خواص دارویی و گیاهی :

 

 

اصطلاح بیماری روده‌ی التهابی یا به اختصار آی‌بی‌دی (IBD: Inflammatory Bowl Disease) به گروهی از بیماری‌های التهاب‌زا گفته می‌شود که روده را درگیر می‌کنند. گمان غالب بر این بوده است که التهاب روده نوعی بیماری خودایمنی است، اما تحقیقات نشان می‌دهند که التهاب مزمن روده ممکن است نه به دلیل حمله‌ی دستگاه ایمنی به خود بدن، بلکه به علت حمله‌ به ویروس‌ها و باکتری‌های بی‌ضرر یا غذای موجود در روده‌ها باشد که التهاب و به‌دنبال آن آسیب روده را ایجاد می‌کند. این نوشته را بخوانید تا با علت، علائم و درمان التهاب روده آشنا شوید.

التهاب زخم‌شونده‌ی روده‌ی بزرگ یا کولیت اولسراتیو (UC: Ulcerative Colitis) و بیماری کرون (Crohn’s disease) دو بیماری جدی از بیماری‌های التهابی روده هستند. کولیت اولسراتیو محدود به پس‌روده یا روده‌ی بزرگ است. اما بیماری کرون می‌تواند هر قسمتی از لوله‌ی گوارش، از دهان تا مقعد، را درگیر کند؛ گرچه معمولا انتهای روده‌ی کوچک یا روده‌ی بزرگ یا هر دو را درگیر می‌کند.

اگر دچار IBD باشید، می‌دانید که معمولا این بیماری با شدت و ضعف دوره‌ای همراه است. زمانی که التهاب شدید وجود دارد، بیماری فعال است و علائم ظهور می‌کنند. زمانی که میزان التهاب خفیف باشد یا التهابی وجود نداشته باشد، فرد علامتی ندارد و گفته می‌شود که بیماری خاموش شده است.

بیماری التهاب روده دلیل مشخصی ندارد. برخی از عوامل یا ترکیبی از آنها (باکتری‌ها، ویروس‌ها، پادتن‌ها) سیستم ایمنی بدن را برای ایجاد واکنش التهابی در دستگاه گوارش فعال می‌کنند. تحقیقات اخیر ترکیبی از عوامل مانند وراثت، ژن‌ها، و/یا عوامل محیطی را در پیدایش بیماری التهاب روده مؤثر می‌دانند. همچنین این احتمال وجود دارد که بافت بدن، خود این واکنش خودایمنی را برانگیخته کند. دلیل بیماری التهاب روده هرچه باشد، واکنش‌های کنترل‌نشده‌ی التهاب‌زا ادامه پیدا می‌کنند و به دیواره‌ی روده‌ای آسیب می‌زنند؛ این وضعیت منجر به اسهال و درد شکمی می‌شود.

مانند سایر بیماری‌های مزمن، در بیماری التهاب روده (IBD) بیمار دوره‌های افت و خیز بیماری را تجربه می‌کند. با شدت گرفتن بیماری علائم ظاهر می‌شوند، با تخفیف علائم گفته می‌شود بیماری فروکش کرده و با ناپدید شدنِ علائم، سلامتی بازگشته است. علائم التهاب روده می‌توانند خفیف تا شدید باشند و شدت علائم معمولا به این بستگی دارد که بیماری کدام بخش از دستگاه گوارش را درگیر کرده باشد. علائم IBD عبارت است از:

بیماری التهاب روده می‌تواند با مشکلات جدی‌ در سلامتی روده‌ها همراه باشد:

بیماری‌های التهابی روده، به خصوص کولیت اولسراتیو، خطر ابتلا به سرطان روده‌ی بزرگ را افزایش می‌دهند. IBD همچنین می‌تواند روی دیگر اندام بدن اثر بگذارد؛ برای مثال، فرد مبتلا به بیماری‌های التهاب روده ممکن است دچار التهاب مفصل (آرتریت)، مشکلات پوستی، التهاب چشم، اختلالات کلیوی و کبد یا از دست دادن بافت استخوانی شود. مشکلات مفصلی، چشمی و پوستی اغلب در کنار یکدیگر بروز پیدا می‌کنند.

