عفونت مجرای ادرار چیست؟عفونت مجرای ادرار عارضه شایعی است که نتیجه عفونت باکتریایی دستگاه ادرار است. نیمی از بانوان دست‌کم یک بار در طول عمر خود تحت درمان‌های مخصوص این نوع عفونت قرار می‌گیرند. – عفونت مجرای ادراری که مثانه را درگیر کند، التهاب مثانه (سیستیت) یا عفونت مجرای ادرار تحتانی نامیده می‌شود. – عفونتی که به کلیه‌ها نیز سرایت کرده باشد، عفونت مجرای ادرار فوقانی یا پیلونفریت نامیده می‌شود.بانوان باردار به دلیل تغییرهایی که در این دوران در بدنشان رخ میدهد، بیشتر مستعد عفونت ادرار هستند. هورمون پروژسترون عضله‌های لوله‌هایی (حالب) را شل می‌کند که کلیه‌ها را به مثانه متصل می‌کند. به این ترتیب حرکت ادرار از کلیه به مثانه آهسته می‌شود. بزرگتر شدن رحم نیز جریان ادرار را آهسته می‌کند. در نتیجه باکتریها قبل از دفع از بدن زمان بیشتری برای رشد کردن دارند.
بانوان چه در دوران بارداری چه غیر آن بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ادراری هستند، چون باکتریها حین معاشقه و نزدیکی از روده و واژن وارد حالب می‌شود. بنابراین جنسیت زنانه یکی از علل خطر این عفونت است. رابطه جنسی شدید نیز باعث التهاب مثانه می‌شود و در این شرایط باکتریها راحت‌تر مثانه را آلوده می‌کنند. از آنجایی که میکروب‌ها با ادرار از مثانه و حالب خارج می‌شود، بنابراین کاهش تعداد دفعات ادرار نیز یکی از علل عفونت ادراری در بارداری به شمار می‌آید. ناهنجاری‌های مجاری ادراری یا عارضه‌های مزمنی مانند دیابت نیز ممکن است به عفونت مجرای ادرار منجر شود.بارداری باعث عفونت مجرای ادرار نمی‌شود، به خاطر داشته باشید که از هر 5 خانم یک نفر در مرحله‌ای از عمر خود دچار این مشکل می‌شود. درهر حال بارداری تغییراتی را در بدن مادر ایجاد می‌کند که وی را بیشتر در معرض عفونت ادراری قرار میدهد. بارداری قبل از هر چیز با تغییراتی هورمونی همراه است که محیط را برای عفونت و رشد و تکثیر باکتری‌هایی چون اشرشیا کلی فراهم می‌کند.
افزایش پروژسترون نیز باعث شل شدن عضله‌های انتقال دهنده ادرار می‌شود، در نتیجه باکتریها تا مثانه و احتمالاً کلیه بالا می‌رود. به این ترتیب احتمال عفونت در دوران بارداری افزایش می‌یابد. رحم بزرگ شده نیز مانع از تخلیه کامل مثانه می‌شود و مقداری ادرار در مثانه باقی می‌ماند که بستر را برای تکثیر باکتریها فراهم می‌کند.
عفونت مجرای ادرار گاهی هیچ گونه علائمی ندارد. به همین دلیل بهتر است آزمایش ادرار را در ابتدای دوران بارداری انجام داد. اگر در دوران بارداری باکتری در ادرار پیدا شود، آنتی بیوتیک برای از بین بردن عفونت تجویز می‌شود، حتی اگر هیچ علامتی وجود نداشته باشد.بعضی از علائم التهاب مثانه عبارت است از: – درد پایین شکم یا پشت بدن که گاهی شبیه به انقباض‌های خفیف تا متوسط است. – درد یا سوزش هنگام ادرار کردن – فوریت یا تکرر ادرار – خون در ادرار – احساس کسالتچنانچه در دوران بارداری با این علائم مواجه شدید، به سرعت به پزشک مراجعه کنید.وضعیت در صورت منتشر شدن عفونت در کلیه‌ها وخیم‌تر است و به بیماری شدید می‌انجامد. علائم عفونت کلیه به شرح زیر است: – تب بالای 38 درجه سانتی‌گراد – درد مداوم در لگن، پهلو یا پشت بدن – تب و لرز – حالت تهوع و استفراغ – اسهال – سر درددر صورت مواجهه با علائم فوق به سرعت به پزشک یا بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کنید.
پزشک برای بررسی وجود باکتری در ادرار دستور آزمایش میدهد و در صورت لزوم آنتی بیوتیک تجویز می‌کند. آنتی‌بیوتیک عفونت مثانه را برطرف می‌کند و پزشک نوعی از آنتی بیوتیک را تجویز می‌کند که مصرف آن در دوران بارداری خطری ایجاد نکند.بانوان باردار معمولاً باید آنتی بیوتیک را به مدت 7 روز مصرف کنند. آزمایش ادرار بلافاصله پس از قطع مصرف دارو انجام می‌شود تا از رفع عفونت اطمینان حاصل شود. متخصص گاهی اوقات لازم می‌داند که آزمایش عفونت مثانه تا زمان زایمان به طور مرتب انجام شود.اما اگر کلیه عفونی شده باشد، مادر باید برای دریافت آنتی بیوتیک وریدی و تزریق سرم در بیمارستان بستری شود. درمان سریع بسیار مهم است، چون عفونت کلیه در موارد نادر پیشرفت می‌کند و به عفونت خون (سپسیس) تبدیل می‌شود. عفونت خون زمانی رخ میدهد که بدن شروع به حمله به اندام‌ها و بافت‌های خود کند.
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
احتمال دارد که عفونت ادراری به نوزاد آسیب بزند، بنابراین باید درمان آنتی بیوتیکی عفونت مجرای ادرار را به سرعت شروع کرد. عفونت ادراری یکی از علل زایمان زودرس و وزن پایین نوزاد محسوب می‌شود؛ چون عفونت ادراری رحم را تحریک به وضع حمل می‌کند و نوزاد نارس متولد می‌شود.
خوشبختانه اکثر موارد عفونت ادراری را میتوان حتی در دوران بارداری به راحتی با آنتی بیوتیک درمان کرد. هر چند مصرف بعضی داروها در دوران بارداری ممنوع است، اما اکثر آنتی بیوتیک‌ها ایمن هستند. پزشک آنتی بیوتیک مناسب را با توجه به حساسیت‌های مادر و هفته بارداری تجویز می‌کند. گونه‌های مختلفی از آنتی‌بیوتیک وجود دارد که مصرف آنها هیچ خطری را در دوران بارداری ایجاد نمی‌کند.
هیچ راهی برای پیشگیری صد در صدی از عفونت ادراری در بارداری وجود ندارد. روشهای زیر هر چند اثبات شده نیست، اما معمولاً برای پیشگیری از عفونت ادراری توصیه می‌شود: – مثانه را به محض نیاز به دفع ادرار و همچنین پس از مقاربت تخلیه کنید. – ناحیه تناسلی را پس از تخلیه ادرار با دستمال از جلو به عقب پاک کنید تا احتمال پخش شدن باکتریها کاهش یابد. – بین پاها را هر روز و پس از نزدیکی بشویید. از پاک کننده‌های ملایم و غیرعطری استفاده کنید. – آب فراوان بنوشید.احتمالاً شنیده‌اید که کپسول یا شربت قره‌قاط برای درمان عفونت مجرای ادرار مفید است. واقعیت این است که هیچ شواهدی دال بر سودمندی این ماده در دست نیست و قره قاط را نمی‌توان جایگزین آنتی‌بیوتیک کرد؛ به ویژه اگر بیمار باردار نیز باشد.
در زمان بارداری احتمال ابتلای افراد به عفونت ادراری از همیشه بیشتر خواهد بود. عفونت ادراری در حاملگی مشکلاتی را برای جنین و مادر به وجود می آورد که تشخیص به موقع آن ضروری می باشد ؛ این بخش از نمناک نکاتی مهمی را در بر دارد که شما را برای اقدام صحیح در این شرایط آشنا می سازد.
یکی از خانم ها که در دوران بارداری عفونت ادراری را تجربه کرده است می گوید:در اواسط دوران بارداری پزشکم به من اطلاع داد که عفونت دستگاه ادراری دارم.و باید با آنتی بیوتیک ها درمان می شدم ؛ غافلگیر شدم جواب آزمایش عفونتی ام مثبت بوده است.
هیچ نشانه ای نداشتم، و فکر نمی کردم عفونت داشته باشم و پزشکم آن را براساس تست ادرار روتین من متوجه شد.بعد از 4 مرتبه بارداری، فکر کردم که آن ها شوخی می کنند اما این طور نبود من دچار UTI یعنی عفونت ادراری در دوران بارداری شده بودم.
ا UTI زمانی اتفاق می افتد که باکتری ای از خارج بدن وارد مجرای پیشاب ادراری زن می شود (اساسا مجرای ادرار) و باعث عفونت می شود ؛ زنان بیشتر از مردان دچار عفونت ادراری می شوند.
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
کالبد شناسی زن باعث می شود که باکتری ها از واژن یا مناطق مقعدی وارد شوند و به دستگاه ادراری بروند، چون همه آن ها به هم نزدیک هستند. عفونت ادراری معمولا توسط باکتری از پوست، واژن، یا مقعد وارد مجرای پیشاب است و به سمت بالا حرکت می کند.
انواع مختلفی از عفونت ادراری وجود دارد:
عفونت مجاری ادرار و یا مثانه:
اغلب باکتری ها در مثانه توقف می کنند و تکثیر می شوند و باعث التهاب و ایجاد علایم آشنای عفونت مثانه می شوند. التهاب مجاری ادرار در میان زنانی که فعالیت جنسی زیادی دارند، بین سنین 20-50 سال رایج است.
باکتری ها همچنین می توانند از مثانه تان عبور کنند و یک یا هر دو کلیه را آلوده کنند. عفونت کلیه شایع ترین بیماری پزشکی در دوران بارداری است. عفونت می تواند به جریان خون سرایت کند و برای شما تهدید کننده زندگی شود.
عفونت کلیه ممکن است عواقب جدی برای نوزادتان داشته باشد. این کار باعث افزایش ریسک کار زایمان زودرس و داشتن نوزاد با وزن کم می شود و با افزایش خطر مرگ و میر جنین یا بدنیا آمدن نوزاد مرده ارتباط دارد.
داشتن باکتری در مجاری ادراری ممکن است که هیچ نشانه ای نداشته باشد. این با نام باکتری های بدون نشانه شناخته می شود.زمانی که باردار نیستید، این وضعیت به طور کلی باعث بروز مشکل نمی شود و اغلب به تنهایی خودش از بین می برد.
با این حال در دوران بارداری، باکتری های بدون نشانه به طور معنی داری خطر ابتلا به عفونت کلیه را افزایش می دهد و همراه با زایمان زودرس و وزن پایین نوزاد است. این یکی از دلایلی است که ادرار شما به طور معمول در دوران بارداری مورد آزمایش قرار می گیرد.
اگر در دوران بارداری دچار عفونت دستگاه ادرار شده باشم، چه اتفاقی می افتد؟
باکتری های بدون نشانه با زایمان زودرس و وزن پایین نوزاد مرتبط است، و اگر درمان نشود، شانس شما برای پیشرفت عفونت به کلیه تا 40 درصد بالا می رود با این حال، با درمان کافی، ریسک شما به طور چشمگیری کاهش می یابد، تا بین 1-4 درصد.
برای مشخص کردن اینکه که آیا باکتری در مجرای ادرار شما وجود دارد یا خیر، پزشک در اولین دیدار قبل از زایمان ادرارتان را می گیرد و آن را برای آزمایش به آزمایشگاه می فرستد. اگر این کشت اولیه جواب منفی داشته باشد، شانس شما برای عفونت ادرار در بارداری کم است.
سپتیسمی:
ابتدا عفونت کلیه می تواند به سپتیسمی تبدیل شود. سپتیسمی واکنش بدن شما به یک عفونت جدی است؛ اغلب به آن “مسمومیت خونی” گفته می شود و باعث تب و درد شدید می شود و می تواند به شدت به شما ضربه بزند.
التهاب ممکن است به اندازه ای شدید شود که جریان خون به اندام های شما و یا به جنینتان را قطع کند که می تواند برای هر دوی شما مهلک باشد.سپتیسمی تنها می توانند با آنتی بیوتیک های موثر درمان شوند.
عفونت های مجاری ادراری ریسک زایمان زودرس را افزایش می دهد، که منجر به نوزاد رشد نکرده و عدم توانایی در نفس کشیدن بدون کمک شود.
همانند عفونت های باکتریایی دیگر، UTI می تواند در هنگام زایمان به کودک شما سرایت کند ؛ این می تواند باعث عفونت های جدی شود و به چشم، بینی و یا دهان کودک شما برسد و برای زندگی او تهدید کننده است.
اگر در زمان زایمانتان باور دارید که عفونت ادراری دارید، باید با پزشک خود درباره ریسک ها و راه های جایگزین صحبت کنید، تا از عفونی کردن کودکتان خودداری کنید. شما بدن خود را می شناسید، پس مطمئن شوید که پزشک آن را به عنوان نشانه نرمال حاملگی رد نکند.
عفونت ادراری در دوران بارداری شایع است. به این دلیل که جنین رو به رشد می تواند مثانه و دستگاه ادراری را فشار دهد. این کار باکتری ها را گرفتار می کند یا باعث ترشحاتی می شود ؛ همچنین تغییرات فیزیکی نیز وجود دارد و تا هفته ششم بارداری، تقریباً همه زنان باردار تورم مجرای ادرار را تجربه می کنند، زمانی که مجرای پیشابشان گسترش می یابد و تا زمان زایمان ادامه می یابد.
مجرای ادرار بزرگ شده، همراه با افزایش حجم مثانه و کاهش میزان مثانه، همه اینها باعث می شود که ادرار بیشتر در مجرای پیشاب بماند. این اتفاق به باکتری ها اجازه رشد می دهد.برای بدتر شدن اوضاع، ادرار یک زن باردار بیشتر متمرکز و غلیظ می شود.
هم چنین انواع خاصی از هورمون ها و قند در آن وجود دارد.این می تواند رشد باکتری ها را بیشتر کند و توانایی بدن شما برای مبارزه با باکتری های “بد” را کاهش دهد.
نشانه ها و علائم بیماری عفونت ادرار، عبارتند از:
بین 2-10 درصد زنان باردار عفونت ادرار را تجربه می کنند ؛ حتی نگران کننده تر، مجاری ادراریشان اغلب در دوران بارداری مکرر مبتلا می شوند.زنانی که مبتلا به عفونت ادراری بوده اند، در دوران بارداری بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند. در مورد زنانی که چندین فرزند دارند نیز همین گونه است.
