Alaun (von mittelhochdeutsch alūn, von lateinisch alumen ‚bitteres Tonerdesalz‘, ‚Alaun‘, von indogermanisch alu- ‚bitter‘;[1] englisch: Alum, französisch: Alun) wurde ursprünglich nur ein Kalium-Aluminium-Salz (KAl(SO4)2), das kristallisierte wasserhaltige schwefelsaure Doppelsalz (kombiniertes Metallsulfat) von Kalium und Aluminium (auch Kaliumaluminiumsulfat), genannt. Inzwischen bezeichnet man so bisweilen auch das entsprechende Ammoniumaluminiumsalz, während der Name Alaune für alle schwefelsauren Doppelverbindungen gleichartiger chemischer Konstitution gilt, wobei dann das für Kalium bzw. Aluminium eintretende Metall der Bezeichnung vorgesetzt wird, zum Beispiel Chromalaun für das schwefelsaure Doppelsalz von Kalium und Chrom.
Alaune haben immer die Zusammensetzung MIMIII(SO4)2·12 H2O, wobei MI einwertige Metallkationen wie die Alkalimetalle Natrium, Kalium, Rubidium und Caesium – mit Ausnahme von Lithium, da es nicht ohne Stabilitätsverlust eingebaut werden kann – Thallium oder auch Ammonium und seine organisch substituierten Derivate sein können; MIII können folgende dreifach positiv geladenen Metallkationen sein: Aluminium, Gallium, Indium, Titan, Vanadium, Chrom, Mangan, Eisen, Cobalt, Rhodium, Iridium und zum Teil auch Thallium.[2] Die typischen Alaune sind die mit Aluminium, Chrom und Eisen. Sämtliche Alaune kristallisieren im kubischen System, meist in der Oktaederform und immer mit 12 Molekülen Kristallwasser. Vom Natrium sind ferner nur zwei sehr unbeständige Alaune bekannt, der Aluminium- und der Chrom-Alaun.
Die Ägypter nutzten Alaun bereits als Flammschutzmittel für Holz. Gefundene Stücke stammen aus dem Jahr 450 v. Chr. Auch die Römer nutzten es zu diesem Zweck und versetzten es zusätzlich mit Essig. Ferner benutzten sie es als Deodorant: „Er entfernt den Gestank unter den Achseln sowie auch den Schweiß“.[3]
Auch in der Alchemie fand Alaun um das 11. Jahrhundert Anwendung.[4]
Während des 14. und 15. Jahrhunderts besaß die Florentiner Familie der Medici das alleinige Vergütungsrecht auf dieses zur Tuchfärbung nötige Mineral. Sie betrieb zusammen mit der Kirche das erste europäische Alaunwerk in Tolfa.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
1578 verkaufte der zum Protestantismus übergetretene Bankier Horatio Palavicino, dessen Familie das päpstliche Alaunmonopol verwaltete, den gesamten Vorrat gegen einen von Königin Elisabeth von England unterzeichneten Schuldschein über 29.000 Pfund und die Gewährung des Importmonopols an die Niederländer. England hatte lange darunter gelitten, dass das damalige Monopol beim Kirchenstaat lag und die Importe, die für die Tuchindustrie zur Fixierung der Farben wichtig waren, nach der Loslösung der Kirche von England unter Heinrich VIII. behindert waren. Man prospektierte danach auch im eigenen Land und Thomas Chaloner baute in Yorkshire ab 1607 eine eigene Alaunindustrie basierend auf Alaunschiefer auf.
In den 1830er Jahren betrieben Leopold Bleibtreu (1777–1839) und dessen Bruder Abraham (1775–1852) die größte Alaunhüttenunternehmung Preußens im heutigen Bonner Stadtteil Holzlar.
Zur Herstellung von Kalialaun wird schwach gebrannter, möglichst eisenfreier Ton mit 50%iger Schwefelsäure in der Wärme behandelt. Dabei bildet sich unter Abscheidung von Kieselsäure Aluminiumsulfat (historisch: schwefelsaure Tonerde).
Nach dem Verdünnen mit Wasser und Entfernen des unlöslichen Rückstandes, der Kieselsäure, wird Kaliumsulfat oder -chlorid zugesetzt. Das sich dabei als feines Pulver abscheidende Alaunmehl wird durch Umkristallisieren aus heißem Wasser gereinigt. Analog kann auch Bauxit oder Kryolith eingesetzt werden.
Herstellung in Alaunwerken (19. Jahrhundert): In einigen Gegenden, beispielsweise bei Schwemsal im heutigen Sachsen-Anhalt (nahe Bad Düben in Sachsen)[5], wurde Alaun aus geröstetem und ausgelaugtem Alaunschiefer hergestellt. Hierbei lieferten das geröstete Schwefeleisen die zur Bildung von Aluminiumsulfat nötige Schwefelsäure und die Tonminerale das Aluminium. Kalium wurde meist als Kaliumkarbonat (K2CO3) (Pottasche) zugesetzt. Die Entfernung des Eisens wurde durch geeignete Wahl der Konzentration der Lösung bewirkt.
Bei Tolfa in Italien und bei Munkács in der (früher ungarischen) westlichen Ukraine kommt das Mineral Alaunstein oder Alunit vor, ein basisches Kaliumaluminiumsulfat. Dieses Material wurde geröstet und mit heißem Wasser ausgelaugt, wobei unlösliche Tonerde zurückblieb, während sämtliche Bestandteile des Alauns in Lösung gingen und sich beim Erkalten in gewöhnlich durch fein verteiltes Eisenoxid schwach rötlich gefärbten Kristallen abschieden.
In der Gerberei nutzt man Alaun zum Weißgarmachen der Häute, in der Kattundruckerei und in der Zeugfärberei zum Beizen (siehe auch Färberpflanzen). Ferner wird er benutzt zum Wasserdichtmachen von Zeugstoffen, die danach durch Ölsäure gezogen werden, zum Klären von Flüssigkeiten usw. In vielen Fällen muss der Alaun vollkommen frei von Eisen sein, dessen Gegenwart mittels Blutlaugensalz (Blaufärbung) nachgewiesen wird. In der Papierherstellung, Färberei und Weißgerberei benutzt man jetzt vielfach statt des Alauns Aluminiumsulfat selbst, das daher auch oft als konzentrierter Alaun bezeichnet wird.
Alaun wird auch dazu verwendet, Knetmasse herzustellen.
Häufigste Anwendung im täglichen Leben ist der Alaunstift, der als Adstringens zur Blutstillung eingesetzt wird. Aber auch im Gartenwesen wird Alaun eingesetzt. Hier werden Hortensien mit Alaun gedüngt, um eine violette bzw. blaue Färbung der Blüten hervorzurufen. In Thailand etwa wird er dem Wasser beigegeben, um die Schwebstoffe darin zu binden und das erdige Wasser so zu klären. Auch als Deodorant (frz. Pierre d’Alun) wird er verwendet. Der Alaun wird genässt und auf die zu deodorierenden Stellen aufgetragen.
In China wird seit Jahrhunderten Alaunpulver (chinesisch .mw-parser-output .Hani{font-size:110%}明矾粉, Pinyin míngfánfěn) zur Herstellung des frittierten Frühstücksgebäcks Youtiao (chinesisch 油条, Pinyin yóutiáo) benutzt.
Der Kalialaun, KAl(SO4)2·12 H2O, enthält 45,5 % Kristallwasser, bildet farblose, durchsichtige, bisweilen sehr große Kristalle, die sich erst bei längerem Lagern an der Luft mit einem feinen, weißen, undurchsichtigen Häutchen von verwitterter Substanz überziehen, schmeckt herbe und zugleich süßlich und kann in größeren Dosen schädlich wirken. Das spezifische Gewicht wird von Kopp mit 1,924 g/cm3 angegeben. Beim Erwärmen schmilzt der Alaun zunächst in seinem Kristallwasser und hinterlässt schließlich eine lockere, weiße, undurchsichtige Masse, die man gebrannten Alaun (Alumen ustum) nennt. Seine Löslichkeit ist in heißem Wasser sehr groß, in kaltem sehr gering, so dass die Reindarstellung verhältnismäßig leicht gelingt; die Lösung reagiert sauer. Als häufigste Kristallform zeigt sich das Oktaeder, an dem zuweilen die Würfelflächen abstumpfend auftreten. Besonders ist dies bei dem früher seiner Reinheit wegen hochgeschätzten römischen Alaun der Fall, der deshalb auch kubischer oder Würfelalaun genannt wurde. Die Würfelform lässt sich dadurch erzielen, dass man zu der heißen konzentrierten Lösung Pottasche (Kaliumcarbonat), Soda (Natriumcarbonat) oder Ammoniak hinzusetzt, bis ein bleibender Niederschlag entsteht, und dann erst erkalten lässt. Solche Kristalle heißen neutraler oder abgestumpfter Alaun und sind, chemisch betrachtet, basische Salze.
Formel: KCr(SO4)2·12H2O (vollständige Bezeichnung Chrom(III)-kaliumsulfat-Dodecahydrat oder Kaliumchrom(III)-sulfat). Chromalaun ist dunkelviolett und kristallisiert in Oktaedern. Gemischt mit Kalialaun eignet es sich gut für die einfache Kristallzucht.
Entlang der Oktaederkanten sind Rhombendodekaeder-Flächen angedeutet.
Derselbe Kristall mit Sicht auf die Dreiecksflächen …
… und von oben.
Es gibt auch einige wenige Selenate SeO42−, die in ihrer Kristallstruktur den Alaunen entsprechen. Es sind solche Verbindungen mit den großen Ammonium-, Rubidium- und Caesium-ionen als Alkalikomponente bekannt. Die allgemeine Formel lautet MIMIII(SeO4)2·12H2O (MIII = Al, Ga, Fe, Cr, Rh, Ir).[6]
Alaun (von mittelhochdeutsch alūn, von lateinisch alumen ‚bitteres Tonerdesalz‘, ‚Alaun‘, von indogermanisch alu- ‚bitter‘;[1] englisch: Alum, französisch: Alun) wurde ursprünglich nur ein Kalium-Aluminium-Salz (KAl(SO4)2), das kristallisierte wasserhaltige schwefelsaure Doppelsalz (kombiniertes Metallsulfat) von Kalium und Aluminium (auch Kaliumaluminiumsulfat), genannt. Inzwischen bezeichnet man so bisweilen auch das entsprechende Ammoniumaluminiumsalz, während der Name Alaune für alle schwefelsauren Doppelverbindungen gleichartiger chemischer Konstitution gilt, wobei dann das für Kalium bzw. Aluminium eintretende Metall der Bezeichnung vorgesetzt wird, zum Beispiel Chromalaun für das schwefelsaure Doppelsalz von Kalium und Chrom.
