خواص دارویی و گیاهی :

 

به گزارش نبض ما به نقل از هفته نامه سلامت، بعضی از کارخانه ها نیز این ویتامین را به محصولاتشان اضافه می کنند. خود بدن زمانی می تواند مقدار کمی ویتامین D تولید (سنتز) کند که اشعه ماورای بنفش خورشید با پوست تماس پیدا کند. بنابراین، ویتامین d از 3 منبع به دست می آید؛ نور خورشید، مواد غذایی و مکمل ها. آنچه در این مطلب می خوانید پاسخ های پزشکان به 10 پرسش رایج مردم درباره ویتامین D است. با ما همراه شوید.

این ویتامین دریافت شده از نظر بیولوژیکی بی اثر است و از طریق دو «هیدروکسیلاسیون» در بدن فعال سازی می شود. اولین مرحله در کبد انجام می گیرد که ویتامین D را به «25- هیدروکسی ویتامین D» {OH(D)25} یا «کلسی دیول» تبدیل می کند. مرحله دوم در کلیه اتفاق می افتد و در قالب «1.25- دی هیدروکسی ویتامین d » یا «کلسی تریول» فعال می شود. ویتامین D باعث جذب کلسیم در روده می شود، غلظت سرم کلسیم و فسفر را در راستای کانی سازی طبیعی در بافت استخوان حفظ می کند و از تشنج هایپوکلسمیک (کمبود کلسیم) جلوگیری خواهدکرد.

این ویتامین برای رشد استخوانی و نوسازی استخوان ها نیز لازم است. استخوان ها بدون ویتامین d کافی می توانند ضعیف، شکننده یا بدشکل شوند. غلظت سرمی OH(D)25، یکی از بهترین شاخص ها برای تعیین وضعیت ویتامین D است. این شاخص، وضعیت ویتامین d تولیدشده زیر پوست و دریافت شده از مواد غذایی و مکمل را نشان می دهد.

اگر سطح شاخص ویتامین d در بدن، کمتر از 20 نانومل بر لیتر (mmol/L) یا کمتر از 12 نانوگرم بر میلی لیتر (ng/ml) باشد، نشان دهنده کمبود ویتامین d است و منجر به نرمی استخوان در نوزادان و کودکان، و نرم استخوانی یا استئومالاسی در بزرگسالان می شود.

قرارگرفتن این شاخص در فاصله 30 تا کمتر از 50 نانومل بر لیتر یا 12 تا کمتر از 20 نانوگرم بر میلی لیتر، نشان دهنده این است که سطح این ویتامین به طور کلی برای سلامت استخوان و سلامت عمومی در افراد سالم، ناکافی است. برابر بودن سطح ویتامین d با 50 نانومل بر لیتر یا بالاتر از آن، به ما نشان می دهد سطح این ویتامین به طور کلی برای سلامت استخوان و سلامت عمومی در افراد سالم، کافی است. اگر این میزان بیشتر از 125 نانومل بر لیتر یا 50 نانوگرم بر میلی لیتر باشد، بیشتر از سطح عادی است و می تواند با عوارض جانبی همراه شود.

مقدار مجاز توصیه شده روزانه (RDA) برای ویتامین d، با 2 واحد IUs (واحد بین المللی) یا mcg (میکروگرم) تعیین می شود. این میزان برای حفظ سلامت استخوانی و متابولیسم طبیعی کلسیم در افراد سالم کافی است. 400 واحد معادل است با 10 mcg؛ 600 واحد معادل با 15 mcg. 800 واحد معادل با 20 mcg.

 

 

این ویتامین کارکردهای مختلفی در بدن دارد. شاید بتوان حیاتی ترین کارکردهای این ویتامین را این گونه بیان کرد؛ تنظیم جذب کلسیم و فسفر و کمک به عملکرد طبیعی سیستم ایمنی بدن. دریافت ویتامین D به اندازه کافی، برای رشد طبیعی و تکامل استخوان ها و دندان ها لازم است و مقاومت بدن را در مقابل برخی بیماری ها تقویت می کند. استعمال ویتامین D یا «کلسی پوترین» (نوعی ترکیب مصنوعی از ویتامین D) روی پوست، بیماری پسوریازیس را در بعضی افراد درمان می کند. استفاده از این ویتامین کنار کرم های حاوی کورتیکواستروییدها، اثربخشی آنها را در درمان پسوریازیس افرایش می دهد.

ویتامین d برای جلوگیری از ابتلا به نرمی استخوان و درمان آن موثر است. افراد مبتلا به نارسایی کلیه باید از نوع خاصی از این ویتامین به نام «کلسیتریول» استفاده کنند. یکی از بیماری هایی که سطح فسفات را در خون پایین می آورد، نشانگان فانکونی است. استفاده از ویتامین D خوراکی در درمان این بیماری موثر است. در برخی موارد، سطح کلسیم در خون به علت پایین بودن سطح هورمون پاراتیرویید، کاهش می یابد و مصرف ویتامین d خوراکی، سطح کلسیم را در خون این افراد افزایش می دهد.