هر گونه عفونتی در دوران بارداری می تواند برای شما و نوزادتان به شدت خطرناک باشد. به این دلیل که عفونت خطر زایمان زودرس را افزایش می دهد ؛ یکی از بیماران که این مورد را تجربه کرده است می گوید:
“من به سختی متوجه شدم که عفونت درمان نشده در دوران بارداری می تواند بعد از زایمان شما، ضررهای زیادی را به بار آورد.بعد از اینکه اولین دخترم را به دنیا آوردم، 24 ساعت بعد از زایمان به خانه برگشتم و با تب نزدیک به 105 فارنهایت (41 c) بیدار شدم.
من به بیمارستان با بیماری عفونی تشخیص داده نشده به نام UTI برگشتم، حالتی به نام پیلونفریت ؛ این می تواند یک بیماری مهلک برای مادر و کودک باشد. این بیماری به کلیه هایم سرایت کرده بود و در نتیجه کلیه هایم از آسیب دائمی اش رنج بردند.”
عفونت دستگاه ادراری اغلب به تنهایی خوب می شود. علی رغم دفاع های طبیعی بدن، قارچ ها، باکتری ها، و ویروس ها خود را به دستگاه ادراری می رسانند و در مثانه، مجرای پیشاب و مجرای ادرار ثبیت می شوند.
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
آنتی بیوتیک ها به عنوان اولین خط درمانی تجویز می شوند، اما باید به شدت در طول دوران بارداری از آن ها اجتناب شود. چنانچه در این بخش از نمناک گفته ایم بهترین گزینه برای نحوه درمان در دوران بارداری درمان بدون آنتی بیوتیک هاست، و باید تا جای ممکن از درمان های خانگی طبیعی و بی خطر استفاده کرد.
1. مصرف مایعات را افزایش دهید:
نوشیدن مقدار زیادی آب و مایعات در تمام روز بهترین راه برای بیرون راندن باکتری ها از سیستم بدن است.برای هیدراته نگه داشتن بدن، شما باید بعد از هر وعده غذایی یک لیوان آب بنوشید تا باکتری ها از سیستم بدنتان خارج شود و در نتیجه احتمال عفونت را کاهش می دهد.
2. ادرار کردن مکرر:
در دوران بارداری، شما باید ادرار کنید تا باکتری ها در مثانه تان رشد نکند. اگر کسی ادرار نکند، باکتری ها می توانند در مجاری ادراری تکثیر شوند و منجر به عفونت شوند.
3. بدنتان را تمیز و خشک نگه دارید:
شما باید سعی کنید لباس های گشاد و شل بپوشید تا به هوا اجازه عبور دهد و به خشک نگه داشتن مجرای پیشاب کمک کند. شما باید بعد از هر بار دستشویی خود را خشک کنید تا مطمئن شوید که باکتری ها وارد مجرای پیشاب نمی شوند.
4. نباید اجازه دهید اسپرم به بدنتان وارد شود:
شما باید از کاندوم در رابطه تان استفاده کنید. شیوع بیماری عفونت ادراری در میان زنانی که به طور جنسی فعال هستند و از کاندوم استفاده نمی کنند، بیشتر است.
5. پروبیوتیک:
پروبیوتیک از پوشش بدن انسان که به عنوان یک دفاع برای بدن است، حمایت می کند. غذاهایی مخمری مثل کیمچی، ماست پروبیوتیکی و پنیر خام از غذاهای شامل پروبیوتیک است. خوردن غذاهای تخمیر شده، باکتری های بدن را بدون ایجاد هر گونه بیماری، ترمیم می کند.
6. سیر:
سیر خام که به تازه خرد شده ، حاوی انواع زیادی از خواص ضد میکروبی است. خاصیت ضد قارچی سیر می تواند باعث عفونت های قارچی شود.
7. ویتامین C:
ویتامین C شانس رشد ایکولای را کاهش می دهد. سیستم ایمنی را بهبود می بخشد و ادرار را اسیدی می کند. میزان سلامت زنان را بهبود می دهد و اگر درمان ویتامین C به مدت سه ماه صورت گیرد، عفونت های ادراری را نیز کاهش می یابد.
8. روغن میخک:
روغن میخک برای فعالیت ضد میکروبی، ضد ویروسی و ضد قارچی شناخته می شود. خاصیت ضد التهابی روغن میخک یک مزیت دیگرش است. با این حال، ممکن است برخی واکنش های معکوس نسبت به بدن وجود داشته باشد، بنابراین لطفا آن ها را تحت نظارت ارائه کننده خدمات بهداشتی خود مصرف کنید.
9. روغن پرتقال:
روغن اساسی پرتقال را می توان با موفقیت به عنوان درمان برای عفونت باکتریایی مورد استفاده قرار داد. مانع رشد ای کولای می شود. این باکتری ای است که در عفونت ادراری دیده می شود. باید بعد از مشورت با ارائه کننده خدمات بهداشت به بیمار داده شود.
عفونت ادراری عموماً از باکتری ناشی می شود که وارد دستگاه ادراری می شود و باعث درد و ناراحتی می شود. ماهیت مکرر این بیماری به خطر گسترش مقاومت دارویی می افزاید. آن ها عوارض جانبی نامطلوبی دارند، بنابراین فرد باید درمان های خانگی را امتحان کند.
تعریف ،نحوه ابتلا وعوامل ایجادکننده
اکثر زنان در دوران بارداری با وجود مراقبتهای بهداشتی که انجام می‌دهند به عفونت ادراری مبتلا می‌گردند.
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
اغلب افراد لفظ عفونت ادراری را به جای لفظ عفونت مثانه كه نوعی عفونت باكتریائی است كه در مثانه ایجاد التهاب می‌كند و اغلب با علائمی‌نظیر احساس نیاز به دفع مكرر ادرار و سوزش ادراری همراه است، بكار می‌برند. این حالت كه سیستیت نیز نامیده می‌شود در بین خانم های 20 تا 50 ساله كه از نظر جنسی فعال هستند، نسبتاً شایع است.
البته باكتری می‌تواند هر بخشی از دستگاه ادراری را آلوده سازد. دستگاه ادراری از كلیه ها كه ادرار را ترشح می‌كنند شروع می‌شود و بصورت لوله هایی كه حالب خوانده می‌شوند تا مثانه كشیده می‌شود كه ادرار در آن جمع می‌شود. دستگاه ادراری به پیشابراه یا اورترا ختم می‌شود كه لوله كوتاهی است كه ادرار را به خارج از بدن می‌برد.
در تقسیم بندی دیگری عفونت هاي ادراري را به دو گروه عفونت هاي سطحي و عفونت هاي عمقي تقسيم مي كنند. عفونت هاي سطحي پوشش سطحي داخل سيستم ادراري يا مخاط را درگير مي كند و بيش از نود درصد عفونت هاي اين دستگاه را شامل مي شود. درحالي كه عفونت هاي عمقي درگيري بافت هاي عمقي مثل كليه ها، پروستات و بيضه را باعث مي شوند. در عفونت هاي عمقي، بيماران معمولاً تب شديد و حال عمومي بدي دارند.
اگر عفونت در ناحية كليه باشد به آن (پيلونفريت) گفته مي شود كه از نوع حاد يا مزمن است. اگر عفونت فقط در مثانه باشد به آن (سيستيت) مي گويند كه آن هم از نوع حاد يا مزمن است. اگر عفونت در مجراي خروجي ادرار باشد به آن (اورتريت) مي گويند و معمولاً در مردان ديده مي شود.
وقتی باكتری های موجود در روده ها از راه ركتوم به پیشابراه برسد و از آنجا بالا رفته وارد مثانه شود، عفونت بوجود می‌آید. باكتریها می‌توانند مثانه را آلوده كرده سیستیت ایجاد كنند و یا بدون آنكه علامتی ایجاد كنند، در آنجا تكثیر یابند. در هر یك از این موارد، باكتریها ممكن است از راه حالب بالا رفته و كلیه ها را دچار عفونت سازند. عفونت كلیه خطرناك است و ممكن است به زایمان زودرس یا سایر عوارض بیانجامد.
آیا بارداری احتمال ابتلا به عفونت ادراری را بالا می‌برد؟
بارداری احتمال ابتلا به عفونت هر یك از بخش های دستگاه ادراری را بالا می‌برد. مقادیر زیاد هورمون پروژسترون موجب شل شدن عضلات حالب و در نتیجه گشادتر شدن حالب می‌شود. رحم در حال رشد می‌تواند به حالب ها فشار وارد آورد و جریان ادرار را در داخل آنها با اختلال مواجه كرده سرعت آنرا كُند سازد. رشد جنین موجب فشار بر روی مثانه می‌شود در نتیجه تخلیه آن هنگام دفع كامل نخواهد بود. نتیجه نهایی این اختلالات آن خواهد بود كه عبور ادرار در مسیر دستگاه ادراری بیشتر طول می‌كشد و باكتریها قبل از خروج از بدن زمان بیشتری برای تكثیر در اختیار خواهند داشت. به همین دلیل است كه پزشك در همان اولین نوبت معاینات دوران بارداری آزمایش ادرار درخواست می‌كند، خواه شما علائم عفونت ادراری داشته باشید یا خیر. اگر این تست اولیه منفی باشد احتمال بروز عفونت ادراری در طول دوران بارداری پائین خواهد بود. ولی اگر شما یكی از گروه 5 تا 7% خانم هایی باشید كه باكتری در ادرارشان یافت می‌شود، باید برای برطرف كردن آن از آنتی بیوتیك استفاده كنید. اگر این نوع عفونت باكتریائی درمان نشود احتمال بروز عفونت كلیه در دوران بارداری 30% است.
علائم اصلی وهشداردهنده:
از آنجائیكه میل زیاد به دفع ادرار در دوران بارداری امری شایع محسوب می‌شود ممكن است تشخیص قطعی سیستیت مشكل باشد بخصوص در مواردی كه علائم خفیف است. اگر شـما فكر می‌كنید كه ممكن است مبتلا به عفونت شده باشید از پزشك خود بخواهید تا درخواست آزمایش ادرار كند تا بتوان تشخیص قطعی داد. عفونت درمان نشده شما را در معرض خطر شدید عفونت كلیه در دوران بارداری قرار میدهد؛ بنابراین بسیار مهم است كه درمان به تأخیر نیفتد.
علائم عفونت كلیه چیست؟
علائم سیستیت نیز ممكن است در عفونت كلیه دیده شود. عفونت كلیه یكی از خطرناك ترین عوارض دوران بارداری است و ممكن است به زایمان زودرس یا سایر اختلالات بیانجامد؛ بنابراین شما باید فوراً توسط پزشك ویزیت شده و تحت درمان قرار بگیرید.
اصول پیشگیری و مراقبت های اولیه:
روش های درمانی متداول:
اگر شما هنگام بارداری دچار سیستیت شوید و یا در اولین معاینه دوران بارداری باكتری در ادرار شما دیده شود باید به مدت 7 تا 10 روز آنتی بیوتیك خوراكی دریافت كنید. (بسیاری از آنتی بیوتیك ها را میتوان با اطمینان در دوران بارداری مصرف كرد). اگر علائم سیستیت دارید، احتمالاً با مصرف آنتی بیوتیك در عرض چند روز این علائم برطرف خواهند شد ولی به هر حال ادامه یك دوره درمان بطور كامل بسیار ضروری است تا دستگاه ادراری از وجود باكتری پاك شود.
بعد از درمان باید آزمایش ادرار را تكرار كنید تا مشخص شود كه عفونت برطرف شده است. انجام كشت های مكرر ادرار با فواصل معین در تمام دوره بارداری امری الزامی‌است تا از عدم بازگشت عفونت اطمیـنان حاصل شود. در 40% خانم های بـاردار كه دچـار عفونت ادراری می‌شوند عفونت تكرار می‌شود. به منظور پیشگیری از عود عفونت، در صورت تكرار عفونت مثانه، ممكن است آنتی بیوتیك بطور دائم و با یك دوز پائین تا زمان زایمان تجویز شود.
در صورت بروز عفونت كلیه در دوران بارداری شما باید بستری شوید و آنتی بیوتیك وریدی دریافت كنید و از نظر علائم زایمان زودرس تحت نظر باشید. پس از درمان باید مرتباً آزمایش ادرار را تكرار كنید و برای باقی مانده دوران بارداری تحت درمان با آنتی بیوتیك قرار گیرید زیرا شما همواره در معرض خطر عود عفونت كلیه خواهید بود
امروز 18
دیروز 31
هفته 80
ماه 681
بازدیدها 2034860
درحال حاضر 17 مهمان نفر هیچ عضوی آنلاین
نشانی: استان فارس، فسا، میدان ابن سینا، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی فسا – تلفن تماس: 53357091-71-98+
کلیه حقوق مادی و معنوی این پورتال نزد دانشگاه علوم پزشکی فسا محفوظ می باشد.
آیا در هفتهٔ اول بارداری واقعاً شما باردار محسوب می‌شوید؟ اولین علامت بارداری معمولاً فقدان یک دوره پریود است و پس از آن، شایع‌ترین علائم شامل حالت…
در صورت داشتن مشکل باروری، باید هرچه سریع‌تر به پزشک متخصص مراجعه کنید. در بیشتر موارد مشکلات باروری با اقدامات پزشکی به موقع برطرف خواهد شد. پزشک…
رباط‌های بدن شما در دوران بارداری به طور طبیعی نرم‌تر و کشیده خواهد شد تا بدنتان برای زایمان آماده شود. این اتفاق باعث تحت فشار قرار گرفتن مفاصل…
از زمان شروع بارداری، بدن با ترشح هورمون‌ها، خود را برای یک زایمان طبیعی آماده می‌کند. این هورمون‌ها روی عضلاتی مانند عضلات لگن، کمر و شکم تأثیر می…
اگر نوزاد یا کودک شما به هر دلیل قرار است با شیر خشک تغذیه شود، برای آگاهی از چگونگی و میزان شیر خشک مورد نیاز نوزاد، لازم است از برخی نکات ضروری…
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
پدر و مادرها معمولاً نمی‌دانند باید انتظار چه چیزی را در پوشک کودکشان داشته باشند. مدفوع نوزاد رنگ‌ها و غلظت‌های متفاوتی دارد که حتی پدر و مادرهای…
خواب بچه‌ها و آماده کردن شرایط برای خواب کافی کودکان یکی از اولویت‌های مهم والدین است و هر کودکی نیز با دیگری متفاوت است؛ برخی از آنها به خواب…
درک گفتار و مفاهیم، یکی از نقاط عطف رشد کودک در کودکان نوپاست. اما این مهارت چه زمانی و چگونه کسب می‌شود؟ در این مطلب می‌توانید با برخی از بخش‌های…
آنفلوانزا، نوعی عفونت دستگاه تنفسی است که توسط ویروس‌های این بیماری ایجاد می‌شود. انواع متفاوتی از ویروس آنفلوانزا وجود دارد که در هر سالی، برخی…
چهار مرحله و قانون اصلی برای پیشگیری از خفگی در کودکان وجود دارد، ولی بهتر است قبل از شروع کمک‌های اولیه برای نجات و پیشگیری از خفگی کودک، به شکلی…
شاید عجیب به نظر بیاید اما شرایط زندگی شما در نوع کالسکه‌ای که به آن نیاز دارید تأثیر می‌گذارد. قبل از خرید کالسکهٔ کودکتان بهتر است به شهر یا…
با شنیدن عبارت عفونت مجاری ادرار، ممکن است به عفونت مثانه و علائم همراه آن مانند نیاز مکرر و ضروری برای ادرار کردن و احساس سوزش هنگام ادرار فکر کنید، ولی این تمام ماجرا نیست. در این مطلب با نشانه‌ها، راه‌های پیشگیری و درمان عفونت‌های مجاری ادرار آشنا خواهید شد.
