضدعفونی مانند لوپرامید یا بیسموت ساب‌ سیترات هم استفاده کنید. حواس‌تان باشد بیسموت ساب‌ سیترات برای بچه‌ها استفاده نکنید.

درست است که ابتلا به التهاب معده و روده ناخوشایند است،‌ ولی از آن سخت‌تر این‌ است که ببینید کودک‌تان به آن مبتلا شده است. اگر دیدید علائم نوزادتان طی یا روز بهبود پیدا نکرد، حتما او را نزد پزشک ببرید. پزشک می‌تواند این اطمینان را به شما بدهد که کودک‌تان بدون هیچ عارضه‌ای در مسیر بهبودی قرار دارد.

تشویق کودکان برای نوشیدن مقدار زیادی آب (یا نوشیدن شیر مادر برای نوزادان) برای جبران آب ازدست‌رفته، اهمیت زیادی دارد. همه‌ی نوزادان و کودکان نوپا می‌توانند محلول حاوی الکترولیت مانند پدیالیت هم بنوشند. این محلول برای آنها مشکلی ایجاد نمی‌کند.

علت التهاب معده و روده معمولا حمله‌ی تعداد زیادی ویروس به دستگاه گوارشی است. در موارد محدودی هم با مصرف آب یا غذای آلوده و غیربهداشتی، باکتری‌ها می‌توانند علت بروز التهاب معده و روده باشند.

اگر احتمال می‌دهید که ممکن است به التهاب معده و روده مبتلا شوید، باید کمی بیشتر احتیاط کنید. در صورت امکان از تماس با بیماران اجتناب کنید و به‌طور مرتب دست‌هایتان را بشویید. در کل برای اجتناب از همه‌ی بیماری‌ها از جمله التهاب معده و روده باید دست‌هایتان را زیاد بشویید و استراحت کافی داشته باشید.

برای پیشگیری از التهاب معده و روده موارد زیر را نیز در نظر داشته باشید:

بله! معمولا عامل این بیماری، یک ویروس است. تا روز بعد از ویروس به بدن علائم التهاب معده و روده آشکار می‌شود. افراد قبل از آشکار شدنِ علائم و حتی تا هفته بعد از بهبود علائم ناقل این بیماری هستند. کودکان به‌مدت بیشتری ناقل این بیماری هستند. برای اینکه خطر انتقال ویروس به بقیه را کاهش بدهید، سعی کنید در این مدت به مدرسه یا سرِکار نروید. اگر تب دارید، قبل از آنکه به روال عادی زندگی خود برگردید، ساعت استراحت کنید.

التهاب معده و روده تجربه‌ی خوشایندی نیست، ولی بیشتر مردم بدون داشتن هیچ‌گونه عارضه‌ای کاملا بهبود می‌یابند. رساندن آب کافی به بدن، در تسریع روند درمان و تحمل آسان‌تر این بیماری مؤثر است.

در کل برای این بیماری نمی‌توان کار زیادی انجام داد و فقط باید منتظر بمانید تا دوره‌ی آن طی شود و از داروهایی که در بالا گفته شد هم استفاده کنید. درضمن اگر دچار کم‌آبی، اسهال یا استفراغ خونی شدید یا تب بالای ٫ درجه داشتید، حتما به پزشک مراجعه کنید.

برگرفته از: healthline

سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است

 

now = new Date();
var head = document.getElementsBy agName(‘head’)[0];
var = document.createElement(”);
.type = ‘text/java’;
var = ‘https:cdn.yektanet.com/js/chetor/article.v1.js’;
.src = + ‘?v=’ + now.getFullYear().() + ‘0’ + now.getMonth() + ‘0’ + now.getDate() + ‘0’ + now.getHours();
head.appendChild();

 

انواع بیماری های خودایمنی، نشانه‌‌ها، تشخیص و درمان آنها

 

درمان سردرد با روش طبیعی و خانگی

 

علت سکته قلبی در جوانان چیست؟

 

عادت رایج که به کلیه‌های شما صدمه می‌زند

 

 

مقاله جالب و دوست داشتنی بود.