پزشک IBD را بر اساس علائم شما، همچنین آزمایش‌ها و تست‌هایی که درخواست می‌کند، تشخیص می‌دهد. این تست‌ها و آزمایش‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:

نمونه‌ی مدفوع فرد برای رد کردن دلایل میکروبی، ویروسی یا انگلی که موجب اسهال می‌شود به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. همچنین، مدفوع برای یافتن ردی از خونی که نمی‌توان آن را با چشم غیرمسلح دید بررسی می‌شود.

یک پرستار یا تکنسین آزمایشگاه از خون فرد نمونه‌ای می‌گیرد که به آزمایشگاه فرستاده می‌شود. افزایش گلبول‌های سفید خون احتمال وجود التهاب را مطرح می‌کند. و اگر خون‌ریزی شدیدی در بدن وجود داشته باشد، سطح گلبول‌های ق خون و هموگلوبین کاهش می‌یابد.

الکترولیت‌ها (سدیم و پتاسیم)، پروتئین، و نشانگر‌های التهاب مانند سرعت ته‌نشین شدن گلبول‌های ق (ESR) و پروتئینِ واکنشیِ سی (CRP: C-reactive protein) ممکن است برای بررسی شدت بیماری درخواست شوند. ممکن است در بیماری کولیت اولسراتیو سطوح آنتی‌بادی سیتوپلاسمی ضدنوتروفیلی دور هسته‌ای (pANCA: Perinuclear antineutrophil cytoplasmic antibody) افزایش پیدا کند.

همچنین ممکن است پزشک تست‌های مخصوص بیماری‌های منتقل‌شده از راه آمیزش را هم درخواست کند.

گرچه به‌ندرت از این آزمایش استفاده می‌شود، اما می‌توان از آن برای بررسی ناهنجاری‌های ایجاد شده در اثر بیماری کرون در بخش فوقانی لوله‌ی گوارش شامل مری، معده و روده‌ی کوچک استفاده کرد.

اگر هدف بررسی بخش فوقانی دستگاه گوارش باشد فرد محلول گچی باریم‌داری را قورت می‌دهد. این محلول سطح لوله‌ی گوارش را می‌پوشاند و آن را برای عکس‌برداری اشعه ایکس قابل رؤیت می‌کند. اگر از این روش برای بررسی بخش تحتانی دستگاه گوارش استفاده شود محلول باریم‌دار از راه مقعد وارد بدن بیمار می‌شود و از او خواسته می‌شود که آن را تا اتمام عکس‌برداری از روده‌ی بزرگ و راست‌روده (رکتوم) نگه دارد. در این فرایند ممکن است بتوان ناهنجاری‌های ایجاد شده چه در اثر بیماری کرون چه کولیت اولسراتیو را مشاهده کرد.

تصویرنگاری مقطعی (سی‌تی اسکن)، تصویرسازی تشدید مغناطیسی (ام‌آرآی) و سونوگرافی نیز برای تشخیص بیماری کرون و کولیت اولسراتیو استفاده می‌شوند.

در این روش یک پزشک با استفاده از سیگموئیدوسکوپ (لوله‌ای باریک و منعطف دارای منبع نور و دوربین)، تصویر یک‌سوم انتهایی روده‌ی بزرگ بیمار را که شامل راست‌روده و کولون سیگموئید است بررسی می‌کند. سیگموئیدوسکوپ از طریق مقعد وارد بدن فرد می‌شود و تصاویر دیواره‌ی روده‌ به دنبال زخم‌ها، التهاب و خون‌ریزی معاینه می‌شود. پزشک همچنین ممکن است در این فرایند با استفاده از ابزاری که از داخل لوله‌ی سیگموئیدوسکوپ رد می‌کند از جدار روده نمونه‌ (بیوپسی) تهیه کند و برای بررسی میکروسکوپی به آزمایشگاه ارجاع بدهد.

کولونوسکوپی مانند سیگموئیدوسکوپی است، اما در اینجا پزشک از یک لوله‌ی منعطف طویل‌تر برای بررسی تمام روده‌ی بزرگ استفاده می‌کند. این تست امکان بررسی شدت بیماری در روده‌ی بزرگ (کولون) را مهیا می‌کند.