به علاوه، مطالعات نشان داده اند مصرف ویتامین D3، خطر پوسیدگی دندان ها را 49 درصد کاهش می دهد و مصرف ویتامین D2 نیز این خطر را تا 36 درصد در نوزادان، کودکان و بزرگسالان پایین می آورد.

5- دلایل کمبود ویتامین d در بدن چیست؟

عوامل متعددی در ابتلا به کمبود این ویتامین نقش دارند؛ عواملی مانند:

• آلودگی هوا
• زندگی کردن در شهرهای بزرگی که ساختمان های بلندش جلوی نور خورشید را می گیرند.
• بیرون نیامدن از خانه به اندازه کافی.
• داشتن پوست تیره که مانع از جذب اشعه های خورشید می شود.
• شیردادن به نوزاد برای مدت زمان طولانی.
• چاق بودن که معمولا نیاز بدن به این ویتامین را افزایش می دهد.
• برخی افراد بدون توانایی پردازش ویتامین D متولد می شوند و بعضی ها دچار مشکلات و بیماری هایی هستند که از هضم مناسب ویتامین D جلوگیری می کند.

 

 

استفاده از این ویتامین، در قالب مصرف خوراکی یا تزریق به عضله در مقادیر توصیه شده، معمولا بی خطر و ایمن است. بیشتر افراد بعد از مصرف این ویتامین با عوارض جانبی مواجه نمی شوند، مگر اینکه در استفاده از آن زیاده روی کرده باشند. بعضی از این عوارض بدین ترتیب هستند؛ ضعف، خستگی، خواب آلودگی، سردرد، بی اشتهایی، خشکی دهان، طعم فلز در دهان، حالت تهوع، استفراغ و

مصرف ویتامین d برای دوره های طولانی و در دوزهای بیشتر از 4 هزار واحد روزانه، احتمالا غیرایمن است و می تواند سطح کلسیم را در خون به بیش از حد مجاز برساند. با این حال، افرادی که دچار کمبود این ویتامین هستند، معمولا زیر نظر پزشک از دوز بیشتری در دوره های کوتاه مدت استفاده می کنند. اگر میزان ویتامین D مصرفی در طول دوران بارداری یا شیردهی کمتر از 4 هزار واحد روزانه باشد، احتمالا خطری برای مصرف کننده ندارد. این میزان اصلا نباید بیشتر شود زیرا برای خانم های باردار و شیرده مشکل ایجاد می کند و حتی می تواند آسیب جدی به نوزاد وارد کند.

ویتامین d می تواند سطح کلسیم را افزایش دهد و خطر سخت شریان ها را در افراد مبتلا به بیماری های کلیوی شدید بالاتر ببرد. بنابراین، این بیماران باید درباره منع مصرف این ویتامین با پزشک خودشان مشورت کنند.

تعداد بسیار کمی از مواد غذایی حاوی این ویتامین هستند. ماهی های چرب (مثل ماهی سالمون، تن و خال مخالی) و روغن کبد ماهی در گروه بهترین منابع غذایی از این ویتامین قرار می گیرند. مقدار کمی از ویتامین D در جگر گاو و تخم مرغ یافت می شود. در جدول زیر، مقدار دقیق ویتامین d موجود در مواد غذایی آمده است:

• روغن کبد ماهی کاد (یک قاشق غذاخوری): 1360 واحد بین المللی (IU) در هر وعده مصرفی.
• اره ماهی پخته شده (85 گرم): 566IU در هر وعده مصرفی.
• ماهی سالمون پخته شده (85 گرم): 447 IU در هر وعده مصرفی.
• ماهی تن (85 گرم): 154 IU در هر وعده مصرفی.
• جگر گاو (86 گرم): 42 IU در هر وعده مصرفی.
• تخم مرغ بزرگ: 41 IU در هر وعده مصرفی.

برای درمان کمبود ویتامین D، 2 راه اصلی وجود دارد؛ استفاده از مکمل خوراکی یا تزریق عضلانی ویتامین D3. یکی از سوالاتی که همواره ذهن بسیاری از افراد را مشغول می کند، این است که کدام یک از این روش ها ایمن تر و موثرتر هستند؟

گروهی از محققان ایرانی در سال 2013 میلادی با انجام بررسی های دقیق درباره این 2 روش درمانی، نتایج قابل اطمینانی دست پیدا کردند؛ یافته های آنها نشان داد هر 2 رژیم درمانی، سطح ویتامین D را در خون تا حد زیادی افزایش می دهند. این محققان براساس یافته هایشان نتیجه گرفتند هر 2 روش از نظر 3 ویژگی ایمنی، اثربخشی و عملی بودن، با هم یکسان هستند.

محققان کانادایی هم اعلام کرده اند تفاوتی نمی کند از کدام گروه (تزریقی یا خوراکی) مکمل های ویتامین D استفاده کنید، فقط باید حواستان باشد این مکمل ها را حتما زیر نظر پزشک مصرف کنید تا دچار عوارض جانبی ناشی از زیاده روی در دریافت آنها نشوید. این محققان، تجویز قرص های خوراکی هزار تا 50 هزار واحدی یا تجویز آمپول های تزریقی را تنها به شرایط بیمار وابسته می دانند و معتقدند کاری که مصرف ماهیانه یک قرص 50 هزار واحدی ویتامین دی می کند، درست مانند همان کاری است که مصرف روزانه قرص های هزار واحدی یا آمپول های تزریقی دوره ای آنها می کنند.