Alaune haben immer die Zusammensetzung MIMIII(SO4)2·12 H2O, wobei MI einwertige Metallkationen wie die Alkalimetalle Natrium, Kalium, Rubidium und Caesium – mit Ausnahme von Lithium, da es nicht ohne Stabilitätsverlust eingebaut werden kann – Thallium oder auch Ammonium und seine organisch substituierten Derivate sein können; MIII können folgende dreifach positiv geladenen Metallkationen sein: Aluminium, Gallium, Indium, Titan, Vanadium, Chrom, Mangan, Eisen, Cobalt, Rhodium, Iridium und zum Teil auch Thallium.[2] Die typischen Alaune sind die mit Aluminium, Chrom und Eisen. Sämtliche Alaune kristallisieren im kubischen System, meist in der Oktaederform und immer mit 12 Molekülen Kristallwasser. Vom Natrium sind ferner nur zwei sehr unbeständige Alaune bekannt, der Aluminium- und der Chrom-Alaun.
Die Ägypter nutzten Alaun bereits als Flammschutzmittel für Holz. Gefundene Stücke stammen aus dem Jahr 450 v. Chr. Auch die Römer nutzten es zu diesem Zweck und versetzten es zusätzlich mit Essig. Ferner benutzten sie es als Deodorant: „Er entfernt den Gestank unter den Achseln sowie auch den Schweiß“.[3]
Auch in der Alchemie fand Alaun um das 11. Jahrhundert Anwendung.[4]
Während des 14. und 15. Jahrhunderts besaß die Florentiner Familie der Medici das alleinige Vergütungsrecht auf dieses zur Tuchfärbung nötige Mineral. Sie betrieb zusammen mit der Kirche das erste europäische Alaunwerk in Tolfa.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
1578 verkaufte der zum Protestantismus übergetretene Bankier Horatio Palavicino, dessen Familie das päpstliche Alaunmonopol verwaltete, den gesamten Vorrat gegen einen von Königin Elisabeth von England unterzeichneten Schuldschein über 29.000 Pfund und die Gewährung des Importmonopols an die Niederländer. England hatte lange darunter gelitten, dass das damalige Monopol beim Kirchenstaat lag und die Importe, die für die Tuchindustrie zur Fixierung der Farben wichtig waren, nach der Loslösung der Kirche von England unter Heinrich VIII. behindert waren. Man prospektierte danach auch im eigenen Land und Thomas Chaloner baute in Yorkshire ab 1607 eine eigene Alaunindustrie basierend auf Alaunschiefer auf.
In den 1830er Jahren betrieben Leopold Bleibtreu (1777–1839) und dessen Bruder Abraham (1775–1852) die größte Alaunhüttenunternehmung Preußens im heutigen Bonner Stadtteil Holzlar.
Zur Herstellung von Kalialaun wird schwach gebrannter, möglichst eisenfreier Ton mit 50%iger Schwefelsäure in der Wärme behandelt. Dabei bildet sich unter Abscheidung von Kieselsäure Aluminiumsulfat (historisch: schwefelsaure Tonerde).
Nach dem Verdünnen mit Wasser und Entfernen des unlöslichen Rückstandes, der Kieselsäure, wird Kaliumsulfat oder -chlorid zugesetzt. Das sich dabei als feines Pulver abscheidende Alaunmehl wird durch Umkristallisieren aus heißem Wasser gereinigt. Analog kann auch Bauxit oder Kryolith eingesetzt werden.
Herstellung in Alaunwerken (19. Jahrhundert): In einigen Gegenden, beispielsweise bei Schwemsal im heutigen Sachsen-Anhalt (nahe Bad Düben in Sachsen)[5], wurde Alaun aus geröstetem und ausgelaugtem Alaunschiefer hergestellt. Hierbei lieferten das geröstete Schwefeleisen die zur Bildung von Aluminiumsulfat nötige Schwefelsäure und die Tonminerale das Aluminium. Kalium wurde meist als Kaliumkarbonat (K2CO3) (Pottasche) zugesetzt. Die Entfernung des Eisens wurde durch geeignete Wahl der Konzentration der Lösung bewirkt.
Bei Tolfa in Italien und bei Munkács in der (früher ungarischen) westlichen Ukraine kommt das Mineral Alaunstein oder Alunit vor, ein basisches Kaliumaluminiumsulfat. Dieses Material wurde geröstet und mit heißem Wasser ausgelaugt, wobei unlösliche Tonerde zurückblieb, während sämtliche Bestandteile des Alauns in Lösung gingen und sich beim Erkalten in gewöhnlich durch fein verteiltes Eisenoxid schwach rötlich gefärbten Kristallen abschieden.
In der Gerberei nutzt man Alaun zum Weißgarmachen der Häute, in der Kattundruckerei und in der Zeugfärberei zum Beizen (siehe auch Färberpflanzen). Ferner wird er benutzt zum Wasserdichtmachen von Zeugstoffen, die danach durch Ölsäure gezogen werden, zum Klären von Flüssigkeiten usw. In vielen Fällen muss der Alaun vollkommen frei von Eisen sein, dessen Gegenwart mittels Blutlaugensalz (Blaufärbung) nachgewiesen wird. In der Papierherstellung, Färberei und Weißgerberei benutzt man jetzt vielfach statt des Alauns Aluminiumsulfat selbst, das daher auch oft als konzentrierter Alaun bezeichnet wird.
Alaun wird auch dazu verwendet, Knetmasse herzustellen.
Häufigste Anwendung im täglichen Leben ist der Alaunstift, der als Adstringens zur Blutstillung eingesetzt wird. Aber auch im Gartenwesen wird Alaun eingesetzt. Hier werden Hortensien mit Alaun gedüngt, um eine violette bzw. blaue Färbung der Blüten hervorzurufen. In Thailand etwa wird er dem Wasser beigegeben, um die Schwebstoffe darin zu binden und das erdige Wasser so zu klären. Auch als Deodorant (frz. Pierre d’Alun) wird er verwendet. Der Alaun wird genässt und auf die zu deodorierenden Stellen aufgetragen.
In China wird seit Jahrhunderten Alaunpulver (chinesisch .mw-parser-output .Hani{font-size:110%}明矾粉, Pinyin míngfánfěn) zur Herstellung des frittierten Frühstücksgebäcks Youtiao (chinesisch 油条, Pinyin yóutiáo) benutzt.
Der Kalialaun, KAl(SO4)2·12 H2O, enthält 45,5 % Kristallwasser, bildet farblose, durchsichtige, bisweilen sehr große Kristalle, die sich erst bei längerem Lagern an der Luft mit einem feinen, weißen, undurchsichtigen Häutchen von verwitterter Substanz überziehen, schmeckt herbe und zugleich süßlich und kann in größeren Dosen schädlich wirken. Das spezifische Gewicht wird von Kopp mit 1,924 g/cm3 angegeben. Beim Erwärmen schmilzt der Alaun zunächst in seinem Kristallwasser und hinterlässt schließlich eine lockere, weiße, undurchsichtige Masse, die man gebrannten Alaun (Alumen ustum) nennt. Seine Löslichkeit ist in heißem Wasser sehr groß, in kaltem sehr gering, so dass die Reindarstellung verhältnismäßig leicht gelingt; die Lösung reagiert sauer. Als häufigste Kristallform zeigt sich das Oktaeder, an dem zuweilen die Würfelflächen abstumpfend auftreten. Besonders ist dies bei dem früher seiner Reinheit wegen hochgeschätzten römischen Alaun der Fall, der deshalb auch kubischer oder Würfelalaun genannt wurde. Die Würfelform lässt sich dadurch erzielen, dass man zu der heißen konzentrierten Lösung Pottasche (Kaliumcarbonat), Soda (Natriumcarbonat) oder Ammoniak hinzusetzt, bis ein bleibender Niederschlag entsteht, und dann erst erkalten lässt. Solche Kristalle heißen neutraler oder abgestumpfter Alaun und sind, chemisch betrachtet, basische Salze.
Formel: KCr(SO4)2·12H2O (vollständige Bezeichnung Chrom(III)-kaliumsulfat-Dodecahydrat oder Kaliumchrom(III)-sulfat). Chromalaun ist dunkelviolett und kristallisiert in Oktaedern. Gemischt mit Kalialaun eignet es sich gut für die einfache Kristallzucht.
Entlang der Oktaederkanten sind Rhombendodekaeder-Flächen angedeutet.
Derselbe Kristall mit Sicht auf die Dreiecksflächen …
… und von oben.
Es gibt auch einige wenige Selenate SeO42−, die in ihrer Kristallstruktur den Alaunen entsprechen. Es sind solche Verbindungen mit den großen Ammonium-, Rubidium- und Caesium-ionen als Alkalikomponente bekannt. Die allgemeine Formel lautet MIMIII(SeO4)2·12H2O (MIII = Al, Ga, Fe, Cr, Rh, Ir).[6]
Alaun (von mittelhochdeutsch alūn, von lateinisch alumen ‚bitteres Tonerdesalz‘, ‚Alaun‘, von indogermanisch alu- ‚bitter‘;[1] englisch: Alum, französisch: Alun) wurde ursprünglich nur ein Kalium-Aluminium-Salz (KAl(SO4)2), das kristallisierte wasserhaltige schwefelsaure Doppelsalz (kombiniertes Metallsulfat) von Kalium und Aluminium (auch Kaliumaluminiumsulfat), genannt. Inzwischen bezeichnet man so bisweilen auch das entsprechende Ammoniumaluminiumsalz, während der Name Alaune für alle schwefelsauren Doppelverbindungen gleichartiger chemischer Konstitution gilt, wobei dann das für Kalium bzw. Aluminium eintretende Metall der Bezeichnung vorgesetzt wird, zum Beispiel Chromalaun für das schwefelsaure Doppelsalz von Kalium und Chrom.
Alaune haben immer die Zusammensetzung MIMIII(SO4)2·12 H2O, wobei MI einwertige Metallkationen wie die Alkalimetalle Natrium, Kalium, Rubidium und Caesium – mit Ausnahme von Lithium, da es nicht ohne Stabilitätsverlust eingebaut werden kann – Thallium oder auch Ammonium und seine organisch substituierten Derivate sein können; MIII können folgende dreifach positiv geladenen Metallkationen sein: Aluminium, Gallium, Indium, Titan, Vanadium, Chrom, Mangan, Eisen, Cobalt, Rhodium, Iridium und zum Teil auch Thallium.[2] Die typischen Alaune sind die mit Aluminium, Chrom und Eisen. Sämtliche Alaune kristallisieren im kubischen System, meist in der Oktaederform und immer mit 12 Molekülen Kristallwasser. Vom Natrium sind ferner nur zwei sehr unbeständige Alaune bekannt, der Aluminium- und der Chrom-Alaun.