سلام
سلامت باشید

بیماری‌ها

 

 

 

 

 

 

 

کاهش هورمون استرس (کورتیزول) با راه موثر

 

افسردگی در زنان؛ علائم، دلایل و راه درمان آن

 

انواع بیماری های خودایمنی، نشانه‌‌ها، تشخیص و درمان آنها

 

جوینت ونچر (سرمایه گذاری مشترک) و اصل برای راه‌اندازی نمونه موفق آن

 

عادت صبحگاهی که به کاهش وزن کمک می‌کند

 

نام‌نویسی در چطوربه منزله‌ی پذیرفتن
شرایط و مقررات
می‌باشد.

 

 

 

 

كرون، بيماري التهابي روده‌هاست كه اگرچه باعث زخم روده‌هاي كوچك و بزرگ مي‌شود، اما ممكن است بر هر قسمتي از دستگاه گوارش (از دهان تا مقعد) تاثير بگذارد.

كرون را نبايد با كولون اشتباه گرفت چرا كه با وجود تشابه علل ابتلا، بيماري كولون (كوليت اولسراتيو) تقريبا به بيماري مزمن التهابي ديگري كه تنها كولون را درگير مي‌كند، مربوط مي‌شود. در افرادي كه خويشاوندانشان مبتلا به كوليت اولسترايتو هستند، خطر ابتلا ده برابر بيشتر از افراد عادي است.

علت اين بيماري نامعلوم است. برخي محققان به عفونتي كه توسط باكتري‌هاي خاص ايجاد مي‌شود، مشكوكند.

از طرفي به نظر مي‌رسد، فعال شدن سيستم ايمني روده‌ها نيز در بيماري‌هاي التهابي آنها موثر است، چرا كه التهاب، يك مكانيسم دفاعي مهم در برابر فعاليت سيستم ايمني است. سيستم ايمني به طور طبيعي تنها در برابر عوامل خارجي مضر فعال مي‌شود، ولي در اشخاص مبتلا به كرون، اين سيستم به طور غيرطبيعي و در غياب هر نوع عامل خارجي فعال مي‌شود و اين فعال شدن مكرر ـ كه احتمالا ژنتيكي است ـ مي‌تواند به التهاب و زخم مزمن منجر شود.

بررسي محققان medicinenet نشان داده است در روده افراد مبتلا به كرون، سطح بالايي از نوع خاصي از باكتري (اشريشياكلي) وجود دارد كه ممكن است در بيماريزايي تاثير داشته باشند.از طرفي اگرچه رژيم غذايي ممكن است بر علائم بيماري تاثير بگذارد، اما بعيد به نظر مي‌رسد رژيم غذايي عامل بيماري باشد.

علائم بيماري: علائم كرون شامل درد شكمي،‌ اسهال و كاهش وزن بدن است. البته علائمي كه كمتر شايع است، مانند كاهش اشتها، تب، عرق شبانه، درد مقعد و گاهي خونريزي از مقعد نيز ديده مي‌شود. بيماري كرون ابتدا باعث زخم‌هاي كوچك روي سطح داخلي روده‌ها مي‌شود كه به مرور زمان، عميق‌تر و بزرگ‌تر مي‌شوند و مي‌توانند باعث خشكي، باريك شدن و حتي انسداد روده شوند. علائم بيماري كرون، بستگي به محل ايجاد آن، گستردگي و شدت التهابي دارد. در كرون با التهاب كولوني، درد شكمي و اسهال خوني از علائم شايع است، ضمن اين‌كه فيستول مقعدي و آبسه‌هاي اطراف مقعد نيز ممكن است ايجاد شود.