خبر خوب برای والدین هم اینکه به تازگی، انواع قرص های جوشان حاوی ویتامین D و کلسیم برای بچه ها یا افرادی که نمی توانند به راحتی با قرص و آمپول ارتباط برقرار کنند، به بازار آمده تا آنها هم بتوانند کمبودهای خود را در این زمینه با راه های ساده تری برطرف کنند.

خیلی از افراد می خواهند بدانند مکمل های این ویتامین را چطور مصرف کنند و سوالات مختلفی در این زمینه دارند؛ آیا باید مکمل را همراه با مواد غذایی خورد؟ با توجه به اینکه ویتامین D نوعی ویتامین محلول در چربی است، آیا باید همراه با چربی خورده شود؟ آیا باید مکمل را همراه با وعده غذایی بخوریم؟ آیا مکمل این ویتامین با معده خالی هم جذب می شود؟

پاسخ کلی به چنین سوالاتی، این است که اصلا اهمیتی ندارد چطور مکمل ویتامین D را مصرف کنید. تحقیقات علمی، نتایج متناقضی را در این زمینه نشان می دهند و نباید فقط به یکی از آنها توجه کرد. بنابراین، مهم ترین نکته این است که این ویتامین مورد نیاز بدن را هر روز به آن برسانید.

ویتامین دی یکی از ویتامین‌های لازم برای بدن و از ویتامین‌های محلول در چربی است ٬ که به رشد و استحکام استخوان‏ها از طریق کنترل تعادل کلسیم و فسفر کمک می‌کند.این ویتامین با ایجاد افزایش جذب فسفر و کلسیم از روده‌ها و کاهش دفع از کلیه به متابولیسم استخوان‌ها کمک می‌کند و همچنین از طریق ترجمه ژنهای هسته سلول به رشد سلول کمک می‌کند.

منبع اصلی دریافت این ویتامین بجز منابع گیاهی مثل غلات و حیوانی مثل ماهی ساردین و شیر ٬ نور آفتاب است. کمبود این ویتامین همچنین باعث پوکی استخوان در کهنسالی می‌گردد

1- ویتامین دی به بدن برای جذب کلسیم کمک می کند در کودکان کمبود ویتامین D باعث مشکلات استخوانی نظیر نرمی استخوان می شود.

 

2- سطوح پایین ویتامین دی می تواند اثرات فرا تری از استخوان شما را داشته باشد . مطالعات نشان می دهد کمبود ویتامین D ، خطرات بیماری های قلبی و خطر ابتلا به افسردگی را افزایش می دهد. همچنین کمبود ویتامین D منجر به بروز آسم شدید می شود.3- ویتامین D ، یک نوع ویتامین بسیار ضروری برای سلامت پوست است دریافت این ویتامین از طریق آفتاب باعث بروز سرطان می شود . چرا که اشعه ماورا بنفش که منجر به تحریک سلولها برای تولید ویتامین D می شود عامل اصلی ابتلا به سرطان پوست است . افرادی که پوست تیره تری دارند سخت تر ویتامین D را جذب می کنند.

 

4- افرادی که در معرض کمبود ویتامین D هستند:- مطالعات نشان می دهد که این ویتامین بر تمام گروه ها ، نوجوانان ، کودکان ، بزرگسالان ، نوزاد تاثیر می گذارد اما افرادی هستند که سن بالای 50 سال دارند و یا چاق هستند و یا داروی خاصی مصرف می کنندو یا اختلالات گوارشی دارند بیشتر در معرض خطر هستنداین افراد باید مصرف ماهی قزل آلا و تخم مرغ خود را افزایش دهند .

 

5- ترکیبی از فشار خون بالا و کمبود ویتامین D می تواند کشنده باشد. مطالعات نشان می دهد افرادی که مبتلا به فشارخون هستند و کمبود ویتامین D دارند دو برابر در معرض ابتلا به مشکلات قلبی و عروقی هستند .

 

6- کمبود این ویتامین می تواند یک اخطار در زنان برای ابتلا به سرطان پستان باشد.

 

7- سرطان روده بزرگ، سرطان پروستات هم می تواند به دلیل کمبود ویتامین D باشد.

 

8- کمبود ویتامین D به خصوص در افراد مسن تر باعث می شود غدد پارا تیروئید هورمونهای بیشتری تولید کند. سطح پایین این ویتامین و سطح بالای هورمونهای پارا تیروئید به شدت به افسرگی وابسته است.

 

9- ویتامین D و افزایش وزن:پس از یائسگی بسیاری از زنان دچار افزایش وزن می شوند اما مصرف مکمل ها و ویتامین دی و کلسیم ممکن است افزایش وزن را آهسته تر کنند.

 

10- مصرف ویتامین D در کودکان باعث می شود کمتر در معرض ابتلا به دیابت قرار گیرند. کودکان مبتلا به آسم در زمان کمبود ویتامین D فورا بستری می شوند.