Die Ägypter nutzten Alaun bereits als Flammschutzmittel für Holz. Gefundene Stücke stammen aus dem Jahr 450 v. Chr. Auch die Römer nutzten es zu diesem Zweck und versetzten es zusätzlich mit Essig. Ferner benutzten sie es als Deodorant: „Er entfernt den Gestank unter den Achseln sowie auch den Schweiß“.[3]
Auch in der Alchemie fand Alaun um das 11. Jahrhundert Anwendung.[4]
Während des 14. und 15. Jahrhunderts besaß die Florentiner Familie der Medici das alleinige Vergütungsrecht auf dieses zur Tuchfärbung nötige Mineral. Sie betrieb zusammen mit der Kirche das erste europäische Alaunwerk in Tolfa.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
1578 verkaufte der zum Protestantismus übergetretene Bankier Horatio Palavicino, dessen Familie das päpstliche Alaunmonopol verwaltete, den gesamten Vorrat gegen einen von Königin Elisabeth von England unterzeichneten Schuldschein über 29.000 Pfund und die Gewährung des Importmonopols an die Niederländer. England hatte lange darunter gelitten, dass das damalige Monopol beim Kirchenstaat lag und die Importe, die für die Tuchindustrie zur Fixierung der Farben wichtig waren, nach der Loslösung der Kirche von England unter Heinrich VIII. behindert waren. Man prospektierte danach auch im eigenen Land und Thomas Chaloner baute in Yorkshire ab 1607 eine eigene Alaunindustrie basierend auf Alaunschiefer auf.
In den 1830er Jahren betrieben Leopold Bleibtreu (1777–1839) und dessen Bruder Abraham (1775–1852) die größte Alaunhüttenunternehmung Preußens im heutigen Bonner Stadtteil Holzlar.
Zur Herstellung von Kalialaun wird schwach gebrannter, möglichst eisenfreier Ton mit 50%iger Schwefelsäure in der Wärme behandelt. Dabei bildet sich unter Abscheidung von Kieselsäure Aluminiumsulfat (historisch: schwefelsaure Tonerde).
Nach dem Verdünnen mit Wasser und Entfernen des unlöslichen Rückstandes, der Kieselsäure, wird Kaliumsulfat oder -chlorid zugesetzt. Das sich dabei als feines Pulver abscheidende Alaunmehl wird durch Umkristallisieren aus heißem Wasser gereinigt. Analog kann auch Bauxit oder Kryolith eingesetzt werden.
Herstellung in Alaunwerken (19. Jahrhundert): In einigen Gegenden, beispielsweise bei Schwemsal im heutigen Sachsen-Anhalt (nahe Bad Düben in Sachsen)[5], wurde Alaun aus geröstetem und ausgelaugtem Alaunschiefer hergestellt. Hierbei lieferten das geröstete Schwefeleisen die zur Bildung von Aluminiumsulfat nötige Schwefelsäure und die Tonminerale das Aluminium. Kalium wurde meist als Kaliumkarbonat (K2CO3) (Pottasche) zugesetzt. Die Entfernung des Eisens wurde durch geeignete Wahl der Konzentration der Lösung bewirkt.
Bei Tolfa in Italien und bei Munkács in der (früher ungarischen) westlichen Ukraine kommt das Mineral Alaunstein oder Alunit vor, ein basisches Kaliumaluminiumsulfat. Dieses Material wurde geröstet und mit heißem Wasser ausgelaugt, wobei unlösliche Tonerde zurückblieb, während sämtliche Bestandteile des Alauns in Lösung gingen und sich beim Erkalten in gewöhnlich durch fein verteiltes Eisenoxid schwach rötlich gefärbten Kristallen abschieden.
In der Gerberei nutzt man Alaun zum Weißgarmachen der Häute, in der Kattundruckerei und in der Zeugfärberei zum Beizen (siehe auch Färberpflanzen). Ferner wird er benutzt zum Wasserdichtmachen von Zeugstoffen, die danach durch Ölsäure gezogen werden, zum Klären von Flüssigkeiten usw. In vielen Fällen muss der Alaun vollkommen frei von Eisen sein, dessen Gegenwart mittels Blutlaugensalz (Blaufärbung) nachgewiesen wird. In der Papierherstellung, Färberei und Weißgerberei benutzt man jetzt vielfach statt des Alauns Aluminiumsulfat selbst, das daher auch oft als konzentrierter Alaun bezeichnet wird.
Alaun wird auch dazu verwendet, Knetmasse herzustellen.
Häufigste Anwendung im täglichen Leben ist der Alaunstift, der als Adstringens zur Blutstillung eingesetzt wird. Aber auch im Gartenwesen wird Alaun eingesetzt. Hier werden Hortensien mit Alaun gedüngt, um eine violette bzw. blaue Färbung der Blüten hervorzurufen. In Thailand etwa wird er dem Wasser beigegeben, um die Schwebstoffe darin zu binden und das erdige Wasser so zu klären. Auch als Deodorant (frz. Pierre d’Alun) wird er verwendet. Der Alaun wird genässt und auf die zu deodorierenden Stellen aufgetragen.
In China wird seit Jahrhunderten Alaunpulver (chinesisch .mw-parser-output .Hani{font-size:110%}明矾粉, Pinyin míngfánfěn) zur Herstellung des frittierten Frühstücksgebäcks Youtiao (chinesisch 油条, Pinyin yóutiáo) benutzt.
Der Kalialaun, KAl(SO4)2·12 H2O, enthält 45,5 % Kristallwasser, bildet farblose, durchsichtige, bisweilen sehr große Kristalle, die sich erst bei längerem Lagern an der Luft mit einem feinen, weißen, undurchsichtigen Häutchen von verwitterter Substanz überziehen, schmeckt herbe und zugleich süßlich und kann in größeren Dosen schädlich wirken. Das spezifische Gewicht wird von Kopp mit 1,924 g/cm3 angegeben. Beim Erwärmen schmilzt der Alaun zunächst in seinem Kristallwasser und hinterlässt schließlich eine lockere, weiße, undurchsichtige Masse, die man gebrannten Alaun (Alumen ustum) nennt. Seine Löslichkeit ist in heißem Wasser sehr groß, in kaltem sehr gering, so dass die Reindarstellung verhältnismäßig leicht gelingt; die Lösung reagiert sauer. Als häufigste Kristallform zeigt sich das Oktaeder, an dem zuweilen die Würfelflächen abstumpfend auftreten. Besonders ist dies bei dem früher seiner Reinheit wegen hochgeschätzten römischen Alaun der Fall, der deshalb auch kubischer oder Würfelalaun genannt wurde. Die Würfelform lässt sich dadurch erzielen, dass man zu der heißen konzentrierten Lösung Pottasche (Kaliumcarbonat), Soda (Natriumcarbonat) oder Ammoniak hinzusetzt, bis ein bleibender Niederschlag entsteht, und dann erst erkalten lässt. Solche Kristalle heißen neutraler oder abgestumpfter Alaun und sind, chemisch betrachtet, basische Salze.
Formel: KCr(SO4)2·12H2O (vollständige Bezeichnung Chrom(III)-kaliumsulfat-Dodecahydrat oder Kaliumchrom(III)-sulfat). Chromalaun ist dunkelviolett und kristallisiert in Oktaedern. Gemischt mit Kalialaun eignet es sich gut für die einfache Kristallzucht.
Entlang der Oktaederkanten sind Rhombendodekaeder-Flächen angedeutet.
Derselbe Kristall mit Sicht auf die Dreiecksflächen …
… und von oben.
Es gibt auch einige wenige Selenate SeO42−, die in ihrer Kristallstruktur den Alaunen entsprechen. Es sind solche Verbindungen mit den großen Ammonium-, Rubidium- und Caesium-ionen als Alkalikomponente bekannt. Die allgemeine Formel lautet MIMIII(SeO4)2·12H2O (MIII = Al, Ga, Fe, Cr, Rh, Ir).[6]
Alaun (von mittelhochdeutsch alūn, von lateinisch alumen ‚bitteres Tonerdesalz‘, ‚Alaun‘, von indogermanisch alu- ‚bitter‘;[1] englisch: Alum, französisch: Alun) wurde ursprünglich nur ein Kalium-Aluminium-Salz (KAl(SO4)2), das kristallisierte wasserhaltige schwefelsaure Doppelsalz (kombiniertes Metallsulfat) von Kalium und Aluminium (auch Kaliumaluminiumsulfat), genannt. Inzwischen bezeichnet man so bisweilen auch das entsprechende Ammoniumaluminiumsalz, während der Name Alaune für alle schwefelsauren Doppelverbindungen gleichartiger chemischer Konstitution gilt, wobei dann das für Kalium bzw. Aluminium eintretende Metall der Bezeichnung vorgesetzt wird, zum Beispiel Chromalaun für das schwefelsaure Doppelsalz von Kalium und Chrom.
Alaune haben immer die Zusammensetzung MIMIII(SO4)2·12 H2O, wobei MI einwertige Metallkationen wie die Alkalimetalle Natrium, Kalium, Rubidium und Caesium – mit Ausnahme von Lithium, da es nicht ohne Stabilitätsverlust eingebaut werden kann – Thallium oder auch Ammonium und seine organisch substituierten Derivate sein können; MIII können folgende dreifach positiv geladenen Metallkationen sein: Aluminium, Gallium, Indium, Titan, Vanadium, Chrom, Mangan, Eisen, Cobalt, Rhodium, Iridium und zum Teil auch Thallium.[2] Die typischen Alaune sind die mit Aluminium, Chrom und Eisen. Sämtliche Alaune kristallisieren im kubischen System, meist in der Oktaederform und immer mit 12 Molekülen Kristallwasser. Vom Natrium sind ferner nur zwei sehr unbeständige Alaune bekannt, der Aluminium- und der Chrom-Alaun.
Die Ägypter nutzten Alaun bereits als Flammschutzmittel für Holz. Gefundene Stücke stammen aus dem Jahr 450 v. Chr. Auch die Römer nutzten es zu diesem Zweck und versetzten es zusätzlich mit Essig. Ferner benutzten sie es als Deodorant: „Er entfernt den Gestank unter den Achseln sowie auch den Schweiß“.[3]
Auch in der Alchemie fand Alaun um das 11. Jahrhundert Anwendung.[4]
Während des 14. und 15. Jahrhunderts besaß die Florentiner Familie der Medici das alleinige Vergütungsrecht auf dieses zur Tuchfärbung nötige Mineral. Sie betrieb zusammen mit der Kirche das erste europäische Alaunwerk in Tolfa.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
1578 verkaufte der zum Protestantismus übergetretene Bankier Horatio Palavicino, dessen Familie das päpstliche Alaunmonopol verwaltete, den gesamten Vorrat gegen einen von Königin Elisabeth von England unterzeichneten Schuldschein über 29.000 Pfund und die Gewährung des Importmonopols an die Niederländer. England hatte lange darunter gelitten, dass das damalige Monopol beim Kirchenstaat lag und die Importe, die für die Tuchindustrie zur Fixierung der Farben wichtig waren, nach der Loslösung der Kirche von England unter Heinrich VIII. behindert waren. Man prospektierte danach auch im eigenen Land und Thomas Chaloner baute in Yorkshire ab 1607 eine eigene Alaunindustrie basierend auf Alaunschiefer auf.
In den 1830er Jahren betrieben Leopold Bleibtreu (1777–1839) und dessen Bruder Abraham (1775–1852) die größte Alaunhüttenunternehmung Preußens im heutigen Bonner Stadtteil Holzlar.
Zur Herstellung von Kalialaun wird schwach gebrannter, möglichst eisenfreier Ton mit 50%iger Schwefelsäure in der Wärme behandelt. Dabei bildet sich unter Abscheidung von Kieselsäure Aluminiumsulfat (historisch: schwefelsaure Tonerde).