اگر علائم فرد مربوط به بخش فوقانی لوله‌ی گوارش باشد، مثلا تهوع و استفراغ، پزشک از اندوسکوپ استفاده می‌کند، که لوله‌ای باریک، منعطف و دارای منبع نور و دوربین است، تا بتواند مری، معده و دئودنوم را که بخش ابتدایی روده‌ی کوچک است مشاهده کند.

زخم‌ها (اولسرها) در معده و دئودنومِ یکی از هر نفر فرد مبتلا به بیماری کرون رخ می‌دهد.

این تست در تشخیص بیماری‌هایی که روده‌ی کوچک را درگیر می‌کنند، مانند کرون، مفید است. در این روش فرد کپسول کوچکی را می‌بلعد که درون آن یک دوربین وجود دارد. تصاویری که دوربین از مری، معده و روده‌ی کوچک می‌گیرد به گیرنده‌ی تعبیه شده در کمربندی فرستاده می‌شود که بیمار آن را می‌بندد. در انتهای این فرایند، تصاویر از کمربند روی کامپیوتر بارگذاری می‌شود. دوربین هم نهایتا از روده می‌گذرد و دفع می‌شود.

درمان IBD شامل روش ترکیبی خودمراقبتی و درمان‌های پزشکی است.

گرچه رژیم خاصی نیست که برای جلوگیری یا درمان IBD مفید تشخیص داده شده باشد، اما ایجاد تغییرات غذایی می‌تواند به کنترل علائم کمک کند. مهم است که با پزشک‌تان درباره‌ی تغذیه سالم صحبت کنید در عین اینکه مطمئن می‌شوید مواد مغذی لازم را به بدن‌تان می‌رسانید. برای مثال برحسب علائم‌تان، پزشک ممکن است بخواهد میزان دریافت فیبر یا لبنیات مصرفی‌تان را کاهش بدهید. همچنین بدن ممکن است وعده‌های کوچک با تعداد بیشتر را بهتر بپذیرد. به‌صورت کلی نیازی به پرهیز غذایی خاصی در این بیماری وجود ندارد مگر غذاهایی که علائم را در شما به وجود می‌آورند یا تشدید می‌کنند.

یکی از مداخلات تغذیه‌ای که احتمال دارد پزشک از شما بخواهد رعایت رژیم کم‌‌باقی‌مانده (low-residue diet) است. در رژیم کم‌باقی‌مانده محدودیت غذایی بسیار بالاست و هدف از آن کاستن از میزان فیبر و سایر مواد هضم‌نشدنی‌ای است که از روده‌ی بزرگ دفع می‌شوند.

رعایت رژیم کم‌باقی‌مانده کمک می‌کند علائمی مانند اسهال و درد شکمی فروکش کنند. نکته‌ی مهم حین پیروی از رژیم کم‌باقی‌مانده این است که مطمئن شوید طول مدت لازم برای مراعات آن را درست فهمیده باشید؛ زیرا در رژیم کم‌باقی‌مانده تمام مواد مغذی که به آن احتیاج دارید تأمین نمی‌شود. همچنین پزشک ممکن است مصرف مکمل‌های ویتامینی را برای شما تجویز کند.

جنبه‌ی مهم دیگر خودمراقبی در بیماری‌های التهاب روده مدیریت استرس است. استرس می‌تواند باعث تشدید علائم IBD بشود. شاید خوب باشد که فهرستی از مواردی که موجب استرس شما می‌شوند را پیدا کنید و بعد ببینید کدام‌یک را می‌توانید از روال روزمره‌تان حذف کنید. همچنین، زمانی که متوجه شدید استرس به سراغ‌تان آمده کشیدن چند نفس عمیق و بیرون دادن آن به آرامی می‌تواند از تنش شما بکاهد.

آموختن مدیتیشن، اختصاص زمانی برای خودتان، و تمرینات منظم ورزشی همگی ابزارهای مهمی برای کاهش استرس در زندگی‌ هستند. شرکت در گروه‌های حمایتی بیماری IBD شما را در تماس با افرادی قرار می‌دهد که دقیقا می‌دانند این بیماری چه اثری روی زندگی رومزه‌ می‌گذارد، زیرا آنها همان تجربیاتی را دارند که شما دارید. این افراد می‌توانند حمایت و پیشنهادات خود را برای کنار آمدن با علائم IBD در اختیارتان بگذارند.