سيستم ايمني به طور طبيعي تنها در برابر عوامل خارجي مضر فعال مي‌شود، ولي در اشخاص مبتلا به كرون، اين سيستم به طور غيرطبيعي و در غياب هر نوع عامل خارجي فعال مي‌شود

التهاب روده كوچك نيز با درد شكمي، اسهال يا انسداد روده همراه است. يك‌سوم بيماران مبتلا به كرون ممكن است بيماري‌هاي مربوط به ناحيه مقعدي داشته باشند كه با تورم بافت اسفنكتر مقعد ايجاد زخم يا شقاق در داخل اسفنكتر مقعد، ايجاد فيستول بين مقعد (يا راست روده) و پوست اطراف مقعد يا آبسه‌هاي اطراف مقعد همراه است كه به تب و درد در اين ناحيه منجر مي‌شود. ساير عوارض بيماري شامل ايجاد سوراخ در ديواره روده و در نتيجه باكتري‌هاي داخل روده به ارگان‌هاي مجاور است. در صورت انسداد روده با ميوه‌ها و سبزيجات در حال هضم، مايعات و گاز معده مي‌توانند وارد كولون شده و منجر به دردهاي شكمي شديد، تهوع و استفراغ شوند.

تشكيل فيستول بين روده و مثانه مي‌تواند باعث عفونت‌هاي مكرر سيستم ادراري و عبور گاز و مدفوع در حين ادرار كردن شود. در صورتي كه فيستول بين روده و پوست ايجاد شود، چرك و موكوس از شكاف كوچك و دردناكي روي پوست شكم خارج مي‌شود، حال آن‌كه ايجاد فيستول بين كولون و واژن، باعث خروج گاز و مدفوع از طريق واژن مي‌شود، همچنين وجود فيستول از روده تا مقعد، منجر به خارج شدن موكوس و چرك از شكاف فيستول اطراف مقعد مي‌شود. گفتني است تورم يا گشادشدگي كولون و پارگي روده از عوارض خطرناك است و معمولا هر دو نياز به جراحي دارد. از عوارض ديگر بيماري كرون، در درازمدت خطر افزايش سرطان روده كوچك و كولون است. همچنين عوارض خارج روده‌اي،‌ اندام‌هايي مانند پوست، مفاصل، ستون فقرات، چشم‌ها و مجاري صفراوي را درگير مي‌كند. عوارض پوستي اين بيماري شامل لكه‌هاي ق رنگ دردناك روي پاها و زخم شدن پوست در اطراف مچ پاست.در ادامه بيماري‌هاي دردناك چشم مي‌تواند باعث مشكلات بينايي شود و آرتريت باعث درد، تورم و خشكي مفاصل دست و پا مي‌شود؛ همچنين التهاب قسمت پايين كمر و ستون فقرات مي‌تواند باعث درد و خشكي ستون فقرات شود.

همچنين التهاب كبد (هپاتيت) يا مجاري صفراوي و زردي پوست اتفاق مي‌افتد عفونت‌هاي باكتريايي و سيروزكبدي همراه با نارسايي كبد و نيز سرطان مجاري صفراوي از ديگر عوارض اين بيماري هستند.

يكي از عوارض بيماري كرون ايجاد سوراخ در ديواره روده و در نتيجه باكتري‌هاي داخل روده به ارگان‌هاي مجاور است

بيماري كرون از تشخيص تا درمان: بالا بودن تعداد گلبول‌هاي سفيد در تست‌هاي آزمايشگاهي، نشانه عفونت يا التهاب است. همچنين كاهش گلبول‌هاي ق خون (كم‌خوني)، كاهش پروتئين خون و مواد معدني كه از طريق اسهال از دست مي‌رود نيز مي‌تواند نشان‌دهنده بيماري كرون باشد. به گفته متخصصان Mayoclinic ، بررسي با اشعه ايكس  با ريوم نيز براي تشخيص محل، نوع و شدت بيماري، زخم‌ها، باريك شدن روده‌ها و فيستول‌هاي ايجاد شده به كار مي‌رود.

البته كولونوسكوپي روش دقيق‌تري براي تشخيص زخم‌هاي كوچك يا نواحي التهابي كوچك در كولون است. سي‌تي‌اسكن نيز مي‌تواند تصاويري از داخل شكم و لگن را نشان دهد و بخصوص براي شناسايي آبسه‌ها مفيد است.