Nach dem Verdünnen mit Wasser und Entfernen des unlöslichen Rückstandes, der Kieselsäure, wird Kaliumsulfat oder -chlorid zugesetzt. Das sich dabei als feines Pulver abscheidende Alaunmehl wird durch Umkristallisieren aus heißem Wasser gereinigt. Analog kann auch Bauxit oder Kryolith eingesetzt werden.
Herstellung in Alaunwerken (19. Jahrhundert): In einigen Gegenden, beispielsweise bei Schwemsal im heutigen Sachsen-Anhalt (nahe Bad Düben in Sachsen)[5], wurde Alaun aus geröstetem und ausgelaugtem Alaunschiefer hergestellt. Hierbei lieferten das geröstete Schwefeleisen die zur Bildung von Aluminiumsulfat nötige Schwefelsäure und die Tonminerale das Aluminium. Kalium wurde meist als Kaliumkarbonat (K2CO3) (Pottasche) zugesetzt. Die Entfernung des Eisens wurde durch geeignete Wahl der Konzentration der Lösung bewirkt.
Bei Tolfa in Italien und bei Munkács in der (früher ungarischen) westlichen Ukraine kommt das Mineral Alaunstein oder Alunit vor, ein basisches Kaliumaluminiumsulfat. Dieses Material wurde geröstet und mit heißem Wasser ausgelaugt, wobei unlösliche Tonerde zurückblieb, während sämtliche Bestandteile des Alauns in Lösung gingen und sich beim Erkalten in gewöhnlich durch fein verteiltes Eisenoxid schwach rötlich gefärbten Kristallen abschieden.
In der Gerberei nutzt man Alaun zum Weißgarmachen der Häute, in der Kattundruckerei und in der Zeugfärberei zum Beizen (siehe auch Färberpflanzen). Ferner wird er benutzt zum Wasserdichtmachen von Zeugstoffen, die danach durch Ölsäure gezogen werden, zum Klären von Flüssigkeiten usw. In vielen Fällen muss der Alaun vollkommen frei von Eisen sein, dessen Gegenwart mittels Blutlaugensalz (Blaufärbung) nachgewiesen wird. In der Papierherstellung, Färberei und Weißgerberei benutzt man jetzt vielfach statt des Alauns Aluminiumsulfat selbst, das daher auch oft als konzentrierter Alaun bezeichnet wird.
Alaun wird auch dazu verwendet, Knetmasse herzustellen.
Häufigste Anwendung im täglichen Leben ist der Alaunstift, der als Adstringens zur Blutstillung eingesetzt wird. Aber auch im Gartenwesen wird Alaun eingesetzt. Hier werden Hortensien mit Alaun gedüngt, um eine violette bzw. blaue Färbung der Blüten hervorzurufen. In Thailand etwa wird er dem Wasser beigegeben, um die Schwebstoffe darin zu binden und das erdige Wasser so zu klären. Auch als Deodorant (frz. Pierre d’Alun) wird er verwendet. Der Alaun wird genässt und auf die zu deodorierenden Stellen aufgetragen.
In China wird seit Jahrhunderten Alaunpulver (chinesisch .mw-parser-output .Hani{font-size:110%}明矾粉, Pinyin míngfánfěn) zur Herstellung des frittierten Frühstücksgebäcks Youtiao (chinesisch 油条, Pinyin yóutiáo) benutzt.
Der Kalialaun, KAl(SO4)2·12 H2O, enthält 45,5 % Kristallwasser, bildet farblose, durchsichtige, bisweilen sehr große Kristalle, die sich erst bei längerem Lagern an der Luft mit einem feinen, weißen, undurchsichtigen Häutchen von verwitterter Substanz überziehen, schmeckt herbe und zugleich süßlich und kann in größeren Dosen schädlich wirken. Das spezifische Gewicht wird von Kopp mit 1,924 g/cm3 angegeben. Beim Erwärmen schmilzt der Alaun zunächst in seinem Kristallwasser und hinterlässt schließlich eine lockere, weiße, undurchsichtige Masse, die man gebrannten Alaun (Alumen ustum) nennt. Seine Löslichkeit ist in heißem Wasser sehr groß, in kaltem sehr gering, so dass die Reindarstellung verhältnismäßig leicht gelingt; die Lösung reagiert sauer. Als häufigste Kristallform zeigt sich das Oktaeder, an dem zuweilen die Würfelflächen abstumpfend auftreten. Besonders ist dies bei dem früher seiner Reinheit wegen hochgeschätzten römischen Alaun der Fall, der deshalb auch kubischer oder Würfelalaun genannt wurde. Die Würfelform lässt sich dadurch erzielen, dass man zu der heißen konzentrierten Lösung Pottasche (Kaliumcarbonat), Soda (Natriumcarbonat) oder Ammoniak hinzusetzt, bis ein bleibender Niederschlag entsteht, und dann erst erkalten lässt. Solche Kristalle heißen neutraler oder abgestumpfter Alaun und sind, chemisch betrachtet, basische Salze.
Formel: KCr(SO4)2·12H2O (vollständige Bezeichnung Chrom(III)-kaliumsulfat-Dodecahydrat oder Kaliumchrom(III)-sulfat). Chromalaun ist dunkelviolett und kristallisiert in Oktaedern. Gemischt mit Kalialaun eignet es sich gut für die einfache Kristallzucht.
Entlang der Oktaederkanten sind Rhombendodekaeder-Flächen angedeutet.
Derselbe Kristall mit Sicht auf die Dreiecksflächen …
… und von oben.
Es gibt auch einige wenige Selenate SeO42−, die in ihrer Kristallstruktur den Alaunen entsprechen. Es sind solche Verbindungen mit den großen Ammonium-, Rubidium- und Caesium-ionen als Alkalikomponente bekannt. Die allgemeine Formel lautet MIMIII(SeO4)2·12H2O (MIII = Al, Ga, Fe, Cr, Rh, Ir).[6]
Alaun (von mittelhochdeutsch alūn, von lateinisch alumen ‚bitteres Tonerdesalz‘, ‚Alaun‘, von indogermanisch alu- ‚bitter‘;[1] englisch: Alum, französisch: Alun) wurde ursprünglich nur ein Kalium-Aluminium-Salz (KAl(SO4)2), das kristallisierte wasserhaltige schwefelsaure Doppelsalz (kombiniertes Metallsulfat) von Kalium und Aluminium (auch Kaliumaluminiumsulfat), genannt. Inzwischen bezeichnet man so bisweilen auch das entsprechende Ammoniumaluminiumsalz, während der Name Alaune für alle schwefelsauren Doppelverbindungen gleichartiger chemischer Konstitution gilt, wobei dann das für Kalium bzw. Aluminium eintretende Metall der Bezeichnung vorgesetzt wird, zum Beispiel Chromalaun für das schwefelsaure Doppelsalz von Kalium und Chrom.
Alaune haben immer die Zusammensetzung MIMIII(SO4)2·12 H2O, wobei MI einwertige Metallkationen wie die Alkalimetalle Natrium, Kalium, Rubidium und Caesium – mit Ausnahme von Lithium, da es nicht ohne Stabilitätsverlust eingebaut werden kann – Thallium oder auch Ammonium und seine organisch substituierten Derivate sein können; MIII können folgende dreifach positiv geladenen Metallkationen sein: Aluminium, Gallium, Indium, Titan, Vanadium, Chrom, Mangan, Eisen, Cobalt, Rhodium, Iridium und zum Teil auch Thallium.[2] Die typischen Alaune sind die mit Aluminium, Chrom und Eisen. Sämtliche Alaune kristallisieren im kubischen System, meist in der Oktaederform und immer mit 12 Molekülen Kristallwasser. Vom Natrium sind ferner nur zwei sehr unbeständige Alaune bekannt, der Aluminium- und der Chrom-Alaun.
Die Ägypter nutzten Alaun bereits als Flammschutzmittel für Holz. Gefundene Stücke stammen aus dem Jahr 450 v. Chr. Auch die Römer nutzten es zu diesem Zweck und versetzten es zusätzlich mit Essig. Ferner benutzten sie es als Deodorant: „Er entfernt den Gestank unter den Achseln sowie auch den Schweiß“.[3]
Auch in der Alchemie fand Alaun um das 11. Jahrhundert Anwendung.[4]
Während des 14. und 15. Jahrhunderts besaß die Florentiner Familie der Medici das alleinige Vergütungsrecht auf dieses zur Tuchfärbung nötige Mineral. Sie betrieb zusammen mit der Kirche das erste europäische Alaunwerk in Tolfa.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
1578 verkaufte der zum Protestantismus übergetretene Bankier Horatio Palavicino, dessen Familie das päpstliche Alaunmonopol verwaltete, den gesamten Vorrat gegen einen von Königin Elisabeth von England unterzeichneten Schuldschein über 29.000 Pfund und die Gewährung des Importmonopols an die Niederländer. England hatte lange darunter gelitten, dass das damalige Monopol beim Kirchenstaat lag und die Importe, die für die Tuchindustrie zur Fixierung der Farben wichtig waren, nach der Loslösung der Kirche von England unter Heinrich VIII. behindert waren. Man prospektierte danach auch im eigenen Land und Thomas Chaloner baute in Yorkshire ab 1607 eine eigene Alaunindustrie basierend auf Alaunschiefer auf.
In den 1830er Jahren betrieben Leopold Bleibtreu (1777–1839) und dessen Bruder Abraham (1775–1852) die größte Alaunhüttenunternehmung Preußens im heutigen Bonner Stadtteil Holzlar.
Zur Herstellung von Kalialaun wird schwach gebrannter, möglichst eisenfreier Ton mit 50%iger Schwefelsäure in der Wärme behandelt. Dabei bildet sich unter Abscheidung von Kieselsäure Aluminiumsulfat (historisch: schwefelsaure Tonerde).
Nach dem Verdünnen mit Wasser und Entfernen des unlöslichen Rückstandes, der Kieselsäure, wird Kaliumsulfat oder -chlorid zugesetzt. Das sich dabei als feines Pulver abscheidende Alaunmehl wird durch Umkristallisieren aus heißem Wasser gereinigt. Analog kann auch Bauxit oder Kryolith eingesetzt werden.
Herstellung in Alaunwerken (19. Jahrhundert): In einigen Gegenden, beispielsweise bei Schwemsal im heutigen Sachsen-Anhalt (nahe Bad Düben in Sachsen)[5], wurde Alaun aus geröstetem und ausgelaugtem Alaunschiefer hergestellt. Hierbei lieferten das geröstete Schwefeleisen die zur Bildung von Aluminiumsulfat nötige Schwefelsäure und die Tonminerale das Aluminium. Kalium wurde meist als Kaliumkarbonat (K2CO3) (Pottasche) zugesetzt. Die Entfernung des Eisens wurde durch geeignete Wahl der Konzentration der Lösung bewirkt.