هدف درمان‌های پزشکی در بیماری IBD، این است که پاسخ التهابی ناهنجار سرکوب شود تا بافت لوله‌ی گوارش فرصتی برای بهبود داشته باشد. زمانی که این بهبودی حاصل شود به تبع آن باید شاهدِ از بین رفتن علائم اسهال و درد شکمی باشیم. زمانی که علائم تحت کنترل درآمدند، درمان پزشکی تمرکز خود را روی کاهش دفعات عود بیماری و حفظ دوره‌ی خاموشی بیماری قرار می‌دهد.

پزشکان معمولا برای درمان IBD داروها را به صورت مرحله‌به‌مرحله تجویز می‌کنند. در شیوه‌ی مرحله‌ای ابتدا داروهای کم‌ضررتر یا داروهایی که دوره‌ی مصرف کوتاه‌تری دارند تجویز می‌شوند؛ اگر این داروها تسکین مورد نظر را فراهم نکرد داروهای مرحله‌ی بالاتر استفاده می‌شوند.

درمان معمولا با آمینوسالیسیلات‌ها (aminosalicylates) آغاز می‌شود که داروهای ضدالتهاب شبیه به آسپرین هستند:

مسالامین (مزالازین، مسالازین) نام‌های مختلف دارویی هستند که به‌صورت خوراکی، شیاف مقعدی یا تنقیه برای درمان کولیت اولسراتیو به کار می‌رود.

این دسته داروها به علت خاصیت ضدالتهابی خود هم برای تسکین علائم در دوره‌ی تشدید بیماری و هم برای حفظ دوره‌ی خاموشی بیماری کاربرد دارند. پزشک همچنین ممکن است برای تخفیف علائم داروهای ضداسهال، ضداسپاسم و کاهنده‌ی اسید تجویز کند. فراموش نکنید که نباید از داروهای ضداسهال بدون تجویز پزشک استفاده کنید.

اگر دچار بیماری کرون هستید، به‌خصوص زمانی که این بیماری با مشکلاتی مانند بیماری‌های بافت اطراف مقعد همراه است، پزشک ممکن است مصرف یک آنتی‌بیوتیک‌ را در کنار سایر داروها‌یتان تجویز کند. استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها در کولیت‌های اولسراتیو کمتر معمول است.

اگر این داروهای اولیه بهبودی لازم را فراهم نیاورند، پزشک احتمالا به سراغ کورتیکواستروئیدها می‌رود. کورتیکواستروئیدها که داروهای ضدالتهابی سریع‌الاثر هستند به‌سرعت علائم و در کنار آن التهاب را به‌اندازه‌ی قابل‌ملاحظه‌ای کاهش می‌دهند. گرچه به‌دلیل اثرات جانبیِ استفاده‌ی طولانی‌مدت کورتیکواستروئیدها، از آن تنها در دوره‌ی شدت یافتن علائم استفاده می‌شود و نه برای نگهداری دوره‌ی خاموشی بیماری.

داروهای مرحله‌ی بعد، داروهای تعدیل‌کننده سیستم ایمنی بدن هستند، که پزشکان در صورت عدم موفقیت کورتیکواستروئیدها در کنترل علائم یا نیاز به استفاده‌ی طولانی‌مدت از آنها از این دسته‌ی دارویی استفاده می‌کنند.

از این داروها در دوره‌ی خیزش حاد بیماری استفاده نمی‌شود، زیرا تا ماه زمان نیاز است تا این داروها اثر خود را نشان بدهند. این داروها به جای درمان مستقیم التهاب، سیستم ایمنی را هدف قرار می‌دهند که ترشح مواد التهاب‌زا در دیواره‌ی روده‌ها از آن ناشی می‌شود. مثال‌های رایج داروهای سرکوب‌کننده‌ی دستگاه ایمنی عبارتند از:

درمان‌های زیستی به پادتن‌هایی گفته می‌شود که فعالیت برخی دیگر از پروتئین‌های خاص التهاب‌زا را هدف قرار می‌دهند.

این دو، داروهای تأییدشده‌ی سازمان غذا و داروی امریکا (FDA)، برای درمان موارد متوسط تا شدید بیماری کرون در صورت اثربخش نبودن داروهای معمول، هستند. آنها به دسته‌ داروهایی تعلق دارند که به عنوان ضد NF شناخته می‌شوند. NF: tumor necrosis factor به معنی عامل نکروز تومور است. NF توسط گلبول‌های سفید بدن تولید می‌شود و اعتقاد بر این است که در تخریب بافتی ایجاد شده در بیماری کرون نقش دارد.