 

11- یکی از راههای دریافت ویتامین D از طریق رژیم غذایی است تقریبا تمامی شیرهای ایالت متحده و بسیاری از آب پرتغال ها با این ویتامین غنی شده اند.

12- ماهی آزاد، ماهی تن و ماهی های چرب منبع غنی از ویتامین D هستند.

13- تخم مرغ ،‌پنیر، جگر گاو، مارگارین ، ماست و پنیر، روغن کبد ماهی هم غنی از ویتامین D هستند اما پنیر و بستنی حتما باید روی بر چسبشان غنی بودن از ویتامین D چک شود.

14- اکثر قرص های مکمل حاوی این نوع ویتامین هستند.

15- ویتامین D3 تا سه برابر در بالا بردن سطح ویتامین D موثر است.

16- چه میزان ویتامین D در روز نیاز داریم؟این میزان بستگی به سن و فعالیت شما در طول روز دارد و میزان مجاز توصیه شده 600 واحد در روز برای بزرگسالان تا سن 70 و 800 واحد برای بالاتر از 70

17- دوز مناسب برای نوزادانی که با شیر مادر تغذیه می کنند:شیر مادر خود یک منبع غنی از ویتامین D است اما دریافت آن باید حداکثر تا 400 واحد در روز باشد.

18- داروهای استروئیدی می تواند با ویتامین D ناسازگار باشدبنابراین حتما در این مورد با پزشک خود مشورت کنید

19- مصرف روزانه تا حدود 4000 واحد از ویتامین D امن است اما با مصرف بیشتر به کلیه ها آسیب می رسانید.

منبع :سلامت نیوز

بیشتر بخوانید تا سالم بمانید

منبع = هلپ کده

نشان‌گذاری

عجب سازنده ی این علامت عرب دولاب است

چطور – مرجع فیلم آموزشی و مقالات آموزشی برای موفقیت و پیشرفت

 

ویتامین D برای سلامت بخشی از اندام‌های بدن مانند استخوان‌ها، ماهیچه‌ها، دندان‌ها و حتی تقویت سیستم ایمنی بدن، اهمیت بسیار زیادی دارد. اما مشکلی که وجود دارد این است که ویتامین D به سختی از منابع غذایی معمولی به دست می‌آید و تامین اندازه مورد نیاز بدن، تنها از طریق مصرف منابع ویتامین D امکان پذیر نیست و باید از فرآورده‌هایی مثل شیر یا غلاتی که با این ویتامین غنی شده‌اند، استفاده نمود. اگر بدن شما این ویتامین را به مقدار کافی دریافت نکند، با طیف وسیعی از مشکلات سلامتی، مواجه خواهد شد که برخی از آنها را در این مقاله ذکر کرده‌ایم. پس با ما همراه باشید تا با عوارض کمبود ویتامین D و راه‌های درمان آن، آشنا شوید.

ماهیچه‌ها برای داشتن عملکرد درست، به مقادیر معینی از ویتامین D نیاز دارند. وقتی ویتامین مورد نیاز تامین نمی‌شود، این کمبود می‌تواند منتهی به دردناک و ضعیف شدن ماهیچه‌ها شود. این همان حسی است که اغلب، زمانی آن را تجربه می‌کنید که به عفونتی ویروسی مانند آنفولانزا دچار شده‌اید. شدت این درد از نسبتا ملایم تا شدید متغیر است و اگر این کمبود ویتامین جبران نشود، در طول زمان بدتر می‌شود.

این نشانه به‌عنوان یکی از علائم فشار خون بالا رایج است، و معمولا کسانی که کمبود ویتامین D دارند، از فشار خون بالا شکایت می‌کنند. فشار خون بالا، «قاتل خاموش» نامیده می‌شود، زیرا با وجود اینکه عامل خطری برای سکته‌ی قلبی و مغزی است، ولی در برخی افراد هیچ علائم هشداردهنده‌ای وجود ندارد و آنها متوجه بالا بودن فشار خون خود نمی‌شوند. اگر سردرد و سرگیجه دارید و گمان می‌کنید که شاید فشار خون‌تان بالا باشد، حتما باید به پزشک مراجعه کنید.

اگر متوجه شده‌اید که به عفونت‌های ادراری مکرر یا مشکلات تنفسی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا دچار می‌شوید، این احتمال وجود دارد که سیستم ایمنی بدن شما به اندازه‌ی کافی قوی نباشد. یکی از دلایل ضعف سیستم ایمنی بدن کمبود ویتامین D است که در سلول‌های سیستم ایمنی، در غلظت بالا یافت می‌شود و برای عملکرد مناسب آنها ضروری است. در مطالعه‌ای مشخص شد که احتمال مبتلا شدن به سرماخوردگی یا آنفولانزا در کودکانی که ویتامین D به میزان زیاد در سیستم ایمنی بدن آنها وجود دارد، کمتر است.