Bei Tolfa in Italien und bei Munkács in der (früher ungarischen) westlichen Ukraine kommt das Mineral Alaunstein oder Alunit vor, ein basisches Kaliumaluminiumsulfat. Dieses Material wurde geröstet und mit heißem Wasser ausgelaugt, wobei unlösliche Tonerde zurückblieb, während sämtliche Bestandteile des Alauns in Lösung gingen und sich beim Erkalten in gewöhnlich durch fein verteiltes Eisenoxid schwach rötlich gefärbten Kristallen abschieden.
In der Gerberei nutzt man Alaun zum Weißgarmachen der Häute, in der Kattundruckerei und in der Zeugfärberei zum Beizen (siehe auch Färberpflanzen). Ferner wird er benutzt zum Wasserdichtmachen von Zeugstoffen, die danach durch Ölsäure gezogen werden, zum Klären von Flüssigkeiten usw. In vielen Fällen muss der Alaun vollkommen frei von Eisen sein, dessen Gegenwart mittels Blutlaugensalz (Blaufärbung) nachgewiesen wird. In der Papierherstellung, Färberei und Weißgerberei benutzt man jetzt vielfach statt des Alauns Aluminiumsulfat selbst, das daher auch oft als konzentrierter Alaun bezeichnet wird.
Alaun wird auch dazu verwendet, Knetmasse herzustellen.
Häufigste Anwendung im täglichen Leben ist der Alaunstift, der als Adstringens zur Blutstillung eingesetzt wird. Aber auch im Gartenwesen wird Alaun eingesetzt. Hier werden Hortensien mit Alaun gedüngt, um eine violette bzw. blaue Färbung der Blüten hervorzurufen. In Thailand etwa wird er dem Wasser beigegeben, um die Schwebstoffe darin zu binden und das erdige Wasser so zu klären. Auch als Deodorant (frz. Pierre d’Alun) wird er verwendet. Der Alaun wird genässt und auf die zu deodorierenden Stellen aufgetragen.
In China wird seit Jahrhunderten Alaunpulver (chinesisch .mw-parser-output .Hani{font-size:110%}明矾粉, Pinyin míngfánfěn) zur Herstellung des frittierten Frühstücksgebäcks Youtiao (chinesisch 油条, Pinyin yóutiáo) benutzt.
Der Kalialaun, KAl(SO4)2·12 H2O, enthält 45,5 % Kristallwasser, bildet farblose, durchsichtige, bisweilen sehr große Kristalle, die sich erst bei längerem Lagern an der Luft mit einem feinen, weißen, undurchsichtigen Häutchen von verwitterter Substanz überziehen, schmeckt herbe und zugleich süßlich und kann in größeren Dosen schädlich wirken. Das spezifische Gewicht wird von Kopp mit 1,924 g/cm3 angegeben. Beim Erwärmen schmilzt der Alaun zunächst in seinem Kristallwasser und hinterlässt schließlich eine lockere, weiße, undurchsichtige Masse, die man gebrannten Alaun (Alumen ustum) nennt. Seine Löslichkeit ist in heißem Wasser sehr groß, in kaltem sehr gering, so dass die Reindarstellung verhältnismäßig leicht gelingt; die Lösung reagiert sauer. Als häufigste Kristallform zeigt sich das Oktaeder, an dem zuweilen die Würfelflächen abstumpfend auftreten. Besonders ist dies bei dem früher seiner Reinheit wegen hochgeschätzten römischen Alaun der Fall, der deshalb auch kubischer oder Würfelalaun genannt wurde. Die Würfelform lässt sich dadurch erzielen, dass man zu der heißen konzentrierten Lösung Pottasche (Kaliumcarbonat), Soda (Natriumcarbonat) oder Ammoniak hinzusetzt, bis ein bleibender Niederschlag entsteht, und dann erst erkalten lässt. Solche Kristalle heißen neutraler oder abgestumpfter Alaun und sind, chemisch betrachtet, basische Salze.
Formel: KCr(SO4)2·12H2O (vollständige Bezeichnung Chrom(III)-kaliumsulfat-Dodecahydrat oder Kaliumchrom(III)-sulfat). Chromalaun ist dunkelviolett und kristallisiert in Oktaedern. Gemischt mit Kalialaun eignet es sich gut für die einfache Kristallzucht.
Entlang der Oktaederkanten sind Rhombendodekaeder-Flächen angedeutet.
Derselbe Kristall mit Sicht auf die Dreiecksflächen …
… und von oben.
Es gibt auch einige wenige Selenate SeO42−, die in ihrer Kristallstruktur den Alaunen entsprechen. Es sind solche Verbindungen mit den großen Ammonium-, Rubidium- und Caesium-ionen als Alkalikomponente bekannt. Die allgemeine Formel lautet MIMIII(SeO4)2·12H2O (MIII = Al, Ga, Fe, Cr, Rh, Ir).[6]
زاج یا آلوم، ترکیب شیمیایی خاصی است که در کلاس خاصی از ترکیبات شیمیایی قرار دارد
ترکیب خاصی با فرمول KAl (SO4)2.12H2O است. طبقه وسیعتری از ترکیبات شناخته شده به عنوان آلومها با فرمول AB (SO4)2.12H2O وجود دارد.
AB(SO4) 2.12H2O.مقادیر زیادی از آن در یمن موجود میباشد و از رده سنگهای معدنی موجود در بعضی کوههای یمن است، این ماده در عطاریها موجود بوده و برای اهداف پزشکی و به عنوان ماده ای ضد عرق و برای پاکسازی دندان شناخته میشود و این خواص آن به دلیل مواد سولفات آلومینیوم موجود در آن میباشد .
چهار نوع مختلف از زاج وجود دارد به نامهای آلوم آمونیوم, آلوم پتاس, آلوم کروم و آلوم قلیایی
1- آلوم آمونیوم : از نظر شیمیایی, آلوم آمونیوم با فرمول NH4AL(SO4)2.12H2O معرفی میشود. این نوع زاج یک آلومینیوم دو سولفاته است. این گونه از زاج در طبیعت کریستاله و سفید رنگ است.
2- آلوم پتاس : پتاس مربوط به سولفات آلومینیوم پتاسیم میشود و به عنوان یک قابض و ضدعفونیکننده استفاده میگردد. زاج پتاس یک دئودورانت طبیعی است. همچنین زاج پتاس بهطور گسترده ای برای تصفیه آب کاربرد دارد. مواد معدنی نظیر کائولینیت و آلونیت, منابع طبیعی تأمین زاج پتاس هستند.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
3- آلوم کروم : بر خلاف دیگر انواع زاج, این نوع زاج برای فراینده برنزه کردن استفاده میشود. این سولفات دوگانه پتاسیم و کرومیوم با فرمول شیمیایی KCr(SO4)2.12H2O معرفی میشود. این نوع زاج در طبیعت به صورت کریستال بنفش رنگ یافت میگردد.
4- آلوم قلیایی : آلوم قلیایی چیزی جز مندوزیت نیست. نوعی ماده معدنی که در محیط زیست به صورت طبیعی یافت میشود. در تولید نمک مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین برای تولید سودا از آن استفاده میشود. آلوم قلیایی همچنین بنام آلوم سدیم نیز شناخته میشود.این نوع زاج با فرمول شیمیایی Na2SO4.Al2(SO4)3.24H2O معرفی میگردد.
در تصفیه آب و فاضلاب مصرف میشود. در صنایع دباغی، نساجی، عکاسی و کاغذسازی هم استفاده میگردد. برای تهیه بیکینگ پودر و افزایش ماندگاری میوه و سبزی هم کاربرد دارد.
زاج سفید ازترکیب سولفات مضاعف پتاسیم وآلومینیوم است که سولفات آلومینیوم با نام تجاری آلوم یا زاج سفید می باشد.
زاج یک نوع سنگ بلوری شکل است که درطبیعت یافت می شود، درزمانهای قدیم ازآن برای درمان ضدتعریق استفاده می شد.
زاج سفید در اثر حرارت آب تبلور خود را از دست می دهد و زاج خشک بدست می آید.
این ماده شیمیایی دارای خاصیت ضد میکروبی و از فساد و تخریب جلوگیری می کند .
در روی پوست اثرخوبی دارد بخصوص پوستهای آسیب دیده و زخمها تاثیر فوق العاده ای دارد.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
یک نوع نمک بی رنگ شیمیایی است ، متداولترین آن پتاسیم سولفات می باشد،کاربردهای پزشکی ،سلامتی،زیبایی وغذایی دارد.
دارای طبیعت گرم و خشک است بعنوان خوشبو کننده بدن نیز کاربرد دارد .
این ماده در عطاریها به قیمت کمی بصورت بریده وجود دارد ، شبیه سنگ نمک خرد شده می باشد .
زاج همانند برخی گیاهان ازادویه جات ضد عفونت می باشدچون دارای موادقابظ است، به رنگهای متفاوت دیده می شود .
زاج سفید یک نوع آلوم می باشد.
چهار نوع مختلف از زاج وجود دارد به نامهای آلوم آمونیوم, آلوم پتاس, آلوم کروم و آلوم قلیایی
۱- آلوم آمونیوم : از نظر شیمیایی, آلوم آمونیوم با فرمول NH4AL(SO4)2.12H2O معرفی میشود.
این نوع زاج یک آلومینیوم دو سولفاته است. این گونه از زاج در طبیعت کریستاله و سفید رنگ است.
۲- آلوم پتاس : پتاس مربوط به سولفات آلومینیوم پتاسیم میشود و به عنوان یک قابض و ضدعفونیکننده استفاده میگردد.
زاج پتاس یک دئودورانت طبیعی است. همچنین زاج پتاس بهطور گسترده ای برای تصفیه آب کاربرد دارد.
مواد معدنی نظیر کائولینیت و آلونیت, منابع طبیعی تأمین زاج پتاس هستند.
۳- آلوم کروم : بر خلاف دیگر انواع زاج, این نوع زاج برای فراینده برنزه کردن استفاده میشود.
این سولفات دوگانه پتاسیم و کرومیوم با فرمول شیمیایی KCr(SO4)2.12H2O معرفی میشود.
این نوع زاج در طبیعت به صورت کریستال بنفش رنگ یافت میگردد.
۴- آلوم قلیایی : آلوم قلیایی چیزی جز مندوزیت نیست. نوعی ماده معدنی که در محیط زیست به صورت طبیعی یافت میشود.
در تولید نمک مورد استفاده قرار میگیرد. همچنین برای تولید سودا از آن استفاده میشود.
آلوم قلیایی همچنین بنام آلوم سدیم نیز شناخته میشود.این نوع زاج با فرمول شیمیایی Na2SO4.Al2(SO4)3.24H2O معرفی میگردد.
زاج سفيد يا آلوم يك ماده با منشاء شيميايي يا معدني و با فرمول ساختاري سولفات آلومينيوم يا سولفات آلومينيم پتاسيم است و دارای فرمول شیمیایی KAl (SO ۴ ) ۲ · ۱۲H ۲ O است.
با این حال، هر ترکیباتي با فرمول تجربی AB (SO ۴ ) ۲ · ۱۲H ۲ O به عنوان آلوم شناخته مي شود.