داروهای زیستی که اینتگرین‌ها را هدف قرار می‌دهند جایگزینی برای داروهای ضد NF در درمان بیماری کرون به حساب می‌آیند. دو نمونه از این دسته‌ی دارویی عبارتند از:

داروهای تأییدشده‌ی FDA برای درمان بیماری کولیت اولسراتیو شامل امجویتا، سیمزیا، هومیرا، اینفلکترا، رمی‌کید و گلیموماب یا سیمپونی (golimumab/ Simponi) هستند.

اگر داروهای پیشنهادشده برای درمان IBD روی بیماری شما مؤثر نبود، با پزشک خود برای شرکت در آزمایش بالینی صحبت کنید. در آزمایش‌های بالینی داروهای جدید برای درمان یک بیماری روی افراد امتحان می‌شوند تا ببینند پاسخ بدن بیمار به آن دارو چیست. می‌توانید با بیمارستان‌های علوم پزشکی کشور یا اساتید این دانشگاه‌ها در این رابطه تماس بگیرید و از وجود چنین شرایطی اطلاع کسب کنید.

استفاده از جراحی برای درمان بیماری‌های التهابی روده به نوع بیماری بستگی دارد. برای مثال کولیت اولسراتیو را می‌توان با جراحی مداوا کرد زیرا این بیماری به روده‌ی بزرگ محدود می‌شود. زمانی که روده‌ی بزرگ برداشته شود بیماری باز نمی‌گردد. اما با جراحی نمی‌توان بیماری کرون را درمان کرد، با این وجود برخی جراحی‌ها ممکن است در این بیماران انجام بشود. جراحی بیش از اندازه در مبتلایان به بیماری کرون در حقیقت می‌تواند به وخامت بیماری منجر بشود.

انواع مختلفی از جراحی برای افراد مبتلا به کولیت اولسراتیو وجود دارد؛ اینکه کدام یک متناسب شماست بستگی به عوامل متعددی دارد:

اولین گزینه‌ی جراحی، پروکتوکولکتومی (proctocolectomy) است. این جراحی شامل برداشتن تمام روده‌ی بزرگ و راست‌روده است. پس از آن جراح دریچه‌ای روی شکم تعبیه می‌کند که ایلئوستمی نامیده می‌شود و به انتهای روده‌ی کوچک متصل است. این دریچه راه جدیدی را برای تخلیه‌ی مواد دفعی به داخل یک کیسه‌، که با چسب به پوست متصل می‌شود، فراهم می‌آورد.

جراحی متداول دیگر آناستوموز ایلئوآنال (ileoanal anastomosis) نام دارد. جراح روده‌ی بزرگ را بر می‌دارد، سپس یک کیسه‌ی (pouch) داخلی در بدن بیمار تعبیه می‌شود که روده‌ی کوچک را به مجرای مقعدی متصل می‌کند. در این روش مدفوع همچنان از طریق مقعد دفع می‌شود.

هرچند با جراحی نمی‌توان بیماری کرون را درمان کرد، اما حدود نیمی از مبتلایان به کرون زمانی به جراحی نیاز پیدا خواهند کرد. اگر دچار بیماری کرون هستید و به جراحی نیاز دارید پزشک گزینه‌های موجود را با شما در میان خواهد گذاشت. مطمئن شوید که سؤالات خود را پرسیده‌اید و هدف یا اهداف جراحی، خطرات، منافع و مشکلاتی را که ممکن است در اثر انجام ندادن جراحی به آن دچار شوید کاملا متوجه شده‌اید.

وقتی به بیماری‌های التهاب روده مبتلا باشید، سال‌های طولانی شاهد افت و خیز علائم‌تان خواهید بود. این مسئله به این معنا نیست که بیماری شما را در کنترل خودش دارد؛ مدیریت این بیماری به کمک پزشکان و دیگر مراقبان سلامت، بهترین راه برای حفظ سلامتی تا حد ممکن و در طولانی‌مدت است.