اگر وضعیت پزشکی خاصی مانند بیماری سلیاک یا بیماری التهابی روده (IBD) در مورد شما تشخیص داده شده است، یا اگر مشکلاتی مانند سوزش سر دل یا یبوست دارید، ویتامین D می‌تواند موجب کاهش سرعت عبور مواد غذایی در بدن شما شود. همچنین به خاطر داشته باشید که میان مشکلات گوارشی مانند سلیاک و سایر مشکلات سلامت، رابطه‌ای قطعی وجود دارد.

یکی از علایم کمبود ویتامین D، عرق کردن است. اگر متوجه شده‌اید که بیش از حد عرق می‌کنید، و هیچ دلیل واضحی مانند تب، هوای گرم یا تمرین ورزشی شدید، برای آن وجود ندارد، این مسئله را نیز باید با پزشک خود در میان بگذارید. هنوز مشخص نشده است که چرا کمبود ویتامین D منجر به این مشکلات می‌شود، ولی با این حال، این مسئله در تحقیقات پزشکی، تثبیت شده و قطعی است.

یکی دیگر از علائم کمبود ویتامین D، افسردگی است. از علائم افسردگی، می‌توان به وجود احساس ناراحتی، بی‌ارزش بودن یا صرفا افسردگی ساده اشاره کرد. اما خبر خوب این است که با جبران کمبود ویتامین D، در بیشتر موارد این مشکلات از میان می‌روند و می‌توانید دوباره به زندگی عادی بازگردید.

بین کمبود ویتامین D و ریزش مو ارتباطی قوی وجود دارد. اگر سطوح ویتامین‌‌های بدن شما برای مدت زیادی کمتر از حد معمول باشد، مواد غذایی حیاتی مورد نیاز برای طی شدن یک چرخه طبیعی رشد به فولیکول‌های مو نمی‌رسد. کمبود این مواد غذایی باعث می‌شود موهای شما شکننده و حساس شوند یا دچار ریزش شوند، چرا که بدن شما توانایی کامل کردن چرخه‌ی رشد موها را ندارد.

ویتامین دی یکی از مواد مغذی است که روی رشد مو تاثیر می‌گذارد. اما در کنار آن ویتامین C و بیوتین هم نقش مهمی در تغذیه مو دارند و باعث می‌شوند مو قوت خود را حفظ کند و ریزش موها کاهش یابد. به طور خلاصه،‌ نگه داشتن سطح این ویتامین‌ها در اندازه‌ی طبیعی خود، یکی از بهترین راه‌های مبارزه با ریزش مو بنا به دلایل تغذیه‌ای است.

اگر می‌خواهید با عوارض کمبود ویتامین D به شکل تصویری آشنا شوید، می‌توانید ویدیوی زیر را ببینید.

اگر تردید دارید که شاید دچار کمبود ویتامین دی باشید، این مسئله را با پزشک خود در میان بگذارید. با یک آزمایش خون ساده متوجه خواهید شد که آیا کمبود ویتامین D موجب مشکلات شما شده است یا خیر. خبر خوب این است که با تغییراتی ساده‌ در سبک زندگی، می‌توانید سطح این ویتامین خود را بالا ببرید، از جمله:

به طور خلاصه، کمبود ویتامین D یکی از شایع‌ترین موارد کمبود ویتامین است که می‌تواند عواقبی جدی برای سلامتی داشته باشد. خبر خوب این است که داشتن رژیم غذایی غنی از این ویتامین، و چند بار در هفته قرار گرفتن در معرض نور خورشید، اغلب می‌تواند به بازیابی سطح این ویتامین کمک کند.

شاید اگر متوجه شوید که ویتامین D تفاوت چشمگیری با دیگر ویتامین‌ها دارد، تعجب کنید.

این ویتامین در واقع هورمونی موسوم به هورمون استروئید است، و چنانچه پوست در معرض نور خورشید قرار گیرد به واسطه‌ی کلسترول در بدن تولید می‌شود.

به همین دلیل، اغلب ویتامین D منسوب به ویتامین نور خورشید است.

اما از آنجایی که این روزها امکان قرار گرفتن در معرض نور خورشید به حد کفایت وجود ندارد، ضرورت ایجاب می‌کند که افراد این ویتامین را از برنامه‌ی غذایی( یا مکمل‌ها) تامین نمایند.

مصرف ویتامین D از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا برای سلامت کامل ضروریست.

متاسفانه، تعداد انگشت‌شماری از غذاها حاوی مقادیر عمده‌ای ویتامین D هستند، به همین دلیل کمبود این ویتامین بسیار شایع است.

در واقع، بر اساس آمار منشر شده در سالهای ۲۰۰۶-۲۰۰۵، به طور قطع بیش از ۴۱.۶٪ از جمعیت امریکا از کمبود این ویتامین یا این هورمونِ حیاتی رنج می‌برند.

در این مقاله هر آنچه باید درباره‌ی ویتامین D بدانید گنجانده شده است.

ویتامین D در زمره‌ی ویتامین‌های محلول در چربی( A,D,EوK) به شمار می‌رود، این بدان معناست که در چربی یا روغن حل می‌شود و می‌تواند برای مدت طولانی در بدن ذخیره گردد.