زاج سفيد داراي كاربردهايي در طب سنتي ايراني مي باشد. با نام زاج سفيد عطاري نيز شناخته مي شود.
آلوم پتاسیم یک پودر سفید خوب است که می توانید با ادویه های آشپزی یا مواد ترشیجات مخلوط كنيد.
گاهی اوقات آلوم يا زاج سفيد در فرم بلورین دیده می شود، گرچه اغلب به عنوان یک پودر فروخته می شود.
زاج سفید یک نوع نمک بی رنگ شیمیایی است. متداول ترین نوع زاج سفید نوع پتاسیم سولفات است که کاربردهای پزشکی ، سلامتی، زیبایی، غذایی و غیره دارد.
زاج سفید را می توانید پس از تهیه پودر نمائید. پودر زاج سفید دارای طبیعت گرم و خشک است و گاهی به عنوان خوشبوکننده بدن نيز استفاده میشود.
برای شناسایی زاج سفید می توانید از کاغذ تورنسل استفاده کنید. این ماده کاغذ تورنسل را قرمز می کند.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
یکی ازخواص زاج سفیددرپزشکی درمان سرطان مثانه ، زخمهای کلیه، مجاری ادرارو کاهش ورم و بادها در اعضای بدن است.
در زمان خونریزی بینی بو کردن زاج سفید مفید می باشد.
مرهمی برای زخمهای دهان می باشد، برای درمان زخمهای رحم وعفونتها و خونریزی بصورت آسیاب شده و شیف داخل رحم.
ورم لثه و عضلات حلق را درمان ، برای درد گوش و رفع چرک و عفونت .
برای درمان شقاق و بواسیر زاج آسیاب شده مفید است .
برای مشکلات پوستی از قبیل جوش و آکنه و زخمهای پوستی و گوشت اضافه استفاده می شود .
برای سفت شدن پوست و جوانی با عسل مخلوط شود وروی پوست بمالید .
برای ترک کف پا، با روغن زیتون و عسل مخلوط شود.
همچنین برای قارچ پای ورزشکاران کار برد زیادی دارد .
جهت استفاده از خواص ضد میکروبی زاج مقدار ۱۰۰ گرم از بلورهای زاج را آسیاب نموده و در۱ لیتر آب به مدت ۱۰ دقیقه بجوشانید . این محلول رقیق، یک محلول شست وشوی گیاهی با خاصیت
ضد میکروبی قوی می باشد جهت پیشگیری از بیماری های تناسلی به صورت استعمال خارجی شستشو دهید.
شما میتوانید با صرف زمان کمی یک ضد عرق خانگی موثر، بیلک و ارزان بسازید. برای اینکه کار به چند قطره آب، یک تکه پارچه تمیز و جوششیرین نیاز دارید.
مقداری جوششیرین را روی پارچه یا دستمالی تمیز و نمدار بپاشید و زیر بغل خود بمالید.
این مام خانگی برای یک روز کامل و بدون تعریق کافی است. جوششیرین عرق را جذب خود کرده و بوی آن را خنثی میکند. جوششیرین به دلیل
نداشتن الکل و آلومینیوم و اسانس هیچ حساسیتی ایجاد نمیکند. این ماده برعکس همکاران شیک و بازاری خود بوی عرق را خنثی میکند، در حالی که مام ها در واقع بو را میپوشانند.
اگر دوست داشته باشید، میتوانید از اسانسهای گیاهی برای معطر کردن ضدعرق خانگیتان استفاده کنید.
برای ماندگاری بوی اسانس کمی نشاسته ذرت به پودر جوششیرین اضافه کنید و یک قطره از اسانس یا روغن معطر دلخواهتان را روی پارچه بزنید.
زاج سفید متشکل از ماده ای به نام Pbo یا سرب اکساید می باشد که با جذب پوستی بسیار بالا در طولانی مدت ممکن است سبب تحریک یا سوختگی در پوست بدن گردد
زاج سفید معمولا به صورت قطعات بزرگ می باشد ابتدا آن را کمی بکوبید تا خرد گردد. سپس آن را در دستگاه آسیاب ریخته و بصورت پودر آن را مصرف کنید.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
از زاج سفید برای مشکلات پوستی از قبیل جوش و آکنه و زخم ها و درمان گوشت اضافه استفاده می گردد
جهت درمان جوش پودر زاج سفید و گلاب را با هم مخلوط کنید و به مدت ۱۵ دقیقه روی جوش بگذارید سپس با آب ولرم بشویید.این ماسک را هفته ای یک نوبت استفاده نمایید.
علاوه بر این موجب سفت شدن و جوانی پوست می گردد بدین منظور ۱قاشق پودر زاج و یک قاشق عسل مخلوط نمایید و به مدت ۱۵ دقیقه روی پوست گذاشته و سپس با آب بشورید.
زاج سفید همچنین ترک کف پا را از بین می برد بایستی ۲ قاشق پودر زاج و یک قاشق روغن زیتون و ۱ قاشق عسل مخلوط کنید سپس بعد از شستن و خشک کردن پاها به مدت ۵ دقیقه ترکیب را به
کف پا ماساژ دهید و بعد از ۱۵ دقیقه با آب ولرم بشویید.
همچنین برای قارچ پای ورزشکاران ۴ قاشق پودر زاج را در یک سطل آب ریخته و پاها را به مدت ۱۵ دقیقه در آن بگذارید و سپس پاها را شسته و خشک کنید برای درمان بهتر یک روز در میان این
عمل را تکرار کنید یا ۲ قاشق پودر با ۴ قاشق گلاب مخلوط و به پاها بمالید بعد از ده دقیقه پا ها را با آب ولرم بشویید و خشک کنید.
زاج سفید را کمی بکوبید تا خرد شود. بعد آن را در دستگاه آسیاب کننده خانگی بریزید و به صورت پودر در بیارید.
ضد عرق و ضد بوی بدن شما آماده است. برای استفاده کافیست که روزی یک بار دستتان را خیس کنید و سر انگشتانتان را به پودر زاج سفید آغشته کنید و مثل مام یا دئودورانت خود به بدنتان بمالید یا اینکه میتوانید بعد از هر حمام به بدن خیستان بمالید و این یعنی خداحافظی با عرق کردن و خداحافظی با بوی بد بدن در یک روز گرم تابستان یا هر فصل دیگه.
ضدتعریقهای شمیایی اگرچه بوی مطبوعی دارند، اما هر کدامشان معایبی هم دارند.
از گران بودن این محصولات که بگذریم، پاک کردن لکی که این مواد روی لباس ایجاد میکنند، یه دردسر واقعی است.
لکه مام های صابونی تقریبا با هیچ ترفندی از روی لباسهای تیره پاک نمیشود.
منابع : ساعت ۲۴ ، ویکی پدیا ، شمس الدین ، عطار مارت
فروش مواد شیمیایی صنعتی
نمایندگی مواد شیمیایی سیگما آلدریچ
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
دیدگاه
وب سایت
نمایندگی مرک آلمان
مواد شیمیایی سیگما آلدریچ
فروش مواد شیمیایی مرک آلمان
آدرس: تهران، پایین تر از میدان جمهوری، برج اداری سهیل
شماره های تماس:
66859216 – 66859220
09129618292
هدف تیم دانش پژهان شیمی ارائه بهترین محصولات و تجهیزات آزمایشگاهی برای شما عزیزان با بهترین کیفیت است، این مجموعه با داشتن نمایندگی سیگما آلدریچ و نمایندگی مرک آلمان یکی از برترین فروشندگان مواد شیمیایی صنعتی می باشد.
آدرس: تهران – خیابان
Your Header Sidebar area is currently empty. Hurry up and add some widgets.
You can help our automatic cover photo selection by reporting an unsuitable photo.
Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.
Would you like to suggest this photo as the cover photo for this article?
Your input will affect cover photo selection, along with input from other users.
Thanks for reporting this video!
زاج سفید یا آلوم که نام علمی آن سولفات آلومینیوم است، فواید زیادی برای سلامتی، پوست و موی افراد دارد. درمانهای مختلف با استفاده از زاج سفید به شیوه های گوناگون مخصوصاً استفاده توسط خانم ها میتواند منجر به سلامتی بیشتر آنها شود. به همین دلیل قبل از مصرف آن لازم است حتماً آگاهی کامل با طرز استفاده آن کسب کنید. این مطلب نتیجه جدیدترین تحقیقات پزشکی در مورد زاج سفید، کاربردها، عوارض، طرز استفاده جهت پوست، واژن، زیبایی و زنان است.
زاج سفید یک ترکیب شیمیایی است. ویکی پدیا آن را یک نوع ترکیب شیمیایی، معمولاً یک نمک دو سولفات آلومینیوم هیدراته با فرمول کلی XAl (SO4) 2 12H2O که در آن X یک کاتیون یکنواخت مانند پتاسیم یا آمونیوم است، تعریف می کند. به خودی خود، زاج سفید اغلب به زاج پتاسیم اشاره دارد، با فرمول KAl (SO4) 2.این ترکیب، سفید و بی رنگ است و حتی هیچ لکه ای روی لباس و سطوح ایجاد نمی کند. بعلاوه بدون هیچگونه بو است و براحتی استفاده می شود. موارد استفاده از زاج سفید:
زاج سفید ارزان است و تقریبا در تمام نقاط جهان قابل دسترس است. در حالی که هر کسی میتواند از این ترکیب استفاده کند، منتها حداکثر سود استفاده از زاج سفید را زنان بدست می آورند.
…
سایر خواص زاج سفید را در لینک اصلی زیر بخوانید:
زاج سفید چیست ویکی پدیا
زاج سفید – کاربردها، عوارض، طرز استفاده جهت پوست، واژن، زیبایی و زنان
وكانت الصين ستون شركة كسارات أكبر قاعدة تصنيع معدات التعدين في الصين، وكانت الأكثر مبيعا من بين مصنع معدات التعدين في السنوات ال 3 الماضية. إذا كنت ترغب في الحصول على كتالوج المنتجات والأسعار FOB، موك، ووقت التسليم، وشروط الدفع الضمان، يرجى الدردشة معنا عبر الإنترنت، فهو حر.
آلومینیوم سولفات(به انگلیسی: Aluminium sulfate)که بدین شکل نوشته میشود Al 2 (S O 4) 3 یا Al 2 O 12 S 3 ، یک ترکیب شیمیایی با شناسه پابکم ۲۴۸۵۰ است. که جرم مولی آن ۳۴۲٫۱۵ g/mol میباشد. شکل ظاهری این ترکیب، جامد بلوری سسفید است.
این شرکت با سابقه درخشان قرین 20 سال در امر تولید و صادرات سولفات آلومینیوم 17% جهت مصرف صنایع مختلف به ویژه صنعت تصفیه آب و فاضلاب چه در داخل کشور چه برای خارج کشور جهت صادرات به تمامی کشورهای همسایه.