عفونت مجاری ادرار ممکن است در هر یک از بخش‌های مجاری ادرار ایجاد شود. مجاری ادرار شامل کلیه‌هاست که ادرار در آنها ساخته می‌شود و مسیرهایی که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و از آنجا به مجاری دفع ادرار که ادرار را از مثانه به محل دفع آن هدایت می‌کند. به‌طورکلی عفونت‌های مجاری ادرار توسط باکتری‌هایی به وجود می‌آید که از طریق پوست، واژن یا مقعد شما وارد مجاری ادرار می‌شود. چند نوع شایع عفونت ادراری وجود دارد:
عفونت مثانه: بیشتر مواقع، باکتریها در مثانه متوقف و در همان محل تکثیر می‌شوند که باعث التهاب و ایجاد علائم عفونت مثانه خواهد شد. التهاب مثانه یا سیستیت در خانم‌های ۲۰ تا ۵۰ سال که رابطۀ جنسی دارند نسبتاً شایع است.
عفونت کلیه: باکتریها ممکن است از مثانه به سمت یک یا هر دو کلیه حرکت کنند. عفونت کلیه یا پیلونفریت؛ Pyelonephritis، شایع‌ترین عارضۀ جدی پزشکی در دوران بارداری است. این عفونت می‌تواند به جریان خون گسترش یابد و زندگی شخص را تهدید کند. همچنین عفونت کلیه ممکن است عواقب جدی برای کودک داشته باشد. این عارضه خطر زایمان زودرس و تولد نوزاد کم‌وزن را افزایش میدهد و همچنین ممکن است باعث مرگ جنین یا تولد نوزاد مرده شود.
عفونت بدون علامت: این امکان وجود دارد که باکتریها در مجاری ادرار وجود داشته باشند، اما هیچ نشانه‌ای از وجود آنها بروز نکند. این وضعیت به نام باکتریوری بدون علامت شناخته می‌شود. تا زمانی که فرد باردار نباشد، این شرایط مشکلی را ایجاد نمی‌کند و معمولاً خودبه‌خود از بین می‌رود. با این حال باکتریوری بدون علامتی که معالجه نشود، در دوران بارداری خطر ابتلا به عفونت کلیه را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد و با زایمان زودرس و وزن کم نوزاد هنگام تولد همراه است. این امر یکی از دلایلی است که به علت آن در دوران باردای باید به شکل منظم آزمایش ادرار انجام شود.
علائم عفونت مثانه یا سیستیت در زنان متفاوت است، اما علائم شایع و رایج آن عبارت است از:
همچنین ممکن است که ادرار بدبو یا کدر به نظر برسد یا در آن خون مشاهده شود. ممکن است تب با درجۀ پایین ایجاد شود، اما بیشتر وقت‌ها دمای بدن طبیعی باقی خواهد ماند. از آنجا که نیاز مکرر به دفع ادرار در دوران بارداری مشکل شایعی است، تشخیص عفونت مثانه ممکن است کمی سخت باشد، به خصوص اگر سایر علائم خفیف باشد. اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار عفونت شده باشید با پزشک خود تماس بگیرید تا نسبت به درخواست آزمایش ادرار اقدام کند.
اگر هر گونه علائم مربوط به عفونت کلیه مشاهده شود، بلافاصله نیاز به دریافت مراقبتهای پزشکی وجود دارد. این علائم اغلب به صورت ناگهانی ظاهر می‌شود که عبارتند از:
همچنین ممکن است در ادرار، خون یا چرک مشاهده شود و برخی علائم عفونت مثانه نیز وجود داشته باشد.
عفونت بدون علامت، احتمال تولد کودک نارس و کم‌وزن را افزایش میدهد. اگر این عفونت درمان نشود، احتمال ابتلا به عفونت کلیه در بارداری تا میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. با این حال پس از درمان مناسب، این خطر به طور چشمگیری کاهش می‌یاید. پزشک در اولین معاینۀ بارداری برای بررسی هر نوع عفونت و باکتری در مجاری ادرار، صرف نظر از این که آیا نشانۀ عفونت وجود دارد یا خیر، آزمایش ادرار کامل شامل کشت ادرار تجویز خواهد کرد. اگر نتیجۀ کشت ادرار منفی باشد، احتمال این که فرد در دورۀ بارداری دچار عفونت ادراری شود نیز کم خواهد بود. اگر نتیجۀ کشت ادرار مثبت باشد، درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی بی‌خطر برای دورۀ بارداری انجام خواهد شد.
انتظار می‌رود مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها طی یک دورۀ کامل و معمولاً بعد از یک هفته عفونت را برطرف کند. پس از دورۀ درمان برای اطمینان از برطرف شدن عفونت، آزمایش دوباره انجام می‌شود. اگر عفونت برطرف نشده باشد، درمان با استفاده از یک آنتی‌بیوتیک دیگر تکرار خواهد شد. تکرار آزمایش کشت ادرار باید در فواصل منظم در طول دوران بارداری انجام شود تا این اطمینان حاصل شود که فرد دچار عفونت دیگری نشده باشد. اگر عفونت تکرار شود، فرد مجدداً تحت درمان قرار می‌گیرد و به احتمال زیاد در تمام دورۀ بارداری یک دُز کم از آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از بروز مجدد عفونت دریافت خواهد کرد.
اگر مادر باردار در دوران بارداری دچار عفونت کلیه شود، ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شود و آنتی‌بیوتیک وریدی دریافت کند. در این مدت مادر و جنین به دقت تحت مراقبت پزشکی قرار می‌گیرند. دمای بدن، فشار خون، نبض، تنفس، توانایی تولید ادرار، ضربان قلب کودک و هر نشانه‌ای از زایمان زودرس برخی از مواردی است که در این مدت تحت نظارت قرار می‌گیرد. طول زمان بستری برای عفونت کلیه، با توجه به وضعیت فرد متفاوت است. اگر پس از یک ارزیابی اولیه بین ۱۲ تا ۲۴ ساعت مشخص شود که عفونت خفیف وجود دارد و پاسخ بدن فرد به درمان خوب بوده است و نگرانی بابت زایمان زودرس نیز وجود نداشته باشد، ممکن است پزشک اجازه دهد فرد از بیمارستان مرخص و ادامۀ درمان توسط آنتی‌بیوتیک خوراکی انجام شود. از سوی دیگر اگر بیمار دچار عفونت شدید باشد، نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای درمان و نظارت بیشتر وجود خواهد داشت و تنها بعد از ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از این که درجۀ حرارت بدن به حالت طبیعی برسد و هیچ علائمی از عفونت مشاهده نشود، امکان ترخیص از بیمارستان وجود خواهد داشت. پس از تکمیل درمان ممکن است پزشک برای پیشگیری از عفونت دیگر، یک دورۀ آنتی‌بیوتیک با دز کم تجویز کند.
بارداری ریسک ابتلا به عفونت کلیه را افزایش میدهد. دلیل این امر مقدار زیاد هورمون پروژسترون است که باعث کاهش قدرت ماهیچه‌های میزنای می‌شود که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و این منجر به گشاد شدن آنها و در نتیجه کاهش جریان ادرار خواهد شد. به علاوه با بزرگ شدن رحم به میزنای‌ها فشار وارد می‌شود و عبور ادرار از آنها با سرعت و راحتی همیشگی صورت نمی‌گیرد. ماهیچه‌های مثانه نیز در دوران بارداری قدرت خود را از دست می‌دهند. در این حالت، تخلیۀ کامل مثانه مشکل‌تر و مثانه مستعد ابتلا به ریفلاکس می‌شود که در این شرایط مقداری ادرار به میزنای‌ها برمی‌گردد و به سمت کلیه‌ها می‌رود. نتیجۀ چنین تغییراتی این است که زمان بیشتری طول می‌کشد تا ادرار در طول مجاری ادرار حرکت کند، بنابراین باکتریها دیرتر از بدن خارج می‌شوند و زمان بیشتری برای تکثیر در مجاری ادرار پیدا می‌کنند و همچنین در اثر این تغییرات راحت‌تر به سمت کلیه حرکت خواهند کرد. علاوه بر این، ادرار در دوران بارداری خاصیت اسیدی کمتری دارد و از طرفی احتمال بیشتری وجود دارد که حاوی گلوکز باشد که هر دو مورد، فضا را برای رشد باکتریها مساعدتر می‌کند.
اقدامات زیر می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادرار مؤثر باشد:
در اولین جلسات معاینۀ بارداری پزشک معمولاً درخواست انجام یک آزمایش ادرار کامل و کشت ادرار را خواهد داد. برخی پزشکان در هر جلسه معاینه یا هر سه ماه…
آزمایش خون یک آزمایش معمول و روتین است که توسط پزشک شما به عنوان بخشی از مراقبتهای دوران بارداری درخواست داده می‌شود. آزمایش‌های خون در دوران…
غربالگری دیابت بین هفته‌های ۲۴ و ۲۸ بارداری انجام می‌شود. آزمایش غربالگری گلوکز که آزمایش چالش گلوکز یا gct نیز نامیده می‌شود، به منظور بررسی دیابت…
تیم و هیئت علمی مادرشو تلاش می‌کند تا تمام مطالب کیفیت بالایی داشته باشد. اما حفظ این کیفیت بدون داشتن نظرات اصلاحی شما کاربر عزیز امکان‌پذیر نیست. بنابراین اگر ایرادی در مطلب بالا می‌بینید یا فکرمی‌کنید این مقاله مناسب نیست، نظرتان را از طریق فرم زیر با ما در میان بگذارید.
عفونت ادراری، یکی از عوارض دوران بارداری است که می‌تواند برای زنان باردار مشکلاتی را به وجود آورد…
مطالب این سایت جایگزین تشخیص، تجویز و درمان نیست. برای اطلاعات بیشتر به شرایط استفاده مراجعه فرمایید.
© بازنشر و استفاده از مطالب مادرشو تنها برای مقاصد غیرتجاری و با ذکر منبع (و لینک مستقیم به مطلب در صورت استفاده آنلاین) بلامانع است. کليۀ حقوق اين سايت متعلق به شرکت دانش‌بنیان راهکارهای سلامتی پدیدار است.
آیا در هفتهٔ اول بارداری واقعاً شما باردار محسوب می‌شوید؟ اولین علامت بارداری معمولاً فقدان یک دوره پریود است و پس از آن، شایع‌ترین علائم شامل حالت…
در صورت داشتن مشکل باروری، باید هرچه سریع‌تر به پزشک متخصص مراجعه کنید. در بیشتر موارد مشکلات باروری با اقدامات پزشکی به موقع برطرف خواهد شد. پزشک…
رباط‌های بدن شما در دوران بارداری به طور طبیعی نرم‌تر و کشیده خواهد شد تا بدنتان برای زایمان آماده شود. این اتفاق باعث تحت فشار قرار گرفتن مفاصل…
از زمان شروع بارداری، بدن با ترشح هورمون‌ها، خود را برای یک زایمان طبیعی آماده می‌کند. این هورمون‌ها روی عضلاتی مانند عضلات لگن، کمر و شکم تأثیر می…
اگر نوزاد یا کودک شما به هر دلیل قرار است با شیر خشک تغذیه شود، برای آگاهی از چگونگی و میزان شیر خشک مورد نیاز نوزاد، لازم است از برخی نکات ضروری…
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
پدر و مادرها معمولاً نمی‌دانند باید انتظار چه چیزی را در پوشک کودکشان داشته باشند. مدفوع نوزاد رنگ‌ها و غلظت‌های متفاوتی دارد که حتی پدر و مادرهای…
خواب بچه‌ها و آماده کردن شرایط برای خواب کافی کودکان یکی از اولویت‌های مهم والدین است و هر کودکی نیز با دیگری متفاوت است؛ برخی از آنها به خواب…
درک گفتار و مفاهیم، یکی از نقاط عطف رشد کودک در کودکان نوپاست. اما این مهارت چه زمانی و چگونه کسب می‌شود؟ در این مطلب می‌توانید با برخی از بخش‌های…
آنفلوانزا، نوعی عفونت دستگاه تنفسی است که توسط ویروس‌های این بیماری ایجاد می‌شود. انواع متفاوتی از ویروس آنفلوانزا وجود دارد که در هر سالی، برخی…
چهار مرحله و قانون اصلی برای پیشگیری از خفگی در کودکان وجود دارد، ولی بهتر است قبل از شروع کمک‌های اولیه برای نجات و پیشگیری از خفگی کودک، به شکلی…
شاید عجیب به نظر بیاید اما شرایط زندگی شما در نوع کالسکه‌ای که به آن نیاز دارید تأثیر می‌گذارد. قبل از خرید کالسکهٔ کودکتان بهتر است به شهر یا…
با شنیدن عبارت عفونت مجاری ادرار، ممکن است به عفونت مثانه و علائم همراه آن مانند نیاز مکرر و ضروری برای ادرار کردن و احساس سوزش هنگام ادرار فکر کنید، ولی این تمام ماجرا نیست. در این مطلب با نشانه‌ها، راه‌های پیشگیری و درمان عفونت‌های مجاری ادرار آشنا خواهید شد.
عفونت مجاری ادرار ممکن است در هر یک از بخش‌های مجاری ادرار ایجاد شود. مجاری ادرار شامل کلیه‌هاست که ادرار در آنها ساخته می‌شود و مسیرهایی که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و از آنجا به مجاری دفع ادرار که ادرار را از مثانه به محل دفع آن هدایت می‌کند. به‌طورکلی عفونت‌های مجاری ادرار توسط باکتری‌هایی به وجود می‌آید که از طریق پوست، واژن یا مقعد شما وارد مجاری ادرار می‌شود. چند نوع شایع عفونت ادراری وجود دارد:
عفونت مثانه: بیشتر مواقع، باکتریها در مثانه متوقف و در همان محل تکثیر می‌شوند که باعث التهاب و ایجاد علائم عفونت مثانه خواهد شد. التهاب مثانه یا سیستیت در خانم‌های ۲۰ تا ۵۰ سال که رابطۀ جنسی دارند نسبتاً شایع است.