در واقع ۲ نوع اصلی از آن در مواد غذایی یافت می‌شود.

ویتامینD3 ( کالی کلسیفرول): که در برخی مواد غذایی حیوانی از جمله ماهی‌های چرب و سفیده‌ی تخم‌مرغ یافت می‌شود.

ویتامینD2 ( ارگو کلسیفرول): که در گونه‌های نادری از برخی قارچ‌ها یافت می‌شود.

از این دو نوع، ما به D3 نیازی بیشتری داریم زیرا تاثیر آن در افزایش سطح ویتامین D خون دو برابر D2 است.

ویتامین D ابتدا کاملا بی‌فایده است.

فعال شدن آن مستلزم پیمودن دو مرحله تغییر است.

ابتدا در کبد به کلسیفدیول یا ویتامین۲۵(هیدروکسی)  D بدل می‌شود. بدین شکل در بدن ذخیره می‌گردد.

سپس در اغلب مواقع در کلیه‌ها به کالسیترویل یا به ویتامین ۱.۲۵ ( هیدروکسی) D2 تبدیل می گردد. این همان شکل فعال یا به تعبیری هورمون استروئید از ویتامین D است.

کالسیترویل در سرتاسر بدن حرکت می‌کند و به هسته‌‌‌ی سلولی می‌رسد. در آنجا با گیرنده‌هایی موسوم به گیرنده‌های ویتامین D که تقریبا در تک تک سلول‌های بدن یافت می‌شوند، فعل و انفعالاتی دارد.

هنگامی که شکل فعال ویتامین D از سوی این گیرنده‌ها محصور شود، برخی ژن‌ها را به جریان انداخته و برخی دیگر را از کار می‌اندازد و منجر به تغییراتی سلول می‌گردد. عملکرد آن مشابه با عملکرد اغلبِ هورمون‌های استروئیدی دیگر است.

تاثیرِ ویتامین D بر سلول‌های مختلفی که مرتبط با سلامت استخوان‌هاست، بسیار مشهور است، زیرا به سلول‌های روده فرمان جذب کلسیم و فسفر را می‌دهد.

اما دانشمندان اخیرا دریافتند که که این ویتامین در تمام فرایندهای دیگری که در بدن اتفاق می‌افتد نیز دخالت دارد، از جمله عملکرد سیستم ایمنی بدن و مقابله با سرطان.

بنابراین افرادی که با کمبود ویتامین D مواجهند، در واقع با کمبود کالسیترویل روبرو هستند( هورمون استروئید)، بدین ترتیب از کمبود یکی از هورمون‌های اساسی بدن رنج می‌برند.

هنگامی که پوست در معرض نور خورشید قرار گیرد، به واسطه‌ی کلسترول امکان تولید ویتامین D در پوست به وجود می‌آید. اشعه‌های ماوراء بنفش خورشید با طول موج ۲۸۰ تا ۳۲۰ انرژی مورد نیاز برای چنین واکنش‌هایی را فراهم می‌آورد.

چنانچه در مناطقی زندگی می‌کنید که پرتو خورشید در تمام طول سال فراوان است، احتمالا با خارج شدن از منزل در طی روز و چندبارحمام آفتاب در هفته می‌توانید ویتامین D مورد نیاز بدنتان را تامین نمائید.

به یاد داشته باشید که باید بخش اعظمی از بدن شما در معرض نور خورشید قرار گیرد. چنانچه فقط صورت و دست‌های شما در معرض نور باشد، قطعا ویتامین D چندانی تولید نخواهد شد.

همچنین، در صورت استفاده از عینک یا ضد آفتاب، تولید ویتامین D به حداقل و گاهی به صفر می‌رسد.

همین امر تردیدهایی در باب توصیه‌ها مبنی بر استفاده از ضد آفتاب برای مقابله با سرطان پوست بر جای می‌گذارد. استفاده از ضد آفتاب منجر به کمبود ویتامین D در بدن خواهد شد و عدم استفاده از آن منجر به بروز بیماری‌های دیگر می‌شود.

چنانچه مایلید ویتامین D بدن خود را از نور خورشید تامین نمائید، اطمینان حاصل کنید که به هیچ وجه دچار آفتاب سوختگی نمی‌شوید.

گرچه نور خورشید سالم است اما آفتاب سوختگی فرایند پیری پوست را تشدید کرده و خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می‌دهد.

چنانچه باید برای مدت طولانی در معرض نور خورشید قرار بگیرید، ۱۰ تا ۳۰ دقیقه‌ی ابتدایی را بدون کرم ضد آفتاب سپری کنید اما پس از این زمان ( البته بستگی به حساسیت پوست شما دارد) و پیش از آنکه دچار آفتاب سوختگی شوید، کرم ضد آفتاب بزنید.

امکان ذخیره‌ی ویتامین D برای مدت طولانی، بین یک هفته تا چند هفته، در بدن وجود دارد، بنابراین برای تامین این ویتامین کافیست هر از گاهی در معرض نور خورشید قرار بگیرید.