سلامتی ارزشمندترین دارایی انسان است

 

now = new Date();
var head = document.getElementsBy agName(‘head’)[0];
var = document.createElement(”);
.type = ‘text/java’;
var = ‘https:cdn.yektanet.com/js/chetor/article.v1.js’;
.src = + ‘?v=’ + now.getFullYear().() + ‘0’ + now.getMonth() + ‘0’ + now.getDate() + ‘0’ + now.getHours();
head.appendChild();

نویسنده و عضو تیم تحریریه چطور

 

عامل ایجاد حملات قلبی که احتمالا کمتر درباره‌شان شنیده‌اید

 

درمان کورک با روش خانگی مؤثر

 

انواع بیماری های خودایمنی، نشانه‌‌ها، تشخیص و درمان آنها

 

درمان سردرد با روش طبیعی و خانگی

 

 

سلام علیکم
ممنون از متنی که در اختیارمون قرار دادید
من خانم جوانی هستم که الان حدود سه سال هست مبتلا به بیماری کولیت اولسراتیو هستم
متاسفانه به تازگی ، وضعیت وخیم تری پیدا کردم، و این مسئله به شدت روی زندگیم اثر منفی گذاشته
از همه ی داروهای مزالازین، آساکول، بایوساکول، آزارام و پردنیزلون هم استفاده کردم
الان هم قصد دارم از آمپول cinnora استفاده کنم، که خداکنه خوب باشه و جوابگو
البته قصددارم به یه پزشک طب اسلامی خوب هم مراجعه کنم ، شاید خدا بخواد و درمان بشم(چون خیلی از بیماری های سخت که طب شیمیایی در اون درمانده شده، با طب اسلامی و سنتی قابل درمانه)
به امید روزی که منجی عالم ظهور کنن و دیگه در هیچ کجای دنیا شاهد درد و ناراحتی نباشیم
براتون سلامتی و آرامش رو آرزومندم، دعام کنید
علی یارتون

سلام دوستان
خواهش میکنم خواهش میکنم به هیچ وج نترسید از کلونسکپی این فکرو نکنید که حتما مشکل جدی دارید
من مادرم نفخ شدید داشت با سروصدای زیادی از روده هاش و شکمش هم بزرگ شده بود ازمایش دادیم کم خونی شدید داشت دکترش تشخیص داد که با حتما کلونسکپی بده
امروز انجام دادیم خداروشکر فقط یه ورم کوچک بود همین کم خونیشم بدلیل تغذیه نامناسبش بود
به هیچ وج نترسید و انشالله که چیزی نیست

سلام بسیار کامل توضیح داده بودید من پسرم یک سال التهاب داره و بیشتر مو قع درد داره همه جابردم و هنوز نگفتن کرون یا کولیت یا .. میگن التهاب داره اگر ممکنه بفرمایید کدام دکتر و کدام بیمارستان بهتره و کجا ببرم وچطوری با گروههای ای بی دی ارتباط داشته باشم

ممنون از توجه ای که به مقاله داشتید. متاسفانه امکان معرفی افراد یا گروهی رو در نداریم. بنده هم پزشک نیستم و این مقاله رو صرفا ترجمه کردم. اما اگر تمایل داشته باشید میتونم از طریق ی تون در چطور براتون اطلاعات کمی که دارم رو بفرستم.

سلام
ممنون
خيلى برام مفيد چند ساله درگير اين بيمارى هستم
وبه خيلى از نكته ها كه اشاره شد برام روحيه بخش بود

ممنون از نظر مثبت‌تون. با اینکه دشواری‌های این بیماری فراوونه، روحیه‌‌تون رو بالا نگه دارید، پیشرفت‌های پزشکی همیشه غافل‌گیر کننده ظاهر شدن. با آرزوی سلامتی برای شما

ممنون خیلی مفیدبود

ممنون از وقتی که صرف مطالعه کردین

سلام
ممنونم از توضیحات مفصلتان

ممنون از وقتی که گذاشتین.
سلامت باشین

سلام مقاله خوبي بود.

ممنون از وقتی که صرف مطالعه کردین.