سولفات آلومینیوم یک نمک معدنی است با فرمول شیمیایی ۳ (Al 2 (SO 4 می باشد پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پر مصرف آلومینیوم می باشد و هرگاه در آب حل می شود pH آب کاهش پیدا می کند و آب اسیدی می شود. . توانای بالای در انعقاد و
سولفات آلومینیوم دارای کاربرد های مختلفی در طیف گسترده ای از صنایع می باشد. در حدود 50% کل سولفات الومینیوم تولید شدن در تولید کاغذ و کارتن سازی و تولید مقوا مورد استفاده قرار می گیرد.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
فروش سولفات آلومینیوم. سولفات آلومینیوم ۱۷ درصد تولید شده در کارخانه کانی کاو به صورت پودری و محلول در آب و با کیفیت بسیار عالی تولید شده و در بسته بندی های ۲۵ کیلوگرمی و یا سفارشی به فروش می رسد. . اهمیت بسیار بالای
سولفات آلومینیوم یک ترکیب شیمیایی معدنی با فرمول شیمیایی Al2(SO4)3 می باشد. سولفات آلومینیوم در آب قابل حل می باشد و از عمده مصرف آلومینیوم سولفات به عنوان عامل منعقد کننده در تصفیه آب آشامیدنی می باشد.
سولفات الومینیوم (آلوم) چیست؟ برای اشنایی با این محصول خواص ، کاربرد ها و روش تولید به وبسایت پترو کیمیا پیوند مراجعه بفرمایید
کارخانه تولید سولفات آلومینیوم کانی کاو بزرگترین تولید کننده سولفات آلومینیوم 17 درصد در کشور می باشد. سولفات آلومینیوم به خصوص به دلیل کاربرد گسترده آن در صنایع تصفیه آب و فاضلاب از اهمیت فراوانی برخوردار است.
ریتکوشیمی ، تولید کننده محصولات شیمیایی و صادر کننده سولفات فلزی(سولفات مس ، سولفات روی ، سولفات آهن و سولفات آلومینیوم)به کشورهای اروپایی وآسیایی می باشد
سولفات آلومینیوم (Aluminium sulfate) یک ماده شیمیایی با فرمول شیمیایی Al 2 (SO 4) 3 است که پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پر مصرف از عنصر آلومینیوم می باشد. این ماده دارای جرم مولی 342.15 گرم بر مول و شکل
سولفات آلومینیوم چیست؟ سولفات آلومینوم یک ترکیب شیمیایی تحت عنوان منعقد کننده، کاملا محلول در آب است و در الکل ها به مقدار کمی حل می شود و در واقع به گونه ای نامحلول در الکل است.
آلومینیوم سولفات جامد سفید رنگ و محلول در آب است. در کاغذ و کارتن سازی و همچنین به عنوان عامل انعقاد و لخته ساز در تصفیه آب آشامیدنی استفاده می شود.
آلومینیوم سولفات(به انگلیسی: Aluminium sulfate)که بدین شکل نوشته میشود Al 2 (S O 4) 3 یا Al 2 O 12 S 3 ، یک ترکیب شیمیایی با شناسه پابکم ۲۴۸۵۰ است. که جرم مولی آن ۳۴۲٫۱۵ g/mol میباشد. شکل ظاهری این ترکیب، جامد بلوری سسفید است.
سولفات آلومینیوم. با فرمول شیمیایی Al2(SO4)3 یک ترکیب سفید رنگ با قابلیت انحلال بسیار بالا در آب می باشد که پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پر مصرف آلومینیوم می باشد، این ماده می تواند به صورت ساده یا نمک مضاعف با پتاسیم
سولفات آلومینیوم (Aluminium sulfate) یک ماده شیمیایی با فرمول Al2(SO4)3 که پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پر مصرف آلومینیوم می باشد. این ماده دارای جرم مولی 342.15 گرم بر مول و شکل ظاهری جامد بلوری سفید است.
سدیم آلومینیوم سولفات (به انگلیسی: Sodium aluminium sulfate) با فرمول شیمیایی NaAl(SO ۴) ۲ ·12H ۲ O یک ترکیب شیمیایی است. که جرم مولی آن ۴۵۸٫۲۸ g/mol میباشد. شکل ظاهری این ترکیب، پودر بلورین سفید است. جستارهای وابسته
سولفات آلومینیوم محصولی بلوری شکل و به صورت کلوخه ، گرانول یا پودر می باشد که محلول آن در آب دارای ph اسیدی است.سولفات آلومینیوم یک نمک معدنی، با فرمول شیمیایی ۳ (Al 2 SO 4) است. پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پرمصرف
سولفات آلومینیوم با نام های آلوم، زاج، زاج سفید و سولفات آلومینیوم هیدراته هم شناخته می شود. نام های رایج این محصول به لاتین عبارتند از: Alum، Hydrated aluminum sulfate، Aluminum hydrogen sulfate و Aluminium sulphate.
سولفات آلومینیم. آلومینیوم سولفات نامگذاری آیوپاک Aluminium sulfate hexadecahydrate دیگر نامها Cake alum Filter alum Papermaker’s alum آلومینیم سولفات Aluminum sulfate Aluminium sulphate شناساگرها شماره ثبت سیایاس 10043-01-3 شمارهٔ ئیسی 233-135-0 شمارهٔ آرتیئی
سولفات آلومینیوم (Aluminium sulfate) یک ماده شیمیایی با فرمول شیمیایی Al 2 (SO 4) 3 است که پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پر مصرف از عنصر آلومینیوم می باشد. این ماده دارای جرم مولی 342.15 گرم بر مول و شکل
سولفات آلومینیم. آلومینیوم سولفات نامگذاری آیوپاک Aluminium sulfate hexadecahydrate دیگر نامها Cake alum Filter alum Papermaker’s alum آلومینیم سولفات Aluminum sulfate Aluminium sulphate شناساگرها شماره ثبت سیایاس 10043-01-3 شمارهٔ ئیسی 233-135-0 شمارهٔ آرتیئی
کارخانه تولید سولفات آلومینیوم کانی کاو بزرگترین تولید کننده سولفات آلومینیوم 17 درصد در کشور می باشد. سولفات آلومینیوم به خصوص به دلیل کاربرد گسترده آن در صنایع تصفیه آب و فاضلاب از اهمیت فراوانی برخوردار است.
سولفات آلومینیوم محصولی بلوری شکل و به صورت کلوخه ، گرانول یا پودر می باشد که محلول آن در آب دارای ph اسیدی است.سولفات آلومینیوم یک نمک معدنی، با فرمول شیمیایی ۳ (Al 2 SO 4) است. پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پرمصرف
سولفات آلومینیوم با فرمول شیمیایی Al2(SO4)3 سولفات آلومینیوم یک ترکیب سفید رنگ با قابلیت انحلال بسیار بالا در آب می باشد که پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پر مصرف آلومینیوم می باشد، این ماده می تواند به صورت ساده یا نمک
سولفات آلومینیوم (Aluminium sulfate) یک ماده شیمیایی با فرمول شیمیایی Al 2 (SO 4) 3 است که پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پر مصرف از عنصر آلومینیوم می باشد. این ماده دارای جرم مولی 342.15 گرم بر مول و شکل
سولفات آلومینیوم Aluminium sulfate پر کاربرد ترین ماده منعقد کننده آلومینیومی coagulant است.این محصول در انواع مختلف جامد نظیر پودری ، گرانول و کلوخه و یا به شکل محلول تولید می شود.
آلومینیوم پتاسیم سولفات 12 آبه که به زاج سفید معروف است یکی از مواد شیمیایی موجود در بازار می باشد که برای مصارف گوناگونی استفاده می شود.
سولفات آلومینیوم پودری 17%(زاج سفید) آلومینیوم سولفات: (Aluminium sulfate)با فرمول شیمیایی Al2(SO4)3 یا Al2O12S3، یک ترکیب شیمیایی با جرم مولی 15/342 g/mol میباشد. شکل ظاهری این ترکیب، جامد بلوری سفید است. نام دیگر آن ز
سولفات آلومینیوم وقتی تا دمای ۵۸۰ تا ۹۰۰ درجه سانتی گراد گرم شود، به گاما آلومینا و تری اکسید سولفور تجزیه می شود. سولفات آلومینیوم با آب ترکیب شده و نمک های آبدار با ترکیبات مختلف تولید می کند.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
واکنش تجزیه ی آلومینیوم سولفات. سولفات آلومینیوم یک ترکیب شیمیایی با فرمول Al 2 (SO 4) 3 است. معادله تجزیه آلومینیوم سولفات یکی از پر کاربردترین معادلات در آزمایشات شیمیایی می باشد.
سولفات آلومینیوم ماده ای محلول در آب ، غیر قابل احتراق و غیر سمی است که خطر اصلی آن برای محیط زیست است. بنابراین برای جلوگیری از انتشار بیشتر آن در محیط باید اقدامات اساسی انجام شود.
سولفات آلومینیم Aluminium sulfate در ایران با نام های زاج سفید و آلوم نیز شناخته می شود. سولفات آلومینیم ماده ای پایدار است ولی تمایل زیادی به ترکیب با آب دارد. قیمت سولفات آلومینیوم بستگی به ویژگی و نوع آن دارد.
سولفات آلومینیوم چیست. سولفات آلومینیوم (Aluminium Sulfate) یا زاج سفید که در بعضی از صنایع با نام آلوم شناخته می شود یک ماده شیمیایی با فرمول Al 2 (SO 4) 3 که پس از اکسید آلومینیوم دومین ترکیب پر مصرف آلومینیوم می باشد.
شرکت نیکان تولید بزرگترین تولید کننده و وارد کننده مواد شیمیایی و مواد معدنی در ایران می باشد . تولید کننده کربنات کلسیم ، سولفات آهن ، سولفات آلومینیوم ، سود مایع ، پودر سنگ ، آهک ، بنتونیت و.
این ماده بلوری شکل شفاف به عنوان ادویهای ضد عفونی کننده بین اکثر افراد شناخته میشود. جالب است بدانید زاج سفید در الکل حل نمیشود اما به عنوان ماده انحلال پذیر در آب به راحتی به کار برده میشود.
۶. سنگ یا پودر زاج سفید به عنوان دئودرانت. سنگ یا پودر زاج سفید تاثیر بسیار خوبی بر رفع بوی بدن میگذارد. این ماده یک دئودرانت طبیعی بسیار موثر است. میتوانید زیر بغل خود و سنگ زاج سفید را …
انگار دنیا رو به من داده باشن. اول بگم که این زاج سفید یک نوع سنگ بلوری شکل هست که در طبیعت وجود داره و از زمان بسیار قدیم به عنوان ضد عرق استفاده میشده و البته مصارف دیگری هم داشته.
به عنوان سنگ زنی سنگ زاج سفید. سنگ زنی به اشتراک گذاری در کلوب کد ویدیو دانلود سنگ زنی گزارش تخلفحداکثر طول ویدیو 640 و حداکثر عرض آن 360 میباشد سنگ زنی محله شمیلیها تماس با تامین کننده. بررسی قیمت
زاج یا آلوم، ترکیب شیمیایی خاصی است که در کلاس خاصی از ترکیبات شیمیایی قرار دارد ترکیب خاصی با فرمول kal (so 4) 2.12h 2 o است. طبقه وسیعتری از ترکیبات شناخته شده به عنوان آلومها با فرمول ab (so 4) 2.12h 2 o وجود دارد.