همانطور که می‌دانید در تمامی کشورها فعالیت خورشید یکسان نیست. بنابراین افرادی که در مناطقی زندگی می‌کنند که از نور خورشید بی‌بهره‌اند( از جمله خود من) ضرورتا باید ویتامین D بدن خود را از مواد غذایی و مکمل‌ها، علی‌الخصوص در فصل زمستان، تامین کنند.

تعداد اندکی از مواد غذایی حاوی مقادیر زیادی از این ویتامین هستند.

گرچه ماهی‌های چرب همانند سالمون، ماهی خالخالی، شمشیر ماهی، قزل‌آلا، تن و ساردین منابع قابل توجهی از این ویتامین قلمداد می‌شوند، اما برای تامین ویتامین D در حد کفایت باید آنها را یک روز در میان در وعده‌های خود بگنجانید.

تنها منبع مغذی بسیار مفید برای تامین ویتامین D، روغن‌ جگر ماهی‌ از قبیل روغن جگر ماهی کاد می‌باشد که هر یک از قاشق آن حاوی دو برابر میزان روزانه‌ی مورد نیاز بدن است.

به یاد داشته باشید که محصولات لبنی و حبوبات اغلب سرشار از ویتامین D هستند.

انواع نادری از قارچ‌ها نیز حاوی ویتامین D می‌باشند و همچنین سفیده‌ی تخم مرغ حاوی مقدار اندکی از این ویتامین را داراست.

کمبود ویتامین D یکی از شایع‌ترین نمونه‌های کمبود مواد مغذیست.

کمبود این ویتامین برای برخی از افراد خطر جدی‌تریست. گرچه کمبود ویتامین D به طور میانگین ۴۱.۶٪ است اما این آمار در سیاهپوستان به ۸۲.۱٪ و در اسپانیول‌ها به ۶۲.۲٪ می‌رسد.

کمبود این ویتامین، افراد سالخورده را بیش از دیگران تهدید می‌کند.

افراد مبتلا به بیماری‌های خاص نیز احتملا با کمبود ویتامین D روبرو هستند. یکی از مطالعات در این زمینه نشان داد که ۹۶٪ از بیمارانی که دچار حمله‌ی قلبی شدند از کمبود ویتامین D رنج می‌بردند.

متاسفانه، کمبود ویتامین D، اپیدمی خاموش است. علائم آن معمولا مرموزند و بروز آن گاهی سالها و دهه‌ها به طول می‌انجامد.

یکی از مشخص‌ترین علائم کمبود ویتامین D بیماری استخوان‌ موسوم به نرم‌استخوانی است که در کودکان و افرادی که در کشورهای در حال توسعه زندگی می‌کنند، بسیار شایع است.

به همین علت برای توسعه‌ی سلامت عمومی، طرحی مبنی بر تقویت مواد غذایی با ویتامین D آغاز شده تا در جوامع غربی خطر ابتلا به نرمی استخوان را ریشه‌کن نماید.

کمبود این ویتامین با تحلیل استخوانی، کاهش تراکم استخوان و خطر ابتلا به زوال و شکستگی استخوان در سالمندان همراه است.

همچنین مطالعات حاکی از آن است که خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی، دیابت( نوع ۱ و ۲)، سرطان، زوال عقل و بیماری‌های خود ایمنی همانند تصلب بافت‌های چندگانه در افرادی که با کمبود ویتامین D مواجهند، بیش از دیگران است.

در عین حال کمبود ویتامین D خطر مرگ و میر را به شدت افزایش می‌دهد.

اما اینکه کمبود ویتامین D حقیقتا باعث بروز چنین بیماری‌هایی می‌شود یا خیر، و اینکه آیا افرادی که از کمبود ویتامین D رنج می‌برند بیش از دیگران در خطر ابتلا به چنین بیمارهایی هستند یا خیر در هاله‌ای از ابهام است.

در سالها و دهه‌های اخیر توجهات‌ قابل ملاحظه‌ای به ویتامین D معطوف گشته است.

تحقیقات در این زمینه مستلزم صرف هزینه‌های کلانی می‌باشد و البته هزاران تحقیق در این زمینه صورت پذیرفته است.

در اینجا برخی از مزایای بالقوه‌ی مصرف ویتامین D به مقدار فراوان را برایتان برمی‌شماریم:

تحلیل استخوانی، زوال و شکستگی استخوان: مصرف این ویتامین به مقدار فراوان موجب پیشگیری از تحلیل، زوال و شکستگی استخوان در سالمندان می‌گردد.

قدرت بدنی: مصرف مکمل‌های ویتامین D هم قدرت فیزیکی بالاتنه و هم پایین‌تنه را افزایش می‌دهد.

سرطان: مصرف ویتامین D می‌تواند عامل پیشگیرانه‌ای در بروز سرطان قلمداد گردد. یکی از مطالعات در این زمینه نشان می‌دهد که مصرف ۱۱۰۰ واحد بین‌المللی از آن همراه با کلسیم خطر ابتلا به سرطان را تا ۶۰٪ کاهش می‌دهد.

افسردگی: مطالعات حاکی از آن است که مصرف مکمل‌های ویتامبن D تا حدی موجب کاهش علائم بالینی افسردگی می‌شود.