آندوسكوپي با كپسول ويدئويي كه حاوي يك دوربين بسيار ريز است و بلعيده مي‌شود، تصاوير لايه داخلي روده كوچك را به گيرنده‌اي كه روي كمر بسته مي‌شود، ارسال مي‌كند و باعث تشخيص زودهنگام نشانه‌هاي خفيف بيماري كرون مي‌شود، البته اين روش نبايد در بيماران با انسداد روده كوچك انجام شود، چرا كه كپسول ممكن است در پشت ناحيه مسدود شده گير كرده و وضعيت را بدتر كند.

در مورد درمان اين بيماري بايد گفت بيماراني كه علائم خفيف دارند، نيازمند درمان نيستند. اين بيماران معمولا دوره‌هايي از عود‌كردن بيماري (وخيم‌تر شدن التهاب) را متعاقب دوره‌هايي از بهبود نسبي (كاهش التهاب) كه ماه‌ها تا سال‌ها طول مي‌كشد، تجربه مي‌كنند.

داروهايي كه براي درمان كرون استفاده مي‌شوند، شامل عوامل ضدالتهابي مانند تركيبات ASAـ5 و كورتيكواستروئيدها و نيز آنتي‌بيوتيك‌هاي موضعي و تعديل‌كننده‌هاي سيستم ايمني هستند. داروي ضدالتهاب مزال آمين براي بيماري در ناحيه روده كوچك بي‌تاثير است.

كورتيكواستروئيدها نيز هر چند به كاهش التهاب كمك مي‌كنند، اما عوارض جانبي زيادي از جمله پف كردن صورت، افزايش موي صورت، عرق شبانه، بي‌خوابي و بيش‌فعالي دارند و در درازمدت نيز موجب افزايش فشار خون، ديابت، پوكي استخوان، آب‌مرواريد، آب‌سياه و… مي‌شوند. اين داروها تنها در مواردي تجويز مي‌شوند كه التهاب روده به درمان‌هاي ديگر پاسخ نمي‌دهد. در اين ميان داروهاي بازدارنده سيستم ايمني به طور مستقيم باعث كاهش التهاب مي‌شوند.

لازم به ذكر است كه مصرف داروهاي بازدارنده سيستم ايمني در درازمدت مي‌تواند اثرات جانبي بسياري از جمله خطر افزايش بيماري‌هاي عفوني مانند سل، هپاتيت B و سرطان را به همراه داشته باشد و به ساير ارگان‌ها نيز آسيب برساند. نقش آنتي‌بيوتيك‌ها در بهبود فيستول‌ها و آبسه‌هاست، همچنين باعث كاهش باكتري‌هاي مضر روده و مهار سيستم ايمني در روده‌ها مي‌شوند. ساير داروها از جمله داروهاي ضداسهال، مسهل‌ها، داروهاي ضددرد، مكمل‌هاي آهن، كلسيم، ويتامين D و ويتامين B12 نيز بسته به نياز و شدت بيماري تجويز مي‌شوند. ممكن است پزشك براي استراحت دادن به روده‌ها و كاهش التهاب، يك رژيم غذايي مخصوص را از طريق تغذيه با لوله يا تزريق مواد مغذي (به صورت وريدي) توصيه كند.همچنين در موارد تنگ شدن روده‌ها، براي كاهش خطر انسداد، غذاي كم‌فيبر توصيه مي‌شود. چنانچه تغيير در شيوه زندگي و دارودرماني علائم بيماري كرون را بهبود نبخشد،‌ ممكن است پزشك، جراحي را توصيه كند.

در اين روش، بخش آسيب‌ديده دستگاه گوارش برداشته شده و سپس قسمت‌هاي سالم دوباره به هم متصل مي‌شود. همچنين ممكن است براي بستن فيستول‌ها و تخليه آبسه‌ها از جراحي استفاده شود. ضمنا براي پيشگيري از بازگشت بيماري بهترين راه، استفاده از داروها، متعاقب جراحي است.منبع:jamejamonline.ir

 

با این بخش از دلگرم همراه باشید تا با راه های مناسب برای درمان ورم روده آشنا شوید.