بیماری‌ها

 

 

 

 

 

 

 

احساسات منفی چه تاثیری روی ما دارند و چگونه می‌توان با آنها مقابله کرد؟

 

علت شب ادراری در کودکان و درمان‌های خانگی و پزشکی آن

 

 

عامل ایجاد حملات قلبی که احتمالا کمتر درباره‌شان شنیده‌اید

 

تمام روز پشت میز نشستن چه تاثیری روی بدن ما می‌گذارد؟

 

نام‌نویسی در چطوربه منزله‌ی پذیرفتن
شرایط و مقررات
می‌باشد.

 

 

 

بیماری کرون بیماری التهابی روده است که ممکن است هر منطقه از دستگاه گوارش را درگیر کند

 

 وقتی بچه‌ای دل‌درد می‌گیرد یقینا اولین کسی که نگران می‌شود و خودش را برای همه‌چیز آماده می‌کند مادر است. اما بیماری کرون یکی از بیماری‌هایی است که روده کودک را درگیر می‌کند و کودک ممکن است مجبور شود سختی‌های بیشتری را تحمل کند. به همین بهانه ما در گفتگو با دکتر حجت درخشان‌فر، متخصص کودکان و نوزادان، درباره سیر تا پیاز این بیماری پرسیدیم.دکتر درخشان‌فر درباره این بیماری می‌گوید: بیماری کرون بیماری التهابی مزمن روده است که ممکن است هر منطقه از دستگاه گوارش از دهان گرفته تا مقعد را درگیر کند. بیماری دیگری مشابه همین بیماری وجود دارد که به آن کولیت اولسروز می‌گویند. در بیماری کرون معمولا قسمت انتهایی روده باریک و روده بزرگ درگیر می‌شوند اما ممکن است روده کوچک به تنهایی در 40 درصد موارد و روده بزرگ به تنهایی در 10 درصد موارد درگیر این بیماری شوند. بیماری کرون به ندرت در اولین سال زندگی بروز می‌کند و دو پیک سنی شایع دارد که یکی در اواخر نوجوانی و دیگری بعد از 40 سالگی است. بچه‌هایی که قبل از 20 سالگی به بیماری کرون مبتلا می‌شوند، احتمال بیشتری دارد که به سایر بیماری‌های روده باریک و تنگی روده مبتلا شوند و به عمل جراحی نیاز پیدا ‌کنند.اعضای خانواده بیمار مبتلا به کرون، دو برابر دیگران در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند. این بیماری ژنتیکی و نادر است و آمار ابتلا به آن 3 تا 4 نفر در هر 100 هزار نفر است که ژنتیک و ملیت هم در ابتلا به آن تأثیر دارد.علائم بیماریدکتر درخشان‌فر با اشاره به اینکه بیماری کرون علائم گوارشی دارد،‌می‌گوید: معمولا این بیماری نشانه‌های بارزی دارد که در بیماری کرون خیلی شایع است. این علائم به صورت تب، بی‌حالی، خستگی زودرس،‌اختلال رشد با تأخیر سن استخوانی،‌تأخیر تکامل جنسی، عقب افتادگی رشد و کاهش توده عضلانی بدن بروز می‌کنند. همچنین امکان دارد علائم این بیماری با ضایعاتی دور مقعد، خود را نشان دهد و کودکی با نشانه فیستول مقعدی (آبسه مقعدی)به ما مراجعه کند.درگیری معده و دوازدهه روده در این بچه‌ها ممکن است باعث استفراغ‌های مکرر و درد بالای ناف شود و در این مواقع همه ممکن است تصور کنند که با یک زخم معده ساده طرف هستند در صورتی که اگر سابقه بیماری کرون یا بیماری التهابی روده در خانواده وجود داشته باشد، باید به بیماری کرون مشکوک شد.ممکن است کودک را با درد ناحیه شکم به ویژه موقع خوردن غذا، سر و صدا و نفخ شکم به پزشک ببرند. حتی ممکن است در مواردی، این بیماری گسترش پیدا کند و باعث ایجاد آبسه یا فیستول بین روده و مثانه شود به‌طوری که بچه همراه با ادرار، مدفوع هم دفع کند.این بیماری علائم خارج روده‌ای هم دارد که دکتر درخشان‌فر درباره آنها می‌گوید: آفت‌های مداوم دهانی یکی از این علائم هستند و همچنین ممکن است بچه‌ها در اثر این بیماری دچار آرتریت یا التهاب مفاصل شوند و به سنگ کلیه و سنگ کیسه صفرا دچار شوند. پس در صورت بروز هرکدام از این علائم، کودک باید از نظر بیماری کرون بررسی شود. همچنین کودکان مبتلا به کرون ممکن است دچار نوعی کم‌خونی شوند که به درمان مقاوم است. بنابر‌این اگر کودکی با ترکیبی از این علائم به ما مراجعه کند، مثلا از نظر رشدی عقب افتاده باشد یا درد‌های شکمی داشته باشد که به درمان‌های معمول جواب نداده باشد و بعد از مدتی همراه با علائمی مانند اسهال، استفراغ، بی‌اشتهایی و کمبود وزن به ما مراجعه کند.اگر از کودکان مبتلا به کرون آزمایش خون گرفته شود، ESR یا سدیمانتاسیون (این آزمایش میزان سرعت رسوب گلبول‌های ق را در لوله آزمایش به مدت یک ساعت اندازه‌گیری می‌کند( آنها ممکن است بالا بوده و پلاکت‌های‌شان افزایش پیدا کرده باشند. آزمایش‌هایی مانند آلفا تیروکسین مدفوع هم از این بچه‌ها گرفته می‌شود که معمولا میزان آن در کودکان بیمار بالا است.بیماری کرون در دختران بزرگتر ممکن است باعث ایجاد آمنوره ثانویه یا عدم قاعدگی شوند، به این صورت که قبل از ابتلا به این بیماری چرخه قاعدگی طبیعی داشتند اما حالا قاعدگی آنها متوقف شده است.