دیابت نوع۱: در یکی از مطالعات نشان داده شد که مصرف ۲۰۰ واحد ویتامین D در روز خطر ابتلا به دیابت نوع ۱ را تا ۷۸٪ کاهش می‌دهد.

مرگ و میر: برخی از مطالعات دال بر آن است که مصرف مکمل‌های ویتامین D خطر مرگ و میر را در طول مدت مطالعه کاهش داد و مصرف مکمل‌ها عمر بیشتری به شرکت‌کنندگان در مطالعه ‌بخشید.

آنچه در اینجا بیان می‌شود تنها نوک کوه یخی است.( گوشه‌ای از مزایای ویتامین D می‌باشد).

کمبود ویتامین D با بروز انواع بیماری‌ها مرتبط است و مصرف مکمل‌های آن از فواید بی‌شماری برخوردار است.

با این وجود به یاد داشته باشید که بسیاری از موارد ذکر شده، به طور قطع اثبات نشده است. بر اساس مقاله‌‌ی منشر شده در سال ۲۰۱۴ اثبات مزایای آن مستلزم شواهد بیشتریست.

تنها روش برای آگاهی یافتن از اینکه دچار کمبود ویتامین D هستید یا خیر و اینکه نیازی به مصرف مکمل دارید یا خیر، آزمایش خون است.

پزشک شما آزمایشاتی مبنی بر اندازه‌گیری میزان کلسیفدیول یا ویتامین D25 ( هیدروکسی) برایتان می‌نویسد. هر نتیجه‌ی پایین‌تر از ۱۲ نانوگرم یا میلی‌لیتر، کمبود ویتامین D تلقی می‌شود و هر رقمی بیش از ۲۰ نانوگرم یا میلی لیتر حاکی از میزان آن در حد کفایت است.

میزان مصرف توصیه‌شده در روز برای امریکایی‌ها به قرار زیر است:

گرچه بر اساس اعلان رسمی مرکز سلامت، هر رقمی پایین‌تر از ۱۲ میلی‌لیتر ویتامین D در خون، دال بر کمبود ویتامین D می‌باشد اما بسیاری از متخصصان بر این باورند که برای حفظ سلامت کامل و پیشگیری از بیماری‌ها این رقم باید بیش از ۳۰ میلی لیتر باشد.

بعلاوه، بسیاری از پزشکان اعتقاد دارند که میزان توصیه‌شده در روز نیز اندک است و افراد برای حصول حد نصاب نیازمند مقدار بیشتری ویتامین D در روز هستند.

بر اساس اعلان انجمن پزشکی امریکا، حداکثر میزان مورد نیاز برای سلامت ۴۰۰۰ واحد، معادل ۱۰۰ میکروگرم، می‌باشد.

برای افرادی که با خطر کمبود ویتامین D مواجهند، این میزان کفایت می‌کند. گاهی اوقات برخی از پزشکان حتی مقداری بیش از این نیز تجویز می‌کنند.

البته مطمن شوید که ویتامین D3 مصرف می‌کنید و نه ویتامین D2.

کپسول‌های ویتامین D3 در اغلب داروخانه‌ها یافت می‌شود اما یکی از برترین‌ روش‌های تهیه‌ی آن خرید از سایت Amazon است.

ویتامین A، K2 و منیزیم نیز به همان اندازه مهمند.

حتما به یاد داشته باشید که مواد مغذی به تنهایی کارایی ندارند.

عملکرد بسیاری از آنها منوط به عملکرد دیگریست و افزایش مصرف یکی از این مواد مغذی مستلزم مصرف بیشتر نوع دیگری از آنهاست.

برخی از تحقیقات ادعا می‌کنند که عملکرد ویتامین‌های محلول در چربی به یکدیگر مرتبط است و به همین دلیل مصرف بیشتر ویتامین A مستلزم افزایش جذب ویتامین K2 و مصرف مکمل‌های ویتامین‌ D3 به طور همزمان است.

این امر به ویژه در ارتباط با ویتامین K2 ، ویتامینی محلول در چربی که اکثر مردم با کمبود آن روبرو هستند، از اهمیت به خصوصی برخوردار است.

جذب منیزیم برای عملکرد ویتامینD نیز ضروریست. منیزیم یکی از مواد معدنی مهمیست که در برنامه‌های غذایی مدرن جایگاهی ندارد.

در واقع مصرف بیش از حد ویتامین D، افسانه‌ای بیش نیست.

مسمومیت ناشی از ویتامین D بسیار نادر است و تنها در مواردی که فرد دیوانه‌وار و به مدت طولانی این ویتامین را دریافت نماید، رخ می‌دهد.

من به شخصه در منطقه‌ای زندگی می‌کنم که تابش نور خورشید در آن بسیار کم است، بنابراین روزانه بین ۴۰۰۰ تا ۵۰۰۰ واحد ویتامین D3  را با مصرف مکمل‌ها دریافت می‌کنم.

سالهاست همین رویه را در پیش گرفته‌ام و آن را یکی از عناصر حیاتی در استراتژ‌های سلامت خودم تلقی می‌کنم.