زاج سفید چیست ویکی پدیا
نام دیگر زاج سفید سنتی. یا زاج سفید عطاری. فرمول شیمیایی al 2 (so 4) 3.(nh 4)2so 4.24h 2 o. رنگ محصول: سفید شیشه ای. شکل محصول: نباتی. کاربرد زاج : در صنایع نساجی و سلولزی. در تصفیه آب های صنعتی. در صنایع چیت …
سنگ زنی داخلی برای پرداخت کردن و اندازه کردن سوراخ های استوانه ای و مخروطی در قطعاتی که قبلا سوراخکاری یا سوراخ ترلشی شده اند ، به کار می رود .این روش مخصوصا برای اندازه کردن سطوح سوراخ قطعات …
سنگ زنی لاستیک ماشین بازیافت. لاستیک آسیاب سنگ زنی در محل ماشین آلات دستگاه پرس کف پوش، مورد استفاده آن در صنعت بازیافت لاستیک است و یکی از چندین دستگاه شرکت لیماک می باشد، خط تولید بازیافت لاستیک در یکی از استانهای .
در این مقاله به بررسی کامل فواید و خواص زاج سفید پرداخته ایم. در این مقاله می گوییم که عوارض زاج سفید برای رحم و تنگی واژن هنوز به طور ثابت نشده است، اما سایر خواص زاج سفید را شرح می دهیم.
کریزوبریل (Chrysoberyl) با فرمول شیمیایی Al 2 BeO 4 آلومینات برلیم، آن را به عنوان کانی و سنگ قیمتی در نظر میگیرند؛ سومین سنگ قیمتی سخت در فهرست موس است. این کانی شباهت زیادی به بریل دارد اما کاملاً با آن متفاوت است.
کریزوبریل (Chrysoberyl) با فرمول شیمیایی Al 2 BeO 4 آلومینات برلیم، آن را به عنوان کانی و سنگ قیمتی در نظر میگیرند؛ سومین سنگ قیمتی سخت در فهرست موس است. این کانی شباهت زیادی به بریل دارد اما کاملاً با آن متفاوت است.
زاج سفید، کاغذ تورنسل را قرمی می کند و روش شناخت زاج مقطر با مالیدن به فولادی رنگ فولاد مسی می شود. حیوانات : از دود دادن زاج موش و مگس گریزان هستند، مالیدن محلول ۵۰% زاج کبود به زخم پای دام باعث …
کاربردهای زاج سفید را میدانید. زاج سفید یک نوع سنگ بلوری شکل هست که در طبیعت وجود داره و از زمان بسیار قدیم به عنوان ضد عرق استفاده میشده و البته مصارف دیگری هم داشته. زاج سفید در حقیقت سولفات مضاعف پتاسیم و آلومینیم است …
سنگ شکن معدن . سنگ شکن فک PE PE Jaw Crusher معمولاً به عنوان سنگ شکن اصلی در خطوط تولید معدن استفاده می شود …
زاج یا آلوم، ترکیب شیمیایی خاصی است که در کلاس خاصی از ترکیبات شیمیایی قرار دارد ترکیب خاصی با فرمول kal (so 4) 2.12h 2 o است. طبقه وسیعتری از ترکیبات شناخته شده به عنوان آلومها با فرمول ab (so 4) 2.12h 2 o وجود دارد.
سنگ سیاه و سفید خرد در نیجریه. سنگ سیاه خرد کن در نیجریه – سنگ شکن برای فروش. طلا و شن و ماسه سیاه و سفید قیمت جدا by marry marry li; 1:17 دریافت نقل قول مصارف عمده فسفات در اين روش ابتدا سنگ فسفات را خرد ميكنند بعد با آسياب كردن كردن …
سنگ قمر “لابرادوریت”، تحت تاثیر انعکاس نور حاصل از صفحات دوگانهای قرار دارد که به عنوان پدیده عمومی “اپتی کالOptical” ، در ارتباط با اکثر لابرادوریتهای شفاف و نیمه …
با مجله اینترنتی گلثمین در یک مطلب تازه از آداب و رسوم همراه باشید : آداب و رسوم محرم در بهبهان دستههای سینهزنی در بهبهان ورود و خروج خود را به صحن امامزاده با شور و حرارت خاصی آغاز و پایان میکنند
مینی سنگ شکن تانزانیاlucht-fotograaf . سنگ شکن فکی کوچک استفاده می شود برای فروش آفریقای جنوبی. 29 مه 2016 سنگ شکن برنامهسنگ شکن فکی برای شکستن نمک سیاه و سفید میلر برای سنگ زنی ذغال سنگ شکن فک کوچک قابل حمل آفریقای جنوبی روز پیش .
زاج سفید – خرید اینترنتی از فروشگاه آنلاین هزار و چهل گیاه زاج سفید یک نوع نمک بی رنگ شیمیایی است. خواص زاج سفید برای تنگی واژن .زاج سفید برای پوست .زاج سفید برای زیر بغل مفید بوده و خواص بسیاری دارد.
سنگ شکن سنگ سیاه و سفید فروشنده واحد سنگ سنگ کارخانه سنگ شکنی مجموعه یادداشت های سفرنامه اندونزی ویکی ناریا. فک سنگ شکن رنگ سفید. به عنوان سنگ زنی سنگ زاج سفید سنگ شکن برای, گچ پس از خشک شدن رنگ .
سنگ زنی ماشین آلات جور توپ برای فروش روتور سنگ شکن سنگ زنی انواع ماشین YouTube. 1 ژوئن 2016, ایمنی در سنگ زنی ماشین سنگ فرز قیمت انواع سنگ و فرز برقی به همراه مشخصات کامل و عکس با ابزار و ماشین آلات …
اخیراً کسی به دفترم آمد و پرسید «تولانی کجاست؟» منشی جواب داد «ببین تولانی آن خانمی است که بلوز سفید پوشیده.» دو زن دیگر هم در دفتر سفید پوشیده بودند. منشی دوباره گفت «آن زنی که موهایش قهوهای است.»
سنگ سنگ آسیاب سفید . زاج سفید آسیاب سنگ شکن ir arcrushing قسمتی از خط تولید زاج سفید شرکت زاج تاکستان شامل سیستم انتقال مواد، میکسر ها، بونکر سولفات، تغلیظ کننده سه مرحله ای . فروش در اینجا
سنگ سنگ آسیاب سفید . زاج سفید آسیاب سنگ شکن ir arcrushing قسمتی از خط تولید زاج سفید شرکت زاج تاکستان شامل سیستم انتقال مواد، میکسر ها، بونکر سولفات، تغلیظ کننده سه مرحله ای . فروش در اینجا
مواد معدنی ایتالیایی سنگ زنی ماشین آلات. سنگ شکن مواد معدنی تجهیزات فک , اطلاعات پروژه در استخراج مواد معدنی جامد; مواد خام اصلی مورد نیاز برای تولید سیمان چه هستند , شرکت های سنگ زنی مواد معدنی اروپا .
به سبب سخت و محکم بودن این نوع سنگ و گران بودن ابزارزنی و حجم سازی و تعداد اندک دستگاههای صیقل زنی احجام سنگی، این نوع سنگ بیشتر بهصورت پلاک کاربرد دارد و ابزارهای حجمی این نوع سنگ را در …
دستگاه سنگ شکن سنگ کوچک در کانادا مهندسی goldtech. دستگاه های سنگ شکن سنگ گرانیت کوچک استفاده می شود. 29 مه 2016 سنگ شکن برنامهسنگ شکن فکی برای شکستن نمک سیاه و سفید میلر برای سنگ زنی ذغال می گردد، زیرا این دستگاه ها هم در سایز .
سنگ زنی پادا خام – srkorea.asia. سنگ زنی مواد خام. پلیمر در خرد کردن و سنگ زنی ماشین سنگ زنی مواد خام به عنوان نوع مهم مواد معدنی خام است معدن خاک رس خرد کردن و سنگ زنی است .
سنگ شکن سیاه و سفید سنگ زنی الماس. سنگ آهک سنگ شکن شن و ماسه معدن سنگ, , سیاه و سفید جای خالی معدن سنگ برای سال; سنگ شکن فکی . گرفتن اطلاعات به عنوان مثال سنگ آلاباستر عسلویه سیاه رنگ است سنگ کلات …
زاج سفید چیست ویکی پدیا
فروش سنگ چینی ازنا به قیمت کارخانه با تخفیف خرید نقدی عمده آغاز شد.سنگ چینی یا کریستال نوعی سنگ آهکی مکابیش دگرگون شده ای است.وجود یون ها و مواد موجود در این سنگ، طیفی از رنگ سفید تا خاکستری تیره را…
فروش آسیاب آلومینیوم – edusom . سولفات آلومینیوم معمولا به عنوان نوعی از آلوم نیز نام برده می شماره تماس کارخانه : 984433484784+ آلومینیوم کارخانه سولفات , ایران سنگ شکن، فروش آسیاب را به فروش می رساند .
زاج سفید برای از بین بردن بوی بد زیر بغل: زاج سفید را کمی بکوبید تا خرد شود. بعد آن را در دستگاه آسیاب کننده خانگی بریزید و به صورت پودر در بیارید.
سنگ شکن سنگ سیاه و سفید فروشنده واحد سنگ سنگ فک سنگ شکن رنگ سفید به عنوان سنگ زنی سنگ زاج سفید سنگ شکن برای, گچ پس از خشک شدن رنگ سفید ایجاد می کند که این امر جلوه خوبی به, بهترین دستگاه سنگ
سنگ ساختمانی . سنگ ساختمانی به عنوان نوعی از مصالح ساختمانی سال هاست که در ساخت انواع بناها استفاده می شود. سنگ ساختمانی به عنوان یک ماده بسیار سخت و کیفیت برتر هنری شناخته شده است.
زاج سفید نام علمی : آلوم نام تجاری : زاج سفید K(OH) AL2(SO4)3 , 14H2O حالت فیزیکی : جامد(کریستال به میزان 0.0062 درصد وزنی Fe کمتر از 0.0001 درصد وزنی As کمتر از 0.0024 درصد وزنی Pb Al2o3برابر 14 درصد موجود برمبنای میزان Al
سیاه و سفید کارخانه سنگ شکن سنگ در گجرات. سیاه و سفید سنگ سنگ شکن فکی سنگ شکن. سیاه و سفید سنگ سنگ شکن فکی سنگ شکن سنگ شکن های طبیعی کلیه و صفرا 11 دسامبر 2016 , تحقیقات نشان میدهد نوعی گیاه قادر است سنگ کلیه و کیسه صفرا را در …
قیمت سنگ چینی . قیمت سنگ چینی به پارامتر های مختلفی بستگی دارد که معدن سنگ یکی از آیتم های کلیدی است.به عنوان مثال برخی معادن به دلیل کیفیت بالای محصول تبدیل به یک برند شده است.از پارامتر های تاثیر گذار دیگر رنگ و شفافیت …