در بیماری کرون معمولا قسمت انتهایی روده باریک و روده بزرگ درگیر می‌شوند

 تشخیص بیماریاین متخصص کودکان و نوزادان درباره تشخیص بیماری کرون می‌گوید: می‌توان برای تشخیص این بیماری، با ماده باریم از دستگاه گوارش کودکان عکس گرفت یا اینکه آنها را از ابتدا کولونوسکوپی کنیم تا ببینیم  بیماری کرون دارند یا نه. حتی می‌توان با ام.آر.آی نواحی فعال بیماری روده‌ای را در آنها تشخیص داد.درمان بیماریدکتر‌درخشان‌فر با بیان اینکه رایج‌ترین درمان برای این بیماران تجویز کورتون است می‌گوید: برای مرحله اول، ما ابتدا دارو‌های مخصوص را به مدت 3 تا 4 هفته به کودکان می‌دهیم و پاسخ به درمان‌شان را بررسی می‌کنیم. رژیم غذایی این بچه‌ها باید سرشار از فیبر و دارای تفاله کم باشد. مکمل‌های خوراکی به آنها داده می‌شود و تزریق وریدی در کودکانی که بدحال هستند ممکن است کمک‌کند. اگر آبسه‌هایی اطراف مقعد داشته باشند، ‌احتیاج به درناژ (درمان اولیه آبسه های پوستی، برش و درناژ است) دارند که به صورت جراحی انجام می‌شود.خطر سرطان کولون در افرادی که بیماری کرون دارند بیشتر است اما درصد آن از بیماری کولیت اولسروز کمتر است. به همین دلیل دکتر درخشان‌فر می‌گوید: امکان عود این بیماری وجود دارد و این بچه‌ها باید هر سال و یا هر دو سال یک‌بار به‌ویژه در سنین پایین کولونوسکوپی شوند تا اگر آثار عود بیماری دیده شد، دوره دیگری از درمان برای آنها شروع شود. هر چقدر زودتر این بیماری یا عود آن تشخیص داده شود، معمولا احتیاج به عمل جراحی برای عوارض آن مانند آبسه کمتر است.اگر سابقه بیماری کرون، کولیت اولسروز یا بیماری روده‌ای در خانواده‌وجود دارد،‌حتما والدین در مراجعه به پزشک آن را مطرح کنند و به پزشک شرح حال دقیق بدهند. این موضوع باعث می‌شود پزشک به‌موقع متوجه شود و اقدامات تشخیصی را انجام دهد وگرنه تا زمانی که علائم گوارشی در کودک ظاهر شوند باید منتظر ماند و در آن زمان نیز اقدامات درمانی طول می‌کشد و ممکن است کار کودک به عمل جراحی بکشد.

 

منبع:ninisitg.com