عفونت کلیه: باکتریها ممکن است از مثانه به سمت یک یا هر دو کلیه حرکت کنند. عفونت کلیه یا پیلونفریت؛ Pyelonephritis، شایع‌ترین عارضۀ جدی پزشکی در دوران بارداری است. این عفونت می‌تواند به جریان خون گسترش یابد و زندگی شخص را تهدید کند. همچنین عفونت کلیه ممکن است عواقب جدی برای کودک داشته باشد. این عارضه خطر زایمان زودرس و تولد نوزاد کم‌وزن را افزایش میدهد و همچنین ممکن است باعث مرگ جنین یا تولد نوزاد مرده شود.
عفونت بدون علامت: این امکان وجود دارد که باکتریها در مجاری ادرار وجود داشته باشند، اما هیچ نشانه‌ای از وجود آنها بروز نکند. این وضعیت به نام باکتریوری بدون علامت شناخته می‌شود. تا زمانی که فرد باردار نباشد، این شرایط مشکلی را ایجاد نمی‌کند و معمولاً خودبه‌خود از بین می‌رود. با این حال باکتریوری بدون علامتی که معالجه نشود، در دوران بارداری خطر ابتلا به عفونت کلیه را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد و با زایمان زودرس و وزن کم نوزاد هنگام تولد همراه است. این امر یکی از دلایلی است که به علت آن در دوران باردای باید به شکل منظم آزمایش ادرار انجام شود.
علائم عفونت مثانه یا سیستیت در زنان متفاوت است، اما علائم شایع و رایج آن عبارت است از:
همچنین ممکن است که ادرار بدبو یا کدر به نظر برسد یا در آن خون مشاهده شود. ممکن است تب با درجۀ پایین ایجاد شود، اما بیشتر وقت‌ها دمای بدن طبیعی باقی خواهد ماند. از آنجا که نیاز مکرر به دفع ادرار در دوران بارداری مشکل شایعی است، تشخیص عفونت مثانه ممکن است کمی سخت باشد، به خصوص اگر سایر علائم خفیف باشد. اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار عفونت شده باشید با پزشک خود تماس بگیرید تا نسبت به درخواست آزمایش ادرار اقدام کند.
اگر هر گونه علائم مربوط به عفونت کلیه مشاهده شود، بلافاصله نیاز به دریافت مراقبتهای پزشکی وجود دارد. این علائم اغلب به صورت ناگهانی ظاهر می‌شود که عبارتند از:
همچنین ممکن است در ادرار، خون یا چرک مشاهده شود و برخی علائم عفونت مثانه نیز وجود داشته باشد.
عفونت بدون علامت، احتمال تولد کودک نارس و کم‌وزن را افزایش میدهد. اگر این عفونت درمان نشود، احتمال ابتلا به عفونت کلیه در بارداری تا میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. با این حال پس از درمان مناسب، این خطر به طور چشمگیری کاهش می‌یاید. پزشک در اولین معاینۀ بارداری برای بررسی هر نوع عفونت و باکتری در مجاری ادرار، صرف نظر از این که آیا نشانۀ عفونت وجود دارد یا خیر، آزمایش ادرار کامل شامل کشت ادرار تجویز خواهد کرد. اگر نتیجۀ کشت ادرار منفی باشد، احتمال این که فرد در دورۀ بارداری دچار عفونت ادراری شود نیز کم خواهد بود. اگر نتیجۀ کشت ادرار مثبت باشد، درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی بی‌خطر برای دورۀ بارداری انجام خواهد شد.
انتظار می‌رود مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها طی یک دورۀ کامل و معمولاً بعد از یک هفته عفونت را برطرف کند. پس از دورۀ درمان برای اطمینان از برطرف شدن عفونت، آزمایش دوباره انجام می‌شود. اگر عفونت برطرف نشده باشد، درمان با استفاده از یک آنتی‌بیوتیک دیگر تکرار خواهد شد. تکرار آزمایش کشت ادرار باید در فواصل منظم در طول دوران بارداری انجام شود تا این اطمینان حاصل شود که فرد دچار عفونت دیگری نشده باشد. اگر عفونت تکرار شود، فرد مجدداً تحت درمان قرار می‌گیرد و به احتمال زیاد در تمام دورۀ بارداری یک دُز کم از آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از بروز مجدد عفونت دریافت خواهد کرد.
اگر مادر باردار در دوران بارداری دچار عفونت کلیه شود، ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شود و آنتی‌بیوتیک وریدی دریافت کند. در این مدت مادر و جنین به دقت تحت مراقبت پزشکی قرار می‌گیرند. دمای بدن، فشار خون، نبض، تنفس، توانایی تولید ادرار، ضربان قلب کودک و هر نشانه‌ای از زایمان زودرس برخی از مواردی است که در این مدت تحت نظارت قرار می‌گیرد. طول زمان بستری برای عفونت کلیه، با توجه به وضعیت فرد متفاوت است. اگر پس از یک ارزیابی اولیه بین ۱۲ تا ۲۴ ساعت مشخص شود که عفونت خفیف وجود دارد و پاسخ بدن فرد به درمان خوب بوده است و نگرانی بابت زایمان زودرس نیز وجود نداشته باشد، ممکن است پزشک اجازه دهد فرد از بیمارستان مرخص و ادامۀ درمان توسط آنتی‌بیوتیک خوراکی انجام شود. از سوی دیگر اگر بیمار دچار عفونت شدید باشد، نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای درمان و نظارت بیشتر وجود خواهد داشت و تنها بعد از ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از این که درجۀ حرارت بدن به حالت طبیعی برسد و هیچ علائمی از عفونت مشاهده نشود، امکان ترخیص از بیمارستان وجود خواهد داشت. پس از تکمیل درمان ممکن است پزشک برای پیشگیری از عفونت دیگر، یک دورۀ آنتی‌بیوتیک با دز کم تجویز کند.
بارداری ریسک ابتلا به عفونت کلیه را افزایش میدهد. دلیل این امر مقدار زیاد هورمون پروژسترون است که باعث کاهش قدرت ماهیچه‌های میزنای می‌شود که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و این منجر به گشاد شدن آنها و در نتیجه کاهش جریان ادرار خواهد شد. به علاوه با بزرگ شدن رحم به میزنای‌ها فشار وارد می‌شود و عبور ادرار از آنها با سرعت و راحتی همیشگی صورت نمی‌گیرد. ماهیچه‌های مثانه نیز در دوران بارداری قدرت خود را از دست می‌دهند. در این حالت، تخلیۀ کامل مثانه مشکل‌تر و مثانه مستعد ابتلا به ریفلاکس می‌شود که در این شرایط مقداری ادرار به میزنای‌ها برمی‌گردد و به سمت کلیه‌ها می‌رود. نتیجۀ چنین تغییراتی این است که زمان بیشتری طول می‌کشد تا ادرار در طول مجاری ادرار حرکت کند، بنابراین باکتریها دیرتر از بدن خارج می‌شوند و زمان بیشتری برای تکثیر در مجاری ادرار پیدا می‌کنند و همچنین در اثر این تغییرات راحت‌تر به سمت کلیه حرکت خواهند کرد. علاوه بر این، ادرار در دوران بارداری خاصیت اسیدی کمتری دارد و از طرفی احتمال بیشتری وجود دارد که حاوی گلوکز باشد که هر دو مورد، فضا را برای رشد باکتریها مساعدتر می‌کند.
اقدامات زیر می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادرار مؤثر باشد:
در اولین جلسات معاینۀ بارداری پزشک معمولاً درخواست انجام یک آزمایش ادرار کامل و کشت ادرار را خواهد داد. برخی پزشکان در هر جلسه معاینه یا هر سه ماه…
آزمایش خون یک آزمایش معمول و روتین است که توسط پزشک شما به عنوان بخشی از مراقبتهای دوران بارداری درخواست داده می‌شود. آزمایش‌های خون در دوران…
غربالگری دیابت بین هفته‌های ۲۴ و ۲۸ بارداری انجام می‌شود. آزمایش غربالگری گلوکز که آزمایش چالش گلوکز یا gct نیز نامیده می‌شود، به منظور بررسی دیابت…
تیم و هیئت علمی مادرشو تلاش می‌کند تا تمام مطالب کیفیت بالایی داشته باشد. اما حفظ این کیفیت بدون داشتن نظرات اصلاحی شما کاربر عزیز امکان‌پذیر نیست. بنابراین اگر ایرادی در مطلب بالا می‌بینید یا فکرمی‌کنید این مقاله مناسب نیست، نظرتان را از طریق فرم زیر با ما در میان بگذارید.
عفونت ادراری، یکی از عوارض دوران بارداری است که می‌تواند برای زنان باردار مشکلاتی را به وجود آورد…
مطالب این سایت جایگزین تشخیص، تجویز و درمان نیست. برای اطلاعات بیشتر به شرایط استفاده مراجعه فرمایید.
© بازنشر و استفاده از مطالب مادرشو تنها برای مقاصد غیرتجاری و با ذکر منبع (و لینک مستقیم به مطلب در صورت استفاده آنلاین) بلامانع است. کليۀ حقوق اين سايت متعلق به شرکت دانش‌بنیان راهکارهای سلامتی پدیدار است.
آیا در هفتهٔ اول بارداری واقعاً شما باردار محسوب می‌شوید؟ اولین علامت بارداری معمولاً فقدان یک دوره پریود است و پس از آن، شایع‌ترین علائم شامل حالت…
در صورت داشتن مشکل باروری، باید هرچه سریع‌تر به پزشک متخصص مراجعه کنید. در بیشتر موارد مشکلات باروری با اقدامات پزشکی به موقع برطرف خواهد شد. پزشک…
رباط‌های بدن شما در دوران بارداری به طور طبیعی نرم‌تر و کشیده خواهد شد تا بدنتان برای زایمان آماده شود. این اتفاق باعث تحت فشار قرار گرفتن مفاصل…
از زمان شروع بارداری، بدن با ترشح هورمون‌ها، خود را برای یک زایمان طبیعی آماده می‌کند. این هورمون‌ها روی عضلاتی مانند عضلات لگن، کمر و شکم تأثیر می…
اگر نوزاد یا کودک شما به هر دلیل قرار است با شیر خشک تغذیه شود، برای آگاهی از چگونگی و میزان شیر خشک مورد نیاز نوزاد، لازم است از برخی نکات ضروری…
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
پدر و مادرها معمولاً نمی‌دانند باید انتظار چه چیزی را در پوشک کودکشان داشته باشند. مدفوع نوزاد رنگ‌ها و غلظت‌های متفاوتی دارد که حتی پدر و مادرهای…
خواب بچه‌ها و آماده کردن شرایط برای خواب کافی کودکان یکی از اولویت‌های مهم والدین است و هر کودکی نیز با دیگری متفاوت است؛ برخی از آنها به خواب…
درک گفتار و مفاهیم، یکی از نقاط عطف رشد کودک در کودکان نوپاست. اما این مهارت چه زمانی و چگونه کسب می‌شود؟ در این مطلب می‌توانید با برخی از بخش‌های…
آنفلوانزا، نوعی عفونت دستگاه تنفسی است که توسط ویروس‌های این بیماری ایجاد می‌شود. انواع متفاوتی از ویروس آنفلوانزا وجود دارد که در هر سالی، برخی…
چهار مرحله و قانون اصلی برای پیشگیری از خفگی در کودکان وجود دارد، ولی بهتر است قبل از شروع کمک‌های اولیه برای نجات و پیشگیری از خفگی کودک، به شکلی…
شاید عجیب به نظر بیاید اما شرایط زندگی شما در نوع کالسکه‌ای که به آن نیاز دارید تأثیر می‌گذارد. قبل از خرید کالسکهٔ کودکتان بهتر است به شهر یا…
با شنیدن عبارت عفونت مجاری ادرار، ممکن است به عفونت مثانه و علائم همراه آن مانند نیاز مکرر و ضروری برای ادرار کردن و احساس سوزش هنگام ادرار فکر کنید، ولی این تمام ماجرا نیست. در این مطلب با نشانه‌ها، راه‌های پیشگیری و درمان عفونت‌های مجاری ادرار آشنا خواهید شد.
عفونت مجاری ادرار ممکن است در هر یک از بخش‌های مجاری ادرار ایجاد شود. مجاری ادرار شامل کلیه‌هاست که ادرار در آنها ساخته می‌شود و مسیرهایی که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و از آنجا به مجاری دفع ادرار که ادرار را از مثانه به محل دفع آن هدایت می‌کند. به‌طورکلی عفونت‌های مجاری ادرار توسط باکتری‌هایی به وجود می‌آید که از طریق پوست، واژن یا مقعد شما وارد مجاری ادرار می‌شود. چند نوع شایع عفونت ادراری وجود دارد:
عفونت مثانه: بیشتر مواقع، باکتریها در مثانه متوقف و در همان محل تکثیر می‌شوند که باعث التهاب و ایجاد علائم عفونت مثانه خواهد شد. التهاب مثانه یا سیستیت در خانم‌های ۲۰ تا ۵۰ سال که رابطۀ جنسی دارند نسبتاً شایع است.
عفونت کلیه: باکتریها ممکن است از مثانه به سمت یک یا هر دو کلیه حرکت کنند. عفونت کلیه یا پیلونفریت؛ Pyelonephritis، شایع‌ترین عارضۀ جدی پزشکی در دوران بارداری است. این عفونت می‌تواند به جریان خون گسترش یابد و زندگی شخص را تهدید کند. همچنین عفونت کلیه ممکن است عواقب جدی برای کودک داشته باشد. این عارضه خطر زایمان زودرس و تولد نوزاد کم‌وزن را افزایش میدهد و همچنین ممکن است باعث مرگ جنین یا تولد نوزاد مرده شود.
عفونت بدون علامت: این امکان وجود دارد که باکتریها در مجاری ادرار وجود داشته باشند، اما هیچ نشانه‌ای از وجود آنها بروز نکند. این وضعیت به نام باکتریوری بدون علامت شناخته می‌شود. تا زمانی که فرد باردار نباشد، این شرایط مشکلی را ایجاد نمی‌کند و معمولاً خودبه‌خود از بین می‌رود. با این حال باکتریوری بدون علامتی که معالجه نشود، در دوران بارداری خطر ابتلا به عفونت کلیه را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد و با زایمان زودرس و وزن کم نوزاد هنگام تولد همراه است. این امر یکی از دلایلی است که به علت آن در دوران باردای باید به شکل منظم آزمایش ادرار انجام شود.