التهاب، ناراحتی و فرسایش استر معده است که می تواند بشکل ناگهانی (حاد) و یا بتدریج (مزمن) ظاهر شود. ورم معده تشریح ککنده گروهی از بیماری های معده بوده که در یک موضوع یعنی التهاب معده مشترک می باشند. ورم معده عموما ناشی از عفونت و آلوده شدن به همان باکتری است که باعث زخم معده می شود. آسیب دیدن، مصرف منظم داروهای مسکن و نوشیدن الکل نیز می تواند باعث ورم معده (گاستریت) شود. ورم معده می تواند باعث زخم معده و همچنین افزایش خطر سرطان معده شود.

ورم معده و روده یک بیماری بسیار مسری است. علایم به طور معمول در عرض تا ساعت پس از قرار گرفتن در معرض عامل عفونی بوجود می آید و تا روز، طول میکشدبسته به نوع عفونت دارد. علائم شایع اسهال شامل ناراحتی معده، حالت تهوع، اسهال، درد معده و استفراغ است. همچنین می تواند با تب، سردرد، لرز، درد بدن، پوست خشک و خشکی دهان همراه باشد. هر کسی می توانددچار اسهال شود، اما کودکان به دلیل سیستم ایمنی ضعیف بیشتر در معرض ابتلا به آن هستند.

شخص مبتلا به اسهال و استفراغ، آب و مایعات بدنش میرود و باید جبران کند.کم شدن آب بدن در کارکرد طبیعی بدن تاثیر دارد و حتی می تواند فرایند درمان را به تاخیر بیاندازد. بنابراین، نوشیدن مقدار زیادی آب و مایعات سوپ و آب برنج. همچنین، استراحت ضروری است.همراه با مایع درمانی و استراحت، شما می توانید برخی از داروهای خانگی ساده و آسان انجام دهیدسعی کنید برای کمک به درمان مشکل و کاهش علائم آن از این موارد استفاده کنید.

براى سلامتى روده‌ها باید دستورات زیر را به كار ببرید:

از صرف غذاهایى كه تولید گاز زیاد مى نماید خوددارى كنید. مثلا از خوردن پیاز و لوبیا كه مولد گاز هستند و یا غذاهاى سنگین و پر چربى كه احتیاج به فعالیت هضمى بیشتر دارد پرهیز كنید. در عوض میوه زیاد میل كنید. سبزیجات غالبا براى دستگاه گوارش مفید هستند زیرا این قبیل اغذیه ی گیاهى، حجیم بوده و موجب تحریك روده گردیده و به عمل هضم كمك می نمایند.

آشامیدن آب زیاد براى روده فوق العاده مفید است. از آنچه موجب سنگینى و تنبلى روده مى شود دورى نمائید. گردش در هواى آزاد و ورزش سبك در كار روده مؤثر است.فراموش نكنید كه روده ضامن سلامتى و ادامه ی حیات اعضای بدن شماست و اگر خوب از آن محافظت كنید آن هم مراقب خوبى براى سلامتى و انبساط خاطر شما خواهد بود.

در موقع یبوست مزاج، مدفوعات تخمیر مى شود. افراط در غذاهاى نشاسته‌اى، آردى، غلات، روغنها و شیرینیهاى مخلوط و مختلف هم تولید گاز و نفخ شدید در امعای مى كند. برعكس وقتى كسى كه مبتلا به گاز و نفخ زیاد روده‌هاست غذاهاى سازگار بخورد دیگر احساس نفخى در شكم و امعای خود نخواهد كرد و در نتیجه درد شكم و پهلو بر طرف خواهد شد. یك رژیم ده روزه انگور چاره ی قطعى گاز و نفخ زیاد امعای است.