علائم عفونت مثانه یا سیستیت در زنان متفاوت است، اما علائم شایع و رایج آن عبارت است از:
همچنین ممکن است که ادرار بدبو یا کدر به نظر برسد یا در آن خون مشاهده شود. ممکن است تب با درجۀ پایین ایجاد شود، اما بیشتر وقت‌ها دمای بدن طبیعی باقی خواهد ماند. از آنجا که نیاز مکرر به دفع ادرار در دوران بارداری مشکل شایعی است، تشخیص عفونت مثانه ممکن است کمی سخت باشد، به خصوص اگر سایر علائم خفیف باشد. اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار عفونت شده باشید با پزشک خود تماس بگیرید تا نسبت به درخواست آزمایش ادرار اقدام کند.
اگر هر گونه علائم مربوط به عفونت کلیه مشاهده شود، بلافاصله نیاز به دریافت مراقبتهای پزشکی وجود دارد. این علائم اغلب به صورت ناگهانی ظاهر می‌شود که عبارتند از:
همچنین ممکن است در ادرار، خون یا چرک مشاهده شود و برخی علائم عفونت مثانه نیز وجود داشته باشد.
عفونت بدون علامت، احتمال تولد کودک نارس و کم‌وزن را افزایش میدهد. اگر این عفونت درمان نشود، احتمال ابتلا به عفونت کلیه در بارداری تا میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. با این حال پس از درمان مناسب، این خطر به طور چشمگیری کاهش می‌یاید. پزشک در اولین معاینۀ بارداری برای بررسی هر نوع عفونت و باکتری در مجاری ادرار، صرف نظر از این که آیا نشانۀ عفونت وجود دارد یا خیر، آزمایش ادرار کامل شامل کشت ادرار تجویز خواهد کرد. اگر نتیجۀ کشت ادرار منفی باشد، احتمال این که فرد در دورۀ بارداری دچار عفونت ادراری شود نیز کم خواهد بود. اگر نتیجۀ کشت ادرار مثبت باشد، درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی بی‌خطر برای دورۀ بارداری انجام خواهد شد.
انتظار می‌رود مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها طی یک دورۀ کامل و معمولاً بعد از یک هفته عفونت را برطرف کند. پس از دورۀ درمان برای اطمینان از برطرف شدن عفونت، آزمایش دوباره انجام می‌شود. اگر عفونت برطرف نشده باشد، درمان با استفاده از یک آنتی‌بیوتیک دیگر تکرار خواهد شد. تکرار آزمایش کشت ادرار باید در فواصل منظم در طول دوران بارداری انجام شود تا این اطمینان حاصل شود که فرد دچار عفونت دیگری نشده باشد. اگر عفونت تکرار شود، فرد مجدداً تحت درمان قرار می‌گیرد و به احتمال زیاد در تمام دورۀ بارداری یک دُز کم از آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از بروز مجدد عفونت دریافت خواهد کرد.
اگر مادر باردار در دوران بارداری دچار عفونت کلیه شود، ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شود و آنتی‌بیوتیک وریدی دریافت کند. در این مدت مادر و جنین به دقت تحت مراقبت پزشکی قرار می‌گیرند. دمای بدن، فشار خون، نبض، تنفس، توانایی تولید ادرار، ضربان قلب کودک و هر نشانه‌ای از زایمان زودرس برخی از مواردی است که در این مدت تحت نظارت قرار می‌گیرد. طول زمان بستری برای عفونت کلیه، با توجه به وضعیت فرد متفاوت است. اگر پس از یک ارزیابی اولیه بین ۱۲ تا ۲۴ ساعت مشخص شود که عفونت خفیف وجود دارد و پاسخ بدن فرد به درمان خوب بوده است و نگرانی بابت زایمان زودرس نیز وجود نداشته باشد، ممکن است پزشک اجازه دهد فرد از بیمارستان مرخص و ادامۀ درمان توسط آنتی‌بیوتیک خوراکی انجام شود. از سوی دیگر اگر بیمار دچار عفونت شدید باشد، نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای درمان و نظارت بیشتر وجود خواهد داشت و تنها بعد از ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از این که درجۀ حرارت بدن به حالت طبیعی برسد و هیچ علائمی از عفونت مشاهده نشود، امکان ترخیص از بیمارستان وجود خواهد داشت. پس از تکمیل درمان ممکن است پزشک برای پیشگیری از عفونت دیگر، یک دورۀ آنتی‌بیوتیک با دز کم تجویز کند.
بارداری ریسک ابتلا به عفونت کلیه را افزایش میدهد. دلیل این امر مقدار زیاد هورمون پروژسترون است که باعث کاهش قدرت ماهیچه‌های میزنای می‌شود که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و این منجر به گشاد شدن آنها و در نتیجه کاهش جریان ادرار خواهد شد. به علاوه با بزرگ شدن رحم به میزنای‌ها فشار وارد می‌شود و عبور ادرار از آنها با سرعت و راحتی همیشگی صورت نمی‌گیرد. ماهیچه‌های مثانه نیز در دوران بارداری قدرت خود را از دست می‌دهند. در این حالت، تخلیۀ کامل مثانه مشکل‌تر و مثانه مستعد ابتلا به ریفلاکس می‌شود که در این شرایط مقداری ادرار به میزنای‌ها برمی‌گردد و به سمت کلیه‌ها می‌رود. نتیجۀ چنین تغییراتی این است که زمان بیشتری طول می‌کشد تا ادرار در طول مجاری ادرار حرکت کند، بنابراین باکتریها دیرتر از بدن خارج می‌شوند و زمان بیشتری برای تکثیر در مجاری ادرار پیدا می‌کنند و همچنین در اثر این تغییرات راحت‌تر به سمت کلیه حرکت خواهند کرد. علاوه بر این، ادرار در دوران بارداری خاصیت اسیدی کمتری دارد و از طرفی احتمال بیشتری وجود دارد که حاوی گلوکز باشد که هر دو مورد، فضا را برای رشد باکتریها مساعدتر می‌کند.
اقدامات زیر می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادرار مؤثر باشد:
در اولین جلسات معاینۀ بارداری پزشک معمولاً درخواست انجام یک آزمایش ادرار کامل و کشت ادرار را خواهد داد. برخی پزشکان در هر جلسه معاینه یا هر سه ماه…
آزمایش خون یک آزمایش معمول و روتین است که توسط پزشک شما به عنوان بخشی از مراقبتهای دوران بارداری درخواست داده می‌شود. آزمایش‌های خون در دوران…
غربالگری دیابت بین هفته‌های ۲۴ و ۲۸ بارداری انجام می‌شود. آزمایش غربالگری گلوکز که آزمایش چالش گلوکز یا gct نیز نامیده می‌شود، به منظور بررسی دیابت…
تیم و هیئت علمی مادرشو تلاش می‌کند تا تمام مطالب کیفیت بالایی داشته باشد. اما حفظ این کیفیت بدون داشتن نظرات اصلاحی شما کاربر عزیز امکان‌پذیر نیست. بنابراین اگر ایرادی در مطلب بالا می‌بینید یا فکرمی‌کنید این مقاله مناسب نیست، نظرتان را از طریق فرم زیر با ما در میان بگذارید.
عفونت ادراری، یکی از عوارض دوران بارداری است که می‌تواند برای زنان باردار مشکلاتی را به وجود آورد…
مطالب این سایت جایگزین تشخیص، تجویز و درمان نیست. برای اطلاعات بیشتر به شرایط استفاده مراجعه فرمایید.
© بازنشر و استفاده از مطالب مادرشو تنها برای مقاصد غیرتجاری و با ذکر منبع (و لینک مستقیم به مطلب در صورت استفاده آنلاین) بلامانع است. کليۀ حقوق اين سايت متعلق به شرکت دانش‌بنیان راهکارهای سلامتی پدیدار است.
آیا در هفتهٔ اول بارداری واقعاً شما باردار محسوب می‌شوید؟ اولین علامت بارداری معمولاً فقدان یک دوره پریود است و پس از آن، شایع‌ترین علائم شامل حالت…
در صورت داشتن مشکل باروری، باید هرچه سریع‌تر به پزشک متخصص مراجعه کنید. در بیشتر موارد مشکلات باروری با اقدامات پزشکی به موقع برطرف خواهد شد. پزشک…
رباط‌های بدن شما در دوران بارداری به طور طبیعی نرم‌تر و کشیده خواهد شد تا بدنتان برای زایمان آماده شود. این اتفاق باعث تحت فشار قرار گرفتن مفاصل…
از زمان شروع بارداری، بدن با ترشح هورمون‌ها، خود را برای یک زایمان طبیعی آماده می‌کند. این هورمون‌ها روی عضلاتی مانند عضلات لگن، کمر و شکم تأثیر می…
اگر نوزاد یا کودک شما به هر دلیل قرار است با شیر خشک تغذیه شود، برای آگاهی از چگونگی و میزان شیر خشک مورد نیاز نوزاد، لازم است از برخی نکات ضروری…
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
پدر و مادرها معمولاً نمی‌دانند باید انتظار چه چیزی را در پوشک کودکشان داشته باشند. مدفوع نوزاد رنگ‌ها و غلظت‌های متفاوتی دارد که حتی پدر و مادرهای…
خواب بچه‌ها و آماده کردن شرایط برای خواب کافی کودکان یکی از اولویت‌های مهم والدین است و هر کودکی نیز با دیگری متفاوت است؛ برخی از آنها به خواب…
درک گفتار و مفاهیم، یکی از نقاط عطف رشد کودک در کودکان نوپاست. اما این مهارت چه زمانی و چگونه کسب می‌شود؟ در این مطلب می‌توانید با برخی از بخش‌های…
آنفلوانزا، نوعی عفونت دستگاه تنفسی است که توسط ویروس‌های این بیماری ایجاد می‌شود. انواع متفاوتی از ویروس آنفلوانزا وجود دارد که در هر سالی، برخی…
چهار مرحله و قانون اصلی برای پیشگیری از خفگی در کودکان وجود دارد، ولی بهتر است قبل از شروع کمک‌های اولیه برای نجات و پیشگیری از خفگی کودک، به شکلی…
شاید عجیب به نظر بیاید اما شرایط زندگی شما در نوع کالسکه‌ای که به آن نیاز دارید تأثیر می‌گذارد. قبل از خرید کالسکهٔ کودکتان بهتر است به شهر یا…
با شنیدن عبارت عفونت مجاری ادرار، ممکن است به عفونت مثانه و علائم همراه آن مانند نیاز مکرر و ضروری برای ادرار کردن و احساس سوزش هنگام ادرار فکر کنید، ولی این تمام ماجرا نیست. در این مطلب با نشانه‌ها، راه‌های پیشگیری و درمان عفونت‌های مجاری ادرار آشنا خواهید شد.
عفونت مجاری ادرار ممکن است در هر یک از بخش‌های مجاری ادرار ایجاد شود. مجاری ادرار شامل کلیه‌هاست که ادرار در آنها ساخته می‌شود و مسیرهایی که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و از آنجا به مجاری دفع ادرار که ادرار را از مثانه به محل دفع آن هدایت می‌کند. به‌طورکلی عفونت‌های مجاری ادرار توسط باکتری‌هایی به وجود می‌آید که از طریق پوست، واژن یا مقعد شما وارد مجاری ادرار می‌شود. چند نوع شایع عفونت ادراری وجود دارد:
عفونت مثانه: بیشتر مواقع، باکتریها در مثانه متوقف و در همان محل تکثیر می‌شوند که باعث التهاب و ایجاد علائم عفونت مثانه خواهد شد. التهاب مثانه یا سیستیت در خانم‌های ۲۰ تا ۵۰ سال که رابطۀ جنسی دارند نسبتاً شایع است.
عفونت کلیه: باکتریها ممکن است از مثانه به سمت یک یا هر دو کلیه حرکت کنند. عفونت کلیه یا پیلونفریت؛ Pyelonephritis، شایع‌ترین عارضۀ جدی پزشکی در دوران بارداری است. این عفونت می‌تواند به جریان خون گسترش یابد و زندگی شخص را تهدید کند. همچنین عفونت کلیه ممکن است عواقب جدی برای کودک داشته باشد. این عارضه خطر زایمان زودرس و تولد نوزاد کم‌وزن را افزایش میدهد و همچنین ممکن است باعث مرگ جنین یا تولد نوزاد مرده شود.
عفونت بدون علامت: این امکان وجود دارد که باکتریها در مجاری ادرار وجود داشته باشند، اما هیچ نشانه‌ای از وجود آنها بروز نکند. این وضعیت به نام باکتریوری بدون علامت شناخته می‌شود. تا زمانی که فرد باردار نباشد، این شرایط مشکلی را ایجاد نمی‌کند و معمولاً خودبه‌خود از بین می‌رود. با این حال باکتریوری بدون علامتی که معالجه نشود، در دوران بارداری خطر ابتلا به عفونت کلیه را به میزان قابل توجهی افزایش میدهد و با زایمان زودرس و وزن کم نوزاد هنگام تولد همراه است. این امر یکی از دلایلی است که به علت آن در دوران باردای باید به شکل منظم آزمایش ادرار انجام شود.
علائم عفونت مثانه یا سیستیت در زنان متفاوت است، اما علائم شایع و رایج آن عبارت است از:
همچنین ممکن است که ادرار بدبو یا کدر به نظر برسد یا در آن خون مشاهده شود. ممکن است تب با درجۀ پایین ایجاد شود، اما بیشتر وقت‌ها دمای بدن طبیعی باقی خواهد ماند. از آنجا که نیاز مکرر به دفع ادرار در دوران بارداری مشکل شایعی است، تشخیص عفونت مثانه ممکن است کمی سخت باشد، به خصوص اگر سایر علائم خفیف باشد. اگر فکر می‌کنید ممکن است دچار عفونت شده باشید با پزشک خود تماس بگیرید تا نسبت به درخواست آزمایش ادرار اقدام کند.
اگر هر گونه علائم مربوط به عفونت کلیه مشاهده شود، بلافاصله نیاز به دریافت مراقبتهای پزشکی وجود دارد. این علائم اغلب به صورت ناگهانی ظاهر می‌شود که عبارتند از:
همچنین ممکن است در ادرار، خون یا چرک مشاهده شود و برخی علائم عفونت مثانه نیز وجود داشته باشد.
عفونت بدون علامت، احتمال تولد کودک نارس و کم‌وزن را افزایش میدهد. اگر این عفونت درمان نشود، احتمال ابتلا به عفونت کلیه در بارداری تا میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد. با این حال پس از درمان مناسب، این خطر به طور چشمگیری کاهش می‌یاید. پزشک در اولین معاینۀ بارداری برای بررسی هر نوع عفونت و باکتری در مجاری ادرار، صرف نظر از این که آیا نشانۀ عفونت وجود دارد یا خیر، آزمایش ادرار کامل شامل کشت ادرار تجویز خواهد کرد. اگر نتیجۀ کشت ادرار منفی باشد، احتمال این که فرد در دورۀ بارداری دچار عفونت ادراری شود نیز کم خواهد بود. اگر نتیجۀ کشت ادرار مثبت باشد، درمان با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی بی‌خطر برای دورۀ بارداری انجام خواهد شد.
انتظار می‌رود مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها طی یک دورۀ کامل و معمولاً بعد از یک هفته عفونت را برطرف کند. پس از دورۀ درمان برای اطمینان از برطرف شدن عفونت، آزمایش دوباره انجام می‌شود. اگر عفونت برطرف نشده باشد، درمان با استفاده از یک آنتی‌بیوتیک دیگر تکرار خواهد شد. تکرار آزمایش کشت ادرار باید در فواصل منظم در طول دوران بارداری انجام شود تا این اطمینان حاصل شود که فرد دچار عفونت دیگری نشده باشد. اگر عفونت تکرار شود، فرد مجدداً تحت درمان قرار می‌گیرد و به احتمال زیاد در تمام دورۀ بارداری یک دُز کم از آنتی‌بیوتیک برای جلوگیری از بروز مجدد عفونت دریافت خواهد کرد.
اگر مادر باردار در دوران بارداری دچار عفونت کلیه شود، ممکن است لازم باشد در بیمارستان بستری شود و آنتی‌بیوتیک وریدی دریافت کند. در این مدت مادر و جنین به دقت تحت مراقبت پزشکی قرار می‌گیرند. دمای بدن، فشار خون، نبض، تنفس، توانایی تولید ادرار، ضربان قلب کودک و هر نشانه‌ای از زایمان زودرس برخی از مواردی است که در این مدت تحت نظارت قرار می‌گیرد. طول زمان بستری برای عفونت کلیه، با توجه به وضعیت فرد متفاوت است. اگر پس از یک ارزیابی اولیه بین ۱۲ تا ۲۴ ساعت مشخص شود که عفونت خفیف وجود دارد و پاسخ بدن فرد به درمان خوب بوده است و نگرانی بابت زایمان زودرس نیز وجود نداشته باشد، ممکن است پزشک اجازه دهد فرد از بیمارستان مرخص و ادامۀ درمان توسط آنتی‌بیوتیک خوراکی انجام شود. از سوی دیگر اگر بیمار دچار عفونت شدید باشد، نیاز به بستری شدن در بیمارستان برای درمان و نظارت بیشتر وجود خواهد داشت و تنها بعد از ۲۴ تا ۴۸ ساعت پس از این که درجۀ حرارت بدن به حالت طبیعی برسد و هیچ علائمی از عفونت مشاهده نشود، امکان ترخیص از بیمارستان وجود خواهد داشت. پس از تکمیل درمان ممکن است پزشک برای پیشگیری از عفونت دیگر، یک دورۀ آنتی‌بیوتیک با دز کم تجویز کند.
بارداری ریسک ابتلا به عفونت کلیه را افزایش میدهد. دلیل این امر مقدار زیاد هورمون پروژسترون است که باعث کاهش قدرت ماهیچه‌های میزنای می‌شود که ادرار را از کلیه به مثانه منتقل می‌کند و این منجر به گشاد شدن آنها و در نتیجه کاهش جریان ادرار خواهد شد. به علاوه با بزرگ شدن رحم به میزنای‌ها فشار وارد می‌شود و عبور ادرار از آنها با سرعت و راحتی همیشگی صورت نمی‌گیرد. ماهیچه‌های مثانه نیز در دوران بارداری قدرت خود را از دست می‌دهند. در این حالت، تخلیۀ کامل مثانه مشکل‌تر و مثانه مستعد ابتلا به ریفلاکس می‌شود که در این شرایط مقداری ادرار به میزنای‌ها برمی‌گردد و به سمت کلیه‌ها می‌رود. نتیجۀ چنین تغییراتی این است که زمان بیشتری طول می‌کشد تا ادرار در طول مجاری ادرار حرکت کند، بنابراین باکتریها دیرتر از بدن خارج می‌شوند و زمان بیشتری برای تکثیر در مجاری ادرار پیدا می‌کنند و همچنین در اثر این تغییرات راحت‌تر به سمت کلیه حرکت خواهند کرد. علاوه بر این، ادرار در دوران بارداری خاصیت اسیدی کمتری دارد و از طرفی احتمال بیشتری وجود دارد که حاوی گلوکز باشد که هر دو مورد، فضا را برای رشد باکتریها مساعدتر می‌کند.
اقدامات زیر می‌تواند در کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های مجاری ادرار مؤثر باشد:
در اولین جلسات معاینۀ بارداری پزشک معمولاً درخواست انجام یک آزمایش ادرار کامل و کشت ادرار را خواهد داد. برخی پزشکان در هر جلسه معاینه یا هر سه ماه…
آزمایش خون یک آزمایش معمول و روتین است که توسط پزشک شما به عنوان بخشی از مراقبتهای دوران بارداری درخواست داده می‌شود. آزمایش‌های خون در دوران…
غربالگری دیابت بین هفته‌های ۲۴ و ۲۸ بارداری انجام می‌شود. آزمایش غربالگری گلوکز که آزمایش چالش گلوکز یا gct نیز نامیده می‌شود، به منظور بررسی دیابت…
تیم و هیئت علمی مادرشو تلاش می‌کند تا تمام مطالب کیفیت بالایی داشته باشد. اما حفظ این کیفیت بدون داشتن نظرات اصلاحی شما کاربر عزیز امکان‌پذیر نیست. بنابراین اگر ایرادی در مطلب بالا می‌بینید یا فکرمی‌کنید این مقاله مناسب نیست، نظرتان را از طریق فرم زیر با ما در میان بگذارید.
عفونت ادراری، یکی از عوارض دوران بارداری است که می‌تواند برای زنان باردار مشکلاتی را به وجود آورد…
مطالب این سایت جایگزین تشخیص، تجویز و درمان نیست. برای اطلاعات بیشتر به شرایط استفاده مراجعه فرمایید.
© بازنشر و استفاده از مطالب مادرشو تنها برای مقاصد غیرتجاری و با ذکر منبع (و لینک مستقیم به مطلب در صورت استفاده آنلاین) بلامانع است. کليۀ حقوق اين سايت متعلق به شرکت دانش‌بنیان راهکارهای سلامتی پدیدار است.
عفونت ادراری در بارداری از شایع‌ترین عفونت‌ها و مشکلات این دوران محسوب می‌شود. در زمان بارداری احتمال ابتلای افراد به عفونت ادراری از همیشه بیشتر خواهد بود. عفونت ادراری در بارداری مشکلاتی را برای جنین و مادر به وجود می آورد که تشخیص به موقع آن ضروری می باشد .
طبق آمار از هر 10 زن 1 نفر به عفونت ادراری (UTI) در بارداری مبتلا می شود. این بیماری به دلیل تغییرات بدن و هورمون ها در دوران بارداری بسیار شایع است. عفونت ادراری اگر زود تشخیص داده شود به راحتی با آنتی بیوتیک قابل درمان است اما اگر پیشرفت کند برای مادر و جنین هر دو خطرناک است. برای پی بردن به علائم عفونت ادراری کافیست به بدن خود توجه کنید. مرتب به دکتر برای معاینات بارداری مراجعه کرده و هرچه زودتر داروهای مناسب برای درمان عفونت ادراری را شروع کنید.
دستگاه ادراری در انسان‌ها از کلیه‌ها، حالب، مثانه و مجرای ادراری تشکیل شده است. عفونت ادراری اغلب در بخش‌های انتهایی یعنی مجرای ادرار و مثانه اتفاق می‌افتد. اما گاهی عفونت از این قسمت‌ها حرکت می‌کند و به بخش‌های فوقانی‌تر دستگاه ادراری، یعنی حالب‌ها و کلیه‌ها می‌رسد که وضع را بسیار خطرناک‌تر می‌کند.
بارداری احتمال ابتلا به عفونت هر یک از بخش های دستگاه ادراری را بالا می برد. مقادیر زیاد هورمون پروژسترون موجب شل شدن عضلات حالب و در نتیجه گشادتر شدن حالب می شود. رحم در حال رشد می تواند به حالب ها فشار وارد آورد و جریان ادرار را در داخل آنها با اختلال مواجه کرده سرعت آنرا کُند سازد. رشد جنین موجب فشار بر روی مثانه می شود در نتیجه تخلیه آن هنگام دفع کامل نخواهد بود. نتیجه نهایی این اختلالات آن خواهد بود که عبور ادرار در مسیر دستگاه ادراری بیشتر طول می کشد و باکتریها قبل از خروج از بدن زمان بیشتری برای تکثیر در اختیار خواهند داشت.
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
به همین دلیل است که پزشک در همان اولین نوبت معاینات دوران بارداری آزمایش ادرار درخواست می کند، خواه شما علائم عفونت ادراری داشته باشید یا خیر. اگر این تست اولیه منفی باشد احتمال بروز عفونت ادراری در طول دوران بارداری پائین خواهد بود. ولی اگر شما یکی از گروه 5 تا 7% خانم هایی باشید که باکتری در ادرارشان یافت می شود، باید برای برطرف کردن آن از آنتی بیوتیک استفاده کنید. اگر این نوع عفونت باکتریائی درمان نشود احتمال بروز عفونت کلیه در دوران بارداری 30% است.
بارداری خطر عفونت های مجاری ادراری را افزایش می دهد، کارشناسان در این زمینه پیش بینی هایی دارند.
عفونت ادراری معمولا با علائمی همراه است؛ زنان مبتلا به آن دارای تکرر و احساس فوریت در دفع ادرار هستند. همچنین هنگام ادرار به سختی این کار را انجام می‌دهند. احساس سوزش، فشار و درد در زیر شکم و کمر (بخصوص در ناحیه لگن) دارند، رنگ ادرار کدر و معمولا بدبو است و گاهی نیز خون در ادرار دیده می‌شود. البته خون در ادرار با چشم قابل مشاهده نیست و معمولا در آزمایشگاه دیده می‌شود. این علائم نشان میدهد که دستگاه ادراری تحتانی، یعنی مجرای ادرار و مثانه، گرفتار است؛ اما وقتی بیمار با نشانه‌هایی مانند تب و لرز، تعریق، تهوع و استفراغ، درد و حساسیت در پهلوها و حال عمومی خراب به پزشک مراجعه می‌کند، نشانه وخیم بودن اوضاع است؛ چون این علائم حکایت از این دارد که دستگاه ادراری فوقانی، یعنی کلیه‌ها و حالب‌ها، درگیر شده‌اند. در این موارد بیماران حتما باید در بیمارستان بستری شوند و آنتی‌بیوتیک وریدی دریافت کنند و کاملا تحت نظر باشند.
عفونت ادراری در بارداری گاهی اوقات بی‌علامت است؛ یعنی به‌طور اتفاقی و در آزمایش ادرار مشخص می‌شود که میزان باکتری در ادرار بالاست. حتی اگر علامتی هم وجود نداشته باشد عفونت ادراری در خانم‌های حامله باید درمان شود. زیرا عفونت ادراری بدون علامت باعث زایمان زودرس می‌شود. چنین نوزادانی کم‌وزن هستند و مشکلاتی در بدو تولد دارند (مهم‌ترین مشکل نوزادان زودرس، نارس بودن ریه‌هاست. چنین نوزادانی قادر به تنفس خودبه‌خودی نیستند و برای ادامه بقا باید تا مدتی در دستگاهی به نام انکوباتور قرار گیرند و اکسیژن دریافت کنند).
عفونت ادراری بدون علامت خطرناک است و احتمال گسترش آن به کلیه‌ها خیلی زیاد و حدود 40 درصد است. این بیماری باید خیلی زود درمان شود. اغلب موارد با درمان مناسب خیلی زود مشکل بیمار برطرف می‌شود؛ ولی گاهی اوقات در بعضی از خانم‌ها عفونت، دوباره برمی‌گردد و ممکن است لازم باشد بیمار تا پایان دوره بارداری دارو مصرف کند.
خانم‌های باردار به محض مشاهده علائم باید به پزشک مراجعه کنند. آزمایش ادرار کم‌هزینه و ساده است و می‌تواند وجود باکتری در ادرار را ثابت کند. آزمایش ادرار از نوع کشت باید باشد. در کشت ادراری علاوه بر اثبات وجود باکتری میتوان نوع آن را نیز مشخص کرد و با توجه به آن دارو تجویز کرد؛ البته به محض اثبات وجود عفونت ادراری در مادر باردار و قبل از دریافت جواب آزمایش، درمان باید شروع شود.
1. مصرف مایعات را افزایش دهید:
نوشیدن مقدار زیادی آب و مایعات در تمام روز بهترین راه برای بیرون راندن باکتری ها از سیستم بدن است.برای هیدراته نگه داشتن بدن، شما باید بعد از هر وعده غذایی یک لیوان آب بنوشید تا باکتری ها از سیستم بدنتان خارج شود و در نتیجه احتمال عفونت را کاهش می دهد.
2. ادرار کردن مکرر:
در دوران بارداری، شما باید ادرار کنید تا باکتری ها در مثانه تان رشد نکند. اگر کسی ادرار نکند، باکتری ها می توانند در مجاری ادراری تکثیر شوند و منجر به عفونت شوند.
3. بدنتان را تمیز و خشک نگه دارید:
شما باید سعی کنید لباس های گشاد و شل بپوشید تا به هوا اجازه عبور دهد و به خشک نگه داشتن مجرای پیشاب کمک کند. شما باید بعد از هر بار دستشویی خود را خشک کنید تا مطمئن شوید که باکتری ها وارد مجرای پیشاب نمی شوند.
4. نباید اجازه دهید اسپرم به بدنتان وارد شود:
شما باید از کاندوم در رابطه تان استفاده کنید. شیوع بیماری عفونت ادراری در میان زنانی که به طور جنسی فعال هستند و از کاندوم استفاده نمی کنند، بیشتر است.
5. پروبیوتیک:
پروبیوتیک از پوشش بدن انسان که به عنوان یک دفاع برای بدن است، حمایت می کند. غذاهایی مخمری مثل کیمچی، ماست پروبیوتیکی و پنیر خام از غذاهای شامل پروبیوتیک است. خوردن غذاهای تخمیر شده، باکتری های بدن را بدون ایجاد هر گونه بیماری، ترمیم می کند.
6. سیر:
سیر خام که تازه خرد شده ، حاوی انواع زیادی از خواص ضد میکروبی است. خاصیت ضد قارچی سیر می تواند باعث بهبود عفونت های قارچی شود.
7. ویتامین C:
ویتامین C شانس رشد ایکولای را کاهش می دهد. سیستم ایمنی را بهبود می بخشد و ادرار را اسیدی می کند. میزان سلامت زنان را بهبود می دهد و اگر درمان ویتامین C به مدت سه ماه صورت گیرد، عفونت های ادراری را نیز کاهش می یابد.