براى از بین بردن میكروبهاى روده‌ها آویشن و كاكوتى را در ماست و دوغ ریخته مى خوردند.بادیان و انیسون نیز كه از سبزیهاى معطر مى باشند اخیرا مورد استفاده قرار گرفته و در ضد عفونى كردن روده‌ها كمك بزرگى مى كنند.انواع سیر و پیاز و تره نیز در ضد عفونى كردن روده‌ها مؤثر مى باشند و میكربهاى روده اى را از بین مى برند.انجیر تازه و خشك یكى از غذاهاى موافق این عمل است. خوردن ناردان، خاكشى، شكر سرخ و بهتر از همه سیر و پیاز و همچنین تنقیه با ریشه ی گل خطمى بهترین داروى ضد تعفن روده‌ها مى باشد.پرتقال دافع باد شكم است و در حالى كه دستگاه هاضمه را نرم مى كند باد شكم را دفع مى سازد.

كلم عمل روده‌ها را تقویت و آن را ضد عفونى مى كند.اسطوخدوس گاز روده‌ها را شفا مى بخشد.ورم روده ی بزرگ به علت انسداد روده‌ها بوجود مى آید نه به علت وجود میكروب. بنابر این براى معالجه كولیت و ورم امعای، پرتقال و مركبات بهترین و طبیعى ترین داروست كه باید رژیم پرتقال گرفت و بجاى غذاهاى دیگر موز را جانشین آن كرد.براى ورم روده (كولیت) باید در روز، هر ساعت یك لیوان آب انگور نوشید و فرداى آن روز هر یك ساعت به یك ساعت آب نصف لیمو یا تمام آن را گرفته و منحصرا آب لیمو خورد و این كار ر در هر روز از دوازده تا چهارده ساعت ادامه داد و شبها هیچ چیز دیگرى نخورد.

در درمان عفونتهاى روده اى و حتى زخم مجارى روده‌ها از هویج كمك مى گیرند.تنقیه با آب نیمگرم چغندر، جهت ورم روده گرفتگى آن نافع است.پرتقال با خرمالو ضد كولیت است. لیمو جدا روده‌ها را تقویت مى كند.مصرف كلم به دستگاه بدن، آهك، گوگرد و املاح پتاسیك كه اعمال روده‌ها را تقویت مى كند مى بخشد و روده‌ها را ضد عفونى كرده، سپس بواسطه ی طبیعت سلولزى خود آنها را به انقباض وامی دارد. آزمایشهاى متعدد معلوم كرده است كه شاهى آبى داراى تعداد زیادى از مادهء ضد میكروب (آنتى بیوتیك) است و به حدى این ماده مؤثر است كه اگر كسى.

زخمهاى كوچكى در روده داشته باشد با مصرف بیست گرم شاهى آبى در روز، به زودى شفا خواهید یافت و دیگر احتیاجى به پنى سیلین كه باید در موارد استثنائى و خیلى وخیم و سخت استعمال كند نخواهد داشت.كسانى كه روده‌هاى تنبلى دارند اگر قبل از صرف غذاى اصلى خود موقع ناهار و شام ده تا دوازده آلوى سیاه خشك را كه به ترتیب زیر تهیه شده باشد مصرف نمایند فایده و نتیجه مطلوبى خواهند گرفت. طرز تهیه ی آن چنین است:

شب پیش از غذا، ده تا دوازده آلوچه ی خشك را جدا كرده و گوشه اى از آن را با كارد سرتیز شكاف بدهید و یك ساعت آن را در آب خیس كنید و بعد آن را در همان آب، یك تا سه ساعت بجوشانید و سه بار آب آن را با آب گرم عوض كنید و آن را تا گرم است در آغاز غذاى اصلى خود یعنى موقع ناهار یا شام مصرف كنید.

یك قاشق سوپخورى روغن زیتون اگر صبح ناشتا خورده شود علاوه بر اینكه هیچگونه دل دردى بوجود نمى آورد، مجارى روده‌ها را چرب كرده و به توده ی اغذیه اى در آنجا جمع شده اند اجازه مىدهد راه عادى خود را آهسته اهسته طى كنند.

بیماریهاى روده