8. روغن میخک:
روغن میخک برای فعالیت ضد میکروبی، ضد ویروسی و ضد قارچی شناخته می شود. خاصیت ضد التهابی روغن میخک یک مزیت دیگرش است. با این حال، ممکن است برخی واکنش های معکوس نسبت به بدن وجود داشته باشد، بنابراین لطفا آن ها را تحت نظارت ارائه کننده خدمات بهداشتی خود مصرف کنید.
9. روغن پرتقال:
روغن اساسی پرتقال را می توان با موفقیت به عنوان درمان برای عفونت باکتریایی مورد استفاده قرار داد. مانع رشد ای کولای می شود. این باکتری ای است که در عفونت ادراری دیده می شود. باید بعد از مشورت با ارائه کننده خدمات بهداشت به بیمار داده شود.
عفونت ادراری عموماً از باکتری ناشی می شود که وارد دستگاه ادراری می شود و باعث درد و ناراحتی می شود. ماهیت مکرر این بیماری به خطر گسترش مقاومت دارویی می افزاید. آن ها عوارض جانبی نامطلوبی دارند، بنابراین فرد باید درمان های خانگی را امتحان کند.
درمان عفونت ادراری دارویی است؛ دارو از نوع آنتی‌بیوتیک است و بیمار باید حداقل هفت روز به‌طور مرتب دارو مصرف کند. علائم بیمار ظرف سه روز از بین می‌روند، ولی بیماران باید همه داروهایی که پزشک تجویز کرده تا آخر مصرف کنند. بعد از اینکه علائم کاملا برطرف شد و داروها به اتمام رسید، به تکرار آزمایش و کشت ادرار نیاز است. همه زنانی که دچار عفونت ادراری در طول بارداری می‌شوند، حتما باید تحت‌نظر پزشک باشند؛ چون ممکن است پزشک این آزمایش را چند بار درخواست کند.
1 تا 2 هفته بعد از پایان دوره درمان و مصرف داروها دوباره برای ارزیابی به دکتر مراجعه کنید. اینکه مطمئن شوید مصرف آنتی بیوتیک ها تاثیر داشته است یا خیر بسیار حائز اهمیت است. به همین دلیل باید 1 تا 2 هفته بعد از اتمام داروها به دکتر مراجعه کنید. در آنجا یک نمونه ادرار از شما گرفته می شود و بررسی می شود که به طور کامل درمان شده اید یا خیر.
بیشتر بخوانید:
عفونت ادراری و روشهای پیشگیری از آن
همه چیز در مورد عفونت کلیه
علت و درمان عفونت کاندیدا در ناحیه تناسلی زنان و مردان چیست؟
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
گردآوری توسط بخش سلامت
مجله دلگرم
* لطفا در مورد ایجاد تاپیک و نظرسنجی قبل از ثبت دقت فرمایید زیرا امکان ویرایش و یا حذف مطلب بعد از ارسال وجود ندارد.
همچنین شما ملزم به رعایت
قوانین و مقررات
نی‌نی‌سایت نیز می‌باشید.
* لطفا در مورد ایجاد تاپیک و نظرسنجی قبل از ثبت دقت فرمایید زیرا امکان ویرایش و یا حذف مطلب بعد از ارسال وجود ندارد.
همچنین شما ملزم به رعایت
قوانین و مقررات
نی‌نی‌سایت نیز می‌باشید.
این مطلب رو فقط خانم های متاهل بخونن
راز جذب همسر
کاربر گرامی جهت ارسال پست شما ملزم به رعایت
قوانین و مقررات
نی‌نی‌سایت می‌باشید
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
مطالب این سایت تنها جنبه اطلاع رسانی و
آموزشی داشته و توصیه پزشکی تخصصی تلقی نمی شوند و نباید آنها را جایگزین
مراجعه به پزشک جهت تشخیص و درمان دانست. لطفاً پیش از استفاده از سایت
صفحه
“شرایط استفاده از سایت”
را مطالعه فرمایید. استفاده از این سایت
بدان معناست که شما قبلاً صفحه “شرایط استفاده از سایت” را مطالعه کرده
و به مفاد آن واقفید. نقل مطالب این سایت با ذکر منبع و نشانی اینترنتی سایت بلامانع است
مطالب پر بازدید
متاسفانه در زمان بارداری احتمال ابتلای افراد به عفونت ادراری از همیشه بیشتر خواهد بود که در این زمینه با متخصص اورولوژِی صحبت کرده ایم با ما همراه باشید.
یک اورولوژیست با هشدار اینکه هر فردی می‌تواند به عفونت ادراری مبتلا شود ولی بروز آن در خانم‌ها به‌خصوص خانم‌های باردار بسیار شایع‌تر است، گفت: «در خانم‌های باردار هورمون‌ها باعث تغییراتی در سیستم ادراری می‌شوند که فرد را مستعد ابتلا به عفونت ادراری می‌کند. هورمون پروژسترون باعث اتساع حالب‌ها می‌شود و عضلات حالب را شل می‌کند و این سبب کندی تخلیه ادرار به وسیله حالب‌ها می‌شود و علاوه بر آن، بزرگ شدن رحم، به حالب‌ها فشار می‌آورد و تخلیه ادرار را بیشتر با مشکل مواجه می‌کند، درنتیجه خانم باردار بیشتر مستعد ابتلا به عفونت ادراری است.»
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
دکتر محمدرضا صفری‌نژاد اظهار داشت: «از سوی دیگر با توجه به اینکه ادرار خانم‌های باردار کمتر اسیدی و حاوی قند زیادتری است، هر دو عوامل مذبور باعث افزایش استعداد به عفونت ادراری می‌شوند. در ضمن رحم بزرگ شده به مثانه نیز فشار وارد و از خالی شدن کامل آن جلوگیری می‌کند و هر موقع ادرار در مثانه باقی بماند، باکتریها در آن تکثیر پیدا کرده و باعث عفونت ادراری می‌شوند.»
وی در ادامه با بیان اینکه عفونت ادراری در سیستم ادراری را به دو گروه تقسیم می‌کنند، گفت: «عفونت دستگاه ادراری به عفونت دستگاه ادراری تحتانی (مجرای ادرار و مثانه) و عفونت دستگاه ادراری فوقانی (حالب‌ها و کلیه‌ها) تقسیم‌بندی می‌شود. عفونت دستگاه ادراری تحتانی خطرناک نیست ولی اگر درمان نشود عفونت به طرف بالا سرایت می‌کند و باعث عفونت دستگاه ادراری فوقانی می‌شود که خطرناک است.»
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: «خانم‌های بارداری که دچار عفونت دستگاه ادراری تحتانی هستند، به علت ادرار باقیمانده اگر درمان نشوند، عفونت به طرف بالا و سمت کلیه‌ها می‌رود و آنها را درگیر می‌کند بنابراین هر نوع عفونت ادراری در خانم‌ها باید درمان شود تا از گسترش آن به طرف کلیه‌ها جلوگیری شود.»
رییس انجمن کلینیک سلامت خانواده با اشاره به اینکه عفونت کلیه‌ها نیازمند بستری در بیمارستان است، گفت: «تکرر ادرار و احساس نیاز فوری به ادرار، مشکل در ادرار، احساس سوزش، درد در قسمت تحتانی شکم و کمر، ادرار کدر و بدبو را از علائم عفونت ادراری هستند. وقتی هم که عفونت کلیه‌ها را گرفتار کند خانم باردار باید در بیمارستان بستری شود. از علائم عفونت کلیه میتوان به تب و لرز و تعریق، درد و حساسیت پهلو و تهوع و استفراغ اشاره کرد.»
صفری‌نژاد در پایان افزود: «اگر خانمی قبل از بارداری دارای مشکلی است که باعث عفونت ادراری مکرر در وی می‌شود مثل برگشت ادراری، باید قبل از بارداری مشکل مذبور را برطرف کند و حداقل 6 ماه از آخرین عفونت ادراری وی گذشته باشد و سپس باردار شود.»
منبع: سلامانه
موضوعات مرتبط
مطالب مرتبط
هماهنگی جهت تبلیغات: 02184215883
کلیه حقوق محفوظ و متعلق به مجله پزشکی دکتر سلام است بازنشر مطالب فقط با ذکر لینک مستقیم مجاز است
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
جراح و متخصص زنان ، زایمان و نازایی
دارای مدرک تکمیلی نازایی از آمریکا
تشخیص و در مان عفونت ها
اداره سیر زایمان طبیعی
dr farahmand
dr farahmand
dr farahmand
جراح و متخصص زنان ، زایمان و نازایی
درمان عفونت ادراری در بارداری و علائم و علت آن چیست؟بیش از ده درصد از بانوان باردار عفونت مجرای ادرار (UTI) را در مرحله‌ای از این دوران سرنوشت‌ساز تجربه می‌کنند. خوشبختانه اگر عفونت ادراری سریع تشخیص داده شود، میتوان آن را به راحتی با آنتی بیوتیک درمان کرد. در این مقاله با دلگرم باشید تا با شایع‌ترین علل و علائم عفونت ادراری در دوران بارداری و روشهای درمان و پیشگیری آن آشنا شوید.
از بین این، سه ASB عادی ترین نوع بوده و به علت خطر پیشرفت آن به پیلونفریت و احتمال ارتباط آن با زایمان زودتر از موعد و تولد بچه های با وزن كم، مورد توجه است.
جنس مونث در هر سنی به جز دوران نوزادی بیشتر از جنس مذكر در خطر U TI است. در طول دهه سه و چهار زندگی، این تفاوت جنس در خانم ها در حداكثر درجه می باشد. خانم های جوان بیشترین وقوع UTI را داشته و به طور متوسط یك سال در میان یك عفونت دچار می شوند.راه معمول عفونت بالا رفتن باكتری ها از میاندوراه (پرینئوم) و عبور از پیشابراه (یورترا) و نهایتا تهاجم به مثانه است. عوامل چسبندگی گلیكولیپید توانایی بعضی از انواع اشریشیاكولی را برای اتصال به اپی تلیوم مجاری ادراری افزایش می دهند و لذا این نوع سویه ها بیشترین UTIs را ایجاد می كنند.
عفونت ها غالبا در قسمت تحتانی دستگاه ادراری باقی می مانند ولی گاهی می توانند از طریق حالب بالاتر رفته و به قسمت ها فوقانی دستگاه ادراری رسیده و باعث پیلونفریت شوند. عفونت ها در دستگاه ادراری به ندرت از منشاء جریان خون هستند.بعضی افراد برای ایجاد UTI بیشتر در معرض خطر هستند. ده تا بیست درصد خانم ها دارای اپی تلیومی هستند كهاشریشیاكولی یوروپاتوژنیك (بیماری زا برای مجاری ادراری)آسان تر به آن می چسبند و لذا بیشتر مستعد UTI می باشند.
درمان عفونت ادراری در بارداری چیست
شخصی كه سابقه حداقل دو UTI را داشته باشد نشان دهنده داشتن این نوع اپی تلیوم است و می تواند پیشگویی كننده عفونت های شدید بعدی باشد. سایر عوامل خطر فیزیولوژیكی شناخته شده برای UTI شامل شرایطی است كه خطر آلوده شدن مثانه با اورگانیسم های میان دو راه را افزایش می دهد. فعالیت جنسی یكی از این شرایط بوده و خطر UTI در خانم ها را به طور وابسته به میزان فعالیت افزایش می دهد. عامل خطر فیزیولوژیك دیگر استاز ادرار در مثانه است كه رشد باكتریال را افزایش می دهد. به موقع خالی نكردن مثانه یا كامل خالی نكردن مثانه دو علت عادی استاز (توقف) ادرار هستند.
1. اپید میولوژی
باكتری یوری قابل توجه عبارت از حضور بیش ۱۰۵ واحد تشكیل دهنده كولونی از یك اورگانیسم در هر میلی لیتر نمونه ادرار از وسط تخلیه (mid – stream) با رعایت جلوگیری از آلودگی (clean – cateh) می باشد چه علایم آلودگی وجود داشته و یا نداشته باشد. ASB عبارت از حضور باكتری یوری قابل توجه در غیاب علایم ادراری است. شیوع باكتری یوری در حاملگی شبیه به شیوع آن در غیر حامله فعال از لحاظ جنسی است. مطالعات نشان داده كه ۴ تا ۷ درصد خانم ها در طول حاملگی باكتری یوریك می شوند.
این میزان در گروه هایی از مردم از طبقه اجتماعی ـ اقتصادی پایین با اریتروسیت داسی شكل یا مبتلا با دیابت دو برابر است. خانم هایی كه سابقه UTI داشته باشند بیشتر در خطر ابتلا به باكتری یوری در طول حاملگی می باشند.باكتری یوری همراه با عارضه زایی قابل توجه برای مادر و جنین است و لذا تشخیص به موقع آن و ریشه كردن آن برای دوران آبستنی مهم است. در خانم های حامله ASB غالبا به پیلونفریت پیشرفت می كند.
2. تغییرات آناتومیك / فیزیولوژیك UT در حاملگی
در دوران حاملگی UT متحمل چندین تغییر واضح می شود كه خطر UTI را افزایش می دهند. اولا تولید ادرار به علت افزایش حجم خون در حاملگی و افزایش سرعت فیلتراسیون گلومرولی زیاد می شود و ثانیا ادرار دوران حاملگی به علت گلیكوزوری حاملگی و بالا بودن غلظت اسیدهای امینه محیط كشت بهتری برای باكتری ها است.
ثالثا حالب ها تحت تاثیر هورمون ها گشاده بوده و رحم بزرگ شده می تواند موجب انسداد فانكشنال حالب ها به ویژه در طرف راست شود. به علاوه مثانه یك خانم حامله قبل از آن كه احساس نیاز به تخلیه آن بكند دو برابر حالت نرمال حجم پر شدن دارد. این اثرات در مجموع منجر به ركود ادراری شده و محیط مناسبی برای رشد باكتری را فراهم می كنند و خانم حامله را مستعد عفونت های ادراری بالا رو و پیلونفریت می كنند.
3. میكروبیولوژی
پاتوژن هایی كه در طول حاملگی كشت داده می شوند اغلب همان پاتوژن هایی هستند كه در خانم های غیر حامله یافت می شوند. بیشتر UTI به وسیله باكتری هایی ایجاد می شوند كه به طور طبیعی در كولون ساكن هستند. تقریبا ۸۰ یا ۹۰ درصدUTIs كسب شده از اجتماع (غیر بیمارستانی) به وسیله E. coli ایجاد می شوند. سایر اورگانیسم های گرم منفی مثل انواع پروتئوس، كلبسیلا پنومونیا و سودوموناس آئروژینوزاخیلی كمتر ایجاد عفونت می كنند مگر در بیماران با سیستم ایمنی معیوب یا بیمارانی كه سوند داخل مجاری ادراری داشته اند.
از اورگانیسم های گرم مثبت،استافیلوكوكوس ساپروفیتوس، استافیلوكوكوس اورئوس، استرپتوكوكوس های گروه B و انتروكوكوس فاسیوم یوروپاتوژنهستند ولی كمتر مسبب UTI می باشند. باكتری های بی هوازی بیشتر در روده وجود دارند و تقریبا هرگز باعث U TI در خانم های حامله نمی شوند ولی در دوران حاملگی این اورگانیسم ها را می توان از ۱۰ تا ۱۵ درصدادرار خانم ها كشت داد.
4. عوارض و عواقب UTIs
اگر چه به ندرت پیلونفریت از UTI ساده در خانم های غیر حامله حاصل می شود ولی وقوع آن در ضمن حاملگی حدود۱ تا ۴ درصد است. خانم های حامله تا موقعی كه درمان نشوند باكتری یوری مداوم داشته و در اكثر بیماران درمان نشده در تمام دوران آبستنی كشت مثبت باقی می ماند. با كشف ASB و ریشه كن كردن باكتری یوری خطر پیلونفریت كم می شود. به موجب بعضی از اطلاعات، ASB گذشته از آن كه می تواند به پیلونفریت پیشرفت كند، مادر را در خطر زایمان زودتر از موعد و تولد نوزاد با وزن كم قرار می دهد. ولی مكانیسم این ارتباط شناخته نشده است. به هر حال توصیه می شود كه در خانم های حامله ASB باید فعالانه اسكرین شده و درمان شوند.
5.علایم UTIs
سیستیت به صورت دیزوری (دردناكی ادرار كردن)، هماچوری (وجود خون در ادرار)، تكرر ادرار، احساس ناگهانی تخلیه ادرار یا ناراحتی فوق عانه ای بروز می كند. علایمی كه تمركز عفونت به قسمت فوقانی دستگاه ادراری را نشان می دهند شامل وجود تب، لرز، درد شكم و درد پهلو یا استفراغ هستند. این علایم سیستمیك دال بر یك عفونت قسمت فوقانی دستگاه هستند. بیش از۳۰ درصد زنان با علایم مبنی بر عفونت قسمت تحتانی دستگاه ادراری می توانند گرفتاری كلیوی داشته باشند و در بعضی از مطالعات، تا ۳/۱ بیماران مبتلا به عفونت های قسمت تحتانی دستگاه ادراری تب و درد پهلو داشته اند.
۶. بازیابی UTI در حاملگی
برای تشخیص UTI در خانم های غیر حامله از urinalysis كه شامل dipstick و بررسی میكروسكپی یك نمونه سانتریفوژ شده ادرار است، dipstick كه وجود خون، نیتریت و لوكوسیت استراز (LE) در ادرار را بررسی می كند روش ساده بوده و از جمع آوری نمونه تا اعلام نتیجه تست كمتر از ۵ دقیقه طول می كشد. به علت نبود التهاب در ASB، این تست برای مشخص كردن ASB روش حساس نمی باشد. تست LE وجود یك استراز موجود در سلول های سفید خون (WBCs) را مشخص می كند.
احتمالا بین شدت علایم و تعداد لوكوسیت ها در ادرار ارتباطی وجود دارد چون هر دو مربوط به التهاب دستگاه ادراری هستند. مثبت كاذب می تواند به خاطر آلودگی با لوكوسیت های واژینال و لوكوسیت ها از یورتریت كلامیدیایی و نیز با PH بالای ادرار، وجود مقدار زیاد گلوكز در ادرار یا وجود تتراسایكلین، سفالكسین، جنتامایسین، ایمی پنم یا كلاوولانات در ادرار ایجاد شود.
نیترات های غذایی از طریق ادرار دفع می شوند و توسط باكتری گرم منفی به نیتریت ها تبدیل می شوند. این تبدیل معمولا نیاز به تماس چند ساعته ادرار و اورگانیسم های گرم منفی دارد و لذا در بیماران مبتلا به UTI اولین نمونه ادرار صبحگاهی به احتمال زیاد برای وجود نیتریت ها مثبت است. انواع گرم مثبت و سودوموناس با این تست مشخص نمی شوند زیرا این باكتری ها نیترات را به نیتریت تبدیل نمی كنند.
ویژگی این تست بیش از۹۵ درصداست و لذا وقتی تست نیتریت مثبت باشد به احتمال زیاد UTI وجود دارد. مثبت بودن توام تست LE و نیتریت، پیشگویی كننده بهتر UTI است. بررسی میكروسكوپی مستقیم رسوب ناشی از سانتریفوژ ادراربرای دیدن سلول های سفید (puria)، گلبول های قرمز (hematuria)، باكتری ها (bacteriuria) و white cell castsبه كار می رود. كشت ادرار تست انتخابی برای تشخیص ASB است.
بعد از آن كه باكتری یوری تشخیص داده شد هدف ریشه كن كردن آن در طول حاملگی است. بیمارانی كه كشت اولیه آن ها منفی باشد نیازی به اسكرین كردن بیشتر برای عفونت ندارند مگر آنكه بعدها علایم ادراری نشان دهند. خانم هایی كه كشت مثبت داشته باشند بایستی با آنتی بیوتیك های مناسب سریعا درمان شوند.
در این مورد دو تصمیم باید گرفته شود: یكی انتخاب داروی ویژه و دیگری انتخاب مدت درمان، كه در مورد اول معمولا توافق عمومی وجود دارد ولی در مورد دوم توافق عمومی كم است. در حاملگی آنتی بیوتیك ها باید با توجه به اطلاعات درباره میزان خطرات و میزان سودمندی انتخاب شوند.تقریبا همه آنتی بیوتیك ها از جفت عبور می كنند و بسیاری از آن ها در شیر مادر شیرده وارد می شوند ولی همه آنتی بیوتیك ها همراه با ایجاد اثر سوء در جنین یا بچه های شیرخوار نمی باشند. باید انتخاب آنتی بیوتیك ها با دقت كافی انجام شود و همیشه خطرات درمان در مقابل سودمندی حاصله از آن ها مقابله نمود.
آموكسی سیلین و آمپی سیلین
این داروها به سرعت از جفت گذشته و وارد جریان خون جنین می شوند. این آنتی بیوتیك ها بدون اینكه سمیتی داشته باشند وسیعا در دوران حاملگی مصرف شده اند. آموكسی سیلین و آمپی سیلین در شیر انسان به مقدار خیلی كم دفع می شوند و اثرات سوء خیلی كم دارند. به طور كلی این دو دارو برای مصرف در خانم های شیرده سالم به نظر می رسند.
آموكسی سیلین و كلاوولانات پتاسیم
هر دو عامل از جفت به سرعت عبور می كنند ولی مطالعات كافی و خوب كنترل شده در خانم های حامله وجود ندارد و لذا این دارو فقط در صورتی باید مصرف شوند كه واقعا مورد نیاز باشد. در تحقیقات بالینی كه آموكسی سیلین و كلاوولانات پتاسیم را به كار گرفته اند سمیت جنینی یا مادری قابل توجهی را پیدا نكرده اند.
سفالوسپورین ها
سفالوسپورین ها وسیعا در درمان خانم های حامله به كار رفته اند. این آنتی بیوتیك ها موثر بوده و تا به امروز گزارشاتی دال بر اثرات جانبی به جنین وجود ندارد. به نظر می رسد كه سفالوسپورین ها در طول حاملگی سالم هستند ولی مطالعات كافی و خوب كنترل شده در خانم های حامله انجام نگرفته است.سفالوسپورین ها با غلظت كم به داخل شیر مادر ترشح می شوند ولی در بچه ظاهرا اثر سوء چندانی ندارند و می توانند برای مصرف در خانم های شیرده سالم باشند.
اریترومایسین و ازی ترومایسین
این داروها با غلظت كم از جفت عبور می كنند. اریترومایسین در حاملگی وسیعا مصرف می شود و به نظر سالم می رسد. مطالعات نشان داده كه ازی ترومایسین در طول حاملگی بهتر از اریترومایسین تحمل می شود زیرا وقوع اثرات جانبی گوارشی آن كمتر است. اریترومایسین نیز به داخل شیر انسان وارد می شود و به خاطر حلالیت در چربی به نظر می رسد كه در شیر تغلیظ می گردد. ازی ترومایسین برای مصرف در بچه های ۶ ماهه و بزرگتر تایید شده ولی مطالعاتی درباره مصرف آن در مادران شیرده در دسترس نمی باشد.
نیتروفورانتوئین
اطلاعاتی كه این دارو را به نقص های مادرزادی ربط دهند وجود ندارد. نیتروفورانتوئین اطفال با كمبود G۶PD را در معرض خطر آنمی همولیتیك قرار می دهد ولی درباره همولیز در بچه هایی كه از این دارو دریافت كرده اند گزارشاتی وجود ندارد. بنابراین، به طور كلی نیتروفورانتوئین برای مصرف در دوران حاملگی سالم به حساب می آید. نیتروفورانتوئین در شیر مادر با مقدار كم وارد می شود و به نظر می رسد مصرف آن در مادران شیرده سالم باشد به شرطی كه بچه های آن ها كمبود G۶PD نداشته باشد.
آمینوگلیكوزیدها
آمینوگلیكوزیدها به سرعت از جفت عبور می كنند. به نظر می رسد كه دارای خطری ویژه در ارتباط با حاملگی نباشند ولی نباید به علت وجود خطر سمیت كلیوی و گوشی به عنوان درمان خط اول مصرف شود. برای سمیت گوشی جنتامایسین در اثر تماس جنین با این دارو مدركی وجود ندارد ولی گزارشاتی دال بر كری مادرزادی برگشت ناپذیر در بچه هایی كه مادر آن ها در طول حاملگی استرپتومایسین دریافت كرده وجود دارد. درمان با سایر آمینوگلیكوزیدها روی جنین، نوزاد یا مادر حامله اثر جانبی جدی ایجاد نكرده است. آمینوگلیكوزیدها با مقادیر كم وارد شیر می شوند ولی پس از وارد شدن به دستگاه گوارش بچه شیرخوار جذب روده ای ناچیزی دارند. به نظر می رسد مصرف این داروها در مادران شیرخوار سالم باشد.
تری متوپریم (TMP)
TMP ذاتا یك تراتوژن است و اگر امكان داشته باشد از مصرف آن در طول سه ماهه اول حاملگی باید اجتناب شود. TMP از جفت عبور كرده و منجر به ایجاد غلظت جنینی معادل ۷۰ تا ۹۰ درصد غلظت خونی مادر می شود. گرچه مطالعات وسیع و خوب كنترل شده ای درباره مصرف TMP در خانم های حامله وجود ندارد ولی یك مطالعه گذشته نگر افزایشی را در ناهنجاری های مادر زادی نشان نمی دهد. TMP با غلظت خیلی كم به شیر انسان وارد می شود. خطر آن در بچه های شیر خوار ظاهرا ناچیز است.
تری متوپریم/ سولفامتوكسازول (TMP/SMX)
TMP/SMX در حاملگی وسیعا مصرف شده ولی به خاطر اثر ضد فولاتی تری متوپریم و خاصیت هیپربیلی روبینمی زایی سولفونامیدها در اواخر حاملگی، این فرآورده فقط در سه ماهه دوم توصیه می شود. گرچه مطالعات وسیع و خوب كنترل شده ای در مورد مصرفTMP/SMX در خانم های حامله وجود ندارد ولی یك مطالعه گذشته نگر گزارش كرده كه افزایشی در وقوع ناهنجاری های مادرزادی به وجود نمی آید. غلظت كم SMX به داخل شیر مادر وارد می شود. گزارش نادری درباره اثرات سوء آن در بچه های شیرخوار وجود دارد. اگر چه در مورد اطفال نارس، اطفال مبتلا به هیپربیلی یا اطفال مبتلا به كمبود گلوكز – فسفات دهیدروژناز از مصرف این فرآورده در دوران شیردهی اجتناب شود. مصرف آن در موارد دیگر در دوران شیردهی سالم می باشد.
راه درمان و مدت درمان
درباره مدت زمان UTIs، بسته به این كه بیمار بیماری قسمت فوقانی یا تحتانی دستگاه ادراری داشته و حامله باشد درمان های ۱ تا ۱۰ روزه متعدد توصیه شده اند. به نظر می رسد كه در بیشتر موارد ASB یا سیستیت سه روزه درمان با آنتی بیوتیك متناسب باشد. با درمان سه روزه میزان درمان نزدیك به درمان ۷ تا ۱۰ روزهبوده ولی عوارض ناشی از آنتی بیوتیك به مراتب كمتر می باشد. از درمان با تك دوز نیز دفاع شده ولی میزان بهبودی كمتر از درمان چند روزه است. TMP/SMX با ارزش ترین درمان ها است زیرا هزینه درمان با آن كم، میزان بهبودی بالا و اثرات جانبی در حد متوسط است.
درمان ASB و سیستیت
با توجه به این كه آنتی بیوتیك تراپی این دو مورد شبیه هم است بحث درمان این دو را در یك جا انجام می دهیم. گرچه در مورد دوره درمان اختلاف نظر وجود دارد ولی درباره این كه كدام آنتی بیوتیك ها موثرند توافق وجود دارد. مطالعات نشان داده كه TMP/SMX، سفالوسپورین ها و نیتروفورانتوئین سالم و موثرند. با توجه به این كه ۲۰ تا ۳۰ درصد گرم منفی هایی كه موجب UTI می شوند به آموكسی سیلین مقاوم هستند این دارو انتخاب تجربی خوبی نیست.
درمان تك دوز از راه خوراكی برای كمك به تبعیت بیمار از برنامه درمان و كم كردن اثرات سوء درمان مورد دفاع است. بیشتر مطالعات كه درمان قابل توجه گزارش نكرده اند ولی مطالعات در مقیاس كوچك بوده اند و نبود تفاوت شاید از فقدان توانایی آماری بوده است.گرچه محققین در مطالعات مختلف نتوانسته اند تفاوتی بین سودمندی بین تك دوز درمانی و درمان های۴ تا ۷ روزهرا نشان دهند.
ولی متذكر شده اند كه در مطالعات مختلف عدم تجانس قابل توجهی وجود داشته است. در نتیجه، گزارش شده كه سودمندی درمان تك دوز تایید نشده و در حال حاضر درمان خانم های مبتلا به ASB یا سیستیت ۳ تا ۵ روزهمناسب تشخیص داده شده است. مهم تر از دوره درمان، تعقیب كردن یا زیر نظر داشتن بیماران است زیرا خانم ها شدیدا در معرض عود عفونت و عارضه زایی ناشی از UTI در طول حاملگی می باشند.
مطب اول: تهران انتهای بزرگراه صیاد شیرازی شمال خ صنایع ساختمان پزشکان ساسان پ9 ط5 واحد504
021-22931904
021-22951655
dr.frahmand4
dr.frahmand4
